PIERRE FRANCOT

In de eerste week van dit jaar overleed Pierre Francot (80) in het Laurentiusziekenhuis in Roermond. Twintig jaar lang reed hij elke maandag en donderdag van Stevensweert naar Eckelrade om cursisten te leren metaal te bewerken.

Bij collega-vrijwilligers en cursisten van WereldWijd werd Pierre zeer gerespecteerd vanwege zijn vakkennis, zijn eindeloos geduld en zijn rustige karakter. Een paar jaar geleden, vlak vóór corona, is Pierre ziek geworden en moest hij noodgedwongen stoppen. Daarmee kwam er ook een eind aan de bijzondere samenwerking tussen Pierre en zijn collega-lasdocenten Josje van Lieshout uit Heugem en Gerard van Weert uit Eijsden. Deze hechte drie-eenheid zorgde ervoor dat tientallen vluchtelingen met een diploma van het Nederlands Instituut Lastech niek (NIL) de toekomst in konden. Zij zijn het drietal erg dankbaar.

Staflid Ed Peters herinnert zich, dat hij in 1998 Pierre leerde kennen bij het LCB (Limburgs Centrum Bedrijfsopleiding).

Pierre werkte daar na een lange carrière bij DSM als leraar metaalbewerken. WereldWijd kon daar haar cursisten laten meedoen en er een erkend lasdiploma laten halen.

Toen Pierre begin deze eeuw met pensioen ging, is het contact gebleven en werd hij vrijwilliger bij WereldWijd. Daar heeft hij jarenlang samengewerkt met Josje van Lieshout en Gerard van Weert. Beiden zijn helaas ook moeten stoppen vanwege gezondheidsproblemen. In oktober 2021 heeft Josje nog de laatste drie lasexamens begeleid en daarna hebben de laslessen en de lessen metaalbewerking het gehele jaar 2022 stilgelegen, omdat het niet mogelijk bleek lasdocenten te vinden die onbetaald les wilden komen geven. Inmiddels is helder geworden dat de lessen vanaf mei dit jaar weer doorgang kunnen vinden. Cursisten kunnen weer aan de slag in deze werkplaats met ook nog eens spiksplinternieuwe apparaten.

“Wij waren zes handen op één buik”, zo vertelt Josje. “We werkten in hetzelfde lokaal, we hielpen elkaar door dik en dun. Pierre was een rustgevende man, zeer relaxed, plezierig, nooit boos, amicaal, een bijzonder mens. Bij cursisten had hij veel respect, hij straalde rust uit.” Gerard deelt de waardering voor Pierre. “Hij was een gewone degelijke man, met normen en waarden zoals het vroeger normaal was. Een keer per week ging hij bridgen. Hij kon eindeloos praten over zijn tuin en zijn kippen. Soms bracht hij eieren mee en die verkocht hij bij WereldWijd, tien eieren voor een euro. Zo was hij. We hebben met z’n drieën een heel leuke tijd gehad. Ook hebben we samen heel wat problemen opgelost.”

Een voorbeeld? Gerard vertelt over een Afghaanse deelnemer aan wie hij vroeg om een centimeter af te tekenen. “Ik vroeg het in het Nederlands, het Engels, het Frans. Niks werkte. Hij bleek nooit naar school geweest te zijn, hij was analfabeet, had nooit geleerd wat een centimeter of een meter was. Hij wist ook niet hoe je vijf en vijf optelt. Hoe moet je zo iemand leren metaal te bewerken ? Maar samen met Pierre hebben we het voor elkaar gekregen. We hebben ons in het zweet gewerkt, maar we waren trots dat het lukte. Pierre ging er met volle energie in. Hij was een goede vakman. “

Ed vertelt een mooie anekdote: “Pierre was niet zo goed met buitenlandse namen. Dat is lastig, als je een groep van vijftien mensen aan het werk hebt. Pierre riep gewoon: ‘Hé Jansen’ en alsof de duvel ermee speelde altijd keek de goeie Jansen op, de Jansen die hij bedoelde. Iedereen heette Jansen bij Pierre”. Heel veel geduld en veel aanschouwelijk onderwijs en les in vaktaal. Dat zijn belangrijke ingrediënten voor het succes in het metaallokaal.

GOED OM TE WETEN...

Josje en Gerard zijn het erover eens: “We hadden een sterke band. Pierre was erg rustgevend naar ons, maar ook naar de cursisten. Zijn stem verheffen om iets gedaan te krijgen, dat was voor Pierre niet nodig. Hij had een eindeloos geduld. We missen Pierre heel erg.”

