MAGAZINE #3 by VIERNULVIER

MAGAZINE

PB-/PP B- 00043 PB-PP B-00043 BELGIE(N) - BELGIQUE BELGIE(N)-BELGIQUE AFGIFTEKANTOOR GENT X

P409973

WAT IS ACTEREN EN WAT IS ECHT?

Italiaans theatergezelschap Motus houdt het publiek een spiegel voor BLIJF JEZELF DE JUISTE VRAGEN STELLEN Muziekresident Eric Thielemans op zoek naar de perfecte stilte

ALSOF MIJN GEZIN OP EEN ZINKENDE BOOT ZAT WAAR IEDEREEN NAAR ZWAAIDE Een voorpublicatie uit Simone Atangana Bekono’s kortverhaal ‘Begrafenis’

agenda februari - maart - april 2018

INTRO

beeld © Leontien Allemeersch

INTRO

Op het podium de rijzende hiphopster Nadia Rose, in de Balzaal een publiek zo bont en gemixt als de stad Gent zelf. De alomtegenwoordige smartphones delen iedere seconde met wie online is. Als er één beeld het jaar 2017 in Vooruit een beetje samenvat, is het dit wel. Op dat elan gaan we in 2018 verder: we willen nog meer diverse publieken ontmoeten in de unieke cultuurtempel die Vooruit is. Samen nog verder de schijnbaar eindeloze mogelijkheden van all things digital en social verkennen. En samen nog veel meer avontuurlijke en spannende performances, concerten, voorstellingen en feestjes beleven. We kijken alvast uit naar de komst van dramaturg Hildegard De Vuyst. Zij kent de Palestijnse podiumkunsten als haar broekzak en trok met een groep Palestijnse podiumkunstenaars naar Rabat, Kinshasa en Zuid-Afrika. Daar zochten ze samen naar manieren om hun autonomie te versterken. In februari belandt deze jonge generatie met eigen werk in het hart van UNDER CONSTRUCTION, een Vlaams-Palestijns event dat plaatsvindt in verschillende Gentse cultuurhuizen. Vooruit is er daar, met plezier, één van. In maart volgt - in samenwerking met All Eyes On Hip Hop - OUT THE FRAME, de eerste editie van een nieuw eendagsfestival dat focust op het alsmaar uitdijende hiphop universum. En nog in maart slaan Vooruit en CAMPO de handen in elkaar voor JUST A GOOD PROGRAM, een festival waarin je nieuwe performances, Gentse creaties en een fijne selectie van internationale must see voorstellingen te zien krijgt. Heel graag tot binnenkort, in Vooruit!

INDEX

INDEX INTRO INDEX

P2 P3

“WAT IS ACTEREN EN WAT IS ECHT?”

Het Italiaanse gezelschap Motus houdt het publiek een spiegel voor

“NOW I GOT THIS BIG GULP P 10 FULL OF WORDS I GOT TO EAT”

De beste hiphoptracks van 2017, geselecteerd door All Eyes On Hip Hop

“JE VERZETTEN: WAT BETEKENT DAT EIGENLIJK?” P 12 Kunstenaar Robin Vanbesien werpt tijdens Tot in de Stad! een artistieke blik op burgerinitiatieven in Griekenland

“CINEMAXIMILIAAN WERKT NIET P 16 VÓÓR NIEUWKOMERS, MAAR MÉT HEN” Een gesprek met de drijvende krachten achter uniek filmconcert ‘Egged On by Music’

“BLIJF JEZELF DE JUISTE VRAGEN STELLEN” P 20 Nieuwbakken muziekresident Eric Thielemans op zoek naar de perfecte stilte

“ALSOF MIJN GEZIN OP EEN ZINKENDE BOOT ZAT P 23 WAAR IEDEREEN NAAR ZWAAIDE” Een voorpublicatie uit Simone Atangana Bekono’s kortverhaal ‘Begrafenis’

NIEUWS P 27 AGENDA P 28 MONUMENT P 35 #8x8 #gastcurator #nightlife #resident #schrijversconcert #stadsatelier #stadsresident #stadstekenaar #tegast #thinkVooruit

8 spannende, nieuwe projecten voor een luttele €8 ‘andere’ stemmen die een focusprogramma samenstellen rond één of meerdere thema’s echte nachtraven weten waarheen! artiesten die financieel, productioneel, technisch,... ondersteund worden door Vooruit een mix van muzikaal en literair experiment onderzoeksatelier rond kunst en samenleving, met de stad als werkplaats residenten die onder het Stadsatelier van Vooruit werken zeven tekenaars op zoek naar verborgen narratieven in de stad alle events in Vooruit georganiseerd door fijne partnerorganisaties reflectieve en educatieve activiteiten voor ervaren rotten, studenten en geïnteresseerde nieuwkomers

MOTUS

“WAT IS ACTEREN EN WAT IS ECHT?”

beeld (c) Joung Sun

Het Italiaanse gezelschap Motus houdt het publiek een spiegel voor

MOTUS

Het Italiaanse collectief Motus keert terug naar Vooruit. Na smaakmakende producties als ‘Nella Tempesta’ en vorig seizoen nog het adembenemend mooie ‘MDLSX’, volgt in maart tijdens JUST A GOOD PROGRAM de Belgische première van ‘Panorama’. Vooruit had een uitgebreide babbel met de drijvende krachten achter Motus, Daniela Nicolò en Enrico Casagrande. Een gesprek over wat het betekent om als artistieke nomade te werken en te leven.

‘Panorama’ kwam er op initiatief van La MaMa - een experimenteel theaterhuis in New York - en in samenwerking met de multiculturele groep acteurs van de Great Jones Repertory Company. Het resultaat is een dramaturgische bewerking van de levensverhalen van de cast, waarbij hun artistieke keuzes onlosmakelijk verbonden zijn met een nomadisch bestaan.

Het is pas in de aanloop naar ‘Panorama’ dat we begonnen te luisteren naar de echte levenswandel van de acteurs. Allemaal buitengewone verhalen, waarschijnlijk omdat ze deels outsiders zijn in hun eigen leefwereld. Daarom hebben we beslist om hen centraal te zetten in het stuk. We wilden zo vermijden dat we de vele thema’s in ‘Panorama’ - migratie, trumpisme - te direct zouden aanpakken. Zo kwamen we uiteindelijk op het tegenovergestelde van ‘MDLSX’ uit: alles wat je ziet in ‘Panorama’ is naar waarheid geschreven, alle materiaal komt van de spelers zelf. Maar het wordt zo gepresenteerd dat het wel fictie lijkt.” Enrico Casagrande: “De kern van die verhalen doen dienst als een soort spiegel. We proberen een moment van herkenning te creëren waarbij we het publiek aanspreken met waarachtige elementen. Die komen extra hard binnen, net omdat ze geen fictie zijn.”

“Misschien zou het uitsterven van de mens niet eens zo’n slechte zaak zijn” Daniela Nicolò

Dat laatste onderwerp werd al een keer belicht door Motus in ‘Nella Tempesta’, en vormt een kernelement in de biografie van het gezelschap. Maar wat betekent het om constant onderweg te zijn en overal als vreemdeling ervaren te worden? Heeft Motus zelf een plek die ze als thuis beschouwen? En vanwaar de keuze om voor ‘Panorama’ de biografieën van verschillende acteurs te nemen als uitgangspunt? Daniela Nicolò: “De interesse in de levensverhalen van onze acteurs is altijd aanwezig geweest. In voorstellingen als ‘Antigone’ en ‘Nella Tempesta’ vroegen we aan de cast om hun persoonlijke ervaringen te verbinden met de inspirerende teksten voor het stuk. Bij ‘MDLSX’ zetten we zelfs nog een stap verder: we speelden met autofictie. Iedereen dacht dat we het levensverhaal van actrice Silvia Calderoni brachten, maar dat was helemaal niet het geval: de hele tekst kwam uit romans en literaire stukken.

6 In de presentatievideo van ‘Panorama’ te zien op vooruit.be - vragen jullie aan de acteurs wat acteren is. Hoe zouden jullie zelf die vraag beantwoorden? Nicolò: “Die vraag is voor ons altijd dé sleutelvraag geweest. We hebben altijd de bedoeling om een theaterstuk te creëren dat ook pragmatisch van aard is. Zo probeerden we in ‘Nella Tempesta’ iets te laten gebeuren op het podium waarbij het publiek betrokken werd, maar niet per se op een fysieke manier. In een paar gevallen kreeg een productie een totaal andere wending of bij performances op een openbare plaats. In het geval van ‘Panorama’ heeft de vraag meer betrekking op theatraal acteren, omdat de mensen die we bij het stuk betrokken hebben acteurs zijn. Hun idee over acteren verschilt echter heel hard met wat daar in Europa doorgaans onder verstaan wordt. Ze maken bijvoorbeeld een groter onderscheid tussen film- en theaterwerk. Daarnaast is het haast een obsessie voor hen om hun job op een correcte manier uit te voeren. Ze geven of volgen constant bijscholingscursussen waarbij hard wordt gefocust op de techniek. In ‘Panorama’ gebruiken we dan ook niet toevallig een casting als setting: zo simuleren en recycleren we het concept van hun audities waarbij ze zichzelf moeten voorstellen. En we trekken de discussie open naar het publiek: op welke manier zou jij jezelf voorstellen? Voor de acteurs een cruciale vraag, want ze doen wekelijks verschillende audities voor acteerwerk in zowel de film- als de theaterwereld. Daarbij is het voor hen uiterst belangrijk hun gedrag af te stemmen op wie ze voor zich hebben. Ze moeten de beste manier aanleren om zichzelf te ‘verkopen’. In ‘Panorama’ werken we dus met denkbeeldige rollen in nagebootste audities voor onbestaande stukken.” Casagrande: “Anderzijds roept onze aanpak ook vragen op: in dat hele proces van jezelf verkopen, wat is het acteren en wat is echt? Hoe kan je jezelf telkens opnieuw voorstellen en toch jezelf blijven? Dat hebben we grondig uitgespit tijdens try-outs voor een testpubliek. ‘Panorama’ is zo een spel geworden waarbij je jezelf een spiegel voorhoudt binnen een theatercontext, waarbij je alles wat je zegt - ook intieme zaken - tot op een zekere hoogte reciteert. Je hanteert een taalgebruik met een eigen code. En het publiek luistert naar je en gelooft wat je zegt - of net niet. Alles wat uitgesproken wordt, passeert door een soort van filter.”

