Magazine oktober 2016 by Rikolto (Vredeseilanden)

MAG

ZINE

oei! De boeren zijn bijna op LETâ&#x20AC;&#x2122;S #SAVE THE FOODTURE

Vredeseilanden-campagne anno 2017 U kent wellicht het beeld: de vrijwilligers van Vredeseilanden die in witte vestjes met het bekende ‘manneke’ de straten en pleinen bevolken in het putje van de winter. Op dat moment in januari komt Vredeseilanden, letterlijk, naar buiten. Aan de ene kant om fondsen te werven die broodnodig zijn voor de werking, maar vooral ook om de aandacht van het brede publiek te vestigen op de thema’s waar we aan werken. Is zo’n campagne nog wel van deze tijd? Die vraag hoor je wel eens stellen. Terecht, want tijden veranderen. Alhoewel, steeds vaker zien wij hoe mensen, al dan niet georganiseerd, zich afvragen hoe het verder moet met onze wereld. Hoe we de groeiende wereldbevolking kunnen blijven voeden en hoe we dat kunnen doen zonder onze planeet ‘op te eten’. En laat dat nu net de vraag zijn die Vredeseilanden al geruime tijd bezig houdt en waar we dus een pak expertise in hebben ontwikkeld. Een antwoord op alle vragen hebben we niet, maar we kunnen wel een heel aantal experimenten voorleggen die tonen hoe we een en ander kunnen aanpakken, hoe het anders kan.

wordt nu ook gevoerd via de sociale media, in het onderwijs, in samenwerking met diverse organisaties en met lokale overheden, in gesprekken die georganiseerd worden tussen consumenten en supermarkten, enz … Een hedendaagse campagne maken we ook samen mét de boeren in het Zuiden - en niet alleen vóór de boeren. Dat zie je al in de bewustwording rond veilig voedsel in Vietnam. Het voorbeeld van de groenteboeren in Trac Van en de bio-winkelketen BacTom kan ook voor Vlaanderen als inspiratie dienen. U leest er meer over verder in dit Magazine. Het voorbeeld van Vietnam toont het duidelijk: we spreken al lang niet meer over een Noord-Zuid-verhaal, maar over een globaal verhaal. Steeds meer wordt duidelijk dat de

belangen van boeren wereldwijd, van consumenten, maar ook die van supermarkten meer en meer gelijk lopen. Dat besef van wederzijdse afhankelijkheid groeit, en dat grijpen wij dankbaar aan om het gesprek met de verschillende spelers aan te gaan. Naar aanleiding van deze campagne doen we dat zelfs letterlijk met ‘Citizens for the Foodture’. Voor het eerst brengen we consumenten én verantwoordelijken van de distributiesector samen om uit te zoeken hoe we van duurzame voeding de gewoonste zaak van de wereld kunnen maken. Graag nodigen wij je uit om onze campagne te volgen. Via onze website, de sociale media of andere kanalen.

Ja dus, wat ons betreft is campagne voeren nog steeds van deze tijd. Misschien zelfs meer dan ooit vermits steeds meer mensen onze bezorgdheden delen én er ook iets aan willen doen. Uiteraard ziet zo’n campagne er helemaal anders uit dan vroeger. Dat ene moment in januari is immers het topje van de spreekwoordelijke ijsberg. Een campagne 3

Campagne: â&#x20AC;&#x153;The making ofâ&#x20AC;? Vredeseilanden kan voor de campagne rekenen op de steun van een aantal vrijwilligers en professionals die elk met hun specifieke kennis en vaardigheden een stukje van de puzzel helpen leggen. Aan al deze mensen: tekstschrijvers, tekenaars, lay-outers, creatievelingen, cineasten en fotografen, gelegenheidsmodellen, en al wie meewerkte, onze hartelijke dank. Jullie waren fantastisch! Het is telkens een boeiend traject, waarbij de zoektocht naar een goed campagnebeeld zowat de kers op de taart is. Wij geven u een kijkje achter de schermen bij de fotoshoot voor het campagnebeeld van 2017.

