Vredeseilanden Magazine juni 2017 by Rikolto (Vredeseilanden)

MAG

ZINE

Droom of werkelijkheid? Heeft u wel eens gehoord over de Duurzame Ontwikkelingsdoelstellingen? Deze 17 Sustainable Development Goals werden in september 2015 formeel aangenomen door de algemene vergadering van de VN. Gedurende 15 jaar zullen deze doelen de basis vormen van een actieplan om de mensheid te bevrijden van armoede en de planeet terug op koers richting duurzaamheid te plaatsen. Deze doelen, die één en ondeelbaar zijn, reflecteren de drie dimensies van duurzame ontwikkeling: het economische, het sociale en het ecologische aspect.

Ze vormen ook een fusie van twee mondiale agenda’s: duurzame ontwikkeling en ontwikkelingssamenwerking. De nadruk van deze agenda’s ligt op ‘universaliteit’, wat betekent dat de toepassing ervan niet enkel in het Zuiden moet gebeuren maar over de gehele planeet, dus ook hier bij ons in België. Voor wie de activiteiten van Vredeseilanden kent, is dit allemaal niet zo nieuw. Wat hierboven te lezen staat is zowat de perfecte samenvatting van datgene waar het Vredeseilanden al een tijdje om te doen is: duurzame ontwikkeling in Zuid én Noord. Dat deze stappen nu

ook op niveau van de VN worden gezet, kunnen wij alleen maar toejuichen. Maar het moet gezegd, de doelstellingen zoals ze werden vooropgesteld door de dames en heren van de VN, zijn ambitieus. Sommigen noemen ze zelfs onrealistisch en niet haalbaar. Bij Vredeseilanden horen we eerder tot diegenen die durven dromen dat alles mogelijk is, als we er maar met voldoende mensen werk van maken.

foto: Jimmy Kets

De kip of het ei Voor Vredeseilanden is het verband tussen ontwikkeling en duurzaamheid dus absoluut niet nieuw. Door onze ervaring op het terrein wéten we dat landbouw met respect voor mens en milieu niet alleen mogelijk is, maar ook een noodzaak. We wéten dat boeren en hun families moeten kunnen leven van hun werk en dat consumenten terecht vragen naar voldoende en gezond eten op hun bord.

En … we weten dat er oplossingen mogelijk zijn. Lees er het verhaal maar op na van Leo Dan Ecueda, die niet alleen een goed inkomen overhoudt aan de cacaoteelt maar die, door de agro-bosbouw die hij toepast, weer levensruimte schept voor bedreigde diersoorten. Of Lydie Masika uit Oost-Congo die met oude aardappelvariëteiten aan de slag ging en zo de boeren in de streek voorzag van kwalitatief en divers pootgoed, lokaal geteeld bovendien.

Voor Lydie en Leo Dan zijn de Duurzame Ont wikkelingsdoelstellingen wellicht een ‘ver van mijn bed show’. Dat neemt echter niet weg dat ze beiden, misschien zonder het te weten, elk op hun eigen terrein een stukje van deze doelstellingen aan het realiseren zijn.

Jo Vermeersch namens het ganse Vredeseilandenteam 3

Lydie Masika,

koningin van de aardappel

Wie in de streek rond Butembo de naam Lydie laat vallen, oogst blikken van herkenning. Lydie Masika Kasonia werkt voor Vredeseilanden in Congo. Ze is landbouwkundige en zelf geboren in een boerengezin. Maar er is ook een populaire aardappelvariëteit die haar naam draagt, en dat is geen toeval. Maak kennis met ‘la reine de la pomme de terre’. Lydie Masika is een bekend gezicht in de stad Butembo. Ze ziet zichzelf liever als ambassadrice van de lokale landbouw. “Ik heb er altijd al van gedroomd aan landbouw te doen. Mijn ouders teelden aardappelen, uien, prei … Van toen ik een klein meisje was, ging ik met hen mee het veld op. Landbouw lag me nauw aan het hart. Een slechte oogst, betekende gaan slapen met een lege maag.” Na haar studies aan het Hoger Instituut voor Landbouw en Veeartsenij van Butembo in 1999, dook deze moeder van zes in de boeken en behaalde ze in 2012 een diploma in milieubeheer aan de universiteit van Ruwenzori.

