Banda das Crechas

Page 1

libretobanda_final.indd 1

09/08/10 12:08


Casa das Crechas Lugar do encontro

A Casa das Crechas é un universo colectivo que comezamos a construir entre todos hai vintetrés anos arredor da conversa, da arte, da música ao vivo, do amor polo propio e a curiosidade polo alleo. Ese universo ten hoxe a faciana e a voz da Banda das Crechas, un conxunto aberto, unha banda 2.0. na que músicos habituais e intérpretes ocasionais se unen para manter viva a tradición, o son e a emoción da foliada. Este disco é o rexistro dunha desas noites de música e de baile nas que a Casa das Crechas honra a súa historia converténdose, unha vez máis, no lugar de encontro que leva sendo dende mediados do século XIX. ABDC é a banda sonora deste noso universo colectivo. Unha banda sonora que é historia, compromiso e paixón e que ninguén pode interpretar mellor que A Banda das Crechas. Porén, neste grupo de artistas aberto e plural tampouco caben todos os intérpretes. Os outros, os que non están nesta gravación, son todos aqueles que ao longo destes anos fixeron que a música tivese vida na Casa das Crechas. Autores anónimos e autores ben coñecidos, músicos e non músicos que trouxeron as culturas do mundo e que, no encontro, levaron a nosa cultura polo mundo. Este disco é a mellor homenaxe a todos eles e a todas elas e a todos aqueles espazos que, como a Casa das Crechas, son lugares de encontro... e de paixón.

Vitor Belho

libretobanda_final.indd 2

09/08/10 12:08


Casa das Crechas Meeting place

Casa das Crechas is a collective universe that we began to build together twenty three years ago around conversation, art, live music, the love of our own and a curiosity for that of others. That universe today has the face and voice of A Banda das Crechas,, an open ensemble, a 2.0 band, in which the habitual musicians and the occasional performers get together to keep tradition alive with the sound and emotion of the ceilidh session. This disc is a recording of one of those nights of song and dance in which Casa das Crechas honours its history converting itself, once more, into the meeting place it has been since the middle of the 19th century. ABDC is the soundtrack of this collective universe of ours. It is a soundtrack combining history, commitment and passion that nobody could interpret better than A Banda das Crechas. For that, not everyone can fit into this open and plural group of players. The others, the ones who are not on this recording, are those who throughout all these years brought the music to life in Casa das Crechas. They are anonymous and well known authors, musicians and non musicians who gathered together the cultures of the world and who, in meeting, took our culture to the world. This disc is the best tribute to all of those men and women and all those places that, like Casa das Crechas, are meeting places…places of passion.

Vitor Belho

libretobanda_final.indd 3

ba

A

S

a

nd a

d as C R E

CH

09/08/10 12:08


Casa das Crechas Lugar del encuentro

La Casa das Crechas es un universo colectivo que comenzamos a construir entre todos hace veintitrés años alrededor de la conversación, del arte, de la música al vivo, del amor por el propio y la curiosidad por lo ajeno. Ese universo tiene hoy la cara y la voz en A Banda das Crechas, un conjunto abierto, una banda 2.0. en la que músicos habituales e intérpretes ocasionales se unen para mantener viva la tradición, el sonido y la emoción de la fiesta. Este disco es el registro de una de esas noches de cante y de baile en las que A Casa das Crechas honra su historia convirtiéndose, una vez más, en el lugar de encuentro que lleva siendo desde mediados del siglo XIX. ABDC es la banda sonora de este nuestro universo colectivo. Una banda sonora que es historia, compromiso y pasión y que nadie puede interpretar mejor que A Banda das Crechas. Sin embargo, en este grupo de artistas abierto y plural tampoco caben todos los intérpretes. Los otros, los que no están en esta grabación, son todos aquellos que a lo largo de estos años hicieron que la música tuviera vida en A Casa das Crechas. Autores anónimos y autores bien conocidos, músicos y no músicos que trajeron las culturas del mundo y que, en el encuentro, llevaron nuestra cultura por el mundo. Este disco es el mejor homenaje a todos ellos y a todas ellas y a todos aquellos espacios que, como A Casa das Crechas , son lugares de encuentro... y de pasión.