Help boeren verder boeren #SaveTheFoodture Iedereen wil graag lekker eten. Maar als boeren niet kunnen leven van hun werk, stoppen ze ermee. Zo zetten we onze toekomst op het spel. Steun daarom de campagne van Vredeseilanden. Samen met jou zorgen we dat ook supermarkten en voedingsbedrijven boeren helpen verder boeren.

Hoe? Boeren in Hanoi boeren vooruit De boerinnen van het dorpje Trac Van nemen zelf het heft in handen. Samen beslisten ze om enkel nog groenten te telen zonder pesticiden. Ze willen gezonde voeding voor hun kinderen en vruchtbare gronden voor de volgende generaties. Met de steun van Vredeseilanden willen ze supermarkten en consumenten in Hanoi overtuigen om mee te stappen in dit verhaal. Samen ontwikkelden we een innovatief systeem voor certifiĂŤring: het Participatory Guarantee System. Dat garandeert op een goedkope manier dat er strikte ecologische normen toegepast worden en dat boeren kunnen leven van hun werk. Meer hierover verder in dit Magazine.

Duurzaam Inkopen helpt boeren verder boeren Als supermarkten en voedingsbedrijven enkel focussen op een lage prijs betalen boeren de prijs. Vredeseilanden bracht de Belgische voedingsindustrie en supermarkten in 2015 samen rond een charter met 9 punten om het inkoopbeleid te verduurzamen. Daarbij gaat het niet alleen over verbeteringen op ecologisch vlak. Ook leefbare prijzen voor boeren staan centraal. Tegen de start van onze campagne in 2017 willen we 100 bedrijven hebben die zich engageren om concrete oplossingen uit te dokteren die het charter in praktijk brengen.

Citizens for the Foodture: burgers dekken de tafel van de toekomst Eten kopen dat goed is voor de planeet, voor de boer en voor ons. Wie wil dat niet? En toch slagen we er zo moeilijk in. Lastig te vinden. Te weinig informatie. Te duur. Kan het anders? Vredeseilanden brengt mensen uit de wereld van landbouw, supermarkten, voedingsindustrie en overheid samen met consumenten. Als burgers â&#x20AC;&#x201C; Citizens for the Foodture â&#x20AC;&#x201C; zoeken ze mee hoe we van duurzame voeding de beste en makkelijkste keuze kunnen maken.

Consumenten in Vietnam:

“ Groenten zonder gif, graag.”

Schandalen rond voedselveiligheid zijn schering en inslag in Vietnam: er gaat geen week voorbij of er wordt een nieuw schandaal gerapporteerd in de krant. Boeren gebruiken te veel pesticiden en de producten die gebruikt worden, zijn dan nog dikwijls van bedenkelijke kwaliteit of soms ronduit giftig. Dit houdt risico’s in voor de boeren én de consumenten. De Vietnamese consument wordt zich steeds meer bewust van dit gevaar en vraagt naar veilige, biologische groenten. Deze groeiende vraag naar biologisch geproduceerde groenten is een uitgelezen kans voor Vietnamese

groenteboeren. Als zij op deze marktvraag inspelen, kunnen ze niet enkel hun inkomen verhogen, maar ook lokale gemeenschappen voeden op een veilige, duurzame manier. Boeren die veilige of biologische groenten telen, kunnen hun producten laten certificeren door een extern controleorgaan, maar dat is vaak heel erg duur en de procedures zijn complex. Voor de meeste kleine boerenfamilies is zoiets niet haalbaar. Een alternatief is het Participatief Garantie systeem (PGS): een systeem waarbij boeren

en consumenten elkaar controleren. Dit systeem kost veel minder en er is minder papierwerk. Bovendien worden de principes en regels opgesteld door de verschillende betrokkenen: de boeren zelf, de lokale overheid, de consumenten en in sommige gevallen privébedrijven, zoals bijvoorbeeld verwerkingsbedrijven. PGS is in Vietnam nog niet zo bekend. Op dit moment werkt Vredeseilanden met vijf organisaties in drie provincies (Ha Nam, Phu Tho and Hoa Binh) in Noord-Vietnam om het systeem uit te testen. De boeren willen biologische groenten op de markt brengen (zonder gebruik

Trac Van, dorp van artiestes in de biologische groenteproductie Enkele vrouwen blikken even terug op de voorbije twee jaar. Hun enthousiasme voor het Participatief Garantie Systeem (PGS) is enkel nog gegroeid. Omdat ze niet meer elk in hun eigen tuintje werken, maar samen op één veld, en omdat ze, dankzij PGS, zo nauw samenwerken met inwoners uit Trac Van, is het gemeenschapsgevoel er enorm versterkt.

