8 minute read
De potentie van rotating packed beds Human capital
Wat is er zo boeiend aan chemie en wat maakt werken in de chemiesector zo leuk? Chemie Magazine vraagt het aan mensen die een chemieopleiding hebben gedaan en nu in de chemie werken.
Advertisement
Een gefaalde studie bouwkunde en geestdodende bijbaantjes leerden David Halberstadt dat hij mag falen – én om hulp mag vragen. Bij Kisuma Chemicals profi teert hij van die onbedoeld opgedane inzichten. En vermaakt hij zich prima: “Ben ik bezig, dan kan het zo een paar uur uitlopen.” Tekst: Inge Janse
Human capital
FOTO’S: HENK VEENSTRA 1 Aan welke consumentenproducten lever jij een bijdrage? Dat is ingewikkeld, want wij maken hydrotalcieten, magnesiumaluminiumverbindingen, en dat zijn halffabricaten. Ze worden vooral gebruikt in de plasticindustrie voor betere hittestabiliteit en het afvangen van verontreinigingen in het plastic tijdens de productie. Een van de hot topics is dat ons product gebruikt wordt voor mondkapjes, zodat het plastic langer meegaat. Daar zie je niets van, maar het zit er wel in. Ik werk op de research- en developmentafdeling van Kisuma Chemicals aan producten die nog niet bestaan. Daarbij pas ik ons huidige product chemisch zo aan dat het ook andere toepassingen krijgt. Denk aan een anticorrosieve werking in coatings, zodat de lak van auto’s langer meegaat. Ook test ik die producten op hun eigenschappen, in overleg met potentiële klanten en partners. Het liefst werken we namelijk aan innovaties die uit de markt gevraagd worden. Een deel van mijn dag bestaat dus uit het maken van product, en een deel uit het analyseren daarvan.
2Wat vertel jij je kinderen als zij vragen wat voor werk je doet? Ik heb een zoon van bijna een half jaar. Is hij ouder, dan vertel ik dat ik in de chemie werk aan het op heel kleine schaal maken van nieuwe producten. Zitten we aan de ontbijttafel, dan pak ik het zout erbij en zeg: “Kijk, nu is het zout, maar ik verander het, zodat het nieuwe eigenschappen krijgt en je het kunt gebruiken om speelgoed van te maken dat langer meegaat.” Dat veranderen doe ik echt met mijn handen, dus opwarmen, afkoelen en fi lteren. Daarna bekijk ik wat ik gemaakt heb. Hoeveel deeltjes zijn er, hoe zien ze eruit en hoe gedragen ze zich?
3Hoe ben je in deze baan terechtgekomen? Ik groeide op in Wapse, een klein dorpje in Drenthe. Het gymnasium in Meppel doorliep ik redelijk makkelijk. Daarna koos ik e
NAAM David Halberstadt. LEEFTIJD 26 jaar. WOONPLAATS Assen. HUWELIJKSE STAAT Getrouwd. KINDEREN Een zoon (bijna een half jaar), Daan OPLEIDINGEN Hbo chemie (Hanzehogeschool Groningen, 2014- 2018), bouwkunde (TU Delft, 2011-2012), gymnasium (Stad & Esch Zuideinde Meppel, 2005-2011). NEVENACTIVITEITEN Geen. WERKGEVERS Research technician bij Kisuma Chemicals (2018- heden), diverse bijbanen (2012-2014).
voor bouwkunde op de TU Delft, maar dat paste niet bij mij. De focus lag op creatief design, en daar denk ik veel te functioneel en technisch voor na. Na een half jaar stopte ik. Dat was een zwaar moment. Ik durfde het niet goed tegen mijn ouders te vertellen, want het voelde alsof ik voor het eerst faalde. Maar ik moest wel, want mijn ouders kregen een brief dat ik geen studiepunten had gehaald en van de studie werd geschopt (lacht). Terug bij mijn ouders zeiden zij: “Je gaat of studeren of werken, maar in ieder geval niet niets doen.” “Dan ga ik wel werken”, zei ik. Via uitzendbureaus heb ik 2,5 jaar allemaal baantjes aangenomen, het maakte me niet uit wat het was. Orderpicken in een vriescel, fruit uitzoeken en verpakken, groente snijden voor pakketten en boomstammen tot balken zagen in een houtzagerij. Bij dat laatste had ik mijn turning point: ga ik dít de komende 50 jaar nog doen? Daarom besloot ik om weer te gaan studeren. Ik koos voor hbo
chemie in Groningen. Deels omdat ik op de middelbare school de bètavakken leuk vond, met scheikunde als favoriet, deels omdat het niet te theoretisch moest blijven. Eind 2018 was ik klaar. Ik had toen stage gelopen bij Kisuma en kon hier gelijk blijven werken als research technician. Dat was een makkelijke keuze, want ik wilde graag aan het werk en had het hier naar mijn zin.
