ZONDER MEER
DRIEMAANDELIJKS TIJDSCHRIFT VAN DE KIEM VZW - JG. 32 NR. 1
JANUARI, FEBRUARI, MAART 2025
ONDER DE LOEP
Volgend jaar bestaat De Kiem 50 jaar. Op 2 oktober 2026 zullen we dat uitgebreid vieren. De werking van De Kiem is in die tijd behoorlijk uitgebreid. Reden genoeg om de opdrachtsverklaring, de structuur, het organisatiemodel en de communicatiekanalen eens onder de loep te nemen.
Het voorbije jaar zijn we gestart, met de steun van ‘Impact Together’, een filantropisch fonds van BNP Parisbas Fortis, beheerd door de Koning Boudewijnstichting, met een grondige doorlichting van de werking van De Kiem.
In een eerste fase hebben we, onder begeleiding van een externe consultant, de visietekst van De Kiem samen met de medewerkers grondig besproken en herschreven. Het resultaat van deze oefening is een nieuwe tekst die mooi weergeeft waar we met De Kiem voor staan. Je kan er in lezen hoe we met de doelgroep van De Kiem willen omgaan, wat we daarbij belangrijk vinden en dat we een warme, autonome, aanspreekbare organisatie willen zijn, gericht op herstel, verbinding en samenwerking.
Ondertussen hebben we ook de organisatiestructuur van De Kiem grondig geanalyseerd en herschreven. Deze structuur zullen we in de komende 2 jaar langzaam implementeren.
Nu starten we ook met een derde traject waarin we de externe en interne communicatie willen op punt stellen. Ook hiervoor werken we samen met een extern adviesbureau. Hierover later meer.
De Kiem speelt een belangrijke rol bij de opstart van een nieuw project, specifiek gericht op de uitbouw van passende en gecoördineerde zorg voor mensen met een primaire diagnose van een ernstige mentale aandoening die rechtstreeks verband houdt met het gebruik van illegale drugs. Dergelijke projecten worden uitgerold in alle netwerken Geestelijke Gezondheidszorg in België.
In Oost-Vlaanderen zijn er 2 netwerken GGZ. Enerzijds het netwerk ‘Het PAKT’ voor de regio Ronse, Deinze, Gent, Eeklo en Zelzate en anderzijds het netwerk ADS voor de regio Beveren, Aalst, Dendermonde, Sint-Niklaas, Ninove, Geraardsbergen.
In het netwerk ‘Het PAKT’ is De Kiem een van de vele organisaties die samen dit project uitbouwen. In het netwerk ADS is aan De Kiem gevraagd om dit project volledig zelf te trekken. De Kiem is in die regio immers een van de weinige gespecialiseerde centra voor mensen met een afhankelijkheid aan illegale middelen.
Dat toont nog maar eens aan hoe de hulpverlening aan mensen met een verslaving aan illegale middelen regionaal in Oost-Vlaanderen helemaal niet evenwichtig verdeeld is. Enkel in de regio van ‘Het PAKT’ is er momenteel residentiële gespecialiseerde opvang voor mensen met een afhankelijkheid aan illegale middelen. In de netwerkregio ADS is dit er niet. Dat is ook de reden waarom we met De Kiem een aanvraag ingediend hebben voor de opstart van een residentieel ontwennings- en kortdurend therapeutisch programma in de netwerkregio ADS. We hopen dat de nieuwe Vlaamse regering hiervoor middelen kan vrijmaken.
Ook de ambulante gespecialiseerde drughulpverlening is trouwens in Oost-Vlaanderen verhoudingsgewijs niet evenwichtig verdeeld, met opnieuw een groot tekort aan hulpverleners in het netwerk ADS.
In het vorige tijdschrift hebben we verslag uitgebracht over de internationale bezoeken die medewerkers van
De Kiem hebben kunnen brengen aan organisaties in Italië en Griekenland. Nu kan je ook het verslag lezen van een groep medewerkers die op studiebezoek gingen naar Nederland. Ook hier kregen we weer uitgebreid uitleg over inspirerende methodieken. In de komende maanden zullen we bekijken welke praktijken interessant zijn om binnen De Kiem toe te passen.
In oktober vorig jaar ging de jaarlijkse sportdag door voor de bewoners van alle Belgische therapeutische gemeenschappen. Deze keer was het de beurt van De Kiem om dit evenement te organiseren. De nieuwe sporthal in Gavere kwam hierbij goed van pas. Een sportieve en leuke dag vol ontmoetingen tussen allemaal mensen in herstel van een verslaving aan middelen.
Als laatste geven we het woord aan de vader van een bewoonster van De Kiem en aan een bewoner. Beide verhalen schetsen mooi de intensiteit van het programma. Zowel voor de betrokken familieleden als uiteraard voor de bewoner zelf. Het vraagt tijd en inspanning om je eigen gedrag en gewoontes te veranderen, om terug vertrouwen te vinden in jezelf en om de kracht te vinden een nieuw leven uit te bouwen.
Dirk Vandevelde Directeur
WAAR WE VOOR STAAN…
In het voorbije jaar werd werk gemaakt van het uitschrijven van een nieuwe visietekst, die het DNA van onze organisatie op een geheel eigen wijze wil verwoorden. Een proces van co-creatie, deel van een ruimer traject, dat we graag even toelichten.
De Kiem diende in november 2022 een dossier in bij Impact Together, een filantropisch fonds van BNP Paribas Fortis, ingebed in de Koning Boudewijnstichting. De Kiem staat als organisatie voor drughulpverlening, na bijna 50 jaar werking, voor twee belangrijke uitdagingen. Vooreerst een evaluatie en optimalisatie van de beleidsstructuur naar aanleiding van een gestage groei van de organisatie en ten tweede het nakende pensioen van enkele leden van het beleidsteam. Daarnaast willen we ook de huidige interne en externe communicatie evalueren en een (digitale) communicatie-strategie ontwikkelen, gedragen door de hele organisatie. Met de steun van Impact Together kunnen we ons in dit meerjarentraject laten begeleiden door externe consultants.
Na een voorstelling van het dossier van De Kiem, op het selectiecomité van de Koning Boudewijn Stichting, door directeur Dirk Vandevelde en bestuurslid Jessica De Maeyer, werd het dossier op 1 juni 2023 goedgekeurd. Vanuit het fonds kregen we een begeleider toegewezen en al snel konden we op zoek gaan naar een consultant om ons in 2024 te begeleiden in het uittekenen van een nieuw organisatiemodel voor de toekomst.
