2/2006 - Lekcje biblijne by Wydawnictwo "Znaki Czasu"

LEKCJE BIBLIJNE

2/2006

Duch Święty Arnold V. Wallenkampf

CHRZEŚCIJAŃSKI INSTYTUT WYDAWNICZY „ZNAKI CZASU” WARSZAWA 2006

Spis treści Lekcja 1 — 1 kwietnia 2006 • Osobowość i boskość Ducha Świętego . . . . . . . 5 Lekcja 2 — 8 kwietnia • Biblijna symbolika Ducha Świętego . . . . . . . . . . . . . 12 Lekcja 3 — 15 kwietnia • Jezus i Duch Święty . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 19 Lekcja 4 — 22 kwietnia • Obietnica Ducha Świętego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 Lekcja 5 — 29 kwietnia • Spełnienie obietnicy . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 33 Lekcja 6 — 6 maja • Chrzest Duchem Świętym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40 Lekcja 7— 13 maja • Dary Ducha Świętego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 47 Lekcja 8 — 20 maja • Owoc Ducha Świętego . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 54 Lekcja 9 — 27 maja • Chrześcijański przewodnik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 61 Lekcja 10 — 3 czerwca • Życie w Duchu Świętym . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 68 Lekcja 11 — 10 czerwca • Odnowiciel . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 75 Lekcja 12 — 17 czerwca • Grzech przeciwko Duchowi Świętemu . . . . . . . . 82 Lekcja 13 — 23 czerwca • Duch Święty w dniach ostatnich . . . . . . . . . . . . . . 89

ISSN 0239-359X

ISBN 83-7295-110-1

ÑLekcje Biblijneî 2/2006 ó kwartalnik do studiowania Pisma åwiÍtego w szkole sobotniej. Ukazujπ siÍ od 1908 roku. Przek≥adu dokonano na podstawie ÑAdult Sabbath School Lessonsî, przygotowanych przez Sekretariat do Spraw Szko≥y Sobotniej przy Generalnej Konferencji Koúcio≥a AdwentystÛw Dnia SiÛdmego. Przek≥ad: Iryna Chupryna, Mateusz Kitka. Korekta: Lidia Perchacz. Projekt ok≥adki: Daria Gil-ZiÍdalska. Redaktor wydania: Ryszard Jarocki, tel. 022-331-98-12. Dzia≥ Handlowy ChIWZC, ul. Foksal 8/5, 00-366 Warszawa, tel. 022-331-98-00, faks (0...22) 331-98-01, e-mail: zamawiaj@znakiczasu.pl. £amanie: ChIWZC.

DUCH ŚWIĘTY „Bóg wieczny, Duch Święty, współdziała z Ojcem i Synem w dziele stworzenia, wcielenia i odkupienia. To On inspirował pisarzy Pisma Świętego. On napełnił życie Chrystusa mocą. Działa na człowieka i przekonuje go, a tych, którzy odpowiadają na Jego działanie, odnawia i przemienia na podobieństwo Boga. Posłany przez Ojca i Syna, aby zawsze pozostać z Jego dziećmi, przekazuje Kościołowi dary duchowe, obdarzając go mocą świadczenia o Chrystusie, i w zgodzie, i zgodności z Pismem Świętym prowadzi do całkowitej prawdy” (Praca zbiorowa, Wierzyć jak Jezus, s. 58). Nawet najbardziej powierzchowne czytanie książki Wierzyć tak jak Jezus (naszych zasad wiary, rozdz. 5,) musi pobudzić nas do zastanawiania się nad ważnością wpływu Ducha Świętego na naszą wiarę. Rzeczywiście, nie moglibyśmy być chrześcijanami bez Jego obecności i działalności w naszym życiu. I, jak zobaczymy w lekcji, dokonanie Chrystusa staje się skuteczne jedynie przez działanie Ducha Świętego. Gdy dzisiaj akceptujemy Jezusa Chrystusa jako naszego zbawiciela i przyjmujemy Jego szatę sprawiedliwości zamiast naszych brudnych łachmanów; bądź, gdy decydujemy się dzięki łasce Bożej zacząć życie pełne posłuszeństwa Bożemu prawu, jest to nic innego, jak odpowiedź na działanie Ducha Świętego. Słowo Boże ponad trzysta razy pisze o Duchu Świętym: ponad sto razy w Starym Testamencie i ponad dwieście — w Nowym. Dlatego temat Ducha Świętego jest godzien studiowania, szczególnie w czasach teraźniejszych, gdy zaniedbywane i kwestionowane są nauki Pisma Świętego, w tym nauka o Duchu Świętym dotycząca jego osobowości i boskości. Niektórzy podkreślają działanie Ducha Świętego i Jego darów (czy też to, co oni nazywają Jego darami), równocześnie nie zwracając większej uwagi na posłuszeństwo i uświęcenie, które są niezaprzeczalnymi owocami tego samego Ducha. Dlatego zachodzi potrzeba, aby móc spojrzeć na tę kwestię w świetle Słowa Bożego. Jako adwentyści dnia siódmego, powinniśmy być najbardziej zainteresowani studiowaniem tego zagadnienia i osobistą znajomością Ducha Świętego. Nie wierzymy jedynie w śmierć Chrystusa za nasze grzechy, lecz również w Jego wstawiennictwo za nas w świątyni niebiańskiej. I tylko Duch Święty jest w stanie zrealizować skutki tego orędownictwa w naszym życiu, gdy z niecierpliwością oczekujemy pełnego chwały powrotu Chrystusa. Ten sam Duch natchnął pisarzy Słowa Bożego (II Piotra 1,21). Gdy Duch Święty przemawia dzisiaj, na pewno przemawia zgodnie z całym Jego dotychczasowym, inspirującym poselstwem. Cokolwiek jest niezgodne z historycznym objawieniem, a mianowicie z Biblią, pochodzi z innych źródeł niż Duch Świę-

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

ty. I dlatego jest powiedziane, abyśmy „badali duchy” (I Jana 4,1), a ostatecznym i jedynym pewnym sprawdzianem w tych kwestiach jest Pismo Święte. Oprócz tego, że te lekcje przedstawiają obraz Ducha Świętego, również podkreślają codzienny i praktyczny obraz Jego działalności w naszym życiu, dlatego, że Duch Święty jest Bożym pośrednikiem działającym na rzecz grzesznej ludzkości. Jego działanie jest niezauważalne, ale moc Jego działania jest widoczna nie tylko w osobistym doświadczeniu, lecz także w życiu i mocy zboru. Mamy do czynienia z ożywiającą siłą Ducha, jeśli szukamy obecności ożywiającego Pośrednika, który może natchnąć nasze życie zmieniającym nas tchnieniem fundamentalnej dla chrześcijan prawdy. Niech Bóg nam pobłogosławi w dążeniu nie tylko do zrozumienia służby i działalności Ducha Świętego, lecz także i w poznaniu sposobu otrzymania obietnic, o których pisze Paweł w Liście do Efezjan: „abyście zostali wypełnieni całkowicie pełnią Bożą” (Efez. 3,19). * * * Arnold V. Wallenkampf, urodzony w Szwecji, pracował w Kościele jako pastor i profesor przez wiele dziesięcioleci. W ostatnich latach przed emeryturą, dr Wallenkampf był jednym z dyrektorów Biblijnego Instytutu Badań przy Generalnej Konferencji Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 1 — 1 kwietnia 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 19.08

OSOBOWOŚĆ I BOSKOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 1,26; 3,22; Iz. 6,8; Mat. 28,19; I Kor. 12,4−11.28; II Kor. 13,14. TEKST PAMIĘCIOWY: „Idźcie wtedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mat. 28, 19). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty nie jest bezosobową siłą, która emanu− je od Boga. Jest Bogiem.

Zaczynając czytanie Biblii spotykamy z się Duchem Świętym. „A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód” (I Mojż. 1,2). Na ostatnich kartach Pisma Świętego czytamy: „A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A ten, kto słyszy, niech powie: Przyjdź! A ten, kto pragnie, niech przychodzi, a kto chce, niech darmo weźmie wodę żywota” (Obj. 22,17). Pomiędzy tymi dwoma tekstami, na wszystkich stronach Pisma Świętego ukazana jest praca i działanie Ducha Świętego dla naszego dobra. Szczególny nacisk jest położony w Nowym Testamencie, gdzie mamy wgląd w to, kim jest Duch Święty i jaki jest cel jego działania, zwłaszcza w aspekcie planu zbawienia. W tym tygodniu będziemy się koncentrować na jednym z często źle rozumianych aspektów Ducha Świętego: Jego Boskości. Będziemy chcieli pokazać, że jest On Bogiem. Jedną z trzech osób, które składają się na Bóstwo chrześcijańskiej wiary. A więc przyjrzyjmy się tej fundamentalnej nauce biblijnej.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Bóg w trzech osobach

NIEDZIELA — 26 marca

Druga zasada wiary, jedna z dwudziestu siedmiu wyznawanych przez Kościół Adwentystów Dnia Siódmego, brzmi następująco: „Bóg jest jeden: Ojciec, Syn, Duch Święty, jedność trzech wiekuiście współistniejących osób” (Wierzyć tak jak Jezus, s. 16). Innymi słowy, adwentyści wierzą w trójosobową naturę Boga; to znaczy, że jest jeden Bóg (V Mojż. 6,4), który istnieje w trzech osobach. Aczkolwiek zrozumienie tego nie jest proste, biblijne dowody co do tej prawdy są wyraźne i trudno cokolwiek im zarzucić. Chociaż nie potrafimy w pełni zrozumieć natury Bożej, to jednak trudno odrzucić pogląd wyżej wyrażony (Job 11,7; I Kor. 13,12). W jaki sposób każdy z następujących tekstów wskazuje na Boga w trzech osobach? I Mojż. 1,26

............................................................................................................

I Mojż. 3,22

............................................................................................................

I Mojż. 11,7

............................................................................................................

Iz. 6,8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 1, 1-3 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Jan 8,58

..................................................................................................................

„Ojciec jest pełnią Bóstwa w swej istocie i jako taki jest niewidzialny dla wzroku śmiertelników. Syn jest pełnią Bóstwa objawionego. Słowo Boże stwierdza, że Jezus jest wyobrażeniem osoby Ojca (....) Pocieszycielem, którego Chrystus obiecał posłać po Swym wstąpieniu do nieba, jest Duch, w całej pełni Bóstwa manifestujący moc łaski Bożej wszystkim, którzy przyjmują Chrystusa i wierzą w Niego jako w swego osobistego zbawiciela. Są trzy żywe Osoby Trójcy niebiańskiej. W imieniu tych trzech wielkich potęg — Ojca, Syna i Ducha, ci, którzy przyjmują Chrystusa w żywej wierze, dostępują chrztu. Otóż Moce te będą współdziałać z okazującymi im posłuszeństwo poddanymi nieba w ich wysiłkach zmierzających do tego, aby mogli zacząć żyć nowym życiem w Chrystusie (Ewangelizacja, s. 390). W jaki sposób analogia do trójkąta albo do trójzębu może pomóc komuś w zrozumieniu tego, jak jeden Bóg może się składać z trzech równorzędnych osób? Czy znasz może inne przykłady, które mogą pomóc lepiej zrozumieć tę głęboką biblijną prawdę?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA I

Bóg — Duch Święty

PONIEDZIAŁEK — 27 marca

Większość ludzi nie ma problemu z ideą Boga Ojca. Ostatecznie Bóg jest Ojcem. To, że Jezus jest Bogiem, w którym pełnia istoty Bóstwa jest ukazana w ludzkiej postaci, sprawia pewne trudności w uchwyceniu tej idei, ale może być zrozumiane. Ostatecznie wszechpotężny Bóg jest w stanie ukazać siebie w ludzkim ciele, jeśli tego chce. Jednak dla wielu ludzi myśl o Duchu Świętym, jako Bogu jest znacznie trudniejsza do przyjęcia. Znacznie łatwiej jest im myśleć o Duchu Świętym, nie jako o Bogu, ale o pewnego rodzaju bezosobowej sile, jakiejś boskiej energii i mocy, czymś w rodzaju grawitacji, która pochodzi od Boga i przenika świat. Biblia jednak wyraża się jasno, że Duch Święty jest Bogiem, podobnie jak Ojciec i Syn, jest jednym z Osób Bóstwa. Jak następujące teksty mogą pomóc nam w zrozumieniu Boskiej natury Ducha Świętego? I Mojż. 1,2 Mat. 1,20

..............................................................................................................