Vitor Belho

libretobanda_final.indd 4

09/08/10 12:08


Baixando as escadas cara á foliada... A Banda das Crechas é, en esencia, o que a música nunca debeu deixar de ser, unha ferramenta para o contacto humano, para a comunicación. A paixón é o motor deste colectivo aberto que mostra ao mundo a tradición galega no seu lado máis lúdico e participativo e onde se xuntaron tres xeracións de músicos que vibran coas nosas melodías. A Xanela da Vía Sacra é a máis fermosa da Cidade Vella e a través dela respírase liberdade e alegría. Cando baixamos as escaleiras cara á Foliada temos que ir dispostos a empaparnos coa suor do próximo e a vivir unha catarse de cervexa e ritmos da terra. Quen o viviu sabe que é contaxioso e que non hai restricións. Fainos lembrar a vitalidade das tabernas irlandesas con música ao vivo, cos fieis do bar nun ritual no que pasamos dun Cantar de Arrieiro á Camposa para acabar nunha pista de baile sen máis aditamentos que a entrega de quen se achega para tocar e cantar. O momento máis emotivo da noite chega cando entoan Monte Viso, un fermoso canto a Compostela que recobra sentido neste ambiente de calor e fume. “Cantando afóganse as penas...” Nunca tanto se ten feito para divulgar o folk como se fixo nesta vetusta casa e no seu contexto natural: a festa rachada, a foliada do século XXI, un serán para xente nova que chega de todo o mundo para coñecer de primeira man como se vive a música neste país, como se fai país coa música, como se amplían os sorrisos, as voces voan, a gaita rebelde e o cantar de Amigo inundan o ar, Pepa e Davide caldean o ambiente e animan á danza, os arcos dos violíns de Quim e Antón despentéanse, as frautas de Roi crepitan, o fol do acordeón transpira e retórcese nas mans sabias de Santi, a guitarra de Gon levita, o saxo de Pablo envenénase, a banjolina de Chus crávase na pedra, Carliños marca o tempo de muiñeira e o sinal de que a festa comenzou sae do bombo con pratos de Xan. E claro, quen se queira sumar ten sempre as portas abertas. De cando en vez asomou o cavaquiño brasileiro de Sérgio, a guitarra do mestre Chick e algunha gaita irlandesa ou de Flandes. Nada voltará a ser igual para quen quixo vivilo algunha vez e a emoción desa noite quedará por fin rexistrada neste disco para lembranza de quen se achegue a esta Xanela da Vía Sacra. Longa vida a esta Banda que demostra que ainda hai vida e verdade na música galega.

Uxía Senlle libretobanda_final.indd 5

09/08/10 12:08


libretobanda_final.indd 6

09/08/10 12:08


Coming down the stairs towards the ceilidh session A Banda das Crechas is, in essence, what music must never cease to be, a tool for human contact, for communication. Passion is the motor of this open group that shows the most playful and participative side of Galician tradition to the world and where three generations of musicians get together to vibrate with our melodies. The Window of Vía Sacra is the most beautiful of the Cidade Vella and through it breath freedom and happiness. When we go down the stairs towards the Ceilidh session we have to go prepared to be soaked in the sweat of the nearest and to live a tasting of beer and earth rhythms. Those who have experienced it know that it is contagious and that there are no restrictions. It reminds us of the vitality of Irish pubs with their live music, with the regulars of the bar in a ritual in which we go from a Cantar de Arrieiro (cart beast driver’s) song to a Camposa (countryside) one to finish on a dance floor pausing only to present the next to play and sing. The most exciting moment of the night is when they sing Monte Viso, a beautiful song to Compostela that regains meaning in this atmosphere of heat and smoke. “Cantando afóganse as penas...” - “Singing drowns your sorrows…” Never has so much been done to spread folk music as in this ancient house and in its natural context: the all night party, the ceilidh session for the 21st century, an evening for young people who come from all over the world to learn firsthand how music in this country is lived, how a country is made by its music, how smiles are broadened, the voices fly, the skirl of the rebel pipes and the singing of Amigo fill the air, Pepa and Davide stir the atmosphere and animate the dance, the fiddlers’ bows of Quim and Antón bounce on their bridges, Roi’s flutes crackle, the bellows of the accordion breath in and out in the wise hands of Santi, Gon’s guitar levitates, Pablo`s sax intoxicates, Chus’ banjo nails itself to the stone, Carlitos marks the muiñeira (folk dance) time and the signal that the party has begun comes from the drum and cymbals of Xan. It’s clear that the door is always open for whoever wants to join in. From time to time Sérgio’s Brazilean cavaquiño, maestro Chick’s guitar and the odd Irish or Flanders pipes show up. Nothing will be the same again for anyone who wants to experience it and the emotion of that night will at last stay recorded on this disc for the memory of whoever approaches this Window of Vía Sacra. Long live this Band that demonstrates that there is still life and truth in Galician music.