MOTUS

Centraal in de biografie van de plaats waar jullie nu werken, La MaMa, staat de nood om een soort familie te vormen, een gemeenschap. Beogen jullie hetzelfde met Motus? Wat willen jullie delen met het gezelschap, of met het publiek? Nicolò: “Een publiek (fysiek) betrekken heeft ons altijd al sterk geïnteresseerd, maar riep evenzeer twijfels op. Ik hou niet zo van voorstellingen waarbij toeschouwers op een geforceerde manier betrokken worden en waarbij ze zich ongemakkelijk voelen. Met ‘MDLSX’ speelden we voorstellingen waarbij er de ene week geen enkele publieksinteractie was, terwijl het stuk de week erna op onvoorstelbare wijze door het publiek werd onthaald. In Wrocław, Polen beklom het publiek aan het einde van de voorstelling het podium om te applaudisseren en Silvia te omhelzen. Dat had veel te maken met de specifieke politieke situatie in Polen op dat moment, waarbij rechts aan een sterke opmars bezig was. ‘MDLSX’ gaf de mensen extra kracht om hierop te reageren. Achteraf stelde ik mezelf de vraag of het hoe dan ook nodig is om toeschouwers te betrekken bij een voorstelling. Belangrijker voor mij is dat een stuk raakt en snijdt op emotioneel en conceptueel vlak. Als dat het geval is, en er iets teweeggebracht wordt bij het publiek, ben ik tevreden.” Casagrande: “En over dat familiegevoel: ook sekteleider Charles Manson had een familie. Misschien zijn er wel meer zieke en perverse families dan gezonde (lacht). We werken natuurlijk nu in een New Yorkse realiteit, waarin destijds sterke figuren als Ellen Stewart (oprichter van La MaMa, nvdr.) of Julian Beck en Judith Malina van Living Theatre aan de wieg stonden van grote community’s. In die periode, de seventies, was het toegestaan - en soms zelfs vereist - om deel uit te maken van een sterke gemeenschap. Rond die charismatische, drijvende krachten vormde zich een kerngroep van mensen die, tot op vandaag in het geval van La MaMa, die realiteit blijft ondersteunen. La MaMa is een fysieke plaats en een schitterend theatergezelschap. Maar sinds Ellen, de echte ‘mama’ in de klassieke betekenis van een gezin, er niet meer is, treedt er een soort nabootsing op van dat familiegevoel. Je voelt echt dat deze gemeenschap in een transitieproces zit. Wat betekent ‘de gemeenschap’ dan eigenlijk nog? De geschiedenis toont aan dat het altijd moeilijk is om er deel van uit te maken en er passioneel in te geloven.”

MOTUS

“Ook de criminele sekteleider Charles Manson had een familie” Enrico Casagrande

Nicolò: “Het concept van een gemeenschap is ondertussen sterk veranderd. We hebben veel jongere vrienden die het hebben over hun ‘digital communities’, waarbinnen ze praten, cohesie creëren vanop een afstand en in verbinding blijven met elkaar. Dat is iets helemaal anders.”

Casagrande: “We zien onszelf als een lijn, die een heleboel punten en realiteiten met elkaar verbindt, knooppunten die soms ook samenvallen met fysieke plaatsen. La MaMa is zo’n knooppunt, maar er zijn tal van plaatsen waar we onze ervaringen delen en onze verscheidenheid, ons rondtrekkend bestaan kunnen vieren. Ik denk meteen aan East Village, hier in New York, waar we al sinds 1998 regelmatig samenkomen. Hier voelen we ons echt thuis omdat we de dynamiek voelen en begrijpen. Omdat we er vaak diepe gesprekken voeren met zoveel mensen. Omdat we deze plaats door en door kennen en ons erin herkennen.

beeld (c) Joung Sun

Motus is een gezelschap dat vaak heel wat afstanden aflegt en landen doorkruist. Wanneer en waar voelden jullie zich voor het laatst ergens écht thuis?

Een andere vergelijkbare plaats voor mij is Lausanne in Zwitserland, meer bepaald de theaterschool La Manufacture. Daar geven we les, of eerder: we ‘interveniëren’ (lacht).” Nicolò: “En er is natuurlijk ook nog Santarcangelo (befaamd Italiaans theaterfestival, nvdr.), eigenlijk ons echte huis. Santarcangelo is een van die plekken waar jaarlijks gemeenschappen en banden gevormd worden. Die veranderen wel doorheen de tijd omwille van artistieke keuzes, maar toch wordt er elke keer contact gehouden. En dan heb je nog andere vrijhavens in Italië zoals Macao, l’Angelo Mai en Atlantide. Je kan ze eerder als zones omschrijven: belangrijke, gemeenschappelijke plekken waar iedereen toestroomt en meteen de dynamiek begrijpt. We vinden elkaar daar terug, een beetje zoals een familie die terug samenkomt met Kerstmis.”

MOTUS

beeld (c) Theo Cote

“Wat betekent dat eigenlijk nog, ‘de gemeenschap’?” Enrico Casagrande

MOTUS

‘Panorama’ gaat over migratie, vervreemding. Wat vertelt dat over jullie mensbeeld? Of om de woorden van de door jullie zo geliefde Pasolini te gebruiken: waar gaat het naartoe met de mens? Casagrande: “Bestaat ‘de mens’ überhaupt als concept? Richting meer individualisme wellicht, maar dat is te eenvoudig gesteld. Ik zie wel dat het gemeenschapsgevoel, de zoektocht naar een nieuw soort cohesie, steeds moeilijker wordt. Kijk, ik ben zelf anarchist: individualisme schrikt mij dan ook niet af, maar wel in die zin dat vele individuen op zich veel kunnen bereiken.” Nicolò: “Eveneens als anarchist blijf ik geloven in het ontstaan van kleine, subversieve gemeenschappen. Tegelijkertijd kijk ik uit op een bedroevend panorama: ik voel me erg pessimistisch, ook al blijf ik geloven in een “alliantie van mensen” - om uit het laatste boek van Judith Butler (Amerikaanse filosoof, nvdr.) te citeren. Maar als je de mensheid an sich, de klimaatsverandering, de toestand van Amerika onder de loep neemt, dan voorspel ik eerder een planeet die op weg is naar totale vernieling. Weet je, misschien zou het uitsterven van de mens nog niet eens zo’n slechte zaak zijn, want we beseffen maar al te goed dat het slechts om één transformatie gaat. Toch?”

Lees het volledige interview op vooruit.be ‘Panorama’ is te zien in het kader van JUST A GOOD PROGRAM, een gloednieuw festival van Vooruit en CAMPO. Vier dagen lang presenteren we nieuwe performances, Gentse creaties en een fijne selectie van internationale must see voorstellingen. ism

JUST A GOOD PROGRAM Ontroerend Goed - Loopstation wo 14.03 - 20:00 / do 15.03 - 19:30 / vr 16 & za 17.03 20:30 Theaterzaal theater / première / #resident Motus - PANORAMA wo 14.03 - 20:00 & do 15.03 - 21:00 Minard theater Katrien Oosterlinck - Imagine Moving Rocks (NED) do 15.03 - 19:00 & 21:00 / vr 16.03 - 16:00 & 21:00 LOD Studio (ENG) do 15.03 - 14:00 & 16:00 / vr 16.03 - 14:00 & 19:00 LOD Studio performance / #8x8 / #stadsatelier Boris Van Severen & Jonas Vermeulen The only way is UP do 15.03 - 19:30 / vr 16.03 - 20:30 / za 17.03 - 19:00 CAMPO victoria theater / performance Karl Van Welden - The Volcano Notes / A Fall do 15.03 - 20:00 / vr 16.03 - 14:00 Gouvernement performance Pol Heyvaert, Kim Noble & Jakob Ampe - Wild Life FM do 15.03 - 21:00 / vr 16.03 - 22:00 / za 17.03 - 20:30 CAMPO nieuwpoort theater / performance / première Sarah Vanhee - The Making of Justice vr 16.03 - 19:00 KASKcinema Rachel Mars - Our Carnal Hearts vr 16 & za 17.03 - 19:00 Minard

film

theater

Karl Van Welden - The Volcano Notes za 17.03 - 11:00 Gouvernement performance ONBETAALBAAR - Werkwinkel za 17.03 - 14:00 CAMPO boma

performance

tekst: Camilla Carè

OUT THE FRAME

“NOW I GOT THIS BIG GULP FULL OF WORDS I GOT TO EAT” De beste hiphoptracks van 2017, geselecteerd door All Eyes On Hip Hop

OUT THE FRAME

Wie into all things hiphop is, stipt best zaterdag 10 maart in de agenda aan. Dan vindt in Vooruit, in samenwerking met All Eyes On Hip Hop, Out The Frame plaats, een nieuw eendagsfestival met de spannendste hiphop van het moment - and beyond. Als voorsmaakje selecteerde All Eyes On Hip Hopopperhoofd Willem Vandesande voor MAGAZINE #3 zijn tien hiphop toptracks van het voorbije jaar. Beluister zijn selectie - en nog veel meer - op vooruit.be.

#1 - MILO FEAT ELUCID - ‘LANDSCAPING’

“Now I got this big gulp full of words I got to eat, it’s a burden to have to speak but I would never let them tell it”: underground as fuck, maar wat een lekkere flow! Dit nummer heeft veel opgestaan bij mij thuis. Milo is een van de artiesten bevestigd voor Out The Frame. Mark my words: dit wordt een van dé optredens van 2018.

#3 - BROCKHAMPTON - ‘GOLD’

Dé ontdekking van het jaar. Zware beats, dope flows en een crew al even gek als de mannen van Odd Future.

#2 - BADBADNOTGOOD FEAT KAY-

TRANADA & SNOOP DOGG - ‘LAVENDER’ (NIGHTFALL REMIX)

Kippenvel krijg ik van deze track. De combinatie van het Canadese elektronica-combo BadBadNotGood, jonge hond Kaytranada en legende Snoop Dogg is puur goud. Check zeker ook de zeer straffe en razend actuele video!

#4 - L’OR DU COMMUN

FEAT ROMÉO ELVIS - ‘APOLLO’

Het jonge collectief L’Or du Commun en Roméo Elvis slaan de handen in elkaar. Zo krijg je een van de beste hiphop tracks die we ooit gehoord hebben in België. Brussel op zijn best.

#5 - JONWAYNE - ‘TED TALK’

#6 - VINCE STAPLES - ‘BAGBAK’

#7 - STORMZY - ‘BIG FOR YOUR BOOTS’

#8 - SMINO - ‘ANITA’

‘TED Talk’ van Jonwayne is de openingstrack van zijn laatste meesterwerk, ‘Rap Ablum Two’. De combinatie van die boom bap beat en kurkdroge flow maakt dit nummer zo hard.

De Brit Stormzy is het beste wat grime te bieden heeft en ‘Big For Your Boots’ moet wel de beste grime track van 2017 zijn. De BBC bombardeerde hem alvast tot Artist of the Year.

Mr. Staples is één van de meest frisse nieuwe namen, op weg naar wereldwijd succes. ‘BagBak’ illustreert perfect hoe vernieuwend zijn sound is.

Naast Brockhampton de tweede grote ontdekking van 2017. Bij Smino denk ik aan de bastaardzoon van Anderson .Paak en Kendrick Lamar.