................................................................................................................

Mat. 28,19

..............................................................................................................

Jan 14,16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Dz. Ap. 5,3.4

..........................................................................................................

Rzym. 8,11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . I Kor. 2,10.11 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . II Kor. 3,17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Atrybuty, które posiada Duch Święty, takie jak: prawda (Jan 16,13), życie (Rzym. 8,2), wszechmoc (I Kor. 2,10.11) — wszystkie te cechy towarzyszą Bóstwu. Jezus w Ewangelii Mateusza powiada (Mat. 12,31.32), że bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie wybaczone, chociaż wybaczone może być bluźnierstwo przeciwko Jezusowi. Wypowiedź ta nie miałaby sensu, gdyby Duch Święty był czyś mniej znaczącym niż Ojciec. W Mat. 1,20 jest powiedziane, że Jezus został poczęty z Ducha Świętego. Ten tekst byłby trudny do zrozumienia, gdyby Duch Święty nie był prawdziwym Bogiem (zob. I Mojż. 1,2).

OSOBOWOŚĆ I BOSKOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Bóg Duch Święty (kontynuacja)

WTOREK — 28 marca

„I rzekł Piotr: Ananiaszu, czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Ducha Świętego i zachowałeś dla siebie część pieniędzy za rolę? Czyż póki ją miałeś, nie była twoją, a gdy została sprzedana, czy nie mogłeś rozporządzać pieniędzmi do woli? Cóż cię skłoniło do tego, żeś tę rzecz dopuściłeś do serca swego? Nie ludziom skłamałeś, lecz Bogu” (Dz. Ap. 5,3.4). W tych dwóch wersetach Duch Święty i Bóg są określeniami wymiennymi. Piotr na równi stawia Ducha Świętego i Boga, jest to mocny argument na wykazanie boskości Ducha Świętego. Jak teksty z I Kor. 12,4−11 mogą pomóc nam w zrozumieniu boskości Du− cha Świętego?

W I Kor. 12, podobnie jak i w rozdz. 13 i 14, Paweł mówi o darach Bożych, czyli boskich uzdolnieniach danych członkom Kościoła. Interesujące w tym jest to, że w czasie tej dyskusji Paweł używa tych samych zwrotów, które Piotr użył, gdy zwracał się do Ananiasza i Safiry. Słowa Duch Święty w I Kor. 12,411, Pan i Bóg (ww. 5,6,28) są używane zamiennie. Kogo zamierzał Jezus powołać po Swoim wniebowstąpieniu, jako swego przedstawiciela danego Jego naśladowcom? (Jan 14,16) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Tutaj Jezus deklaruje, że będzie prosił Ojca o dar dla Swoich naśladowców. W wersecie tym, w języku greckim użyte jest słowo allos, które zostało przetłumaczone jako inny. W języku greckim słowo allos znaczy inny, ale tego samego rodzaju. W przeciwieństwie do heteros, które znaczy inny — w innym rodzaju. Jezus zamierzał wysłać kogoś Swoim uczniom i Jego naśladowcom żyjącym w następnych pokoleniach, kto będzie podobny Jemu i również jest Bogiem. Poprzednio Jezus porównywał się do Swojego Ojca, tutaj odnosi Siebie do Ducha Świętego. W rzeczywistości, są oni sobie podobni — boskie osoby Bóstwa. Czy kiedykolwiek podobnie jak Ananiasz i Safira skłamałeś Duchowi Świę− temu? Jeśli tak, co powinieneś teraz uczynić?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA I

Jedność Boga

ŚRODA — 29 marca

„Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi” (II Kor. 13,14). „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego” (Mat. 28,19). Jak powyższe dwa teksty pomagają nam w zrozumieniu Boskiej natury Du− cha Świętego?

Chrześcijanie często byli oskarżani i czasami nadal są, że czczą więcej niż jednego Boga, czyli są politeistami. To fałszywe oskarżenie wynika z niezrozumienia. Jako chrześcijanie twierdzimy, że są trzy osoby w jednym Bóstwie, stanowią oni jedno w celu, myśleniu, charakterze, ale nie w osobie. Religia chrześcijańska nie naucza o trzech odrębnych Bogach. Jest to wiara w jednego Boga, który się objawia w trzech osobach, współpracujących ze sobą w doskonałej harmonii. Jak Mojżesz przedstawia Boga w V Mojż. 6,4?

Zwrot „nasz Bóg” przetłumaczony dosłownie brzmiałby „nasi Bogowie”. Nawet tak akcentując swój monoteizm, Żydzi nadal używają liczby mnogiej na określenie Boga. Innymi słowy, w przywołanym tekście słowa „jedynie Pan” w oryginale są użyte w liczbie mnogiej. Przez stulecia uczeni prowadzą dyskusje co do znaczenia użytej w tym i innych miejscach liczby mnogiej na określenie Boga. Wyjaśnienia wśród uczonych Żydów jak i chrześcijan nie prowadzą w kierunku wielobóstwa. Jako wierzący w trójjedyność Boga, dostrzegamy tu pewne dowody popierające nasze zrozumienie tego zagadnienia. Są też inne dowody znajdujące się w Piśmie Świętym, które są bardziej wymowne i które potwierdzają nasze rozumienie natury Boga. Jaką nadzieję znajdujesz w tym, że wszystkie trzy osoby Bóstwa są zaan− gażowane w planie zbawienia?

OSOBOWOŚĆ I BOSKOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Dowody na osobowość Ducha

CZWARTEK — 30 marca

Ponieważ Jezus przyszedł na ziemię jako ludzka istota, w ludzkim ciele, nie jest problemem myśleć o Nim, jak o osobie mającej szczególne cechy charakteru. W przeciwieństwie do tego zaś, często myślimy o Duchu Świętym jako o rodzaju nijakim, bezosobowej istocie czy mocy. Lecz Biblia przedstawia Ducha Świętego jako inteligentną osobę (Jan 14,26; 15,26; Rzym. 8,16), która posiada własną wolę (Dz. Ap. 16,7; I Kor. 12,11) i uczucia (Efez. 4,30). Biblia ponadto przypisuje Duchowi Świętemu działania mające cechy osobowe. Jest powiedziane, że „Duch wyraźnie mówi” (I Tym. 4,1), Duch wysyłał ludzi do wykonania misji (Dz. Ap. 10, 19.20), powstrzymywał ludzi, by nie udali się w pewne miejsca (Dz. Ap. 16,7), wydawał polecenia (Dz. Ap. 11,12), zakazywał pewnych działań (Dz. Ap. 16,6), powoływał do pracy ewangelizacyjnej (Dz. Ap. 13,2), wyznaczał ludzi do pełnienia czynności duszpasterskich (Dz. Ap. 20,28) i wstawiał się za świętymi (Rzym. 8, 26.27). Te kwalifikacje i działania są powszechnie utożsamiane z osobowością, w przeciwieństwie do mocy lub wpływu. Jaki był stosunek Jezusa do Ducha Świętego? (Jan 15,26; 16,13.14) Co powyższe teksy mówią nam o działaniu Ducha Świętego? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Chociaż słowo Duch w języku greckim jest rzeczownikiem rodzaju nijakiego, w ewangeliach słowo to użyte jest w rodzaju męskim. Duch Święty przedstawia samego Siebie przy pomocy zaimka osobowego, jako ja (Dz. Ap. 13,2). Jest też właściwym użyciem zaimka on na określenie Ducha. Ponieważ, w wielu językach rzeczowniki nieożywione są rodzaju nijakiego, a Duch Święty nie raz był zilustrowany w Biblii jako ogień, wiatr, olej, pieczęć i inne, przyjęło się odnosić do Ducha także rodzajniki niejakie. W przeciwieństwie do innych języków w polskim Duch jest przedstawiony w rodzaju męskim. Co znaczy dla ciebie to, że Duch Święty nie jest boską siłą, lecz samym Bogiem? W jakim stopniu jest to bardzo pocieszająca wiadomość, że Bóg Duch Święty w przeciwieństwie do nieosobowej siły w sposób osobisty i bezpośred− ni oddziałuje na nasze życie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA I

PIĄTEK — 31 marca DO DALSZEGO STUDIUM: E.G. White, Ewangelizacja, s. 391-392. Osobowość Ducha Świętego. „Trzeba, abyśmy zdawali sobie sprawę z tego, że Duch Święty, będący tak samo osobą, jaką jest Bóg, przebywa na naszej ziemi”(Ewangelizacja, s. 392). „Duch Święty posiada osobowość, gdyż w przeciwnym razie nie mógłby poświadczyć naszemu duchowi tego, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Musi być osobą Boską, ponieważ w przeciwnym razie nie wyjawiałby nam tajemnic, które kryją się w umyśle Bożym. Bo cóż człowiek wie o rzeczach ludzkich, z wyjątkiem ducha ludzkiego, który jest w nim? Tak i o rzeczach Bożych. Żaden człowiek nic nie wie, ale tylko Duch Boży ”(Ewangelizacja, s. 392). „Działalność księcia sił zła może być jedynie zahamowana przez moc Bożą trzeciej Osoby Bóstwa — Ducha Świętego.” (Ewangelizacja, s. 392) „Obowiązkiem naszym jest współpracować z trzema najwyższymi mocami nieba: z Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Moce te będą działać za pośrednictwem naszym, czyniąc z nas współpracowników Boga.” (Ewangelizacja, s. 392). PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Zachęć niektórych w klasie, aby opowiedzieli o swoich osobistych doświadczeniach z Duchem Świętym, i jak On zmienił ich życie? 2. Nie jest łatwo zrozumieć złożoną naturę jedynego Boga. Posiadamy pewne ograniczenia w naszym rozumowaniu. Dlaczego te ograniczenia nie muszą być barierą w naszych przekonaniach co do biblijnej nauki o naturze Boga? Innymi słowy, czy my musimy w pełni coś zrozumieć, aby w to uwierzyć? Uzasadnij swoją odpowiedź.