houden boerengezinnen er eten én een inkomen aan over.” Haar liefde voor de aardappel gaat terug tot haar kindertijd. “Ik herinner me dat mijn ouders aardappelen teelden en die gingen verkopen in Kisangani. De meest geliefde soort op de markt heette Seseni. Het is een ovaalvormige aardappel die rijk is aan droge stof. Ideaal voor de frietjes die mensen klaarmaken bij feestelijke gelegenheden.” Maar de Seseni staat onder druk. “De variëteit is gevoelig voor meeldauw – een schimmel.

Daarom richtte ik mijn onderzoek op het verbeteren van het rendement en de resistentie van deze variëteit.” Lydie had al ervaringen met de variëteiten “Cruza” en “Clone”, die beter bestand zijn tegen de schimmel. In samenwerking met de Université Catholique du Graben (UCG) kruiste ze die zaden met de “Seseni”. “Drie jaar lang hebben de onderzoekers op vrijwillige basis gewerkt om de aardappel klaar te maken voor de markt. Er was buitengewoon veel moed voor nodig om het onderzoek tot een goed eind te brengen met de beperkte middelen die we hadden”, herinnert Lydie zich. “De mensen dachten niet

Een hoger rendement, meer weerstand tegen ziekten Hoe kunnen vrouwen bijdragen tot de ontwikkeling van de landbouw en van hun land? Dat is de vraag die Lydie bezighoudt. Wanneer Lydie begint te werken voor het boerensyndicaat SYDIP (een organisatie die ondersteuning krijgt van Vredeseilanden), brengt ze haar ideeën in de praktijk. “Ik ben geboren op het platteland in een streek waar de aardappelteelt erg belangrijk is”, vertelt ze. “Toen ik de boerinnen ondersteunde om zich te organiseren, zag ik dat de teelt een enorm potentieel heeft. Als je het goed aanpakt,

“ Ik heb er altijd al van gedroomd aan landbouw te doen. Mijn ouders teelden aardappelen, uien, prei … Van toen ik een klein meisje was, ging ik met hen mee het veld op.” 5

“ De mensen dachten dat kwalitatief pootgoed enkel uit Bukavu, Kinshasa of uit het buitenland kon komen.” dat we zouden slagen. Volgens hen kon goed pootgoed enkel uit Bukavu, Kinshasa of uit het buitenland komen.” Maar in 2013 was het zover: het nationaal instituut voor de certificering van zaden erkende acht nieuwe variëteiten, waaronder de “Lydie”. Haar onvermoeibare inzet leverde Lydie Masika onder de boeren de bijnaam “la reine de la pomme de terre” op. Ondertussen werken onderzoekers door om tot een breed gamma pootaardappels te komen. Bijna 300 variëteiten worden momenteel bestudeerd.

Van aardappelen naar koffie Sedert twee jaar werkt Lydie Masika voor Vredeseilanden in Congo. Ze focust zich nu op de ontwikkeling van de koffiesector. Helemaal nieuw is deze sector voor haar niet. Als algemeen secretaris van SYDIP bracht ze de boeren in deze keten samen in een coöperatie. Ook in de koffieteelt broedt ze op vernieuwingen. “Op lokaal niveau is er de variëteit Kayira”, legt ze uit. “Die produceert heel het jaar door bonen met een kleine afmeting. Maar er is ook de variëteit Rumangabo die grote bonen geeft. We zijn nu aan het bekijken hoe

we een tussenvariëteit kunnen bekomen die in de smaak valt bij de koffieliefhebbers.” Drinken we straks Lydie-koffie?