#9 - GOLDLINK FEAT JAZMINE SUL- #10 - KENDRICK LAMAR - ‘DNA’ LIVAN & KAYTRANADA - ‘MEDITATION’

Aanstormend talent GoldLink in combo met - hier is ie weer - Kaytranada en Jazzmine Sullivan: dat kan gewoon niet slecht zijn. ‘Meditation’ staat op zijn debuutalbum ‘At What Cost’.

De stilaan onvermijdelijke Kendrick Lamar bracht alweer de plaat van het jaar uit. Moeilijk om daaruit de beste track te kiezen, maar ‘DNA’ bleef bij mij toch het langst hangen.

tekst: Willem Vandesande beeld: Kristina Pedersen

TOT DESTAD! STAD TOT ININDE

JE VERZETTEN: WAT BETEKENT DAT EIGENLIJK? Kunstenaar Robin Vanbesien werpt een artistieke blik op burgerinitiatieven in Griekenland

TOT IN DE STAD!

Meer en meer kunstenaars ruilen hun atelier in voor een plek in de stad. Wat betekent dat voor de maatschappelijke betrokkenheid van die kunstpraktijken? Hoe sociaal en politiek geëngageerd is de kunstenaar? En wat precies is het kunstwerk dan eigenlijk? Met een nieuwe editie van Tot in de Stad! gaan we samen met een resem boeiende gasten op zoek naar antwoorden. Een van hen is beeldend kunstenaar en cineast Robin Vanbesien. Zijn werk slaat een brug tussen film, schilderkunst, installatie en schrijven. Met zijn meest recente film ‘Under These Words (Solidarity Athens 2016)’ uit 2017 duikt hij in het sociale weefsel van burgerinitiatieven in Athene. Dat leidt tot een open zoektocht naar de kracht van sociale ervaringen, en naar de betekenis achter de beperkte woordenschat die we daarvoor ter beschikking hebben.

13 “I do not know how to explain this, but if you experience it on a daily basis, you will see it. Solidarity, without realising it, offers more than one gives.” - Kostas Karras, lid van Solidarity Piraeus in ‘Under These Words (Solidarity Athens 2016)’

Hoe het begon Griekenland, 2011. Verontwaardigde burgers, ‘aganaktismeni’, bezetten spontaan en massaal de pleinen in Athene en in het hele land. Die beweging luidt het begin in van een collectief politiek en sociaal experiment. De kiemen voor de talrijke burgerinitiatieven die zich vanaf 2012 in de vele wijken van Athene en dorpen over het hele land zouden ontwikkelen, worden gezaaid. Brede groepen van ‘gewone burgers’ richtten nieuwe solidaire structuren op die de materiële en sociale basisnoden in hun gemeenschap aanpakken. Tot op vandaag staan principes als solidariteit, directe democratie en gelijkheid daarbij centraal. Die burgers nemen elektriciteitsnetwerken over, organiseren voedseldistributie zonder tussenpersonen, richten ziekenhuizen en scholen op,... In 2015 en 2016 ontmoette Robin Vanbesien verschillende deelnemers aan dergelijke burgerinitiatieven. Een van hen was Christos Giovanopoulos: “De bezetting van de pleinen was voor vele Griekse burgers een absolute kentering. Niet in het minst ook voor mezelf. De transformatie ging veel ruimer dan de activisten die reeds in het verzet waren tegen de beruchte Trojka (het samenwerkingsmandaat tussen de EU, ECB en het IMF dat toezicht houdt op de kredieten die verstrekt zijn aan noodlijdende Europese lidstaten, nvdr.), het strenge strafbeleid en de ontregeling van de neoliberale maatregelen. Ik denk dat het de manier waarop burgers over een aantal cruciale samenlevingsproblematieken dachten een compleet nieuwe richting heeft doen uitgaan.

TOT IN DE STAD!

Wat is politiek nu precies? Wat betekent het om je te verzetten? Welke alternatieven bestaan er en kunnen we ons de creatie van een ‘rechtvaardigere’ samenleving voorstellen? Dergelijke vragen klonken steeds luider. Ze betekenden het begin van de ontwikkeling van de solidariteitsbeweging voor en door burgers, een beweging die een alternatief wil aanreiken en die een methode aanreikt om op een fundamenteel andere manier met elkaar samen te leven.”

De ontmoeting tussen de acteurs en de burgers vormt het leitmotiv van de film. De acteurs hebben geen andere rol dan zichzelf te zijn: burgers. Gaandeweg ontvouwt zich ook het filmproces. De leidraad wordt gevormd door het adagium van de burgerbewegingen: αλληλεγγύη (allilengýi) of ‘dichtbij elk ander’, de Griekse uitdrukking voor ‘solidariteit’. Het resultaat is een zeer intuïtieve en zoekende aanpak bij gesprekken, ontmoetingen en uitspraken.

Vanbesien besluit om een film te maken waarin hij op zoek gaat naar de de achterliggende ideeën van dit soort initiatieven - denk aan zelfbestuur, prefiguratieve politiek en ‘abolition democracy’. Hoe ontstaan ze? Wat betekenen ze? En waar precies ligt hun kracht?

Vanbesien: “Naarmate onze ontmoetingen elkaar opvolgden, werden de acteurs stiller en stiller. Ze kozen ervoor om enkel nog te luisteren naar het praktische sociale bewustzijn van de burgers. Er begon zich een gapend gat te vormen tussen de aanvaarde interpretaties van de woorden ‘crisis’ en ‘solidariteit’ en de praktische, reële ervaring van deze woorden.”

Acteurs vs burgers Oorspronkelijk had Vanbesien het plan om acteurs te vragen om de ervaringen van burgers te adapteren naar een film, maar hij stuitte op een onverwachte hindernis. “Het was confronterend. De acteurs voelden zich buitenstaanders en bleken weinig affiniteit te hebben met waar de burgerbeweging mee bezig was. Het bleek niet evident om die ervaringen van de burgers zomaar te adapteren. Sociale ervaringen kunnen zeer tastbaar aanvoelen, maar laten zich niet eenvoudig in woorden en beelden vatten. In de praktijk vermengen we in onze taal en collectief bewustzijn voortdurend fictie en het concrete politieke sociale leven. Ook bestaat ons sociale bewustzijn voor een groot stuk uit ervaringen en verstandhoudingen waarvoor we niet steeds woorden en beelden hebben - terwijl ze doorslaggevend kunnen zijn voor ons handelen.” Maar een puur documentaire benadering zou volgens Vanbesien de sociale ervaringen en de bijbehorende verbeelding tekort doen. Hij besloot beroep te doen op een filmisch raamwerk waarin de grens tussen het documentaire en het imaginaire wordt afgetast. In de film gaan drie professionele acteurs - Evi Saoulidou, Christos Passalis en Bryana Fritz - op pad door Athene. Ze luisteren naar medeburgers die actief zijn in verschillende solidariteitsorganisaties: een ziekenhuis, een apotheek, een keuken, een school. Aan de hand van gesprekken leren we de sociale verbeelding van deze burgers als een levende praktijk kennen.

Gedachten voelen, gevoelens denken “De film en het boek maken duidelijk dat geen enkel portret zo’n sociale beweging ten volle kan weergeven,” vervolgt Vanbesien, “maar er kwam zo wel een andere kwaliteit in beeld: hoe sociale ervaringen en relaties niet beschreven kunnen worden in de gangbare, formele concepten van wereldbeeld en ideologie. Het gaat eigenlijk veeleer om een soort van voelen en denken dat sociaal en materieel is, gedachten die gevoeld worden en gevoelens die gedacht worden, gebaseerd op de collectief erkende complexiteiten en onzekerheden, verwarringen en ongerustheden.” Zo’n vaststelling biedt stof tot nadenken. Vanbesien: “Op een bepaald moment voelde ik tijdens het maken van de film ook de noodzaak om een boek te maken. Dat werd ‘Solidarity Poiesis: I Will Come and Steal You’: geen catalogus of een making of-boek, wel een verzameling van teksten, interviews en essays die ingaan op thema’s en vragen die door de film ontstonden. Denk aan filosofische en theoretische duiding, een interview met een van de deelnemers die het uiteindelijk niet haalde in de film, een introtekst van de kunstenaar zelf.”

TOT IN DE STAD!

“…Three ways in which I think an open city can be well designed: creating ambiguous edges between parts of the city, contriving incomplete forms in buildings, and planning for unresolved narratives of development.” Richard Sennett

Solidarity poiesis Vanbesiens artistieke uitdaging bestond erin te begrijpen hoe sociale, verbindende ervaringen als onderbouw voor een streven naar gelijkheid en rechtvaardigheid verbeeld kunnen worden. Die artistieke zoektocht naar verbeelding vat hij samen als een ‘solidarity poiesis’. Vanbesien: “Sociale ervaringen van verbinding zijn de levende onderbouw voor maatschappelijke rechtvaardigheid en solidariteit. Een duidelijke handleiding of invulling is er niet. Alles ligt open, er zijn inconsistenties, er zijn conflicten. Verbeelding speelt er een cruciale rol in, tegelijk bestaan er geen woorden of beelden voor. We moeten op zoek naar de laag onder de woorden.” Ook in de toekomst wil Vanbesien met zijn werk stilstaan bij de omvang van concepten als solidariteit en participatie. “Ik ben nu aan het onderzoeken waar de frontlinies liggen binnen de sociale en culturele sector. Het klinkt interessant om me te verdiepen in jeugdwerk voor kansengroepen en om samen met voortrekkers na te denken over welke film vandaag relevant kan zijn.” Tijdens Tot in de Stad! toont Vanbesien ‘Under These Words (Solidarity Athens 2016)’ en doet hij zijn pleidooi voor een ‘solidarity poiesis’ uit de doeken in gesprek met stadsresidenten Simon Allemeersch en Elly Van Eeghem, onderzoeker Pascal Debruyne en activiste Nayibe Gonzales. Dramaturg Jasper Delbecke modereert het gesprek.

