23 januari 2017 , pag. 24
INTERVIEW
Terug naar Groningen Bernard Bröring en Bert Kremer gingen in Stadskanaal naar school. Een half mensenleven later troffen ze elkaar in Apeldoorn. Een Groningstalige cd is het gevolg.
Bernard Bröring (links) en Bert Kremer, alias Bernard Brogue en Tammo Tamminga, in Veendam. LOUIS VAN KELCKHOVEN
A
ls jongens woonden ze beiden in Stadskanaal en zaten ze samen op het Ubbo Emmius, de christelijke school voor voortgezet onderwijs. Bernard Bröring en Bert Kremer wonen inmiddels in Apeldoorn, als mannen van middelbare leeftijd met artiestennamen. Bernard Brogue (Bröring) en Tammo Tamminga (Kremer) ontmoetten elkaar twee jaar geleden in een songwriterscafé in Apeldoorn. Bröring: ,,Hé doe, komst ook van Knoal? Bleek dat we dezelfde wortels hadden, zelfs op dezelfde school hadden gezeten, al kenden we elkaar destijds niet.’’ Twee zingende Groningers in den vreemde die zichzelf begeleiden op gitaar. Tammo Tamminga bracht in 2004 een Groningstalige cd uit: Dammeet, maar bekeerde zich daarna tot zingen in het Nederlands. ,,We besloten al gauw dat we wel
‘Met hardbroden en een Groninger leverworst terug naar de Veluwe’ eens wat samen in het Gronings wilden doen’’, zegt Bröring. Een projectje van ons beiden, een tussendoortje. Naast nieuw werk zijn een paar van onze Engelstalige nummers vertaald naar het Gronings of voorzien van een nieuwe tekst. Toukomst is een protestnummer tegen het niet serieus nemen door de overheid van de aardbevingen.’’ De vertalingen zijn getoetst op het juiste, veenkoloniale taalgebruik door Henk Scholte, ook al zo’n vintage Knoalster. De voorbije tijd zijn tien liedjes opgenomen die onder de noemer Laif o Laif (‘een door de fles gevoede smeekbede’) dit voorjaar op cd verschijnen. A Whiter Shade of Pale van
EIGEN FOTO
Procul Harum, heet in het Gronings Blaike Raand van t Wit. Op de cd zingen zowel Bröring als Kremer, zichzelf begeleidend op gitaar en elkaars tweede stem zingend. Bröring is tevreden met het resultaat. ,,Het is echt een coproductie van Bert en mij.’’ De cd trapt af met een liedje over de heimwee, de wenst, dat onbestemde verlangen naar Groningen dat in den vreemde ineens op kan komen. De beide Groningers van de Veluwe grijpen de kans dan ook om ter gelegenheid van de promotie van hun cd een toertje door het Groningse taalgebied te maken. Bernard Bröring komt er nog regelmatig. ,,En dan gaan we weer met hardbroden en een Groninger leverworst terug naar de Veluwe.’’ Definitief terug naar Groningen gaat vooralsnog een stap te ver. ,,Dat is inderdaad wel een beetje tegenstrijdig’’, zegt Bröring. ,,Wij zingen de lof van Groningen, maar blijven toch waar we nu zitten.’’