12 april 2016 , pag. 24
INTERVIEW
‘Een nuchter volk dat liever niet veel praat’ Ingeborg Nienhuis is voor negen maanden benoemd tot streektaalfunctionaris. ,,Het zit in mijn karakter om in korte tijd wat uit stro te zetten.’’ LOUIS VAN KELCKHOVEN
e appel valt niet ver van de stam. Ingeborg Nienhuis (34) groeide op in Zoutkamp en woont met haar partner, een pootgoedteler, en twee dochters – eentje van twee, de ander is negen maanden – in Vierhuizen. In de Westpolder, in wat misschien wel de meest noordelijk gelegen boerderij van Nederland is, vóór het Nationaal Park Lauwersmeer. Aan de rand van Nederland. ,,Het kan hier behoorlijk spoken’’, zegt Nienhuis met een blik uit het keukenraam. ,,Anderzijds komt de natuur hier ook heel dichtbij. Het wild maakt soms geen onderscheid tussen de polder en wat hier de bewoonde wereld heet.’’ Ze woonde ooit op kamers in Stad, deed als onderdeel van haar studie een half jaar taalonderzoek in ZuidAfrika en droomde een tijdje van een bestaan als buitenlandcorrespondent. Na haar studie Nederlandse taal- en letterkunde, haar scriptie ging over Nedersaksische streektaalliteratuur, werkte Nienhuis ruim tien jaar als docent Nederlands op het Hogeland College in Warffum. Met ingang van deze maand is Nienhuis streektaalfunctionaris bij het Bureau Groninger Taal en Cultuur. en als zodanig de opvolgster van Eline Brontsema. ,,Ik was met ouderschapsverlof van ons tweede kind toen het selectietraject voor de nieuwe streektaalfunctionaris begon. Dat prikkelde mij. Het is een functie die in deze fase van mijn leven goed bij mij past. Het geeft ook gelegenheid om eens onderzoek te doen. Als docent in het voortgezet onderwijs heb je daar eigenlijk nooit tijd voor. Ik ben ook gewoon blij dat de functie nog bestaat. Groningen was de eerste provincie met een streektaalfunctionaris.’’ Haar benoeming geldt in eerste instantie tot het eind van dit jaar. Drieënhalve dag per week. ,,Nee,
D
Ingeborg Nienhuis, hier op de dijk in haar woonplaats Vierhuizen, is de nieuwe streektaalfunctionaris voor het Gronings.
daar word ik niet zenuwachtig van, bovendien weet ik het al langere tijd. Ik heb negen maanden om te laten zien wat ik kan. Het zit in mijn karakter om in korte tijd wat uit stro te zetten. De inhoud van de functie is nog weinig concreet: het is een samenvoegen van onderzoek doen, de uitkomsten vastleggen en het ontwikkelen van lesmateriaal om de streektaal uit te kunnen dragen en te promoten. Het lijkt mij zinvol om het Gronings van nu voor toekomstige generaties vast te leggen.’’ Als streektaalfunctionaris hoopt Nienhuis daar aan bij te dragen. Wat het niet gemakkelijk maakt is dat in de provincie het Gronings op zes verschillende manieren wordt gesproken: het Westerkwartiers, Hogelandsters, Oldambtsters, Veenkoloniaals, Westerwolds en stad-Gronings. Nienhuis noemt dit regiolecten. ,,De veelvormigheid van het Gronings hoeft geen probleem te
Groningers weten de digitale snelweg voor streektaal goed te vinden zijn. Bepaalde woorden verschillen, maar voor een werkbare streektaal is het haalbaar om naar de grootste gemene deler te zoeken.’’ Nienhuis ziet zichzelf niet als taalpurist en zendingswerk wil ze al helemaal niet bedrijven. ,,Dat zijn woorden met een voor mij negatieve bijklank. Het zou mooi zijn als er een uur Groningse les op basisscholen wordt gegeven, maar kinderen en docenten hebben het razend druk en een uur is best veel. Een realistischer aanpak zou zijn om kinderen ongedwongen kennis te laten maken met het Gronings. Bijvoor-
beeld door activiteiten in het kader van Meertmoand streektoalmoand en andere projecten: een sint-maartensliedje of sinterklaasgedichtje. De gedachte dat het spreken van dialect kinderen hindert bij hun taalontwikkeling is inmiddels wel weerlegd. Meertaligheid geeft kinderen juist een voorsprong in hun ontwikkeling.’’ Het ligt voor de hand om voor het vastleggen en doorgeven van de taal meer digitale middelen in te zetten. Nienhuis: ,,Groningers weten de digitale snelweg voor hun streektaal goed te vinden. Webloug van het Huis voor de Groninger Cultuur is echt een hit. Zelf heb ik een blogje dat ik Groninkrijk noem, waar ik herkomst en betekenis van woorden uitleg en bezoekers spelenderwijs Gronings kunnen leren. Groninkrijk verwijst naar het feit dat je je hier heel rijk kunt voelen.’’ Op verzoek van het provinciebe-
FOTO SIESE VEENSTRA
stuur bekijkt een werkgroep de mogelijkheden van samenwerking tussen het Bureau Groninger Taal en Cultuur, onderdeel van de Rijksuniversiteit Groningen (RUG) en het Huis voor de Groninger Cultuur. Met Eddy de Jonge, directeur van de Groninger Archieven, en Goffe Jensma, namens de RUG, maakt Nienhuis deel uit van het gezelschap dat een agenda opstelt voor de komende vijf jaar. Buiten, naast de aardappelschuren op het erf, staan de stallen van Gruno en Bordewijk TN. Paarden. Groninger paarden, dat spreekt. Nienhuis: ,,Groningers zijn te snel bang om chauvinistisch te worden gevonden. We zitten aan de rand van Nederland. Dat symboliseert ook een beetje de plaats die wij ons als Groningers zelf toebedelen. Dat bescheidene zit ook in ons karakter. Groningers zijn een nuchter volk dat liever niet te veel praat.’’