TOT IN DE STAD! Tot in de Stad! is deel van het reflectieprogramma van het STADSATELIER, het onderzoeksatelier van Vooruit rond kunst en samenleving. In het STADSATELIER onderzoeken kunstenaars mogelijke én onmogelijke suggesties voor de ‘open stad’ waarover gerenommeerd socioloog Richard Sennett spreekt in zijn essay ‘The Open City’. Tot in de Stad! is een vijfluik dat we opzetten samen met partnerorganisaties De Koer, Atelier Autonome vormgeving KASK, Piloot.co en de onderzoeksgroep Art, Space & Context LUCA. Daarbij focussen we samen op werk dat zich ontwikkelt in de Gentse context. Tot in de Stad! richt de blik op artistieke praktijken die ingrijpen op of vertrekken vanuit het sociale weefsel van een wijk of stad. De vertoning van de film van Robin Vanbesien vormt het derde deel. Eerder op het programma stonden een rondgang langs artistieke interventies op de Tondeliersite door Piloot.co en de voorstelling van ‘Musee Museum’, of hoe een boek over een openbaar plein een museale ervaring kan geven, door LUCA School of Arts. Het vierde luik wordt op 22 maart georganiseerd door de studenten Autonome Vormgeving van KASK School of Arts. Het is tevens de afronding van het nieuwe stadsproject ‘Toerist in eigen stad, migrant in eigen land’, onder begeleiding van kunstenaar Paoletta Holst. Het vijfde en laatste luik vindt plaats op 19 april in De Koer, in de Brugse Poort.

wo 07.02 - 19:00 Foyer Theaterzaal TOT IN DE STAD! #3 - Vooruit film / talk / debat / #stadsatelier / #thinkVooruit do 22.03 - 19:00 Op locatie TOT IN DE STAD! #4 Autonome Vormgeving KASK School of Arts film / talk / debat / #stadsatelier / #thinkVooruit do 19.04 - 19:00 Op locatie TOT IN DE STAD! #5 - De Koer film / talk / debat / #stadsatelier / #thinkVooruit

tekst: Marieke De Munck, Sofie Dewulf & Robin Vanbesien - beeld: Robin Vanbesien

CINEMAXIMILIAAN

“CINEMAXIMILIAAN WERKT NIET VÓÓR NIEUWKOMERS, MAAR MÉT HEN” Een gesprek met de drijvende krachten achter uniek filmconcert ‘Egged On by Music’

CINEMAXIMILIAAN

Het Brusselse Maximiliaanpark was de voorbije jaren niet uit het nieuws weg te branden. Als er één plaats is in België die de trieste vluchtelingenstroom symboliseerde, was het daar wel. Nieuwkomers bivakkeerden er maandenlang, niet wetende wat de toekomst zou brengen. Maar er waren ook tekenen van hoop: talloze vrijwilligers en sympathisanten toonden zich solidair met de nieuwe bewoners van het park. Pop-up bioscoop Cinemaximiliaan ging nog een stap verder. Van aanvankelijk dagelijkse filmvoorstellingen in het vluchtelingenkamp, evolueerde het project naar een uitgebreid netwerk van filmmakers, artiesten en cinefielen. Cinemaximiliaan vertoont nu films in verschillende Belgische asielcentra en bioscoopzalen, organiseert debatten, lezingen en nog veel meer. Centraal in hun werking staan culturele uitwisseling en ontmoeting. In hun nieuwste productie ‘Egged On by Music’ brengt een diverse groep muzikanten een straffe live score bij de stille komedie ‘Egged On’ uit 1926.

17 Op zondag 25 februari is ‘Egged On by Music’ live te zien en horen in Vooruit. Een ensemble met topmuzikanten uit Frankrijk, Zwitserland, Iran, België, Brazilië, Nederland, Irak, Italië en Syrië speelt een experimentele soundtrack, waarin pop, jazz en rock met oriëntaalse invloeden vermengd worden. Componist Simon Ho en pianist Emma Heijink gidsen de groep. In ‘Egged On’, het pareltje van slapstick-legende Charley Bowers dat als ruggengraat van dit filmconcert functioneert, probeert de protagonist een machine te bouwen om eieren onbreekbaar te maken. ‘Egged On by Music’ wordt dus cinematografisch én muzikaal een grensverleggend avontuur. Maar hoe kwam dit project juist tot stand? We vroegen het aan drijvende krachten achter Cinemaximiliaan, Gawan Fagard en Gwendolyn Lootens, en Emma Heijink. Gawan Fagard: “Cinemaximiliaan bestaat sinds september 2015, na de grote golf nieuwkomers die toen in het Maximiliaanpark arriveerde. Er ontstonden daar meteen veel burgerinitiatieven, en omdat Gwendolyn en ik met film bezig waren leek het ons een goed idee om met een beamer naar dat park te gaan en films te vertonen. De meeste vrijwilligers waren in die periode vooral in de weer met het in de vele primaire behoeftes te voorzien. Wij wilden net iets extra toevoegen, iets dat letterlijk en figuurlijk licht in dat donkere park bracht.” Gwendolyn Lootens: “Dat was zonder een echt plan: we vertrekken gewoon met onze beamer en misschien keren we volgende week nog eens terug. Maar we gingen iedere dag, gedreven door het enthousiasme van de mensen in het park. Het werd al gauw een echte samenwerking tussen vrienden, vrijwilligers en nieuwkomers. Het begon als een klein balletje, dat steeds groter werd. En waar je voorzichtig mee moest omgaan, want het ging om een heel broos, breekbaar project. Een beetje te vergelijken met een ei (lacht). Na verloop van tijd begonnen we ook met de filmvertoningen naar asielcentra te trekken, waar we mensen bezochten die we in het park hadden leren kennen. We zochten mensen in een onzekere situatie op, die nood hebben aan contact met mensen uit België. En we nodigden ze ook uit naar de stad. Er even uit zijn, ergens iets eten, samen film kijken, blijven slapen indien nodig: het lijken eenvoudige dingen maar ze zijn wel essentieel om contact te maken. Wij met Cinemaximiliaan stimuleren dat contact leggen met cinema: het medium wordt als het ware een katalysator.”

18 De vertoningen van Cinemaximiliaan hebben een heel huiselijk karakter. Is dat een bewuste keuze? Gwendolyn: “Wij kijken zelf veel naar films - we organiseerden voor Cinemaximiliaan ook al een filmclub in Brussel. Met een beamer naar het park gaan gebeurde gewoon heel organisch.” Gawan: “Dat huiselijke gevoel is ook net wat ons verbindt. In het begin maakten we de fout om niet samen te eten; de daarop volgende keer begonnen we eerst samen te koken. Op die manier worden zo’n avonden echt gedeelde, warme momenten, die niet alleen rond een film draaien maar ook rond de sociale context zelf.” Gwendolyn: “Zo kom je toch weer uit bij primaire behoeftes. En vertrouwen is natuurlijk essentieel in zo’n situatie. Gewoon een poster ophangen in een asielcentrum en hopen dat mensen vanzelf komen werkt niet. Je moet contact leggen, je moet voor hen een bekend gezicht worden. Je bouwt een persoonlijk netwerk op. Vandaar ook onze home-screenings, bij mensen thuis: onze gastheer of -vrouw brengt zelf vrienden mee, die dan ook weer nieuwkomers leren kennen. Daar komen dan weer echte vriendschappen uit voort, mensen gaan elkaar helpen.” Gawan: “We streven naar een echt netwerk. Als je nieuw bent in een land - en dan nog in zo’n precaire situatie wordt geduwd - maakt dat netwerk het verschil.” Gwendolyn: “Cinemaximiliaan werkt niet vóór nieuwkomers, maar mét hen. Ze helpen mee bij de productie, vertaling, catering, logistieke en inhoudelijke taken. Die betrokkenheid is echt essentieel. Ze geven in asielcentra ook door wat er gebeurt, in hun eigen taal. Cinemaximiliaan werkt in twee richtingen.”

Hoe zijn jullie uiteindelijk beland bij het maken van een productie als ‘Egged On by Music’? Gawan: “Dat project moet je kaderen binnen een langere evolutie. We zijn gestart als vrijwillig initiatief zonder enige structuur. Maar na verloop van tijd werden we groter, werden meer mensen betrokken en organiseerden we een crowdfunding. We wilden iets terugdoen voor donors die in de opstartfase cruciaal waren. Dat waren, naast individuele bijdragen, vooral Brusselse culturele instellingen zoals Kaaitheater, De Pianofabriek en CC Strombeek. Als dankbetuiging voor de steun organiseerden we op die podia dans- en muziekvoorstellingen met nieuwkomers.

CINEMAXIMILIAAN

We hadden met zo’n creatieproces geen ervaring, maar ondertussen hadden we wel veel professionele muzikanten ontmoet in de asielcentra. Zij wilden graag optreden om Cinemaximiliaan te steunen en hun werk te leren kennen in België. Voor velen was het meteen hun eerste optreden op een Belgisch podium.” Gwendolyn: “Zo’n platform krijgen, op die plekken, is enorm. De crowdfunding-actie was alleen mogelijk door de combinatie van individuen en de culturele instellingen die ons dat platform aanboden. Het werden heel intense avonden, maar toen de crowdfunding afgelopen was vonden we het jammer om met die ontzettend talentrijke muzikanten niet meer projecten te ontwikkelen. Pas toen kwam het idee om te werken met stille film en live muziek. Aanvankelijk zaten de muzikanten naar ons te kijken en ik dacht… oei (lacht). Het werd als snel duidelijk dat we andere professionele muzikanten nodig hadden om dit traject te begeleiden. We lanceerden een oproep en toen verscheen Emma Heijink.” Emma Heijink: “Ik geloofde vanaf minuut één in dit project.”

CINEMAXIMILIAAN

‘Egged On’ is misschien niet meteen de meest voor de hand liggende keuze als film. Emma: “We hadden een aantal opties maar over deze film wist ik helemaal niets. De film duurt ook maar 25 minuten: die moest eigenlijk wat langer worden. Wij keken met de muzikanten naar de film en improviseerden erbij. Maar het werd al snel te illustratief, te Charlie Chaplin-achtig, te slapstick. Maar met zo’n bijzonder ensemble, al die instrumenten bij elkaar, wilden we meer doen. Die film verdween dan even naar de achtergrond. Eerst focusten we met de groep op de muziek - de film kwam er pas achteraf opnieuw bij.”

Hoe is de groep van muzikanten samengesteld aan het begin van het project? Emma: “Ik zie op Facebook veel berichten die ‘Egged On by Music’ aankondigen als iets “met vluchtelingen”. Maar zo zien wij het niet: de groep bestaat uit zeven nieuwkomers en zeven West-Europeanen.”

Gwendolyn: “De taal moest echt gezocht worden in de muziek.”

Gawan: “Het is gewoon een heel internationale band. Het zijn professionele muzikanten die op de één of andere manier nood hebben om samen te spelen.”

Emma: “Klopt. Het was een lang maar boeiend proces om iets te vinden dat van ons allemaal was.” Gwendolyn: “De keuze voor ‘Egged On’ is ook symbolisch: in de film gaat het over een eitje dat niet mag breken. Daar zit iets herkenbaar maar tegelijk ook heel absurd en verlichtend in. De film krijgt ook net door de muziek een grote diepgang. Die combinatie van tragiek en lichtvoetigheid is wat we nastreefden.” Gawan: “Het project kon gemakkelijk iets kitscherig worden, met een opeenstapeling van thema’s als oorlog, immigratie en melodrama. Maar ‘Egged On by Music’ werkt net door de humor.”

Gawan: “Het is ook geen bewust rekensommetje, die samenstelling is heel organisch gegroeid.” Emma: “Iemand verwoordde het heel mooi: “Cinemaximiliaan brengt cinema en muziek samen, én mensen uit de hele wereld”. Heel basic, maar het klopt.”

