550

Γαβριήλ ΜΕΛΙΣΣΟΥΡΓΑΚΗΣ

550

Κείμενο: Μενέλαος Αριστόπουλος

Τα λεωφορεία, πλέον, έχουν για όνομα ένα νούμερο. Δεν είναι «το Γουδί - Άνω Γαλάτσι», είναι το «622». Δεν είναι το «Φιλοθέη - Αμπελόκηποι», είναι το «610». Αφετηρία, στάσεις και προορισμός χάνουν τη μοναδικότητα της συνοικίας, της περιοχής που έχει τα δικά της χαρακτηριστικά, τη δική της ζωή. Και οι επιβάτες, καθώς μεταφέρονται από έναν αριθμό, γίνονται κι αυτοί μικροί αριθμοί που εμπεριέχονται σε έναν μεγαλύτερο, γίνονται μια τετραγωνική του ρίζα ή μια δεκαδική υποδιαίρεσή του.

Το 550, είναι ένα από τα μεγάλα λεωφορεία-φυσαρμόνικα, ξεκινάει από το Φάληρο, διασχίζει την Αθήνα και μετά από 56 στάσεις, κάνει τέρμα στην Κηφισιά. Και τα σχέδια του Μελισσουργάκη βοηθάνε το 550 να απωλέσει κάτι από την ιδιότητα του αριθμού και να αποκτήσει κάτι από τις αγωνίες που έχουν τα μικρά ονόματα όσων μεταφέρει.

ΤΟ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΖΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟ 550 ΜΕ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΝ. ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΣΑ. ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΟΥ. ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΜΕΝΟΥΝ ΜΕ ΣΤΩΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΑ ΠΑΝΔΕΙΝΑ.

«Ξεκίνησα να σχεδιάζω στο 550 για να περνάει η ώρα. Είμαι τακτικός επιβάτης του, αρκετά χρόνια τώρα. Χρειάζεται πάνω από μια ώρα για να με πάει και άλλο τόσο για να με γυρίσει από την εργασία μου. Προσωπικό ρεκόρ παραμονής στο 550 είναι οι δυο ώρες και είκοσι λεπτά. Χρόνος πολύς, που με κάποιο τρόπο πρέπει να γεμίσει. Έχω κοιμηθεί, έχω διαβάσει, έχω ακούσει μουσική και έχω σχεδιάσει πάρα πολύ μέσα σε αυτό. Σιγά σιγά όμως, το να σχεδιάζω μέσα στο 550 με έκανε να παρατηρώ όλο και περισσότερο τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν. Και τους αγάπησα. Είναι άνθρωποι μου. Άνθρωποι του μεροκάματου που υπομένουν με στωικότητα και ευγένεια τα πάνδεινα».

«Γιατί όποιος χρησιμοποιεί τα λεωφορεία ξέρει ότι η πραγματικότητα είναι σκληρή. Όποιος ζει ξέρει ότι η πραγματικότητα είναι σκληρή, αλλά τέλος πάντων. Σε κάθε διαδρομή, αυτές οι μικρές ιστορίες της καθημερινότητας με συγκινούν. Ένα χάδι, ένα δύσκολο τηλεφώνημα, ένα γέλιο από την παρέα των εφήβων. Μερικές φορές αισθάνομαι ότι είμαι στο κατάστρωμα καραβιού με εκατοντάδες ανθρώπους στριμωγμένους δίπλα μου. Αλλά, να σου πω, προτιμώ να κάνω έτσι το ταξίδι παρά μόνος μέσα στην καμπίνα μου».

> INFO

Ο Γαβριήλ Μελισσουργάκης γεννήθηκε στην Κρήτη και μεγάλωσε στην Κοκκινιά. Σπούδασε γραφίστας στην Α.Τ.Ε.Σ. στην Σχολή Πρώην Καθηγητών Δοξιάδη και δουλεύει ως γραφίστας τα τελευταία 28 χρόνια. Τα σχέδιά του της σειράς 550, συνήθως εμφανίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε χρόνους απρόβλεπτους, χωρίς περιοδικότητα και υπενθυμίζουν στους ανύποπτους επισκέπτες των κάθε είδους timeline την πραγματικότητα που κινείται παράλληλα με αυτούς, ακριβώς δίπλα τους, στη λεωφορειολωρίδα. Δουλειές του μπορείτε να βρείτε στο behance.net/bus550 και περισσότερες εικόνες από το 550 στο σύνδεσμο behance.net/gallery/71067895/bus-550