Merveille Saliboko Journalist Congo

Van grootkeukens naar GoodFood@School: duurzame voeding in schoolrefters Belgische frietjes met steak, Brusselse wafels, Leuvense Fonskes, … ons land staat bekend om heel wat lekkernijen. Onze Bourgondische voedingsgewoontes hebben echter een keerzijde: in een studie van 2015 stond België op de derde plaats wat ongezonde eetgewoonten betreft. Meer nog, ook onze ecologische voetafdruk is veel te groot: als iedereen wereldwijd onze Vlaamse levensstijl zou kopiëren, dan hebben we 5 planeten nodig. Komt daar nog bij dat we met steeds meer mensen zijn: 7.501.739.453 mensen op dit moment en de VN voorspelt dat in de volgende 30 jaar de wereldbevolking nog met 1/3 zal toenemen. Hoog tijd dus om onze voedingsgewoontes onder de loep te nemen en ervoor te zorgen dat iedereen wereldwijd toegang krijgt tot gezonde voeding, niet alleen nu maar ook in de toekomst! Mensen eten steeds meer buitenshuis en deze out of home-markt, goed voor 40% van de totale voedingsmarkt, is dan ook een ideale hefboom om consumptiepatronen aan te pakken. Sinds 2008 begeleidt Vredeseilanden grootkeukens en kantines in de sociale catering. Aan de hand van een eigen methodologie, gestoeld op 6 thema’s (minder vlees, duurzame landbouw, eerlijke handel, lokaal en seizoensgebonden aankoop, duurzame vis, vermijden van voedselafval) werd samen met verschillende organisaties in geheel België, o.a. overheidsinstellingen zoals het personeelsrestaurant van de FOD Financiën op de Philipssite en onderwijsinstellingen zoals UCLL Leuven, een plan uitgetekend om het voedingsaanbod te verduurzamen. Zo werd er ook samengewerkt met zorginstelling UZ Leuven (Gasthuisberg).

Ziekenhuizen zijn de plaats om aan te sterken, maar het ziekenhuiseten geeft soms een andere indruk. Plat gekookte groentjes, droge stukjes vlees en gesuikerde yoghurt. Niet bepaald gezond en al helemaal niet duurzaam. Bij UZ Leuven is dat niet langer het geval.

zowel personeel als patiënten. Voor dit traject sloegen UZ Leuven en Vredeseilanden de handen in elkaar. En daarvoor wordt het ziekenhuis nu beloond. Maandag 6 maart 2017 won UZ Leuven de prestigieuze Gault&Millau award voor “Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen”.

Sinds 2013 focust UZ Leuven zich op het verduurzamen van hun voedingsaanbod, voor 7

voedingsaanbod binnen het onderwijs, om tegen 2021 te zorgen dat alle Vlaamse scholen over een duurzaam en gezond voedingsbeleid beschikken. De kennis en ervaring die we opdeden in onder andere het project van UZ Leuven, heeft hierbij zeker een meerwaarde, om als expertise mee te nemen in het scholencircuit.

Stappenplan Deze titel kan worden uitgebreid naar ‘duurzaam ondernemen’. “Duurzaamheid is een even boeiend als veelzijdig containerbegrip,” legt Luc Vanhaverbeke uit, diensthoofd van de facilitaire dienst in het UZ Leuven. “We willen de ecologische voetafdruk van onze maaltijden zo klein mogelijk houden.” Het traject begon met een nulmeting, om te kijken naar de positieve punten en de eventuele knelpunten. Op basis daarvan werd een stappenplan opgesteld. Katharina Beelen, Program Advisor Duurzame Catering bij Vredeseilanden, vindt het belangrijk voor keukens op maat een plan uit te werken: “Zelf zijn wij ook niet dé specialisten die alles weten en ons verhaal prediken. Het is geen positieve wetenschap die wij de keuken kunnen bijbrengen; wij kunnen wél samen met de grootkeuken zoeken naar hoe ze dingen kunnen aanpassen.” En zo gebeurde het ook. Een duurzaamheidspolicy werd uitgewerkt op basis van de expertise van Vredeseilanden met betrekking tot grootkeukens en de 8