Wat zijn de plannen met Cinemaximiliaan na ‘Egged On by Music’? Gwendolyn: “We blijven doen wat we nu doen: naar asielcentra en cinema’s gaan, debatten met regisseurs organiseren, filmavonden bij mensen thuis organiseren, samen eten. Daarnaast starten we een nieuw filmproductie platform op, een reeks van kortfilms die we in het Cinemaximiliaan projecthuis in Molenbeek willen maken. We nodigen professionals uit de filmwereld uit om samen met nieuwkomers films te maken. Dat wordt een heel interessante uitwisseling, waarbij iedereen een rol krijgt: sommigen gaan regisseren, anderen acteren, weer anderen maken kostuums, doen de catering, camera, geluid, productie… iedereen krijgt een rol toebedeeld. Het is zeker niet de bedoeling dat Cinemaximiliaan enkel kunstenaars of mensen met een artistieke affiniteit aantrekt. Iedereen is welkom, van koks tot ingenieurs, van vrachtwagenchauffeurs tot ex-soldaten.” Gawan: “We broeden ook op een soort ‘afdeling muziek’, om verder te groeien naar andere concerten. Weet je, Cinemaximiliaan is vooral een groot avontuur. We zien wel waar we over een paar jaar staan.”

zo 25.02 - 14:30 Theaterzaal CINEMAXIMILIAAN - EGGED ON BY MUSIC pop / film

tekst: Wouter Vanhaelemeesch

ERIC THIELEMANS

“BLIJF JEZELF DE JUISTE VRAGEN STELLEN” Nieuwbakken muziekresident Eric Thielemans op zoek naar de perfecte stilte

ERIC THIELEMANS

Percussionist Eric Thielemans is al jaren een van de best bewaarde geheimen van de Belgische muziekscene. Jazzfanaten kennen hem natuurlijk van combo’s als Maak’s Spirit en het Ben Sluys Quartet. In 2017 stampte hij The Mechanics uit de grond, een allstar band met goed volk als Rudy Trouvé, Mauro Pawlowski, Vooruit muziekresident Roman Hiele en JeanYves Evrard in de rangen. Met The Mechanics verkent Thielemans het duistere repertoire van jazzgrootheden als Ornette Coleman, Alice Coltrane, Sun Ra en Albert Ayler. In 2018 start Eric in Gouvernement, als nieuwbakken muziekresident van Vooruit, met een nieuw onderzoeksproject. Daarin probeert hij te achterhalen wat er aanwezig moet zijn in een ‘neutrale ruimte’ - een perfect lege, stille plek - vooraleer je er als kunstenaar werk kan creëren, realiseren of tentoonstellen. Hoe Thielemans dat wil aanpakken lees je hieronder.

21 Maar eerst een flashback naar het jaar 2008. In Vooruit kon je toen kennis maken met het Korte Mettenprogramma, een broeikas voor hybride en geïmproviseerd beeldend werk, performances en mini-concerten. Tijdens een van die eerste edities in de Concertzaal tekende ook ene Eric Thielemans present. Hij speelde toen eigen compositie ‘A Snare Is A Bell’, een 20 minuten durende lange drumroffel die onhoorbaar zacht begint maar in intensiteit alleen maar toeneemt. ‘In die periode leidde Eric het collectief INSECT, een groep van een 20-tal professionele en niet-professionele zangers die via improviserende samenzang ruimtes akoestisch onderzochten. De dynamiek en spanningen die ontstonden tussen ‘het lichaam van de groep’ en individuele lichamen resulteerde in een zowel muzikaal als sociologisch onderzoek. Dat onderzoeken en exploreren zou de rode draad worden door Thielemans carrière. In zijn oeuvre zoekt hij nooit naar oplossingen maar onderzoekt, stelt de dingen in vraag. Dat doet Eric het komende jaar ook in Vooruit.

‘The Color in Shadow. Een onderzoek naar de subtiele kwaliteiten van resonanties in de ruimtes tussen de dingen’ is de volledige naam van Thielemans project. De percussionist voert een interdisciplinair artistiek onderzoek van één jaar, een zoektocht naar de eigenschappen van een lege, stille ruimte. Het ultieme doel: een handleiding ontwerpen om lege ruimtes te onderzoeken. Die handleiding dient daarna als leidraad voor zijn doctoraatsonderzoek. ‘In het kader van zijn residentie plannen Vooruit en Gouvernement in 2018 vier avonden waarbij Thielemans performt en in gesprek gaat over ruimtes en geluid met andere artiesten en onderzoekers. Elke avond wordt telkens geregistreerd via opnames, notities en tekeningen. Op woensdag 14 februari vindt de eerste editie plaats.

ERIK THIELEMANS

Eric, je doet het komende jaar onderzoek naar geluid, ruimte en hun onderlinge relatie. Je wil zelfs een soort handleiding maken over hoe je zo’n perfecte stille ruimte creëert. Leg eens uit. Eric Thielemans “Ik probeer met een voorbeeld. Mensen uit verschillende disciplines komen samen op een lege plaats. Die groep begin ik ‘waar te nemen’ en op basis van die opmetingen ontstaat een discussie. Via die waarnemingen en dat gesprek zoeken we samen naar systemen, leggen we info samen om ze inzetbaar te maken. Concreet kan dat in mijn geval, als muzikant, om ‘scores’ gaan.

Hoe kan je zo’n onderzoek concreet dan uitvoeren? Thielemans: “We komen bijvoorbeeld met zes mensen naar een plek. We hebben een scenograaf bij, en zetten ons instrumentarium in om indrukken van de ruimte weer te geven. We zoeken naar een maaksysteem dat uiteindelijk vertaald wordt in scores. De ruimte ‘registreren’ als het ware, vanuit je eigen discipline. Of beter: je gebruikt tools uit je eigen discipline om in dialoog te gaan met de lege ruimte. Je kan eigenlijk niet over stilte praten als je niet eerst over geluid praat. In een lege, stille ruimte móet je dat ook doen: er is op dat moment iets aan het gebeuren in relatie tot het niets. Maar, en dat is de catch, er is natuurlijk altijd al iets. Ook al lijkt er niets te zijn en is het niet concreet en tastbaar. Zo kom je bij de kernvraag: wat is stilte? Hoe kan ik dat niets laten voelen?”

“Stilte: wat is dat juist?” Eric Thielemans

Gelijkaardige vragen liggen ook aan de basis van ‘A Snare Is A Bell’. Die compositie lijkt een soort van ijkpunt, niet? Thielemans: “In ‘A Snare Is A Bell’ schuilt er veel symboliek. Het is een werk dat voortkwam uit een langer proces. In dat proces ontdekte ik dat voor mezelf een focus nodig heb, gelinkt aan vragen. Wat betekent stilte voor mij’? Wat is er aan de hand in een ruimte net voor ik speel en net erna? Hoe lang blijft iets resoneren? En wat zijn de kwaliteiten van stilte? Vaak heb ik niet het temperament om dingen tot op het einde uit te werken. Door te focussen kwam ik echter tot de vaststelling dat er een soort van periferie ontstond - randanimatie als het ware - waarbinnen er heel interessante dingen gebeuren. Het is iets wat binnen wetenschappelijk onderzoek heel belangrijk is: alert zijn voor toevallige dingen. In het Engels hebben ze daar een mooi woord voor: serendipity. Bijvoorbeeld: tijdens een onderzoek naar iets compleet anders ontdek je bij toeval een geneesmiddel tegen kanker.”

Toeval kan je natuurlijk niet lukraak oproepen. Welke factoren zijn voor jou cruciaal om te kunnen focussen? Thielemans: “Ik ben heel gevoelig aan context: ik moet me vrij en thuis kunnen voelen op een plek om te kunnen werken en functioneren. Gouvernement voelt aan als een laboratorium, en de link met beeldende kunst en performance is voor mij een heel natuurlijke habitat. Het gaat ook om de aanwezigheid en toewijding van mensen die ervoor zorgen dat wat ik doe daar wil gaan doen. Geen contact zoeken is voor mij geen optie, het draait voor mij echt om de dynamiek tussen mensen, de ruimte en mijn relatie tot die andere mensen. Dan gaat het al snel ook om intimiteit, actief luisteren en voelen, bedachtzaamheid. Ik voel dat ik, met ouder te worden, minder wil onderhandelen over die voorwaarden. Je moet jezelf de juiste vragen blijven stellen.”

Lees het volledige interview op vooruit.be tekst: Jeroen Michiel & Wouter Vanhaelemeesch beeld: Bache Jespers

ZWART

“ALSOF MIJN GEZIN OP EEN ZINKENDE BOOT ZAT WAAR IEDEREEN NAAR ZWAAIDE” Een voorpublicatie uit Simone Atangana Bekono’s kortverhaal ‘Begrafenis’

24 Wie een halve eeuw geleden een bloemlezing had samengesteld van de Nederlandse en Vlaamse schrijvers du moment, zou op 99% witte auteurs uitgekomen zijn. Anno 2018 is dat wel even anders: grote groepen migranten uit Afrika hebben zich gevestigd in de Lage Landen en de literatuur een ander gezicht gegeven. ‘Zwart - Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen’, een nieuwe publicatie bij uitgeverij Atlas Contact, illustreert dat. De auteurs in het boek verschillen qua thuisland, cultuur en taal maar ze hebben twee dingen met elkaar gemeen: ze verlieten het continent van hun (voor)ouders én hun identiteit is hybride. Een van die auteurs is de Nederlandse Simone Atangana Bekono. Ze schrijft proza, theaterstukken en poëzie en werkt daarnaast aan documentaires en videokunst. In haar werk onderzoekt Atangana Bekono het effect van sociale stempels rondom ras, gender en geslacht op de belevingswereld van individuen. Op de volgende pagina’s vind je een voorpublicatie van haar bijdrage aan ‘Zwart’, het kortverhaal ‘Begrafenis’.