OSOBOWOŚĆ I BOSKOŚĆ DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 2 — 8 kwietnia 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 19.20

BIBLIJNA SYMBOLIKA DUCHA ŚWIĘTEGO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 3,11; 10,16; Jan 1,9.32; 7,37−39; II Kor. 1,20−22; I Piotra 1,22. TEKST PAMIĘCIOWY: „Wiatr wieje dokąd chce, a szum jego słyszysz, ale nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd idzie; tak jest z każdym, kto się naro− dził z Ducha” (Jan 3,8). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty przedstawiany jest w wielu symbolach. Każdy z nich oddaje jakąś część jego istoty.

Oprócz wielu odniesień do Ducha Świętego zarówno w Starym jak i Nowym Testamencie, Duch Święty wyrażony jest w wielu symbolach. Odpowiednie Jego zrozumienie może zaistnieć tylko dzięki zaznajomieniu się z tymi symbolami czy ilustracjami użytymi do opisania działalności Ducha Świętego i Jego służby w życiu wierzących. „Działa w nas jak Światło, które oświeca nasz umysł, jak Przyjaciel, który doradza, jak Woda, która odświeża, jak Pocieszyciel, który dodaje otuchy, jak Nauczyciel, który poucza, jak Przewodnik, który prowadzi, jak Olej, który sprawia, że wydajemy światło, jak Ogień, który nas oczyszcza, jak Gołębica, aby nas rozumieć, jak Pieczęć, aby dać nam pewność, jak Świadek, który nas wesprze, jak siła, aby nas powstrzymywać i skłaniać nas do modlitwy, jak Źródło nowych owoców, jak odżywka, abyśmy mogli dojrzeć, jak Przypomnienie, aby przypominać nam o cennych obietnicach Bożych, które są tak i amen w Chrystusie i w nas, jako Gwarant nadchodzącej chwały” (Emblems of the Holy Spirit, s. 246). W lekcji na ten tydzień przyjrzymy się tym symbolom i ich znaczeniu.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Gołębica

NIEDZIELA — 2 kwietnia

„Jan świadczył też, mówiąc: Widziałem Ducha, zstępującego z nieba jakby gołębica; i spoczął na nim” (Jan 1,32). „Pan Bóg obiecał dać znak Janowi, dzięki któremu rozpozna Mesjasza, i teraz, gdy Jezus został ochrzczony, pojawił się obiecany znak; zobaczył on jak otworzyły się niebiosa, i Duch Święty, podobny do gołębicy, mieniącej się jak złoto, spoczął na Chrystusie” (E. G. White Comments, The SDA Biblie Commentary, t. 5, s. 1078). Z jakimi cechami kojarzysz gołębicę? Dlaczego ten typ ptaka — jako przeciwieństwo wrony, sępa czy sokoła został użyty jako symbol Ducha Świę− tego? (zob. Mat. 10,16). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Słowo niewinni w Mat. 10,16 można tłumaczyć bardziej precyzyjnie jako czyści, bez skazy, bez domieszki zła. Jest to oczywiście trafny opis Jezusa, ale wskazuje również, co Duch Święty może uczynić w życiu wierzących. Czytaj Efez. 5,9.10, II Tes. 2,13 i I Piotra 1,22. O czym mówią te teksty? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Biblia obfituje w opisy życia tych, którzy naśladowali w swym życiu Pana. Wyraźnie też powiada, że możemy być tym, czym Bóg chce, abyśmy byli, tylko przez moc działającą w naszych sercach. O własnych siłach nie potrafimy się zmienić w oczach Bożych. Tylko oświecająca i oczyszczająca moc Ducha Świętego może sprawić, że możemy być odbiciem czystości i charakteru Jezusa. Jest to cel wszystkich, którzy uważają się za naśladowców Chrystusa. Jakie obszary twojego życia potrzebują największej zmiany? Jakie są prak− tyczne sposoby, w których współdziałasz z Duchem Świętym tak, że On może w tobie dokonać koniecznych zmian?

BIBLIJNA SYMBOLIKA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Woda

PONIEDZIAŁEK — 3 kwietnia

„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośnio zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej” (Jan 7, 37-39). Jezus porównał tutaj Ducha Świętego do wody. Woda jest podstawą naszego życia. Nie potrafimy funkcjonować bez wody. Nie możemy także prowadzić życia duchowego bez obecności Ducha Świętego. Wody nie potrafimy sami wytworzyć. W tym względzie jesteśmy całkowicie zależni od Boga. Podobnie nasze życie jest uwarunkowane wpływem Ducha Świętego. Zwróć uwagę na myśl o wodzie życia, wypływającej z serc tych, którzy wierzą w Jezusa. Tutaj jest ukazana istotna prawda o tych, którzy w Niego wierzą. Od tych, którzy otrzymali coś poprzez Ducha Świętego będzie wypływać pozytywny wpływ na innych. Czytaj Iz. 44,3.4. Jak ten tekst wyraża tę samą myśl, którą Jezus wypowie− dział w powyższych słowach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Druga część trzeciego wersetu jest komentarzem do części pierwszej. Werset czwarty wskazuje, że taki, jaki jest rezultat wylania wody na wysuszoną ziemię, taki też będzie duchowy wzrost, jako efekt wylania Ducha Świętego. Wzrost jest pozytywnym dowodem zmiany naszego życia. Tak jak wysuszona ziemia po wylaniu wody pokrywa się roślinnością, tak też Duch Święty potrafi przekształcić jałową duszę w osobę przyozdobioną pięknem Chrystusa. „A wówczas Duch Boży poprzez wiarę obdaruje nas nowym życiem” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 119). Czytaj Mat. 18, 21−35. Jaka zasada jest tutaj ukazana, wyrażająca myśl dzisiejszej lekcji?

Co takiego uczynił dla ciebie Duch Święty, co ty także chciałbyś uczynić dla innych?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA II

Oliwa

WTOREK — 4 kwietnia

„Wtedy podobne będzie Królestwo Niebios do dziesięciu panien, które, wziąwszy lampy swoje, wyszły na spotkanie oblubieńca. A pięć z nich było głupich, pięć zaś mądrych. Głupie bowiem pobrały lampy, ale nie zabrały ze sobą oliwy. Mądre zaś zabrały oliwę w naczyniach wraz z lampami swymi” (Mat. 25, 1-4). Oliwa jest symbolem Ducha Świętego. Lampy za czasów Chrystusa nie mogły dawać światła bez oliwy, tak też chrześcijanie bez Ducha Świętego nie mogą wydawać światła, tak jak zostało im polecone (Mat. 5,14-16). Mądre panny z tej przypowieści otrzymały „odradzającą Bożą łaskę i oświecającą moc Ducha Świętego, która Słowo Boże uczyniła dla nich pochodnią nogom i światłością ścieżkom. W bojaźni Bożej, ludzie należący do tej grupy badali Pismo Święte, by poznać prawdę i z gorliwością dążyli do czystości serca i życia” (E. G. White, Wielki Bój, s. 270) Jak jest opisana w proroctwie Zachariasza dająca światło moc Ducha Świętego? (Zach. 4,1−6). Co miał na myśli anioł, wypowiadając słowa zapisa− ne w wersecie szóstym?

Świeczniki przedstawiają zbór lub też naśladowców Chrystusa (patrz Obj. 1,20). Ludzie, którzy przebywają w obecności Boga, są wykorzystywani jako poświęcone narzędzie do Jego służby. Jest to możliwe tylko przez pomazanie i odnawiającą moc Ducha Świętego, działającego na ludzkie serca. W ten sposób rozwija się także właściwy stosunek do Bożego światła i prawdy. Umożliwia to tylko Duch Święty i na nic zdadzą się ludzkie umiejętności czy postanowienia. Kierowani Duchem, możemy być kanałem miłosierdzia i łaski dla grzesznego i ginącego świata. W widzeniu Zachariasza ukazane są dwa drzewa oliwne, stojące przed Bogiem, przedstawiające opróżniony złoty świecznik, wypełniany oliwą, która przez złote rurki wpływała do czasz świecznika. W ten sposób lampy świątyni napełnione były oliwą, aby mogły dawać jasne światło. Tak też ci, którzy są namaszczeni, przebywają w obecności Bożej, są napełnieni Bożym światłem, miłością i mocą przekazaną Jego ludowi, oni też mogą przekazać innym światło i radosne ożywienie. Stają się kanałami, przez które przekazywana jest światu Boża miłość. Czy w ciągu minionych dwudziestu czterech godzin byłeś ledwie żarzącą się żarówką, wygaszoną lampą uliczną, czy też z dala widoczną latarnią na− dziei i łaski?

BIBLIJNA SYMBOLIKA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Pieczęć i gwarancja

ŚRODA — 5 kwietnia

„Który też wycisnął na nas pieczęć i dał zadatek Ducha do serc naszych” (II Kor. 1,22). Przeczytaj fragment od wersetu 20 do 22. Jakie podstawowe przesłanie kieruje do nas Paweł w II Kor. 1, 22? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Paweł używa tutaj pewnej symboliki, przenośni zaczerpniętej z transakcji finansowej, by zilustrować dar Ducha Świętego. Jest to tylko zadatek, gwarancja tego, co w pełni odziedziczą wierzący przy powrocie Chrystusa. Gdzie widzisz działanie trójjedynego Boga w poprzednich tekstach? Dla− czego one również dają nam pewność zbawienia?

Zauważ, że w powyższych tekstach zawarte są wszystkie obietnice. „W nim znalazły swoje „Tak” (w. 20). Pewność — zapieczętowana Duchem Świętym — o której mówi Paweł, pochodzi z tego, co Chrystus uczynił na krzyżu. To dzięki śmierci Chrystusa na krzyżu otrzymaliśmy Ducha Świętego — pieczęć naszego zbawienia. Dar Ducha Świętego dany wierzącym, staje się dla nich gwarantem, że znaleźli się po stronie Boga, który da im pełny dar zbawienia, zabierając ich z tego grzesznego świata i czyniąc ich dziedzicami wiecznego królestwa. W życiu ludzkim częścią transakcji handlowej może być dawanie zadatku. Duch Święty jest takim zadatkiem obietnicy zbawienia, która w pełni została uiszczona na krzyżu. Te teksty nie uczą zasady „raz zbawiony na zawsze zbawiony”. Możemy odrzucić działanie Ducha Świętego (Dz. Ap. 7,51). Możemy też oddzielić się od Boga. Boże panowanie nie narusza ludzkiej wolnej woli. Tak długo, jak Go naśladujemy, przezwyciężamy pokusy poprzez Jego moc otrzymywaną dzięki wierze, w której żyjemy, prosząc o przebaczenie, kiedy upadamy. Mamy też pewność, że On wszystko uczyni dla nas, tak jak obiecał. Czy potrzebujemy większej pewności? Paweł napisał, że wszystkie obietnice w Nim znalazły swoje „Tak” (II Kor. 1,20). Jakie obietnice pocieszenia i pewności, które mamy w Jezusie, są naj− bardziej znaczące dla ciebie? Podziel się tymi obietnicami z twoją klasą.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA II

Światłość i Ogień

CZWARTEK — 6 kwietnia

„Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” (Jan 1, 9). „Wszędzie, gdzie panuje miłość i życzliwość, gdzie jedno serce służy drugiemu i chce pomóc w osiągnięciu wyższego poziomu, objawia się działanie Ducha Bożego. Wśród pogan są ludzie, którzy nie wiedzą nic o pisanym zakonie, nie znają nawet imienia Jezusa, a jednak potrafią okazać Jego sługom dużo serdeczności i uprzejmości oraz są zdolni strzec ich z narażeniem własnego życia. Takie postępowanie pogan świadczy o działaniu mocy Bożej. Duch Święty obdarzył łaską dzikich ludzi i obudził w nich współczucie dla obcych zupełnie istot. ‘Prawdziwa światłość, która oświeca każdego człowieka’ (Jan 1,9) zaświeciła w ich duszach, i światło to, jeśli pójdzie za nimi, zaprowadzi ich do królestwa niebieskiego” (E. G. White, Przypowieści Chrystusa, s. 251). Zastanów się jak E. G. White rozumiała Ewangelię według Jana 1,9. Na ja− kie istotne kwestie znajdziesz tutaj odpowiedź? Na jakie pytania brak jest tutaj odpowiedzi? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Co Jan Chrzciciel powiedział swoim uczniom o Jezusie? Jakie znaczenie mają jego słowa dla nas? (Mat. 3,11). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Ogień ma istotne znaczenie dla ludzi, którzy znają Stary Testament. Symbolizuje on bowiem obecność Bożą (zob. II Mojż. 3,2). Prezentuje także opatrzność i prowadzenie Boże (II Mojż. 13,21), aprobatę Bożą (III Mojż. 9,24) oraz oczyszczającą i uświęcającą moc Bożą (Iz. 6, 6.7). W jaki sposób doświadczyłeś chrztu ogniem? Co się wówczas wydarzyło? Co dało tobie to doświadczenie?

