Wiedza i rozrywka Krzysztof Flasiński
W niniejszym artykule przyglądam się popularnonaukowej sferze polskojęzycznego YouTube’a oraz sposobom jej wykorzystania w edukacji szkolnej. Już niemal dziesięć lat temu Tomasz Goban-Klas, postulując wzmocnienie roli edukacji medialnej w szkołach, zaznaczył, że w obszarze współczesnych mediów „uczniowie muszą być (…) przygotowani na niespodzianki”, a „chowanie głowy w piasek (…) nie jest dobrym programem edukacyjnym”1. Niezależnie jaką opinię mają na ten temat politycy czy nauczyciele, YouTube stał się istotnym źródłem wiedzy. Warto więc poznać, i spróbować wykorzystać, jego edukacyjne oblicze. Kanały, jakie będę omawiał, podzieliłem na trzy grupy: akademickie, eksperckie i należące do edukacyjnej szarej strefy. Już na wstępie powinienem zaznaczyć, że podział ten jest sztuczny i uproszczony. Szczególnie w ostatniej kategorii twórcy są niezwykle wyraziści i budują wizerunki na odmienności i wyróżnianiu się wśród innych osób publikujących treści wideo2. Każda z audycji ma własne, zindywidualizowane cechy. Autorzy rozwijają się, ponieważ popularnonaukowa koncepcja wymaga od nich stałego dokształcania się oraz pracy nad kompetencjami medialnymi, dydaktycznymi i metodycznymi3. Poniżej prezentuję jedynie kilka kanałów popularnonaukowych. YouTube, również polski, oferuje ich o wiele więcej.
T. Goban-Klas, Nowa edukacja medialna w społeczeństwie ryzyka i katastrof, „Edukacja i Dialog” 2010, nr 220/221 (9/10), s. 42–46.
1
A. Barańska-Szmitko, Relacja między dyskursem popularnonaukowym w serwisie YouTube a wizerunkiem vlogera na przykładzie prowadzących kanały Historia Bez Cenzury oraz Irytujący Historyk, „Studia de Cultura” 2020, 12 (2), s. 74–75.
2
A. Michniuk, YouTube – YouLearn. Nauka przez Youtube?, „e-mentor” 2014, nr 56 (4), s. 43.
3
281