Uxía Senlle

libretobanda_final.indd 7

09/08/10 12:08


Bajando las escaleras hacia la foliada... A Banda das Crechas es, en esencia, lo que la música nunca debió dejar de ser, una herramienta para el contacto humano, para la comunicación. La pasión es el motor de este colectivo abierto que muestra al mundo la tradición gallega en su lado más lúdico y participativo y donde se juntaron tres generaciones de músicos que vibran con nuestras melodías. La Ventana de la Vía Sacra es la más hermosa de la Ciudad Vieja y a través de ella se respira libertad y alegría. Cuando bajamos las escaleras hacia la Foliada tenemos que ir dispuestos a empaparnos con el sudor del próximo y a vivir una catarsis de cerveza y ritmos de la tierra. Quien lo vivió sabe que es contagioso y que no hay restricciones. Nos hace recordar la vitalidad de las tabernas irlandesas con música al vivo, con los fieles del bar en un ritual en el que pasamos de un Cantar de Arrieiro a la Camposa para acabar en una pista de baile sin más aditivos que la entrega de quien se acerca para tocar y cantar. El momento más emotivo de la noche llega cuando entonan Monte Viso, un hermoso canto a Compostela que recobra sentido en este ambiente de calor y humo. `Cantando afónganse as penas...´ Nunca tanto se ha hecho para divulgar el folk como se hizo en esta vetusta casa y en su contexto natural: la fiesta interminable, la foliada del siglo XXI, para gente nueva que llega de todo el mundo para conocer de buena tinta como se vive la música en este país, como se hace país con la música, como se amplían las sonrisas, las voces vuelan, la gaita rebelde y el cantar de Amigo inundan el aire, Pepa y Davide caldean el ambiente y animan a la danza, los arcos de los violines de Quim y Antón se despeinan, las flautas de Roi crepitan, el fuelle del acordeón transpira y se retuerce en las manos sabias de Santi, la guitarra de Gon levita, el saxo de Pablo se envenena, la banjolina de Chus se clava en la piedra, Carlitos marca el tiempo de muiñeira y la señal de que la fiesta comienza sale del bombo con platos de Xan. Y claro, quien se quiera sumar tiene siempre las puertas abiertas. De vez en cuando se ha asomado el cavaquiño brasileño de Sérxio, la guitarra del maestro Chick y alguna gaita irlandesa o de Flandes. Nada volverá a ser igual para quien quiso vivirlo alguna vez y la emoción de esa noche quedará por fin registrada en este disco para recuerdo de quien se acerque a esta Ventana de la Vía Sacra. Larga vida la esta Banda que demuestra que aun hay vida y verdad en la música gallega.

Uxía Senlle

libretobanda_final.indd 8

09/08/10 12:08


libretobanda_final.indd 9

09/08/10 12:08


Xota e muiñeira de San Adrián de Cobres_ 4:39 tradicional A Danza de Cobres está formada por unha xota e unha muiñeira. Cobres e o único lugar na Galiza onde se conserva como tal unha danza de entroido. Na parte da muiñeira realizanse movementos coreograficos cun único punto bailado de xeito corrido. Cobres is the only place in Galiza where they preserve exactly a dance of entroido(carnival). In part of the muiñeira (folk dance) they make choreographic movements with one point dancing in a running way Cobres y el único lugar en la Galicia donde se conserva cómo tal una danza de carnaval. En la parte de la muiñeira se realizan movimientos coreográficos con un único punto bailado de manera corrida.

libretobanda_final.indd 10

09/08/10 12:08


Pasodoble de Mallou_3:54 tradicional O Pasodobre de Mallou, que popularizou o gran gaiteiro compostelán Juan Bello Mallou aprendeuno doutro gaiteiro chamado “o Churras” do lugar de Mallou de abaixo, moi perto de Compostela. O Pasodobre de Mallou , that was popularized by the great Compostelan piper Juan Bello Mallou which he learned from another piper called “o Churras” (the Chickens) from Mallou de abaixo very near Compostela. El Pasodoble de Mallou, que popularizó el gran gaitero compostelano Juan Bello Mallou lo aprendió de otro gaitero llamado “el Gallinas” del lugar de Mallou de abajo, muy cerca de Compostela.