praktijkervaring van UZ Leuven in hun eigen grootkeuken. Daarbij werden tien engagementen ondertekend, voor een duurzaam en gezond voedingsaanbod, waaronder seizoensgebonden groenten, minder rood vlees, lokale teelt en duurzame productie. In de cafetaria wordt er gebruikgemaakt van positieve stimuli om voor het gezonde alternatief te kiezen. Suikerhoudende dranken zijn bijvoorbeeld tien cent duurder dan de niet-suikerhoudende variant. Luc: “Uit de verbruikscijfers zien we daardoor een duidelijk positieve trend naar meer gezonde voeding. Vroeger was de verhouding tussen niet-gesuikerde en gesuikerde dranken zestig-veertig; ondertussen is dat al vijfenzeventig-vijfentwintig.” Op basis van bevragingen blijven ze nieuwe en lekkere gerechten ontwikkelen, met als doel een nog meer duurzame keuken. Van catering naar scholen Net zoals UZ Leuven blijft ook Vredeseilanden verder werken aan een duurzame toekomst. De komende vijf jaar verdiepen we ons met het programma GoodFood@School, in het

De resultaten van de bevraging door VIGeZ, het expertisecentrum voor gezondheidsbevordering en ziektepreventie (2015) geven aan dat het thema voeding in elk leerjaar regelmatig aan bod komt en dit in meerdere leergebieden of vakken. Om het thema voeding verticaal (doorheen de leerjaren) en horizontaal (doorheen de verschillende vakken) te verankeren in de onderwijspraktijk, voorziet VIGeZ een nieuwe leerlijn voeding waarbij niet alleen gezondheid centraal staat maar ook de verschillende aspecten van duurzame voeding in rekening worden gebracht. Op deze manier krijgen onze jongeren, de consumenten van morgen, op school inzicht in de betekenis en het belang van duurzame voeding en kunnen zij later meebouwen aan een transitie naar een meer duurzame wereld. Minstens even belangrijk is dat het voedingsaanbod in de scholen in de praktijk ook gezond en duurzaam is. In afwachting van nieuwe richtlijnen hierover van de Vlaamse Overheid willen we alvast van onderuit scholen helpen bij het integreren van een duurzaam voedingsbeleid, vertrekkende van 5 Vlaamse centrumsteden. 5 steden werken samen Samen met GoodPlanet en Fairtrade Belgium startte Vredeseilanden het ambitieuze programma GoodFood@School, waarbij we vanuit 5 stedelijke werkgroepen (School Food Councils), eentje in elke provincie, lokale strategieën uitwerken voor en ondersteuning

bieden bij de implementatie van een duurzaam voedingsbeleid op school. In Antwerpen, Brugge, Gent en Leuven werd inmiddels een School Food Council opgestart, zeer divers samengesteld met lokale actoren die een link hebben met onderwijs en/of voeding. Het is de bedoeling dat elke stad haar eigen dynamiek ontwikkelt, op maat van haar scholen en inwoners en dat we samen zoeken naar de beste manieren om onze kinderen te laten proeven van een meer duurzame, gezonde voeding. Een eerste stap is een analyse van het scholenlandschap en de scholencatering, over de verschillende netten heen. Vervolgens gaan we op zoek naar bestaande goede praktijken en starten we trajecten met pilootscholen om de mogelijkheden en drempels verder in kaart te brengen en te delen met de scholen en het beleid. Het ambitieuze plan bestaat erin om ertoe bij te dragen dat tegen einde 2021 alle Vlaamse scholen een duurzaam voedingsbeleid voeren. Via klastrajecten in 60 scholen, verspreid over Vlaanderen, worden ook buiten de 5 centrumsteden klassen uitgedaagd en gecoacht om duurzame voeding een vaste

plek op school te geven. En ook aan de jongprofessionals werd gedacht: in verschillende scholen van het BSO/TSO met opleidingen rond voeding (land- en tuinbouw, voeding, personenzorg) gaan 3 groepen klassen aan de slag om samen te werken aan een eindproject rond duurzame voeding. Alle ervaringen en goede praktijken worden zoveel mogelijk gedeeld, ook met de andere steden en met de Vlaamse Overheid. School Food Labs Cruciaal in het programma zijn de School Food Labs, pilootscholen die samen met ons een éénjarig traject doorlopen om het voedingsaanbod op school te verduurzamen. In elke deelnemende stad wordt jaarlijks één school geselecteerd, waarbij we streven naar een zo heterogeen mogelijke selectie over de steden heen (zowel basis- als middelbaar onderwijs, behorend tot verschillende netten, met eigen keuken of maaltijden via een externe cateraar, …). Vervolgens gaan we aan de slag, liefst met de gehele schoolomgeving, inclusief