In januari 2024 viel de keuze op Koen Joly van KEIK en in februari werd met alle verantwoordelijken en met Koen een planning voor het jaartraject in 2024 opgemaakt. Het leek ons logisch in het voorjaar te starten met het updaten van onze opdrachtsverklaring die reeds dateerde van 2010. Het wordt steeds meer een hele uitdaging om de verbondenheid tussen alle werkingen en medewerkers te behouden en de
huidige bedrijfscultuur te verankeren. De nieuwe visietekst moet het DNA van onze organisatie vatten. We opteerden voor een proces van co-creatie om zoveel mogelijk medewerkers en bewoners te betrekken bij het vormgeven van de nieuwe tekst.
In maart zaten we een namiddag samen met de volledige personeelsploeg voor een ‘sprokkel-moment’ rond verschillende inspirerende vragen. Wat is eigen aan onze organisatie en maakt ons anders dan andere organisaties?
Aan welke woorden denk je dan meteen? Wat willen we graag bieden en
hoe ondersteunen we onze cliënten?
Wat bezielt ons en is eigen aan de cultuur van onze organisatie? Waar willen we naar toe?
Begin april kwam dan een ‘goestinggroep’ met vertegenwoordigers van het beleidsteam, van de verschillende deelwerkingen en van de bewoners samen om een ganse dag met alle gesprokkelde materiaal aan de slag te gaan. Dit resulteerde vervolgens in een eerste versie van een nieuwe visietekst. Deze tekst ging dan op reis door (alle teams van) de organisatie en werd ook aan een aantal ouders en familieleden voorgelegd ter feedback.
In november zaten de leden van het beleidsteam en het bestuursorgaan samen om na te denken over een straf bestuur voor de toekomst.
Vlnr: Sarah Willockx, Luca Littera, Koen Joly, Dirk Calle, Michelle Christiaens, Dirk Vandevelde, Philippe Verbessem, Krista De Planter, Anne Dekkers, Evelien Van Rompaye, Jo Thienpont, Cassandra De Baere, Guido Schelfaut, Luc Stas, Gilbert Demeestere en (niet op foto) Wouter Vanderplasschen en Jessica De Maeyer
WAAR WE VOOR STAAN
We bieden in De Kiem een WARME PLEK waar jij en je omgeving welkom zijn.
We zijn er voor iedereen die in aanraking komt met middelengebruik of VERSLAVING en hebben oog voor ieders verhaal.
Wat kunnen we voor je doen?
We gaan samen op pad richting HERSTEL, geloven in NIEUWE KANSEN en ondersteunen je krachten en je kunnen.
We zeggen waar het op staat en maken vanuit onze EIGENHEID EN ERVARING mee het verschil.
We streven naar VERBINDING en samenwerking en koesteren onze autonomie.
We verdiepen, verbreden en vernieuwen en blijven met de voeten op de grond.
We ZORGEN VOOR ELKAAR en zijn beschikbaar, bereikbaar en aanspreekbaar.
Jij alleen kan het, maar je kan het niet alleen.
KOM MAAR AF
ZONDER MEER
In mei werd een tweede versie voorgelegd aan het beleidsteam en vervolgens aan het bestuursorgaan, wat na enkele aanpassingen resulteerde in een eindversie. De visietekst zal nu geafficheerd worden in alle afdelingen en in de zomermaanden werd er van de visietekst een video-opname gemaakt die later op onze website zal verschijnen. Hierbij komen verschillende medewerkers op verschillende werklocaties in beeld. Diederik Demezel van The Movie, een actief lid van de vriendenkring van De Kiem, werd bereid gevonden om de video-opnames te maken op drie draaidagen. Alvast een leuke en spannende manier om medewerkers met de tekst aan de slag te laten gaan.
In het najaar van 2024 werd werk gemaakt van het uitwerken van een nieuw organisatiemodel voor de toekomst, met uitgeschreven resultaatsgebieden voor alle beleidsfuncties. Ook dit traject is nu zo goed als rond en in 2025 maken we onder begeleiding van nieuwe consultants werk van het ontwikkelen en uitrollen van een communicatiestrategie voor de toekomst. Later hierover meer.
Dirk Calle, beleidsmedewerker
ZORGONDERSTEUNING BIJ PSYCHISCHE AANDOENING EN ILLEGAAL DRUGGEBRUIK
De Kiem participeert sinds vorig werkjaar binnen de GGZnetwerken Het Pakt en ADS aan de uitbouw van passende en gecoördineerde zorg voor personen met een primaire mentale aandoening die illegale drugs gebruiken.
Eind 2023 werd er in de verschillende netwerken geestelijke gezondheidszorg een oproep gelanceerd met betrekking tot de ‘ontwikkeling van een zorgtraject voor personen met een primaire diagnose van zware en/of chronische mentale aandoening(en) die rechtstreeks verband houdt/houden met hun gebruik van illegale drugs’.
Het gaat hier over mensen met complexe zorgnoden, die niet altijd de weg vinden naar passende hulpverlening. We zien in de hulpverlening immers vaak lange wachtlijsten en wachttijden. Dit maakt dat het vaak moeilijk is om passende trajecten uit te werken of gecoördineerde zorg aan te bieden. De problematiek is evenwel overduidelijk aanwezig, al is er een groot verschil in rapportage in de verschillende afdelingen wat ons de vraag doet stellen of het misbruik van illegale middelen voldoende in beeld komt. De verschillende partners in de regio geven alvast aan dat er nood is aan ondersteuning en expertise met betrekking tot illegale middelen. Daarnaast ervaren zij ook moeilijkheden in de uitbouw van trajecten met voldoende continuïteit van zorg.
De gelanceerde oproep omhelst dan ook drie basisopdrachten: dataverzameling om de doelgroep en problematiek beter in beeld te krijgen; vorming en opleiding binnen de ontvangende voorzieningen om de expertise m.b.t. middelengebruik te bevorderen en
ten slotte de uitbouw van een liaisonfunctie om de in- en uitstroom te ondersteunen en vervolgtrajecten uit te werken gericht op zorgcontinuïteit.
De Kiem participeert zowel in het netwerk geestelijke gezondheidszorg Het Pakt als in het GGZ-netwerk ADS (Aalst, Dendermonde, Sint-Niklaas).