libretobanda_final.indd 11

09/08/10 12:08


Estroupelear Marcha procesional de Ponteareas_ 5:01 O primeiro tema “Estroupelear” tamén chamado O Ferreiro e un canto de mazar o liño.Recollido en Solveira. Ourense The first piece “Estroupelear” also known as O Ferreiro “the blacksmith” is a song of working the linen (collected in Solveira. Ourense) El primer tema “Estroupelear” también llamado “O ferreiro” es un canto de mazar el lino r.Recogido en Solveira. Ourense. E o ferreiro vai fora e o ferreiro vai fora e a muller tamén, mira Pepe e a muller tamén.

Eu quería unhas medias Eu quería unhas medias E as zocas tamén, mira Pepe E as zocas tamén

Estaba detrás da porta estaba detrás da porta e eu ben sei con quén, mira Pepe e eu ben sei con quén.

Eu quería unhas zocas Eu quería unhas zocas E os cordóns tamén, mira Pepe E os cordóns tamén

Estaba mallando o ferro estaba mallando o ferro non lle saiu bén, mira Pepe non lle saiu bén.

Eu quería un mantelo Eu quería un mantelo E o cordón tamén, mira Pepe E o cordón tamén.

Estroupele-estroupelear que ven o tempo do liño mazar.

Estroupele-estroupelear que ven o tempo do liño mazar.

O segundo tema é a marcha procesional de Ponteareas que está recopilada no cancioneiro de Castro Sampedro. The second piece is a procesional march from Ponteareas that is compiled in the folk songs of Sampedro. El segundo tema es la marcha procesional de Ponteareas que está recopilada en el cancionero de Castro Sampedro.

libretobanda_final.indd 12

09/08/10 12:08


Xotis romanés_ 5:46 tradicional O primeiro tema é o xotis romanés propiamente dito e o 2º é un tema tradicional de Macedonia. The first tune is a Rumanía´s Chotis and the second tune is a traditional Macedonian´s Tune. El primer tema es el chotis romanés propiamente dicho y el segundo tema es un tema tradicional de Macedonia.

Farruquiña chaman á porta_ 3:18 tradicional A muiñeira Farruquiña chaman á porta foi popularizada polo cuaerto os Gaiteiros de Soutelo. The folk dance “Farruquiña chaman á porta”(Farruquiña knocks at the door) was popularized by the quartet “Gaiteiros de Soutelo” and a folk dance that is very similar to the Pasodobre de Santiago La muiñeira “Farruquiña chaman á porta” fue popularizada por el cuarterto los “Gaiteiros de Soutelo”.

libretobanda_final.indd 13

09/08/10 12:08


Meu cabaliño_ 7:26 My little horse Meu cabaliño cabalo Meu cabaliño redondo Heiche de cortalas pernas Se tu me levas no lombo Ruxe a ferro, ruxe a ferro Ruxe a ferrro e bate o norte Que o diñeiro do meu amo Non se gaña nesta sorte O caboleirín o cabo O caboleiro de trigo Se o meu amor é honrado Ha de pagalo cuartillo Meu cabaliño cabalo Meu cabaliño redondo Heiche de levar ó “ambiente” Se ti me levas no lombo Agora vou acabare Agora vou acabare Deixo a miña pandeireta A que na queira tocare

libretobanda_final.indd 14

09/08/10 12:08


Rumba de Vergara_ 4:39 Tradicional / Oscar Fernández “Rumba de Vergara”, popularizada polo grupo “Os Cempés”. Rumba que Beto Niebla aprendeu do seu mestre Manuel Vergara na Escola Agarimo de Catabois... “Rumba de Vergara”, popularised by the group “Os Cempés”. Rumba that Beto Niebla learned from his maestro Manuel Vergara in the school Escola Agarimo de Catabois... La “Rumba de Vergara”, fue popularizada por el grupo “Os Cempés”. Rumba que Beto Niebla aprendió de su maestro Manuel Vergara en la Escuela Agarimo de Catabois...