BIBLIJNA SYMBOLIKA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 7 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: Przeczytaj fragmenty z książek E. G. White: Przypowieści Chrystusa, rozdz. „Dwaj chwalcy”, s. 98-99, „Powitanie oblubieńca”, s. 266-267; także Życie Jezusa, s. 132-133; Wielki Bój, s. 292-294; Droga do Chrystusa, „Sprawdzian uczniostwa”, wyd. XI, s. 52; Śladami Wielkiego Lekarza, s. 21-22. Opisując działanie Ducha Świętego, Jezus przyrównał je do wiatru (Jan 3,8). Wiatr jest niewidoczny; nie wiemy skąd pochodzi i dokąd zmierza. Mimo, iż jest niewidoczny, jego skutki w postaci zmiany życia człowieka są widoczne. Duch Święty Sam w Sobie jest Kimś tajemniczym, wśród trzech osób Bóstwa najtrudniej jest nam Go zrozumieć. Jezus przyszedł, abyśmy poznali Ojca (Jan 1,18). Mieszkańcy Palestyny widzieli Jezusa w ludzkiej postaci, lecz Ducha Świętego nikt nigdy nie widział, ani też nikt nie pokazał, jaki On jest. Znamy jego działanie i to co Słowo Boże o nim pisze. PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Porównaj swoją odpowiedź na ostatnie pytanie w środowej części lekcji z odpowiedziami innych członków klasy. 2. W tym tygodniu położyliśmy nacisk na zmiany, jakich Duch Święty dokonuje w naszym osobistym życiu i w jaki sposób te zmiany są widoczne. W jaki sposób Kościół, jako społeczność wszystkich wierzących, poddawany jest działaniu Ducha Świętego? Jakie zmiany powoduje On w Kościele? W jaki sposób te zmiany są widoczne w zborze? 3. Co możecie, jako klasa, uczynić aby pomóc całej społeczności, byśmy się stali się bardziej podatni na działanie Ducha Świętego?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA II

Lekcja 3 — 15 kwietnia 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego 19.32

JEZUS I DUCH ŚWIĘTY STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 1,2; Job 33,4; Mat. 1,18−20; 3,16.17; Łuk. 1,35; Jon. 3,3−8.34; Rzym. 8,11; Hebr. 9,14. TEKST PAMIĘCIOWY: „I odpowiadając anioł, rzekł jej: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego zacieni cię. Dlatego też to, co się narodzi, będzie święte i będzie nazwane Synem Bożym.” (Łuk. 1,35). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty prowadził Jezusa podczas całej jego misji na ziemi.

Za sprawą Ducha Świętego nastąpiła inkarnacja Jezusa i Jego przyjście na ziemię. Duch Święty zstąpił na Marię i moc Najwyższego „zacieniła ją”. Zanim Jezus przystąpił do publicznej służby, został obdarzony Duchem Świętym, który zstąpił na Niego w postaci gołębicy podczas chrztu. Przez Ducha Świętego tuż po chrzcie, został zaprowadzony na pustynię.. W czasie całej swojej publicznej służby Duch Święty prowadził Go. Był On całkowicie oddany pełnieniu woli Ojca, tak jak zostało przepowiedziane przez Ducha i napisane w Świętych Księgach. On podporządkował Ojcu Swoje własne pragnienia. Nie miał ochoty umierać w wieku trzydziestu trzech lat, podobnie jak ty czy ja. Prosił Swojego Ojca, aby odjął kielich goryczy, jeśli jest to możliwe. Ale, gdy to się nie stało, wolał umrzeć w tak młodym wieku, niż sprzeciwić się woli Ojca. Nie upierał się, aby iść własną drogą, chociaż łatwo mógł uniknąć śmierci. Gdy jesteśmy prowadzeni Duchem Świętym, wówczas nasze życie, praca i wszelkie działanie na rzecz bliźniego powinno być tak znakomite, jak było w przypadku Jezusa.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Cudowne narodzenie

NIEDZIELA — 9 kwietnia

Przeczytaj Mat. 1,18−20 i Łuk. 1,35. Jak te wersety pokazują znaczący związek Ducha Świętego z narodzeniem Jezusa w ciele ludzkim? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jeśli są jakieś fragmenty w Piśmie Świętym, które szczególnie wskazywałyby na ograniczoność ludzkiej wiedzy i logiki, a także doświadczenia w wyjaśnieniu wielkich prawd Bożych, to te dwa muszą zajmować wśród nich pierwsze miejsce. Czyż nie jest to zdumiewające, że kobieta zaszła w ciążę za sprawą Ducha Świętego, a to, że była dziewicą (Mat. 1,23) czyni ten cud jeszcze wspanialszym? W ciągu całej historii Kościoła pojawiały się różne tłumaczenia narodzenia Jezusa, różniące się od tych tekstów. Tym, którzy wierzą tylko w wyjaśnienia przedstawiane przez naukę, trudno będzie zrozumieć i pojąć tę wielką prawdę. Lecz, ci, którzy ufają Bożej sile (Łuk. 1,37; Hebr. 11,6) i prawdom Słowa Bożego (II Tym. 3,16), mogą zaakceptować słowa tych wersetów, niezależnie od tego, w jak niewielkim stopniu rozumieliby prawdy w nich objawione. Ostatecznie jest powiedziane, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie (Hebr. 10,38), a czymże jest wiara, jeśli nie przekonaniem o prawdziwości tego, czego nie jesteśmy w stanie do końca zrozumieć? Kto może zrozumieć, jak to się stało, że grzeszna kobieta mogła nosić w swoim łonie Syna Bożego? W jaki sposób te kilka wersetów (I Mojż. 1,2; Job 33,4; Jan 3,3−8; Rzym. 8,11) mogą pomóc nam lepiej zrozumieć udział Ducha Świętego w poczęciu Marii i narodzinach Jezusa? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Nie ma tu nic dziwnego, że w inkarnacji Jezusa sam Duch Święty, jako jedna z osób Bóstwa, miał być Pośrednikiem. Któż jeszcze, jak nie Bóg, mógłby uczynić taki cud? Trudno sobie wyobrazić kogoś z aniołów, czy jakieś inne stworzenie w roli sprawczego pośrednika w tym cudownym akcie. Czy w świecie przyrody występuje coś, o istnieniu czego jesteś przekona− ny, ale nie masz co do tego pełnego zrozumienia? Jak te przykłady mogą pomóc ci uwierzyć w coś, czego do końca nie rozumiesz w Biblii?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA III

Namaszczony Duchem Świętym

PONIEDZIAŁEK — 10 kwietnia

Co fragmenty z ewangelii Mat. 3,16.17; Mar. 1,10; Łuk. 3,21.22; i Jan 1,32− 34 mówią nam o roli Ducha Świętego w służbie Chrystusa? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Chociaż był Synem Bożym, który istniał z Ojcem od wieczności (Jan 1,13), Jezus w Swoim ludzkim wcieleniu był całkowicie zależny od działania Ducha Świętego. W Swoim człowieczeństwie pozwalał, aby Duch prowadził Go i wzmacniał. Zauważ, że wszystkie trzy osoby Bóstwa: Ojciec, Syn i Duch Święty w czasie chrztu są przedstawione w specjalny sposób, nietypowy dla Pisma Świętego. Ten fakt uzmysławia nam, jak ważne było pomazanie i chrzest Jezusa. W ten nietypowy sposób rozpoczął On Swoją działalność wybawienia ludzkości i zakończenia wielkiego boju z szatanem. Co Mat. 4,1; Mar. 1,12; Łuk. 4,1 powiadają nam o ustawicznym działaniu i roli Ducha Świętego w służbie Chrystusa? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jest tu ukazany wpływ Ducha Świętego na życie i służbę Chrystusa. Duch ten był obecny na Pustyni Judzkiej w czasie kuszenia. Jezus wyszedł zwycięsko z pokusy, w której upadł Adam, chociaż Jego sytuacja była znacznie gorsza niż Adama (zauważcie, że Adam miał pełny żołądek w raju, podczas gdy Jezus odczuwał głód i znajdował się na pustkowiu). Ci trzej autorzy ewangelii, którzy pisali o pokusach, podkreślają znaczenie Ducha Świętego, który spoczął na Nim w czasie chrztu i poprowadził Go na pustynię. Jest też wyraźnie powiedziane, że to szatan Go kusił. W jaki sposób ty znalazłeś się na swojej własnej pustyni pokus? Jak je zniosłeś? Czego możesz się nauczyć z doświadczania Chrystusa, co może ci pomóc w przyszłości w znoszeniu pokus? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

JEZUS I DUCH ŚWIĘTY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Prowadzony przez Ducha

WTOREK — 11 kwietnia

„Albowiem Ten, którego posłał Bóg głosi słowo Boże: gdyż Bóg udziela Ducha bez miary” (Jan 3,34). Co Jezus wyraził w tych słowach? Co one mówią nam o oddziaływaniu Ducha Świętego na Jego życie? Co one mówią nam o tym, czego Duch Święty może dokonać w nas? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Dz. Ap. 1,1.2 wyjaśniają nam, że Jezus udzielił Swoich poleceń apostołom poprzez Ducha Świętego. Mamy tutaj jeszcze inne wyraźne odniesienie do zależności Jezusa od mocy Ducha Świętego . Co było głównym zamierzeniem Jezusa podczas Jego pobytu na ziemi (Jan 4,34; 6,38; 8,29)? Na ile Jego zamierzenia były zgodne z działaniem Ducha Świętego w Jego życiu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

„Jezus, podczas całego Swojego pobytu na ziemi zawsze był w zgodzie ze swoją ludzką naturą i pod stałym działaniem Ducha Świętego. Syn, któremu nic nie brakowało, posiadał wszystko, a w akcie współczucia przyjął naszą ludzką naturę... Chociaż był Synem, nie korzystał ze Swoich uprawnień, lecz wszystko, co otrzymywał, otrzymywał od Ducha Świętego” (A. Kuyper, The Work of the Holy Spirit, s. 96). Jakiej zmiany potrzebujesz w swoim życiu, aby każde słowo, które wypo− wiadasz, było pod wpływem Ducha Świętego? Jak bardzo takie słowa powin− ny odbiegać od tych, które teraz wypowiadasz ? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA III

