HET REPAIR CAFÉ HEEFT DE ZAKEN OP ORDE

Het is de vierde woensdag van de maand als ik het Repair Café bij WereldWijd binnenstap. Vandaag is het rustig wat betreft de aanloop van klanten, maar het vijftal vrijwilligers is present en druk bezig met het repareren van een broodbakmachine, een cd-speler en een koffiezetapparaat. In het hoekje bij de voorraadruimte raak ik aan de praat met Jean Daems (72) uit Eijsden, die sinds 2017 een van de vijf dragende krachten van het Repair Café is.

Om te beginnen laat Jean me met trots de voorraadruimte zien, die gedeeld wordt met het archief van WereldWijd. Tegen de muren staan rekken, waarvan de b ovenste planken gevuld zijn met papieren van de administratie en het onderste deel is in gebruik bij het Repair Café. Aan de ene kant de binnengekomen spullen, die gerepareerd moeten worden en aan de andere kant de apparaten, die weer aan de praat gebracht zijn en wachten tot de klant zijn eigendom komt ophalen. Elk apparaat heeft een eigen nummer, met naam, adres en telefoonnummer van de eigenaar. In de beginjaren raakten nog wel eens iets kwijt of kwam een klant een apparaat ophalen, dat niet van hem bleek te zijn. Of er bleef een gerepareerd exemplaar staan, omdat de eigenaar niet te bereiken was. In het nieuwe systeem, waarvoor Jean zich hard gemaakt heeft, behoren dit soort problemen tot het verleden. Bovendien sluit het prima aan bij de eisen, die onlangs wettelijk vast gelegd zijn. Alle producten bij Repair Café’s moeten worden geregistreerd. Daarmee loopt WereldWijd in de pas met de landelijke en Europese ontwikkelingen.

Sinds vorig jaar is het Repair Café aangesloten bij de landelijke Stichting Repair Café International in Amsterdam en onderschrijft de gezamenlijke doelstelling. Onderdeel daarvan is het behouden en verspreiden van reparatiekennis en het bevorderen van sociale samenhang in de plaatselijke gemeenschap “door mensen met heel verschillende achtergronden en drijfveren bij elkaar te brengen op laagdrempelige repareerbijeenkomsten.”

In Eckelrade heeft het Repair Café ook een aantal huisregels. Bijvoorbeeld, als er een nieuw onderdeel nodig is, dan moet de klant dat zelf kopen of bestellen. “Wij hebben daar geen geld voor”, zegt Jean. “Het enige inkomen dat we hebben is de vrijwillige bijdragen van klanten. Wij komen hier voor de lol, pro deo, vrijwillig.”

In de huisregels staat ook, dat het de bedoeling is dat klanten zoveel mogelijk zelf de reparatie uitvoeren, zo nodig met hulp van de aanwezige reparatiedeskundigen. Die hulp is vaak nodig, want veel te veel apparaten zijn zó gemaakt, dat ze niet of nauwelijks te repareren zijn. Elke product kent speciale schroeven. WereldWijd heeft meer dan 100 verschillende schroevendraaiers en dan is het soms nog een probleem om iets open of los te krijgen. Bovendien zijn er 40 verschillende tangetjes in de gereedschapskast. Verder bestaan er 30 verschillende spuitbussen met contact spray om schroeven los te weken. “En dan lukt het in 98 percent van de gevallen”, zegt Jean. Hij wijst op de accu uit een e-bike van Sparta, die op tafel ligt. “Dat ding valt niet te repareren. Daar zitten cellen in die je kunt bestellen voor 16 euro per stuk. Deze accu heeft zeker 30 cellen. Reken maar uit. Dat is 500 euro.”

Thuis heeft Jean zo’n 200 verschillende schroevendraaiers. Dat past wel bij een allrounder. Jean is de jongste in een Maastrichts gezin van zeven kinderen. De oudste mocht studeren en werd broeder bij de congregatie van de Broeders van Maastricht. Voor de anderen gold: “Werken en geld verdienen”. En Jean deed dat. Hij begon als boekhandelaar in de Bruna-shop op het oude station van Heerlen, daarna werkte hij 17 jaar bij een bedrijf, dat zich gespecialiseerd heeft in kanalen om rookgas af te voeren. En vervolgens nog een paar jaar in een timmerfabriek.

