กิน “เค็ม” เสี่ยงตาย...อันตรายไม่ลดเกลือ กิน “เค็ม”มากไป อันตรายอย่างไร เมื่อพูดถึงเรื่องเกลือ เรื่องเค็ม นั่นหมายถึงโซเดียม ซึ่งเป็นแร่ธาตุชนิดหนึ่งที่ทาหน้าที่ปรับสมดุล ของเหลวใน ร่างกาย ช่วยให้การส่งกระแสไฟฟ้าไปตามเส้นประสาทเป็นไปอย่างปกติ ช่วยการหดและคลายตัวของกล้ามเนื้อ ควบคุมการเต้นของหัวใจ เป็นต้น ถ้ากินอาหารที่มีโซเดียมมากเกินไป เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทาให้ไตต้อง ทางานหนัก มากขึ้นจนทาให้ไตเสื่อมได้ นอกจากนี้ยังทาให้เกิดภาวะความดันโลหิตสูง ทาให้เกิดโรคเรื้อรังตามมา เช่น โรคไต โรคหัวใจหลอดเลือด อัมพาต อัมพฤกษ์ ริดสีดวง ไมเกรน หรือ โรคกระดูกพรุนได้ และอาจทาให้เกิด ภาวะแทรกซ้อน จนถึงเสียชีวิตได้ นอกจากจะทาให้เสียเวลาและค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล ทาให้การดารงชีวิตด้อยคุณภาพแล้ว ยังส่งผล กระทบถึงประเทศไทย ที่ต้องเสียค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาลด้วยโรคดังกล่าวสูงขึ้นทุกปีรวมกันกว่าแสนล้านบาท ต่อปี
ความ “เค็ม” ในอาหาร มาจากไหน ? ความ
“เค็ม” ในอาหาร มาจาก เครื่องปรุงรสต่าง ๆ ได้แก่ น้าปลา เกลือ ซอสต่าง ๆ ซีอิ้ว กะปิ ปลาร้า ไต
ปลา เป็นต้น ที่มีโซเดียมเป็นส่วนประกอบ นอกจากนี้โซเดียมยังมีในอาหารธรรมชาติ ได้แก่ เนื้อสัตว์ต่างๆ จะมี โซเดียมสูง ส่วนอาหารธรรมชาติที่มีโซเดียมต่า ได้แก่ ผลไม้ทุกชนิด ผัก ธัญพืชและถั่วเมล็ดแห้ง และเนื้อปลา และ ในอาหารบางประเภทที่ไม่มีรสเค็มก็ยังมีโซเดียมผสมอยู่ด้วย ได้แก่ผงฟู(โซเดียมไบคาร์โบเนต) ผงชูรส ผงปรุงรส ซุปก้อน(โซเดียมกลูตามเมท) สารกันบูด(โซเดียมเบนโซเอท)เป็นต้น นั่นหมายความว่าเวลาเราจะกินอะไรควรต้อง ระมัดระวังในการปรุงรสพอสมควร มิฉะนั้นอาจสุ่มเสี่ยงต่อโรคภัยที่เกิดจากการได้รับปริมาณโซเดียมสูงเกิน จากข้อมูลการสารวจปริมาณการบริโภคโซเดียมคลอไรด์ ของประชากรไทย โดยกองโภชนาการ กรม อนามัย พ.ศ. 2552 พบว่าเครื่องปรุงรสที่ใช้ปรุงอาหารมากที่สุดคือ น้าปลามากที่สุด รองลงมาคือ เกลือ ซีอิ้วขาว กะปิ ผงปรุงรส น้ามันหอย น้าปลาร้า ซอสปรุงรส เครื่องพริกแกง ซีอิ้วดา ซุปก้อนตามลาดับ โดยน้าปลาและเกลือเท่านั้นที่ มีการใช้เกิน 1 ครั้งต่อวัน ซึ่งเครื่องปรุงรสที่ใช้ในปริมาณเฉลี่ยต่อคนต่อวันใน 5 ลาดับแรก ปริมาณเฉลี่ยของน้าปลา ประมาณ 2.5 ช้อนชา ซีอิ้วขาวประมาณ ¾ ช้อนชา เกลือประมาณ ¾ ช้อนชา กะปิประมาณ ½ ช้อนชา และซอส หอยนางรมประมาณ ½ ช้อนชา ยังพบว่า ความถี่เฉลี่ยในการกินอาหารและผลิตภัณฑ์อาหารที่มีโซเดียมรวมทุกภาค พบว่า มีการกินน้าพริก ต่างๆ บ่อยมากที่สุด คือ ประมาณ 3 ครั้งต่อสัปดาห์ รองลงมาคือบะหมี่กึ่งสาเร็จรูปมีความถี่เฉลี่ยการกิน ประมาณ 1.5 ครั้งต่อสัปดาห์ เมื่อคิดเป็นปริมาณโซเดียมที่ได้รับจากผลิตภัณฑ์เครื่องปรุงรส อาหารและผลิตภัณฑ์ที่มีโซเดียม พบว่า แหล่งสาคัญของโซเดียมได้รับจากเครื่องปรุงรสมากที่สุด ได้แก่ เกลือปริมาณเฉลี่ยประมาณ 3,000 มิลลิกรัมต่อคน ต่อวัน รองลงมาคือ น้าปลาปริมาณเฉลี่ยประมาณ 2,600 มิลลิกรัมต่อคนต่อวัน จากผลการสารวจครั้งนี้พบว่าปริมาณโซเดียมที่คนไทยได้รับจากแหล่งต่างๆ คือ อาหารที่กินนอกบ้าน อาหารปรุงสาเร็จ และอาหารว่าง รวมโดยเฉลี่ยได้รับโซเดียมประมาณ 900 มิลลิกรัมต่อคนต่อวัน และพบว่าได้