ouders, om stap voor stap een duurzaam voedingsbeleid te ontwikkelen. Niet alleen in de klas maar vooral ook in de refter. Na de onderschrijving van het charter met 10 algemene duurzaamheidsengagementen brengen we de mogelijkheden en beperkingen van de school in kaart. Vervolgens formuleren we samen met een schoolwerkgroep waarin directie, leerlingen, leerkrachten, ouders en cateringverantwoordelijken vertegenwoordigd zijn, realistische doelstellingen die in een concreet en meetbaar stappenplan worden gegoten, volledig op maat van de betrokken school. De werkgroep, die ongeveer 5 maal per jaar samenkomt, volgt de resultaten op, stuurt de doelstellingen en het tempo bij indien nodig, communiceert breed over de ervaringen, ook naar de School Food Council en is bereid om ervaringen te delen met andere scholen en School Food Labs. Vredeseilanden begeleidt de werkgroep en documenteert het gehele proces.

Lisanne Corijn Communicatie Duurzame Catering Tot slot… nog even melden dat na het schrijven van deze tekst de wereldbevolkingsteller op 7.501.743.241 staat. De bevolking blijft groeien en wij willen er blijvend voor zorgen dat al deze mensen toegang krijgen tot lekkere, voedzame en evenwichtige voeding, maar daarvoor hebben we ook uw hulp nodig. Wil u meer weten of meewerken aan ons programma? Heeft u vragen, tips of opmerkingen? Contacteer ons via goodfood@vredeseilanden.be 9

“ De cacaoteelt heeft ons leven veranderd. Ik ben de mensen die ons hebben geholpen eeuwig dankbaar.” elke 2 weken 2000 peso (+/- 100 euro) verdien met de cacaoteelt, het belangrijkste deel van mijn inkomen. Gaan werken als contractarbeider hoef ik nu niet meer te doen.”

Een “American dream, made in Honduras” We treffen Leo Dan Ecueda in de gang van zijn huis aan dat gelegen is tussen de beboste hellingen van de gemeente Guanacaste. Leo Dan groeide op in een familie van traditionele koffietelers tot de gevreesde schimmelziekte ‘La roya’ deze traditie bruusk kwam verstoren. Deze gebeurtenis en een paar cacaoplantjes die hij van zijn vader had gekregen, brachten hem uiteindelijk bij de cacao. Maar eerst nam Leo Dan, zoals vele Hondurezen, een heel ander pad. Op zoek naar de ‘American dream’ trok hij naar de Verenigde Staten. Het werd een moeilijke reis, met talrijke obstakels en moeilijkheden. Maar hij slaagde in zijn opzet en gedurende 6 jaar werkte hij er als arbeider in de bouw. “Toen ik wat geld gespaard had, keerde ik uit eigen beweging terug en kocht ik in Honduras

7 hectaren landbouwgrond. Ik bouwde er een huisje, hield er een paar koeien en zaaide voornamelijk maaigras als voeder. Om rond te komen kluste ik hier en daar bij, ik dacht er toen absoluut niet aan om cacao te gaan telen. Ook toen enkele ingenieurs van Aprosacao me kwamen opzoeken en me vertelden dat ik op mijn terrein met succes cacao zou kunnen telen, stuurde ik hen eerst wandelen. Onbegrijpelijk eigenlijk, als je weet dat ik nu