Działanie pod wpływem Ducha Świętego (część I)

ŚRODA — 12 kwietnia

„Duch Pański nade mną, przeto namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę, posłał mnie abym ogłosił jeńcom wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność, abym zwiastował miłościwy rok Pana” (Łuk. 4, 18.19). Czytając powyższy tekst, skup się na działalności Chrystusa. Innymi sło− wy, jak przejawiały się w Jego życiu słowa: „Duch Pański nade Mną”? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jezus głosił ewangelię opętanym przez duchy nieczyste (Mar. 5,1-16), On też przebaczył upadek Marii Magdaleny (patrz Łuk. 7, 36-48; Jan 8, 1-11) i wyprowadził ją z niewoli grzechu. Przywrócił wzrok niewidomemu (Mar. 10, 46-52), podobnie przywracał wzrok duchowy; ogłaszał wolność tym, którzy byli uciśnieni, a także ogłaszał miłościwy rok Pański. Faryzeusze twierdzili, że Jezus wyganiał demony mocą Belzebuba, lecz On wyraźnie wskazał, że Jego cuda czynione są mocą Ducha Świętego (Mat. 12,28). Jezus był zależny od mocy Ducha Świętego, aby mógł czynić cuda podczas Swojej ziemskiej służby. Jaki był udział Ducha Świętego w ofiarowaniu Chrystusa jako okup za na− sze grzechy (Hebr. 9,14)? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jak Piotr podsumował inspirowaną Duchem Świętym służbę Jezusa (Dz. Ap. 10,38)? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Nikt z nas oczywiście nie jest Jezusem, ale czy będąc napełnieni Duchem Świętym będziemy mogli postępować jak Jezus, wyświadczając dobro innym (Jan 14,12)? Czy potrafisz coś czynić pod wpływem Ducha Świętego? JEZUS I DUCH ŚWIĘTY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Działanie pod wpływem Ducha Świętego (część II)

CZWARTEK — 13 kwietnia

„Gdyż i Chrystus raz za grzechy cierpiał, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was przywieść do Boga; w ciele wprawdzie poniósł śmierć, lecz w Duchu został przywrócony życiu” (I Piotra 3,18; por. Rzym. 1,4; 8,11). Bóg jest jeden, lecz trójjedyny, trzy osoby Trójcy działają razem. Są ze sobą zjednoczone w Swym działaniu. Chociaż ten tekst mówi o Jezusie, który „w Duchu został przywrócony życiu”, również dwie pozostałe osoby Bóstwa uczestniczyły w zmartwychwstaniu Jezusa. Kto według apostoła Pawła wzbudził Jezusa z martwych? (Gal. 1,1; Efez. 1,17−20). Co Jezus mówił o Swoim zmartwychwstaniu? Jak ten tekst pomaga nam zrozumieć to wszystko, co było związane z Jego zmartwychwstaniem? (Jan 10,17.18).

„Chrystus nad otwartym grobem Józefa oznajmił w pełni Swej chwały: ‘ Jam jest zmartwychwstanie i życie’. Te słowa mógł wyrzec jedynie Bóg. Wszystkie istoty stworzone przez Boga żyją z Jego woli i mocy, ponieważ zostały ukształtowane jako odbiorcy strumienia życia płynącego od Niego. Poczynając od najwyższego serafina, a kończąc na najskromniejszej żyjącej istocie, wszyscy czerpią z tego samego Źródła Życia. Jedynie Ten, który tworzy jedność z Bogiem, może powiedzieć: ‘Mam moc oddać życie i mam moc znowu je odzyskać’ W swej boskości Chrystus miał moc złamać kajdany śmierci”. (E. G. White, Życie Jezusa, s. 564, wyd. VIII). Chociaż apostoł Paweł poświęca mało czasu na opis wydarzeń z życia Jezusa, Jego śmierć i zmartwychwstanie są stałym tematem listów Pawłowych. Kiedy Paweł mówi o tym, co na pierwszym miejscu przedstawił wierzącym (I Kor. 15,3), pisze, że: „Chrystus umarł za grzechy nasze według Pism, że został pogrzebany i że dnia trzeciego został z martwych wzbudzony, i że się ukazał...” (ww. 3-5). Nic dziwnego, że Biblia łączy wszystkie trzy osoby Bóstwa ze zmartwychwstaniem Chrystusa, podobnie jak i z Jego chrztem. Jest to szczególnie ważne dla wszystkich, którzy są chrześcijanami. Bez tej wiary, powiada Paweł, nie mamy żadnej nadziei (w. 17). Dlaczego zmartwychwstanie Jezusa jest tak ważne dla nas jako adwenty− stów dnia siódmego, szczególnie gdy uwzględnimy nasze zrozumienie stanu umarłych?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA III

PIĄTEK — 14 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Życie Jezusa, „Dzieciństwo”, s. 4446; „Chrzest”, s. 70-73; „Kuszenie”, s. 80-82; E. G White, Śladami Wielkiego Lekarza, s. 354-355; Iz., rodz. 58. „Jezus jest naszym przykładem... W zwykłych sprawach życiowych chciał zadawalać, czcić i chwalić Swojego Ojca. Dzieło Swoje spełniał najpierw przy wykonywaniu prac ciesielskich, aby zarobić na codzienny chleb. Przy ciesielskim stole pełnił taką samą służbę Bożą, jak wtedy, gdy czynił cuda. Każdy młody człowiek, który naśladuje ufność i posłuszeństwo, jakie Chrystus okazywał w Swym ziemskim domu, powinien pamiętać o słowach wypowiedzianych o Nim przez Ojca za pośrednictwem Ducha Świętego: ‘ Oto sługa Mój, którego popieram, Mój wybrany, którego ukochała Moja dusza’ (Iz. 42,1)” (E. G. White, Życie Jezusa, s.46, wyd. VIII). Wszystko, co dotyczy życia Jezusa na ziemi, było dokonane przez moc Ducha Świętego: 1. Jego poczęcie (Łuk. 1,35); 2. Jego chrzest (Łuk. 3,21.22); 3. Jego sprawiedliwość, która jest widoczna w Jego prawym życiu (I Tym. 3,16); 4. Prowadzenie w Jego życiu (Łuk. 4,1; por. Łuk. 2,49); 5. Jego cuda (Mat. 12,28); 6. Jego zmartwychwstanie (I Piotra 3,18). Są to szczególnie widoczne momenty, ukazujące, jaką rolę pełni Duch Święty w planie zbawienia i naszym życiu. PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Poruszcie w klasie zagadnienie wcielenia Jezusa. Co to znaczy, że sam Bóg zstąpił na nasz świat, a następnie w osobie Syna zmarł za nasze grzechy? Jaką nadzieję niesie nam ta wielka prawda? 2. Co mówiono, zgodnie z tym co pisze E. G. White, o nieślubnym narodzeniu Jezusa? Jaka nauka wypływa dla nas dzisiaj? Czy znasz kogoś, kto jest w ciąży bez związku małżeńskiego, lub popełnił podobne błędy? Czy jako klasa, możecie pomóc takiej osobie, czy przeciwnie, ograniczy się to do plotek o zaistniałej sytuacji? 3. W jaki szczególny sposób możecie jako klasa czynić na rzecz bliźnich te same czynności, które czynił Jezus: odwiedzać chorych, zapraszać ludzi na posiłek. Czy tego rodzaju postępowanie jest wyrazem oddziaływania Ducha Świętego na nasze życie?

JEZUS I DUCH ŚWIĘTY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 4 — 22 kwietnia 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego 19.44

DZIEŃ ORTV „GŁOS NADZIEI”

OBIETNICA DUCHA ŚWIĘTEGO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: II Mojż. 31,3; IV Mojż. 11,25; Iz. 6,1−7; 48,10; Ezech. 36, 25−27; Mal. 3,2.3; Mat. 3,11; Rzym. 8,9; II Kor. 3,3. 5,17; 7,1. TEKST PAMIĘCIOWY: „Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszycie− la, aby był z wami na wieki” ( Jan 14,16). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty — Pocieszyciel stale nam towarzyszy nam. Powinniśmy modlić się o to, by nas przekształcał Swoją mocą, na po− dobieństwo Chrystusa.

Wielu pisarzy Starego Testamentu zapowiadało wylanie Ducha Świętego (Joel 3, 1.2). Jan Chrzciciel, który przygotowywał drogę Jezusowi Chrystusowi, informował otaczających go ludzi, że Ten, który przyjdzie po nim, Mesjasz, będzie chrzcił chrztem skruchy spowodowanej działaniem Ducha Świętego. Uczniowie nie czuli potrzeby Ducha Świętego podczas służby Jezusa, bowiem Jezus był blisko nich. Dlaczego mieli potrzebować kogoś innego? Jednak Jezus będąc w ciele, nie mógł być wszędzie. Plan zbawienia powołał Go, aby opuścił ziemię i pełnił służbę pojednania w świątyni niebieskiej, zanim przyjdzie z powrotem, aby upomnieć się o tych, których wykupił swoją krwią. Dlatego obiecał On uczniom posłać Swojego Ducha. Duch ten miał być Przewodnikiem i Pocieszycielem, gdyż oni nie mogli podążać za swoim umiłowanym Mistrzem tam, gdzie On wkrótce miał iść. Pocieszyciel miał stale towarzyszyć uczniom. Miał nieustannie podtrzymywać ich w trudnych chwilach i być czymś więcej, niż Pocieszycielem po utracie ich Przyjaciela. W tym tygodniu zauważymy, że obietnica dania Ducha Świętego była nie tylko dla nich, lecz także dla nas.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Obietnica czystej wody

NIEDZIELA — 16 kwietnia

„I pokropię was czystą wodą, i będziecie czyści od wszystkich waszych nieczystości i od wszystkich waszych bałwanów oczyszczę was. I dam wam serce nowe, i ducha nowego dam do waszego wnętrza, i usunę z waszego ciała serce kamienne, a dam wam serce mięsiste. Mojego Ducha dam do waszego wnętrza i uczynię, że będziecie postępować według moich przykazań, moich praw będziecie przestrzegać i wykonywać je” (Ezech. 36,25-27) Przyjrzyj się obietnicom, znajdującym się w powyższych tekstach. Co Bóg chce uczynić Swojemu ludowi? Chociaż te słowa były napisane dla żyjących w innych czasach, dlaczego odnoszą się także do czasów nam współczesnych, do nas? (Patrz Rzym. 8, 9; II Kor. 3,3; 5,17; 7,1; Gal. 5,16.25; Efez. 5,26; I Tes. 4,3). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Ezechiel przedstawia wodę jako symbol Ducha Świętego. Posługując się obrazem wody, prorok ukazuje Ducha zarówno jako Pośrednika oczyszczającego, jak i dającego życie. Naśladowcy Chrystusa będą żyli nowym życiem, a Duch Święty zmieni ich życie cielesne i będą chodzić w wierze i posłuszeństwie. Z tych tekstów jasno wynika, że gdziekolwiek działa Duch Święty, zaczyna się proces uświęcenia, a zmiany te będą widoczne w naszym zachowaniu, postępowaniu i słowach. Co najważniejsze, dotyczy to także zmiany naszego serca. Przeczytaj II Kor. 3,3. Jak ten tekst pomaga wyjaśnić, co Duch Święty czyni w naszym życiu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Zastanawiając się nad powyższym tekstem, postaw sobie pytanie: Ja, jako „list Chrystusa”, jakie poselstwo przekazuję tym wszystkim, którzy mnie czy− tają? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