In 1992 zocht het Arbeidsbureau in Maastricht een techneut om eraan mee te helpen dat de 4000 werkzoekenden aan de bak zouden komen. Dat lukte aardig. “In 1993 zijn we begonnen om werkzoekenden te scholen in veiligheid. Dat was hard nodig, omdat er onnodig veel ongelukken gebeurden tijdens het werk, bijvoorbeeld bij het onderhoud aan leidingen, bij het monteren en lassen van pijpen, bij het heffen van materialen en het gebruik van vloeistoffen. In twee maanden tijd hebben we 80 mensen kunnen opleiden. Met een erkend veiligheidscertificaat vonden ze snel

Nederlands Is Een Moeilijke Taal

Stel dat je nooit Nederlands gesproken hebt en nu opeens in Nederland bent en de taal moet leren spreken en schrijven. Dat is niet makkelijk! Draai het maar eens om en dat je als Nederlander opeens Arabisch zou moeten leren. Je kent het schrift niet, je kunt het niet lezen laat staan uitspreken...

Om onze cursisten hierbij een beetje te helpen heb ik een leesplankje gemaakt en dat hangt in het naailokaal. De bedoeling is dat achter de zwarte elastieken plaatjes komen te hangen en ervoor in tekst staat wat het is. Een variant op het ‘aap - noot - mies’ plankje dus.

Voor wie het weten wil, de leesplank is geheel gemaakt in eikenhout. De zijkanten zijn bewust niet recht gezaagd een baan bijvoorbeeld bij DSM, bij de KNP of bij de ENCI. Tegenwoordig is een VCA-certificaat overal een vereiste,” zegt Jean, die met een zekere voldoening terug kijkt op 14 jaar werk op het Arbeidsbureau. waardoor het geheel een wat speels karakter heeft. De letters zijn gewoon gekocht (een variant op de ‘scramble’ letters). Iets wat jammer is, is dat de letters allemaal hoofdletters zijn, kleine letters ontbreken dus en die zijn in het algemeen anders. De leesplank wordt al voorzichtig aan gebruikt, maar het grote werk moet nog beginnen. Dus een uitdaging aan een ieder om leuke plaatjes te vinden, vooral die betrekking hebben op naailes zoals een schaar, garen, naaimachine etcetra zodat cursisten er nog wat bij leren.

In 2007 stopte Jean noodgedwongen vanwege problemen met zijn gezondheid. Maar tien jaar later zijn die pro blemen zodanig, dat hij weer mee kan doen, zijn kennis en ervaring kan delen en zich nuttig kan maken. Met plezier.

John Looyestijn

•

Met Nieuwe Gezichten Bij Stichting Wereldwijd

Gelukkig melden zich bij WereldWijd altijd weer nieuwe vrijwilligers aan. Heel belangrijk, want zonder hen zou de organisatie niet kunnen draaien.

In elke nieuwsbrief geven we een paar van deze nieuwelingen een podium om zichzelf voor te stellen. Sommigen zijn geïnterviewd, anderen hebben zelf iets geschreven. Dit verklaart waarom sommige verhalen in de eerste persoon en andere in de tweede persoon staan.

FRANS BEKKERS – bestuurslid

Sinds maart jl. versterkt Frans het bestuur van WereldWijd. Zelf zegt hij daarover: “Goede club, warm hart, leuk bestuur”.

Vanuit het Brabantse Hilvarenbeek kwam

Frans in 1979 naar Zuid-Limburg om aan de slag te gaan bij de gemeente Landgraaf. Het was zijn eerste baan Zijn hele verdere loopbaan is hij werkzaam geweest in de sector welzijnswerk. Na zijn pensionering, vijf jaar geleden, heeft hij zich voor verschillende projecten ingezet, zoals het wooncomplex Hof Imstenraede en het gezondheidscentrum in Kerkrade.

Toen Berend Brouwer, secretaris van het bestuur en oud-collega van Frans uit Landgraaf, hem benaderde om zitting te nemen in het bestuur hoefde hij niet lang na te denken. In zijn werk bij de gemeente Landgraaf was hij al vaker in aanraking gekomen met WereldWijd. De concrete doelstelling van de stichting sprak hem aan. Door zijn loopbaan brengt hij veel ervaring mee op het gebied van subsidieaanvragen, het werken met provincie en overheden en met langetermijnplanning. Het werven van fondsen voor het verduurzamen van het gebouw vindt hij dan ook een mooie uitdaging. Frans is getrouwd en heeft een dochter en een zoon. In zijn vrije tijd wandelt, fietst en klust hij.

JEROEN BROUWERS – docent lassen

Jeroen is op 1 juni jl. gestart als docent lassen bij Stichting WereldWijd. Hij is 51 jaar, is getrouwd met Cindy en ze hebben drie leuke dochters. Het gezin is vijftien jaar geleden in Eckelrade komen wonen. De afgelopen twintig jaar heeft Jeroen een eigen ICT-bedrijf gehad. Toen hij tien jaar geleden begon met het opknappen van oldtimers wilde hij goed leren lassen en heeft toen meerdere cursussen op dat gebied gevolgd. Zijn liefde voor oldtimers is inmiddels zo uit de hand gelopen dat hij een garage aan het bouwen is naast zijn huis. Daarnaast heeft hij er veel plezier in om samen met een vriend rally’s te rijden in zijn oldtimer. Ze zijn inmiddels door Marokko, Spanje en Portugal gereden. Onze nieuwe lasdocent Jeroen met assistent Ed en de eerste 3 cursisten van de nieuwe metaalbewerking- en laslessen!

