03 Voorwoord - Over Fiola
04 Vrijwilligerswerk met NAH
06 Wonen met Fiola
09 Een stem voor gelijke kansen
10 Topsport met een beperking
14 Madeliefde laat liefde groeien
16 Autisme en poëzie
18 Samen bouwen aan een droom
20 Een verhaal over zoeken én vinden!
22 Het Nestorcafé
24 Een weg vol nieuwe kansen
26 Krachtig vanuit talent
28 Begeleid aan het werk
30 Samen OverKop
32 Het Kasterhuis
34 Wist je dat ...
Wil je ook je steentje bijdragen aan een inclusieve samenleving waarin iedereen telt? Je steunt Fiola niet alleen met vrijwilligerswerk, door een actie op touw te zetten of met materiële steun … maar ook met een financiële bijdrage.
Bedankt voor je steun!
• Vorig jaar zamelden we grote en kleine bedragen in, ten voordele van de aankoop van een duofiets. Vanaf nu genieten ook minder mobiele mensen van een uitstapje. Op de duofiets verkennen ze de natuur in de omgeving van het Kasterhuis.
• Met jouw steun kopen we duurzaam spel- en leermateriaal voor onze cliënten.
• Via een sociaal fonds ondersteunen we cliënten die het financieel moeilijk hebben om deel te nemen aan onze activiteiten.
• Met jouw financiële hulp bouwen we aan onze eigen snoezelmobiel. Dankzij degelijke en warme materialen vertoeven onze cliënten in een veilige en warme snoezelruimte.
Hoe doe je een gift?
• Stort je gift op rekeningnummer BE88 8939 4406 9541 op naam van Fiola vzw, Kasterhuis 81, 9230 Wetteren .
• Vermeld als mededeling ‘GIFT + je naam + je rijksregisternummer’.
• Je krijgt een fiscaal attest vanaf 40 euro.
• Bedankt voor je steun!
Fiola-magazine verschijnt één keer per jaar en wordt gedrukt op 5000 exemplaren.
Adverteren: Interesse om te adverteren in Fiola-magazine 2026? Laat het weten via communicatie@fiolavzw.be
Eindredactie en coördinatie: Jasmien Aernout en Sophie Claeys
Werkten mee aan dit nummer: Jasmien Aernout, Sophie Claeys, Leen De Coensel, Els Depauw. Met dank voor de ingezonden verhalen.
Vormgeving: Dotplus
Fotografie: Koen Bracke. Met dank voor de ingezonden foto’s.
Verantwoordelijke uitgever: Kasterstraat 81 9230 Wetteren
T 09 274 10 10 communicatie@fiolavzw.be www.fiolavzw.be
Beste lezer,
Meestal doen we wat we zeggen. Met dit magazine keren we het om: we zeggen wat we doen. We geven je een inkijk in het leven.
We, dat zijn de mensen die ondanks een beperking, en met wat extra hulp, hun eigen leven leiden. We, dat zijn ook de meer dan 250 straffe professionals, en de 150 enthousiaste vrijwilligers van Fiola. We, dat zijn de vele partners met wie we dagelijks samenwerken. We, dat zijn ouders, broers en zussen, buren, leraren, vrienden en maatjes. We, dat zijn wij allen.
Vorig jaar stonden we aan het begin van een nieuw hoofdstuk. Samen zochten we uit wat we met Fiola willen doen, de komende jaren. We verzamelden honderden getuigenissen en ideeën, en luisterden naar wat echt belangrijk is. Dit is de conclusie: bij Fiola versterken we baby’s, kinderen, jongeren en (jong)volwassenen met een beperking, zodat zij hun eigen leven kunnen leiden. En dat in verbinding met zichzelf, de mensen rondom hen en de samenleving. Dat doel is altijd in beweging, staat nooit stil. De komende jaren werken we hieraan verder, op verschillende manieren, omdat we geloven dat iedereen zijn eigen leven moet kunnen leiden. Dit doen we samen.
Die wens voel je ook in dit magazine. We hebben de eer om onze cliënten via hun verhalen aan je voor te stellen. Zij waren bereid hun zorgen, zoektochten en successen met ons te delen. Je leest verhalen over zoeken en proberen. Over wonen, werken en (on)afhankelijk zijn. Over talenten ontdekken, creatief zijn en nieuwe wegen bewandelen. Over hulp durven vragen en aanvaarden. Over opkomen voor jezelf en voor anderen. En niet te vergeten: over liefhebben.
Dankjewel aan de verhalen-vertellers en verhalen-makers. Lees, geniet en verbind!
Brecht De Schepper
Algemeen directeur Fiola vzw
Fiola versterkt mensen met een beperking, zodat zij hun eigen leven kunnen leiden. En dat in verbinding met zichzelf, de mensen rondom hen en de samenleving.
Wij ondersteunen baby’s, kinderen, jongeren en (jong)volwassenen in verschillende levensdomeinen bij de vormgeving van hun eigen leven. Door hen en hun netwerk te versterken werken we aan een samenleving waar iedereen zichzelf kan zijn en erbij hoort.
Ons aanbod
Fiola heeft een brede waaier aan diensten, waaronder:
• Individuele (thuis)begeleiding
• Persoonlijke assistentie
• Begeleid werken
• Groepswerking
• Verbindende activiteiten
• Ondersteuning bij wonen
• Begeleiding bij levend verlies
• Emotie- en rouwcoaching
• Handicapspecifieke kennis- en ervaringdeling
• Via een laagdrempelig loket bieden we in onze Fiola-locaties snelle ondersteuning
Onze teams beschikken over een brede handicapspecifieke expertise, zodat we de begeleiding afstemmen op de wensen en mogelijkheden van elke cliënt.
Inclusieve initiatieven
Fiola bouwt mee aan een inclusieve samenleving, waar iedereen zichzelf kan zijn. Dat uit zich volop in onze inclusieve jeugdbeweging Yieha, en in onze drie inclusieve kinderdagverblijven Fie & Ola. Het Kasterhuis in Wetteren vervolledigt die visie. Op deze unieke sociale werk- en ontmoetingsplek komen ontmoeten, logeren en vergaderen samen in de inspirerende en groene omgeving van de Scheldevallei.
Onze locaties
Fiola is actief in heel Oost-Vlaanderen, met vaste locaties in Aalst, Assenede, Deinze, Eeklo, Gent, Geraardsbergen, Merelbeke, Ninove, Oudenaarde, Ronse, Sint-Niklaas en Wetteren.
Meer weten?
Volg ons op Facebook, Instagram en LinkedIn of schrijf je in voor onze nieuwsbrief!
www.fiolavzw.be
De agenda van Ives uit Geraardsbergen is op zijn zachtst gezegd goed gevuld. Hij is vrijwilliger bij groepswerkingen van Fiola. In Wetteren neemt hij zelf deel aan de Kastaars. Hij zet zich in voor het project Return To Home. Een halve dag per week is hij aan de slag in een supermarkt. Als papa van twee maakt hij bovendien ook nog tijd vrij voor lessen saxofoon aan de academie. En daarmee is nog niet eens alles gezegd.
Ives leeft met een niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Hij ondersteunt nu ook anderen in hun revalidatieproces.
Lotgenoten
“Ik ben bij Fiola terechtgekomen twee jaar na mijn ongeval in 2017. Maandelijks bespreek ik met mijn begeleider Stephanie de afgelopen tijd en bekijken we samen de activiteiten die op de planning staan. Op donderdag trek ik naar het Kasterhuis in Wetteren, voor de groepswerking van De Kastaars. De Kastaars is een groep mensen van wie een groot deel net als ik een niet-aangeboren hersenletsel (NAH) heeft.”
“Het belangrijkste aan De Kastaars
is voor mij de groep zelf. Omdat bijna iedereen ongeveer hetzelfde heeft meegemaakt, schept dat een band. En ook al gaat het daar totaal niet over, je hebt maar één woord of zelfs geen woord nodig om te weten wat de ander wil zeggen. Dat is heel raar maar het is wel zo. Van de meeste mensen weet ik zelfs niet wat de oorzaak is van hun NAH, en dat maakt me ook niet uit. Het is niet belangrijk waarom ze er zijn, het is gewoon belangrijk dat ze er zijn. Ieder op zijn manier.”
“Ik vind het uiteraard belangrijk om mensen met NAH te ontmoeten. Als je bij de dokter bent en je doet je verhaal en hij zegt: ‘Ik begrijp het’. Dat wringt. Van mensen met NAH kan je wel aanvaarden dat ze zeggen: ‘Ik snap het’. Het is soms, niet altijd, zwaar om te dragen. Iemand die zegt: ‘Je moet het een plaats geven.’ Dat is ook zoiets. Oké, maar waar dan? Waar ik dat een plaats moet geven, staan al duizenden andere gevoelens. Dat gaat dus niet altijd.”
“Vanaf dag één word je een andere echtgenoot en een andere papa. Dat is gewoon zo. Je moet daar geen doekjes om winden. Ik heb het moeilijk met mijn beperkingen. Ik vind van mezelf dat ik heel moeilijk spreek. In een gesprek laat ik nu liever de andere praten.”
“Ik heb het ook moeilijk met het besef dat niet alles zo vlot meer gaat. Voor veel dingen moet ik hulp vragen. Vroeger was ik de persoon die niet zozeer hulp vroeg maar hielp, en dat is nu omgedraaid. Dat komt
toch in de buurt van een frustratie. Ik was iemand die de dingen aan anderen uitlegde en nu moet ik zelf zeggen: ‘Kun je dat eens uitleggen?’”
“Return To Home is een samenwerking van Fiola en revalidatieziekenhuis Inkendaal, waar ik zelf 18 maanden heb verbleven. Samen met Ilona, die vanuit Fiola coördinator is van het project, zette ik mijn eerste stappen voor Return To Home. Ilona deed me inzien dat Inkendaal heeft gezorgd dat ik sta waar ik nu sta. Toen ik Inkendaal verliet, zei ik tegen mijn vrouw: ‘Hier kom ik nooit meer terug’. Maar achteraf besefte ik dat het toch meer met mij gedaan heeft dan ik in eerste instantie vermoedde. Je komt anders uit een revalidatie dan je erin gegaan bent. Op basis daarvan vroeg ik me af: ‘Wat kan ik doen om te helpen?’”
“In Inkendaal spreek ik met mensen die binnenkort naar huis gaan. Ze zijn blij om iemand te zien die daar ook verbleven heeft. Ik vertel hen: ‘Kijk, wat je nu denkt, dat het niet verder gaat dan dit, dat is niet waar.’ Ik zeg hen wat Fiola voor mij persoonlijk allemaal heeft betekend. En dat ze vooral niet moeten wachten om Fiola in te schakelen tot het moment waarop ze daar vertrekken.”
“Ik leg er ook de nadruk op dat de mensen het best zo lang mogelijk in Inkendaal blijven. Op maandag werd ik erheen gebracht, ik bleef daar de hele week. En in de auto was ik een ijsblok, mijn blik was gevestigd op oneindig. Het is raar, als je verplicht zou worden om elke dag naar huis te gaan, zou je vragen om te mogen blijven slapen. Maar als ze je de kans geven om daar te blijven, wil je gewoon naar huis.”
”Die tijd was een zeer wisselvallige periode. De laatste maanden ging het beter, maar het eerste jaar was echt een hel voor mij. Ik vroeg aan mijn vrouw en iedereen die me kwam bezoeken om me terug mee te nemen naar huis. Achteraf ben ik heel blij dat mijn vrouw nooit op die vraag is ingegaan. Ik zou waarschijnlijk niet staan waar ik nu sta.”
