Sömürge Kürdistan Kürtler; ulus-devletlerin yükselişe geçtiği, her ulusun kendi ulus devletini kurduğu günden günümüze kadar ulusal birliğini sağlayamamış, ulus devletini kuramamış; Mezopotamya’nın topraksız, statüsüz, devletsiz bir ulusudur. Bölüşümün tarihsel temelinde ulus-devletini kuramama ve ulusal-siyasal birliğini sağlayamama yatar. Kürdistan’ın tarihsel olarak ekonomik alt yapısı daha çok tarıma dayalı, toplumu daha çok köylü ve siyasal biçimi ise ağalık-aşiret-beylik-kabile sisteminden ve bu siyasi öncülerin imparatorluklarla, devletlerle ilişkilerinden oluşmaktadır. Bugünkü sorunun özü ise ulus-devlet kuramama sorununun 20.yy’dan 21.yy’la kadar sürüyor olmasıdır. 20. yy’ı milat olarak belirlememizin temel sebebi; bu tarihin ulusal kurtuluş hareketlerinin Asya, Afrika ve Ortadoğu coğrafyalarında yükselişte olduğu dönemlerdir. Çin, Vietnam, Angola, Güney Afrika, Fas, Cezayir gibi uluslar üzerlerindeki sömürgecilerden bir bir kurtulurken Kürdistan coğrafyasının parçalanmışlığı devam ediyordu ve Kürt ulusu ise hiçbir statü tanınmaksızın Türkiye’de Türkleştirilmeye, İran’da Farslaştırlmaya, Suriye ve Irak’ta ise Araplaştırılmaya devam ediyor, ulusal bilinci oluşturacak her türlü hareket kanla bastırılıyordu. Öncelikle sorunun kendisi tartışmak; çözümün kendisini neredeyse bulmak anlamına gelir. Kürt ulusal sorununu; Kürtlerin parçalanmışlığını tartışırken Kürdistan’ın bir ülke, toprak olarak parçalanmışlığını tartışmamak; tarihi, gerçeği, bilimsel yöntemi inkar etmektir. Kürt sorunu bir ülkede yaşayan azınlığın sorunu ya da toprakları içinde barındırdıkları Kürtlere devletlerin gaddar uygulamalar yaptığı bunun sonucu olarak demokratikleşmenin gerektirdiği ‘demokratikleşme’ sorunu değildir. Kürt ulusal sorunu bir Kürdistan sorunudur, Kürdistan’ın tarihsel olarak parçalanma ve bugüne kadar bunun devam ettirilmesi sorunudur. Kürdistan’ın sömürge olma durumu Emperyalizm çağında da sürmektedir, bu tez Emperyalizm yadsımayı gerektirmez, tam tersi iktisadi-siyasi-toplumsal olarak çelişkilerle dolu Kapitalizmin en üst aşaması olan Emperyalizm çağında eşitsiz bileşik gelişim yasasının bir ürünüdür. Kürdistan’ın bugünkü sömürge konumundan bahsederken; Emperyalizm öncesi tek başına toprağa dayalı, toprak paylaşımına dayalı bir sömürgecilikten bahsetmemekteyiz. TC burjuvazisi Osmanlı’nın sömürgeci Kürdistan ilişkilerini devralmış bununla beraber kendisi kapitalizmin temellerini atmak için ulus-devletleşme sürecine girdiği için bu ikili süreci bugüne kadar sürdürmüştür, hem bir kapitalist ulus-devlet olarak ulusal kurtuluş mücadelesinin ürününü hem de Osmanlı’nın sömürgeci mirasını günümüze kadar çarpık ilişkileriyle devam ettirmiştir. Tıpkı bir yandan modern çağın özel mülkiyetçi sistemi olan kapitalizmin temellerini atarken öte yandan kapitalizm öncesinden kalan ve Kürdistan’da hakimiyetini kurumsallaştırabilmesi açısından işbirlikçi feodal kurumlarla şeyhlerle, aşiretlerle işbirliği yapması örneğinde olduğu gibi. Tarihsel olarak Kürdistan’ın sömürgeleşme durumu; tam da sömürgeciliğin açık özü olan toprak paylaşımına dayalı egemenliktir, bu paylaşım büyük emperyalist devletlerin sömürgecilik mücadelelerinin yoğun olduğu 1.Emperyalist paylaşım savaşı sürecine denk düşer, güncel olarak ise bu sömürgecilik tek başına Kürdistan’ın dört parçaya(buna ek olarak Rusya’daki Kızıl Kürdistan topraklarını da eklersek beş parçaya) ayrılmış toprak meselesi ile sürmemektedir; Kürdistan’ın özgünlüğünden(yani ulus-devlet kuramamış olmasından) ve bu gecikmenin günümüz çağında halen sürüyor olması açısından meseleye baktığımızda siyasal, ekonomik, toplumsal vb. olarak en geri sömürge, hatta devlet sınırları içerisinde statüsüz(ki statülü olmayışının temel nedenlerinden biri de sömürgecilik devrinin dünya ölçeğinde son bulması ile ilgilidir) bir sömürge olma özelliğine sahiptir. Öte yandan sömürgecilik ilişkileri tartışılırken genel teori sömürgeci bir devlet ve sömürge olan bir devlet ve bir toprak parçası üzerinden tartışılmaktadır. Kürtlerin sömürgeleşmesi bu iki kriteri de karşılamamaktadır,
1