Blauw

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Paspartoe moet eenvoudiger, aantrekkelijker en cultureler In 2014 werden de cultuurwaardebonnen definitief vervangen door de Paspartoe. Uit de eerste tussentijdse evaluatie blijkt echter dat de nieuwe vrijetijdspas voor veel Brusselaars nodeloos ingewikkeld is en weinig voordelen biedt.

Brussels volksvertegenwoordiger René Coppens roept het bevoegde collegelid dan ook op om de Paspartoe te vereenvoudigen en beter bekend te maken bij het grote publiek.

De Brusselse Open Vld is altijd al een koele minnaar geweest van het afschaffen van de populaire cultuurwaardebonnen. Ze waren immers erg eenvoudig in gebruik en kenden een groot succes. In plaats daarvan kwam in 2014 de Paspartoe. De nieuwe vrijetijdspas werd in het leven geroepen om meer kansarme Brusselaars te laten participeren aan cultuur, jeugdwerking en sportactiviteiten.

“Dat kwetsbare groepen een duwtje in de rug krijgen, kunnen we uiteraard alleen maar toejuichen”, zegt René Coppens. “Toch stellen we vast dat de Paspartoe nog met enkele hardnekkige tekortkomingen kampt.”

Heimwee naar de vroegere

cultuurwaardebonnen De eerste klachten over de Paspartoe lieten niet lang op zich wachten. Anders dan bij de cultuurwaardebonnen wordt de nieuwe vrijetijdspas maar zelden gebruikt voor culturele activiteiten. Onze cultuurhuizen zien zo een belangrijk deel van hun inkomsten in rook opgaan.

“Daarnaast is de Paspartoe ook voor de Brusselaars zelf een streep door de rekening”, aldus Coppens. “Tot voor de invoering van de Paspartoe had elke inwoner jaarlijks recht op drie cultuurwaardebonnen ter waarde van 6,20 euro per stuk. Sinds de introductie van de Paspartoe zijn de gewone Brusselaars verplicht om een pas van 5 euro aan te schaffen waarvoor ze in ruil slechts één cultuurbon van 6 euro ontvangen. Dat betekent voor veel mensen toch een belangrijke achteruitgang.

Voornamelijk senioren zijn hier de dupe van.”

Complexiteit “Maar het grootste probleem van de Paspartoe is dat het systeem nodeloos ingewikkeld is”, vindt Coppens. Dat verklaart meteen waarom de Brusselaars er nog niet mee vertrouwd zijn. “Enerzijds zijn

de aanvraagprocedures voor de sociaal-culturele verenigingen veel te omslachtig. Anderzijds biedt de Paspartoe een waaier aan formules waarin een kat haar jongen niet meer terugvindt.”

Hervorming van de Paspartoe De eerste tussentijdse evaluatie toont dan ook aan dat de Paspartoe dringend moet worden bijgestuurd. Daarom heeft de Raad van de VGC, het parlement van de Vlamingen in Brussel, aan het bevoegde collegelid gevraagd om het systeem van de Paspartoe gebruiksvriendelijker, zichtbaarder en aantrekkelijker te maken.

“Open Vld is voorstander van een efficiënt vereenvoudigd en laagdrempelig systeem dat doelgericht wordt gecommuniceerd en de cultuurparticipatie verhoogt”, zegt René Coppens. “Verder vinden wij het van belang dat groepen opnieuw meerdere keren per jaar gebruik kunnen maken van een eenvoudige groepspas en niet zoals nu slechts één keer per jaar met maximum 45 personen.” Open Vld zal nauwgezet toezien op de hervorming van de Paspartoe.

RENE COPPENS

Brussels Parlementslid OPEN VLD

EEN STAD OP VROUWENMAAT

‘

Je kan met camera’s en toegangspoortjes veel, maar niet alles. De aanwezigheid van personeel blijft van belang.