OBIETNICA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Obietnica Jana Chrzciciela

PONIEDZIAŁEK — 17 kwietnia

„Ja was chrzczę wodą, ku upamiętaniu, ale Ten, który po mnie idzie, jest mocniejszy niż ja; jemu nie jestem godzien i sandałów nosić; on was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem” (Mat. 3,11). „Jan ogłosił przyjście Mesjasza i wezwał ludzi do pokuty. Wprowadził obrzęd chrztu w wodach Jordanu, jako symbol oczyszczenia z grzechów. Przy pomocy tej ważnej lekcji poglądowej, Jan oświadczył, że ci, którzy uważają siebie za wybrany naród Boży, są przeżarci grzechem, i że bez oczyszczenia swych serc i swego życia, nie będą mieli udziału w Królestwie Mesjasza” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 65, wyd. VIII). Jan miał wyraźną świadomość tego, że jego chrzest nie przygotuje ani jednego mężczyzny ani kobiety do przebywania w obecności Bożej. Istniała potrzeba czegoś bardziej znaczącego niż chrzest wodą. Potrzebny był także chrzest ogniem. Interesujące jest to, że zarówno woda jak i ogień są użyte jako symbole Ducha Świętego. Trudno jest zrozumieć, jak to możliwe, ponieważ w potocznym rozumieniu oba te żywioły są sobie przeciwne. A jednak, oba są użyte, aby opisać działanie Ducha Świętego. Jak podane teksty pomagają nam zrozumieć symbol ognia w odniesieniu do Ducha Świętego? Iz. 6,1−7; 48, 10; Mal. 3,2.3; Łuk. 12,42; Hebr. 12,29. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Ogień i woda to naturalnie oczyszczające czynniki, dlatego są odpowiednie, aby zilustrować oddziaływanie Ducha Świętego, odnawiającego serce. Ogień działa w sposób zupełnie inny niż woda. Jednak oba te żywioły w duchowym sensie dokonują tej samej rzeczy, chociaż proces przebiegu tej czynności jest różny. Woda kojarzy się nam z czymś łagodnym, odświeżającym, wzbudzającym zachwyt; w przeciwieństwie do tego ogień, chociaż daje nam ciepło, jest również ogniem próby (I Piotra 4,12), która niesie ze sobą ból i cierpienie. To wyobrażenie oczyszczającego ognia nie kojarzy się nam z procesem wygodnym i przyjemnym. Nie ulega wątpliwości, że czasami potrzebujemy czegoś podobnego do oczyszczającego ognia. Musimy być oczyszczeni z grzechu; przez ogień musimy się pozbyć wszelkich nieczystości. Jakich prób ognia potrzebujesz w swoim życiu, aby dokonały się w nim ważne zmiany? Czego nauczyłeś się ze swych doświadczeń, które mogą przy− nieść korzyść także innym?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IV

Duch Święty nie jest jeszcze nie dany

WTOREK — 18 kwietnia

„A w ostatnim, wielkim dniu święta stanął Jezus i głośnio zawołał: Jeśli kto pragnie, niech przyjdzie do mnie i pije. Kto wierzy we mnie, jak powiada Pismo, z wnętrza jego popłyną rzeki wody żywej. A to mówił o Duchu Świętym, którego mieli otrzymać ci, którzy w niego uwierzyli; albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany; gdyż Jezus nie był jeszcze uwielbiony” (Jan 7, 37-39) Gdy Jezus rzekł te słowa, Duch Święty w postaci gołębicy spoczął na Nim. Stary Testament zawiera wiele odniesień, które wskazują na działalność Ducha Świętego w życiu ludzi. Co wobec tego miał na myśli Jan, gdy wypowiedział słowa: „Albowiem Duch Święty nie był jeszcze dany”? Chociaż Duch działa na serca mężczyzn i kobiet od chwili pojawienia się grzechu, wtedy jeszcze na ziemi nie działał w pełni. Nastąpiło to dopiero wówczas, gdy Jezus został uwielbiony. Jaką obietnicę dał Jezus swoim uczniom przed opuszczeniem ziemi, odno− śnie obecności Ducha Świętego? (Mat. 28,20; Dz. Ap. 1,4.5) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jak słowa z Ewangelii Jana 16,7 pomagają nam zrozumieć obietnicę Chry− stusa, że pozostanie z nami aż do końca świata? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Odejście Chrystusa raczej ubogaciło uczniów i wszystkich wierzących, niż zubożyło. Podczas Swojego pobytu na ziemi, Jezus w Swoim działaniu był ograniczony czasem i przestrzenią. Na przykład, kiedy był z trzema uczniami na Górze Przemienienia, wówczas nie mógł być równocześnie z pozostałymi u stóp tej góry. Duch Święty nie jest ograniczony do ludzi ani do przestrzeni. Jest wszechobecny, nie ma ograniczeń spowodowanych ludzkim ciałem, jest dostępny wszystkim i wszędzie. Przez obecność Ducha, Jezus pozostaje z nami aż do końca świata. Przeczytaj jeszcze raz teksty przewodnie dzisiejszej lekcji. Czy znasz kogoś, o kim mógłbyś powiedzieć, że z niego na ciebie „płyną rzeki wody żywej”? Kim jest ta osoba? W jaki sposób możesz w pozytywnym znaczeniu upodobnić się do takiej osoby? OBIETNICA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Obietnica Jezusa

ŚRODA — 19 kwietnia

Jaką obietnicę zostawił Jezus Swoim uczniom wkrótce przed Swoim ukrzy− żowaniem? Jaka nadzieja wynikająca z tej obietnicy płynie dla nas dzisiaj? (Jan 14,16) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W tych wersetach Jezus użył słowa „prosić”. W pismach apostoła Jana to słowo zazwyczaj odnosi się do osoby , która prosi osobę podobną do siebie, równą sobie. Jest to pierwsza bezpośrednia obietnica wypowiedziana przez Jezusa do Jego uczniów o nadchodzącym Duchu Świętym. Widocznie nawiązuje tutaj do Dnia Pięćdziesiątnicy. Nie było to jednak pierwsze zjawienie się Ducha Świętego na ziemi. „Od początku świata przebywa na nim Duch Święty, a gdy się zaczęło dzieło odkupienia, oddziaływał na ludzkie serca. Lecz dopóki Chrystus był na ziemi, uczniowie nie pragnęli żadnego innego pomocnika. Z chwilą jednak, gdy zabrakło im Jego obecności, odczuli potrzebę obecności Ducha Świętego, który wówczas zstąpił na nich” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 481, wyd. VII). Jak poniższe wersety świadczą o oddziaływaniu Ducha Świętego na czło− wieka przed powtórnym przyjściem Chrystusa? (II Mojż. 31,3; IV Mojż. 11,25; I Sam. 10,6; Ps. 51,11.12; Ezech. 36,25−27) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jan w swej ewangelii opisuje, jak Jezus, zanim opuścił Swoich uczniów „tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego” (Jan 20,22). A potem znów powiedział: „A oto Ja zsyłam na was obietnicę mojego Ojca” (Łuk. 24,49). Jednak, póki nie nastąpiło Wniebowstąpienie, dar nie był zesłany. Zanim uczniowie nie uwierzyli i nie zaczęli się modlić, nie mogli w pełni przyjąć wylania Ducha. Potem zaś, wszystkie dobra nieba zostały darowane naśladowcom Chrystusa. Innymi słowy, Jezus obdarzył ich tą wspaniałą obietnicą, lecz oni musieli przygotować się do jej przyjęcia. Czy dziś jest inaczej? Często mówiono nam, abyśmy modlili się o Ducha Świętego, ale co muszą uczynić, aby być przygotowanym na Jego przyjęcie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IV

Inny Pocieszyciel „Nie zostawię CZWARTEK — 20 kwietnia was sierotami, przyjdę do was” (Jan 14,18). „Inny Pocieszyciel” (Jan 14,16) był dany na miejsce Jezusa. Do tego momentu Jezus wszędzie był obok Swoich uczniów i był ich Pomocnikiem w każdej potrzebie. Lecz teraz inna Osoba miała zająć Jego miejsce. Greckie słowo „Parakletos — Pocieszyciel” jest wyrazem złożonym składającym się z dwóch słów: para, które oznacza „przebywać blisko przy kimś” i kaleo, mający znaczenie „wołać”. Wyraz parakletos oznacza „powołany, aby przebywać przy innym”, bądź „powołany, aby pomagać jej czy jemu, gdy zajdzie potrzeba”. Takie też znaczenie mają słowa „orędownik”, „doradca” czy „pomocnik”. Następnie, ten sam czasownik kaleo jest przetłumaczony jako „zapraszać”. Z tego wynika, że jest również, tym, który „zachęca do wykonania czegoś”. To drugie znaczenie podkreśla zarazem drugą znaczącą cechę działalności Ducha Świętego. On „nauczy” i „przypomni wam wszystko” (Jan 14,26); „złoży świadectwo” o Chrystusie” (Jan 15,26); „przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie” (Jan 16,8); „wprowadzi nas we wszelką prawdę... i mówić będzie, i to, co ma przyjść, oznajmi” (w. 13); uwielbi Chrystusa i będzie „oznajmiał” od Jezusa (Jan 16,14). Oprócz tego, Pismo także wyraża myśl o pomocniku, który zawsze jest obok, aby doradzić, wesprzeć, zachęcić do działania, bądź okazać jakąkolwiek pomoc. Jezus utożsamia Siebie z obecnością Ducha, ponieważ oczywistym jest, że Duch Święty będzie czynić to samo, co uczyniłby Sam Jezus. Jak podane teksty (I Jana 3,24; 4,13) mogą pomóc nam w zrozumieniu działalności Ducha Świętego w naszym życiu? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Apostołowie i ich naśladowcy nie mieli pozostać sami, bez pomocy, po wniebowstąpieniu Chrystusa. Odpowiedni Pomocnik miał pozostać z nimi. „[Jezus] tłumaczył im wciąż, iż objawi się im poprzez Ducha Świętego” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 482, wyd. VIII). W jaki sposób osobiście doświadczyłeś Ducha jako Pocieszyciela? Bądź przygotowany podzielić się swoją odpowiedzią z resztą klasy.