Een drukte van jewelste is het op het veld van de Trac Van Organic Vegetable Collaborative Group. De twintig vrouwen en een man die deel uitmaken van de groep zijn er aan hun laatste uren van de dag bezig. Exact één jaar geleden bezocht ik dezelfde groep – en wat een verschil. Waar het toen maar al te duidelijk was dat de groep nog maar recent opgestart was, zie ik nu een bloeiende boerderij en een hechte groep boerinnen.

van pesticiden) of veilige groenten (waarbij af en toe gebruik wordt gemaakt van pesticiden, maar op een gecontroleerde manier). Het uiteindelijke doel is om aan te tonen dat PGS voordelig is voor boeren én consumenten. Zo hopen we de provinciale en nationale overheid te overtuigen om dit systeem officieel te erkennen en ondersteunen. Eén van de boerengroepen die met PGS aan de slag is gegaan is de Trac Van Organic Vegetable Collaborative Group. Eind 2013 sloeg een groep vrouwen de handen in elkaar: hun kleine groentetuintjes werden één groentetuin van

De vrouwen zijn er ook allemaal van overtuigd dat hun gezondheid én de gezondheid van hun gezinsleden beter is sinds ze biologische groenten produceren en eten. Maar naast de gezondheidsvoordelen en het gemeenschapsgevoel, is ook het inkomen van de boerinnen en de boer al gestegen, omdat ze een goede prijs betaald krijgen voor hun groenten. Dat is duidelijk voelbaar: ze kunnen beter en langer onderwijs voor hun kinderen betalen en hun algemene levenskwaliteit is fel verbeterd. Maar biologisch produceren betekent ook “hard werken”, en uitdagingen overwinnen op én naast het veld.

De boerinnen brengen veel meer tijd op het veld door dan vroeger als gevolg van het gebruik van biologische productiemethodes en PGS, en zijn dus ook minder bij hun familie. In het voorbije jaar zorgde dit nog al eens voor strubbelingen met hun echtgenoten. Maar langzamerhand zijn zij er aan gewoon geworden: “In het begin waren ze echt lui. Maar nu koken ze en geven ze de kinderen en de varkens eten wanneer dat nodig is.” Schatergelach alom wanneer er tot slot gevraagd wordt wat de droom van de vrouwen is. En dan een opeenvolging van ideeën. “Dat mijn kinderen ook hier op het veld komen werken later.” “Dat Trac Van erkend wordt als het eerste biologische groentedorp en zo de geschiedenis ingaat.” “Dat er bussen vol toeristen komen om naar ons biologisch dorp te kijken.” “En dat ik bekend sta als een artieste in de biologische productie!” Heleen Verlinden, medewerkster Vredeseilanden

1 hectare, die ze nu samen bewerken. Vroeger verbouwden ze hun groenten in hun achtertuintjes, voornamelijk voor eigen gebruik; enkel het overschot werd verkocht. Door hun inspanningen te groeperen, slagen ze er echter in om veel meer groenten te verkopen en er een beter inkomen uit te halen. Naast het verbouwen van groenten, houden ze ook nog vee, varkens en gevogelte; en verbouwen ze o.a. mais om deze dieren te voeden. Hun inkomen is op deze manier ook gediversifieerd.

De boeren stoppen ermee. Wereldwijd evolueert de gemiddelde leeftijd van boeren naar 60 jaar. Jongeren beproeven liever hun geluk in de stad.

Waarom stoppen ze? Een laag inkomen, hoge investeringen en de klimaatopwarming zet de boeren steeds meer onder druk.

En dan? Wie voedt in 2050 9 miljard mensen op een gezonde en duurzame manier?

Hoe lossen we dat op? Samen met supermarkten, voedingsbedrijven, boeren en met jou helpen we boeren verder boeren.

