aló irmao ! Turista marxinal, occidental accidental movendo capital de capital en capital intruso na noite tropical o mundo a través dun cristal Eu teño tantas cousas que calar e que sentir só pra entender a mensaxe transcendental de aquel ollar profundo como a noite sideral o mundo máis alá do cristal aló, aló aló, aló irmão onde é que nos vamos encontrar todo o país é estranxeiro toda a nación é forasteira. Neste mundo precisas da forza dun compañeiro precisas da forza da irmandade. Entre irmáns non existe a separación mesmo na distancia podemos estar xuntos. Xuntos na saudade. Cando me despedín de ti tiña lágrimas nos ollos. Aló, aló aló aló irmão ten paciencia ata que volvamos encontrarnos. Fran Pérez / Manecas Costa
o tren...marchou sen facer ruído Perdín o tren agora toca esperar pode que alguén me leve ou sabes que… se cadra non as miñas maletas aos pés e todas as mulleres fermosas que sorriron ao pasar Cando rapaz agochei tesouros que marquei nun mapa pensando que algún día voltaría recollelos pero pasou o tempo e riba dos tesouros construíron edificios de nomes de nonseiqué
sempre algunha música acompaña con destreza este sublime momento de tristeza escóitala? Oes o seu son? Son como as rodas dun tren que marcha sen facer ruído
teño un bo sombreiro de feltro e unha garabata de seda o meu traxe é exemplar mais agora hei de esperar perdín o tren letra: Xelís de Toro música Fran Pérez
irmón di terra Irmáns da miña terra, eu sei que é complicada a vida na emigración lonxe do noso país mais iso non é motivo para perder os nosos valores e andar a falar uns mal dos outros en vez de nos axudar Eu sinto orgullo de ter nacido na fermosa Cacheu, e de ter comigo unha familia unida a quen tanto amo. Non teño tempo para mesquindades e envexas Non veñades onda min se é para falar de rumores e maledicencias.
Manecas Costa
woman rain She´s everywhere, I follow her she never talks to me she comes and goes, she disappears she is dancing in the rain Falling steps in the street strange walks cross my mind fickle queen, reigns my dream She´s here at dusk she´s here at dawn if you think she´s yours you´re wrong if you know a ghost , hey, then you know where i´m coming from. rain rain woman rain falling steps in the street i´m just like a boy always wants, never gets They say she´s gone, that´s what i´m told but there are things iI only know her fragile dance, her tiny drops will cover me, will come at once
letra: Xelís de Toro música Fran Pérez
emigrante Son emigrante, viaxo a ningunha parte Emigración, lévaste a miña vida Sei que teño que cruzar o océano nunha canoa. Pero non quero morrer no mar e matar de tristeza aos meus.
nowa umfochi nitxi ruvharuvha nimatico tsomba yamina kurula ni lirando seketelene nivunetelene nini milorro Fran Pérez, Pepe Sendón, Marcos Teira, Cheny Gune Arr : Manecas Costa
I left my home in Africa just looking for a better life como qualquer um just like you
Palavras
tonight i´m feeling sad i´m scared and i´m lonely I think about my family I left them all in tears I think of them with every beat of my heart como qualquer um just like you
As palavras que te dou são o que eu sou são o que sinto e como me sinto essas são as minhas palavras EU.
un rastro na area camiño do norte que chega á fronteira e tenta a sorte sorte ou morte olele le lele lelelele le
Poema: Sonia Sultuane Música: Eduardo Durão/ Peter Giger Arr: Fran Pérez
nha mame
Unha canción de homenaxe á nai de Manecas. A canción chegou nun soño no que a súa nai lle falaba das doces lembranzas da infancia en Guiné Bissau compartidas coa súa irmá xemelga, que a morte lle arrebatou un día. Manecas, dende rapaz andabas sempre coa guitarra mesmo cando eras tan pequeniño que tiñas que subirte a unha caixa para tocar Na casa chamabámoste “zapatos vellos” porque andabas pola casa coas zapatillas do teu avó. Eu sempre che daba bos consellos: “ meu fillo, en boca pechada non entran moscas” Miña nai, miña nai... Aqueles días felices de inocencia ficaron lonxe e agora son tempos de sufrimento Perdiches a túa irmá xemelga, a quen tanto querías Tes que seguir o teu camiño. Deus é grande e guiará os teus pasos Vai, meu fillo, sempre adiante mais ten moito coidado Miña nai, miña nai...
