Andoriña,
Escolma Poética O piano
ti que bailas
no no pía
no recuncho
fachendoso
do xardín, dille ao mozo
polo día O piano
que non toque nunca máis o violín. Que me lembro dunha moza
en movemento. Notas de berces.
asubía
Notas de amores. teclas brancas
frías
por aí.
notas ao vento
coas teclas
de xasmín
e hoxe vaga
Aire sonoro
música libre
de pel branca
con loucura
Antonio García Teijeiro
no no pía
negras
que eu quería
Recendos de Aire Sonoro
A xordeira de Beethoven
Notas de bicos.
semellaba de mentira,
Notas de cores
convertía os instrumentos todo o ano en curiosas fantasías, todo o día en sonatas, en concertos, o piano en fermosas sinfonías. no no pía. ¡Que xordeira a de Beethoven, … de mentira parecía! A Ludwig van Beethoven Ese xordo xenial.
Fala un violín
A trompeta
co seu amigo
ea
Un vello piano
ea
case esquecido.
¡que ben soa!
Falan de amores
trompetea.
e de concertos, falan de cores
Soa seca,
ea
Conversa triste
ea
duns instrumentos que foron novos hai xa ben tempo.
trompetea. ¡Que trompeta
Falan en baixo
tan sincera
nunha sonata,
tan humilde
as notas voan
tan sinxela!
negras e cansas.
Voz dourada
Notas de vellos
voz marela
dó mi sol la fa
voz que sempre
re si dó re mi notas descalzas.
A miña guitarra chora
no medio do prado
na tardiña
e pousa no ceo
trompetea.
e na aurora.
un doce salaio.
A miña guitarra chora
Salaio da terra.
e na seca
Salaio de amores.
soa leda
e sentimentos.
Alguén toca a gaita
fai que chova.
Salaio de fragas.
A miña guitarra chora
Salaio de cores.
tece soños
Xa cala esa gaita no medio do prado e fica no ceo un feble salaio.
dentro e fóra. A miña guitarra chora dorme o medo calma as horas. A miña guitarra chora mira aos ollos e namora.
A George Harrison (membro dos Beatles)