libretobanda_final.indd 15

09/08/10 12:08


En Timme I Urgern_ 4:55 tradicional nordica Un dos grupos máis representativos da musica tradicional sueca é Väsen, formado orixinalmente por Olov Johansson (nyckelharpa), Mikael Marin (viola) e por Roger Tallroth (guitarra). De eles é esta versión dunha canción tradicional sueca. One of the most representative groups of traditional Norwegian music is Väsen, originally formed by Olov Johansson Mikael Marín (nyckelharpa and fiddle) and by Roger Tallroth (guitar). Of those is this version of a traditional Nordic song. Uno de los grupos más representativos de la musica tradicional sueca es Väsen, formado originalmente por Olov Johansson (nyckelharpa), Mikael Marin (viola) y por Roger Tallroth (guitarra). De ellos es esta versión de una canción tradicional sueca.

libretobanda_final.indd 16

09/08/10 12:08


libretobanda_final.indd 17

09/08/10 12:08


Unha noite na eira do trigo_ 4:19 Letra: Curros Enríquez _Musica: José Castro ‘Chané’ Unha noite na eira do trigo, ó refreixo do branco luar, una nena choraba sin trégola os desdéns dun ingrato galan.

I o mirar as xentís anduriñas, cara a terra que deixa cruzar, ”Quen pudera dar volta” –pensaba”Quen pudera con vosco voar”.

I acoitada entre queixas decia: ”Xa no mundo non teño ninguen, vou morrer e non ven os meus ollos, os ollinos do meu doce ben.

Mais as aves i o buque fuxian, sin ouir seus amargos lamentos; soio os ventos repetian: ”Quen pudera convosco voar”.

O seus ecos de melancolia, camiñaban nas alas do vento, i o lamento repetia, vou morrer e non ven o meu ven.

Noites claras de aroma e lua, desde enton, que tristeza en vos hai pros que viron chorar una nena, pros que viron un barco marchar.

Lonxe dela de pe sobre a popa dun elebre e negreiro vapor, emigrado camiño de América, vai o pobre infeliz amador.

Dun amor celestial verdadeiro, quedou soio de baguas a proba, unha cova nun outeiro, i un cadabre no fondo do mar.

Este poema escrito por Curros Enríquez e musicado por José Castro ‘Chané’ era case un himno semioficial da emigración galega que chegou a Cuba en grandes grupos desde finais do XIX até os anos 30, Sabemos que as sociedades galegas de Cuba xogaron un papel fundamental no rexurdimento da cultura galega a finais do Século XIX. Unha das primeiras foi a Real Academia Galega, fundada na Habana o 30 de setembro de 1906 por Manuel Curros Enríquez e Xosé Fontenla Leal, entre outros. Curros Enríquez, un do tres principais iniciadores (xunto con Rosalía de Castro e Eduardo Pondal) do renacemento da lingua e a identidade cultural galegas, viviu durante os últimos anos da súa vida na Habana, onde traballou como xornalista para o “Diario de la Marina” até a súa morte en 1908.

libretobanda_final.indd 18

09/08/10 12:08


This poem written by Curros Enríquez and put to music by José Castro ‘Chané’ was almost a semiofficial hymn of the Galician emigration which left for Cuba in great numbers from the end of the 19th century until 30’s. We know that the Galician societies of Cuba played a fundamental role in the resurgence of Galician culture at the end of the 19th century. One of the firstwas the Real Academia Galega, founded in La Havana on 30th September 1906 by Manuel Curros Enríquez and Xosé Fontenla Leal, amoungst others. Curros Enríquez, one of the three principal initiators (together with Rosalía de Castro and Eduardo Pondal) of the renaissance of the Galician language and cultural identity, lived the last days of his life in La Havana, where he worked as a journalist for the “Diario de la Marina” until his death in 1908. Este poema escrito por Curros Enríquez y musicado por José Castro ‘Chané’ era casi un himno semioficial de la emigración gallega que llegó a Cuba en grandes grupos desde finales del XIX hasta los años 30, Sabemos que las sociedades gallegas de Cuba jugaron un papel fundamental en el resurgimiento de la cultura gallega de finales del Siglo XIX. Una de las primeras fue la Real Academia Galega, fundada en la Habana el 30 de septiembre de 1906 por Manuel Curros Enríquez y Xosé Fontenla Leal, entre otros. Curros Enríquez, uno del tres principales iniciadores (junto con Rosalía de Castro y Eduardo Pondal) del renacimiento de la lengua y la identidad cultural gallegas, vivió durante los últimos años de su vida en la Habana, donde trabajó como periodista para el “Diario de la Marina” hasta su muerte en 1908.