Vrijwilligerswerk
“Mijn week zit vol met vrijwilligerswerk. Ik doe dat heel graag. Op maandag ondersteun ik de groepswerking in Aalst. Op dinsdag doe ik ongeveer hetzelfde maar in Geraardsbergen. Ik ben er altijd als eerste en ik zet de koffie tegen dat de mensen toekomen. Silke, Yaël en Sheena zijn echt super ‘collega’s’. Ik zet het tussen aanhalingstekens, want zuiver op papier zijn ze geen collega’s.
Maar ze geven me week na week het gevoel dat ik een collega bén. En dat doet me enorm veel plezier.”
“Op woensdagvoormiddag help ik bij vrienden in een supermarkt. Voor de opening konden ze helpende handen gebruiken en ik ben dat gewoon blijven doen. Maar ik hou niet van de term begeleid werk. Het klopt natuurlijk wel, ik weet dat het voor de vorm zo heet, maar het irriteert me. Ik heb het liever over vrijwilligerswerk, of in feite gewoon ‘werk’.”
“Mijn vrijwilligerswerk bij de groepswerkingen maakt me trots. Dat zijn dagen waarop ik thuiskom met een heel zelfvoldaan gevoel. Ook de groepswerking bij de Kastaars geeft me dat gevoel. Onze begeleider Tim heeft de eigenschap om mensen in te schatten naar hun waarde, ik vind dat een heel sterke kracht. Dat leer je niet op school, en Tim heeft dat.”
Meer weten over Return To Home?
Scan de QR-code.
“Mijn
vrijwilligerswerk bij de groepswerkingen maakt me trots. Dat zijn dagen waarop ik thuiskom met een heel zelfvoldaan gevoel.”
Bij Fiola geloven we in de kracht van vrijwilligers, en in de meerwaarde die zij bieden. Wij vertrekken altijd van de talenten en interesses van onze vrijwilligers, zodat de samenwerking voor iedereen, zowel de vrijwilligers als onze cliënten, waardevol is.
Fiola heeft verschillende locaties en afdelingen verspreid over heel Oost-Vlaanderen. Je hebt de keuze om lokaal aan de slag te gaan of een bredere regio te ondersteunen.
Meer weten?
Ben je geïnteresseerd om vrijwilliger te worden? Laat het ons weten! Bel naar 09 274 10 10 of mail naar vrijwilligers@fiolavzw.be. Scan de QR-code en surf naar fiolawerkt.be voor onze vacatures.
Ontmoet Cédric, één van de zes bewoners van het splinternieuwe woonproject in Baarle-Drongen. Al een vijftal jaar speelde Cédric met het idee om alleen te gaan wonen. Maar telkens dat dichterbij kwam, kreeg hij schrik om de stap te zetten. Toen hij over het woonproject van Fiola hoorde, voelde hij het meteen: zelfstandig, maar ook samen. Daar was hij naar op zoek.
“Vanaf de eerste vergadering voelde ik een goede klik met het project en de andere kandidaten. Het was voor mij een geschenk dat de bouw nog
vijf jaar duurde. Dat gaf me de tijd om me erop voor te bereiden. Ik kon wennen aan het idee om alleen te wonen. Mijn begeleiders van Fiola en mijn psycholoog ondersteunden me in dit proces. Mijn zelfvertrouwen is enorm gegroeid. Vanaf de eerste dag voelde ik me thuis. Waar ik het meeste fier op ben? Ik neem mijn leven nu zelf in handen, en dat lukt! Ik slaag erin om alleen te wonen, dat had ik nooit gedacht.”
Geen huismus
Een aantal dagen per week leeft Cédric zich uit op de Poezenboot, een drijvend asiel voor katten. “Ik maak er de kooien
schoon en ruim de kattenbakken op. Ik geef toe, dat is niet de meest prettige taak. Gelukkig is er meer. Ik verzorg de katten en geef ze de nodige aandacht. Het contact met de dieren doet me deugd.”
Daarnaast neemt hij deel aan de groepswerking van Fiola, voor volwassenen met een normale begaafdheid en autisme. Tien keer per jaar komt de groep samen voor ontspannende activiteiten. “De steun van de groep is goud waard. We kennen elkaar intussen al goed, en op moeilijke momenten zijn we er voor elkaar. Ik haal hier veel voldoening uit.”
Niemand achter de veren
“Het voelde meteen heel goed om hier te wonen. Ik kies nu zelf wat ik doe en vooral wat ik niet doe. Ligt er eens wat rommel, dan is dat gewoon zo. Er is hier niemand die achter mijn veren zit. Soms hoor ik dat ik wat te streng ben voor mezelf. Ik heb graag dat alles opgeruimd is, dat geeft me rust. Het is hier dus heel leefbaar, dat hoor ik van mijn bezoekers.”
“Waar ik het meeste fier op ben? Ik neem mijn leven nu zelf
in handen, en dat lukt!
Ik slaag erin om alleen te wonen, dat had ik nooit gedacht.”
“Op maandagavond speel ik badminton, dat doe ik al jaren en blijf ik nu ook doen. Zo hou ik een band met mijn vroegere woonplek. Het geeft me houvast en ik heb er waardevolle contacten. Dikwijls ga ik die avond bij mijn ouders eten. Mijn mama maakt dan spaghetti klaar. Zo zien ze me nog een keer én moet ik niet zelf koken. Want dat doe ik nog niet veel, koken voor mezelf.”
Verbinder
“Wat deze plek voor mij zo bijzonder maakt? Ik krijg hier de kans om op een betaalbare plek te wonen, mét de ondersteuning die ik nodig heb: niet meer, niet minder. We hebben elk ons
eigen appartement. Maandelijks is er een bewonersvergadering, en er is een gemeenschappelijke ruimte waar we elkaar ontmoeten. Er is ook een vaste woonbegeleidster. Ragna is hier natuurlijk niet altijd aanwezig, maar we kunnen met veel vragen bij haar terecht. Ik kijk ernaar uit om hier mijn sociaal leven verder uit te bouwen, in en rond Baarle-Drongen.”
“De nabijheid van de buren is voor mij een grote meerwaarde. Ik geniet van me-time in mijn eigen appartement, maar ik geniet ook van gezelschap. Het contact met mensen doet me deugd, dat zou voor mij nog meer mogen. Ik ben een verbinder, dus ik ga daar zeker zelf ook moeite voor doen. Omdat we allemaal zo verschillend zijn ondersteunen we elkaar waar mogelijk. Soms gaat dat over iets praktisch, soms over ons welzijn. Gewoon eens lachen en lol maken, meer moet dat niet zijn.”
Begeleid wonen betekent dat je zelfstandig woont, en dat je daarin ondersteuning krijgt. Fiola bouwt aan kleinschalige en inclusieve woonprojecten waar de zorg (assistentieuren, dagbesteding, permanentie, vastgoed ...) gedeeld wordt. We werken hiervoor samen met lokale besturen, woonzorgcentra en projectontwikkelaars. Met De Vierklaver vzw is er een intensieve samenwerking. Zij hebben ervaring met kleine woonprojecten en bezitten veel expertise over wonen in gemeenschap.
Meer weten?
Scan de QR-code en lees meer over onze woonprojecten.
Michiel over gelijkwaardigheid, hokjesdenken en zijn strijd om een stem te geven aan mensen met een beperking
“Ik ben Michiel, ik ben 39 jaar en ik woon hier alleen”, stelt hij zichzelf voor. “Ik krijg ondersteuning van Fiola en sinds een tijdje ook van Familiehulp.” Michiel leeft met autisme, ADHD en chronische depressie: uitdagingen die zijn dagelijks leven sterk beïnvloeden. Toch wil hij meer zijn dan zijn beperkingen: hij wil een stem zijn voor mensen met een beperking richting beleidsmakers, media en de brede maatschappij.
Een creatieve geest
Michiel heeft een passie voor 3Dontwerpen. Hij ontwerpt in een 3Dprogramma en laat de ontwerpen vervolgens uitprinten. “Ik heb een onlinecursus gevolgd en er daarna mijn eigen draai aan gegeven. Het geeft me veel voldoening”, vertelt hij bescheiden. Het creatieve proces helpt hem om beter om te gaan met zijn concentratieproblemen en biedt hem een uitlaatklep.
Zinvol werk
Naast zijn creatieve bezigheden werkt Michiel een dag per week bij zijn kinesist. Hij doet er administratie. “Het voelt goed om iets zinvol te doen, om deel uit te maken van een team”, legt hij uit. Toch zoekt hij naar meer mogelijkheden. “Vrijwilligerswerk is vaak beperkt tot eenvoudige dingen. Ik wil graag iets doen wat me prikkelt en uitdaagt.” Het werk biedt hem structuur en de mogelijkheid om zichzelf verder te ontwikkelen.
Niet over, maar met ons praten
Wat Michiel belangrijk vindt, is dat mensen met een beperking zélf aan het
woord komen. “Als er in het nieuws iets verschijnt, zijn het meestal ouders of organisaties die worden aangesproken. Dat is logisch, maar het voelt alsof wij zelf vergeten worden. Journalisten zouden meer met ons moeten praten en niet alleen over ons.”
Hij merkt ook dat veel verhalen snel weer verdwijnen. “Neem nu iets als vervoer voor kinderen in het buitengewoon onderwijs. Er is even verontwaardiging, maar daarna hoor je er niets meer over. Er ontbreekt opvolging.” Volgens Michiel ligt het probleem deels bij onwetendheid. “Mensen zitten vaak in hun eigen bubbel. Als ze geen ervaring hebben met iemand zoals ik, staan ze er gewoon niet bij stil.”
Leven in plaats van overleven
Michiel spreekt uit eigen ervaring over de tekortkomingen in de hulpverlening. “Er is gewoon te weinig geld. De wachtlijsten zijn enorm. Het voelt alsof je moet overleven in plaats van leven.”
Onlangs stelde zijn huisarts psychische ondersteuning voor, maar daar zat een wachttijd van negen tot twaalf maanden op. “En dan weet je nog niet eens of je in aanmerking komt. Alles hangt af van of je in het juiste hokje past.”
Voor Michiel is het belangrijk dat iedereen gelijk behandeld wordt. “Ik hoef geen speciale behandeling. Ik wil gewoon dezelfde rechten. Wat me stoort, is die opdeling tussen mensen met en zonder beperking. Het voelt alsof we apart worden gehouden. Dat begint al in de kindertijd, met aparte scholen.
Daardoor leren kinderen niet van jongs af aan met elkaar omgaan.”
Bij zijn administratieve werk voelt hij zich wel gelijkwaardig. “Daar ben ik gewoon een collega, net zoals iedereen. Het maakt een enorm verschil wanneer je niet in een hokje wordt geplaatst.”
Een stem voor beleidsmakers, media en de maatschappij
Michiel wil meer doen dan zijn eigen verhaal vertellen. Hij wil een stem zijn voor mensen met een beperking richting beleidsmakers, media en de brede maatschappij. “Het is belangrijk dat we gezien en gehoord worden. Beleidsmakers moeten begrijpen hoe hun beslissingen ons dagelijks leven beïnvloeden. Media kunnen helpen door onze verhalen zichtbaar te maken en ervoor te zorgen dat ze blijven hangen. En de samenleving? Die kan leren om niet in hokjes te denken, maar ons te behandelen als gelijken.”
Een oproep tot verandering
Michiel ziet oplossingen in meer investeringen en betrokkenheid. “Beleidsmakers en media moeten buiten hun eigen omgeving kijken en praten met organisaties en de mensen die ondersteund worden. Het begint met luisteren naar de mensen die de hindernissen zelf ervaren.”
