hm. Danuta Andersz

NA WIECZNĄ WARTĘ

hm. Danuta Andersz

4 stycznia 2022

Druhna Danka urodziła się w Kaliszu, 29 maja 1926 roku w rodzinie majora Wojska Polskiego. Ojciec zginął w Katyniu w kwietniu 1940 r., w czerwcu 1940 r. z matką i siostrami została wywieziona za Ural do pracy w tartaku. Ewakuowały się z Armią Andersa do Persji. W Teheranie wstąpiła do harcerstwa, była zastępową oraz drużynową. Od stycznia 1944 r. ze swoimi harcerkami została skierowana do Szkoły Młodszych Ochotniczek (SMO) w Nazarecie. Mianowana podharcmistrzynią pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Prób na stopnie w SMO.

Po wojnie zamieszkała w południowo-zachodniej Anglii. Z powodu częstych zmian miejsca postoju męża Stefana, lotnika RAF, miała przerwę w służbie instruktorskiej. W latach 60-tych była referentką kształcenia w hufcu harcerek „Pomorze”. W latach 1966-76 jako referentka wędrowniczek w Głównej Kwaterze Harcerek wniosła duży wkład w rozwój pracy wędrowniczej w Organizacji Harcerek. W 1978 r. wróciła do hufca „Pomorze” jako hufcowa. W latach 1986-1990 była referentką ds. nowych jednostek powstających w Europie, m.in. w Niemczech, Szwecji i Danii.

Jako Naczelniczka Harcerek w latach 1994-2000 utrzymywała regularny, osobisty kontakt z Komendantkami Chorągwi i jednostkami w całym świecie. W tym czasie zorganizowała Światową Konferencję Instruktorek ds. Wędrowniczek w Palmer w Stanach Zjednoczonych w 1983 roku, oraz I Światowy Zlot Wędrowniczek w St. Briavels w 1986 r. Podkreślała wychowawcze zadania harcerstwa. W sierpniu 1995 r. pisała: „W ostatnich 8 miesiącach odwiedziłam jednostki w Argentynie, Francji, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych.

Za każdym razem w spotkaniu z naszymi Druhnami zdumiewa mnie ta szalona więź wytworzona przez przynależność do tej samej Organizacji. Serdeczna radość z możliwości spotkania i porozmawiania. Z pewnością zawdzięczamy to uczucie naszemu od lat wypróbowanemu sposobowi wychowania i kształcenia. Nie na darmo nazywamy się RODZINĄ HARCERSKĄ. Pielęgnujmy to uczucie przynależności i wyrabiajmy je u młodzieży, która została nam oddana pod opiekę. Akcja letnia jest przed nami. Obóz i namiot są naszym Domem, a w nim powinna kwitnąć serdeczność, dobry humor i zrozumienie - jedne z podstawowych elementów szczęśliwej Rodziny.” W Archiwach Imperial War Museum jest dostępne nagranie wywiadu, w którym druhna Danka opowiada o przeżyciach w pierwszym roku wojny: www.iwm.org.uk/collections/item/object/80016215

Cześć Jej pamięci!

Wspomnienie o hm. Danucie Andersz hm. Iza Buras

Dawno temu ktoś tłumaczył mi swój dorobek życiowy metaforą tkaniny. Każda osoba spotkana na naszej drodze życiowej ma swój wątek w naszej metaforycznej tkaninie i na odwrót. Jedni pozostawiają gruby, szorstki ścieg w tkaninie, inni – mocne kolory wełny, a jeszcze inni – unikalne kolory lub lśniącą jedwabną nić. W zależności od okoliczności poznania się i usposobienia, ludzie zostawiają w naszym życiu znaczący ślad, symboliczną, niepowtarzalną nić w tkaninie.

Poznałam druhnę Dankę Anders gdy wizytowała akcję letnią, w której uczestniczyłam. Byłam pod wielkim wrażeniem jej osobowości. Od tej pory widywałam ją na przeróżnych spotkaniach harcerskich. Druhna Danka rozumiała potrzeby i zainteresowania dorastającej młodzieży, m. in. dziewczęcą fascynację modą, nadając im harcerski kierunek. Moje wędrownicze grono uważało wydaną przez nią książeczkę specjalizacji wędrowniczych „Moda” i „Uroda” za szczyt elegancji! Stopień harcmistrzyni zdobyłam gdy Dh. Danka była Naczelniczką Harcerek. Osobiście wręczyła mi upragnioną czerwoną podkładkę z miłymi słowami, które do dziś zachowuję w sercu.