Van links naar rechts: Nils, Charlotte, Maarten, Marjolein, Marleen, Annelies en Thys
Het liaisonproject in het netwerk ADS
> Regio Midden en Zuid
Vanuit De Kiem zijn we, in samenwerking met Traject Aalst, in 2024 gestart met de uitbouw van het liaisonproject voor het netwerk ADS. Jo Thienpont en Evelien Van Rompaye nemen hierbij de coördinatie op zich en ondersteunen het liaisonteam. Begin juli organiseerden we een eerste startvergadering met de verschillende partners uit de regio’s midden en zuid: PAAZ OLV en PAAZ ASZ (nu samen AZORG met twee campussen), PAAZ Sint-Blasius, de HIC (High Intensive Care, Ariadne) en de mobiele teams. De periode nadien hebben we ons team samengesteld en vanaf eind augustus zijn we op de verschillende diensten langs geweest om in de teams ons project voor te stellen en tot samenwerkingsafspraken te komen.
In de opstart van ons project hebben we in eerste instantie gekozen om prioriteit te geven aan de uitbouw van de liaisonfunctie op de verschillende afdelingen. We hebben ons team verdeeld in clusters, zodat vaste medewerkers verbonden zijn aan de verschillende diensten. De focus lag in eerste instantie op het leren kennen van de afdelingen en de teams, de opstart van patiëntcontacten en het zoeken naar goede afstemming en samenwerking. In alle betrokken afdelingen konden we hiermee intussen opstarten, waarbij we onze aanwezigheid en het aanbod trachten aan te passen aan de vraag van de betrokken diensten. We sluiten daarnaast ook aan bij de ronde tafels gedeelde zorg die doorgaan in het netwerk en zijn ook aanspreekpunt voor de verschillende mobiele teams. Het binnenbrengen van expertise m.b.t. verslaving en illegale middelen wordt positief onthaald door zowel de teams als door de patiënten zelf. Daarnaast zijn we actief
betrokken in het uitbouwen van een zorgplan, waarbij we patiënten ook na hun opname nog kunnen zien in het kader van wachtlijstmanagement. Op die manier trachten we zoveel mogelijk onderbrekingen in het zorgtraject te voorkomen. Ten slotte onderzoeken we ook hoe we onze ervaringswerker meer gericht kunnen inzetten met betrekking tot zijn ervaringsdeskundigheid.
De noden op vlak van vorming en opleiding bij de ontvangende voorzieningen kregen we duidelijk op twee manieren. Door onze aanwezigheid in de teams leerden we de werkingen en de medewerkers kennen en kregen we op die manier ook info over welke opleidingsnoden er leven.
Intussen deden we ook een online bevraging bij de verschillende deelnemende organisaties die onze eerdere bevindingen hebben bevestigd. Ze rapporteren een eerder groot aandeel van patiënten met een afhankelijkheid aan illegale middelen en scoren het aanbod passende zorg eerder laag. Teamondersteuning, competentieversterking en ondersteuning bij direct patiëntencontact worden overwegend als meerwaarden gezien. De noden worden als volgt omschreven: het uitzetten behandeltraject en passende nazorg, overleg en samenwerking, intervisie en casusbespreking, de uitbouw van een beleid rond verslavingszorg in de werking, ambulante ondersteuning tijdens de wachttijden voor opname, het netwerk beter betrekken en de meerwaarde van een andere ingangspoort vanuit ervaringsdeskundigheid. Daarnaast zien we in de bevraging dat de verschillende diensten vorming en opleiding rond het thema als zinvol beschouwen. Meer specifiek spreken zij dan over: productinfo en intoxicatie, ontwenningsverschijnselen, medicatie en behandeling, kennis m.b.t. sociale kaart, middelengebruik en comorbidi-
teit, harm reduction en motiverende gespreksvoering. Op basis van deze resultaten gaan we in de komende periode samen met de betrokken teams een aanbod op maat uitwerken wat betreft vorming en opleiding.
> Regio Noord
Tot nu toe hebben we ons met het project voornamelijk gericht op de regio’s Midden en Zuid binnen het netwerk ADS, voor de uitbouw van de liaisonfunctie. Dit was een keuze bij de opstart van het project om op die manier de uitbouw van de liaisonfunctie haalbaar te houden, rekening houdend met de beschikbare middelen. Voor de opdracht rond beeldvorming en vorming & opleiding is het steeds onze opzet geweest om ook regio Noord (rond Sint-Niklaas) te betrekken. Eind vorig jaar kregen we echter te horen dat we de projectmiddelen die we in 2023 en 2024 niet opgebruikt hadden, ook zouden kunnen inzetten in 2025 en 2026. Dit heeft ons uitgedaagd om ook af te stemmen met de verschillende diensten in de regio Noord: PAAZ VITAZ, PZ Sint-Hiëronymus, PZ Sint Lucia en de mobiele teams in de regio. We bekijken de komende periode de haalbaarheid van een aanbod (liaisonfunctie) in deze afdelingen en zijn nog op zoek naar nieuwe collega’s om ons team te versterken.
Het liaisonproject in het netwerk Het PAKT
In Het PAKT neemt De Kiem niet de coördinerende rol op zich. Twee medewerkers van het ambulant centrum in Ronse nemen samen voor een halftijdse functie de taak als liaisonmedewerker op in de PAAZ van AZ Glorieux. Ook zij zijn aanwezig op de teamvergaderingen in de PAAZ en zien cliënten op de afdelingen. Dit om samen met de cliënt de meest geschikte zorgpaden uit te werken.
De liaisonmedewerker kan ook na de opname de cliënt nog blijven ondersteunen in het realiseren van een zorgtraject, bijvoorbeeld tijdens de wachttijden bij een bepaalde voorziening.
Eerste ervaringen
We zijn ervan overtuigd dat dit project een zinvolle samenwerking creëert tussen gespecialiseerde ambulante
hulpverlening en PAAZ-diensten van ziekenhuizen. Een samenwerking die - in samenspraak met de cliënten - gepaste zorgtrajecten en zorgpaden kan ontwikkelen.
Cliënten waarderen de mogelijkheid om in gesprek te gaan met een hulpverlener die specifieke expertise heeft in de ver-
slavingszorg en die de tijd kan nemen om samen een zorgtraject uit te werken.
Als liaisonmedewerker zijn we ons nog aan het integreren in de verschillenden teams en verkennen we nog welke mogelijkheden er zijn. Toch is reeds nu duidelijk dat dit project een meerwaarde kan betekenen voor heel wat cliënten.