Manecas Costa
esta noite Ouvín dicir que non ías andar máis por aquí que querías voltar voltar voltar pois non, meu irmán foi simplemente un momento de abatemento pero xa tomei folgos teño toda a forza para loitar teño cada noite para soñar e cada minuto para lembrar quen eu son para lembrar de onde eu son esta noite vou voltar ao lugar onde sendo crianza eu brinquei esta noite vou voltar ao lugar onde sendo un rapaz eu soñei na braña grande na praia das gaivotas no patio da escola nas vías da estación
a miña infancia ... con aqueles xogos de nenos camiño da escola Xogar á pelota, saltar á corda, tocar a guitarra... para matar a saudade Todo son doces lembranzas da miña infancia en Africa. * Ricardo , fillo de Manecas, chamaba “Moma” á súa irmá Paloma cando comezaba a aprender a falar. Manecas conta aos seus fillos como era a súa infancia na Guiné, pois eles aínda non coñecen aquela terra.
bis á beira dun río preto da casa a casa de sempre co tempo aí en frente Moma*, así foi Fran Pérez e Manecas Costa
a flor de pel Chegas de lonxe, chuvia estábate esperando molla os meus ollos, molla o meu cabelo apaga os rescoldos das malas noticias, chuvia deixa que medren as cores a flor de pel, Chegas a tempo, vento estábate agardando tráeme sementes e báteme no peito, vento varre os escombros dos malos momentos deixa que medren as cores a flor de pel, flores da cor da pel curundende, curundendé Lonxe do asfalto, terra, estábate buscando dáme sustento a cambio de respecto, terra conta os meus pasos, regálame camiños deixa que medren as cores a flor de pel, flores da cor da pel
Fran Pérez
perto di bo Canda vez que penso que teño que estar separado de ti sinto unha grande dor. Síntome seguro cando estou contigo. Sinto que todo o meu mundo é teu. Ás veces estou tan triste que as bágoas enchen os meus ollos pero o meu corazón e a miña alma están sempre cerca de ti. Non me digas que non, non me pidas que perda a miña vida sen ti. Víchesme nacer para o mundo do amor Do mesmo xeito verasme morrer.
Jorge Cabral arr. Manecas Costa
quero ser tambor Poema: José Craveirinha Tambor está velho de gritar Música: Fran Pérez Oh velho Deus dos homens deixa-me ser tambor corpo e alma só tambor só tambor gritando na noite quente dos trópicos. Nem flor nascida no mato do desespero Nem rio correndo para o mar do desespero Nem zagaia temperada no lume vivo do desespero Nem mesmo poesia forjada na dor rubra do desespero. Nem nada! Só tambor velho de gritar na lua cheia da minha terra Só tambor de pele curtida ao sol da minha terra Só tambor cavado nos troncos duros da minha terra. Eu Só tambor rebentando o silêncio amargo da Mafalala Só tambor velho de sentar no batuque da minha terra Só tambor perdido na escuridão da noite perdida. Oh velho Deus dos homens eu quero ser tambor e nem rio e nem flor e nem zagaia por enquanto e nem mesmo poesia. Só tambor ecoando como a canção da força e da vida Só tambor noite e dia dia e noite só tambor até à consumação da grande festa do batuque! Oh velho Deus dos homens deixa-me ser tambor só tambor!
anxo Nun treito do camiño hóubenme de desorientar creo que foi un anxo do ceo que veu para me guiar Naquela noite escura hóubenme de perder creo que foron os teus ollos os que me fixeron ver. Veña, meu ben, ven celebrar o novo en min algo que aprendín e algo que por fin foi quedando atrás Vocé foi un anxo que pasou e me salvou e me curou da dor Anxo, anxo de guarda a ti encomendo o meu nome encomendo a miña guitarra encomendo a miña terra encomendo a Guiné Bissau encomendo o “Aló Irmao” ¿como será o futuro para a miña terra? ¿será que a Guiné vai ter un futuro mellor ? é difícil acreditar, mais quero pensar que así será.