ZWART

Simone Atangana Bekono - Begrafenis Nadat oom Frederick rond vier uur ’s middags, zestien dagen voor kerst, zijn laatste adem had uitgeblazen, werden de voorbereidingen voor zijn begrafenis efficiënt in gang gezet. Bella belde direct erna mijn moeder op. Mijn moeder hing haar jurk aan de deur van haar kledingkast en stelde ons een voor een op de hoogte, terwijl ze de rest van haar outfit verzamelde en ons aanwijzingen gaf voor wat wij aan moesten trekken. De begrafenis verliep zonder een enkel mankement, met dank aan mijn moeder en Bella. Oom Frederick werd herdacht aan de hand van anekdotes over zijn werk als consultant in de ict, waar hij goed in was geweest. We luisterden naar Led Zeppelin en Ramses Shaffy, Bella huilde tijdens haar toespraak, m’n moeder niet tijdens de hare. De foto die op zijn kist stond, omringd door witte en rode bloemen, was ironisch genoeg precies het beeld van mijn oom dat ik me voor de geest haalde als ik aan hem dacht. Het portret was door Bella gemaakt tijdens een familiefeest, waar oom Frederick net iets onbehoorlijks tegen mijn vader aan het schreeuwen was toen Bella de camera omhoog hield en ‘Cheese!’ riep. Met z’n borstelige, halfgrijze snor en dat vale bruine jasje met geruite blouse eronder keek oom Frederick met glimmende lippen geschrokken de camera in. Dit portret was zo verschrikkelijk omdat alles wat er te haten viel aan oom Frederick werd blootgelegd. Mijn oom had last gehad van rode vlekken in z’n nek, soms door de inspanning, soms door de alcohol of van woede. Hij had grote blauwe ogen waardoor het, wanneer hij zich kwaad maakte, leek alsof hij blind was en ijlend in het niets schreeuwde. Ter verdediging van Bella: het was lastig om tijdens een familiegelegenheid oom Frederick op een andere manier vast te leggen dan snauwend tegen m’n vader. Ze maakten standaard ruzie. Mijn vader was nu eenmaal met mijn moeder getrouwd, en mijn moeder was nu eenmaal Fredericks zus, wat betekende dat mijn vader om de haverklap Frederick moest waarschuwen dat hij niet te ver moest gaan met zijn grappen over mijn moeders figuur, intellect, kookkunsten en vaak ook ons, haar kinderen. Niemand wist tijdens welk feest de foto was genomen, maar oom Frederick zag er nog redelijk jong uit. Minder rood aangelopen dan in de laatste jaren van zijn door kanker geteisterde leven, en daardoor krachtiger, enger. Ik kon m’n ogen niet van de foto afhouden. Ik probeerde aan iets anders te denken - vakantiebestemmingen, wijnsoorten, de mentale toestand van Kanye West - maar niets kon op tegen die foto. Als een waarschuwing stond die op de kist.

ZWART

Ons gezin zat tijdens de ceremonie een rij achter het gezin van oom Frederick en Bella. Mijn moeder had uit eigen wil plaatsgenomen op de tweede rij, dus waren we haar voorbeeld gevolgd. De oudste zoons van oom Frederick zaten vooraan naast het gangpad zonder hun moeder, oom Fredericks eerste vrouw, die waarschijnlijk had bedankt voor de gelegenheid. Daarnaast zaten de jongere dochters die hij met Bella had gekregen, en Bella daar weer naast, met haar arm om de stoel van de jongste dochter geslagen. Mijn moeder keek over de kist heen uit het raam of naar haar nagels, behalve toen ze als laatste spreker kort het woord nam achter de katheder en oom Frederick met afgemeten stem een vredige reis naar het hiernamaals wenste. Na het gedoe aten we cake en dronken we koffie, ons gezin aan de ene tafel, het gezin van oom Frederick aan de andere, en lieten we ons de handen schudden door vrienden, neven en nichten, andere ooms en tantes, bekenden en minder bekenden, collega’s, bazen, voetbalvrienden. Mijn broertje excuseerde zich, waarschijnlijk om ergens een joint te roken, wat me een goed idee leek. Zijn gezicht had op een gegeven moment iets weg gekregen van een in elkaar gestompte vleescombinatie, waar met moeite tanden in waren gepropt om een soort glimlach te suggereren: gespannen, ongelukkig, onwillig. De aderen in de nek van mijn zus leken ook op knappen te staan. Mijn zusje, de jongste, had haar telefoon constant in haar hand om zichzelf van de ongemakkelijkheid af te kunnen leiden. Ikzelf voelde hoe zich in mijn buik maagzuur verzamelde bij elke collega die ons kwam condoleren. Ik voelde me verloren, alsof mijn gezin op een zinkende boot zat waar iedereen naar zwaaide, maar vervolgens zonder actie te ondernemen langs voer.

25 In de auto op weg naar het huis van oom Frederick en Bella begon mijn broertje te huilen. Het duurde niet lang. Hij begon tijdens het nieuws van vijf uur en eindigde tijdens de weersvoorspelling, alsof hij was vergeten wat de bedoeling was en de stilte wilde doorbreken met iets banaals, in plaats van, zoals de rest van ons, te zwijgen zodat we niets respectloos zouden zeggen. Even dacht ik dat mijn moeder ook zou breken, maar dat deed ze niet. Ik gaf mijn broertje de tissue die ik al sinds het neerdalen van de kist in mijn vuist geklemd hield, waar hij zijn neus in snoot en toen de condens mee van de ramen begon te vegen. Mijn moeder zette de radio uit, alsof ze na zijn korte huilbui genoeg had van alle geluid, en reed de twee-onder-één-kapwijk in waar mijn oom jaren met Bella had gewoond. Ze manoeuvreerde de auto gemakkelijk door de hofjes en kromme straten, zoals ze, besefte ik ineens, vaker moest hebben gedaan dan ik dacht. ‘Sorry,’ zei m’n broertje tegen niemand in het bijzonder nadat mijn moeder de auto voor de deur van oom Fredericks huis had geparkeerd. ‘Maakt niet uit,’ zei mijn zus terwijl ze uitstapte. Ik wisselde blikken uit met de jongste. Mijn moeder belde aan. ‘Moet dit eigenlijk echt?’ fluisterde die. ‘Ik heb geen idee,’ zei ik. Ik wist het ook niet. Niets aan oom Frederick had me ooit het idee gegeven dat hij het zou waarderen als er na zijn dood nog een feest ter ere van zijn leven zou worden gegeven, maar ik kende hem ook niet goed genoeg om te weten wat hij wel had gewild. Het was niet zozeer een feestje, maar iedereen stond er in de woonkamer van Bella wel op die manier bij. Op een speciale hapjestafel waren koffie, hapjes, bier, wijn en – om oom Frederick te eren – een aantal flessen rum uitgestald. De schuifdeur naar de achtertuin werd gebarricadeerd door die tafel, wat me direct benauwde. De eettafel was er dwars tegenaan gezet, vol met schaaltjes snacks, wijn- en longdrinkglazen, theekopjes en schoteltjes en kleine borden voor het eten.

De woonkamer van Bella en oom Frederick was perfect voor partijtjes, met veel bijzettafeltjes, smakeloze schilderijtjes en andere onzinnige decoraties die in de aanwezigheid van een grote groep mensen ineens een raar soort gezelligheid opriepen. Bella hield van goudkleurige kitsch en glazen siervazen, wat normaliter een museumachtige sfeer opriep, maar de ruimte nu in het gele licht van de spaarlampen iets betoverends gaf. Mijn moeder en Bella waren in het begin nog druk in de weer met servetten, vorken en rechauds, maar toen alle tantes en vriendinnen arriveerden, begonnen die te protesteren dat ze wel uitgeteld moesten zijn en namen ze het werk over. Mijn moeder en Bella werden haast met geweld op de bank geduwd, waar ze de rest van de avond ook bleven zitten. De wereld zou naar hen toe komen. Het duurde een tijdje voor we doorhadden dat mijn moeder zich, te midden van alle beleefde handdrukken, kussen en aanbiedingen voor nog een glas van dit, nog een stukje dat, in een aardig tempo aan het bezatten was. Het viel pas op toen mijn broertje terugkwam na weer een kwartier naar de achtertuin te zijn verdwenen (deze keer met oom Fredericks oudste zoon). Ik was de saladeschaal aan het vullen met vies bestek toen hij schamper lachte en mij aanstootte. Hij wees naar de andere kant van de kamer. Mijn moeder zat tegen Bella aan geleund in het midden van de bank, met een van de flessen rum tussen elleboog en borst geklemd, in zichzelf te mompelen. Met haar vrije hand zwaaide ze alsof ze herhaaldelijk werd lastiggevallen door een opdringerige vlieg. Van een afstand, en als je haar niet kende, leek het net of ze een grappig verhaal hoorde, maar ze sprak tegen niemand en niemand tegen haar. Haar benevelde toestand zorgde ervoor dat mensen discreet de andere kant op keken, om haar heen liepen, vriendelijk lachten terwijl ze naar hun partner seinden dat ze onderhand maar eens moesten gaan voor het hier uit de hand liep.

ZWART

Lees de volledige tekst in ‘Zwart - Afro-Europese literatuur uit de Lage Landen’ (samengesteld en ingeleid door Vamba Sherif & Ebissé Rouw), uit bij uitgeverij Atlas Contact. Het boek is te koop vanaf donderdag 1 februari en kost €21,99. Met bijdragen van Simone Atangana, Olave Basabose, Neske Beks, Heleen Debeuckelaere, Nozizwe Dube, Clarice Gargard, Dalilla Hermans, Sabrine Ingabire, Kiza Magendane, Ahmad Al Malik, Alphonse Muambi, Hélène Christelle Munganyende, Melat G. Nigussie, Seada Nourhussen, Anousha Nzume, Olivia Rutazibwa, Vamba Sherif, Babah Tarawally en Chika Unigwe.

do 01.03 - 20:00 Balzaal ZWART - AFRO-EUROPESE LITERATUUR UIT DE LAGE LANDEN MET O.A. DALILLA HERMANS / SHAMISA DEBROEY / NOZIZWE DUBE / HELEEN DEBEUCKELAERE / LISETTE NTUKABUMWE literatuur / boekpresentatie

tekst: Simone Atangana Bekono

NIEUWS

NIEUWS ONTROEREND GOED ZOEKT FOTOGRAFEN

VOORUIT VERBOUWT: DE EERSTE STEENLEGGING

In de AntiekStudio, een van de vele repetitieruimtes in Vooruit, werkt podiumresident Ontroerend Goed aan hun nieuwste productie ‘Loopstation’, te zien tijdens het nieuwe festival JUST A GOOD PROGRAM. De voorstelling wordt een reflectie op de mens als ‘loopend’ wezen, een ode aan de herhaling. ‘Loopstation’ wordt gecreëerd tussen januari en maart 2018, met een grote en diverse cast. Ook de repetities zelf zijn loops, en vormen een zoektocht naar de bijna perfécte versie van de voorstelling. Om dat proces in kaart te brengen, lanceert Ontroerend Goed een fotoproject. Het gezelschap is op zoek naar studenten fotografie die zin hebben om een dag het maakproces te volgen. Je blijft zo lang je wil, je kan lunchen in Vooruit en je krijgt een duoticket voor de avant-première. Door elke dag een andere fotograaf uit te nodigen, wil Ontroerend Goed telkens een totaal andere blik toe laten in de repetitiestudio. Zin om in een uniek project met Ontroerend Goed te stappen? Check dan als de bliksem vooruit.be voor meer info.

De afgelopen maanden is er duchtig afgebroken en gegraven in de kelders van Vooruit en in de voormalige Snoepwinkel. Die stevige klus zit er weldra op: de aannemers maken zich klaar voor de heropbouw. De eerste steenlegging vindt midden februari plaats. Vanaf dan zullen de nieuwe Ticketbalie en de nieuwe residentieruimtes langzaam maar zeker vorm krijgen. Intussen blijft Vooruit gewoon open. Benieuwd naar updates over de verbouwingen? Via vooruit.be blijf je op de hoogte.