Michiel Crijns, gepassioneerd leerkracht én filmmaker Michiel Crijns geeft les in Sancta Maria in Leuven. Hij reisde met een groep leerkrachten en studenten naar Vietnam en maakte er de film voor de campagne van Vredeseilanden. Michiel werkt al geruime tijd mee als vrijwilliger met Vredeseilanden in Leuven. Over de vraag waarom hoeft Michiel niet lang na te denken: “Ik sta helemaal achter de doelstellingen van Vredeseilanden, zo eenvoudig is dat”. “Hoe gaan we de boel hier nog draaiende houden, binnen zeg maar 50 jaar, als er nog eens zoveel mensen bijkomen? Eigenlijk houdt die vraag mij al van kindsbeen af bezig. Het is dus geen toeval dat ik bij Vredeseilanden ben terecht gekomen. Ik ben journalist van opleiding, maar ben in het onderwijs beland. Ik heb echter die journalistieke passie nooit laten varen: ik ben bezig met fotografie, ik vind het heel boeiend om mensen te interviewen

en ik maak ook films. Kennis die ik vaak gebruik in projecten met mijn leerlingen. Toen Vredeseilanden me vroeg om mee te werken aan een film voor de campagne, was dat de perfecte combinatie voor mij. Eigenlijk is dat een beetje een droom die uitkomt: een minidocumentaire maken over een onderwerp dat me nauw aan het hart ligt en met die duidelijke menselijke invalshoek… Dat vond ik supertof.”

“Vóór het vertrek naar Vietnam had ik me bewust niet te zwaar ingelezen of zo. Ik wou het wat op me af laten komen en zo veel mogelijk beleven. Uiteraard kende ik voor een deel de geschiedenis van Vietnam en ik had ook wel gehoord dat de mensen er - ondanks het moeilijke verleden - erg open en gastvrij waren. Dat laatste is ter plekke overigens ten overvloede bevestigd.

Ik ben heel erg geraakt geweest door de mensen, de boeren, hun manier van zijn. Ik zou het een soort puurheid durven noemen, die ik hier bij ons eigenlijk niet zo vaak meer voel. Zelfs zonder verbale communicatie, ze spreken zelden Engels, kan je toch heel intense contacten leggen. Op menselijk vlak is daar voor mij echt een wereld opengegaan. Ik hoop dat ik dat nog lang kan meedragen, ook in mijn lessen.” “Het klimaat, pfff …. Daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Vaak tot 40 graden, hoge luchtvochtigheid. Ik liep te filmen zoals Robbe De Hert, met een handdoek rond de hals. En verder … de verkeerschaos van Hanoi, dat is één van die dingen waar ik veel over had gehoord en het is inderdaad waanzin. Maar toch voelde ik me er nooit onveilig of bedreigd. We hebben uiteraard ook de programma’s van Vredeseilanden bezocht. Het programma in Trac Van had ik grootschaliger verwacht. Maar ik begrijp nu ook dat dit precies de kracht kan zijn, dat dit eigenlijk is wat bedoeld wordt met een piloot-project. Dat toont hoe het anders kan en een voorbeeld kan zijn voor anderen.” “Het sterke van dit verhaal is dat het project gekoppeld is aan de winkelketen BacTom. Daar voel je welke omvang dergelijke initiatieven kunnen krijgen en wat de mogelijkheden zijn. Ik heb daar een heel boeiend interview gehad met de oprichter en manager. Een bijzonder interessant verhaal. Hoe hij zijn job heeft opgegeven om te starten met één klein winkeltje met biologische producten en hoe hij dat op 3 jaar tijd heeft uitgebouwd tot een hele winkelketen van momenteel 27 winkels in Hanoi.