libretobanda_final.indd 19

09/08/10 12:08


Pasodobre de Viasc贸n_ 3:40 tradicional

Pasodoble tradicional que popularizou, entre outros, Ricardo Portela (1920-1992) mestre sobranceiro no toque pechado. A traditional pasodoble popularised by, amoungst others, Ricardo Portela (1920-1992) eminent maestro of closed playing. Pasodoble tradicional que populariz贸, entre otros, Ricardo Portela (1920-1992) maestro singular en el toque cerrado

libretobanda_final.indd 20

09/08/10 12:08


Por encima del aro_ 5:53 tradicional Extraido do repertorio de Eliseo Parra. Extracted of the repertoire of Eliseo Parra Extraido de el repertorio de Eliseo Parra Por encima del aro de mi pandero como veo lo malo veo lo bueno, acuerdate madama cuando te regalé la cinta para el pelo, la hevilla para el pié olé, olé madama de ti me enamoré. Si será grande la mar que en ella caben navíos En el pecho de mi amante caben los secretos míos Ay de mi que la perdí la llave de la alegría Ay de mi que la perdí si la perdí no era mía Con el granador con el granadero Con el granador, con el granadero amor mío yo me voy No quiero tus avellanas no las quiero, no las quiero, Que otros me las dan de balde tú me cobras el dinero Y amores y dolores quitan el sueño Yo como no los tengo descanso y duermo Ay que dolor señor militar con el fusil al hombro paso regular La despedida canto no me han oido y ahora con mis honores yo me despido Ay que dolor señor militar con el fusil al hombro paso regular

libretobanda_final.indd 21

09/08/10 12:08


Slangpolska ef Byss Kalle_ 4:38 Tradicional nórdica As “Polskas” pertencen á música e danza compartida polos paises nórdicos, chamadas Polsk en Dinamarca, Polska en Suecia e Finlandia e por varios nomes en Noruega. Son bailes agarrados con algunha variante de rondó. Esta peza chegou á banda a través dun grupo chamado JPP. As “Polskas” pertencen á música e danza compartida polos paises nórdicos, chamadas Polsk en Dinamarca, Polska en Suecia e Finlandia e por varios nomes en Noruega. Son bailes agarrados con algunha variante de rondó. Esta peza chegou á banda a través dun grupo chamado JPP. As “Polskas” pertencen á música e danza compartida polos paises nórdicos, chamadas Polsk en Dinamarca, Polska en Suecia e Finlandia e por varios nomes en Noruega. Son bailes agarrados con algunha variante de rondó. Esta peza chegou á banda a través dun grupo chamado JPP.

libretobanda_final.indd 22

09/08/10 12:08


Queen of the Rushes_ 3:43 con Chick McAuley & the Strating Sisters Tradicionais irlandesas Como as anduriñas, Chick Mcauley e un visitante perenne da Galiza. Este escocés, é un dos maiores exponentes da guitarra coa afinación DADGAD. Nestas jigs tradicionais irlandesas, popularizadas por Planxty entre outros, a BdC conta coa súa colaboración e ca das irmáns australianas Corinnn e Nicola Strating. Como as anduriñas, Chick Mcauley e un visitante perenne da Galiza. Este escocés, é un dos maiores exponentes da guitarra coa afinación DADGAD. Nestas jigs tradicionais irlandesas, popularizadas por Planxty entre outros, a BdC conta coa súa colaboración e ca das irmáns australianas Corinnn e Nicola Strating. Como as anduriñas, Chick Mcauley e un visitante perenne da Galiza. Este escocés, é un dos maiores exponentes da guitarra coa afinación DADGAD. Nestas jigs tradicionais irlandesas, popularizadas por Planxty entre outros, a BdC conta coa súa colaboración e ca das irmáns australianas Corinnn e Nicola Strating.

libretobanda_final.indd 23

09/08/10 12:08


Hard on the heels_ 3:34 tradicional balcánica Esta peza esta grabada no disco de Andy Irving e David Spillane titulado “East Wind” e é froito das viaxes de Andy Irving por Bulgaria e Macedonia. Esta peza e prácticamente imposible de bailar pois vai mudando de compases de 15/16 a 9/16. Esta peza esta grabada no disco de Andy Irving e David Spillane titulado “East Wind” e é froito das viaxes de Andy Irving por Bulgaria e Macedonia. Esta peza e prácticamente imposible de bailar pois vai mudando de compases de 15/16 a 9/16. Esta peza esta grabada no disco de Andy Irving e David Spillane titulado “East Wind” e é froito das viaxes de Andy Irving por Bulgaria e Macedonia. Esta peza e prácticamente imposible de bailar pois vai mudando de compases de 15/16 a 9/16.

