Mouriño pdf

ALUMNOS/AS 2潞A .

Adaptaci贸n.

A.D.R. CASTELAO

Hai uns seres que viven nos soutos e que ao naceren son uns vermes.

Disque nacen cando unha fada boa casa cun trasno.

Botan en forma de vermes hasta que caian os primeiros ourizos dos castiñeiros.Logo convértense en …

Preciosas fadas, ou en‌

Simpรกticos trasnos.

Mouriño era un destes vermes e vivía na codia dun castiñeiro

Mouriño era moi precavido.

Cando sentía algún ruído agochábase debaixo das follas do castiñeiro

Nos castiñeiros había fermosos ourizos que acochaban no seu interior castañas aínda branquiñas.

Unha vez ,un destes ourizos asomou o seu nariz espinento para ver que pasaba ao seu arredor e descubriu a Mouriño.

Mouriño viña a todo correr na procura do seu xantar, que eran as follas do castiñeiro.

As follas tiñan medo de ser devoradas por aquel verme e os ourizos comentaban enfadados…

- Este verme vaille comer as follas ao noso casti単eiro para que todos morramos sen chegar a criar as nosas casta単as.

- O que imos facer ĂŠ espetar as nosas espiĂąas no seu corpo molfalaba outro ourizo.

- Mais para iso temos que agardar a que pase por riba de n贸s , e n贸s non nos podemos mover.

Quen nos poder铆a axudar?

Daquela mesmo os ourizos escoitaron un desagradĂĄbel berro que viĂąa do aire.

Ollaron todos cara arriba e viron unha pega.

- AquĂ­ me tedes para vos axudar- berrou a pega do alto.

- Vou cazar a Mouriño e vóullelo levar aos meus pitiños.

Mouriño , que escoitara a conversa pegou o seu corpo á parte máis baixa dunha póla..

A pega dou voltas e mĂĄis voltas para atopar o verme pero MouriĂąo estaba moi ben agochado.

O único que a pega viu, foi a un miñato que se acercaba ao castiñeiro.

A pega decidiu marchar para non ser o seu bocado .

A pega non logrou cazar a Mouri単o e o mi単ato tampouco.

Pasou o tempo e o castiñeiro sobrevivíu ao ataque do verme Mouriño. As chuvias do outono fixeron medrar os cogomelos e o vento abaneou as pólas do castiñeiro e caeron os primeiros ourizos.

Os ourizos observaron que o Mouriño xa non comía as follas do castiñeiro.

MouriĂąo non facĂ­a mais que durmir.

A fada boa mandou a unha araĂąa para tecer unha tea de fĂ­os de prata.

Co fío de prata cubriu todo o corpo de Mouriño.

Mouriño durmiu días e días.

Pasaron semanas e o vento abaneou a caixiña na que durmía Mouriño.

Os ourizos , moi atentos a aquela caixiña, observaron como abría pouco a pouco e quedaron abraiados cando apareceu…

Unha fermosĂ­sima fada !

Era dunha beleza como ninguĂŠn vira antes naquel souto

Todo o souto estaba abraiado con aquela beleza.

A fada voaba dando voltas por entre os casti単eiros.

Os primeiros en apa単ar as casta単as naquel souto foron as fadas e os trasnos.

Para celebrar o nacemento da fada decidiron celebrar un MAGOSTO.

A fada MouriĂąa viveu para sempre naquel souto e coidou de todos os que vivĂ­an nel.

FIN