Dit toont mooi hoe wat Vredeseilanden doet op het niveau van boeren, de landbouw overstijgt, tot bij de consument. Ik geef toe, het is niet altijd makkelijk hier uit te leggen hoe Vredeseilanden te werk gaat en het waarom. Ik probeer dat nu vooral te doen door mijn beelden te tonen en er bij te vertellen. Het is geen simpel verhaal, maar het is zeker uit te leggen. Als je bij de essentie blijft van het hoe en waarom is het wel te vatten, voor de hand liggend zelfs. Zeker als je voorbeelden kan geven. Als je de programma’s van Vredeseilanden bezoekt, kan je er niet naast kijken. Je ziet heel duidelijk dat er een visie achter zit en dat de aanpak op een structurele manier gebeurt en met resultaat. Het toont ook dat dit verhaal niet stopt in Vietnam, maar dat werken rond duurzaam produceren en consumeren grensoverschrijdend zal moeten gebeuren, ook hier bij ons dus. Dat is trouwens de insteek van deze Vredeseilanden-campagne.”

dat kwam aan. Ik was bijzonder ontroerd, en dan maak je logischerwijze de link met onze maatschappij hier en hoe wij soms met elkaar omgaan. Ik denk niet dat ik al eerder zo’n stevige reality-check heb gevoeld. Mijn mede reizigers trouwens ook, we hebben nog lang nagepraat over dat moment. Zelf probeer ik dat moment ‘vast te houden’ en ook terug te halen, bijvoorbeeld als ik nu de neiging heb om wat te gaan klagen over een of ander. Het helpt me om dingen te relativeren.” De trailer kan je hier bekijken: www.vredeseilanden.be/nl/doe-mee/ campagne/feeding-hanoi

“Wat ik niet snel zal vergeten is het moment van het afscheid in Trac Van. We werkten en leefden daar een paar dagen met de boerenfamilies. Het afscheid daar heeft op mij een enorme indruk gemaakt, ik had dit helemaal niet zien aankomen. Eigenlijk was ik 3 dagen echt gefocust geweest op het maken van de film. Je loopt daar toch ook een beetje rond als een ‘indringer’ in het dagelijkse leven van die mensen. Je wil uiteraard een goede film maken, wat betekent dat je soms op een erg zakelijke, louter professionele manier te werk moet gaan. En dan kwam die afscheidsceremonie die heel emotioneel en intens menselijk was …

Reizen met een doel. 12

“ 3 dagen bij de boerenfamilies heeft een hele diepe indruk nagelaten op ons. De manier waarop zij er waren voor ons is zo onvoorstelbaar. Toen we hier toekwamen hadden we nooit kunnen denken dat het afscheid zo zwaar zou vallen. De openheid, puurheid, warmte, liefde, ... die we ervaren hebben, zijn met geen woorden te beschrijven. We kunnen nog veel leren van hoe de mensen hier met elkaar omgaan. Ik zal hen zo missen. Deze mensen zijn familie geworden voor mij en ik zal hen voor altijd in mijn hart dragen. Er zijn geen woorden om mijn gevoel op dit moment te beschrijven en te delen met jullie! #julie” - Julie Rupus, op Facebook, na het afscheid in Vietnam. An Kindermans is regiocoördinator van Vredeseilanden in Limburg en VlaamsBrabant. De vrijwilligerswerking, de samenwerking met scholen en gemeenten, dat is haar terrein. Samen met haar collega’s coördinatoren vormt An de connectie van Vredeseilanden met het lokale niveau in Vlaanderen. In de zomer van 2016 trok An met een aantal vrijwilligers naar Vietnam om er kennis te maken met de activiteiten van Vredeseilanden.

heel toekomstgericht en precies dat spreekt me bijzonder aan.”

“We trokken naar Vietnam met een groep van leerkrachten én toekomstige leerkrachten, laatstejaarsstudenten. De reis zelf was een onderdompeling in de Vietnamese cultuur, de natuur, het leven van de mensen en de boeren thuis en op het veld. Daarnaast werken de studenten en leerkrachten aan een mooie lesmap voor de lagere en secundaire scholen met heel wat lessen over de thema’s van Vredeseilanden. Elk doet dit uiteraard vanuit zijn eigen invalshoek.