4Wat zou je je jongere zelf nu adviseren? Durf wat meer hulp te vragen, het is niet erg als ik er niet zelf uitkom. Een keertje falen is ook niet zo’n probleem, daar leer ik alleen maar van. Iets niet weten vond ik vroeger een zwaktebod, iets vragen was toegeven dat ik het niet wist. Kwam ik op de middelbare school niet uit een som, dan bleef ik net zo lang rekenen tot ik er wél uit kwam. Terwijl ik de methode ook gewoon aan een docent kon vragen. Ik heb het vragen stellen geleerd tijdens mijn werk tussen de twee studies in. Daar ontkwam ik er niet aan, want sommige dingen kon ik gewoon niet weten. Ik mocht niet een hele dag naast een apparaat staan dat het niet deed omdat ik het zelf wilde fiksen. Bij die bijbanen heb ik bovendien geleerd om door te zetten als werk even niet leuk is.
5Wat levert je werk je op? Collega’s zijn voor mij verreweg het allerbelangrijkst van mijn werk. Als ik leuke collega’s heb, dan maakt het niet zoveel uit wat ik doe. En ik heb hier héél leuke collega’s. Een beetje flauwe grappen maken, kaarten in de pauze, prettig samenwerken, overleggen in een open omgeving. Met een stuk of vijf speel ik ook graag maandelijks bordspellen, zoals Catan, Evolution en de Legenden van Andor. Een aantal collega’s beschouw ik als echte vrienden. Dat heeft mijn werk dus ook opgeleverd. Verder houdt de diversiteit van mijn werk me gemotiveerd. Ik synthetiseer nieuwe materialen en analyseer deze, maar soms ben ik ook betrokken bij een opschaling van productieprocessen, wat ik superleuk vind. Verder ga ik bij andere bedrijven op bezoek om te kijken wat zij doen en hoe we kunnen samenwerken. Door al die verschillende dingen vermaak ik me uitstekend. Ben ik bezig, dan kan het zo een paar uur uitlopen, vooral toen mijn kind er nog niet was. Oh ja, misschien moet ik ook een keer naar huis, denk ik dan, maar ik wil het ook graag afmaken. Ik ben dus vooral heel erg blij met waar ik nu werk. Geld is niet belangrijk, maar ik wil wél leuke dingen doen, een huis hebben en uit eten kunnen. En het is superfijn dat ik met mijn werk mijn gezin kan onderhouden. Voor iemand die net begint met werken, verdien ik niet slecht.
6Op welke eigen prestatie ben je het meest trots? Ik probeer altijd bescheiden te zijn. Moet ik echt iets zeggen? Ik werd tijdens mijn studie gekozen om mee te gaan op uitwisseling naar Belgorod in Rusland. Daar liep een project met nieuwe labapparatuur waar ik een week aan mee mocht werken. De Russen waren ook een week bij ons. Dat was een hele ervaring. Wat me het meest ervan bijstaat, is het verschil in cultuur. Het was daar veel meer hiërarchisch. Mensen die de baas zijn, zijn ook écht de baas, en de mensen daaronder hebben een nederige houding. Mijn vrouw, die ik in het eerste jaar heb ontmoet, wilde ook heel graag mee, maar zij
werd niet uitgekozen. Dat voelde wel lullig.
7Als je iets zou mogen veranderen aan je baan, wat zou dat zijn? Ik ben heel tevreden met de kant die mijn werk op gaat. Mijn functie ontwikkelt zich en ik krijg steeds meer taken en verantwoordelijkheden. Ik ben bijvoorbeeld mentor van de nieuwe research technician en mijn focus verschuift zich naar het werk op grote schaal. Dat zorgt voor weer wat meer diversiteit. Natuurlijk zijn er soms taken die ik minder leuk vind. Wil een klant veel van ons product in handen krijgen, dan kan mijn werk een paar weken wat repetitiever zijn. Maar door mijn werk bij de houtzagerij ligt repetitief werk mij uitstekend (lacht).
8Wat zou je nóg liever doen dan wat je nu doet? Dan zou ik betaald bordspellen willen testen. Ik weet niet of die functie echt bestaat, zo serieus heb ik die gedachte nooit genomen. Het lijkt me gewoon heel erg tof om prototypes van spellen te spelen en daar reviews over te schrijven. Spellen zijn mijn grootste hobby, daar ben ik de meeste tijd aan kwijt. Ik denk niet dat ik bordspellen ooit zat zal zijn. Maar ik heb het hier super naar mijn zin, dus ik denk dat ik hier nog lange tijd blijf. Hopelijk blijft mijn werk min of meer hetzelfde: veel praktische klussen, zowel op kleine als op grote schaal, bezig zijn met nieuwe producten op de markt krijgen. Ik wil ook graag het hele proces doorlopen om vanuit niets iets te creëren. Zo’n nieuw product naar productieschaal in de fabriek brengen is een super interessant proces van jaren. Ik hoop daar betrokken bij te blijven. p ? WIE IS DAVID NAAST ZIJN WERK? Hoewel bordspellen de grootste hobby zijn van David, speelt ook volleybal een belangrijke rol in zijn leven. “Dat doe ik al heel lang en ik ben ook zeker niet van plan ermee te stoppen. Ik heb ooit bij een talententeam gespeeld, maar toen werd al snel duidelijk dat ik niet de beste was. Nu hoef ik niet meer te bewijzen dat ik op superhoog niveau kan spelen. Ik doe het vooral voor mijn plezier.”
Human capital
David Halberstadt: ‘Mijn functie ontwikkelt zich en ik krijg steeds meer taken en verantwoordelijkheden.’