Zijn droom? “Een samenleving waarin iedereen gelijke kansen krijgt. Waar je niet moet vechten voor basisrechten. En waar beperkingen geen grenzen stellen, maar uitdagingen worden om samen op te lossen.”
Yoica en Milan, topsporters én een koppel. Beiden kiezen ze op dit moment voor wielrennen op de piste. Zij doet het alleen, hij rijdt op de tandem. Twee gedreven mensen die gek zijn op sport. Ze leven met een fysieke beperking, en willen meer aandacht voor (top)sport met een beperking.
Yoica De Kock (31) was klaar om aan een professionele wielercarrière te beginnen toen ze een ongeval kreeg. Ze verloor haar onderbeen. Na een lange revalidatie koos ze opnieuw voor de fiets. Na amper drie maanden trainen, mocht ze in 2024 naar het Wereldkampioenschap G-baanwielrennen in Rio.
Milan Thomas (26) werd geboren met een erfelijke visuele beperking, de ziekte van Stargardt. Hij ziet wazig. Op de tandem fietst hij samen met een piloot. Op het Europees Kampioenschap G-Wielrennen in 2022 behaalden ze zilver op de wegrit.
Sinds kort wonen Yoica en Milan samen. Ze leerden elkaar kennen in de sportwereld. Allebei combineren ze een deeltijdse job met topsport.
Geleerd om te vechten
Yoica, professioneel wielrennen, dat was het plan. Dan kwam het ongeluk. Hoe heb je de moed gevonden om er toch mee door te gaan?
Yoica: “Er zijn maar twee opties. Of je legt je erbij neer en je gaat in een hoekje zitten jammeren om wat je verloren bent. Of je gaat ervoor, maar dan moet je er ook vol voor gaan. Want je zal niet op dit niveau terechtkomen als je er niet meteen alles onder zet.”
Je bent van nature positief ingesteld?
Yoica: “Ik zie mijn vriend lachen. Ik ben eigenlijk een realist. Als mensen te positief zijn, kan ik daar hard op reageren. Met positivisme alleen kom je er niet. Ik heb op jonge leeftijd geleerd om op te komen voor mezelf en te vechten. De meeste mensen trekken zich na een zwaar pestverhaal terug. Maar ik ben er heel sterk uitgekomen. Ik heb gezegd: ‘En nu ga ik voor niemand nog uit de weg.’”
Van voetbal naar de fiets
Milan, was je als kind al sportief?
Milan: “Ik ben opgegroeid in een familie waar voetbal de norm was. Toen ik als kind moest overschakelen van een klein naar een groot voetbalveld, was het voor mij einde verhaal. We wisten dat er G-sporten bestonden, want als slechtziende of blinde krijg je daar informatiebrochures over. Zo ben ik in contact gekomen met de tandem.”
Je had de smaak voor de tandem meteen te pakken?
Milan: “Jazeker. Op zich kan ik ook alleen fietsen, aan 20 kilometer per uur. Maar als je dan eens op een tandem rijdt, is dat een totaal ander gevoel. Je kan fietsen zonder dat je je ogen heel hard moet vermoeien, en je moet geen schrik hebben om te vallen.”
Alle kansen grijpen
Yoica, je mocht in maart 2024 het WK rijden in Rio. Maar je was pas in januari beginnen te trainen?
Yoica: “Inderdaad. Dat was een rollercoaster. Want ik had nog nooit op een piste gereden. Ik moest nog te weten
komen dat er een vast wiel is, en geen remmen. En dat baanwielrennen ook pijn kan doen als je valt, met splinters en brandwonden als gevolg.”
Hoe heb je Rio ervaren?
Yoica: “Totaal niet goed. Het was te snel, maar je moet ergens beginnen. Ik had nog heel veel te verwerken. Maar ik wil alle kansen grijpen die op mijn pad komen. En toch, ik ben nooit helemaal achteraan geëindigd in de ranking.”
Wat willen jullie zeggen aan een jongere met een beperking die wil sporten?
Yoica: “Doe veel opzoekwerk. Je moet niet het eerste het beste pakken. Neem contact op met mensen die topsport of G-sport doen. Vraag aan hen: ‘Hoe heb je dat gedaan, hoe ben je ermee in contact gekomen, wat vind je er leuk aan, heb je nog andere sporten gedaan?’”
Milan: “Ik denk dat het belangrijk is om verschillende dingen uit te proberen. Je moet zoeken wat je graag doet. Het aanbod bij G-sport is beperkter, maar er zijn toch wel een paar keuzes die je kan maken.”
Yoica: “Ik ben nieuwsgierig en ik wil alles proberen. Milan vroeg me onlangs om te gaan schaatsen. Ik dacht: zie je mij al staan met die prothese op het ijs, die gaat uitglijden. Uiteindelijk hebben we op de kerstmarkt samen geschaatst en we waren toch goed vertrokken.”
Milan: “Voor iemand die net een ongeval heeft gehad, denk ik dat het een
“Doe
veel opzoekwerk. Neem contact op met mensen die topsport of G-sport doen. Vraag: ‘Hoe heb je dat gedaan, hoe ben je ermee in contact gekomen, wat vind je er leuk aan, heb je nog andere sporten gedaan?’”
hulp kan zijn om eens te praten met een lotgenoot die al gerevalideerd is en ook al aan sport doet.”
Yoica: “Wij zouden als topsporters in contact moeten komen met andere mensen. We zouden een podcast kunnen maken met allerlei tips en tricks, of langsgaan in een revalidatiecentrum. Dat zou wel degelijk een hulp kunnen zijn voor mensen in onze situatie.”
Steun bij elkaar
Milan, hoe was het om op te groeien met een beperking?
Milan: “Ik voelde me niet anders dan anderen. Dat is te danken aan mijn ouders. Ze hebben me nooit behandeld als iemand met een beperking. Op school voelde ik het wel. Ik had hulpmiddelen nodig om het bord en de boeken te kunnen lezen. Ik had wel het geluk dat ik op een goede school zat waar er niet zoveel pestgedrag was naar mij toe.”
Voor jou, Yoica, werd het plots allemaal anders. Hoe ga je daarmee om?
Yoica: “Mentaal ben ik er eerst heel snel doorgegaan. Ik heb nooit psychologische hulp willen aanvaarden, ik wilde het allemaal zelf doorstaan. Voor mij heeft dat gewerkt, ik zou het zeker niet aanraden. Want ik hoor ook veel positieve verhalen van mensen die wel hulp willen aanvaarden.”
Heb je een beperking en wil je sporten? Weet je niet goed waar te beginnen? G-sport creëert sportieve kansen voor mensen met een beperking, een psychische kwetsbaarheid of chronische aandoening. Ze geven informatie over soorten sporten, topsport en verschillende sportclubs.
Meer weten?
Scan de QR-code en neem een kijkje op de website van G-sport Vlaanderen: www.gsportvlaanderen.be.
Vinden jullie veel steun bij elkaar?
Yoica: “Ik moet Milan heel weinig ondersteunen. Dat gaat over details. Met Milan samenleven, is samenleven met een gewone man, dat is geen verschil. Zelf heb ik heel veel pijn en vaak tegenslagen en verwondingen. En ik ben van nature zenuwachtig en opvliegend. Ik kan heel diep nadenken over dingen die er totaal niet toe doen. We zijn twee gigantische tegenpolen, wij vullen elkaar dus erg aan. Milan is de rust zelve, ik kan nergens beter tot rust komen dan bij hem.”
Gebrek aan kennis
Vinden jullie dat er genoeg aandacht is voor G-sport?
Yoica: “Nee.”
Milan: “Met de Paralympische Spelen vorig jaar vond ik dat er wel voldoende aandacht was. Maar het zal nu weer hetzelfde verhaal zijn, we gaan er vier jaar lang niks meer van horen. En in de zomer van 2028 zal er weer een maand lang veel G-sportnieuws zijn, en dan is het weer gedaan.”
Yoica: “Het is een wisselwerking. Ten eerste is er het ongeloof in wat we doen, zelfs het nationaal team van valide sport beseft niet half hoe goed wij kunnen rijden. Maar ook, bedrijven moeten willen sponsoren. Er is te weinig aandacht, en dus is er te weinig publiciteit. Wij zitten onder G-sport Vlaanderen, daarbij denken veel mensen aan sporters met een mentale beperking, dat is nog altijd een groot misverstand. Er is een gebrek aan kennis.”
Genieten jullie van een goed netwerk?
Milan: “Het belangrijkste netwerk dat we hebben zijn onze ouders en familie. Er zijn ook de trainers, de kinesisten en de sportpsychologen. Maar uiteindelijk val je het meeste terug op je naaste familie.”
Yoica: “Behalve mijn ouders heb ik geen familie. Milan heeft gelukkig een grote familie waar ik ook een graantje kan van meepikken. Daardoor kom ik in een groter warm nest terecht.”
Milan: “Je ouders die totaal niet bezig zijn met sport, zijn er elke wedstrijd bij.”
Yoica: “Ze vinden er niks aan, hoor (lacht). Ze zeggen: ‘We zien je vier keer op een seconde passeren, en daarvoor moeten we anderhalf uur rijden.’ En toch doen ze het.”
Dromen over uitslapen
Wat brengt de toekomst?
Yoica: “Wij zijn nog aan het bouwen aan onze toekomst, sport zal altijd een groot deel van ons leven zijn.”
Milan: “Soms kijken we uit naar het normale, saaie leven. Op reis kunnen gaan, eens op café iets gaan drinken.”
Yoica: “Wakker worden en denken: wat zullen we eens doen vandaag? Nu zit uitslapen er helemaal niet in (lacht).”
MAARTEN EN DEBORAH OVER HUN BIJZONDERE ONTMOETING
De eerste ontmoeting was spannend, maar de klik was er meteen. Nu genieten ze samen van wandelingen, uitstapjes en zelfs een ritje met de tractor op de boerderij. Dit is het hartverwarmende verhaal van Maarten en Deborah: zij leerden elkaar kennen dankzij Madeliefde.
Op 14 februari 2024 ging Madeliefde Oost-Vlaanderen van start. Madeliefde helpt mensen die nood hebben aan ondersteuning in hun zoektocht naar liefde. Een beetje extra hulp maakt een groot verschil. Het idee is overgewaaid uit Limburg. De zus van Maarten,
Hannelore, was vastberaden om Madeliefde te beginnen in OostVlaanderen. Maarten voelde zich eenzaam, en Hannelore wilde haar broer een hart onder de riem steken.
“Ik zat in de put, iedereen van mijn vrienden had een vriendin en ik wou dat ook”, vertelt Maarten. “Hannelore zei me dat ze Madeliefde naar hier wilde brengen. En als mijn zus aan iets begint, dan zet ze haar tanden erin.”
Een match gemaakt in Plat Unique Madeliefde wil liefde laten groeien.
Wie zich aanmeldt, vult een profiel in. Daarna zoekt Madeliefde naar een match. Tijdens een ontmoetingscafé maak je op een ontspannen manier kennis met je date.
Maarten en Deborah ontmoetten elkaar in eetcafé Plat Unique, waar Deborah werkt. “We kregen een telefoontje van Madeliefde dat er een match was”, vertelt Maarten stralend. “Ik weet het nog goed. Ik was op de boerderij aan het ploegen toen ons moeke belde. Ik was wreed content!” Maarten keek uit naar de ontmoeting. Deborah ook, al was ze op voorhand
“Ik zat in de put, iedereen van mijn vrienden had een vriendin en ik wou dat ook”, vertelt Maarten. “Hannelore zei me dat ze Madeliefde naar hier wilde brengen. En als mijn zus aan iets begint, dan zet ze haar tanden erin.”
wat zenuwachtig. Gelukkig sloeg de vonk meteen over. “Maarten kan goed vertellen, en hij doet me veel lachen. De zenuwen verdwenen al snel zodra we begonnen te praten. Uiteindelijk konden we niet meer ophouden met babbelen, ze hebben ons moeten stoppen.”
