1 minute read
Column Begijn Le Bleu
Soms overvalt het me opeens dat we betrokken zijn bij een oorlog. En dat we nog maar net uit de corona-impasse aan het klauteren zijn. We raken snel gewend aan zulke gebeurtenissen omdat wij het hier goed hebben maar ook omdat we in een systeem zitten dat onze aandacht opeist. Er moet geld verdiend worden, kinderen moeten op tijd naar school en The Masked Singer mag je blijkbaar niet missen. Ondertussen bloeit het sint-janskruid, een plantje wiens gele bloemen enkel tijdens de langste dagen van het jaar ontluiken en de koekoek roept naarstig naar een vrouwtje. Terwijl iedereen dus druk doende is in de mensenwereld, groeit en bloeit de natuur op volle kracht.
Dat is een van de mooiste dingen die vzw Durme en zijn medewerkers geven: het bewust maken van de rijke dimensie die achter de muur van onze dagdagelijkse sleur zit. De seizoenen zijn een hoopvolle cyclus van komen en gaan waarin de mens niet het middelpunt van is, maar een deel. Zo schuifelen wij voetje voor voetje, als bij een processie van Echternach, van ego naar eco.
Advertisement