In Honduras verbouwen veel boeren, vanuit hun traditie, dezelfde gewassen. Er wordt op hetzelfde moment geoogst en dat zorgt voor beperkte winsten. Dat was ook het geval voor Leo Dan. “Terug in Honduras had ik het in het begin moeilijk” zegt hij. “Ik heb zelfs overwogen om terug te keren naar de VS, ik teelde in die tijd nog geen cacao. Maar reizen naar de VS werd alsmaar moeilijker en gevaarlijker, meer en meer hoorde je verhalen van migranten die om het leven komen in Tamaulipas, de grensstreek tussen Mexico en de VS. Geen ‘American dream’ voor die mensen ...” In de hoop op betere tijden begon Leo Dan toch cacao te telen, dat betekende hard werken voor hemzelf, maar ook voor zijn vrouw en zijn zoon. In het begin viel het resultaat tegen, wat de twijfel over de keuze voor cacao opnieuw deed opflakkeren. Maar door

Gordeldier Door de gemengde land- en bosbouw worden er stilaan weer meer gordeldieren gesignaleerd in Honduras. Het uitzonderlijke dier werd vroeger bezongen in kinderliedjes en het vlees was ook steeds een geliefd ingrediënt van de bekende Hondurese ‘nacatamales’ een soort vlees- en groentepasteien. Toch waren niet deze pasteien de oorzaak van het verdwijnen van het gordeldier, maar wel de voortschrijdende ontbossing. In de provincie Olancho is in een recent verleden naar verluidt 40% van de bestaande bossen verloren gegaan.

“ Ik heb overwogen om terug te keren naar de VS, ik teelde toen nog geen cacao. Nu moet ik geen werk meer gaan zoeken als contractarbeider.”

verbeteringen in de teelt, het gebruik van zelfgemaakte meststoffen en veel geduld ging het geleidelijk beter. “Alles veranderde vanaf het moment dat ik mijn eerste zakken cacaobonen kon verkopen en met 500 Lempira (+/- 20 euro) naar huis terugkwam. Van dan af ging het in een stijgende lijn. De cacaoteelt heeft ons leven veranderd. Ik ben de mensen van Aprosacao en alle anderen die ons hebben geholpen eeuwig dankbaar. “ Met respect voor de natuur “Cacaobomen beginnen vrucht te dragen na 3 jaar. In het begin had ik maar een 15-tal kg opbrengst, maar nu is dat al 200kg om de 2 weken. Vorig jaar verdiende ik met de cacaoteelt al 15.000 peso (+/- 730 euro), dit jaar zal dat een stuk meer zijn. Bovendien helpt de cacaoteelt tegen de ontbossing en bezorgen de bomen ons een aangename leefomgeving. Geen haar op mijn hoofd dat er nog aan denkt om te emigreren naar de VS.” Don Leo Dan combineert de cacaoteelt met bananenbomen, wat voor diversiteit in gewassen, maar ook voor diversificatie van inkomsten zorgt. Hij is ervan overtuigd dat hij op deze manier verder aan landbouw kan blijven

doen, met respect voor de natuur. In zijn plantages zijn egels en gordeldieren vaste klanten, en er zwierf al eens een paar weken een beer rond. Geen probleem, vindt hij, het lawaai van de kinderen zorgt ervoor dat de dieren niet te dicht bij het huis komen. Het was ons al de hele tijd opgevallen tijdens het gesprek, het aangezicht van Leo Dan is aan de rechterkant behoorlijk gehavend, met een stevig blauw oog er bovenop. Hij vertelt ons dat hij veel geluk heeft gehad. Toen hij tijdens een regenbui op een helling aan het werk was, is hij uitgegleden en met het aangezicht vol op een rotsblok terecht gekomen. “Ik was een tijdje buiten bewustzijn en toen ik bijkwam bloedde ik nog als een rund. Met veel moeite ben ik er in geslaagd om het huis te bereiken. De kinderen waren in alle staten toen ze me zagen. In het hospitaal van Atacames heeft een chirurg de wonden en breuken kunnen hechten. Je ziet er nu al niet zo veel meer van.” Zonder chemicaliën Toen hij begon met de cacao-teelt kende Leo Dan nauwelijks iets van cacao. Maar met de hulp van specialisten en met gepaste

