Op bezoek bij de familie Koorevaar

“Je moet ook de kleine populaties weidevogels koesteren.”

Op bezoek bij de familie Koorevaar

Aan een doodlopende weg in Lage Zwaluwe in de gemeente Drimmelen ligt het bedrijf van de familie Koorevaar. De familie houdt er voornamelijk melkvee. Het terrein, groot en gevarieerd, kent een enorme hoeveelheid leven. Van een heuse zwerm huismussen tot de kippen, parelhoenders en geitjes in de kleine weide. Ransuilen in de boom, kieviten, grutto’s en tureluurs op het land, boerenzwaluwen in de stal en nog zoveel meer. Als je er komt, weet je meteen dat de natuur deze familie zeer na aan het hart ligt. Op de muur van de stal pronken diverse bordjes die dit aantonen, waaronder een bordje van het project ‘Boer en zwaluw’. En op de keukentafel ligt het muurschildje van het project ‘ErvenPlus’ (een erfvogel- en biodiversiteitsproject van Brabants Landschap) te wachten op een plekje aan de muur.

Vera en Gerit Koorevaar zijn echte natuurmensen. Je ziet het niet alleen aan hun erf, maar het blijkt ook uit hun woorden én daden. Vera heeft sinds een jaar een professionele fotocamera en schiet honderden foto’s van de weidevogels op het terrein. Ook van de verschillende roofvogels die zich op en boven de weides laten zien, maakt ze foto’s. Vera vertelt: “We vallen tussen wal en schip wat betreft de structurele regelingen die er zijn voor weidevogelbescherming, maar we doen het voor de vogels toch zo goed als we kunnen.” De regeling rustzone zorgt voor een vergoeding voor zeven hectare uitgesteld maaien. Maar uit liefde voor de vogels maaien ze het hele perceel van twintig hectare al jaren later in het seizoen. Zo geven ze de kuikens de beste kans. Ook wordt op het perceel geen kunstmest gestrooid. Hierdoor is de weide steeds meer kruidenrijk geworden, speciaal voor de weidevogels. In de winter foerageert er een grote groep ganzen. “De taxateur die jaarlijks de schade komt opnemen, vindt dat deze weide door het extensieve beheer, dat we voor de weidevogels toepassen niet geschikt is als voerweide. Daardoor wordt de weide heel laag getaxeerd. Als we opnieuw zouden inzaaien, krijgen we een betere vergoeding, maar dat zou niet goed zijn voor de weidevogels.”, aldus Vera.

Afgelopen jaar was het droog in Lage Zwaluwe, zo droog dat het op het veld echt afzien was in de hitte. Slechte kansen voor de kuikenoverleving dus. Vera en Gerit zetten op eigen initiatief en met een financiële bijdrage van de lokale agrarische natuurvereniging een greppel onder water om de pullen een kans te geven. En enkele jaren geleden, toen het gras heel hoog stond en de kuikens zich met moeite een weg konden banen door de dichte begroeiing, maaide Gerit met zijn bosmaaier paadjes naar de greppels op het perceel. Deze ‘kuikensnelwegen’ gaven de weidevogels een veilige manier om naar die greppels te trekken vóór het maaien. Verder is hun tractor gewapend met een akoestische wildverdrijver, waarmee weidevogels en andere soorten zoals hazen en reeen uit het veld worden verjaagd tijdens de werkzaamheden. De weidevogelpopulatie op het boerenbedrijf van 80 hectare vaart er wel bij. “Het is een kleine populatie, maar een van de weinige in de omgeving en dat moet gekoesterd worden”, vertelt Vera. Zo nu en dan gaat de bescherming ten koste van hun bedrijfsvoering en dat is jammer. “Je moet klein beginnen met zo’n populatie en die koesteren,” zegt Vera, “Anders heb je straks helemaal niks.”

Het liefst zouden Gerit en Vera zien dat er structurele regelingen komen om de kleine weidevogelpareltjes, zoals die op hun bedrijf, te behouden. Ook zou het fijn zijn als eigen initiatief ten behoeve van de weidevogels niet wordt gestraft. En als er vanuit het agrarisch collectief betere regie was over de mengsels van akkerranden, zou iedereen die deelneemt de beste soorten zaaien. Dat zou beter zijn, vindt de familie Koorevaar. Een kleine vergoeding voor het onder water zetten van greppels in droge weken, zou ook helpen.

Al een paar jaar ligt er een wandelpad rondom het eens zo rustige broedperceel voor hun huis. Het aanvechten ervan om de rust in het gebied te behouden, mocht niet baten. Voorgaande jaren ging het nog, maar in 2020 was het er - door corona - stervensdruk met wandelaars en hun loslopende honden, met verstoring van de weidevogels tot gevolg. Begrip voor de noodzaak om recreanten in contact te brengen met natuur hebben Vera en Gerit zeker, maar ze zien ook de nadelige gevolgen voor de vogels. Ze proberen hierover meer bewustwording te creëren bij mensen. In de toekomst krijgen ze ook nog te maken met de opgave voor energietransitie, die er ligt in de gemeente.

Het is voor de familie Koorevaar een flinke klus om zich in te zetten voor de natuur, maar Vera en Gerit blijven hoe dan ook hun best doen voor de weidevogels!