“Terwijl de reis vorderde, werd ook duidelijk dat de ervaring een stevige impact had op de groep. Voor de meesten was het ook een eerste reis buiten Europa – en het is geen toeristische rondreis. Je ziet dan ook een wereld voor hen open gaan. Dat hoor ik nu trouwens nog steeds aan de reacties. De deelnemers van de reis blijven nog contact houden, wat veel zegt over de ervaring die ze samen hadden. Tijdens zo’n reis zie je dat het beeld dat mensen hebben over ontwikkelingssamenwerking en over boeren in het Zuiden soms wordt bevestigd, maar minstens even vaak wordt doorprikt of bijgesteld. “

We proberen om over een langere periode samen te werken met leerkrachten en scholen omdat dit ons de kans biedt om thema’s voldoende uit te diepen en vanuit verschillende hoeken te benaderen. Die manier van werken wordt al succesvol toegepast in een aantal scholen, maar het mogen er zeker nog meer worden. Werken met jongeren is

“Als begeleider van de reis heb ik met veel genoegen gekeken hoe de jongvolwassenen, leerkrachten in spe, alles heel intens beleefden. Met een mengeling van het jonge en speelse, maar ook met ernst en bezorgdheid voor de toekomst. Neem daarbij de kennis van een aantal leerkrachten met jaren ervaring, dat bleek een uitstekende mix.”

“Wat ik me vooral herinner is de warmte, de openheid en hartelijkheid die we ervaren hebben. En daardoor verschoven vragen zoals hoe arm de boeren nu wel zijn, of

welke voorzieningen ze al of niet hebben, naar de achtergrond. De problemen kwamen uiteraard wel ter sprake, maar wat primeerde was hoe die boeren en boerinnen hun leven in handen nemen én er met enthousiasme en trots over vertellen.” “Het is overduidelijk dat de dagen bij de boerinnen van Trac Van voor iedereen onvergetelijk zijn. Ondanks de taalbarriëre – of misschien wel dankzij … - hebben wij dat heel intens beleefd. Samen leven, heel dicht bij de natuur, op het veld, in het dorp. Samen werken, samen oogsten, samen koken. Ik weet het, het klinkt als een huizenhoog cliché, maar het was een unieke én zeer intense ervaring.”

Het gat in de markt. Duurzaam ondernemen in Vietnam. Tran Manh Chien is de oprichter van de Bactom winkelketen voor biologisch geteelde groenten. Hij opende zijn eerste winkel in 2010, nadat hij geruime tijd had gewerkt als consultant in de landbouwsector. “In mijn werk als consultant viel het me op dat we in Vietnam veel goede projecten hebben, zowel van de overheid als van ngo’s, die gericht zijn op het ondersteunen van boeren op vlak van organisatieversterking en verbeteren van landbouwtechnieken. Dat maakt dat boeren producten van betere kwaliteit leveren. Maar vaak ontbreekt het hen aan een markt om hun producten verkocht te krijgen. Dat maakt dat projecten soms spaak lopen en dat de investeringen die in het project werden gedaan, verloren gaan.” “Vandaar het idee om met mijn eerste winkel te starten en zo letterlijk te zorgen voor een link tussen de boeren en de consumenten. De switch van mijn werk als landbouwspecialist en -consultant naar de rol van ondernemer was toch wel een grote verandering, vermits ik marktgerichter moest gaan denken. Hoe overtuig ik de consumenten om te kopen, hoe zorg ik er voor dat ik steeds producten van hoge kwaliteit kan aanbieden en hoe bepaal ik mijn prijzen?”

“Een job met een goed inkomen opgeven voor iets waarvan de leefbaarheid nog moest blijken… Dat risico zagen mijn vrouw en mijn ouders eigenlijk niet zitten. Dus heb ik hen gevraagd om mij 1 jaar de tijd te geven. Als het niet lukte, zou ik mijn vroegere werk terug opnemen.”

groenten. De frequente gezondheidsschandalen zorgden daar mee voor. Voordien was biologische teelt nauwelijks bekend, maar dat is op korte tijd veranderd. In 2013 opende ik mijn tweede winkel en daarna is het heel snel gegaan: de keten telt nu 27 winkels. Een onverhoopt succes.”

“De eerste 6 maanden had ik het erg moeilijk: de verkoop was ondermaats. De zaak was niet leefbaar en om het hoofd boven water te houden moest ik opdrachten als consultant blijven aannemen. Stilaan groeide het idee om er maar mee te stoppen.”