MINISTER SVEN GATZ KIJKT OVER DE MUUR

VOORUIT CAFÉ Ook tijdens dit seizoen kan je in het grootste café van Gent lekker tafelen, bijpraten met vrienden of rustig de krant lezen. Het weekmenu vind je alvast terug op vooruit.be update op maandag. Je kan in het Vooruit Café bovendien regelmatig genieten van concerten, performances of een Wild Brunch. Hou de agenda in de gaten voor alle events in het Café.

In juni riep minister van Cultuur Sven Gatz op om projecten op te zetten die de samenwerking tussen cultuur en andere sectoren zoals onderwijs, milieu of technologie bevorderen. Hij doopte de oproep ‘Over de muur kijken’ en had er 327.493 euro voor veil. 19 van de 45 ingediende projecten kunnen intussen rekenen op financiële steun. Het plan dat CC De Grote Post in Oostende indiende, is er één van. Samen met Vooruit en een aantal collega’s zal De Grote Post een platform opzetten dat vragen van kunstenaars en bedrijven met elkaar verbindt. Minister Gatz hoopt dat dit soort kruisbestuiving een belangrijke katalysator is voor vernieuwing en creativiteit over de sectoren heen. Voor een lijst van alle projecten: svengatz.be.

AGENDA

FEBRUARI FLORIAN FISCHER / NTGENT - To Name Herstory vr 09.02 - 20:00 NTGent Arca

NTGENT / JOHAN SIMONS & CHOKRI BEN CHIKHA Onderworpen do 01.02 - 20:00 Theaterzaal GITANE za 03.02 - 21:00 Balzaal

FUNKY FABRIC: THE CANDY SHOP za 03.02 - 22:30 Concertzaal

NEW WAVE CLASSIX za 10.02 - 22:00 Balzaal

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 04.02 - 14:00 Vooruit Café

Vooruit & Gouvernement present: ERIC THIELEMANS - The Color in Shadow >> P 20 wo 14.02 - 20:00 Gouvernement

PERFORMANCE / TALK / #RESIDENT

RONDLEIDING

TRIO EL AZZOUZI: Fikry El Azzouzi, Gerda Dendooven & Mauro Pawlowski do 15.02 - 20:00 Minard

Vooruit & Democrazy present: HENRY ROLLINS TRAVEL SLIDESHOW di 06.02 - 20:00 Theaterzaal

LITERATUUR / #SCHRIJVERSCONCERT

SPOKEN WORD / PERFORMANCE

ism Democrazy

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Amusez vous

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Nasty Mondays

KAPITEIN WINOKIO - BlijBangBoosBedroefd za 10.02 - 13:30 & 16:00 Theaterzaal

POP [3+] / #TEGAST

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Gitane

THEATER / #TEGAST

org NTGent

THEATER / #TEGAST

org NTGent

CIRCUIT DES YEUX / TALSOUNDS do 15.02 - 20:00 Balzaal

TOT IN DE STAD! #3 - VOORUIT >> P XXXX wo 07.02 - 19:00 Op locatie

FILM / TALK / DEBAT

POP / ELEKTRONICA

#STADSATELIER / #THINKVOORUIT

PLATFORM-K & BENJAMIN VANDEWALLE / VOORUIT - COMMON GROUND wo 07 t/m za 10.02 - 20:00 LOD Studio

DANS

GIRLS IN HAWAII do 15.02 - 19:30 Concertzaal

POP / #TEGAST

org Democrazy

URBANUS - Trecto Pnix vr 16.02 - uitverkocht

COMEDY / #TEGAST

org LiveComedy

ARNOUT VAN DEN BOSSCHE - Burn Out voor Beginners za 17.02 - 20:00 Theaterzaal TRIGGERFINGER do 08.02 - 19:30 Concertzaal org Democrazy

SUICIDEBOYS vr 09.02 - uitverkocht org Democrazy

COMEDY / #TEGAST

org LiveComedy

ROCK / #TEGAST

THINK! za 17.02 - 23:00 Balzaal org Think!

HIP HOP / #TEGAST

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 18.02 - 14:00 Vooruit Café

RONDLEIDING

AGENDA

FEBRUARI VOORUIT HOP zo 18.02 - 15:00 Vooruit Café

CLUB 923 za 24.02 - 21:00 Balzaal

HILOK FUIF wo 21.02 - 22:00 Concertzaal

CITY QUEENS - She’s back! za 24.02 - 23:00 Concertzaal

SINT-BARBARA FUIF vr 23.02 - 22:00 Concertzaal

CINEMAXIMILIAAN - Egged On by Music >> P 16 zo 25.02 - 14:30 Theaterzaal

org Lucky Lemon

WORKSHOP / #PARTY /#TEGAST

org Hilok

org Sint-Barbara

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Nasty Mondays

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

POP / FILM

UNDER CONSTRUCTION

UITGELEZEN FEBRUARI - Brigitte Herremans / Margot Vanderstraeten / Melike di 20.02 - 20:00 Theaterzaal LITERATUUR

ADELINE ROSENSTEIN - Décris-Ravage di 20 & wo 21.02 - 17:00 LOD Studio

SAMEN LEZEN ma 26.02 - 20:00 Gele Kamer

THEATER / #8X8

MALEK ANDARY & ATA KHATAB - The Rooster / YAZAN EWIDAT & HAMZA DAMRA - Running Away do 22.02 - 20:00 Theaterzaal Vooruit & Eye on Palestine present: 47SOUL / SUPPORT TBC vr 23.02 - 20:00 Balzaal

DANS

HIPHOP / #PARTY

LITERATUUR

KING GIZZARD & THE LIZARD WIZARD wo 28.02 - uitverkocht org Democrazy

ROCK / #TEGAST

LEE RANALDO BAND / support: Chris Forsyth & The Solar Motel Band wo 28.02 - 20:00 Balzaal ROCK

KHASHABI ENSEMBLE / BASHAR MURKUS - Other Places za 24.02 - 20:00 Theaterzaal THEATER

THE WILD BRUNCH The hummus edition zo 25.02 - 11:00 Vooruit Café

FOOD / PERFORMANCE

LISABOA & KUIPERSKAAI - 1095 wo 28.02 - uitverkocht org NTGent

THEATER / #TEGAST

AGENDA

MAART ZWART - AFRO-EUROPESE LITERATUUR UIT DE LAGE LANDEN met o.a. Dalilla Hermans / Shamisa Debroey / Nozizwe Dube / Heleen Debeuckelaere / Lisette Ntukabumwe do 01.03 - 20:00 Balzaal

LITERATUUR / BOEKPRESENTATIE

KOEN AUGUSTIJNEN & ROSALBA TORRES GUERRERO / SIAMESE CIE - (B) do 01 t/m za 03.03 - 20:00 Theaterzaal DANS

VDK & VGK FUIF wo 07.03 - 22:00 Concertzaal org VDK & VGK

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

Vooruit & All Eyes On Hip Hop present:

OUT THE FRAME

>> P 20 Open Mike Eagle / Gaika / Junglepussy / milo / Chynna / Stikstof / Moor Mother / Ivan Ave za 10.03 - 18:30 Vooruit Café, Balzaal & Foyer Theaterzaal ism All Eyes On Hip Hop

CONCERT / FILM / EXPO / #PARTY / #NIGHTLIFE

ICOON vr 02.03 - 23:00 Concertzaal org Lucky Lemon

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

RETRO ACID za 03.03 - 23:00 Concertzaal org Nasty Mondays

org Nasty Mondays

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

MELANIN MUSIC za 03.03 - 23:00 Balzaal org Modified Events

MOONDAY ma 12.03 - 23:00 Concertzaal

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

RICO & STICKS di 13.03 - 19:30 Concertzaal org Democrazy

HIPHOP / #TEGAST

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 04.03 - 14:00 Vooruit Café SAMEN LEZEN ma 05.03 - 20:00 Gele Kamer

RONDLEIDING

LITERATUUR

VERANDERENDE WERELDEN (permanente vorming) Polarisatie di 06.03 - 20:00 Theaterzaal

DEBAT / TALK / #THINKVOORUIT

COMEDY FOR THE CLIMATE II wo 07.03 - 20:00 Theaterzaal org Klimaatzaak

COMEDY / #TEGAST

VPPK FUIF wo 14.03 - 22:00 Concertzaal org VPPK

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

AGENDA

MAART JUST A GOOD PROGRAM

VERKEERD GEPARKEERD FUIF vr 16.03 - 23:00 Balzaal

ONTROEREND GOED - LOOPSTATION wo 14.03 - 20:00 / do 15.03 - 19:30 / vr 16 & za 17.03 - 20:30 Theaterzaal

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 18.03 - 14:00 Vooruit Café

org Verkeerd Geparkeerd

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

RONDLEIDING

THEATER / PREMIÈRE / #RESIDENT

MOTUS - PANORAMA >> P 4 wo 14.03 - 20:00 & do 15.03 - 21:00 Minard

THEATER

KATRIEN OOSTERLINCK - Imagine Moving Rocks NED: do 15.03 - 19:00 & 21:00 / vr 16.03 - 16:00 & 21:00 LOD Studio ENG: do 15.03 - 14:00 & 16:00 / vr 16.03 - 14:00 & 19:00 LOD Studio

VOORUIT HOP zo 18.03 - 15:00 Vooruit Café

WORKSHOP / #PARTY /#TEGAST

STAD TE KOOP?! di 20.03 - 13:30 & 20:15 Foyer Theaterzaal

UITGELEZEN MAART - Rick De Leeuw / Jan Leyers di 20.03 - 20:00 Theaterzaal

11.11.11 - ‘Jonge Wolven’ debat di 20.03 - 20:00 Balzaal

DEBAT / #STADSATELIER /#THINKVOORUIT

LITERATUUR

PERFORMANCE / #8X8 / #STADSATELIER

BORIS VAN SEVEREN & JONAS VERMEULEN The only way is UP do 15.03 - 19:30 / vr 16.03 - 20:30 / za 17.03 - 19:00 CAMPO victoria

org 11.11.11

THEATER / PERFORMANCE

KARL VAN WELDEN - The Volcano Notes / A Fall do 15.03 - 20:00 / vr 16.03 - 14:00 Gouvernement

PERFORMANCE

POL HEYVAERT, KIM NOBLE & JAKOB AMPE Wild Life FM do 15.03 - 21:00 / vr 16.03 - 22:00 / za 17.03 - 20:30 CAMPO nieuwpoort

THEATER / PERFORMANCE / PREMIÈRE

SARAH VANHEE - The Making of Justice vr 16.03 - 19:00 KASKcinema RACHEL MARS - Our Carnal Hearts vr 16 & za 17.03 - 19:00 Minard KARL VAN WELDEN - The Volcano Notes za 17.03 - 11:00 Gouvernement ONBETAALBAAR - Werkwinkel za 17.03 - 14:00 CAMPO boma

