"Επι της αυρίου εκίνησαν και ήλθαν στην Λιοδώραν, το παρεπόταμον του Αλφέως ολόρθα εκατεβαίναν στην Ίσοβαν εδιάβηκεν αλλάγι από τους Σούρκους, το μοναστήρι εκάψασιν, εδε αμαρτία που εγίνη. Απαύτου εκατέβησαν ολόρθα εις την Πρινίτσαν, εκεί κατούνες έπιασαν, εστήσασιν τες τέντες"
1
Φρονικόν του Μορέως, στ. 4669-4674.
ΛΠΘΤΖΘΛΠΑΡΔΘ ΔΘΛΗΜΘΑΘΑ ΗΚΕΙΤΡΟΜΘΙΗ ΕΦΗΛΕΡΘΔΑ 2 ΦΡΟΝΟ ΑΡ.ΥΤΛΛΟΤ : 7 ΕΠΣΕΜΒΡΗ 2014 ος
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΤΦΑΡΙΣΨ
ΜΠΙΣΖΙΜΠΑΡΔΑΙΪΚΕ ΜΟΡΥΕ
ε όλη την διαδρομή του ανθρώπου πάνω στην γη ο θάνατος σημαδεύει φίλους και συγγενείς με ανεξίτηλα σημάδια και η συμπαράσταση από τον συνάνθρωπο είναι επιτακτική ανάγκη για να μετριασθεί η στεναχώρια και να απαλυνθεί ο βαρύς πόνος. Με την πάροδο του χρόνου πολλά λαογραφικά στοιχεία και κοινωνικές εκδηλώσεις έχουν χάσει τον προγενέστερο χαρακτήρα τους, όχι όμως και ο θάνατος με τις παρελκόμενες εκδηλώσεις του που παραμένει αναλλοίωτος και προκαλεί φόβο και δέος τόσο στους συγγενείς όσο και στους συνανθρώπους του εκλιπόντος. Με αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του πατέρα μου, Ηλία Δ. Ζέρβα θα ήθελα, μέσα από αυτές τις γραμμές, να ευχαριστήσω όλους, μα όλους όσοι παραβρέθηκαν στην κηδεία και συμπαραστάθηκαν με την έντονη παρουσία τους στην οικογένεια του. Καταρχήν θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συγγενείς και φίλους οι οποίοι ήρθαν έξωθεν του χωριού κάνοντας αρκετά χιλιόμετρα για να παραβρεθούν στην τελετή, αλλά και τους συγχωριανούς οι οποίοι μου έκαναν μεγάλη τιμή με την μεγάλη προσέλευση τους αποδεικνύοντας πως οι Μπιτζιμπαρδαίοι ξέρουν να εκτιμούν ανθρώπους και καταστάσεις διαψεύδοντας κάποιους που μπορεί να πουν ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν (ελλείψει γεωργικών ασχολιών) και πηγαίνουν στις κηδείες. Υάνηκε για μια ακόμη φορά πως η ανθρωπιά είναι ακόμη σε ύψιστο βαθμό και πως το Μπιτζιμπάρδι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση στην κοινωνία του 2014 που επικρατεί η απάθεια και η απαξίωση των ηθών. Η αίσθηση που είχα από μικρό παιδί, μεγαλώνοντας με την εικόνα της καθ’ ολοκλήρου συρροής του χωριού σε χαρές και λύπες, επιβεβαιώθηκε για ακόμη μια φορά και με χαροποιεί το γεγονός πως ακόμη αντιστεκόμαστε στην απαξίωση των ηθών και στην αλλοτρίωση των ανθρώπων. τις δύσκολες στιγμές της κάθε οικογένειας η συμπαράσταση και η βοήθεια είναι υπαρκτές και σε υψηλό επίπεδο. Η οικογένεια του εκλιπόντος, και πάλι θα ήθελε να ευχαριστήσει όσους παραβρέθηκαν στην κηδεία, αλλά και τις κυρίες που βοήθησαν με τις ετοιμασίες στο σπίτι. Να είναι καλά οι ίδιοι και οι οικογένειες τους.
ΗΛΙΑ Δ. ΖΕΡΒΑ (22/4/1938 – 15/9/2014) Ο Ηλίας Ζέρβας γεννήθηκε τις 22 Απρίλη του 1938 στο Μπιτζιμπάρδι και ήταν γιος του Δημήτρη Ζέρβα και της Μαριγώς Δημήτρη Βαλτεσινιώτη. Ήταν το πρώτο από τα τέσσερα παιδιά της οικογενείας (Παναγιώτα, Γιώργης και Ηρακλής τα άλλα τρία). Από μικρός ο Ηλίας έδειξε μια έφεση στις τέχνες θητεύοντας δίπλα στον θείο του Γιώργη Ηλία Ζέρβα που τον ένοιωθε περισσότερο σαν πατέρα του, παρά σαν θείο του. Σο 1953 πεθαίνει η πολυαγαπημένη του μητέρα, αφήνοντας τον Ηλία και τα τρία αδέρφια του ορφανά (πάντα όταν αναφέρονταν στην μητέρα του ο πόνος έκανε την εμφάνιση στα μάτια του). Ο πατέρας του μικρού Ηλία σε μικρό χρονικό διάστημα παντρεύτηκε και τα παιδιά έπεσαν σε δυσμένεια από την μητριά τους. Ο Ηλίας γίνεται μαστοράκος δίπλα στον Πάνο Νιάρχο και σιγά σιγά αρχίζει να παίρνει μόνος του δουλίτσες με αποτέλεσμα σε μικρή ηλικία να γίνει τεχνίτης. την συνέχεια δουλεύει με τον Γρηγόρη τον Κουτσογιαννάκη και στην πορεία συνεταιρίζονται. την ηλικία των 26 ετών θα παντρευτεί την Γεωργία Παύλου Λινού από του Μπαράκου και θα αποκτήσει τρία παιδιά, τον Δημήτρη, τον Παύλο και τον Γιώργο. Η περιπέτεια υγείας και ο θάνατος του Παύλου θα στιγματίσει τον Ηλία και θα του αφήσει ακόμα μία πληγή μετά αυτήν της μητέρας του. Οι ασχολίες του θα είναι τα χωράφια του και η οικοδομή. Η αγάπη του για το κρασί και το αμπέλι θα του προσδώσουν ένα καλό όνομα έξω από τα στενά όρια του χωριού. Η σχέση του με την θρησκεία πάντα ήταν πολύ στενή και επί σειρά ετών θα τελέσει χρέη επιτρόπου. Όταν ‘’έχασε’’ τ’ αδέρφια του, Γιώργη και Παναγιώτα ακόμη μια πληγή προστέθηκε στην ψυχή του. Με τον γάμο των παιδιών του, Γιώργη και Δημήτρη απέκτησε τέσσερα εγγόνια τον Ηλία, την Γεωργία, τον Μιχάλη και τον Νίκο καθώς και δυο νύφες που τον λάτρευαν σαν πατέρα τους. Ο Ηλίας αποτελούσε, πάντα, υπόδειγμα ήθους και αξιοπρέπειας χωρίς να πειράξει ή λασπολογήσει κάποιον. υνέχεια στη σελίδα 2