Wereldwijd Doet Weer In Fietsen

Ooit, lang geleden, het was in de vorige eeuw, stonden er opgeknapte fietsen bij de wieg van WW=WereldWijd. Oude fietsen opknappen en verkopen zou op termijn een aantal mensen zonder baan een boterham moeten opleveren, zo was het idee. Het bleek droog brood te worden en WereldWijd besloot het over een andere boeg te gooien, vakopleidingen voor vluchtelingen. Maar sinds 2021 is er in Eckelrade weer een fietswerkplaats. Lou Halder uit Gronsveld nam het initiatief en inmiddels zijn er vijf vrijwilligers, onder wie Miranda Bemelmans uit Sint Maartensvoeren, actief.

Bij een kop koffie in de opgeknapte bibliotheekruimte praat ik met Lou en Miranda over hun werk, hun idealen en dromen. Lou was vroeger werkzaam als operator op de plaatvervaardiging van de krant De Limburger en na een vertrekregeling zocht hij vrijwilligerswerk en kwam via via terecht bij WereldWijd. “Ik begon met de inname van gereedschappen en materiaal. In de coronatijd heb ik voorgesteld om een fietswerkplaats te starten. We begonnen hier in deze ruimte en intussen zitten we hiernaast op de plek waar vroeger vooral metaalcursussen werden gegeven. We hebben nu de ruimte om tegelijkertijd aan drie fietsen te werken. Wie daar zin in heeft mag hier ook zelf zijn eigen fiets herstellen.”

Miranda is jong gestopt met werken om genoeg tijd te hebben voor een basale manier van leven en samen met haar man te reizen op de fiets. Zij deed haar opleiding in Wageningen en was adviseur voor grote projecten op het gebied van milieu en landbouw. Ze werkt graag bij de fietswerkplaats van WereldWijd. “Hier vind ik de sfeer die bij mij past. Mijn oom en mijn man waren hier eerder al vrijwilliger. Er is wederzijds respect, niemand is belangrijker dan een ander. Dat maakt het fijn om hier te werken. En je kunt met je werk mensen blij maken. Dat helpt ook wel.”

De fietswerkplaats heeft enkele regels. De opgeknapte fietsen zijn uitsluitend bestemd voor mensen met een kleine beurs. Dus voor mensen in de bijstand, asielzoekers en statushouders. Zij mogen hier één fiets uitzoeken en betalen daar een vast bedrag voor: 20 euro voor een gewone fiets en 50 voor een opgeknapte e-bike. Ruilen voor een betere fiets mag ook, zonder bij te betalen. “Zo krijgen de gebruikers op den duur de fiets die ze graag willen”, ziet Miranda. “Iemand met een goede fiets gaat graag fietsen. Bijna alle cursisten hebben intussen een fiets waarmee ze naar WereldWijd komen. En ze kunnen hem hier ook laten repareren of zelf herstellen. Zo wordt de fietswerkplaats langzaamaan ook een plek waar het gezellig is en waar cursisten graag komen. Dat is mooi”.

In de bijna twee jaar dat de werkplaats bestaat zijn er al meer dan 100 fietsen eigendom geworden van mensen die anders niet zouden fietsen. Onder hen zijn 30 Oekraïnse vluchtelingen en 10 jonge asielzoekers, die nu met de fiets naar school kunnen. Ook het maatschappelijk werk van de gemeente

Maastricht komt hier met haar cliënten om een fiets uit te zoeken. Lou merkt, dat steeds meer mensen uit de buurt de werkplaats weten te vinden. “Zij brengen hun fietsen hier, omdat ze weten dat die dan een tweede leven krijgt en niet naar de oud-ijzer-handel gaat. We zijn daar erg blij mee. Laat maar komen die fietsen”.

Miranda legt uit waarom de fietsen 20 euro kosten. “Iets van waarde kost geld en is niet gratis. En met de opbrengst kunnen we zelf onderdelen kopen, zoals remblokjes en kabels. Een eigen fiets geeft vrijheid. Je kunt gaan en staan waar je wilt, je kunt er ver mee komen, zeker als je hem ook zelf kunt repareren. Je ziet onderweg veel meer, het is ontspannend en ook nog eens goed voor je conditie. Dat wil ik graag ook anderen laten ervaren. Daarom ben ik actief in deze fietswerkplaats.”

Lou en Miranda hopen, dat meer vrijwilligers zich aandienen en dat er meer gedaan kan worden. Ze zitten vol ideeen, zoals het aanbieden van een basis fietsreparatiecursus, leren fietsen, een fietstochtje maken met een nieuwkomer om de omgeving te ontdekken. Iedereen is welkom. “Wij waren zelf ook geen fietsenmakers, we leren van elkaar en van YouTube. We kijken intussen heel tevreden terug op de afgelopen twee jaar. We zijn blij met de grotere ruimte voor de werkplaats, want daardoor gebeurt er ook meer”.

Zo is de cirkel weer rond. Je kunt weer terecht bij WereldWijd met je oude fiets en voor een opgeknapte fiets. En voor een gezellige ontmoeting.