STEIGER VREUGD

Lianne Lagrouw (32) woont met Jeroen (34), dochter Audry (3) en vogel Mo op het woonschip

Palmgracht tussen Steigereiland en Haveneiland-West in Amsterdam.

‘Jeroens vader woont op een schip zonder ligplaats. Wij kochten een ligplaats voor hem en spraken af dat wij daar zelf over vijf jaar zouden gaan wonen. Op de dag dat we zouden tekenen, bedacht mijn schoonvader zich en waren we opeens bezig alleen een ligplaats te kopen. Maar een ligplaats financieren lukt alleen mét schip… We kregen twee weken tijd om er een te vinden. We vonden een scheepje, waarmee we uiteindelijk door heel Nederland hebben gevaren. Ongepland, maar superleuk.’

AMSTEL

‘Drie jaar later stelden onze buren voor om van plek te ruilen. Daarvoor moesten we wel een ander schip hebben, dus verkochten we dat van ons. De ruil ging uiteindelijk niet door en opnieuw gingen we onverwacht op zoek naar een schip. Als jongetje zwom Jeroen vaak in de Amstel. Zodra er een vrachtschip passeerde, moesten alle kinderen het water uit. Een van de schepen die vaak langsvoer, was de Palmgracht. En die bleek nu te koop. Het was in no time duidelijk, dit moest zo zijn: de Palmgracht werd onze nieuwe waterwoondroom!’

25.000 KILO STAAL

‘We kochten hem uit de vaart, en dat was spannend. Want het was heel moeilijk om een goed beeld van de binnenkant te krijgen. Jeroen heeft er zo’n 25.000 kilo staal uit gesneden en we hebben flink verbouwd. De stuurhut, het achterste ruim en de kapiteinswoning werden onze woning. Van het voorste ruim, net als het achterste met een rondlopend plafond, maakte we een B&B. Toen ik zwanger bleek, hadden we ineens een deadline. In december is Audry geboren, in januari kon de B&B open en daarna hebben we ons woongedeelte afgemaakt.’

Plek Om Samen Te Zijn

‘Hoe fijn het schip ook is, mijn favoriete plek is de steiger. Daar hebben we een tuintje van gemaakt, dat we delen met de buren. We eten er, zitten er in de zon, de kinderen spelen er, en de hele dag komen er gezellig buren voorbij. We zijn er na een vakantie, de koffers nog niet aan boord, weleens blijven hangen, om pas drie uur later door te lopen naar de Palmgracht. Eigenlijk willen we hier nooit meer weg, maar tegelijkertijd zijn we altijd op zoek naar nieuwe avonturen.’ •