Μπέρνι Σάντερς ΕΥΛΟΓΗΣΟΝ

Κείμενο: Αποστόλης Καπαρουδάκης

Εικονογράφηση: Σπύρος Τσακίρης

Ο Μπέρνι Σάντερς δήλωσε ότι την πρώτη ημέρα του στο γραφείο θα νομιμοποιήσει την κάνναβη και στις 50 Αμερικανικές Πολιτείες. Προφανώς το εν λόγω «γραφείο» είναι αυτό του Λευκού Οίκου, οπότε και θα πρέπει πρώτα να φτάσει στην είσοδό του ως Πρόεδρος, ώστε η εξαγγελία του να πιάσει τόπο.

Για τους Αμερικανούς, το θέμα της κάνναβης αφορά πολλά περισσότερα από «τη διασκέδαση». Η επί δεκαετίες απαγόρευση του φυτού έστειλε στις φυλακές δεκάδες χιλιάδες μαύρους, λατίνους, ισπανόφωνους και εν γένει κάθε είδους μειονότητα που δεν ανήκε στην «άρια αμερικανική φυλή». Πιο σωστά «κάθε είδους μειονότητα, εκτός από αυτήν των πλουσίων», μιας και ως γνωστόν αυτή είναι μειονότητα που έχει δικαιώματα πλειονότητας, αλλά ας μην πιάσουμε τώρα αυτήν την κουβέντα.

Οι μεσοαστοί λευκοί Αμερικανοί, έπεφταν πάντοτε στα μαλακά, η αστυνομία δεν τους ενοχλούσε, αλλά ακόμη και εάν σπανίως τους ενοχλούσε, τα δικαστήρια έβλεπαν το χρώμα τους και τη φορολογική τους δήλωση και έδειχναν επιείκεια. Έτσι, «ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών» έγινε ένα πολύτιμο εργαλείο άσκησης ρατσιστικής και ταξικής πολιτικής με το πρόσχημα «να σώσουμε τα παιδιά μας από τα ναρκωτικά». Προφανώς, όποιος τα έβλεπε όλα αυτά ήταν πιθανότερο να πέσει στα ναρκωτικά αδυνατώντας να διαχειριστεί τον παραλογισμό, αλλά ας μην την πιάσουμε ούτε αυτήν την κουβέντα τώρα.

Και δεν είναι μόνο η κάνναβη, είναι και η κάθε είδους ουσία, ακόμη και οι πλέον επικίνδυνες, γύρω από τις οποίες έχει ανοίξει η συζήτηση για το εάν οφείλουν πλέον να τελούν μεν υπό έλεγχο χωρίς οι χρήστες τους να διώκονται.

Το Ντένβερ, για παράδειγμα, έγινε το Μάιο του 2019 η πρώτη πόλη της Αμερικής στην οποία τα, παραισθησιογόνα μεν, μη εθιστικά δε, μανιτάρια με ψιλοκυβίνη έγιναν πλέον νόμιμα. Το αποφάσισαν οι κάτοικοί της στο σχετικό δημοψήφισμα. Κατάλαβαν οι άνθρωποι ότι αφενός τα θύματα από την εξάρτηση των τοξικών εθιστικών ουσιών είναι εκατομμύρια, αφετέρου ότι η απαγόρευση όχι μόνο δεν τα μείωσε αλλά τα αύξησε δραματικά.

Οι Αμερικανοί προφανώς διδάχτηκαν κάτι από την ποτοαπαγόρευση, αλλά το διδάχτηκαν μισό. Και αυτό το «μισομπούκαλο» τούς πήρε 80 χρόνια να το παραγγείλουν ολόκληρο. Ενδιαμέσως, το ιδεολόγημα του «πολέμου κατά των ναρκωτικών» το έκαναν οι Πρόεδροί τους εξαγωγή σε όλο τον πλανήτη. Με αυτό σημαία, έκαναν επιδρομές σε χώρες όπως ο Παναμάς και η Κολομβία, ενώ το έστειλαν με συσκευασία δώρου και στην Ευρώπη, που τους ευχαρίστησε και ως αντίδωρο δεν του έβαλε δασμούς.

«Να προσέχεις από που ψωνίζεις», στο έλεγε η μαμά σου, στο έλεγε κι η θεία σου η Περσεφόνη, δεν άκουγες όμως. Και καλά εσύ, ολόκληρη Ευρώπη που ψωνίζει τόσα χρόνια από τις αμερικάνικες βιτρίνες πολεμικών ειδών; Ψώνισε Ιράν, ψώνισε Ιράκ, ψώνισε Αφγανιστάν, ψώνισε και πόλεμο κατά των ναρκωτικών γιατί το είχαν οι Αμερικανοί προσφορά «στους δύο πολέμους παίρνεις έναν δώρο».