CARLA DEJONGHE Brussels Parlementslid

LIBERALE Nieuwsbrief

Carla Dejonghe: “Ik denk niet dat je kan stellen dat de MIVB op dit vlak stil heeft gezeten de afgelopen jaren. Veel van de beleidsvoorstellen die ik toen deed, werden intussen ook uitgevoerd. Het meest herkenbare is waarschijnlijk de invoering van de metropoortjes. Die hebben zeker een effect gehad.

Maar er is nog werk aan de winkel, zoals het bovenvermeld voorval in Madou aantoonde.

Zoiets voorkom je immers niet met poortjes. Sensibilisatie is en blijft daarom erg belangrijk.

Een aantal nuttige sensibiliseringsprogramma’s rond dit probleem werden stopgezet jaren terug door de minister van Mobiliteit. Die zouden we beter opnieuw oppikken én uitbreiden. Het is immers een zeer ruim probleem. Onze focus mag zeker ook wel op het openbaar vervoer gelegd worden omdat het een belangrijk onderdeel van de Brusselse

open ruimte in beslag neemt.

Als we dat kunnen koppelen aan verdere investeringen in infrastructuur denk ik dat we nog veel vooruitgang kunnen boeken.”

Waar denkt u dan specifiek aan?

CD: “Je kan met camera’s en toegangspoortjes veel, maar niet alles. De aanwezigheid van personeel blijft van belang. Voldoet dat momenteel?

Daar mag best wel eens een evaluatie van komen. Daarnaast moeten we ook de infrastructuur eens goed bekijken.

Het is nog te vaak het geval dat de omgeving zelf een onveiligheidsgevoel opwekt of zelfs voor extra delinquent gedrag zorgt. Men onderschat vaak hoe een omgeving inwerkt op het gemoed van de mensen. Defecte roltrappen of verlichting, beschadiging en graffiti ka otte bushokjes het zorgt ervoor dat mensen zich vaak niet 100 procent op hun gemak voelen op ons openbaar vervoer. Er zijn geen mirakeloplossingen, maar sneller ingrijpen bij kleine beschadigingen, zou al een deel van het delinquent gedrag verminderen.

U wil de burger meer inspraak geven in hoe ons openbaar vervoersnetwerk eruit moet zien?

CD: “In feite wel. Gebruikers worden momenteel al bevraagd op allerlei manieren.

De MIVB doet dat ook goed.

Het lijkt me interessant dat een volgende enquête zich eens meer toespitst op vrouwen en senioren, de doelgroepen die volgens bevragingen het grootste onveiligheidsgevoel hebben. In welke stations en aan welke haltes voelen zij zich onveilig en om welke

reden(en)? Zo kan de MIVB een beter inzicht krijgen in welke infrastructuuraanpassingen zij kunnen doen en op welke plekken het veiligheidspersoneel het nuttigst ingezet kan worden. Dit komt iedereen ten goede.”

U lanceerde jaren terug ook het voorstel van de busstop ‘Entre deux arrêts’. Wat is daarvan geworden?

CD: “Het systeem ‘Entre deux arrêts’ komt uit Montreal. Daar konden vrouwen uit de buitenwijken van de stad ’s avonds of ’s nachts vragen aan de buschauffeurs om de bus tussen twee haltes te laten stoppen.

Zo konden ze dichter bij huis uitstappen. Ik pleitte ervoor om het systeem in Brussel in te voeren, ook voor senioren, wat een unicum zou zijn in Europa.

‘Entre deux arrêts’ werd effectief uitgetest in Brussel, maar dit gebeurde spijtig genoeg op het nachtbusnetwerk Noctis, wat voor een deel voorbijgaat aan de bedoeling van het systeem. Noctis rijdt enkel in het weekend vanaf middernacht en is vooral gericht op een uitgaanspubliek. Het zou logischer zijn mocht men een bepaalde moeilijkere zone in Brussel hebben uitgekozen en daar, bijvoorbeeld vanaf 19u30 ’s avonds in de winter, een proefproject organiseren voor onbegeleide vrouwen en senioren. Ik ga het binnenkort dus opnieuw voorleggen aan de bevoegde minister. Ik ben ervan overtuigd dat dergelijke pragmatische oplossingen ook een groter reizigersaandeel met zich mee kunnen brengen.”