OBIETNICA DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 21 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Działalność Apostołów, s. 24-28; 3234; Życie Jezusa, s. 61-63; 481-484; Słudzy Ewangelii, s. 190 -194. „Duch Święty jest przedstawicielem Chrystusa, lecz jest pozbawiony ludzkiej postaci, dzięki czemu zachowuje swoją niezależność. Chrystus, obarczony człowieczeństwem, nie zawsze mógł być na każdym miejscu osobiście. Dlatego w interesie uczniów leżał powrót Jezusa do Ojca i zesłanie na ziemię Ducha Świętego, jako Jego następcy. Wówczas nikt nie mógłby rościć pretensji do przywilejów ze względu na przynależność do pewnego narodu lub osobistego kontaktu z Chrystusem. Za pośrednictwem Ducha Świętego Zbawiciel stawał się jednakowo osiągalny dla wszystkich. W tym sensie bardziej zbliżył się do ludzi, niż wtedy, gdy przebywał między nimi” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 481). Kiedy spoglądamy na Jezusa z ufnością i w Jego imieniu prosimy o pomoc, otrzymamy ją. Wówczas wróg zostanie pokonany na polu bitwy i wszelkie pokusy zostaną usunięte. Gdy szatan nas atakuje, powinniśmy przeciwstawić miecz Ducha jego pokusom, a Jezus będzie naszą pomocą i podźwignie nas. PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Przedyskutujcie w klasie odpowiedzi na ostatnie pytanie zawarte w lekcji czwartkowej. 2. Czy znacie kogoś, kto aktualnie przechodzi bardzo trudne doświadczenia? Jeśli tak, spróbujcie jako klasa skontaktować się z taką osobą i okazać jej zainteresowanie, poprosić kogoś z klasy o pomoc. 3. W jaki sposób możemy współpracować z Duchem Świętym w spełnianiu Jego niektórych zadań? Na przykład, jak możemy być pocieszycielami, tymi, którzy zachęcają, albo tymi, którzy nauczają? Przez czynienie takich rzeczy pokazujemy rzeczywistą obecność Ducha w naszym życiu. W jaki inny sposób możemy okazać obecność Ducha Świętego? Jak działanie Ducha w nas harmonizuje z tymi wszystkimi zaleceniami w Biblii, by miłować innych i służyć im w potrzebie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IV

Lekcja 5 — 29 kwietnia 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 19.56

SPEŁNIENIE OBIETNICY STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: II Mojż. 23,16; Mar. 16, 17; Jan 4,35; 14, 16−26; 16, 7−13; Dz. Ap. 1,4.5.14; 2, 1. 2.5−7. 22−35. TEKST PAMIĘCIOWY: „I powstał nagle z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, gdzie siedzieli. I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał” (Dz. Ap. 2,2−4). MYŚL PRZEWODNIA: Obietnica wylania Ducha Świętego, dana uczniom przez Chrystusa wypełniła się, ale dotyczy ona także nas, tworzących Boży Ko− ściół współcześnie. Ważne jest, abyśmy dobrze rozumieli tę obietnicę.

W tym tygodniu omówimy jedno z najwspanialszych i najważniejszych wydarzeń w historii zbawienia — wylanie Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy. To niezwykłe i fenomenalne zdarzenie było wypełnieniem Bożej obietnicy danej zanim nasz Pan został wzięty do nieba. Spełniły się słowa Jezusa, kiedy przemawiał do apostołów i uczniów: „będziecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz. Ap. 1,5) i miała być dana im „moc z wysokości” (Łuk. 24,49). Zgodnie z obietnicą Chrystusa, Duch Święty zstąpił na nich i zaczęli mówić innymi językami — „głoszą wielkie dzieła Boże” (Dz. Ap. 2,11). Jakże interesujące i godne uwagi jest to, iż pierwsze, co zrobili z tym darem, to wykorzystali go na świadectwo o Panu. Oczywiście, to był tylko początek działania Ducha Świętego, który nadal działa na rzecz Bożego Kościoła. Następnie przekonamy się, że to wielkie wydarzenie nie zaistniało w próżni. Był to kulminacyjny moment wielu innych wydarzeń. Wszystkie one dotyczyły życia, śmierci, zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa. Wśród tych wydarzeń było przygotowanie przez naszego Pana swego ludu na cudowne wylanie Ducha Świętego.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Wiara i obietnica

NIEDZIELA — 23 kwietnia

„A spożywając z nimi posiłek, nakazał im: Nie oddalajcie się z Jerozolimy, lecz oczekujcie obietnicy Ojca, o której słyszeliście ode mnie; Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni Duchem Świętym” (Dz. Ap. 1,4.5). W powyższych wersetach Jezus wspomina o obietnicy, którą „słyszeliście ode mnie”. O jakiej obietnicy mówi? (Patrz Jan 14,16−26; 16,7−13). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Zgodnie ze słowami zapisanymi w Dz. Ap. 1,4, uczniowie musieli pozostać w Jerozolimie do czasu, aż obietnica się wypełni. Polecenie „nie oddalajcie się” jest szczególnie podkreślone dlatego, że Boża obietnica miała się spełnić w odpowiednim czasie. Samo czekanie nie spowodowało wylania Ducha Świętego. Słowo przetłumaczone jako obietnica, gr. epaggelia, występuje w innych miejscach Nowego Testamentu, tam gdzie wskazuje na wyższość Bożej łaski nad ludzkim wysiłkiem. Jest to Boży dar, który możemy otrzymać dzięki wierze. Jest rzeczą oczywistą, że wiara to również dar Boży (Efez. 2,8), lecz są pewne rzeczy, dzięki którym człowiek wierzący może wzmocnić swoją wiarę. Nie jest rzeczą mądrą sądzić, że skoro wiara została przyobiecana, zostanie dana wszystkim potrzebującym, bez jakiegokolwiek wysiłku i współdziałania z naszej strony. Wielkie rzeczy są przyobiecane tym, którzy posiadają wiarę (Rzym. 5,1; Hebr. 11,6) lecz wiara jest czymś, co wierzący powinien pielęgnować, udoskonalać i chronić. Jakie są praktyczne sposoby, którymi możemy ukształtować naszą wiarę i stworzyć warunki pozwalające na wzmacnianie nas w wierze? Wymień kilka wersetów, które pomogą ci w odpowiedzi. (V Mojż. 4,9; Ps. 119, 1.2; Kol. 3,1.2). Co jeszcze może uchronić i zbudować twoją wiarę? Jaki sposób jest szczególnie dobry dla ciebie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA V

Czekanie jako przygotowanie

PONIEDZIAŁEK — 24 kwietnia

We wczorajszej lekcji omawialiśmy teksty, w których Jezus poleca pozostać uczniom w Jerozolimie, co też oni uczynili (Dz. Ap. 1,12). Tutaj dostrzegamy jedną z największych zasad wiary — posłuszeństwo. Niezwykle trudno jest oczekiwać spełnienia obietnicy w przypadku nieposłuszeństwa wobec Boga. Przeczytaj Dz. Ap. 1,4. Jaki kluczowy element, opisany w tym wersecie, pomaga nam zrozumieć ich gotowość jako grupy do przyjęcia wylania Ducha Świętego? (Por. Dz. Ap. 2,1.46). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Istnieje opowiadanie o wielkim angielskim admirale, Lordzie Nelsonie, który tuż przed rozpoczęciem najważniejszej bitwy, wziął dwóch skłóconych, gotowych do walki między sobą oficerów i zaprowadził ich na miejsce, z którego mogli zobaczyć rozmieszczenie wszystkich statków nieprzyjaciela. „Patrzcie” — odezwał się admirał — „kto jest waszym wrogiem? Uściśnijcie sobie ręce i bądźcie przyjaciółmi, jak przystało na dobrych Anglików”. Innymi słowy, stawka była zbyt wielka, aby osobiste sprzeczki mogły stanąć na drodze do zwycięstwa. W podobny sposób możemy zobaczyć jak ważna była jedność wśród uczniów, którzy nie zawsze byli zjednoczeni. Przeczytaj Mar. 9,33.34 i Łuk. 22,24. Co w przeszłości było przyczyną spo− rów wśród apostołów? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W powyższych tekstach z Dz. Ap. jest pokazane, że gdy uczniowie zakończyli rywalizację i zjednoczyli się, wtedy Duch Święty mógł być wylany na nich. Byli jednej myśli. Różnice już nie miały żadnego znaczenia. Dążyli do jednego celu, do celu o wiele ważniejszego niż wszystkie spory o drobiazgi. Musieli pokonać to wszystko, aby przygotować się do współpracy we wspólnym dziele ewangelii. „A u tych wszystkich wierzących było jedno serce i jedna dusza” (Dz. Ap. 4,32). Co w twoim zborze przeszkadza w zjednoczeniu ludzi? Co możesz uczynić, aby zmienić tę sytuację i być pojednawczą siłą w twoim zborze?

SPEŁNIENIE OBIETNICY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Spełnienie Pięćdziesiątnicy

WTOREK — 25 kwietnia

„A gdy naszedł dzień Zielonych Świąt, byli wszyscy razem na jednym miejscu. I powstał z nieba szum, jakby wiejącego gwałtownego wiatru, napełnił cały dom, gdzie siedzieli” (Dz. Ap. 2,1.2). Greckie słowo pentakost znaczy po polsku „pięćdziesiąty”. Wyraz ten odnosi się do okresu pięćdziesięciu dni pomiędzy Świętem Paschy i Dniem Pięćdziesiątnicy, który jest świętem zbioru pierwszych plonów. Podczas tego święta lud izraelski miał przynieść w ofierze Panu plony pszenicy, tym samym wyrażając dziękczynienie Bogu za materialne dobro (III Mojż. 23, 15-21). Rabini uważali także, że Pan na górze Synaj przekazał Swoje Prawo po pięćdziesięciu dniach od wyjścia z niewoli egipskiej, dlatego święto miało również znaczenie pamiątki wydarzeń na Synaju. W takim zrozumieniu i ujęciu święto to upamiętniało powstanie Izraela jako narodu, który zawarł przymierze z Bogiem. Bóg miał uczynić ich „królestwem kapłańskim i narodem świętym” (II Mojż. 19,6), aby głosili prawdę o Nim całemu światu pogrążonemu w grzechu i bałwochwalstwie. Był to też przełomowy dzień w kształtowaniu się wczesnego chrześcijaństwa, w głoszeniu prawdy o Bogu upadłemu światu. Przejrzyj podane teksty (II Mojż. 23,16; Jan 4,35). W jaki sposób mogą one nam pomóc zrozumieć duchowy kontekst wydarzeń zapisanych w Dziejach Apo− stolskich? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Fascynujące jest to, że na czas święta Pięćdziesiątnicy przybywało do Jerozolimy wielu Żydów z różnych stron, „wszystkich ludów, jakie są pod niebem” (Dz. Ap. 2,5). Był to doskonały moment, by Duch Święty został wylany na wczesnych chrześcijan, aby mogli oni wypełnić swoją misję wobec świata. Jakie znaczenie w misji Kościoła ma dla ciebie głoszenie ewangelii świa− tu? Jaką rolę w tym odgrywasz? Co więcej możesz uczynić?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA V

Niebiosa i Wylanie

ŚRODA — 26 kwietnia

Przeczytaj Dz. Ap. 2,22−35 i daj odpowiedź na następujące pytania: 1. W jaki sposób Piotr przeciwstawia Dawida Jezusowi? Jaki jest głów− ny cel tego?