“Een man van 29 jaar met een poly-afhankelijkheid was in ambulante begeleiding bij De Kiem. Tijdens een crisis werd hij via de huisarts opgenomen op de PAAZ van AZORG in Aalst. Daar nam hij deel aan de wekelijkse groep rond middelengebruik waarbij een liaisonmedewerker ook aansluit. Op die manier kwam de cliënt in contact met de liaisonmedewerkers en werd een zorgtraject na opname in de PAAZ uitgewerkt. In overleg met de sociale dienst werd de kostprijs en de terugbetaling van een vervolgopname besproken. De betaalbaarheid van het traject vormde een belangrijke zorg voor de cliënt. Na vier weken werd het traject vanuit het AZORG voortgezet in PC Ariadne, afdeling Limani. Een liaisonmedewerker bracht een bezoek op de afdeling en het vervolgtraject, het ontslag en de nazorg werden besproken. Na de opname daar kon de cliënt het traject in De Kiem verderzetten. Dit bood de cliënt continuïteit in zorg en zorgde voor een gezamenlijk gedragen plan.
“
Een 23-jarige vrouw met ASS werd onder een gedwongen statuut opgenomen op de HIC-afdeling in Ariadne wegens een cocaïneverslaving. Eerder had ze al contact gehad met het Traject in Aalst voor begeleiding. In de HIC hebben we samen met haar een concreet traject uitgewerkt, gericht op haar toekomstmogelijkheden. Om haar de best mogelijke zorg te bieden, bundelden verschillende partners hun krachten. De sociale dienst regelde een opname op de afdeling Dam te Karus, terwijl de liaisonmedewerker en de begeleider vanuit Traject betrokken bleven bij de cliënt en haar netwerk. Na een kort verblijf op Dam in Karus bood HIC opnieuw opvang aan op de ID-afdeling (Intensieve Dienst, vervolgafdeling HIC), deze keer onder een vrijwillig statuut. De liaisonmedewerker bleef als brugfiguur betrokken en samen met de sociale dienst en de cliënt bekeken we de mogelijkheden voor een vervolgtraject. Dit resulteerde in een opname in de Okkernoot-leefgroep (woonvorm voor mensen met (een vermoeden van) ASS of licht verstandelijke beperking), gecombineerd met ambulante zorg bij het AC De Kiem in Ninove, zodat ze zowel begeleiding kreeg voor haar ASS als ondersteuning bij haar verslaving. Gedurende het hele traject bleef de cliënt kapitein van haar eigen schip. Alle betrokken hulpverleners droegen samen het verhaal en werkten toe naar een duurzaam traject.
Annelies, AC Dendermonde, cluster HIC/Sint-Blasius: Na 12 jaar werken op een behandelafdeling verslavingszorg was het tijd voor een nieuwe uitdaging. In september 2024 kwam ik bij De Kiem terecht om het liaisonproject mee vorm te geven. Als klinisch psycholoog ben ik altijd al geïnteresseerd geweest in hoe verslaving ontstaat. Mijn opleiding Integratieve Psychotherapie zorgt ervoor dat ik vanuit verschillende invalshoeken naar cliënten kan kijken. Het liaisonproject biedt de mogelijkheid om deze expertise in te zetten met cliënten tijdens een PAAZof crisisopname. Daarnaast vind ik het werken met de teams in de ziekenhuizen en de mobiele teams een leuke uitdaging. Het geeft voldoening om te merken dat teamleden zich competenter voelen om met de doelgroep aan de slag te gaan en dit komt ook ten goede aan de cliënten zelf.
Maarten, AC Dendermonde, cluster HIC/Sint-Blasius: Ik ben geruime tijd in het bedrijfsleven werkzaam geweest en ik ben ook ervaringsdeskundig. Als ervaringsdeskundige ben ik destijds aan de slag gegaan als vrijwillig hulpverlener en later als liaison hulpverlener bij de Drugbehandelingskamer van de Gentse rechtbank. Na de DBK startte ik in De Kiem, eerst in het AC Dendermonde en later ook in AC Geraardsbergen. Ik word enthousiast van het liaison project omdat het goed aansluit bij mijn vroeger werk voor de DBK, omdat ik het leuk vind om mijn netwerk te vergroten en omdat ik er ook mijn ervaringsdeskundigheid kan inzetten.
Nils, AC Ninove, cluster AZORG: Ik ben Nils, 36 jaar. Ik ben klinisch psycholoog van opleiding en heb al zo’n 10-tal jaar ervaring in de ambulante verslavings- en geestelijke gezondheidszorg. Ik combineer het liaisonproject met het werk als ambulant begeleider in het ambulant centrum van De Kiem in Ninove. Zelf ben ik afkomstig uit Ninove, de kennis van de stad en omgeving komt vaak van pas.
Marjolein, AC Ninove, cluster HIC/SintBlasius: Mijn focus ligt op het bieden van warme, mensgerichte zorg en het creëren van een veilige ruimte, zowel voor cliënten als collega’s, waarin iedereen zich gehoord en gesteund voelt. Het mooie aan de combinatie van het project en het werken in het ambulant centrum, is de kans om een brug te slaan tussen psychiatrische zorg en ambulante ondersteuning. Het geeft enorm veel voldoening om samen met het mobiel team, de HIC en de PAAZ te brainstormen over casussen en zo in nauwe samenwerking, een nog sterker en duurzamer zorgtraject uit te bouwen. Het voelt waardevol om elke dag bij te dragen aan verbinding en perspectief voor mensen die dat nodig hebben. Hierin kan ik mijn expertise over autisme en ADHD ook gebruiken om mijn collega’s vanuit deze bril te ondersteunen.
Nils
Maarten
Marjolein
Annelies
Charlotte, AC Dendermonde, cluster AZORG: Ik ben van oorsprong sociaalcultureel werker en agoog. Recent voltooide ik een opleiding tot psycholoog. Tijdens die studie ontwikkelde ik mijn expertise in de drughulpverlening bij De Kiem en het MSOC Vlaams-Brabant. Momenteel werk ik als ambulant begeleider te Dendermonde en als liaison medewerker in A-zorg. Binnen deze rol waardeer ik het om buiten de muren van het ambulante centrum te treden en de samenwerking tussen verschillende hulpverleningsdiensten te bevorderen. Het geeft voldoening om cliënten te ondersteunen in hun herstel door samen een zorgtraject uit te werken dat aansluit bij hun behoeften.
Marleen, Traject Aalst, cluster AZORG: Ik ben maatschappelijk werker en reeds 29 jaar werkzaam als hulpverlener binnen Traject. Ik was erbij van bij de start en heb bijgevolg de kans gehad om naast de cliëntenbegeleiding ook mee te werken aan diverse samenwerkingsverbanden en samen een netwerk uit te bouwen. Dit liaisonproject ligt in het verlengde hiervan en biedt de mogelijkheid om binnen het project ervaringen te delen en verder te ontwikkelen.
