JACHT
Zijn we er op vooruit gegaan? Voor de doorsnee wandelaar lijkt jagen in de natuur niet echt aanvaardbaar maar tot grote conflicten lijkt het nu ook niet direct meer te komen. Allemaal koek en ei en onder veilige bewaking van de wet door politie en het Agentschap voor Natuur en Bos.
D
at dacht u maar natuurlijk. September verleden jaar: in de Vlaamse Ardennen heeft het precies als in de Bijbel kwartels geregend, alleen waren het hier plaatselijk patrijzen, geliefd jachtwild maar steeds zeldzamer geworden. Meerdere keren viel het op dat ze midden het veld in groepen van 12-15 rondstruinden en helemaal niet schuw waren als men van uit de auto de groep bekeek. Even later konden we op verschillende plaatsen iets gelijkaardigs zien met fazanten die dwaas de weg overstaken. Kermis voor kraaien en vossen als lijkenpikkers.
Ondertussen lezen we overal dat de rode lijst van bedreigde soorten bij ons steeds beter opgevuld wordt, oa … met de patrijs. Kennelijk kan deze ooit algemene akkervogel niet meer aarden in onze kouters, net als de gorzen, leeuweriken, kwartels … Moeten we het dan niet absurd gaan vinden dat men terecht probeert het tij te keren met VLM maatregelen, maar soorten als de patrijs toch verder blijft bejagen. Ook Europees doet men moeite, maar daar eenzelfde liedje: wat baat het de laatste zomertortels met alle middelen proberen te behouden als ze bij massa’s in Frankrijk en het Middellandse zeegebied geschoten worden. Nederland geeft veel geld uit om bv de grutto als zowat nationaal weidesymbool te reanimeren, maar even over de Franse grens worden ze in massa geschoten net als wulpen, kieviten enz. En Engeland, toch het Mekka van vogelkijkers en beschermers, ook daar moet men toezien dat omwille van de jagerslobby, die Patrijs foto: Paul Vandenbulcke
sneeuw- en korhoenders willen schieten, er jaarlijks tientallen velduilen, blauwe kiekendieven en zelfs zeearenden ‘verdelgd’ worden, tot op heden. Dichter bij ons is de havik ook in het vizier en wordt de uitbreiding van de soort zeker plaatselijk, daardoor zwaar afgeremd. En dan zijn er nog de moderne media die ons het jaar door confronteren met kilometers mistnetten in Egypte en hopen dode geschoten wielewalen en bostortels in Marokko en Tunesië. Met andere woorden, natuur en de bescherming ervan is stilaan ondergesneeuwd door allerlei belang. We zullen wel geen nieuwe kruistochten organiseren maar het zou al goed zijn dat men in ons land en bij de buren die Europese richtlijnen wat inhoud probeert te geven. Dat kan gaan tot bv gerichter en vooral gecontroleerde akkervogelmaatregelen in gebieden waar nog wat aan soorten te vinden is, men probeert het wel maar er verandert te weinig. Men zou kunnen beginnen met in goede akkervogelgebieden verplicht een bepaald % aan oppervlakte uit de landbouw over te nemen en in beter doordachte en gecontroleerde beheersvorm aan de akkervogels terug te geven. Dat kan samen met de VLM en geëngageerde landbouwers en die zijn er echt wel. De huidige bestaande subsidiëring is werkbaar, alleen te erg versnipperd, perceeltje hier, perceeltje daar en dan nog dikwijls met onvoldoende resultaat (late inzaai, geen zaadzetting …). Uiteraard zijn Natuurpuntafdelingen noodzakelijk voor de tellingen, en jagers blijken hier en daar nu al goede partners te zijn, wat natuurlijk met afschaffen van de jacht op de patrijs anders zou gaan klinken. Een acuut werkpunt bij alles is de controle te velde, maar dat is al enige tijd tanend. De vinger op de wonde zien we in een klein! artikeltje in De Morgen van 25/11 met de melding dat het aantal natuurinspecteurs gedaald is van 35 in 2009 tot 27 nu, dat is een kwart minder. Niet verwonderlijk dat het aantal PV’s daalde met 42% terwijl het aantal meldingen van inbreuken steeg met 40% in dezelfde periode. Wie het al eens geprobeerd heeft iets te melden zal bovendien waarschijnlijk afzien van een tweede poging. We zijn voor ons werkingsgebied benieuwd, zeker als we bekijken over welke oppervlakten het gaat: de mazen van het net zijn 8
meander2020_Januari_40p_v1.indd 8
23/12/19 11:11