“Een goede samenwerking met de boeren is voor mij heel belangrijk. Dat moet je opbouwen. Er moeten goede afspraken gemaakt worden, wat niet altijd eenvoudig is. Maar in de loop der jaren zijn die relaties steeds beter uitgebouwd. De samenwerking met de boerinnen van Trac Van is daarvan een heel mooi voorbeeld. De regio rond Hanoi heeft veel potentieel voor de toelevering van groenten naar de stad. Het voorbeeld van Trac Van werd ondertussen al door twee andere boerengroepen gevolgd. En er zullen er nog volgen, dat weet ik zeker.”

“Waarom ik dat uiteindelijk niet heb gedaan? Enerzijds waren er de boeren die me vroegen om het niet op te geven. Ze zeiden: ‘We hebben jou en je winkel nodig, we hebben geen alternatieven.’ Anderzijds kreeg ik ook positieve reacties van de klanten, die weliswaar niet zo talrijk waren, maar wel zeer tevreden over het aanbod en ook zeer trouw.” “Ik heb dus doorgebeten en gelukkig kwam er hier ook meer vraag naar biologische

Bekijk het interview met Tran Manh Chien op www.vredeseilanden.be/bactom

Inca Food Trail Hou je van chocolade? Mag er ook een kop koffie bij? Ben je niet bang om onbetreden paden in te slaan? Ontdek je graag wat de Peruaanse keuken te bieden heeft? En ben je bereid vrienden en familie aan te spreken om fondsen te werven? Samen met Vredeseilanden ontdek je 10 dagen lang het land van lama’s, Inca’s, topchefs, koffie en cacao. De jongeren van boerenorganisatie ‘CAC Pangoa’ gidsen ons langs cacaovelden en watervallen van het amazonewoud. Macchu Picchu kan natuurlijk niet ontbreken. Maar we willen ook graag iemand meebrengen die culinaire ‘bijstand’ kan

verlenen. Iemand die, gewapend met kennis van zaken, samen met ons nieuwe gerechten ontdekt, dezelfde taal als de lokale chefs spreekt en het talent heeft om mee magische culinaire momentjes te creëren op de mooiste locaties. We vroegen tv- en ladychef Sofie Dumont of ze zin had om mee te gaan. En ja, niet alleen wil ze mee op deze ontdekkingstocht, ze staat ook 100% achter dat waar het bij Vredeseilanden allemaal om draait: duurzame landbouw. Afspraak in november in hét culinaire paradijs van de Andes: Peru! Meer ontdekken of inschrijven kan via deze link: www.vredeseilanden.be/infafoodtrail

Colruyt koopt kwaliteitskoffie bij Congolese koffieboeren en, na de nodige exportformaliteiten, verscheept naar België. Jo Vandorpe, koffiespecialist bij Vredeseilanden, was er bij toen de container in Antwerpen aankwam. De koffie zal vanaf 17 oktober in de Colruyt-winkels liggen als originekoffie onder het merk Graindor Kivu. Vanaf november zal de koffie extra in de kijker gezet worden.

De Belgische supermarktketen Colruyt Group sloot onlangs een contract met de coöperatie Kawa Kabuya voor de levering van één container Arabica koffie. De container werd volgeladen in Butembo

Vredeseilanden ondersteunt 5000 koffieproducenten in Congo om vier coöperaties uit de grond te stampen die in staat zijn kwaliteitskoffie te verwerken en aan te bieden aan opkopers van gourmetkoffie. De coöperaties

worden opgericht rond een aantal kleine wasstations, waar telkens 70 à 100 boeren hun koffiebessen kunnen laten ontpulpen, wassen en drogen. Vredeseilanden begeleidt de coöperaties om uit te groeien tot winstgevende bedrijven die goed bestuurd worden. Het Fair Trade en bio-certificaat behalen is de volgende stap. Na de verschillende internationale prijzen die de coöperaties met hun koffie al in de wacht sleepten, is dit een nieuwe boeiende pagina in een zeer mooi verhaal. Dat dit verhaal zich afspeelt in een streek die voortdurend wordt geteisterd door onlusten, maakt dit resultaat des te opmerkelijker. 15

bpost PB-PP | B-06712 BELGIE(N)-BELGIQUE