Het klikte meteen. Maarten en Deborah namen de tijd om elkaar beter te leren kennen, en nu zijn ze een koppel. “Ik laat haar niet meer los”, lacht Maarten.
Bezige bijen
Deborah en Maarten zijn allebei graag in beweging. Dat vinden ze net zo leuk aan elkaar.
Deborah helpt twee dagen per week in een school. Ze doet begeleid werk in eetcafé Plat Unique en in de belevingswinkel De Oranje Pelikaan in Oudenaarde.
Maarten werkt in de week voltijds bij ILVO. Tijdens het weekend is hij vaak te vinden op een boerderij in Landegem. Tussendoor helpt hij buren met gras maaien. Ook Fie & Ola, het kinderdagverblijf van Fiola, kan op hem rekenen. Als vrijwilliger zorgt Maarten dat de cavia’s er op zaterdag en zondag niets te kort komen.
Samen tijd doorbrengen
Ondanks hun drukke agenda’s maken Maarten en Deborah tijd voor elkaar. “We zien elkaar niet elke week, maar we houden wel contact. Vooral via berichtjes op Whatsapp, en af en toe bellen we. Onze ouders helpen ons bij het plannen van afspraakjes.”
Ook als ze samen tijd doorbrengen, zitten Maarten en Deborah niet stil. “Dan gaan we wandelen of fietsen”, vertelt Maarten. “Of we rijden een rondje met de tractor op de boerderij. En volgend weekend gaat Deborah mee naar een familiefeest.”
‘En route’ met Fiola Maarten woont alleen, en krijgt begeleiding van Lisa van Fiola. “Ik kan altijd bij haar terecht, ook als het over Deborah gaat. Als er een probleem is, zoeken we samen naar een oplossing.”
Fiola ondersteunt ook de ouders van Maarten. “Ze heet Bea Roete, maar ze wijst ons ook de route”, grappen ze. Dankzij haar voelen ze zich gesterkt in de begeleiding van Maarten. “Bea kan luisteren als geen ander, maar ze biedt ook oplossingen aan. We hebben vroeger nog gelachen dat iedereen een coach heeft tegenwoordig. Maar nu zeggen we dat niet meer, we hebben echt al heel veel van haar geleerd.”
Een warme toekomst
Maarten en Deborah dromen van een toekomst vol wandelingen, fietstochten en fijne momenten samen. Na bijna een jaar kunnen ze elkaar niet meer missen.
De twee families hebben hen met open armen ontvangen en zijn dolblij dat het koppel elkaar gevonden heeft. Tussen de ouders van Maarten en Deborah klikt het bijzonder goed. Ook zij zijn een goede match.
En zus Hannelore? Die droomt ondertussen verder over een Antwerpse afdeling van Madeliefde.
Ben je op zoek naar een fijne relatie? Bij Madeliefde sta je er niet alleen voor. Families, begeleiders en organisaties werken samen om jouw zoektocht naar liefde te ondersteunen.
Madeliefde wil liefde laten groeien, want iedereen heeft recht op een liefdevolle relatie. Het project helpt mensen met een verstandelijke beperking, een niet-aangeboren hersenletsel of autisme. Madeliefde is een samenwerking van Fiola, Heuvelheem, Zonnehoeve Living+, De Bolster en Ebergiste.
Hoe werkt het? Op de website van Madeliefde vul je jouw profiel in. Daarna gaat Madeliefde op zoek naar een match. Als die gevonden is, leer je elkaar kennen tijdens een gezellig ontmoetingscafé.
Meer weten?
Ontdek hoe een beetje extra hulp, zoals bij Maarten en Deborah, je leven kan veranderen. Scan de QR-code en zet vandaag nog de eerste stap naar jouw liefdesverhaal via www.madeliefde.be.
“Midden
Als je aan Sandrine vraagt om zichzelf te omschrijven, typt ze in poëtische letters ZOEKEND op een blad papier. Ze ontdekt steeds meer deeltjes van zichzelf. Ze kreeg onlangs, na een weg van meer dan 40 jaar, de diagnose autisme. Nu begrijpt ze zichzelf beter: haar depressieve periodes én bijzondere kantjes. Hoe ze eindeloos kan nadenken, haar ‘humor voor gevorderden’ en haar talent voor poëzie.
“De diagnose autisme gaf mij een nieuwe handleiding. Eentje die past bij mijn bijzondere eigenschappen en die ik nu kan delen met anderen. Ik vond begeleiding bij Fiola met meer begrip voor wie ik ben en die aandacht besteedt aan het aanpassen van mijn omgeving.”
“De ondersteuning vanuit begeleid werk helpt me om mijn plek te vinden
in een uitdagende werkomgeving. Twee halve dagen per week werk ik op een bioboerderij. Een plaats waar ik mezelf kan zijn, en waar ik me niet in duizend bochten moet wringen om normaal over te komen. Waar ik kan genieten van de stilte, de bijtende kou, de doorweekte akkers, de seizoenen en het samenzijn met anderen in een ongedwongen sfeer. Waar ik op tijd kan aangeven wanneer mijn energie of mijn geduld opraken.”
Overspoeld
“Ik ontdekte het schrijven een vijftal jaar geleden, na een heftige periode. Mijn leven stond even stil. Ik was niet meer in staat om te werken, maakte op korte tijd heel wat tegenslagen mee en ik voelde me erg alleen. In een wereld waarin iedereen druk bezig is, werd ik overspoeld door een zee van tijd.
Ik wist niet hoe om te gaan met een lege agenda en de daarbij horende eenzaamheid.”
“Mijn eerste gedichtje was ‘mysje’. Het overviel me midden in een slapeloze nacht. Ik ben toen opgestaan en schreef het gedicht in een kwartier. Ik was zelf verwonderd dat ik dat kon. De reacties waren enthousiast. Ik had plots een nieuwe passie. Sindsdien schreef ik een kleine collectie aan gedichtjes en teksten bij elkaar. Soms schrijf ik voor een gelegenheid. Zo maakte ik een tekstje voor de opening van een nieuwe Fiola-locatie.”
“Ik schrijf ongefilterd en durf al eens uit te dagen. Een tekst mag wat mij betreft binnenkomen bij de lezer en aanzetten tot nadenken. Dat is alvast mijn bedoeling: rauw, raak en treffend.”
Gedachtesprong
“Soms word ik overspoeld door verdriet of woede. Dan schrijf ik me suf. Om mijn gemoederen te bedaren. Het is voor mij een veilige manier van omgaan met mijn emoties.”
“Schrijven geeft me een middel om te communiceren op momenten waarop het me niet meer lukt om te praten. Ik ben hooggevoelig, snel overprikkeld en kan niet omgaan met onrechtvaardigheid. Mijn eerste reactie is dan vluchten in stilte of onophoudelijk huilen. Soms raken anderen dan in paniek, omdat huilen niet hoort in bepaalde omstandigheden. De enige manier om mezelf terug tot rust te brengen, is mijn mening neerschrijven in een bericht of tekstje. Zo kan de verbinding met anderen opnieuw tot stand komen. Het geeft ook tijd aan beide partijen om de situatie vanop afstand te bekijken.”
“Door
zelf te schrijven, hoop ik anderen te troosten. Of hen alvast mee te geven dat ze niet alleen zijn in hun lijden.”
“Iets op papier ordenen geeft me een duidelijk overzicht van alles wat er speelt. Het is vaak zeer druk in mijn hoofd. En mijn gedachten maken grote sprongen die voor mij logisch lijken maar voor anderen soms onbegrijpelijk zijn. Dan maak ik schema’s van mijn gedachten. Of ik schrijf er een grappig tekstje over. Als alles eenmaal goed geordend is, kan ik beter relativeren en beslissingen nemen.”
Letters van troost
“Schrijven is een hobby die ik overal en
altijd meeneem. Met een stukje papier en een balpen breng ik mezelf tot rust. Midden in de nacht kan ik geen baantjes trekken of luide muziek spelen, dat hoort niet. Dus schrijf ik. Ik heb er ook geen andere mensen voor nodig. Zalig toch!”
“Vooraleer ik zelf schreef, zocht ik mijn troost in boeken. Vaak vond ik delen van mezelf terug door te lezen. Rust bij een zorgzaam personage. Of herkenning in het buitenbeentje. Midden in een boek ben je nooit alleen.”
“Door zelf te schrijven, hoop ik anderen te troosten. Of hen alvast mee te geven dat ze niet alleen zijn in hun lijden. Er lopen heel wat eenzame zielen rond, maar we lopen elkaar gewoon niet zo gemakkelijk tegen het lijf. Behalve dan in boeken.”
Als jij eens wist wat ik draag, Dan was je weggelopen. Hier bleven ze staan.
Als jij eens wist hoe wanhopig ik was, Dan had je me opgesloten. Hier bouwden ze vleugels.
Als jij eens wist hoe lang ik kan zwijgen, Dan had je mijn mond opengebroken. Hier kreeg ik pen en papier.
Als jij eens wist hoe diep ik zat, Dan had je me begraven. Hier kreeg ik ademruimte.
Als jij eens wist dat jij ik kan zijn, Dat we dezelfde schoenen dragen, Maar in een ander kleur.
En dat ieder tegen een muur kan aanlopen, Maar er slechts enkele plaatsen zijn waar je zacht kan landen.
Sandrine Nieuwenhuyzen
In vijf jaar tijd is het leven van Peter onherkenbaar veranderd. Wanneer zijn alcoholverslaving een hoogtepunt bereikt, verliest hij op een haar na zijn job. Gelukkig komt er een kantelpunt. Met de hulp van persoonlijke assistentie van Fiola bouwt hij beetje bij beetje het leven op waar hij van droomt.
Halverwege december. De lichtjes in de kerstboom twinkelen vrolijk. Parkieten Suske en Flupke laten ongegeneerd van zich horen. Trotse gastheer is de 59-jarige Peter. Van dit gezellige nest in Dendermonde kon hij tot enkele jaren geleden alleen maar dromen. Samen met persoonlijk assistent Anouk vertelt Peter gedreven zijn verhaal.
“Ik verveel me nooit en ik amuseer me uren na elkaar met diamond painting.”
’s Avonds gaat Peter achter zijn tafel zitten. Zorgvuldig kleeft hij piepkleine diamanten op de juiste plaats, en hij vergeet de tijd. De muren hangen vol met zijn creaties.
Overdag is Peter aan de slag bij maatwerkbedrijf Wase. En dat al dertig jaar. Maar het had ook helemaal anders kunnen lopen.
Een andere weg
“Vijf jaar geleden verscheen ik regelmatig dronken op het werk. Mijn thuissituatie was erg moeilijk waardoor ik ook niet goed voor mezelf zorgde. Ik kleedde me slordig, ik waste me amper en ik sliep af en toe buiten. De meestergast op het werk heeft me erover aangesproken. Als er niets zou veranderen, verloor ik mijn job.”
“Ik had slechte vrienden en ik ontving boetes die ik niet betaalde. Ik was erg
mager en woog nog 50 kilogram. Op het werk en elders maakte ik ruzie.”
