Na progu namiotu. Bł. Maria Józefina od Jezusa Ukrzyżowanego OCD

Paolo Risso

NA PROGU NAMIOTU BŁOGOSŁAWIONA MARIA JÓZEFINA OD JEZUSA UKRZYŻOWANEGO OCD (1894-1948)

Biuro Postulatorskie Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych Wydawnictwo Karmelitów Bosych Kraków 2010

Tytuł oryginału: Sulla porta della tenda. Beata Maria Giuseppina di Gesú Crocifisso.

Carmelitana Scalza. © Copyright by Editrice Elledici, Leumann (TO) © Copyright by Carmelitane Scalze, Napoli © Copyright by Wydawnictwo Karmelitów Bosych, Kraków 2010 TŁUMACZENIE Siostra karmelitanka bosa z Tarnowa KOREKTA Aleksandra Praśkiewicz DTP, DESIGN, OKŁADKA Paweł Matyjewicz

IMPRIMI POTEST O. Andrzej Ruszała OCD, prowincjał Kraków, 21 maja 2010 r. nr 134/2010 Wydawnictwo Karmelitów Bosych 31-222 Kraków, ul. Z. Glogera 5 tel. 12-416-85-00, 12-416-85-01 fax 12-416-85-02 ZAPRASZAMY DO KSIĘGARNI INTERNETOWEJ www.wkb.krakow.pl www.karmel.pl e-mail: wydawnictwo@wkb.krakow.pl wydawnictwo@karmel.pl

ISBN 978-83-7604-076-9 DRUK Totem – Inowrocław

PRZEDMOWA DO POLSKIEGO WYDANIA

W niedzielę 1 czerwca 2008 r. w katedrze neapolitańskiej odbyła się beatyfikacja Marii Józefiny od Jezusa Ukrzyżowanego, karmelitanki bosej, przeoryszy klasztoru w dzielnicy Ponti Rossi w Neapolu. Obrzędowi, podczas Mszy św. celebrowanej przez arcybiskupa Neapolu – kard. Crescencio Sepe, przewodniczył w imieniu Ojca Świętego Benedykta XVI prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych – kard. José Saraiva Martins. Obecny był przełożony generalny karmelitów bosych – o. Alojzy Aróstegui Gamboa OCD oraz prowincjał neapolitańskiej prowincji zakonu – o. Vincenzo Caiffa OCD, który też namalował obraz nowej błogosławionej, odsłonięty podczas liturgii beatyfikacyjnej.

Współkoncelebrowali liczni karmelici bosi i inni kapłani, a świątynię wypełniło ponad 4 tys. wiernych.

Bł. Maria Józefina od Jezusa Ukrzyżowanego, nowa błogosławiona Karmelu Terezjańskiego, żyła w latach 1894-1948. W polskiej literaturze karmelitańskiej ukazały się dotychczas tylko jej „Myśli”, wydane w 2005 r. przez Wydawnictwo Karmelitów Bosych w Krakowie: „Czcigodna Maria Józefina od Jezusa Ukrzyżowanego, Myśli, 110 s.). Dlatego też Biuro Postulatorskie

5

Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych, którego celem jest przecież promowanie świętości, postanowiło udostępnić środowiskom karmelitańskim w naszej Ojczyźnie krótką biografię bł. Marii Józefiny, pióra włoskiego publicysty Paolo Risso, w tłumaczeniu Sióstr Karmelitanek Bosych z Tarnowa, którym dziękujemy za wykonaną pracę. Wyrażamy też wdzięczność Wydawnictwu Karmelitów Bosych w Krakowie za opublikowanie broszury. Żywimy nadzieję, że biografia, zachowując styl autora, przyczyni się do poznania kolei życia bł. matki Marii Józefiny oraz jej duchowego przesłania. Mieszkańcy Neapolu wspominają ją po dziś dzień jako siostrę i przyjaciółkę, która mimo życia klauzurowego była blisko najbardziej potrzebujących, co przebija z kart jej biografii. Jest ona przykładem całkowitego utożsamienia się z krzyżem Chrystusa i bezgranicznego oddania dla innych. Odczytywała na nowo przesłanie św.