opleidingen leerde hij de knepen van het vak. Zo is het bijvoorbeeld belangrijk om stenen te verwijderen waar ze de wortels kunnen beschadigen. Omdat chemische bestrijdingsmiddelen uit den boze zijn, wordt de cacaoboeren geleerd hoe ze natuurlijke bestrijdingsmiddelen kunnen maken. De insecten die de cacaoplanten kunnen bedreigen, worden door de geur van het middel op afstand gehouden, weet Leo Dan uit ervaring. Het middel wordt gemaakt met bladeren van planten die makkelijk te vinden zijn. Verschillende boeren uit de streek hebben Leo Dan al proberen te overtuigen om bij zijn cacaoteelt chemische meststoffen te gebruiken. “Dat geeft een veel snellere opbrengst. “. Maar Leo Dan laat zich niet ompraten en blijft trouw aan de biologische manier van telen zoals hij het heeft geleerd van de mensen van Aprosacao. Op lange termijn is dit de beste optie, vindt hij.

2 vliegen in één klap Aprosacao is een vereniging van boeren die aan agro-bosbouw doen. De organisatie heeft met succes een strategie uitgewerkt én toegepast waarbij een aantal niche-markten voor specifieke producten worden aangeboord, zoals bijvoorbeeld biologisch geteelde cacao. Aprosacao kan daarvoor al jaren rekenen op de steun van Vredeseilanden. Mede dank zij deze steun wordt de beboste oppervlakte langzaam hersteld én slaagt men er tegelijkertijd in om werkgelegenheid te scheppen.

DOE MEE De Vredeseilanden Classics, de januaricampagne, de ‘20km door Brussel voor Vredeseilanden’,…. Vredeseilanden organiseert regelmatig verschillende events en acties die zorgen voor mooie opbrengsten. Naast deze fondsen, krijgen we ook nog overheidssubsidies. Met dat totale budget kunnen we programma’s realiseren met een stevige impact op het leven van boeren zoals Lydie en Leo Dan. De fondsen die we via jullie, onze donateurs, ophalen zijn essentieel voor Vredeseilanden. Niet alleen toont dit geld aan dat jullie onze manier van werken ondersteunen, het is ook een hefboom om overheidssubsidies te krijgen. Want het is pas als we giften van onze eigen donateurs ontvangen, dat de overheid subsidies toekent. Jouw euro speelt dus een belangrijke rol en is uiteindelijk veel meer waard dan het oorspronkelijke bedrag. Zonder jouw gift is er geen Vredeseilanden! Doe Mee! www.vredeseilanden.be/doemee

Kilimanjaro Classic 2018 & Vietnam Classic 2019 Een fondsenwervend mountainbikeavontuur vol prachtige natuur en couleur locale combineren met het ontdekken van wat Vredeseilanden doet in het land waar je fietst. Dat zijn de Vredeseilanden Classics. Wij zorgen voor een onvergetelijke tijd, jij engageert je om minstens 3 000 euro sponsoring op te halen. Je kan je nog inschrijven voor het bikeavontuur in Vietnam of Tanzania : fietsen langs de machtige Kilimanjaro of langs rijstvelden en het wondermooie Ha long Bay. Kilimanjaro Classic, 13-22 september 2018 Vietnam Classic, maart 2019 Info: dries.aelter@vredeseilanden.be www.vredeseilandenclassics.be 12

Vredeseilanden Summer School Ieder jaar in januari komen bijna 10 000 vrijwilligers op straat om onze gadgets te verkopen. Een groot deel van onze campagnevrijwilligers zijn jongeren die we bereiken via scholen. Voor de uitbouw van onze scholenwerking zoeken we vrijwilligers met een pedagogische achtergrond. Tijdens een zomerse tweedaagse werken we aan lesmappen en workshops voor lagere en secundaire scholen en zorgen we dat scholen en jongeren enthousiast meestappen in onze campagne. 26 en 27 augustus 2017 in Leuven met overnachting Info: an.kindermans@vredeseilanden.be www.vredeseilanden.be/summerschool

The Inca Food Trail Deze keer geen sportieve uitdaging, wel een ontdekkingstocht naar de toekomst van ons voedsel in Peru. Je wordt meegenomen door jonge koffie-en cacaoboeren en door kokkin Sofie Dumont. De geur van verse koffiebonen, experimenteren met chocolade, magische plaatsen en inspirerende jonge ondernemers. Als je terugkomt drink je met een nieuwe blik je dagelijks kopje koffie. 3-15 november 2017 Info: an.bosmans@vredeseilanden.be www.vredeseilanden.be/incafoodtrail

Indonesië: Samenwerking op lange termijn om de toekomst van kaneel veilig te stellen volgens de hoogste kwaliteitsnormen te telen, een systeem voor kwaliteitscontrole te implementeren en de eerste verwerking tot kaneelstokken te doen.

