SIŁY POWIETRZNE
Paweł Henski
F/A-18 Super Hornet
w Stanach Zjednoczonych i na świecie F/A-18E z dywizjonu VFA-27 „Royal Maces” startuje z lotniskowca USS George Washington, operującego 18 listopada 2009 r. na wodach Pacyfiku.
Osiemnaście lat temu pokładowe, wielozadaniowe samoloty myśliwskie F/A-18 Super Hornet zaczęły wchodzić do wyposażenia dywizjonów marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych. Z powodzeniem zastąpiły „klasyczne” myśliwce typu F/A-18 Hornet. Pomimo takiego samego oznaczenia, Super Hornet nie stanowi jedynie „rozwojowej” wersji Horneta, chociaż przypomina go zewnętrznie. Jest to zbudowany praktycznie od podstaw nowoczesny myśliwiec, dzięki któremu w ostatnich dwóch dekadach amerykańskie lotnictwo pokładowe zachowało wysokie możliwości bojowe. Obecne plany US Navy zakładają, że samoloty Super Hornet w najnowszej wersji – Block III – pozostaną w służbie do połowy XXI wieku.
W
połowie lat 80. XX w. marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych (US Navy) zaczęła rozważać zastąpienie nowymi konstrukcjami zarówno myśliwców pokładowych F-14A Tomcat jak i pokładowych samolotów szturmowych A-6E Intruder. Rozpoczęto dwa programy: NAFT (Navy Advanced Tactical Fighter) oraz ATA (Advanced Tactical Aircraft). W ramach NAFT planowano wdrożyć morską wersję myśliwca o niskiej wykrywalności radiolokacyjnej (stealth) typu Lockheed F-22A Raptor. Z kolei w ramach programu ATA Intruder miał być zastąpiony przez samolot szturmowy, również o charakterystyce stealth typu General Dynamics/McDonnell Douglas A-12 Avenger II. W tym czasie US Navy rozważała również wdrożenie rozwiązania tymczasowego w postaci znacznie zmodernizowanej wersji myśliwca wielozadaniowego typu McDonnell Douglas F/A-18 Hornet. W 1987 r. rozpoczęto studium nazwane Hornet 2000. Za7 września 2007 r. – strzegano jednakże, że opracowanie nowej F/A-18F z dywizjonu wersji Horneta mogłoby być zrealizowane VFA-102 „Diamonjedynie jako rozwiązanie tymczasowe – dbacks” podchodzi w oczekiwaniu na wdrożenie platform F-22 do lądowania na lotniskowcu USS Kitty i A-12. Realizacja dwóch tak ambitnych programów była jeszcze możliwa w warunkach Hawk na wodach budżetów zimnowojennych, jednak na poZatoki Bengalskiej. 36
Lotnictwo Aviation International
czątku lat 90. sytuacja była już zupełnie inna. Z powodu ograniczeń budżetowych, w styczniu 1991 r. skasowano program ATA. Taki sam los spotkał program NAFT, który zamknięto w 1993 r. Co więcej, w 1989 r. sekretarz obrony Dick Cheney nie zgadzał się na dalsze finansowanie produkcji myśliwca F-14D Super Tomcat. Zakończono ją po zbudowaniu 37 egzemplarzy, a marynarka otrzymała jedynie fundusze na modernizację posiadanej floty F-14A/B Tomcat. Firma McDonnell Douglas od razu skorzystała z okazji przedstawiając koncepcję myśliwca F/A-18E/F Super Hornet – powiększonej
wersji F/A-18C/D Hornet. Było to rozwinięcie wcześniejszego projektu Hornet 2000. Nowa platforma wielozadaniowa mogłaby zastąpić zarówno myśliwce F-14A/B/D jak i szturmowce A-6E, co mogłoby przynieść duże oszczędności. Docelowo mogłaby też zastąpić samoloty S-3A/B Viking w zadaniach tankowania powietrznego. W grudniu 1992 r. US Navy przyznała firmie McDonnell Douglas wstępny kontrakt na budowę pięciu egzemplarzy jednomiejscowych oznaczonych F/A-18E oraz dwóch dwumiejscowych oznaczonych jako F/A-18F. Pozostawienie oznaczenia F/A-18
GRUDZIEŃ 2019