Pawła o mądrości Krzyża i jej świadectwo także dziś niesie nadzieję, ponieważ uczyniła swoim cierpienie świata. Niechaj więc oddziaływuje duchowo także na wszystkich, którzy w Polsce karmią się w swym życiu wewnętrznym skarbami karmelitańskiej szkoły duchowości, prowadząc ich do osiągnięcia ewangelicznej doskonałości i zbawienia. o. Szczepan T. Praśkiewicz OCD Postulator Krakowskiej Prowincji Karmelitów Bosych

PINELLA

Wiek dziewiętnasty powoli się kończy. Neapol, stolica wspaniałego królestwa, od ponad trzydziestu lat stanowi część nowych Włoch. Pośród szlacheckich domostw znajduje się i dom markizów Grimaldi.

Jedna z córek markizy, Concetta, od kilku lat jest małżonką Franciszka Catanea, urzędnika na kolei w Benevencie. Już urodziły się im dwie dziewczynki: Antonina i Maria. Teraz oczekując na następną istotkę, Concetta udała się do domu rodzinnego ze swoimi małymi. I w dniu 18 lutego 1894 roku rodzi się trzecia dziewczynka, która po czterech dniach została ochrzczona otrzymując imię Józefina. Jest bardzo maleńka, ale jest córką Boga. Najbliżsi nazywają ją „Pinella” (tj. zdrobniale od „Giuseppina” – Józefina, Giuseppinella – Józefinka i w końcu skrótowo Pinella – Finka).

Kiedy już powinna chodzić, z trudnością utrzymuje się na nóżkach. Szuka siły na gorącej plaży nadmorskiej. Jako dziewczynce, bardzo jej smakują bakłażany w marynacie. Pierwszą towarzyszką jej zabaw jest siostra Maria. Pewnego dnia Pinella trzyma w rękach czekoladowy „bączek”. Maria pyta ją: „Pokażesz mi to?”.

Maleńka pokazała siostrzyczce, a ta go zjadła. Chwilkę

7

później ma już innego „bączka” i pyta siostrę: „Chcesz połowę?”

Innego dnia bawiły się we „fryzjera”. Pinella ma włosy ścięte w sposób bardzo dziwny, a rzęsy są zgolone. Babcia chce ukarać Marię, ale „ofiara” ją powstrzymuje: „Tak mi lepiej, szybko się uczeszę”.

Pośród zabaw zauważa, że mama, czasem ukrywa płacz. Może tato jest zbyt daleko od domu? Gdy jest w ramionach matki, zdarza się, że czuje jak spadają na jej główkę wielkie łzy. Nie pyta mamy dlaczego, ale odczuwa ból i darzy wszystkich gorącym uczuciem.

Od babci i mamy uczy się poznawać Boga, Jego Syna, Jezusa, rozmawiać z Nim, z wolnością i zaufaniem. Znajduje modlitewnik, zbyt wielki jak dla niej i chowa się do kąta, choć nie umie czytać, modli się z książką odwróconą do góry nogami... Także i przyjaciółki wiedzą, że jest dobra. Niektóre kuzynki pokazują jej brudną wodę i mówią: „Jeśli kochasz Jezusa, wypij ją”. Pinella pije naprawdę, a te, które na to patrzą, pozostają osłupiałe i zbolałe.

W wieku sześciu lat idzie do szkoły. Jest zgrabna, żywiołowa, inteligentna. Zawiera przyjaźnie z wszystkimi, począwszy od koleżanek najbardziej ubogich, i jest przez nie darzona wzajemną miłością. Ma wielkie pragnienie powodzenia. Pewnego ranka nauczycielka zleciła jej zadanie ukręcenia jajka z cukrem. Pinella zauważyła, że jedna z koleżanek ma wielką ochotę na spróbowanie tego smakołyku. Nie myśląc wiele podała jej łyżkę wypełnioną tym specjałem, który ta połknęła z zadowoleniem. Potem kontynuowała ukręcanie dla nauczycielki.