Onze collega’s in Indonesië brachten een vijfjarige overeenkomst tot stand tussen TAKTIK, een organisatie van kaneelproducenten in Kerinci, en hun opkoper PT Agripro Tridaya Nusantara (ATN).

ATN engageert zich om jaarlijks een vaste hoeveelheid kaneel af te nemen bij de boeren en te exporteren. ATN zal ook technische ondersteuning geven aan de boeren op het veld. Verder is ATN bereid om de boeren kapitaal te verschaffen tegen voorwaarden die een pak beter zijn dan ze bij reguliere banken zouden krijgen.

Daarbij wordt een rolverdeling met concrete doelstellingen afgesproken. De boeren en boerinnen van TAKTIK engageren zich om kaneel

Een tastbaar voorbeeld van de verandering die Vredeseilanden overal voorop stelt om de toekomst van ons voedsel veilig te stellen:

Congo: Koffieboeren leveren opnieuw aan Colruyt De Belgische supermarktketen Colruyt Group sloot vorig jaar een contract met de coöperatie Kawa Kabuya voor de levering van één container Arabica-koffie. Colruyt verkocht de specialiteitskoffie onder haar huismerk Graindor. Het nieuwe product sloeg aan bij de klanten, daarom bestelde Colruyt nu een tweede container – goed voor 32.000 blikken. De koffie van Kawa Kabuya behaalde al verschillende prijzen. Dat dit verhaal zich afspeelt in een streek die voortdurend wordt geteisterd door onlusten, maakt dit resultaat des te opmerkelijker. Zo is deze container deel

van een Congolese koffierevolutie, waarbij boeren leren hun koffie te verwerken tot wereldklasse en die zelf exporteren met zo weinig mogelijk tussenpersonen, zodat de opbrengst maximaal naar de boerenfamilies kan gaan. Dit is één van de projecten in het kader van onze langetermijnsamenwerking met Colruyt: leren uit de praktijk hoe je toeleveringsketens achter producten transparanter en milieuvriendelijker maakt. Lees meer op www.vredeseilanden.be/koffie-congo

zaken doen op lange termijn, winsten en risico’s eerlijk delen en samen investeren in een beter product. Meer info op www.vredeseilanden.be/kaneel-indonesie

BelgiĂŤ: Knack Weekend belicht ons werk met grootkeukens Grootkeukens zijn volgens ons een enorme hefboom om van kwaliteitsvolle en betaalbare voeding dagelijkse kost te maken. Helaas is de realiteit vaak anders. Knack Weekend dook in de wereld van de openbare keukens. Daarvoor interviewden ze collega Katharina Beelen over ons werk om grootkeukens te verduurzamen. Knack Weekend ging ook op reportage in de grootkeuken van het UZ Leuven. Enkele jaren geleden begeleidde Vredeseilanden de keuken om te werken aan minder voedselafval, goede handelsrelaties met leveranciers, meer lokaal- en seizoensgebonden groenten en fruit, minder vleesconsumptie en gebruik van duurzame vis. Met resultaat: in maart won UZ

Leuven de award Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen van Gault&Millau voor. Tot slot praatte Knack Weekend met Peter Vanhulle van Ter Groene Poorte in Brugge, de school waar we mee samenwerken om de duurzame grootkeukenkoks van morgen op te leiden. Een mooie erkenning voor het werk dat we met zoveel partners verzetten... En een aanmoediging om door te gaan met ons nieuwe doel: alle schoolmaaltijden duurzaam tegen 2021. Lees meer op www.vredeseilanden.be/grootkeukens

bpost PB-PP | B-06712 BELGIE(N)-BELGIQUE