Gazette nr. 22

Ouderschap

Lobke D’Hondt

Dus euhm, hoogsensitiviteit: ik?!?

Weet je wat ik zó fijn vind aan deze Coronatijd? Dat het oké is om ‘gewoon’ thuis te zijn bij je geliefden. Dat we niet van hot naar her moeten rennen, maar gewoon samen mogen zijn in onze kleine kring. Zo mag je nu ook gewoon lezingen volgen vanuit je luie zetel, met de kerstboom op de achtergrond en je laptop op je schoot. Met een lekker (warm) glaasje er bij.

Dus euhm… Hoogsensitief… Ik? Ja, mijn inleiding doet het al vermoeden… Voor mij liever niet te veel prikkels, gewoon lekker rustig in de zetel, maar wel me laten inspireren en luisteren naar écht schone dingen.

En oef! Dan krijg je bij de start van de lezing gelukkig al snel te horen wat je gerust stelt: hoogsensitiviteit is wetenschappelijk onderbouwd. Het brein en het zenuwstelsel van mensen die hoogsensitief zijn, zijn anders geprogrammeerd. Ooit zei mijn huisarts al dat mijn hersenen ‘te veel gas geven’. En dat voelde ik ook echt zo aan. Het was soms zo veel te veel in mijn hoofd.

Die herkenbaarheid liep als een rode draad door het verhaal van de lezing van Bieke Geenen die ik volgde op 11 december. Zij is therapeute, coach en vooral mama, en ook auteur van onder andere “Hoogsensitief ouderschap”. Ze ontdekte haar hoogsensitiviteit vooral door de spiegel die haar eerste kind haar voorhield.

Ik denk dat ik het zelf al vroeger wist, al van rond mijn 18 de , toen het licht even uit ging. Sowieso wankel je als tiener, en als hoogsensitieve tiener was ik mijn evenwicht helemaal kwijt. Wat was ik toen zó dankbaar geweest met het boek en de lezing van Bieke Geenen. Omdat zij de triggers die ons zo kunnen onderuit halen, heeft benoemd en opgelijst.

Daarbij reikt ze handvaten aan. Wat had ik die op mijn moment van wankelen graag vastgegrepen. De handvaten van Bieke zijn handig voor gezinnen met hoogsensitieve gezinsleden, maar volgens mij kan elke hoogsensitieve persoon er mee aan de slag.

Ik deel graag enkele tips die me geraakt hebben tijdens de lezing en die ik meeneem naar situaties in mijn eigen gezin:

- Geef aan je gezinsleden aan wanneer het 5 voor 12 is, wacht niet tot wanneer het te laat is. Communiceer met je gezin over je te veel aan prikkels om zo ‘uitbarstingen’ te voorkomen.

- Als je toch een uitbarsting tegenover je partner of kinderen (of andere mensen) voelt aankomen, als het je allemaal even te veel wordt, probeer ook dan te blijven communiceren vanuit onvoorwaardelijkheid: “Ik zie jou heel graag, alleen vind ik dit (gedrag) echt niet oké.” Of: “Jij bent oké en ik ben oké, maar dit (gedrag) is niet oké.”

- Als je opmerkingen krijgt over je ouderschap die je ervaart als kritiek, reageer dan op deze manier en ga niet in discussie: “Ik kan me voorstellen dat het voor jullie zo kan werken, alleen werkt het voor ons anders en dat is prima zo. Toch bedankt voor je advies.”

- Denk aan de LEO-methode (Luisteren –Erkennen –Oplossen)bij het luisteren naar een (hoogsensitief) persoon: actief luisteren en erkenning geven aan de gevoelens van de andere, zijn vaak al een grote stap in de richting van een oplossing.

- Er bestaan geen negatieve emoties. Elk gevoel heeft het recht om er te zijn. Als je over je gevoelens praat, helpt het ook om jou of je kind niet te identificeren met dit gevoel. Je kan beter zeggen: “Ik voel me boos.” (In plaats van: “Ik ben boos.”) Of, tegen je kind: “Je voelt je verdrietig, denk ik, van waar komen die traantjes?”

Ik ben Bieke Geenen bijzonder dankbaar omdat ze vanuit haar eigen ervaringen anderen helpt. Ze helpt mij alvast (h)erkennen wat me uit balans brengt en ik kan actief aan de slag gaan met alle tips en handvatten.

Wat een prachtig cadeau voor het nieuwe jaar, op naar een evenwichtig 2021!

Foto: Lobke D’Hondt met een van haar kindjes