8

W domu babcia opowiada jej o Jezusie, o raju, o cnocie największej, która Mu sprawia przyjemność, to jest o miłości. Dziewczynka słucha, całuje jej ręce, pieści jej białe włosy. Pewnego dnia zdarzyło się, że w domu wszyscy się pochorowali, z wyjątkiem jej. Pinella słucha zaleceń, jakie daje lekarz i wszystko obejmuje swoją troską. Wykonuje sprawnie domowe prace, z wielką powagą. Jest trudno? Prosi o pomoc Matkę Bożą.

Ma osiem lat w 1902 roku i chce wyjść z domu.

Idzie nawiedzić Jezusa Eucharystycznego i Madonnę w kościele św. Katarzyny oraz odwiedzić biednych. Doznaje wielkiej radości w przebywaniu z Jezusem, który przyciąga i sprawia, że zapomina o rzeczach tego świata. Jezus, który mówi do wszystkich dzieci, do niej przemawia w sposób szczególny. Pinella odczuwa Jego czar.

W końcu nadchodzi dzień pierwszej Komunii świętej i doświadcza radości raju. 30 maja 1904 roku otrzymuje sakrament bierzmowania: przychodzi Duch Święty, który ją ukształtuje na obraz Chrystusa. Jakież to wielkie święto.

Uprzywilejowane miejsce w jej sercu mają ubodzy.

Nie chce już więcej zabawek, a pieniądze przeznacza dla najbardziej potrzebujących. Również śniadanie, które mama jej przygotowuje zanim wychodzi do szkoły trafia do tego, kto ma mało lub nic. Opiekuje się dwoma samotnymi staruszkami, podejmując z całą troską wszelkie zabiegi około nich.

W 1906 roku umiera babcia. Pinella patrzy z niedowierzaniem na pusty fotel i modli się za nią. Zaczyna uczęszczać do Instytutu Handlowego „Królowej Małgorzaty”. Ze względu na słabe zdrowie często jest

9

nieobecna w szkole, ale pod koniec roku oceny ma zawsze dobre, jednak za cenę ofiary, także bezsennych nocy. Jest przychylna swoim koleżankom, które szukają u niej pomocy, czy wyjaśnień. Zawsze gotowa do robienia przysług innym, a jednocześnie stawia siebie na boku. Wiąże ją najgłębsze i najczulsze uczucie dla mamy.

Kiedy wśród koleżanek z instytutu krążą pożyczone głupie książki, nie bierze ich. Interesują ją inne. Dojrzewa cała jej osobowość mocna i pełna pasji – nikt nie jest w stanie odciągnąć jej od jej Miłości.

Podczas wakacji letnich jeździ z rodzicami nad świetliste, głębokie morze. Wraz z tatą wypływają barką na głębię wiosłując ponad swoje siły i kierując się na otwarte wody. Wiatr, niebo, morze to jej „przyjaciele” i zawsze nowa radość. Lubi także łowić z tatą ryby. W swoim sercu prosi Jezusa, by „w ciągu jej życia zawsze sterował barką jej duszy”. Wszystko wokoło mówi jej o Bogu. Tata, stojący u steru, patrzy na nią bardzo dumnie.

SPIS TREŚCI

Przedmowa do polskiego wydania . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

5

Pinella . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Jezus w ataku . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Oto przychodzę” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Jeden koralik po drugim . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Wstań i chodź” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Daj mi dusze” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Adela z rewolwerem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Życie we dwoje . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Największe cierpienie” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Kwitnący Cierń . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Nareszcie „Siostra Józefina” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Maria Józefa, w celi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Z Jezusem, z braćmi . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Życie za kapłanów . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Podtrzymam cię” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Jak listek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Przeoryszą jest Madonna” . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Zbliżając się do mety . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Śmierć, która jest życiem . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Nieustanne święto . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Ku chwale ołtarzy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Dzień pełen radości . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Jezus żyje, Jezus jest wierny! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

7 11 14 17 21 25 29 32 35 38 41 46 50 55 58 63 69 73 78 82 85 88 92

Posłowie. Matka Józefina – „Przyjaciółka” . . . . . . . . . . . . . . . . .

95

99