OPEN VLD

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

E

en incident in januari op de Brusselse metro zorgde voor de nodige oproer in de pers. Een VUB-studente werd aangevallen door een metropassagier die eerst schunnige gebaren naar haar had gemaakt. Toen het meisje daarop reageerde, werd ze door haar belager met het deksel van een vuilnisbak geslagen. Niemand van de aanwezige passagiers schoot haar te hulp of reageerde. Het voorval doet de vraag naar de veiligheid van vrouwen in de openbare ruimte in het algemeen en op het openbaar vervoer in het bijzonder opnieuw oplaaien. Ruim tien jaar geleden stelde Brussels parlementslid Carla Dejonghe de resultaten voor van een onderzoek naar het onveiligheidsgevoel op het openbaar vervoer. Weinig verwonderlijk kwam daaruit naar voren dat vooral vrouwen zich regelmatig onveilig voelen op metro, tram en bus. Is er dan niets veranderd?

Guy VANHENGEL en Els AMPE over Karel BULS Al ruim 15 jaar is Brussels minister Guy Vanhengel de architect van de heropleving van het Nederlandstalig onderwijs in de hoofdstad. Een succesverhaal. Els Ampe is nu al drie jaar schepen van de stad Brussel en architecte van de centrale voetgangerszone. Beide liberalen treden in de voetsporen van Brussels burgemeester Karel Buls (1873-1914), boegbeeld van het Belgisch liberalisme, voorvechter van de leerplicht, van de taalrechten voor Nederlandstaligen in de hoofdstad en modern urbanist!

Honderd jaar na zijn overlijden lijkt Buls actueler dan ooit. Het AMVB (Archief en Museum van het Vlaams leven in Brussel) heeft een tentoonstelling en lezingen opgezet. Het Willemsfonds bracht een hernieuwde Bulsbiografie uit en een heruitgave van zijn dagboek over zijn reis naar Thailand, ingeleid door professor Stouthuysen. Els Ampe verzorgde een nieuwe tweetalige uitgave van Buls’ Esthétique des villes, met een actuele inleiding.

De liberaal Buls is alive and kicking. Wij spraken met zijn politieke erfgenamen.

Guy VANHENGEL: “Buls was in zijn eigen tijd een persoonlijkheid. Een sociale liberaal, een pragmaticus LIBERALE Nieuwsbrief

en verzoener. Hij was een Willemsfondser. Een vriend van Julius Hoste en Emanuel Hiel. Uiteraard koesteren we hem als Nederlandstalige liberalen in Brussel.”

Hij was ook een voorvechter van de leerplicht?

Guy VANHENGEL: “Het is een constante in zijn loopbaan. Hij stichtte in 1864 de Ligue de l’enseignement. Hij lanceerde de Modelschool en in de nadagen van zijn carrière (1906) bracht hij in Brussel nog 60.000 man op straat voor een betoging voor de leerplicht. De burgemeester-pedagoog.”

Ze noemen u ook wel eens de minister-pedagoog.

Guy VANHENGEL: “Ja, zo hebben liberale vrienden me wel al eens genoemd.

En het Nederlands in Brussel gaat er op vooruit via ons onderwijs.

Guy VANHENGEL: “Er zijn flaminganten die altijd klagen. En dan zijn er, in de traditie van Buls en het Willemsfonds, zij die onze taal effectief promoten. Wat we met het Nederlandstalig onderwijs in Brussel hebben gerealiseerd, is voor mij de mooiste Vlaamse verwezenlijking. Het is hét succesverhaal van de Nederlandstaligen in Brussel.”