Τώρα, η γηραιά ήπειρος τρέχει να προλάβει «το τρένο της ανάπτυξης» της κάνναβης καθώς ορέγεται παρά με ουρά, αλλά και πάλι κωλώνει. Έχει την τεχνογνωσία, έχει τις προβλέψεις που αφορούν στη μείωση της χρήσης στην περίπτωση της νομιμοποίησης των απαγορευμένων ουσιών, έχει όμως και προβληματάκια. Το μεγαλύτερο από αυτά δείχνει να είναι ιδεολογικό. Περίεργο θα μου πεις, αφού ιδεολογίες πλέον δεν υπάρχουν πως γίνεται κοτζαμάν Ευρώπη να έχει πρόβλημα ιδεολογικό; Κι όμως, αν αποδεχτούμε αυτά που λένε οι επιστημονικές έρευνες, ότι δηλαδή όπου νομιμοποιείται η χρήση της κάνναβης προστατεύεται η υγεία των καταναλωτών της, τότε θα πρέπει να δεχτούμε ότι οι πολίτες δεν συνετίζονται μέσω της σφαλιάρας αλλά επιλέγουν σωστά μέσω της γνώσης.

Κι αυτό, με τη σειρά του, σημαίνει ότι αποδεχόμαστε πως οι άνθρωποι έχουν γνώση και βούληση που ξεπερνάει το «φοβάμαι ότι θα τιμωρηθώ». Κι αν το δεχτούμε αυτό, τότε θα πρέπει να σταμήσουν οι σφαλιάρες και να ξεκινήσει η διαδικασία που θα βοηθάει τη γνώση, την επίγνωση και διάφορα άλλα «επί». Κι αν συμβεί αυτό, οι πολίτες θα αλλάξουν αυτά που δεν τους αρέσουν. Κι αν γίνει τέτοιο πράγμα, καταστραφήκαμε, διότι ο κόσμος θα βελτιωθεί! Κι αυτό μας γεμίζει αγωνία, γιατί πως θα είναι άραγε ένας κόσμος καλύτερος;

Μήπως λοιπόν είναι προτιμότερο να μείνουμε με αυτά που έχουμε και να μην το πολυψάχνουμε; Στο κάτω-κάτω της γραφής, ως έχουν τα πράγματα, μια ζωούλα που μας αναλογεί κουτσά στραβά την κάνουμε. Αν τα πράγματα γίνουν καλύτερα μπορεί και να μην το αντέξουμε και να σκάσουμε σαν καρπούζι από τη χαρά μας.

Πως να στο πω, καλό είναι να χορεύουμε γυμνοί κι ελεύθεροι στα γρασίδια, αλλά μπορεί να είναι και χειμώνας και να μη βολεύει. Άπαξ και το ‘χεις το παλτουδάκι σου, δεν είναι ανόητο να θες να κυκλοφορείς ξεκάλτσωτος;

Αν το καλοσκεφτείς, τι απομένει; Το πως θα κερδίσεις τη βασιλεία των ουρανών, καθώς στον επίγειο βίο τα τραπέζια είναι ρεζερβέ, όποιος γεννήθηκε πρίγκιπας έχει πρώτο τραπέζι πίστα, όποιος γεννήθηκε κοινός θνητός το πολύ να κάτσει όρθιος με ένα ποτό στο μπαρ δίπλα στο ηχείο να του ξύνει το αυτί. Οπότε ας ανάψουμε ένα κεράκι.

Και πάλι όμως τα πράγματα μπλέκονται, καθώς ήδη Έλληνες ιεράρχες ψάλουν σε εγκαίνια καταστημάτων πώλησης ειδών κάνναβης. Και στη Λάρισα συνέβη και στο Ηράκλειο επίσης, όταν τον περασμένο Οκτώβριο ο Αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος ευλόγησε κατάστημα του κλάδου.

Άρα πάλι στην νομιμοποίηση επιστρέφουμε, είτε στοχεύουμε στον μετά θάνατο παράδεισο είτε στην εν ζωή ποταπή χαρά του μάταιου τούτου κόσμου. Άρα, ας ελπίσουμε οι Δημοκρατικοί να εκλέξουν τον «άθεο Σάντερς» κι ας ανάψουμε στα κρυφά κι ένα κεράκι ίσα με το μπόι του. Ποτέ δεν ξέρεις...