Goede buur

Kluizenaar wordt mensenmens

Drie jaar geleden ontweek Joost Rippen (45) mensen het liefst. De enige levende wezens waarbij hij zich op zijn gemak voelde, waren katten. Maar dat was toen. Tegenwoordig zoekt hij de gezelligheid op en zet hij zich in voor zijn buurt: “Het is veel fijner om vanuit vertrouwen te leven.”

“Ik woon al achttien jaar op de Bokkelaren, maar ik was niet altijd zo’n goede buurman als nu. Ik werd vrachtwagenchauffeur om maar niet onder de mensen te hoeven komen, vooral vrouwelijk gezelschap maakte me bloednerveus. Na mijn burn-out ging het verder bergafwaarts, ik werd een kluizenaar. Door mijn drank- en drugsgebruik had ik geen normaal ritme meer en werd het een bende in huis. Dat ik overlast veroorzaakte voor anderen, hield me toen niet bezig.

Dierenasiel Drie jaar geleden besloot ik dat het zo niet langer kon. Mijn vrijwilligerswerk in het dierenasiel in Bruchem heeft me geholpen de draad weer op te pakken. Katten trekken zich van niemand iets aan, dus als ik bij ze was, kon ik ook gewoon mezelf zijn. Ik brak met mijn verslavingen en zocht hulp voor het verwerken van mijn jeugdtrauma, want ik wist dat daar de oorzaak van mijn problemen lag. Langzaam verdwenen mijn angsten en voelde ik me meer op mijn gemak bij mensen. Ik werkte een tijdje in de Noorderpoort, dankzij hen heb ik mijn sociale vaardigheden verder ontwikkeld. Zo vond ik mezelf terug.

Mooie dingen Ik ben nu een betere buurman – voor mij geen aanvaringen meer. Zomers, als het op onze balkons te heet is, zit ik graag met mijn buurvrouw op de galerij bij de voordeur. Dat vind ik heel gezellig. Elke week ruim ik het zwerfafval rondom onze flat op, met een grijpstok van de gemeente. Ik wil me niet ergeren omdat anderen die rommel achterlaten, ik focus me op het goede gevoel van het opruimen. Als je positief in het leven staat, komen er mooie dingen op je pad. Dat leeft veel lekkerder.”