Tijdens een opname in het ziekenhuis leerde Peter enkele mensen van Fiola kennen. “Ook Anouk was er toen al bij. Ondertussen ken ik haar vijf jaar. Ze heeft alles voor mij gedaan en me op het juiste spoor gezet.”
Van nul beginnen
Samen met Fiola ging Peter op zoek naar een geschikte woning. “In het be-
gin had ik bijna niks”, vertelt hij. Op een foto toont hij een lege kamer met een sofa. “Het eerste jaar is moeilijk. Het tweede jaar ook. Het derde jaar is het me gelukt om alles stilletjesaan op te bouwen. En ik maak ook veel dingen zelf uit houten plankjes, zoals een rekje of een toiletrolhouder.”
Twee tot drie keer per week krijgt Peter bezoek van Fiola-assistenten Anouk, Eline of Andreas. Eerst controleren ze de bankrekening en daarna gaan ze op
pad voor boodschappen. Thuis koken ze samen. Nu en dan is er tijd voor een spelletje Uno. Peter houdt zorgvuldig de scores bij van al zijn tegenstanders. Ook andere uitstappen naar de film of een kerstmarkt staan op hun planning.
Met de fiets naar zee
Peter kocht een elektrische fiets zodat hij gemakkelijk naar het werk kan. Anouk overtuigde hem een wasmachine aan te kopen. En de laatste nieuwe
aanwinsten zijn een stofzuiger en een bril. Anouk: “Peter werkt veel en we zien allemaal dat hij het goed doet. Het geld gaat niet naar drank. Dus kan een extraatje er nu en dan af. Samen met iemand van ons gaat Peter elk jaar naar Blankenberge, met de fiets op de trein.”
Peter toont trots stapels foto’s van de uitstappen naar zee. En hij haalt ook de kilometerteller van de fiets boven. “Al meer dan tienduizend kilometer”, lacht hij.
“Als
er iemand trots is op wat hij heeft
bereikt, ben jij het wel,” zegt Anouk. “Je hebt je herpakt. Het is nooit te laat.”
Een droom
“Op het werk zeggen ze dat ik enorm veranderd ben. Als ik was blijven drinken, leefde ik waarschijnlijk niet meer. Of ik was in de gevangenis terecht gekomen of ik had op straat geleefd. Ik ben van nul begonnen en ik ben nu al tot hier geraakt. Straks word ik 60. Op 62 jaar wil ik graag op pensioen.”
“Als er iemand trots is op wat hij heeft bereikt, ben jij het wel,” zegt Anouk. “Je hebt je herpakt. Het is nooit te laat.”
Peter glundert. “Ik mag gaan werken, ik heb mijn eigen huis met een tuintje en ik geniet van het gezelschap van mijn twee parkietjes. Ik heb geen dromen meer, mijn droom is uitgekomen.”
Fiola vzw biedt persoonlijke assistentie aan kinderen, jongeren en volwassenen met een beperking.
Voor kinderen en jongeren
De persoonlijke assistenten van Fiola geven extra ondersteuning of praktische hulp. Dat helpt ouders van een kind of een jongere met een beperking om een goede balans te behouden binnen het gezin.
De ondersteuning sluit aan bij de vragen van het gezin en het welbevinden van het kind of de jongere. De persoonlijke assistentie kan bestaan uit een oppasmoment, praktische hulp bij opvoeding, school, uitstappen, vrije tijd, ondersteuning bij therapie of bezoek aan de dokter …
Voor volwassenen
Onze professionele assistentie verlicht de zorg van mantelzorgers en familieleden. We organiseren de assistentie volgens de noden van de cliënt: poetsen, koken, hulp bij de administratie, ondersteuning bij vrije tijd of doktersbezoek … We hechten veel belang aan samenwerking met andere ondersteunende diensten.
Meer weten?
Scan de QR-code en lees onze flyer.
Beste lezer,
Mijn naam is Martine. Ik ben mantelzorger voor mijn broer Luc. De afgelopen jaren stond ik voor een uitdagende zoektocht: hoe kon ik Luc de juiste hulp bieden zodat hij een fijn en vervuld leven kon leiden? Ik wil mijn verhaal graag delen, in de hoop dat het anderen inspireert of helpt.
Een bijzondere broer
Luc werd 67 jaar geleden geboren. Hij is mijn grote broer. We groeiden op in een warm gezin, met liefdevolle ouders die altijd klaarstonden voor ons. Al snel merkten we dat Luc een bijzondere jongen was. Hij voelde zich thuis het meest op zijn gemak, in de vertrouwde omgeving en bij de mensen die hij goed kende. Buiten ons gezin verliep het moeilijker. Naarmate Luc ouder werd en er zelfstandigheid van hem werd verwacht, ontstonden er meer problemen.
Een keerpunt
Onze ouders ondersteunden Luc met structuur en dagelijkse hulp, zodat hij ook buiten het gezin kon functioneren. Helaas overleed papa in 1998. In 2017 moest mama opgenomen worden in een woonzorgcentrum. Luc stond ineens alleen. De structuur thuis viel weg en het leven werd chaotisch voor Luc. Ik nam het huishouden over, maar dat was niet genoeg.
Op zoek naar hulp
Ik ging op zoek naar ondersteuning. Eerst regelde ik praktische hulp, zoals een poetsdienst en hulp bij de was en de strijk. Maar Luc had ook nood aan activiteiten die hem structuur boden
GEPASTE HULP VOOR BROER LUC
en hem sociaal actief maakten. Via de CM in Deinze leerde ik over DOP (Dienst Ondersteuningsplan) en RTH (Rechtstreeks Toegankelijke Hulp). In die periode kwam ik voor het eerst in contact met Fiola vzw. Eliane, intaker bij Fiola, luisterde naar mijn verhaal en gaf me hoop. Luc werd op de wachtlijst voor RTH gezet.
Mijn oudste dochter stapte mee in het proces. Zo was Lucs traject verzekerd, ook als ik zou wegvallen. Begin 2019 kreeg Luc zijn erkenning van het VAPH (Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap) en in augustus 2021 kwam zijn Persoonsvolgend Budget in orde. Dit was weer een keerpunt. Samen met Eliane en Liesbeth (coördinator persoonlijke assistentie bij Fiola) bespraken we hoe de ondersteuning eruit zou zien.
Eerste stappen naar een sociaal en zelfstandig leven
Luc krijgt thuis hulp van drie vaste persoonlijke assistenten van Fiola. Ze komen twee keer per week langs en ondernemen allerlei activiteiten met hem: fietstochten, wandelingen, bowlen, biljarten of zelfs daguitstappen naar de zee of Technopolis. Ze helpen ook met praktische zaken, zoals naar het containerpark gaan of naar een afspraak bij de tandarts. Hij vertrouwt hen volledig en kan bij hen terecht met dingen die hij liever niet met mij bespreekt. Ik weet dat Lucs leven doorgaat, ook als ik er niet ben. Dat stelt mij gerust.
Groepswerking bij Fiola
Sinds oktober 2021 neemt Luc deel aan de groepsactiviteiten in Gent, elke
woensdag, en om de veertien dagen op vrijdag. Ze koken er samen, doen creatieve activiteiten of uitstapjes, zoals een bezoek aan de kerstmarkt, een rommelmarkt of Rock voor Specials. Luc heeft nu vrienden gemaakt en voelt zich goed in de groep. Hij kijkt telkens enorm uit naar hun jaarlijkse vijfdaagse groepsreis in de zomervakantie.
DJ Luc
Dit jaar kreeg Luc zelfs de kans om zijn passie voor muziek te delen. Tim, begeleider bij Fiola, vroeg hem om als DJ op te treden tijdens de feestelijke openingen van Fiola’s nieuwe vestigingen in Gent en in het Kasterhuis in Wetteren. Luc genoot ervan om twee dagen ‘DJ Luc’ te zijn.
Psychosociale ondersteuning
Tot slot biedt Fiola ook psychosociale ondersteuning. Annelies komt regelmatig langs voor een babbel met Luc en stuurt mij nadien een kort verslag. Ze houdt contact met de assistenten en is ons aanspreekpunt. Dit systeem werkt goed en helpt om alles vlot te laten verlopen.
Dankzij Fiola vzw heeft Luc nu een gevuld en boeiend leven. Hij is minder afhankelijk van mij, wat ons beiden vrijheid geeft. Ik ben Fiola en iedereen die bijdraagt aan Lucs ondersteuning ontzettend dankbaar. Mijn hoop is dat Lucs gezondheid stabiel blijft en dat hij nog lang van de groepswerking kan genieten, want dat is echt zijn Happy Place
Met vriendelijke groet, Martine
Samen plannen! Thuisbegeleider Annelies en persoonlijk assistent Matthieu overlopen met mij de planning en bekijken wat nodig is om mijn uitstap vlot te laten verlopen.
Een feestje voorbereiden tijdens de groepswerking Lekker Gekker in Gent. Daar ben ik samen met mijn vrienden Leo, Luc en Alex. Mét muziek natuurlijk!
Samen wandelen met Matthieu door de bloemenweide van de Brielmeersen.
Matthieu, Simon en Emmy helpen mij er ook aan herinneren dat ik tijdig het vuilnis buiten moet zetten. Ook mijn agenda helpt me hierbij.
Genieten van een tocht op de duofiets tijdens de groepsreis naar Maastricht, samen met Olivier. Hij is vrijwilliger én werknemer bij Fiola.
Samen met Tim plaatjes draaien tijdens de feestelijke opening van het Kasterhuis. Dat was een feestje om nooit te vergeten!
In de Tentoonstellingslaan in Gent, vlak bij de rotonde, ligt het Nestorcafé. Elke donderdagnamiddag houdt Fiola dit buurthuis open. Vandaag heeft Els er een afspraak met Nathan en Lisa, en met hun jobcoach Didier. Nathan en Lisa zijn sinds de start van het Nestorcafé vaste krachten achter de bar. Els snuift de sfeer op, nipt van een heerlijke bloementhee en luistert naar hun verhaal.
Gezelligheid troef
Op deze koude winterdag is het heerlijk om de warmte van het Nestorcafé binnen te wandelen. Vanop mijn plekje aan de bar laat ik de sfeer tot mij komen. De gezelligheid is voelbaar, zowel voor als achter de bar. Op de kaart vind je lokale drankjes, een snelle hap of heerlijk gebak. Ik zie mensen rustig hun krant lezen en spot een weggeefkast. Er is ook een speelhoek voor de kinderen. Kortom, een fijne plek voor jong en oud.
In het Nestorcafé komt de samenwerking tussen Fiola en partnerorganisatie B-OOST tot uiting. B-OOST ondersteunt mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt in hun zoektocht naar werk, of naar een andere manier van activering. Didier, jobcoach bij Fiola, werkt ook halftijds voor B-OOST.
In de zoektocht naar werk kwamen Nathan en Lisa via verschillende wegen bij Didier en het Nestorcafé terecht: Nathan via een traject begeleid werk van Fiola, en Lisa via B-OOST.
Didier legt uit hoe de zoektocht naar een geschikte werkplek verloopt. Tijdens een kennismaking bespreken cliënten met de jobcoach hun interesses en ervaringen, waarna ze samen op zoek gaan naar mogelijke werkplaatsen. Nathan en Lisa heb-
ben allebei ervaring in de horeca, wat verklaart waarom ze hier zijn terechtgekomen.
“Als we een geschikte werkplek vinden, beginnen we met een bezoek”, vertelt Didier. “De eerste keer dat Nathan en Lisa hier met mij kwamen, zijn we gewoon komen kijken. Als ze het na het bezoek willen proberen, starten we op.”
In het begin is Didier er nog bij, tot Nathan en Lisa alleen verder kunnen.