Thys, Traject Aalst, cluster AZORG: Ik ben Thys De Clus, drughulpverlener bij Traject in Aalst. Na jarenlang actief te zijn geweest in de muziekwereld besloot ik opnieuw te studeren en werk ik nu al enkele jaren met jongeren en volwassenen rond middelengebruik. Naast individuele begeleiding focus ik sterk op vroeginterventie, drugpreventie en vormingen voor diverse doelgroepen. Daarnaast ben ik actief binnen het nieuwe liaisonproject voor de cluster Aalst in de ziekenhuizen van AZORG. Op de PAAZ-afdeling voer ik gesprekken met patiënten die worstelen met middelengebruik en help ik hen nadenken over een passend vervolgtraject na opname. In nauwe samenwerking met het Liaison-team, verpleegkundigen, de sociale dienst en psychiaters proberen we hen zo goed mogelijk te ondersteunen op weg naar de juiste zorg.
Evy, AC Ronse, Liaisonmedewerker regio Pakt – Paaz Az Glorieux Ronse: Na het behalen van mijn bachelor in orthopedagogiek ging ik in 2004 aan de slag in de therapeutische gemeenschap van De Kiem. Gedurende vijftien jaar werkte ik residentieel in zowel de Therapeutische Gemeenschap (TG) als in de Tipi. Sinds vijf jaar kan ik mijn ervaring en expertise inzetten in het ambulant centrum in Ronse. Ik ben nieuwsgierig en sociaal ingesteld en vind het belangrijk om met een open blik de ‘andere’ te leren kennen. Binnen het Liaisonproject kan ik mijn ervaring vanuit zowel de ambulante begeleidingsstijl als vanuit het residentieel werken inzetten in het belang van zorgcontinuïteit voor de cliënten.
Julie, AC Ronse, Liaisonmedewerker regio Pakt – Paaz AZ Glorieux Ronse: Ik werk sinds 2010 in het ambulant centrum in Ronse. Ik ben contextueel therapeut en de laatste jaren volgde ik verschillende opleidingen met betrekking tot trauma en verslaving. Vanuit de afdeling in Ronse werken we al lang samen met de PAAZ afdeling in Glorieux Ronse. Dit project is een ideale gelegenheid om de samenwerking te intensifiëren en verder uit te bouwen.
Thys
Charlotte
Marleen
Evy
Julie
OP WERKBEZOEK BIJ DE NOORDERBUREN
In oktober 2024 vertrokken we met zes collega’s vanuit de ambulante werkingen voor een driedaagse jobshadowing naar onze noorderburen in Breda en Amsterdam.
Op dag 1 bezochten we in Breda het ambulant centrum ‘Phase 1’ en ‘Changes GGZ’, een behandelcentrum voor verslaving en eetstoornis.
In het centrum voor herstelbegeleiding Phase 1 werken enkel ervaringsdeskundigen (7), voor de cliënten een symbool van hoop en geloof in eigen mogelijkheden. De organisatie heeft ook een residentiële setting in Kaapstad. Phase 1 doet herstelbegeleiding: geen behandeling, geen therapeutisch werk, wel begeleiding. Ze bieden ondersteuning op de verschillende levensgebieden: werk, opleiding, herstel verslaving, woonst,… Ze doen dit met gesprekken in het centrum en tijdens huisbezoeken. Elke dag is er ook een groepsaanbod : meditatie en muziek, een aparte yogagroep voor vrouwen, praatgroepen, fitness en ook een 12-stappengroep. Phase 1
wil heel nabij zijn en is 24uur op 24 uur bereikbaar. Het idee dat er dagelijks iemand bereikbaar is, doet al heel veel. Mensen mogen er altijd binnenkomen en ook de omgeving van cliënten kan hier terecht met vragen over wat ze kunnen doen.
Momenteel zijn er 42 cliënten “in huis”. Sommige komen 1 uur per week, anderen 5 uur. Er is geen wachtlijst. De zorg is gratis. Ze werken laagdrempelig, maar dit betekent niet dat er geen doelen worden gesteld. Ze begeleiden namelijk in herstel, niet in gebruik. De cliënt kiest dus voor herstel en dit betekent abstinentie. Als iemand blijft terugvallen en geen handvaten pakt dan gaan ze in dialoog : “Je bent er nog niet, dus de deur blijft open voor als je er klaar voor bent”. Terugval hoort erbij, maar cliënten moeten de keuze blijven maken voor herstel.
In die zin komen er weinig druggebruikende ouders over de vloer. Indien dit wel zo is hebben ze verschillende protocollen en een stappenplan. Bij herhaaldelijke onveilige situaties hebben ze meldingsplicht naar de jeugdzorg.
We ervaarden Phase 1 als een organisatie die heel hard inzet op verbinding, iets wat Mariska, een cliënt, volledig beaamde tijdens ons bezoek.
In de namiddag gingen we op bezoek naar Changes GGZ. Dit is een behandellocatie voor verslaving en eetstoornis met dagbehandeling en traumabehandeling.
De cliënten van Changes GGZ zijn bijna allemaal doorgestuurd door de huisarts. Op die manier wordt hun therapie ook door de zorgverzekering betaald.
Ambulant centrum ‘Phase 1’ en ‘Changes GGZ' in Breda
Ook hier is de doelstelling duurzaam herstel, iemand terug zichtbaar maken als individu. Abstinentie wordt hierbij nagestreefd/gevraagd. CGG Changes heeft een uitgebreid modulair en gefaseerd aanbod waarbinnen schematherapie centraal staat. Voorzieningen kunnen ook maar subsidies krijgen van de overheid als ze werken met evidence based theorieën waarvan schematherapie er een is. Er wordt zowel individueel als in groep gewerkt. De behandeling bestaat uit 12 weken, waarin er 2 dagen per week groepswerking is en 2 uur individueel gewerkt wordt. Er zijn 5 groepen : 2 eetstoornisgroepen, 1 combinatiegroep, 1 verslavingsgroep en 1 traumagroep (gebeurtenissen). Voor de traumagroep dienen cliënten al een aantal maanden clean te zijn. Voor de context van de cliënt is er een “online naastenplatform”. Er zijn familiemiddagen waarin schematherapie wordt uitgelegd. Wanneer de situatie thuis niet veilig is voor de kinderen door het druggebruik van de ouders kan een “aandachtsfunctionaris” worden aangesteld die de situatie van heel kort opvolgt.
Voor ons betekende CGG Changes een sterk theoretische setting waar een duidelijk, afgebakend en gefaseerd programma wordt aan-
geboden en er veel aandacht gaat naar traumaverwerking. Het is een tweedelijnsdienst waar de cliënt kiest voor herstel.
