F/A-18 Super Hornet w Stanach Zjednoczonych i na świecie

F/A-18 Super Hornet w Stanach Zjednoczonych i na świecie

F/A-18E z dywizjonu VFA-27 „Royal Maces” startuje z lot niskowca USS George Washington, operu jącego 18 listopada 2009 r. na wodach Pacyfiku.

Osiemnaście lat temu pokładowe, wielozadaniowe samoloty myśliwskie F/A-18 Super Hornet zaczęły wchodzić do wyposażenia dywizjonów marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Z powodzeniem zastąpiły „klasyczne” myśliwce typu F/A-18 Hornet. Pomimo takiego samego oznaczenia, Super Hornet nie stanowi jedynie „rozwojowej” wersji Horneta, chociaż przypomina go zewnętrznie. Jest to zbudowany praktycznie od podstaw nowoczesny myśliwiec, dzięki któremu w ostatnich dwóch dekadach amerykańskie lotnictwo pokładowe zachowało wysokie możliwości bojowe. Obecne plany US Navy zakładają, że samoloty Super Hornet w najnowszej wersji – Block III – pozostaną w służbie do połowy XXI wieku.

7 września 2007 r. – F/A-18F z dywizjonu VFA-102 „Diamon dbacks” podchodzi do lądowania na lotniskowcu USS Kitty Hawk na wodach Zatoki Bengalskiej.

Wpołowie lat 80. XX w. marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych (US Navy) zaczęła rozważać za stąpienie nowymi konstrukcjami zarówno myśliwców pokładowych F-14A Tomcat jak i pokładowych samolotów szturmowych A-6E Intruder. Rozpoczęto dwa programy: NAFT (Navy Advanced Tactical Fighter) oraz ATA (Advanced Tactical Aircraft). W ramach NAFT planowano wdrożyć morską wersję myśliwca o niskiej wykrywalności radioloka cyjnej (stealth) typu Lockheed F-22A Raptor. Z kolei w ramach programu ATA Intruder miał być zastąpiony przez samolot szturmo wy, również o charakterystyce stealth typu General Dynamics/McDonnell Douglas A-12 Avenger II.

W tym czasie US Navy rozważała rów nież wdrożenie rozwiązania tymczasowego w postaci znacznie zmodernizowanej wersji myśliwca wielozadaniowego typu McDon nell Douglas F/A-18 Hornet. W 1987 r. rozpoczęto studium nazwane Hornet 2000. Zastrzegano jednakże, że opracowanie nowej wersji Horneta mogłoby być zrealizowane jedynie jako rozwiązanie tymczasowe – w oczekiwaniu na wdrożenie platform F-22 i A-12. Realizacja dwóch tak ambitnych pro gramów była jeszcze możliwa w warunkach budżetów zimnowojennych, jednak na po czątku lat 90. sytuacja była już zupełnie inna. Z powodu ograniczeń budżetowych, w styczniu 1991 r. skasowano program ATA. Taki sam los spotkał program NAFT, który zamknięto w 1993 r. Co więcej, w 1989 r. se kretarz obrony Dick Cheney nie zgadzał się na dalsze finansowanie produkcji myśliw ca F-14D Super Tomcat. Zakończono ją po zbudowaniu 37 egzemplarzy, a marynarka otrzymała jedynie fundusze na moderniza cję posiadanej floty F-14A/B Tomcat. Firma McDonnell Douglas od razu skorzystała z okazji przedstawiając koncepcję myśliw ca F/A-18E/F Super Hornet – powiększonej wersji F/A-18C/D Hornet. Było to rozwinię cie wcześniejszego projektu Hornet 2000. Nowa platforma wielozadaniowa mogłaby zastąpić zarówno myśliwce F-14A/B/D jak i szturmowce A-6E, co mogłoby przynieść duże oszczędności. Docelowo mogłaby też zastąpić samoloty S-3A/B Viking w zada niach tankowania powietrznego.

W grudniu 1992 r. US Navy przyznała firmie McDonnell Douglas wstępny kon trakt na budowę pięciu egzemplarzy jednomiejscowych oznaczonych F/A-18E oraz dwóch dwumiejscowych oznaczonych jako F/A-18F.