“In het Nestorcafé zijn er op donderdag
In het Nestorcafé willen ze dat iedereen zich goed voelt. Nathan en Lisa stralen dat echt uit als je hen aan de bar ziet staan.
nog andere mensen van Fiola aanwezig, waardoor het een beetje anders loopt dan op andere werkposten, de begeleiding is wat meer verdeeld. Hier is altijd iemand van Fiola aanwezig.”
Een plek om te groeien
Het Nestorcafé is een plek waar vrijwilligers kunnen groeien. Er is veel begrip voor de eigenheid van elke medewerker. Op voorhand wordt besproken welke dingen soms moeilijk zijn voor iemand en dan houden ze daar rekening mee.
“Tijd is voor Nathan soms een uitdaging, hij durft die al eens uit het oog te verliezen als hij bezig is met andere dingen”, vertelt Didier. “Het is vrijwilligerswerk, dus we zijn daar voor een stuk flexibel in, maar je gaat wel een engagement aan. We verwachten dat je hier bent. Als ze ziek zijn, verwittigen Lisa en Nathan ons.”
Voor Nathan is het café een manier om opnieuw actief te worden na een periode van stilstand. “Het leek voor iedereen een goede match dat ik hier zou werken”, zegt Nathan. “Ik haal veel energie uit het contact met klanten. Ik vind het leuk om een babbeltje te doen.”
Ook het café zelf is nog aan het groeien, vertellen Lisa en Nathan. “Je voelt dat het nog in opstart is, het is leuk om hieraan bij te dragen. Er hangt een fijne sfeer.”
In het Nestorcafé willen ze dat iedereen zich goed voelt. Nathan en Lisa stralen dat echt uit als je hen aan de bar ziet staan.
Ontmoeting centraal
Het Nestorcafé is meer dan een werkplek. Het is een laagdrempelige ontmoetingsplaats waar iedereen welkom is. Het café maakt deel uit van de buurtwerking en is verbonden met het woonzorgcentrum, waardoor bewoners er gemakkelijk een bezoekje brengen.
“De locatie van Fiola Gent is niet ver van het Nestorcafé. Er komt dus re-
gelmatig iemand van Fiola langs, of ze spreken hier af met cliënten. Dat is gemakkelijk, en het is leuk om hier nieuwe mensen te leren kennen.”
Activiteiten voor verbinding
Om het café verder uit te bouwen tot ontmoetingsplek worden geregeld activiteiten georganiseerd. “Het Nestorcafé wil een plek zijn waar mensen elkaar leren kennen en zich thuis voelen.” Zo was de bingo-activiteit op Halloween een groot succes dat zorgde voor verbinding.
“Er zijn niet altijd activiteiten gepland, maar het bruist wel van het leven in het café”, vertelt Nathan. Naast mij zit een man te knikken. Hij is een vaste klant die regelmatig een pintje komt drinken en een praatje maken.
“Het is leuk om op deze manier nieuwe mensen te leren kennen en hier deel van uit te mogen maken. Met kerst en nieuw staan er ook activiteiten op de planning. We brainstormen over wat we nog kunnen organiseren in de toekomst.”
Met dank aan Seniorcity i-mens, Koning Boudewijnstichting en Wijkbudget Gent.
Het Nestorcafé is een laagdrempelige ontmoetingsplaats waar iedereen welkom is: buurtbewoners, vrijwilligers, cliënten van Fiola en toevallige voorbijgangers.
Het Nestorcafé is open van woensdag tot vrijdag. Op donderdagmiddag is Fiola aanwezig. Kom langs voor een kop koffie, een babbel of activiteit en ervaar zelf de unieke sfeer.
Meer weten?
Nestorcafé, Tentoonstellingslaan 70, 9000 Gent. Openingsuren: woensdag (12u-17u), donderdag (14u-17u), vrijdag (14u-17u). Volg het Nestorcafé op Facebook.
Ellen kocht het voorbije jaar een aankoppelingswiel voor haar rolstoel. Dankzij die elektrische ondersteuning legt ze gemakkelijker lange afstanden af. Ze zocht in dezelfde periode ook haar weg in het openbaar vervoer. Dat was een spannende periode. “Ik ben trots dat ik zo veel bereikt heb op korte tijd”, straalt Ellen.
Maandagochtend in het Kasterhuis. In de gietende regen rijdt een flexbus van De Lijn de straat in. Even later verschijnt een breed lachende Ellen in de inkom. Het slechte weer heeft duidelijk geen impact op haar goede humeur.
In het kleine kamertje waar we elkaar spreken, is het even manoeuvreren. De rolstoel neemt meer plaats in door het aankoppelingswiel met motor, want zo kan Ellen elektrisch rijden. De jassen gaan uit, Ellen ontkoppelt het wiel en zet het in de hoek van de kamer. Het is tijd om terug te blikken op een jaar vol verandering.
Elektrisch rijden
“Deze zomer ben ik samen met mijn begeleider Katrijn beginnen te oefenen. Je leert eigenlijk vrij vlug rijden met zo’n aankoppelingswiel. Korte afstanden rijd ik manueel, voor langere
afstanden moet ik geduwd worden. Maar dat is niet altijd mogelijk, daarom kozen we voor dit wiel als hulpmiddel.”
“Als het mooi weer is, is het leuk om de baan te verkennen. Helemaal alleen durf ik dat nog niet te doen. Omdat ik nog nooit zelfstandig in het verkeer ben geweest, moet ik nog veel leren.”
Ellen is een goedlachse veertiger. Ze woont samen met haar mama en oma in een deelgemeente van Wetteren. Voor vervoer rekende ze tot voor kort op de hulp van haar mama. Met het oog op de toekomst besloten ze om nieuwe
manieren te zoeken, zodat Ellen meer vrijheid krijgt om zich te verplaatsen.
Flexbus
Een jaar geleden leerde Ellen Fiola kennen. Begeleider Katrijn nam haar letterlijk mee op weg. Samen oefenden ze met het aankoppelingswiel en ontdekten ze de flexbus. “De rit hiernaartoe is vlot verlopen. Maar in het begin was het wennen. Ik heb hulp nodig om op het liftje van de bus te rijden. Soms valt er iets tegen, zoals een liftje dat kapot is en dan kan het lang duren vooraleer je de bus opraakt. Maar met die dingen moet je ook leren omgaan.”
“Met de flexbus moet je in een bepaalde regio blijven, tenzij je het geen probleem vindt om over te stappen. Dat zie ik nog niet helemaal zitten. Ik zou heel graag eens naar Aalst gaan. Met de trein zou dat misschien lukken, maar het lijkt me ook niet zo gemakkelijk. Al zou ik het wel graag eens samen met iemand proberen.”
Het voorbije jaar verlegde Ellen haar grenzen. Hoe ze dat deed, heeft veel te maken met haar positieve kijk. “Ik wil alles proberen. Als het niet lukt, of het is mijn ding niet, dan stoppen we ermee. Maar wat ik tot nog toe heb mogen doen, is al gelukt. En ik moet zeggen dat het me vrij goed bevalt.”
Ondersteuningsplan
Nog voor Ellen aan al die nieuwe uitdagingen met hulp van Fiola begon, was er eerst een confronterende periode. “Mijn mama rijdt niet meer met de auto. Zij zorgt zowel voor mij en als voor mijn oma. Tegelijkertijd beseften we dat we moesten nadenken over mijn toekomst.” Ellen en haar familie kregen een jaar lang regelmatig bezoek van
“Ik wil alles proberen. Als het niet lukt, of het is mijn ding niet, dan stoppen we ermee. Maar wat ik tot nog toe heb mogen doen, is al gelukt. En ik moet zeggen dat het me vrij goed bevalt.”
Bert die samen met hen een ondersteuningsplan uittekende.
“Als mijn moeder er niet meer is, wat gebeurt er dan met mij? In de gesprekken met Bert zijn er veel dingen naar boven gekomen waar wij nog niet aan hadden gedacht. We bekeken wat ik allemaal nodig heb, en waar ik later eventueel kan wonen. Hij heeft ook de aanzet gegeven voor dat aankoppelingswiel.”
“Soms was het confronterend. Je wordt met je neus op de feiten gedrukt over zaken die voor mij niet lukken en in de toekomst een probleem vormen. Maar hij had gelijk. Ik zal bijvoorbeeld niet meer thuis kunnen wonen omdat het huis eigenlijk niet geschikt is voor mij en mijn rolstoel. In het begin komt zoiets wel aan. Dankzij die gesprekken kreeg ik er een beter zicht op. Ik kan me nu voorstellen hoe het zou zijn om te wonen in een gedeeld huis waar 24 op 24 hulp aanwezig is.”
“Het is soms moeilijk om afhankelijk te zijn. Familiehulp kookt en strijkt, en een poetsvrouw komt ook langs. Ik bestel de boodschappen online zodat iemand anders ze kan afhalen. Je hangt dus altijd af van een andere persoon.”
Ellen heeft zoveel te vertellen dat ze bijna zou vergeten te zeggen dat ze al 24 jaar op een school werkt. Ze is er een erg gewaardeerde collega. “Twee dagen per week werk ik op het secretariaat van een basisschool. Vroeger ging ik elke dag, maar omwille van langdurige wegenwerken werk ik ook enkele dagen thuis. Het plan was eerst dat ik zou stoppen, om-
dat het niet langer lukte om vervoer te regelen. Maar op school lieten ze me liever niet gaan. Helaas is de flexbus geen optie. Dus moet ik rekenen op de hulp van anderen. Dat is niet altijd even gemakkelijk.”
Trots
“Ik moet zeggen dat ik het voorbije jaar mijn grenzen heb verlegd. In welk avontuur ga ik mezelf nu storten? Dat vroeg ik mij toen af. Ik ben trots dat ik al zo veel bereikt heb op korte tijd. Ik had niet gedacht dat het allemaal zo vlot zou verlopen. Vroeger dacht ik dat ik niet zoveel kon. Ik vind het tof om dingen te proberen en te blijven proberen. Dus ik ben heel blij dat ik mezelf overtref. Daar voel ik me erg goed bij.”
Jeroen heeft een bijzondere band met muziek. Zonder noten te lezen, weet hij met zijn improviserend pianospel mensen te raken. Zijn muzikaal talent begon als kleuter en groeide uit tot zijn passie en persoonlijke therapie.
Jeroen kreeg pas op zijn 37ste de diagnose autisme. Die diagnose bracht eindelijk duidelijkheid en rust, maar zijn liefde voor muziek was er al veel eerder. “Als driejarige ‘prutste’ ik op een oude piano van mijn grootmoeder. Voor mij was het magie”, vertelt hij.
Een muzikale erfenis
“Het verhaal begon in de Tolpoortstraat in Deinze”, vertelt Jeroen. “Mijn grootmoeder had als kind de droom om piano te leren spelen, maar dat was destijds financieel onmogelijk. Pas na de oorlog, toen ze er wat beter voor zat, kocht ze eindelijk een piano.” De piano heeft nooit bij zijn grootmoeder gestaan, maar vond een plek bij het gezin van Jeroen. Daar ontstond zijn passie en begon hij te spelen.
Zijn eigen weg
Jeroen groeide op in een warme, vrije omgeving. Zijn ouders moedigden hem aan om zijn eigen weg te zoeken. Toen hij op zevenjarige leeftijd startte met muziekles, verliep het echter anders dan gehoopt. “Het systeem was te strikt voor mij. Ik rende letterlijk weg!”, vertelt hij lachend. Op zijn zestiende waagde hij opnieuw de sprong naar de muziekschool, maar ook toen voelde hij zich niet thuis in de traditionele aanpak.
