Column Ruud: een geval apart

Een geval apart

Daar vallen de bladeren. Nog even en dan glijden we over de eerste sneeuwvlokken Sinterklaas tegemoet. De laatste paar overgebleven rasoptimisten krijgen alweer elfstedenkoorts. Gladheid alom. Slippen, schuiven en schaatsen mag dan soms voor hilariteit zorgen, maar voor een deel van ons zijn de zorgen van een heel ander niveau, namelijk: hoe blijf ik overeind? Er zijn nogal wat aandoeningen die van invloed zijn op onze fysieke stabiliteit en ‘ouder worden’ is daarvan de meest in het oog springende. De vanzelfsprekendheid waarmee de zomer is volgewandeld, verdwijnt in de herfst en de winter. Overal ligt een valpartij op de loer, een schuiver of een duikeling, die blauwe plekken, gebroken heupen en hardnekkige wonden kan opleveren. Glibberige trapjes en stoepjes zorgen elk jaar voor een enorme zorgconsumptie. Niet voor niets dat ‘valpreventie’ steeds meer aandacht krijgt.

Een deel van de gevallen (pun intended) is regelrecht te herleiden tot het gebruik van geneesmiddelen. Hoewel slaap- en kalmeringsmiddelen misschien tijdelijk noodzakelijk zijn voor je mentale evenwicht, zijn ze een slechte voorspeller voor het fysiek rechtop blijven. Elke dosisaanpassing leidt opnieuw tot minder alertheid en meer duizeligheid en daarmee tot een groter risico om onderuit te gaan. En zo zijn er veel meer middelen die je onbedoeld met de aarde in aanraking kunnen laten komen. Niet alles kan met wandelstokken en rollators worden opgevangen. Maar er zijn veel manieren om de kans om te kukelen te verkleinen. Spuuglelijke badmatjes hebben al menige ziekenhuisopname voorkomen, waarschuwingen voor drempels zorgen voor legere wachtruimtes bij de spoedeisende hulp en het regelmatig kritisch onder de loep nemen van je medicijngebruik kan ook een substantiële bijdrage leveren aan het verkleinen van de valkans.

Een geval apart is hoe we elkaar daarin op de been kunnen houden. Door actief te waarschuwen voor bijwerkingen, door consequent voor te lichten, door in je eigen omgeving obstakels op te ruimen, door iemand letterlijk onder de arm te nemen, of door je stoep sneeuwvrij te maken. Als we een beetje op elkaar letten, hoeft niemand aan de grond te zitten. Daar hebben we geen gezondheidszorg en geen overheid voor nodig. Iets meer begrip en iets meer solidariteit leidt tot een evenwichtigere samenleving. Figuurlijk en letterlijk.

Ruud Coolen van Brakel

Directeur Instituut Verantwoord

Medicijngebruik