De volgende dag bezochten we Jellinek in Amsterdam. Jellinek is een grote voorziening met heel wat aanbod: online behandelingen, cognitieve gedragstherapie (CGT), acceptance and commitment therapie (ACT), Jellinek Minnesota en outreachende behandelingen. Een omschrijving van al deze programma’s zou ons hier te ver leiden. We nemen er enkel topics uit.
Ze maken een duidelijk onderscheid tussen preventie en behandeling. De preventiefase (bij ons wordt dit eerder vroeginterventie genoemd) is een fase van een keuzebalans maken. In die fase wordt de hulpvraag gefilterd en eventueel doorgestuurd naar een behandelingsfase. Ze maken dus ook een duidelijk onderscheid tussen motivationeel werken en behandeling. Bij behandeling wordt ook verwacht dat de cliënt kiest voor abstinentie en de verwachtingen liggen vrij hoog.
Bij het outreachende team JOT (Jellinek outreachend team) is er een team “bemoeizorg” aan de slag. Zij gaan dikwijls bij mensen thuis die extreem gebruiken of ze gaan op zoek naar
mensen in parken als ze hen “kwijt” zijn. Dit team heeft een nauwe samenwerking met de politie.
Hoe gaan ze om met situaties waar gebruik is met kinderen in huis? Jellinek probeert in eerste instantie zoveel mogelijk gebruik te maken van motivationeel werken en het draagvlak zo groot mogelijk te maken. Binnen Jellinek is er ook een aandachtsfunctionaris waar je mee kan overleggen.
Jellinek heeft enkele programma’s die zich richten naar specifieke doelgroepen. Gezien er in Amsterdam momenteel 122 nationaliteiten verblijven creëren ze een aanbod in het Turks, Arabisch, Marokkaans, Oekraïens, Engels, .. Ze zetten voornamelijk in op het zoeken van vertrouwenspersonen in de gemeenschap en die worden getraind in functie van preventie-activiteiten in de gemeenschap. Daarnaast hebben ze ook een specifiek aanbod naar mensen met een licht mentale beperking (LVB).
We leerden Jellinek kennen als een “geoliede machine”. Ze hebben heel veel aanbod naar verschillende doelgroepen, veel houvast, protocollair en modulair, evidenced based onderzoek en psycho-educatief materiaal, ….
Jellinek in Amsterdam
De laatste dag waren we te gast bij het Amoc inloophuis van De Regenboog. Het centrum richt zich naar mensen die op drift zijn geraakt in Amsterdam en geconfronteerd worden met de harde realiteit : geen werk, geen inkomen, geen onderdak, …. De “niet rechthebbenden” worden ze genoemd. Extra moeilijk is dat velen alleen hun moedertaal spreken.
Het inloophuis wil een rustplek zijn voor mensen die op straat leven. Het huis is een ‘Integrated Drug Consumption Room’ (DCR) waar mensen voor verschillende zaken terecht kunnen.
Op het gelijkvloers kunnen druggebruikers terecht om te eten, te douchen en schone kleren te verkrijgen. Dankzij giften van particulieren, kerken en vermogensfondsen kunnen ze deze basisvoorzieningen aan de bezoekers bieden.
Er is steeds een maatschappelijk werker aanwezig om in dialoog te gaan. Op het eerste verdiep is er een kleine nachtopvang met een aantal crisisbedden
Druggebruikers kunnen in de gebruiksruimtes van De Regenboog Groep hun zelf meegenomen drugs veilig en rustig gebruiken. Ze ruilen er hun gebruikte spuit in voor een schone. Zo belanden de spuiten niet op straat. Elke schone spuit die ze een gebruiker kunnen geven, draagt bij aan het voorkomen van
(besmettelijke) ziekten zoals HIV en Hepatitis B en C. Ze bieden gebruikers een veilige, hygiënische en stressvrije omgeving.
In de namiddag deden we in de buurt van de walletjes de Amsterdam Underground tour. De gidsen hebben een zwervend bestaan gekend en willen hun verhalen en ervaringen met je delen. Zij nemen je mee op ontdekkingstocht langs bootjes, steegjes en portieken. Ze leggen uit hoe je aan geld, drank en dope komt als je dakloos en verslaafd bent. Een bestaan waarin je niemand kunt vertrouwen en waarin het recht van de sterkste geldt. De Amsterdam Underground
tour is voor de gidsen het sluitstuk van een persoonlijke queeste. Het werk als gids helpt hen om ervaringen te verwerken. Bovendien steunen ze (oud)lotgenoten door het stigma op dakloosheid kleiner te maken.
De Regenboog maakte indruk op ons door de warmte van de organisatie en de overtuiging het te moeten opnemen voor de meest kwetsbaren in Amsterdam. Dit alles in een professioneel kader.
Jo Thienpont, Cassandra De Baere, Ruth Verbeken, Kristel Mathy, Sylvie Pannecoucke, Emilie Verreck, Jorrit Teuwen en Julie Bocquet
Amoc inloophuis van De Regenboog
Underground tour in Amsterdam
HET ONVERWACHTSE KAN JE VERRASSEN
Op het appel waren naast de Kiem-bewoners, ook de bewoners van de therapeutische gemeenschappen van De Sleutel (TGM & TGG), De Spiegel, Katarsis en Trempoline aanwezig.
De sportdag vond plaats in de sporthal van Gavere. Iedereen werd ontvangen met een koffie en een boterkoek en we werden verdeeld in een groep waarmee we heel de dag samen verschillende sporten konden beoefenen. Hierbij werd zo veel mogelijk rekening gehouden met ieders keuze en kreeg iedereen de mogelijkheid om iets te doen waarvoor hij of zij had gekozen.
Nadat alle ploegen waren verdeeld, werd er een welkomstwoordje gegeven door Chris, waarbij Matthias dit vertaalde naar het Frans voor onze collega’s van Trempoline.
Zelf koos ik voor baseball, hockey, karate en basketbal. Iedere sport vond ik verrassend boeiend. Naarmate de tijd vorderde kwam er een fijne dynamiek op gang met de mensen die ik die dag leerde kennen. Uiteindelijk zijn het allemaal lotgenoten met een eigen verhaal en achtergrond en het delen van onze ervaringen creëerde een soort openheid die verbindend aanvoelde. Het zorgde er voor dat ik me na lange tijd terug sociaal voelde en dat de verhalen van anderen een herinnering zijn om vast te houden. We zijn allemaal aan het vechten voor een nieuw begin en hebben, ondanks waar we vandaan komen, hetzelfde doel.