Op gevoel
Jeroen speelt liever op gevoel. “Ik begin met een melodie en laat me leiden door wat goed voelt”, vertelt hij. Hij herinnert zich het spelen van een muziekstuk na het verlies van zijn hond. “Vijf dagen na zijn overlijden moest ik met mijn moeder naar het ziekenhuis. Daar stond een piano. Ik moest spelen.
Die zes minuten muziek bevatten mijn hele verdriet. Mensen die het horen, voelen dat ook.”
Muziek als houvast
Tijdens moeilijke periodes in zijn leven bood muziek Jeroen houvast. “Het was mijn manier om emoties te verwerken en mezelf beter te begrijpen.” Voor hem gaat het niet om perfecte noten, maar om de emotie. “Als iemand geraakt wordt door mijn muziek, heb ik mijn doel bereikt.”
Autodidact
Didier, die Jeroen al tien jaar begeleidt bij Fiola, beschrijft hem als een autodidact: iemand die zichzelf nieuwe vaardigheden aanleert. “Een mooi voorbeeld hiervan was zijn besluit om kaas te maken. Jeroen zocht alles zelf uit, kocht de benodigde spullen en maakte verschillende superlekkere kazen. Dat is typisch Jeroen: hij pakt alles aan, leert en slaagt erin om iets moois te creëren, ondanks de uitdagingen waarmee hij soms geconfronteerd wordt. Naast muziek maakt hij ook prachtige tekeningen, schilderijen, juwelen en spint en weeft hij wol”, vertelt Didier.
Zelfstandig
Sinds 2013 woont Jeroen zelfstandig. “In die periode was hij onzeker over zijn eigen kunnen en had hij ondersteuning nodig op verschillende vlakken, zoals bij wonen, administratie en sociale vaardigheden”, legt Didier uit. Dankzij de ondersteuning, zette Jeroen enorme stappen vooruit. “Op korte tijd is hij veel meer gaan geloven in zijn eigen capaciteiten en talenten en is hij op alle vlakken gegroeid”, zegt Didier.
“Daar waar ik vroeger bijna wekelijks langskwam, is dat nu maar zo’n zes keer per jaar. Jeroen heeft een enorme zelfstandigheid ontwikkeld.” Een belangrijke factor in Jeroens groei is de steun van zijn partner, Filip. Samen vormen ze een sterk team dat elkaar aanvult en ondersteunt.
“Mijn autisme heeft me geholpen om mezelf te begrijpen”
Dankbaar
“Mijn autisme heeft me geholpen om mezelf te begrijpen”, zegt Jeroen. Hij is dankbaar voor de erkenning, aanvaarding en steun van de mensen rondom hem. “Zonder die ondersteuning zou ik nooit staan waar ik nu ben”, vertelt hij.
Hij beseft hoe belangrijk een vertrouwd netwerk is. “Zonder dat vangnet was ik er misschien niet meer geweest.” Die steun motiveert hem om iets terug te geven. “Op mijn manier wil ik de maatschappij inspireren, met mijn muziek en creativiteit.”
Wil je Jeroen horen spelen? Scan de QR-codes en beleef zijn concerten in het Concertgebouw van Brugge en in het ziekenhuis.
Evelien is begeleid werker bij Hema. Ze maakt er deel uit van een tof team. Het is iets waar ze twee jaar geleden alleen maar van kon dromen. Evelien, een jongedame met een licht verstandelijke beperking, had zin om te werken. Ze droomde van een zinvolle job in een normale werkomgeving. Na een werkdag bij Hema gaat Evelien moe maar voldaan naar huis.
Oktober 2022. Evelien is klaar voor een nieuwe uitdaging. Een beetje onzeker maar met goeie moed vertrekt ze naar Hema in Deinze. Daar mag ze aan de slag als begeleid werker. Haar Fiola-jobcoach is Noor. Dit verhaal start ze dus niet alleen. Filiaalmanager Charissa heet hen welkom. Ook de andere medewerkers zorgen voor een hartelijk onthaal. Evelien zal één halve dag per week deel uitmaken van het winkelteam. ’s Avonds is ze moe. Het is een grote aanpassing.
We spoelen door naar oktober 2024. Op een maandagochtend ontmoeten we de 34-jarige Evelien bij Hema. In de afdeling wonen en decoratie is ze al druk aan het werk. Uit een stapel blauwe boxen haalt Evelien gloednieuwe spullen tevoorschijn die ze zorgvuldig op de juiste plek in de winkel etaleert. Jobcoach Noor is voor de gelegenheid ook van de partij. Opeens verdwijnt Evelien tussen de rekken, ze helpt een klant te vinden wat die zoekt.
Even later installeren we ons gezellig rond de tafel. Evelien vertelt honderduit. Ze voelt zich hier duidelijk thuis.
Moe maar voldaan
“Op dit moment werk ik hier twee halve dagen per week. Wanneer ik aankom, staat een kar voor me klaar met boxen gevuld met nieuwe artikelen. Ik kom speciaal op de momenten dat er een levering is. Ik pak alles uit en leg het in de winkel. Soms zijn er ook andere taken, zoals affiches ophangen wanneer er solden zijn. En onlangs maakte ik maar liefst 250 goodiebags voor een evenement.”
“Ik ben nogal leergierig, ik weet nu meer over hoe een winkel in elkaar zit. En ik mag hier ook veel dingen uitproberen. Ik hou van afwisseling. Het is een leuke job. Vandaag ga ik moe maar voldaan naar huis.”
Zinvol werk
“Als ik niet kom werken, ben ik graag creatief bezig. Ik hou van tekenen en knutselen. Daarnaast komt Familiezorg langs. Ik ga naar loket en activiteiten van Fiola. Ik ben een bezige bij”, lacht Evelien. “Ik durf me snel vervelen.”
“Je hebt je samen met je Fiolabegeleider bij begeleid werk aangemeld omdat je iets zinvol wilde doen, hé”, zegt jobcoach Noor. “En omdat je graag in een leuk team wilde werken. Dat is met Hema helemaal gelukt. Toen je ziek was en een tijdje afwezig, hebben ze je hier gemist. En omgekeerd ook. Je miste het werk.”
Noor blikt terug op de beginperiode. “Af en toe belde Evelien me om te vertellen dat het lastig was. Het was fysiek wennen en ook het nieuwe ritme vroeg aanpassing. Dat lijkt nu allemaal lang geleden. Maar het ging wel degelijk om een overgang van niets doen naar iets doen. Op tijd zijn, drie uur werken en Evelien was bekaf. Na een klein jaar was ze hier goed op weg en had ze me niet veel meer nodig. Nu passeer ik af en toe in de winkel. Ik overleg met Evelien en Charissa, en indien nodig stuur ik bij.”
“Bij de start is de jobcoach altijd aanwezig op het werk”, legt Noor uit. “Doordat wij als jobcoaches in het begin meedraaien, kennen wij de job.
Het is goed om te weten wat het werk inhoudt. Wij laten pas los als het oké is voor de begeleid werker én de werkgever. We zijn kleinschalig begonnen met één halve dag, en het werk is daarna uitgebreid naar twee halve dagen. Omdat het zo goed ging, omdat ze het graag deed én omdat het een meerwaarde was voor alle partijen.”
“Evelien maakt deel uit van het team”, gaat Noor verder. “Er wordt op haar gerekend. Net als iedere andere werknemer heeft een begeleid werker verantwoordelijkheden. Zo neemt Evelien haar verantwoordelijkheid door bijvoorbeeld op tijd een afwezigheid
aan te kondigen. Daarbij komt dat Evelien in een tof team zit. Charissa is ook iemand op wie je kan terugvallen als er iets is.”
Droomteam
“Het loopt inderdaad heel goed in mijn team”, vertelt Evelien. “Ik ben nogal klein en kan niet aan de hoogste rekken. Speciaal voor mij hebben ze een bak gemaakt waarin ik dingen mag leggen voor de plaatsen waar ik niet bij kan. Dan bestaat er geen verwarring dat het product niet terug moet naar de stock. Er werken hier allemaal toffe mensen. Dat zorgt ervoor dat ik met plezier kom werken.”
Filiaalmanager Charissa sluit bij ons aan. “Het is prachtig eigenlijk”, vertelt
ze. “Ik heb een goede band met Noor en ook met Evelien gaat het supergoed. Toen ze afwezig was omwille van medische redenen hebben we dat fors gemerkt. Ze verzet effectief een enorm deel van onze werklast. Er is vertrouwen tussen ons, zij kent haar weg hier en ze is deel van het team. In het begin was het even zoeken maar nu loopt het erg goed.”
“Voor ons is het fijn om zo te kunnen samenwerken”, zegt Noor. “Je ziet het aan Eveliens gezicht, ze straalt echt. Niet alle begeleid werkverhalen zijn succestrajecten. We kunnen alleen maar zeggen: hier is het een win-win, en dat is wat begeleid werk eigenlijk zou moeten zijn.”
Als begeleid werker ga je vrijwillig aan de slag in een normale werkomgeving. De Fiola-jobcoaches begeleiden volwassenen met een beperking, voor wie betaald werk niet (meer) haalbaar is. Zowel voor de begeleid werker als voor de werkgever zoekt Fiola naar de beste werkomstandigheden.
Het traject bestaat uit verschillende stappen:
• We staan samen stil bij wat je interesses en vaardigheden zijn. Samen zoeken we uit welk werk je aankan.
• We gaan op zoek naar een voor jou passende werkplek. Samen met jou en de werkgever bepalen we welke taken je kan uitvoeren.
• We ondersteunen je op de werkvloer tot je zelfstandig kan werken. Een goede omgeving, fijne contacten en aangepast materiaal zijn hier belangrijk. Ook zorgen we voor een vertrouwenspersoon voor jou op de werkpost, bij wie je terecht kan voor advies.
• Eenmaal je het werk zelfstandig kan, verdwijnen wij als jobcoach naar de achtergrond. Toch blijven we jouw vaste aanspreekpunt en dat van de werkgever.
Meer weten?
Zin om begeleid te werken? Interesse om een begeleid werker in je team op te nemen? Scan de QR-code en lees onze flyer.
Soms heb je gewoon iemand nodig die even met je meeloopt. Iemand die luistert, je begrijpt en samen met jou op zoek gaat naar wat helpt. Dat is precies waar OverKop en Fiola elkaar vinden. Twee organisaties met een hart voor jongeren én hun welzijn, die nu de krachten bundelen.
Fiola en OverKop verkennen in heel Oost-Vlaanderen nieuwe kansen om samen te werken. In Gent is dat, met extra steun van Stad Gent, al sinds september 2024 een feit. Collega Julie neemt ons mee en laat ons even binnenkijken in de wereld van Overkop.
Lekker chill
Op een zonnige dinsdagnamiddag sta ik voor de deur van het OverKop-huis. Binnen hoor ik gelach, gedempte stemmen en pingpong-geluiden. De uitnodigende gevel straalt precies uit waar OverKop voor staat: warmte, toegankelijkheid en openheid. Vandaag draai ik mee om te ervaren wat deze plek zo bijzonder maakt, en hoe ik vanuit Fiola een steentje kan bijdragen aan het versterken van jongeren.
Wanneer ik binnenstap, valt me onmiddellijk op dat OverKop veel meer is dan een ontmoetingsplek. “Hier kan je gewoon even chillen, maar ook deelnemen aan activiteiten of praten met iemand als je dat nodig hebt”, vertelt Sam (15 jaar).
