Gazette nr. 22

Verhaal

Rachida Dahdi

Liefde en solidariteit in coronatijden

Solidariteit

Vrijwilligerswerk doet me deugd, het is de basis voor mijn leven, ik doe het sinds vele jaren en dit ga ik nooit stoppen, want stoppen betekent voor mij net als ‘dood zijn’. Ik ben mijn vrijwilligerswerk 20 jaar geleden in Brussel begonnen en sinds 10 jaar zet ik het verder in Geraardsbergen. Mijn allereerste vrijwilligerswerk was toen ik als leerkracht lessen Arabisch gaf. Ik mocht toen verschillende leuke activiteiten met kinderen en volwassenen doen, om de Arabische taal met veel plezier aan te leren. Mijn tweede vrijwilligerswerk was in Geraardsbergen als sociale tolk, een job die ik met veel plezier en enthousiasme nog altijd doe om mijn Nederlands te oefenen en te verbeteren. Op deze manier help ik mensen op een menselijke, spontane en bewuste manier. In deze coronatijden en in het kader van solidair Geraardsbergen, vertaal ik de maatregelen voor de Dienst samenleving en stuur vervolgens positieve, duidelijke berichten naar de anderstalige bewoners in Geraardsbergen om ook solidair te blijven en geen risico’s te nemen.

Verliefd worden op de taal

Om een nieuwe taal te leren, moest ik eerst verliefd worden op de taal. Verliefd worden op de mensen die de taal vol passie en liefde spreken, want dat geeft me een goed gevoel: een geluksgevoel.

Mijn eerste kennismaking met Vlamingen was toen we de lieve eigenaars van onze eerste huurwoning in Geraardsbergen ontmoetten. Het zijn eerlijke en vriendelijke mensen. Als we hun zoon ontmoeten in de straat, maakt hij altijd, nu nog steeds na vele jaren, een praatje met ons. Dan besef ik dat ik deze mensen graag zie. Verliefdheid verandert in liefde. Dat begon dankzij mijn lieve buren: Diane, Willy, Laurette en haar man, Jean-Pierre en Anita. Anita die altijd zeer vriendelijk was met haar mooie glimlach en gezicht.

Onze buurvrouw Anita is recent overleden. Het is zo triest als goede mensen dit korte leven verlaten om naar de hemel te gaan om daar hun goede leven verder te zetten en daar voor altijd te blijven. Ja, ik ben gelovig en geloven staat voor mij synoniem voor liefde. Dus liefde is voor mij geloven in alle mooie dingen en waarden in dit korte leven: vrede, vrijheid, liefde en menselijkheid, hoop en optimisme, moed en positiviteit, eerlijkheid, sympathie en geduld.

Dankbaarheid

Mijn lieve huisarts die zeer geëngageerd en solidair was en die helaas enkele maanden geleden overleden is, mis ik heel erg. Ik ga haar nooit vergeten. Ze kon goed luisteren, ze was geduldig met mij, ze was zoals een vriendin voor mij.

Dankbaar ben ik tenslotte ook voor mijn favoriete leerkrachten Nederlands. Mijn allereerste leerkracht was Chantal. Vervolgens leerkracht Anne, Debbie, Willem en mijn huidige NT2-leerkracht is Nele. Zij is mijn creatieve en enthousiaste leerkracht. Deze mensen zijn volgens mij zeer geëngageerd om de taal aan te leren en de anderstaligen te helpen integreren: met verschillende taalcursussen en activiteiten, bv open modules NT2, taalstages, leesgroep, Babbelonië,….. Een nieuwe taal leren is een grote uitdaging. Het vraagt heel veel motivatie, oefening en liefde voor de taal. Het is hard werken. Ik heb dit zelf ook hard nodig om dankbaar te zijn voor al die vriendelijke mensen die ik graag zie en niet zou willen missen. Dankbaar ben ik voor al deze mensen want zonder hen en zonder hun liefde kon ik nooit de taal leren die ik zo moeilijk vond.

Foto: Rachida, samen met Erika