Fran Pérez e Manecas Costa
AGRADECEMENTOS
A lista de persoas que nalgún momento deron o seu apoio a este proxecto é grande e esperamos que continúe aumentando. A todas elas, o noso máis sincero agradecemento. Por suposto e, en primeiro lugar, a todas as persoas implicadas directamente na produción e na edición deste traballo, pola súa profunda dedicación e polo seu compromiso. Tamén a: Uxía , Xelís de Toro, Catarina Estrela, familia Costa: Etinha, Paloma, Ricardo, Wilson, Sandro, Daniela, Yara, Marcelo, Djonça, Nelson, Hermínia, Justina e Oda. Persoal do Teatro Principal de Santiago de Compostela, Juan Ramos, Anne Tooming, Coral polifónica do Milladoiro-Asociación Cultural Ars Ames, Sergio Lago, Zé Rui Martins, ACERT, Paulo Rodríguez, Pablo Barreiro, Antonio Vizcaya, Edu Louzada, Benjamin Taubkin, Eduardo Durão, Cheny Gune, Tinoca Zimba, Pepe Sendón, Marcos Teira, Matchume Zango, María Mariño, Rosa Salgado, Antón Rodríguez, Natalia Doval, Cecilia Carballido, Sonia Soultuane, Peter Giger, Osório Mahuaie, Manuela Sueiro, Susana Estrela, Ricardo- Estudio 54, Marta Pazos, Sandra Camalea, Hugo Torres, María e Manolo (mesón Milladoiro), Suso Dezaseis, Xoán Villamel, Guiné Bissau TV, RTP Africa, RDP Africa, Jornal Nô Pintcha, Rádio Pindjiguiti, Rádio Bombolom, RDN,Rádio Mavegro, Rádio Sol Mansi, Hotel Malaika, Câmara do Comércio, Indústria e Agricultura da GuinéBissau; Domingos Simões Pereira, Braima Câmara, Macária Barai, Carsilva Sá, Gomes e Gomes, Catió Baldé, José Augusto Tavares, Maio Veríssimo Baldé, Tino Kempes, Xonton Forbs, Maria de Lourdes Taborda, Tchuna Suosa, Beto Almada, Amigo Amona, Tony Tcheca, Agnelo Regala, Tony Osvaldo, Nelson Medina, Lizete Pimentel, Zinda Pinto Cardoso, Fatinha Leila, Sãozinha Evora, Odete Gomes, Sara Ramos, Lucy Duran, David Flower, Vasco Sacramento, Saúl Presa, Bartolo, Casa 70, Nelson Herbert, Umaro Djau, Libânio Moreira, Helder Vaz, Apolonário Mendes de Carvalho, Fernando Ká, Gazeta de Notícias, Diário de Bissau, Kansaré, Tiniguena, Ministério da Educação Nacional, Ciência, Cultura, da Juventude e dos Desportos da Guiné-Bissau; Unicef, Muniro Konté, Miguel Barros, Guilherme Sá Filipe, CPLP, Sons em Trânsito, Nené Dakar, Nuno Sardinha, Waldir Araújo, Alfredo Maria Gomes, Karina Gomes, Cícero Spencer, Asímio Baldé, N´dira Correia Baldé. AGRADECEMENTO ESPECIAL
Vítor Belho, Concellaría de Cultura de Santiago de Compostela, Estudio 54 Mesón Milladoiro
Aló Irmao son Narf e Manecas Costa Artista convidado Celso Mahuaie Unha produción de Nordesía Produccións S.L. en asociación con Asisí_X.B. Multimedia_ Kachet Loxística, S.A. Produtor executivo Quique Costas Produción artística Fran Pérez_ Manecas Costa _Antonio Vázquez Coordinación Aló Irmao Isabel Vilaseco Administración Tomás Gonzalez Comunicación Sonia Diaz _Moisés Alvarez Produción audio Asisí Realización DVD Xavier Belho Deseño de iluminación Paco de Pin Luminotecnia Juan García Eléctricos Armando Salas _Pablo González Técnico de Monitores Xabi Carnota Técnico sistema son Manuel Pazos Transportes Sr. Perello Operador Pro Tools Carlos Diéguez Edición e mesturas Estudios Asisí (Santiago) _Estudios Metrópolis ( Vigo) Mastering Nick Litwin- Mastering Mansion (Madrid) Equipa Video Latitud Media coordinación ENG Francisco Javier Morillas Operadores de cámara Nacho Medina_ Germán Enríquez Loxística Kachet Apoio loxístico ElissonRexidora María Galdón Backline Estudio 54 _Vacaline Técnico backline David Eirín Maquillaxe Ana Blanco Técnico de sala Moisés Álvarez Cátering Almirez Deseño Gráfico e Fotografía Xavier Belho Management e contratación Nordesía Produccións S.L. Gravado no Teatro Principal Santiago de Compostela 16 e 17 de Xuño de 2009 www.aloirmao.com
www. nordesia.com