Ik loop wat verder en kom in de balzaal. In een gezellig hoekje wordt er geknutseld. Ik sluit aan en ga in gesprek met Lotte (19 jaar). Ze komt voor de eerste keer naar OverKop. “Ik was een beetje zenuwachtig om te komen”, bekent ze, “maar iedereen hier is zo chill. Je hoeft niets, alles mag.” Terwijl ze verder schildert, valt op hoe belangrijk creativiteit kan zijn voor jongeren. Het helpt om emoties te uiten en de stress van school of thuis even los te laten.
Gewoon mezelf zijn
Bij OverKop vinden jongeren een veilige haven waar ze terechtkunnen met hun vragen en zorgen, of gewoon
een moment van ontspanning. Geen drempels, geen oordelen. En nu, met de expertise van Fiola, wordt deze plek nog sterker. Fiola ondersteunt mensen die extra hulp kunnen gebruiken in het leven, en die expertise maakt het aanbod van OverKop nog toegankelijker en inclusiever.
Na de knutselworkshop ontmoet ik Amina, een jongere die al langer naar OverKop komt. Ze vertelt hoe de laagdrempeligheid van deze plek haar heeft geholpen in moeilijke tijden. “Ik voelde me vaak alleen met mijn problemen”, zegt ze zacht. “Hier kan ik gewoon mezelf zijn. Soms praat ik met een vrijwilliger, maar meestal kom ik gewoon voor de sfeer en de mensen.”
Wat betekent de samenwerking van Fiola en OverKop concreet? Meer handen, meer kennis en vooral meer warmte. Jongeren die OverKop bezoeken, krijgen gemakkelijker toegang tot gespecialiseerde begeleiding als dat nodig is. En andersom vinden jongeren die al bij Fiola begeleiding krijgen, gemakkelijker de weg naar de ongedwongen sfeer van OverKop. Een winwin voor iedereen.
Met de samenwerking zetten OverKop en Fiola een belangrijke stap naar een inclusieve en zorgzame toekomst. Een toekomst waarin jongeren zichzelf kunnen zijn, ondersteuning vinden waar nodig en vooral voelen: ik sta er niet alleen voor.
Wil je ook eens langskomen? De OverKop-huizen staan open voor iedereen tot 25 jaar. Of je nu gewoon wat wil relaxen, nieuwe vrienden wil maken of nood hebt aan een goed gesprek, je bent altijd welkom. Loop gerust binnen bij een OverKop-huis in jouw buurt.
Meer weten?
Scan de QR-code. Je vindt een overzicht van de OverKop-huizen op de website van OverKop: www.overkop.be.
Het Kasterhuis is een sociale werk- en ontmoetingsplek. In de zomer van 2024 gingen de deuren open. Het is een huis waar mensen met én zonder beperking samenkomen om te vergaderen, te logeren en te ontmoeten. In het Kasterhuis is er wel altijd iets in beweging. De rust van de groene omgeving krijg je er zomaar bovenop.
Vakantiewoning
De uitbaters
Dit zijn Sofie en Xavier, de uitbaters van het Kasterhuis. Zij zorgen voor een warme ontvangst en bereiden je verblijf tot in de puntjes voor. Sofie en Xavier volgen de reservaties op, maken afspraken met leveranciers en regelen catering op vraag. Dikwijls zijn ze druk in de weer om de zalen en de vakantiewoning in orde te maken voor verhuur. Ze wijzen je met plezier de weg naar de leukste activiteiten in de buurt.
In het Kasterhuis logeer je helemaal in het groen. Ontbijten doe je op het terras in de opkomende zon. Voor een daguitstap naar Gent, Brussel of Antwerpen zit je op het goede adres. Wandelaars en fietsers genieten vlakbij van de prachtige Kalkense Meersen en de Scheldevallei. De vakantiewoning heeft plaats voor 36 mensen en is dus erg geschikt voor groepen. Ook gezinnen logeren er graag. Het Kasterhuis ontving al toeristen uit de hele wereld, van Nederland, Zweden tot zelfs China.
Zaalverhuur
Vergaderingen, opleidingen, teambuildings, info-avonden, workshops ... In de polyvalente zalen van het Kasterhuis strijken regelmatig bedrijven, vzw’s, sociale organisaties, families en vriendengroepen neer. Zij genieten van alle comfort in een rustige setting. Zowel grote als kleine groepen boeken een zaal of de volledige benedenverdieping (400 m²) voor hun evenement. Sommige organisaties maken er een meerdaagse van en huren ook de vakantiewoning.
Groepswerking
Op maandag en donderdag komen
De Kastaars samen in het Kasterhuis. Dat is een groepswerking van Fiola voor mensen met een niet-aangeboren hersenletsel. Het is een fijne manier om in een ongedwongen sfeer lotgenoten te ontmoeten die een gelijkaardig verhaal hebben. Samen met groepswerker Tim doen ze allerlei activiteiten. De focus ligt vooral op het creëren van verbinding tussen de groepsleden: een uitstap doen, samen koken, quizzen, sporten, een groepsgesprek, wandelen of een gezelschapsspel spelen.
Wil je vergaderen in het groen? Zoek je een locatie voor een workshop, een lezing of een teamdag voor een grote of kleine groep?
Groen
Het Kasterhuis ligt in de achtertuin van De Schelde. Meer zelfs, het gebied is in 2023 erkend als Nationaal Park Scheldevallei. Tussen Gent en Anwerpen is er een aaneenschakeling van natuurgebieden. Vlakbij vind je onder meer De Kalkense Meersen, deze graslanden zijn één van de laatste stiltegebieden in Vlaanderen. Een waaier aan verharde en onverharde wegen maken een wandel- of fietstocht ideaal. Je spot er bovendien galloway-runderen en tal van zeldzame vogels.
Fiola
Fiola vzw heeft haar hoofdzetel in het Kasterhuis. Op de eerste verdieping zijn de directie en ondersteunende diensten aan het werk. Het Kasterhuis is ook de Fiolalocatie in Wetteren. Je kan er dus langsgaan voor een afspraak met je Fiola-begeleider of voor loket. Er is een bushalte van de flexbus vooraan het gebouw. Collega’s uit de regio Wetteren-Dendermonde komen hier vergaderen, werken of iets eten over de middag.
Het Kasterhuis verhuurt 400 m² aan polyvalente ruimtes (volledig bemeubeld en technisch uitgerust) met een capaciteit tot 200 bezoekers.
Combineer je vergadering in het Kasterhuis met een overnachting in de vakantiewoning.
Nood aan een weekendje weg met het gezin? Op zoek naar een vakantiehuis voor je groep? Wil je er even tussenuit en heb je nood aan iets meer ondersteuning?
Iedereen kan in het Kasterhuis terecht: vrienden, families en collega’s, maar ook en vooral groepen (tot 36 gasten) van mensen met én zonder beperking en/of een bijzondere hulpvraag.
Meer weten?
Scan de QR-code en bezoek de website van het Kasterhuis: www.kasterhuis.be. Mail naar info@kasterhuis.be of bel +32 (0)9 274 35 35.
FIOLA EEN LOKET HEEFT
VOOR AL JOUW
Wat? Via Loket kunnen we je vrij snel ondersteunen na een kennismakingsgesprek. Dit kan maximum 8 keer per jaar. Samen met de loketbegeleider zoeken we antwoorden op vragen rond vrije tijd, administratie, zelfstandigheid, wonen en huishouden, samenleven, opvoeding, gezondheid en meer. De begeleiding via Loket kan gebeuren in VGT (Vlaamse Gebarentaal).
“De wekelijkse of maandelijkse babbel is voor mij belangrijk als ik het even moeilijk heb. Daar trek ik mij aan op.”
SCAN DE QR-CODE VOOR MEER INFO
BIJ LEVEND
Wat? Levend verlies is verlies dat een leven lang aanwezig blijft. Als je te maken krijgt met (levend) verlies, vergt dit veel energie. Vaak word je overspoeld door terugkerende gevoelens en gedachten. Fiola helpt je omgaan met deze gevoelens via ondersteuning op jouw tempo. We richten ons specifiek op de volgende situaties:
• Verlies dat je ervaart wanneer jijzelf of iemand in je directe omgeving (bijvoorbeeld een kind of partner) een beperking heeft, wat bekendstaat als ‘levend verlies’.
• Het overlijden van een dierbare.
“Ik ben Fiola dankbaar. Ik ben veel veranderd en voel me sterker na mijn ziekte. Praten over het verleden heeft me geholpen dit stilaan los te laten.”
Wat? Heb je moeilijkheden bij het spreken, lezen, schrijven en/of wil je digitale toepassingen leren kennen? Dan kan je terecht bij onze medewerkers van Modemadvies. Onze experten gaan samen met jou en/of jouw (professioneel) netwerk op zoek naar oplossingen en hulpmiddelen die het meeste aansluiten bij jouw noden om jouw zelfstandigheid in het dagelijkse leven te versterken. Samen testen we alternatieven uit of we kunnen je doorverwijzen.
Fiola vzw maakt deel uit van het ‘onafhankelijk expertnetwerk ondersteunende technologie’ van Modem. Meer informatie vind je op hun website: www.modemadvies.be
"Dankzij Fiola vond ik een hulpmiddel dat echt werkt voor mij!"
SCAN DE QR-CODE VOOR MEER INFO
SCAN DE QR-CODE VOOR MEER INFO
Wat? De Real Care Baby is een levensechte babypop die je helpt ervaren hoe het is om voor een baby te zorgen. De pop huilt, vraagt om voeding en reageert als een echte baby. De baby is een hulpmiddel voor iedereen die zich wil voorbereiden op het ouderschap of wil oefenen met babyzorg.
AANBIEDT OM JOUW EXPERTISE TE VERHOGEN?
Wat? Via outreach delen we onze handicapspecifieke kennis en ervaring om jouw expertise te versterken. Zo kan je een (nog) betere ondersteuning bieden aan personen met NAH, ASS, verstandelijke beperking ... Op die manier bevorderen we samen de inclusie van personen (met een vermoeden van) beperking in de samenleving.
“Met de Real Care Baby breng je waardevolle gesprekken over ouderschap op gang. De oefenbaby leert je afspraken maken over zorg en opvoeding.”
SCAN DE QR-CODE VOOR MEER INFO
Deze dienstverlening is er voor iedereen die personen met (een vermoeden van) een beperking ondersteunt en begeleidt en de hulpverlening nog beter wil afstemmen op hun noden: kinderopvang, school, eerstelijnsorganisatie, CAW, sociaal huis, opvoedingswinkel, jeugdbeweging, VAPH-voorziening of -dienst … Het outreach-aanbod is gratis en wordt op maat aangeboden vertrekkende vanuit jouw specifieke vraag.
“Ik heb jaren gereageerd vanuit onbegrip. Deze outreach geeft mij meer inzicht in het werk met mijn cliënt.”
SCAN DE QRCODE EN VRAAG OUTREACH AAN
FIOLA EMOTIECOACHING AANBIEDT VOOR MEER RUST EN VEERKRACHT?
Wat? Heb je soms het gevoel dat je vastzit in je gevoelens en emoties? Zou je samen met een gespecialiseerde begeleider in die emoties willen duiken zodat ze een plaats krijgen? Verlang je naar meer rust en veerkracht om gelukkiger in het leven te staan? Tijdens de emotiecoaching ontdekken we samen hoe je emoties kan (h)erkennen en hoe je er zelf mee aan de slag kan!
"Dankzij de coaching heb ik geleerd om mijn gevoelens beter te begrijpen en ze een plek te geven. Ik voel me sterker en rustiger in het dagelijks leven."
SCAN DE QR-CODE VOOR MEER INFO