Els AMPE: “Guy liet als minister misschien geen leeuwenvlaggen wapperen in Brussel, maar het is wel door zijn onderwijsplan dat we duizenden jongeren opnieuw Nederlands horen spreken op de tram of metro.”

Els, Buls herleeft ook als we over een wandelvriendelijke binnenstad spreken.

Els AMPE: “Voor Buls was het in ere houden van het oude wandelbare Brussel een economische troef in het opkomend internationaal toerisme. Dat is ook wat we doen met de centrale voetgangerszone: we zetten Brussel op de kaart om er te komen winkelen, te komen genieten, evenementen te beleven, te bezoeken. We benutten de publieke ruimte en genereren er welvaart en jobs mee.”

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Investeren in onderwijs is zo essentieel in onze politieke opvattingen: via kwalitatief onderwijs voor iedereen geven we kansen aan iedereen. Mooie infrastructuur motiveert de leerkrachten, de leerlingen en de ouders.”

Buls als spreekbuis van de handelaars?

Els AMPE: “Buls was een kleine zelfstandige, een juwelier. Esthetiek der steden is zijn samenvatting van hoe je aan stadsplanning moet doen. Hij wou de nood aan moderne mobiliteit verzoenen met respect voor de handelaars, de bewoners en belastingbetalers. Maar hij had ook ambitie om de schoonheid en aantrekkingskracht van de stad economisch te benutten. Hij was zeer modern en praktisch ingesteld.”

LECTUUR -Yvo J.D. Peeters, Karel Buls, burgemeester en bruggenbouwer tussen twee culturen, (Willemsfonds 2014).

-Charles Buls, Croquis Siamois, récit de voyage illustré (1901), Introduction, inleiding Patrick Stouthuysen, (Liberaal Archief, ASP en Willemsfonds 2013).

-Karel Buls, Esthétique des villes/Esthetiek der steden, ingeleid en vertaald door Els Ampe, (ASP, Liberaal Archief, Willemsfonds, 2015) Guy Vanhengel Minister

Karel Buls Burgemeester

Els Ampe

standbeeld Karel Buls op de Grasmarkt

Schepen

OPEN VLD

Leerkrachten zijn geëngageerd maar maken zich zorgen om werkdruk Vlaams Volksvertegenwoordiger Ann Brusseel organiseerde een bevraging bij alle leerkrachten uit het basis- en secundair onderwijs. Er namen 3.513 leerkrachten deel, van wie er 274 in Brussel lesgeven.

Zij antwoordden vrijwillig en anoniem op 78 vragen over de vele aspecten van hun job: ervaring, ondersteuning, taakbelasting, alle vormen van diversiteit, werksfeer, levenslang leren en hun statuut.

Op basis van de antwoorden kunnen enkele opvallende conclusies worden getrokken.

zou zijn. ecifieke russelse uitdagingen:

Lesgeven moet kern van de zaak zijn De werkdruk is bijna problematisch aan het worden. Door de vele extra opdrachten lijkt lesgeven niet meer de kern van de zaak te zijn. Ann Brusseel: “Vanuit de politiek moeten we goed nadenken over de taken die we aan het onderwijs opleggen. Lesgeven is de eerste en belangrijkste passie die een leraar moet hebben. Een leerkracht kan zich niet specialiseren in elke maatschappelijke problematiek die de school binnenkomt.

Daarom moet teamwerk en een betere digitale ondersteuning meer ingang vinden in de scholen.”

Woon-werkverkeer: De Brusselse leerkrachten zijn iets langer onderweg dan hun Vlaamse collega’s.

Benoeming en vlakke loopbaan niet van deze tijd De helft van de invullers is uitgesproken voorstander van een vervanging van de vaste benoeming door contracten van onbepaalde duur, waardoor veel meer fle ibiliteit binnen het onderwijs mogelijk

Ann Brusseel gaat met de resultaten van de enquête aan de slag en hoopt dat Minister van Onderwijs Crevits aandacht zal hebben voor de bezorgdheden van de leerkrachten. De volledige analyse van de enquête vind je op www.annbrusseel.be.