LORE DIJKMAN - WereldTools

In januari jl. heb ik de taak van Pien Wishaupt bij WereldTools overgenomen. Het is ontzettend leuk om alle ins and outs van dit project te leren kennen en alle mensen te ontmoeten waar we mee samenwerken. Ik heb inmiddels al drie kisten mogen dichtbranden, dus mijn vuurdoop is compleet. Ik vind het erg interessant om te horen hoe het de deelnemers vergaat die zijn teruggekeerd en die wachten op hun kist of die hem inmiddels ontvangen hebben.

Ik ben 38 jaar oud, moeder van twee kinderen, hou van kampvuurtjes stoken en ben ook werkzaam als projectmedewerker van Wake up your mind! van Vluchtelingenwerk.

Na zijn studie technische natuurkunde en biomedische technologie en een promotie in de biofysica, vertrok Frans naar Nashville, USA waar hij als assistant professor meewerkte aan de ontwikkeling van onder meer de MEG-scan. Lees verder >>>

Na drie jaar keerde hij terug naar Nederland om aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam te gaan werken op het gebied van klinische fysiologie.

In 1991 is deze boerenzoon uit de Noordoostpolder in Zuid-Limburg neergestreken om er de volgende dertig jaar bij Medtronic te gaan werken. Hier specialiseerde hij zich in Deep Brain Stimulatie (DBS). Op 70-jarige leeftijd vond hij het tijd om met pensioen te gaan en meer tijd aan zijn hobby, de imkerij, te besteden. Al 45 jaar is hij imker. Hij houdt bijen in zijn tuin en geeft praktijklessen. Een andere hobby is zeilen en ook helpt hij graag zijn zoon die elektricien ZZP’er is.

Frans woont vlakbij WereldWijd en zag met regelmaat de bezoekers van de stichting langskomen. Hij meldde zich aan als vrijwilliger en begeleidt nu de lessen Nederlands via Chromebook, een computergestuurd systeem om de taal te leren. Hoewel het programma redelijk self-supporting is, moet hij wel af en toe cursisten te hulp schieten.

BEP HEUSÈRR – docent Nederlandse taal

In februari ben ik begonnen als taalvrijwilliger bij WereldWijd.

Als leerkracht was ik tijdens mijn werkzame leven grotendeels actief in de kleutergroepen en groep 3 en 4 van basisschool Swentibold in Born.

Van 1996 t/m 2008 werkte ik daar als parttimer.

Toen ik met pensioen ging, kreeg ik veel vrije tijd voor o.a. mijn kleinkinderen en allerlei hobby’s zoals wandelen, fietsen, tuinieren, lezen enz. Met het zich eigen maken van de Nederlandse taal van niet-Nederlanders kwam ik in 2013 in aanraking bij een toevallige ontmoeting in het AZC in Sweikhuizen. Met een aantal Syrische vluchtelingen ben ik toen aan de slag gegaan. Inmiddels beheersen ze de taal zo goed dat ze toegelaten zijn tot vervolgstudies.

Hoewel WereldWijd niet direct bij mijn voordeur (in Geleen) ligt, vind ik het een plek waar het goed toeven is. Het is een mooie plek in het Limburgse Heuvelland, waar veel mensen zich gehoord en gezien voelen. Een klein steentje hieraan bijdragen is gewoon fijn om te doen.

MARLEEN HENNEKENS –docent Naailes

Sinds begin maart jl. geef ik op WereldWijd vaklessen Textiel. In mijn werk als mentor en docent Techniek op middelbare scholen zag ik hoe belangrijk het voor (gevluchte) ouders is om goed deel te kunnen nemen aan onze maatschappij. Daarom ben ik, na mijn vervroegde uittreding op 60-jarige leeftijd, een aantal jaren actief geweest als taalmaatje bij Humanitas.

Dit voorjaar ontdekte ik de vacature voor docent Naailes bij WereldWijd en vond het een geweldige mogelijkheid om bezig te zijn met taal- én vakonderwijs. Mijn ooit als hobby behaalde diploma costumière komt nu prima van pas. Elke week leer ik zelf ook weer veel bij door de enorme brok ervaring van mijn collega-docente Marlies de Nijs.