Ik mocht de BFTC-sportdag voor de tweede maal meemaken. Er was een aangename verbondenheid in de groep. Ik heb mensen gezien die ik kende en het deed deugd te zien dat ook zij de keuze hebben gemaakt om hun leven te veranderen. Ik hoorde verhalen van alle kanten van
Op 15 oktober 2024 waren alle therapeutische gemeenschappen van België te gast in De Kiem voor een jaarlijkse sportdag.
België, allemaal andere verhalen, maar met hetzelfde doel om clean en gelukkig te kunnen worden.
— Kiefer
Het was een sportieve dag in het teken van verbinding. Samen zijn met lotgenoten geeft enorm veel kracht. Weten dat je er niet alleen voor staat en dat we samen als groep iets moois kunnen realiseren.
— Nikita
Deze verbinding zorgde voor een mooie inzet van alle aanwezigen gedurende de dag. Elke sport heb ik ervaren als een moment van commitment en oprecht amusement. Ik kijk dan ook op een positieve manier terug op deze dag en ben blij dat ik me kon amuseren met mensen die ik niet kende maar waarbij de gelijkenissen toch zorgden voor genoeg vertrouwen om de uitdaging op fysiek vlak aan te gaan.
De inzet en sportieve fair play van iedereen was echt goed, ook al was het soms zeer intensief. Het is mooi
dat er zulke dagen bestaan. — Tahira
’s Avonds hebben we de dag afgesloten met een groepskreet, een woordje van enkele bezoekers en van bewoners van onze eigen TG. En niet te vergeten… een lekkere portie pasta van de foodtruck en nog wat fijne babbels. Het zal me zeker bijblijven.
Het was ook een fijn weerzien met mensen die ik kende van mijn vorig programma in De Spiegel. Hoewel ik het gesprek met hen eerst wilde vermijden, gaf het me nadien een positieve indruk en ben ik blij dat ik dit niet uit de weg ben gegaan. Iets om te onthouden als ik weer iets uit de weg zou willen gaan. Het onverwachtse kan je verrassen! Dit is mijn conclusie van de sportdag van dit jaar.
Bedankt aan de begeleiding en iedereen die hielp om deze mooie dag te realiseren.
Stef
ONTWENNEN WENT NOOIT…
Een 2 tal jaar geleden nam Dorothy zelf het initiatief om zich te laten opnemen in De Kiem te Gavere.
Na eerst het noodzakelijke intakegesprek gevoerd te hebben kon ze na een tijdje “binnen” gaan. Ze had al vernomen dat het zwaar zou worden, maar was er zich van bewust dat dit de enig mogelijke oplossing was. Diverse andere pogingen waren steeds op een herval uitgedraaid.
Het waren zware intense weken waarbij ze het toch wel moeilijk had met de bewonersstructuur. Maar ze hield vol. Met ups en dows kreeg ze een houvast in haar leven. Ze kreeg in De Kiem opdrachten die ze jarenlang naast zich had laten liggen. Meerdere telefoontjes met haar moeder eindigden met tranen. Maar wat eerst onmogelijk leek werd dan toch bewaarheid.
Als ouders zorgden we er voor dat ze een houvast had om naar huis te komen. Weliswaar zonder te overnachten, maar dat had zo zijn redenen. We zorgden ervoor dat ze tijdig kon afgehaald en teruggebracht worden. Na verloop van tijd nam ze zelf de trein en de bus, niettegenstaande de moeilijke verbinding. In het begin was ze nagenoeg evenveel tijd onderweg als dat ze bij ons thuis kon zijn.
Nog in haar beginperiode kreeg ze de opdracht om een tekst voor haar medebewoners en hun ouders te brengen. Iets wat haar niet lag en haar onvermijdelijk veel stress bezorgde. Maar het lukte. Het was een eerste stap in het voor haar zelf opkomen, want dat ontbrak haar toch wel. Dorothy was gemakkelijk beïnvloedbaar, wat tot meerdere verkeerde beslissingen leidde.
Zelfs wanneer ze het moest ondergaan dat anderen tegen haar uithaalden, was het een leerproces om voor zichzelf op te komen en zich weerbaarder op te stellen. Ze had het moeilijk om kwaad te worden tegen anderen en het samenwerken met medebewoners was niet altijd makkelijk. De dag dat haar grootmoeder overleed was een echte domper in de levensvreugde. Toch zagen we maand na maand vooruitgang. De ene keer wat sneller dan de andere keer, met soms wel eens een uitschuiver.
Dan kwam de dag dat Dorothy overging naar het halfweghuis. Ook wij werden toen uitgenodigd om kennis te maken met de werking en de begeleiding daar. Dorothy moest in een eerste fase vrijwilligerswerk zoeken. Dat vond ze in Zottegem, maar er kwam een kink in de kabel. Iemand met een strafblad mocht niet. Wat was ze diep teleurgesteld. Voor de eerste keer in jaren had ze zelf iets geregeld en dat viel dan in duigen. We vingen haar op en met de hulp van de begeleiding kon ze op een andere plaats terecht.
Dan kreeg ze een bankkaart om onder begeleiding haar eigen financiën te regelen. Die hadden we voordien moeten overnemen om zicht te krijgen op haar kosten en schulden. Die waren er zeker en schuldbemiddeling was reeds jaren ingeschakeld. We hebben haar hierin geholpen om erger te vermijden en haar toch kansen op een toekomst te bieden.
Ondertussen heeft ze nu vrijwilligerswerk in een kunsthuis in Gent. We zijn
er naar een opendeurdag geweest en men was er trots op de prestaties van Dorothy.
Toch blijft het gevaar achter de hoek loeren. Zo gaf Dorothy toe dat ze het heel moeilijk had om aan de verleiding te weerstaan toen ze ziek was in het halfweghuis. Ontwennen went nooit, men moet er een leven lang aan blijven werken.
Het openen van een eigen rekening was alweer een leerpoces. Maar we zien vooruitgang. Haar eigen huurhuisje werd opgezegd zodat ze in het weekend bij ons kan komen. We zijn nu fier dat ze in het weekend met ons ergens naar toe kan gaan. En als mensen tegen ons en haar zeggen dat ze er goed uit ziet, dan doet dat deugd. Als ouders hebben we steeds getracht om haar problemen te verbergen, maar we stellen vast dat ze niet onbekend waren voor anderen.