Inzetten op zorg: 51% van de Brusselse leerkrachten gaf aan dat zijn of haar school niet over een sterk zorgplan en een zorgcoördinator beschikte, terwijl nog eens 25% hierover geen mening had. Vergeleken met Vlaanderen zijn de cijfers omgekeerd.

De uitdagingen op het vlak van diversiteit en anderstaligheid (vaak 70% van de leerlingen) in Brussel zijn enorm.

Gelukkig acht de meerderheid van de leerkrachten zichzelf in staat om hiermee om te gaan.

ANN BRUSSEEL

Vlaams Parlementslid

"Misschien houden de Brusselaars van mijn no-nonsenseaanpak" Opiniepeiling na opiniepeiling blijkt dat de Brusselaars van Maggie De Block houden. Bij de meest recente peiling in Le Soir geniet de liberale politica uit de Brusselse rand met 54% een armlengte voorsprong op de Franstalige politieke zwaargewichten zoals Didier Reynders (MR) en Elio Di Rupo (PS). Zelfs onze premier Charles Michel (MR) moet voor haar de duimen leggen. De Brusselaars dragen de minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid al lang een warm hart toe. En dat is wederzijds.

Maggie De Block: “Ik heb schoolgelopen in het Koninklijk Lyceum in Laken. Heb geneeskunde gestudeerd aan de VUB en stage gelopen in het Sint-Pietersziekenhuis, in Brugman, in Bracops in Anderlecht en in LIBERALE Nieuwsbrief

het UZ-VUB-Jette. Zo heb ik de stad en haar mensen leren kennen als een zeer multiculturele, toffe bevolking. Als federaal minister heb ik ook altijd hard gewerkt, voor noord, zuid én voor Brussel. Destijds, toen honderden daklozen ’s winters op straat dreigden te blijven, heb ik maatregelen genomen die vooral Brussel ten goede zijn gekomen, en dat was nodig.

Brussel heeft belangrijke expertise in onze volksgezondheid. Het Sint-Pietersziekenhuis is bvb. een van onze drie referentieziekenhuizen voor ebola. “Mijn populariteit in Brussel zal waarschijnlijk niet liggen aan mijn talenknobbel. Het heeft misschien iets te maken met de Brusselaars die wel houden van een no-nonsenseaanpak.”

Brussels Hoofdstedelijk Gewest

Een 'Brussels Audi Academy'

D

e beslissing van Audi om de bouw van de nieuwe elektrische SUV Q6 e-tron aan Audi Brussel toe te kennen is uiterst positief nieuws voor ons Brussels Gewest en natuurlijk ook voor de 2.500 werknemers. Een goed overleg tussen Audi, onze Brusselse regering, de gemeenschappen en de federale regering hebben voor dit schitterend resultaat gezorgd.

Het personeel moet wel omgeschoold worden om de nieuwe taken en productieprocessen onder de knie te krijgen. Daarom pleit ik voor de uitbouw van een ‘Brussels Audi Academy’ die jongeren voorbereidt om met succes hun carrière in de auto-industrie te lanceren en de nieuwe opleidingsuitdagingen aan te gaan. Het behoud en de eventuele uitbreiding van deze hoogtechnologische industrie is essentieel voor Brussel en zijn hinterland.

Doe mee aan het Burgerkabinet!

N

et zoals vorig jaar wil ik met het Burgerkabinet meer mensen betrekken bij mijn beleid. Geef je mening over diversiteit in het jeugdwerk: hoe kunnen we iedereen laten deelnemen aan de activiteiten van onze jeugdbewegingen, jeugdhuizen, speelpleinen en jeugdwerking?

Hoe maken we het jeugdwerk kleurijker?

