?
Spotte jij het gloednieuwe kaartspel ‘Hier speelt een scout’ al in jouw envelop?
7
w MEER HIEROVER OP PAGINA 13.
Bestrijd het zwarte gat
Even terug lid?
TEKST: Pebbles Antonissen
Je leden zien ravotten en samen de tofste spelletjes zien verzinnen ... Heerlijk! Wat nu als we deze creatieve vrije tijd konden laten evolueren in een fantastisch zelfgemaakt spel?
creativiteit van je leden prikkelen door om ter origineelste sjorconstructies te bouwen. Je leden gaan zelf aan de slag en helpen elkaar om hun ideeën werkelijkheid te laten worden. Dromen maar!
Laat je leden volledig vrij om bijvoorbeeld een parcours met stoepkrijt te maken, dat je nadien samen uittest op een fiets, step of rolschaatsen. Kapoenen, welpen en kabouters (en de oudere takken stiekem ook) vinden het vaak heel fijn wanneer de leiding meespeelt. Op jonggiver- of giverkamp kan je de
En het mag nog verder gaan. De derdejaars hebben soms graag dat tikkeltje meer verantwoordelijkheid. Hoe zou het voelen om leiding te zijn? Plan een wisseldag op kamp en laat de derdejaars voor een dag bepalen hoe de dingen zullen verlopen. Laat hen deze dag voor het kamp in elkaar steken en check als leiding even of de activiteiten haalbaar
(en verantwoord) zijn. Als leiding krijg je dan een dag ‘verlof’ en word je even een van de eerste- en tweedejaars leden. Als je je oudste leden vrijheid en vertrouwen geeft, maar er ook op wijst dat ze verantwoordelijkheid hebben, zullen ze jou achteraf als leiding nog meer appreciëren. En zeg nu zelf, als leiding nog eens aan de andere kant staan en je even terug lid voelen is de max!
TEKST: Rosie Van Calster FOTO: Melanie Vercauteren
GÊNANT SCOUTSMOMENT Wie: Honingbloesemroze Graaggeziene Monias
Na de dropping op weekend met de givers kwamen we aan bij de lokalen en ontdekten we wie onze foeriers waren. Het waren twee vrienden van de leiding: een paar jaar ouder, knap en vooral onbereikbaar. Alles waar je als 15-jarige van droomt. Ik was toen op de scouts nog niet echt uit de kast, dus hield ik mijn puberale vlinders voorlopig voor mezelf. Toen het tijd was om te gaan slapen, wilde ik een bericht sturen naar mijn beste vriendin om te praten over de twee knappe foeriers, maar daar liep het mis. In plaats van die vriendin, stuurde ik het bericht per ongeluk naar iemand van de leiding. Ik hoorde dat de sms aankwam
in de kamer naast ons en nog geen seconde later stond de leiding lachend in onze kamer om te vragen wie mijn gsm had gebruikt. Ik stierf ongeveer van de stress en vroeg in paniek aan de vriendin die naast mij sliep of zij wilde zeggen dat zij mijn gsm had gebruikt. Zonder twijfel (of enig idee waarover het ging) zei ze dat zij het had gedaan. Uiteraard moest ze nog heel het weekend (en vele weken daarna) geplaag aanhoren over haar crush op de foeriers. Ik ben haar nog steeds eeuwig dankbaar. ILLUSTRATIE: Kevin Cuyt
Op de trein naar huis kijk je vast uit naar je eigen bedje. Maar je sleutel steekt nog maar in het sleutelgat of je mist het kamp al. Hoe bestrijd je dat befaamde zwarte gat? Samen met je medeleiding foto’s bekijken, door je kampvriendenboek bladeren, nog een hele week in je slaapzak slapen … niets is te gek. De échte diehards wassen hun kleren niet en snuiven af en toe de kampgeur nog eens op. En was dat nu nog een naaktslak die uit je trek rugzak kwam gekropen?