Hopelijk gaat ze op de goeie weg verder. Daar hebben we vertrouwen in, maar verdere begeleiding zal noodzakelijk blijven. We hebben vroeger altijd getracht om haar geld te beperken om te vermijden dat ze drugs zou kopen. Nu vraag ik me af of dit wel de goede oplossing is. Als ze geld willen hebben, geraken ze er toch aan, maar dan via de verkeerde weg. Wie hiervoor de oplossing weet mag ze steeds delen. We weten dat heel wat andere ouders of partners hetzelfde hebben meegemaakt.
De ouders van Dorothy
EEN NIEUWE START, EEN NIEUW BEGIN
De dag na mijn verjaardag werd ik afgezet bij de onthaalafdeling van De Kiem. Mijn valies voelde zwaarder dan in werkelijkheid. Gevuld met kleding, wat persoonlijke spullen, maar vooral met de last die ik al jaren meedroeg. Mijn hart bonsde in mijn borstkas. Dit was het moment waarop alles zou veranderen, of tenminste, dat hoopte ik.
De Kiem stond bekend als een plek van herstel, een therapeutische gemeenschap waar mensen zoals ik een kans krijgen om zichzelf terug te vinden. Ik stond op het punt een onbekende wereld binnen te stappen. Direct werd ik onthaald door een vriendelijke begeleidster. Haar glimlach was warm, maar ik had moeite om terug te glimlachen. Ik wist niet wat mij te wachten stond.
De eerste dagen waren zwaar. Alles was vreemd: de bewonersstructuur, de gesprekken, de groepsdynamiek. Ik was gewend mezelf te verstoppen achter maskers, maar hier werkte dat niet. De anderen keken dwars door me heen. Ze herkenden veel van zichzelf in mij, want die strijd voerden ze zelf ook. Na enkele weken in het onthaal mocht ik echt starten aan mijn programma in De Kiem. Ik was klaar voor de TG!
De eerste dagen verliepen stroef maar langzaamaan begon ik te wennen aan alle regels waar ik mij aan moest houden. De dagritmes boden houvast, de therapiesessies waren confronterend maar helend. Ik leerde mijn eigen patronen herkennen, de verhalen die ik mezelf vertelde om pijn te vermijden. Er waren dagen waarop ik dacht dat ik het niet zou redden. Dan voelde ik de drang om alles achter te laten en weg te lopen. Maar er was altijd iemand –een medebewoner of een begeleider – die de juiste woorden vond. Ik ging de belofte die ik met mezelf had gemaakt niet verbreken. Ik had al genoeg kapotgemaakt.
In de groepssessies deelde ik voor het eerst mijn echte verhaal. Over
hoe ik mezelf had verloren, de foute keuzes die ik had gemaakt en de pijn die ik al jaren met me meedroeg. De groep oordeelde niet. In plaats daarvan luisterden ze, knikten ze, soms met tranen in hun ogen omdat ze mij begrepen. Dat besef, dat ik niet alleen was, gaf mij terug het vertrouwen in mezelf en anderen.
De Kiem was geen magische plek waar problemen zomaar verdwijnen. Het was een spiegel die me liet zien wie ik was en wie ik kon zijn. Er waren vele moeilijke momenten, maar ook vele overwinningen. De TG is geen lachertje. Ik werd constant geconfronteerd met mezelf en anderen.
Na maanden van vallen en opstaan en vooral mezelf te hebben leren kennen, stond ik op een dag weer buiten. Diezelfde valies in mijn hand, maar veel lichter. Niet persé omdat ik minder spullen had, maar omdat ik mijn verleden achter mij had gelaten. Ik had geleerd dat herstel geen eindpunt is, maar een levenslange weg die je blijft bewandelen. Elke dag zal ik blijven groeien en leren, met alles wat ik geleerd heb tijdens het programma van De Kiem in mijn achterhoofd.
De Kiem gaf me niet zomaar mijn leven terug. Het gaf me iets veel waardevollers: de kracht om het zelf weer op te bouwen.
Bedankt aan iedereen die hier deel van uitmaakte.
Matthias
ERVAREN IN HERSTEL
De Kiem biedt hulp aan personen die problemen ervaren door het gebruik van drugs en aan mensen uit hun omgeving.
Het residentiële luik van het programma te Gavere omvat een onthaalafdeling, een therapeutische gemeenschap (T.G.), een woonhuis voor moeders / vaders met kinderen en verschillende halfweghuizen.
Het ambulante luik omvat ambulante centra te Gent, Ronse, Geraardsbergen, Ninove en Dendermonde, een gevangeniswerking in zes gevangenissen en vier regionale preventiediensten.
Colofon
Redactie
Dirk Calle, Jo Thienpont, Dirk Vandevelde
Eindredactie en Directie
Dirk Vandevelde
Fotografie
Dirk Calle, Krista De planter, Chris Lemaitre
Vormgeving dotplus
Abonnement
Abonnementen kosten 15,- euro voor vier nummers, te storten op rekeningnummer BIC GEBABEBB / IBAN BE 270012 1652 3173 van v.z.w. De Kiem, 9890 Gavere.
Voor giften vanaf 40,00 euro kan u een attest voor fiscale vrijstelling bekomen.
Adressen
Contactadres voor opname of begeleiding (elke werkdag te bereiken van 8u30 tot 17u00)
Ambulant Centrum Gent Kortrijksesteenweg 185, 9000 Gent
Tel. 09/245.38.98 Fax 09/245.41.71 ambulant.gent@dekiem.be
Ambulant Centrum Ronse Oswald Ponettestraat 31 9600 Ronse Tel. 055/21.87.00 ambulant.ronse@dekiem.be
Ambulant Centrum Geraardsbergen Abdijstraat 2, 9500 Geraardsbergen Tel. 055/21.87.00 ambulant.geraardsbergen@dekiem.be
Ambulant Centrum Ninove Brusselsesteenweg 3 9400 Ninove Tel. 054/33.31.65 ambulant.ninove@dekiem.be
Ambulant Centrum Dendermonde Noordlaan 19 9200 Dendermonde Tel. 052/46.63.32 ambulant.dendermonde@dekiem.be
V.U. Dirk Vandevelde –Vluchtenboerstraat 7A, 9890 Gavere
ZONDER MEER
Contactadres voor Administratie – Directie (sociale dienst, familiebegeleiding, stages)
Vluchtenboerstraat 7A 9890 Gavere
Tel. 09/389.66.66
Fax 09/384.83.07 admin@dekiem.be
Stages ambulante werkingen anne.dekkers@dekiem.be
Stages residentiële werkingen dirk.calle@dekiem.be
Inhoud
2 Voorwoord
3 Nieuwe visietekst
5 Liaisonprojecten
10 Werkbezoek Nederland
13 BFTC-sportdag
14 Familie aan het woord
15 Bewoner aan het woord