Ook thuis ben ik graag met m’n handen bezig: in de keuken, met planten en achter de naaimachine. Maar met ‘n goed boek, bezoek aan museum, schouwburg of bioscoop lukt het toch ook wel om me in een stoel te laten plaatsnemen. Ik ben getrouwd, heb twee kinderen en vijf kleinkinderen. Komende tijd hoop ik met velen binnen WereldWijd kennis te maken. Ik verheug me er in ieder geval wel op!

SABINE HUITEMA – projectleider

VakTaal

Sabine kwam in 2021 binnen als vrijwilliger om Nederlandse les te geven, maar vervangt inmiddels staflid Femke Smeets die al langere tijd door ziekte niet kan werken.

Na haar studie economie werkte Sabine bij Randstad. Tot ze de voor haar aantrekkelijke vacature van project-manager HR bij een startend self-service bedrijfje (bouwt op websites de dienst ‘virtuele medewerker’) zag langskomen! Deze start-up maakte een groei door van 13 naar 150 medewerkers. Het werk was niet langer te combineren met de zorg voor haar gezin met drie kinderen en Sabine maakte de bewuste keuze voor het huismoederschap.

Na een paar jaar begon het toch weer te kriebelen en ging ze aan de slag bij Vluchtelingenwerk als maatschappelijk begeleider van vluchtelingen uit allerlei landen. Dit vrijwilligerswerk deed ze met veel plezier en gaf haar veel voldoening.

Als projectleider VakTaal bij WereldWijd is Sabine verantwoordelijk voor de coördinatie van de lessen en is zij aanspreekpunt voor docenten en studenten.

Niet alleen door dit cruciale werk draagt Sabine bij aan WereldWijd, ze heeft ook haar moeder Clara ‘geworven’ als assistent docent Nederlands en haar voormalige baas Jeroen als docent lassen. Hun verhalen lees je ook in deze rubriek.

PAUL

RIKERS – docent Nederlandse Taal

Ik heb 42 jaar in het basisonderwijs gewerkt. Ik hechtte veel waarde aan het welzijn van kinderen, het geven van zelfvertrouwen en het bevorderen van zelfontplooiing. Ik heb diverse nevenfuncties vervuld, maar werken in en met een groep is altijd de basis gebleven.

Ondanks de pensionering bleef het onderwijshart kloppen. Totdat Corona roet in het eten gooide, deed ik vrijwilligerswerk op verschillende scholen.

Tijdens een informeel avondje in een Maastrichts etablissement kwam WereldWijd ter sprake. Na enkele weken te hebben meegelopen, ben ik gestart als docent Nederlands en heb er tot nu toe nog geen moment spijt van gehad. Ik geniet van de fijne sfeer en van het werken vanuit eigen verantwoording. Op de maandagochtend geef ik les aan niveau 1, de instromers, en dat is elke keer weer verrassend. In mijn vrije tijd fiets en wandel ik graag, ben vrijwilliger bij Stichting Maastricht Vestingstad en gastheer in de Helpoort (oudste bestaande poort in Nederland), geef leesondersteuning op een basisschool en ben oppas opa. Het weekend is voor mijn gezin.

CLARA UMMELS-RAMAEKERS – assistent-docent Nederlandse Taal

Ik ben geboren (1950) en gedeeltelijk getogen in Maastricht. Ik ben getrouwd, heb 2 kinderen, 2 ‘schoonkinderen’ en 3 kleinkinderen, allen zijn me heel dierbaar. Ik heb op veel plaatsen in Nederland gewoond en gewerkt als bibliothecaresse. Sinds enkele jaren ben ik gepensioneerd. Gelukkig was er geen sprake van verveling, maar enthousiast gemaakt door mijn dochter (Sabine Huitema) ben ik afgelopen september een kijkje gaan nemen in een van de lessen Nederlands. De heel gemoedelijke sfeer en de omgang met enthousiaste mensen uit heel veel verschillende culturen maakten grote indruk op mij en zorgden ervoor dat ik mij vrijwel meteen heb opgegeven als assistente in de lessen Nederlands. Omdat ik met mijn man veel reis en dus regelmatig weg ben, is het voor mij niet mogelijk om een eigen groep te hebben. Maar assisteren waar mogelijk vind ik prima. Nu, na enkele maanden, ben ik heel blij de stap gezet te hebben naar de Stichting Wereldwijd. Chapeau voor alle cursisten, vrijwilligers en de organisatie!

Hieronder nog wat fotootjes van positieve energie; mooie plantenbakken gemaakt door vrijwilligers en cursisten die het dakterras en de ingang gaan verfraaien en gerecyclede onderdelen van fietsen die het hekwerk op het dakterras opvrolijkt! En onze eerste WereldWijd aardbeien van deze lente!