Hoe wekken we bij jongeren inspiratie en goesting voor diversiteit op? Hoe slaan we bruggen tussen verschillende jeugdverenigingen? ezorg ons jouw ideeën om samen met anderen discussiëren over het jeugdbeleid van morgen. Iedereen is welkom chrijf je in via www.burgerkabinet.be

SVEN GATZ Vlaams minister van Cultuur, Media, Jeugd en Brussel

STEFAN CORNELIS Brussels Parlementslid

D

Meer ontspanningsruimte voor senioren in Molenbeek

e gemeente Molenbeek is een Lokaal Dienstencentrum rijker. In de Begijnenstraat (Karreveld) is een nieuw lokaal Dienstencentrum ‘Het Begin’ geopend. Senioren kunnen er elke weekdag terecht met hun zorgvragen, maar ook voor activiteiten en een maaltijd. Het centrum moet vooral dienen als ontmoetings- en ontspanningsplek. “Er wordt in oog olenbeek meer laats gecreëerd voor onze senioren wat een positieve zaak is”, aldus Khadija Zamouri, Brussels Parlementslid voor Open Vld.

KHADIJA ZAMOURI Brussels Parlementslid OPEN VLD

Het WK veldrijden in Zolder had een onzalige primeur te pakken, met een eerste geval van ‘mechanische doping’, een motor verstopt in het frame van een fiets. e wielerwereld werd al lang geplaagd door geruchten en sinds 2010 voerde de Internationale Wielerunie UCI controles uit.

Het voorval lokte heftige reacties uit en ook de roep om dit precies zoals ‘gewone’ dopingzaken te behandelen. Met andere woorden, dezelfde straf zou voor mechanische doping van toepassing moeten zijn als voor andere vormen van doping. Vlaams minister van Sport, Philippe Muyters (N-VA), sprak over een minimale schorsing van vier jaar. Volgens hem past die gelijke behandeling van alle vormen van do ing ook binnen de filosofie van het Wereld Anti-Doping Agentschap (WADA).

Maar daar wringt het schoentje. Lionel Bajart kaartte aan dat zowel de WADA-code, het Vlaamse Antidopingdecreet en de lijst met verboden middelen en methoden de mechanische doping op geen enkele manier vermelden. enzelfde bestraffing ligt dus niet voor de hand, zolang het Antidopingdecreet en de lijst met verboden middelen en methoden niet aangepast worden.

De UCI, daarentegen, heeft dit wel in haar regels opgenomen, maar dan gaat het over een schorsing van minimaal zes maanden.

Met andere woorden: een andere, beduidend kortere strafmaat.

VERREKIJK:

EERLIJKE

Lionel: “Het Vlaamse sportbeleid richt zich op gezond én ethisch sporten. Het is dus logisch dat we alle doping hetzelfde behandelen.

Maar de huidige regelgeving maakt het zelfs moeilijk voor het antidopingagentschap om op mechanische doping te controleren, want de wetgeving spreekt enkel over het nemen van biologische stalen.”

Een lacune in de wetgeving dus. Minister Muyters bevestigde de vaststelling van Lionel Bajart en kondigde aan dit als Vlaams minister te willen aanpakken én ook met WADA te bespreken om dit wereldwijd toe te passen.

Lionel: “Wie droomt er niet van een toekomst waarin sport eerlijk beoefend wordt, en sporters zich niet conformeren omdat “iedereen het doet?” Maar intussen moeten we de wetgeving op eerlijke sportprestaties zo afstellen dat ze ook op toekomstige vormen van prestatie-beïnvloeding aankan. Immers komen er steeds nieuwe ontdekkingen op biologisch, farmaceutisch, genetisch, technologisch en nanotechnologisch vlak. Het kan niet zijn dat we elke keer de wetgeving moeten aanpassen omdat ze te limitatief geformuleerd is en daardoor de toepassing van haar filosofie ontkracht .

LIONEL BAJART Vlaams Parlementslid Open Vld

SPORT LIBERALE Nieuwsbrief