De Plasmolense Hof: gastronomisch kruispunt van drie provincies

Het hoogste noorden van Limburg heeft ook haar bijzonderheden. Neem het kleine plaatsje Plasmolen, waar Gelderland, Brabant en Limburg elkaar ontmoeten. Het is geliefd bij schilders, natuurliefhebbers en culinaire fijnproevers. De laatsten vertoeven graag bij Esseline Dorrestijn en haar Plasmolense Hof.

Het is een fraaie, karakteristieke, witte boerderij omgeven door het groen van het bos met aan de voorzijde een zonnig terras. Die zon liet helaas verstek gaan bij ons bezoek, maar de besloten binnentuin aan de achterzijde biedt een aangenaam alternatief. De landelijke ongedwongenheid en gastvrijheid blijven overeind. We nemen een kijkje bij de watermolen en de aansluitende molenvijver en besluiten de Sint Jansberg niet te beklimmen.

Esseline groeide op als boerendochter aan de Gelderse IJssel en raakte dankzij een bijbaantje verknocht aan de horeca. “Ik wilde eigenlijk dierenarts worden, maar ik vond werken in de bediening zo leuk dat ik koos voor de hotelschool in Wageningen. Via wat omzwervingen kwam ik terecht in het nét Limburgse Plasmolen, een toeristisch plaatsje met veel horeca. In 2001 kreeg ik de kans de Plasmolense Hof over te nemen.”

De Plasmolense Hof, anno 1827, brandde in de oorlogsjaren af en werd in 1953 herbouwd met een Gelagkamer., Kleine en Grote Deel. “Het is een begrip in de regio, aanvankelijk als logement met café, nu is het alleen restaurant. Onze chef-kok, Ton Minten uit Middelaar, legt zich vooral toe op seizoensproducten onder het motto ‘simpelweg genieten’. Wat je ziet is wat je proeft. Vers, deels uit onze eigen groentetuin.”

Vesperije

Vermaard is hier op zaterdagavond de ‘Vesperije’, een oud Nederlands woord voor de maaltijd na de vesper. Deze avondmaaltijd is een drie gangen keuzebuffet vol seizoensgebonden heerlijkheden. “In feite zetten we een parade neer van vooren hoofdgerechten en desserts, waaruit je kunt kiezen.” Je proeft de seizoenen en daarin speelt nu uiteraard de asperge, rechtstreeks van de teler, een hoofdrol. “We serveren naast de witte ook groene en paarse asperges.” De andere avonden is er het ‘vorkjesdiner’, met twee voorgerechtjes, twee hoofdgerechten en een dessert.

Esseline heeft de streek inmiddels in haar armen gesloten. “Wat is er mooier dan gasten ontvangen in de natuur? Achter ons ligt de Sint Jansberg, een in de ijstijd opgestuwde berg, die uitloopt naar de Mookerhei. Het is hier heuvelachtig, bijna net zoals in Zuid-Limburg.”

Ze vertelt het met af en toe een licht Gelders accent, maar voelt zich Limburgse.

“Het dialect hier is een mengelmoes van drie provincies. Mijn man, die niet in mijn bedrijf werkt, komt uit Plasmolen. Het streekdialect van hier is inmiddels mijn thuis.”

De Plasmolense Hof

Rijksweg 203, Plasmolen www.deplasmolensehof.nl

Let op: er zijn werkzaamheden aan de Rijksweg.