LEZING / DEBAT / #TEGAST

INNE GORIS / LOD MUZIEKTHEATER - Zonder bloed di 20 t/m do 22.03 - 20:00 LOD Studio

THEATER / #TEGAST

VTK FUIF wo 21.03 - 22:00 Concertzaal org VTK

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

TOT IN DE STAD! #4 Autonome Vormgeving KASK School of Arts do 22.03 - 19:00 Op locatie

FILM / TALK / DEBAT / #STADSATELIER / #THINKVOORUIT

FILM

THEATER

PERFORMANCE

BELGIAN NEW BEAT za 24.03 - 22:00 Concertzaal org Nasty Mondays

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

AGENDA

MAART INNE GORIS / LOD MUZIEKTHEATER & HETPALEIS - Huis zo 25.03 - 11:00 t/m 18:00 & wo 28.03 - 14:00 t/m 21:00 LOD Studio

Vooruit & Courtisane present: JOSHUA ABRAMS NATURAL INFORMATION SOCIETY / JOE MCPHEE vr 30.03 - 21:00 Minard

CONCERT / FILM

THEATER [8+] / INSTALLATIE / #8X8

HUMO’S ROCK RALLY - Halve finale zo 25.03 - 15:00 Concertzaal

Vooruit & Courtisane present: MHYSA / SCRAAATCH za 31.03 - 21:00 Minard

SAMEN LEZEN ma 26.03 - 20:00 Gele Kamer

OP ZEEKLAS NAAR DE GROTE POST! vr 30 & za 31.03 - doorlopend, CC De Grote Post Oostende

CONCERT / FILM

ROCK / POP / HIPHOP / #TEGAST

LITERATUUR

#STADSATELIER / #STADSTEKENAARS

VERANDERENDE WERELDEN (permanente vorming) Discriminatie di 27.03 - 20:00 Theaterzaal DEBAT / TALK / #THINKVOORUIT

KOZZMOZZ za 31.03 - 23:00 Concertzaal org Nasty Mondays

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

VLK FUIF wo 28.03 - 22:00 Concertzaal

SABRINA’S FEESTJE za 31.03 - 23:00 Balzaal

T HOF VAN COMMERCE: 20 JAAR! do 29 & vr 30.03 - uitverkocht

LILIANE BRAKEMA / NTGENT - Menuet za 31.03 - uitverkocht

org VLK

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Democrazy

FLEDDY MELCULY do 29.03 - 19:30 Balzaal org Democrazy

HIPHOP / #TEGAST

METAL / #TEGAST

ULTIMA VEZ / WIM VANDEKEYBUS - Mockumentary of a Contemporary Saviour do 29 t/m za 31.03 - 20:00 Theaterzaal DANS / THEATER

org Lucky Lemon

org NTGent

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

THEATER / #TEGAST

AGENDA

APRIL THE VAN JETS vr 13.04 - 21:00 Concertzaal

NOSAJ THING wo 04.04 - 19:30 Balzaal org Democrazy

ELEKTRONICA / #TEGAST

THECOLORGREY do 05.04 - 19:30 Balzaal org Democrazy

CLASSICS 1000 za 14.04 - 23:00 Concertzaal HIPHOP / #TEGAST

PLATFORM-K & BENJAMIN VANDEWALLE / VOORUIT Common Ground do 05 & vr 06.04 - 20:00 Op locatie DANS FRANK BOEIJEN vr 06.04 - 20:00 Theaterzaal org Rumoer

POP / #TEGAST

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

GILI - Charlatan za 07.04 - 20:00 Theaterzaal org LiveComedy

org Nasty Mondays

THINK! za 14.04 - 23:00 Balzaal org Think!

org LiveComedy

COMEDY / #TEGAST

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 15.04 - 14:00 Vooruit Café

RONDLEIDING

ANA BORRALHO & JOÃO GALANTE - Trigger of Happiness ZO 15.04 - 15:00 DOMZAAL PERFORMANCE / #STADSATELIER

COMEDY / #TEGAST

PANDA DUB - Circle Live do 12.04 - 19:30 Concertzaal

POP / ELEKTRONICA / #TEGAST

HALLYU MUSIC vr 13.04 - 18:00 Balzaal org K-Pop Belgium Society

COMEDY / #TEGAST

WILLIAM BOEVA - Reset wo 11.04 - 20:00 Theaterzaal

org Democrazy

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

HUGO MATTHYSEN, KARLIJN SILEGHEM, TINE EMBRECHTS, RONNY MOSUSE & ARAM VAN BALLAERT - Onbevreesd! (met vis) za 14.04 - 20:00 Theaterzaal

SVEN DE LEIJER - Content di 10.04 - 20:00 Theaterzaal org LiveComedy

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org LiveComedy

STAR WARZ za 07.04 - 23:00 Concertzaal org Nasty Mondays

POP / #TEGAST

org Democrazy

POP / #TEGAST

Vooruit & Democrazy present: ALELA DIANE vr 13.04 - 20:00 Theaterzaal

SINGERSONG / FOLK

UITGELEZEN APRIL - Charlotte De Bruyne / Elvis Peeters / Steven De Bruyn di 17.04 - 20:00 Theaterzaal

LITERATUUR

HAIDER AL TIMIMI / KLOPPEND HERT - Ich bin wie du wo 18 & do 19.04 - 20:00 Domzaal

THEATER / #STADSATELIER / #RESIDENT

DE JEUGD VAN TEGENWOORDIG wo 18.04 - 19:30 Concertzaal org Democrazy

HIPHOP / #TEGAST

AGENDA

APRIL TOT IN DE STAD! #5 - De Koer do 19.04 - 19:00 Op locatie

FILM / TALK / DEBAT

#STADSATELIER / #THINKVOORUIT

RECORD STORE DAY za 21.04 - Vooruit Café POP / ROCK / HIPHOP

ism Democrazy & Music Mania

CLUB 923 za 21.04 - 21:00 Balzaal PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Lucky Lemon

HINDU NIGHTS za 21.04 - 23:00 Concertzaal PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

org Nasty Mondays

SAMEN LEZEN ma 23.04 - 20:00 Gele Kamer

BELANGRIJK! NU! LAURA VAN DOLRON - My name is Rachel Corrie wo 25.04 - 20:00 Domzaal THEATER / #RESIDENT LAURA VAN DOLRON - Sartre zegt Sorry do 26.04 - uitverkocht THEATER / #RESIDENT LAURA VAN DOLRON - WIJ vr 27.04 - uitverkocht THEATER / #RESIDENT LAURA VAN DOLRON - Liefhebben za 28.04 - uitverkocht THEATER / #RESIDENT POPLIFE za 28.04 - 23:00 Concertzaal org Nasty Mondays

LITERATUUR

STAD TE KOOP?! di 24.04 - 13:30 & 20:15 Foyer Theaterzaal

DEBAT / #STADSATELIER / #THINKVOORUIT

VERANDERENDE WERELDEN (permanente vorming) Verbinding di 24.04 - 20:00 Theaterzaal

DEBAT / TALK / #THINKVOORUIT

PARTY / #NIGHTLIFE / #TEGAST

DAG VAN DE FILOSOFIE za 28.04 - 10:00 Foyer Theaterzaal

TALK / DEBAT / #THINKVOORUIT

DAG VAN DE DANS za 28.04 - 15:00 en 16:30 Op locatie SALVA SANCHIS - Radical Light za 28.04 - 20:00 CC Evergem

JASPER STEVERLINCK wo 25.04 - 19:30 Concertzaal org Democrazy

TAMINO do 26.04 - uitverkocht org Democrazy

DANS

POP / #TEGAST

RONDLEIDING IN HET VOORUIT-GEBOUW zo 29.04 - 14:00 Vooruit Café

RONDLEIDING

MONUMENT

MONUMENT EÉN VAN DE VIER

Zaterdag 9 juni 2001. Een paar honderd mensen zien in de Theaterzaal hoe noiselegendes Sonic Youth ‘Piano Piece #13’ live brengen, een stuk dat ze enkel spelen tijdens hun ‘Goodbye 20th Century’-tournee. ‘Piano Piece #13’ werd maar vier keer uitgevoerd live, om de simpele reden dat voor elke uitvoering een piano compleet vernield wordt. Op het podium staat, naast andere Sonic Youth-boegbeelden Kim Gordon en Thurston Moore, Lee Ranaldo. Hij staat op woensdag 28 februari opnieuw in Vooruit, maar deze keer met een nieuw solo-album boordevol folkrock onder de arm.

In MONUMENT belichten we telkens een ander stukje uit de lange geschiedenis van Vooruit. Meer weten over die rijke historie? Neem een kijkje op vooruit.be of volg een van de vele rondleidingen met gids op zondag. Eerstvolgende data zijn zondag 4 en 18 februari, 4 en 18 maart en 15 en 29 april, telkens om 14:00. Een rondleiding duurt anderhalf uur en kost €8 / 4 (-12j). Opgelet: maximum 25 deelnemers per groep.

Vooruit Ticketbalie & Onthaal di t/m vr 12:00 >> 18:00 za, zo & ma dicht avondkassa één uur voor de voorstelling (+32) (0)9 267 28 28 info@vooruit.be Vooruit Café ma t/m wo 10:00 >> 01:00 do t/m za 10:00 >> 02:00 zo 12:00 >> 01:00 cafe@vooruit.be Vooruit Keuken di t/m za 12:00 >> 21:30 zo & ma 12:00 >> 20:30 Vooruit Zaalhuur ma, wo & vr 13:00 >> 17:00 (+32) (0)471 80 26 13 zaalhuur@vooruit.be

vu: Franky Devos - Kunstencentrum Vooruit - Sint-Pietersnieuwstraat 23 - 9000 Gent

Kunstencentrum Vooruit Sint-Pietersnieuwstraat 23 9000 Gent vooruit.be

COLOFON

redactie: Sofie Dewulf, Marieke De Munck, Robin Vanbesien, Arno Van Vlierberghe, Camilla Carè, Niké van Os, Matthieu Goeury, Simone Atangana Bekono, Peter Van den Eede, Jeroen Tavernier, Willem Vandesande, Jeroen Michiel & Wouter Vanhaelemeesch - eindredactie: Sofie Dewulf, Jeroen Michiel & Arno Van Vlierberghe - hoofdredactie: Mathias Timmermans & Jeroen Michiel - vormgeving & beeldredactie: Mathias Timmermans cover © Yarie Vazquez - print: Sint-Joris, Oostakker MAGAZINE is een driemaandelijkse uitgave van Kunstencentrum Vooruit, Sint-Pietersnieuwstraat 23 9000 Gent. Opmerkingen, vragen of suggesties? magazine@vooruit.be

volg Vooruit op Facebook, Twitter, Instagram en YouTube

VOORUIT.BE