libretobanda_final.indd 24

09/08/10 12:08


libretobanda_final.indd 25

09/08/10 12:09


Os músicos que participaron na gravación foron os seguintes: Chus Bello banjolina, Pablo Dalama saxo /gaita, Antón Guillen violino, Roi Vázquez frautas, Manuel Amigo gaita, djembé e percusións tradicionais, Davide Salvado voz e pandeireta, Santiago Cribeiro acordeón, Pepa Yáñez voz e pandeireta, Quim Farinha violino, Gonzalo Goás guitarra, Carlos Freire percusións, Xan Pampín bombo con pratos. ...Tamén foron e serán Banda das Crechas... Tucho, Olga, Serxio Tannus, Edelmiro Fernández, Sopas, Xacobe Varela, Guancho, Guillermo Fernandez, Kiko Comesaña, as “Uxias”, Guadi, Kin Garcia, Padraig, Cesar Morais, Diego Massimini, Xulio Villaverde, LAR Legido, Xabier Diaz, Carlos Xosé, Serxio Cobos, Roberto Sala, Montse e Felisa, Chick McAuley, Paddy Duncan, as Strating Sisters, Molly Carr, Aitana, Maria, Macarena e Carme, Xosé Ramón Vázquez, Pepe Vaamonde, Xurxo Varela, Raciel, ós “pandeiromus”, ás “Liñaceiras”, ós “Dhais” e moitisimos máis que pasaron polas foliadas… e tamén por suposto tódolos bailadores e bailadoras que son quen de bailar nun metro cadrado… Datos técnicos: Este disco foi gravado ao vivo na Casa das Crechas o 31 de maio do 2009 dende a unidade móvil de Casa de Tolos sendo técnico de gravación Ramón Campos. A gravación foi feita en duas partes de tres horas cada unha, nas que se interpretaron máis de trinta temas que se gravaron nunha única toma. Asistentes da gravación Jorge Rodríguez e Pablo Casal. As nosas grazas os técnicos de son Paula Castro e de video-fotografia Xavier Belho. Mesturado por Ramón Campos, Manuel Amigo e Jon Scullard nos meses de febreiro e marzo do 2010, nos estudios Control-Z Santiago de Compostela. Masterizado por Ramón Campos e Chus Bello Deseño gráfico e fotografías feitos por Xavier Belho.

libretobanda_final.indd 26

09/08/10 12:09


AGRADECEMENTOS Ó noso técnico de son Jon Scullard…A Douglas Naismith (que non é ferreiro) polas traduccións en inglés. A toda a nosa familia da Casa das Crechas, Pedro, Mario, Sara, Claudia, Iván, Rosa, Amalia, á señora Carmen, Oscar Corral,…, e moi especialmente a Victor Belho. A toda a outra familia da Casa de Xantar O dezaseis, Avelino, Alfredo, Chupi, Fi, Sonia, Manoli, Cecilia, Oscar, Casal, a Zalo e moi especialmente a Suso do Dezaseis, A tódolos músicos e técnicos, que participaron dalgún ou outro xeito nas foliadas das Crechas. A Fernando Luaces e á discografica BOA por abrazar este traballo con tanto agarimo. E por último pero non menos importante… … adicado ás nosas familias, aos nosos amigos (aos que están e aos que xa non están…), ás rapazas da taquilla Ceci, Ana, Cris, Molly, Inés, aos estudantes e aos Erasmus, ós peregríns, á xente que dá o coñazo, á xente que lle importa tres carallos, a Toni (pulseras), a Doro (pintor), a Goe (hermitaño), e a todas esas persoas que fan tan máxicas, tan especiais e tan humanas as foliadas na Casa das Crechas.

libretobanda_final.indd 27

ba

A

S

a

nd a

d as C R E

CH

09/08/10 12:09


libretobanda_final.indd 28

09/08/10 12:09


Turn static files into dynamic content formats.

Create a flipbook
Issuu converts static files into: digital portfolios, online yearbooks, online catalogs, digital photo albums and more. Sign up and create your flipbook.