2. Jakie miejsce w kazaniu Piotra zajmują śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa?

3. Jaka była obietnica Ojca? (w. 33)

4. Jakie nadzwyczajne wydarzenie w niebie sprzyjało zesłaniu Ducha Świę− tego?

„Wniebowstąpienie Chrystusa było znakiem, że Jego naśladowcy otrzymają obiecane błogosławieństwo, na które mieli czekać, zanim podejmą pracę. Chrystus, wszedłszy przez bramy niebieskie, posadzony został na tronie wśród uwielbienia aniołów. Po zakończeniu uroczystości w niebie Duch Święty w obfitym strumieniu zstąpił na uczniów, a Chrystus został obleczony prawdziwą chwałą, którą od wieczności posiadał u Ojca. Wylanie Ducha Świętego w dzień Zielonych Świąt było powiadomieniem, że uroczyste przyjęcie Zbawiciela zostało dokonane. Zgodnie z danym przyrzeczeniem zesłał On z nieba Ducha Świętego Swym naśladowcom na znak, że jako Kapłan i Król otrzymał wszelką moc na niebie i na ziemi, iż jest Jedynym Pomazańcem Swego narodu” (E. G. White, Działalność Apostołów, s. 25). Jak dzisiejsze studium przedstawia nam bliskie powiązanie nieba z zie− mią? W jaki sposób mógłbyś lepiej wyrazić ten związek? Czy uważasz, że two− je czyny z ostatnich dwudziestu czterech godzin dowodzą, że tego związku nie ma?

SPEŁNIENIE OBIETNICY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Dar języków

CZWARTEK — 27 kwietnia

Czytaj Dz. Ap. 2,5−15. Na ile wyraźnie Biblia wyjaśnia znaczenie daru języ− ków, który towarzyszył wylaniu Ducha Świętego? Jakimi językami mówiono i dlaczego znajomość odpowiedzi na to pytanie jest dla nas tak ważna?

Spróbuj wyobrazić sobie taką sytuację: bogobojni Żydzi z różnych stron świata zebrali się na wielkie święto (jak czynili to każdego roku), gdy nagle coś się wydarzyło... Grupa Galilejczyków, wyglądająca na prostych wieśniaków, a nie na intelektualistów izraelskich, nagle zaczęła przemawiać do pielgrzymów przybyłych z różnych krain, w językach charakterystycznych dla rejonów, z których oni pochodzili! Co się dzieje? Zapanowała wielka konsternacja, gdy usłyszeli, jak ci prości ludzie zaczęli mówić w ich własnym języku. W pewnym momencie byli tak zdumieni słowami, które płynęły z ich ust (Dz. Ap. 2,13), że pojawiły się drwiące oskarżenia, że upili się „młodym winem”. Była to nierozsądna uwaga, bo trudno sobie wyobrazić, by ktoś pod wpływem alkoholu nagle zaczął mówić w nieznanym sobie dotychczas języku. To, co się tutaj wydarzyło, zostało opisane w drugim rozdziale Dziejów Apostolskich. Słowa Jezusa, zapowiadające to wydarzenie, przekazał nam ewangelista Marek (Mar. 16,17). Jak ten fragment pomaga nam zrozumieć, czym jest dar mówienia językami?

Z Dziejów Apostolskich rozdz. 2., gdzie po raz pierwszy jest wspomniany dar mówienia językami wynika, że jest to dar Ducha Świętego, który wspomaga zdolność mówienia w obcych językach. Jeżeli zastosujemy tutaj zasadę analizy Słowa Bożego polegającą na tym, że trudne fragmenty są interpretowane w kontekście prostych wyjaśnień, to łatwiej też zrozumiemy słowa wypowiedziane w 14. rozdz. I Listu do Koryntian. Dar mówienia językami, opisany w 2. rozdz. Dziejów Apostolskich, był zdolnością mówienia w obcych językach. Jest to ważne, zwłaszcza w świetle zjawiska, nazywanego współcześnie „mówieniem językami”, gdy pewni ludzie wierzą, że powtarzanie przez nich nieskładnych i niewyraźnych słów jest przejawem działania Ducha Świętego. Na pewno nie jest to tym, co się wydarzyło, kiedy Duch Święty został wylany w Dniu Pięćdziesiątnicy.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA V

PIĄTEK — 28 kwietnia DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Działalność Apostołów, s. 20-24; Historia Zbawienia, rozdz. 31. „I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał”. Duch Święty, przyjmując postać języków ognia, spoczął na zgromadzonych. Był to symbol udzielonego uczniom daru biegłego mówienia nieznanymi im wcześniej językami. Pojawienie się ognia oznaczało gorący zapał, z jakim apostołowie mieli pracować, a także moc mającą towarzyszyć ich pracy” (E. G. White, Działalność Apostołów, s. 25). „Niektóre z tych osób przeżyły doświadczenie, które nazywają darem Ducha, którym Pan obdarzył Swój Kościół. Ich niezrozumiały bełkot, który oni nazywają nieznanym językiem, nie jest znany ani ludziom, ani Panu w niebie. Takie dary wytworzone przez mężczyzn i kobiety, wspierane są przez wielkiego zwodziciela. Fanatyzm, sztuczne podniecenie, zwodnicze mówienie językami, hałaśliwe zachowanie uważane są za dary, które Bóg dał Swojemu Kościołowi. Niektórzy dają się temu zwieść” (E. G. White, Testimonies for the Church, t. I, s. 412). PYTANIA DO DYSKUSJI 1. Razem z klasą przeczytaj na głos Dz. Ap. 1,14. Jakie istotne elementy mogą nam pomóc w zrozumieniu jedności wśród tych, którzy nie żyli w przeszłości zgodnie? Co możecie uczynić jako klasa, aby pomóc twojemu zborowi odnaleźć ten rodzaj jedności, która jest widoczna we wczesnym Kościele? 2. Widzimy jak uczniowie oczekiwali obietnicy wylania Ducha Świętego. Czy jest ktoś w twojej klasie lub zborze, kto oczekuje tego rodzaju obietnicy? Jeśli tak, co możesz uczynić ty lub klasa, aby uchronić takie osoby przed rozczarowaniem? Z drugiej zaś strony, co możesz uczynić w sposób praktyczny, aby nie zrezygnowali z tego oczekiwania? 3. Zjawisko mówienia językami ciągle wzrasta. Spróbujcie wspólnie z całą klasą przygotować dobry wykład biblijny na temat, który będzie pomocny wszystkim zainteresowanym mówieniem językami.

SPEŁNIENIE OBIETNICY

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 6 — 6 maja 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.08

CHRZEST DUCHEM ŚWIĘTYM STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Dz. Ap. 2,37.38; 9,5.6; I Kor. 12,1−13; II Kor. 7,9−11; Gal. 3,1−11; 5,5.6; TEKST PAMIĘCIOWY: „I nie upijacie się winem, które powoduje rozwią− złości, ale bądźcie pełni Ducha” (Efez. 5,18). MYŚL PRZEWODNIA: Chrzest Duchem Świętym był najważniejszym wyda− rzeniem, jakie nastąpiło po wniebowstąpieniu Chrystusa. Jest on także ogromnie ważny w życiu każdego z nas, bo świadczy o naszym nowonaro− dzeniu.

Przez długi okres w chrześcijańskim Kościele panowało wiele sporów na temat tego, co oznacza „chrzest Duchem Świętym”. Z Biblii jasno wynika, że jest to związane z działalnością Ducha Świętego, który działa w życiu nowonarodzonej osoby. Bez wpływu Ducha Świętego nikt nie byłby w stanie doświadczyć nowego życia. Tylko ci, którzy doświadczyli nowonarodzenia, zostali ochrzczeni Duchem. W Dz. Ap. 1,5 są zapisane słowa Jezusa o tym, że Jego naśladowcy będą ochrzczeni Duchem Świętym. Dowodem tego był dzień Pięćdziesiątnicy, w którym Jego słowa spełniły się (patrz Dz. Ap. 2), kiedy wielu ludzi przyjęło Chrystusa i stali się nowonarodzonymi naśladowcami Mesjasza. Jedna rzecz jest pewna: każdy, kto chodzi w wierze i posłuszeństwie Bogu, już został ochrzczony Duchem Świętym. Pełen miłości i oddany chrześcijanin jest największym dowodem tego chrztu. W tym tygodniu spojrzymy na obietnicę daną wszystkim tym, którzy powierzyli swe życie Jezusowi.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Jeden Duch, jedno Ciało

NIEDZIELA — 30 kwietnia

Przeczytaj I Kor. 12,1−13. Na co apostoł Paweł szczególnie zwraca swoją uwagę w wersie 13?

Paweł miał do czynienia ze zborem, który spierał się o dary duchowe. Reakcja Pawła była następująca: „W tej kwestii niech nie będzie podziału między wami”. Bądź też, jak on specyficznie się wyraził: „Bo też w jednym Duchu wszyscy zostaliśmy ochrzczeni w jedno ciało — czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni, i wszyscy zostaliśmy napojeni jednym Duchem” (I Kor. 12,13). Ludzie prawdziwie wierzący są ochrzczeni w Duchu Świętym w jedno ciało Chrystusa (w. 13), które jest Kościołem. Oprócz innych myśli, Paweł wyraźnie podkreśla jedną — wszyscy wierzący przeżywają chrzest Duchem Świętym, i to przyłącza nas do ciała Chrystusowego, Kościoła. Ochrzczenie w Duchu, czy nawrócenie, najlepiej poprzedza chrzest wodny. Chrzest w wodzie jest publiczną demonstracją zmian, które już odbyły się w sercu człowieka. Prawdziwy chrześcijanin rodzi się z Ducha (Jan. 3,5.6); zostaje zapieczętowany Duchem (Efez. 1,13.14), Duch jest naszą pewnością i przypomnieniem, że należymy do Chrystusa (II Kor. 5,5). Na ile ważny jest fakt, że Duch Święty mieszka w nas? (Rzym. 8,9)

Gdy osobiście przyjmujemy Chrystusa jako swojego Zbawcę, otrzymujemy Ducha, jako dar z nieba — gwarancję naszego ostatecznego i dokonanego zbawienia. Jego zamieszkanie w nas staje się naszą pewnością i stałym przypomnieniem, że pewnego dnia Jezus zamieszka wśród nas, a my zamieszkamy z Nim i świętymi aniołami w królestwie, gdzie nie będzie więcej pokus i grzechu. Dar Ducha Świętego jest naszym stałym przypomnieniem o zbawieniu i niebieskiej ojczyźnie. Każdy prawdziwy chrześcijanin od dnia Zielonych Świąt otrzymuje gwarancję otrzymania Ducha Świętego, i jest to tym samym doświadczeniem, co chrzest Duchem. Bardzo ważne jest dla nas pytanie: jak bardzo pragniemy otrzymania Ducha? Jak ty osobiście rozumiesz, co to znaczy być ochrzczonym w Duchu Świę− tym? Gdyby ktoś zadał ci pytanie: „Czy zostałeś ochrzczony w Duchu?”, jaka byłaby twoja odpowiedź?

CHRZEST DUCHEM ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Poczucie winy i Duch Święty

PONIEDZIAŁEK — 1 maja

„A gdy usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co mamy czynić?” (Dz. Ap. 2,37). Zwróćmy uwagę na wydarzenia opisane w powyższym wersecie. Jeżeli zaczniesz czytać teksty poprzedzające Dz. Ap. rozdz. 2,37 (zaczynając od wersetu 14), to będziesz mógł zrozumieć, o co tam chodzi? Piotr, cytując Stary Testament opowiedział ludziom o śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowzięciu Jezusa. Wyłożył im plan zbawienia. Również warto zauważyć, jaka była ich reakcja. Czy była to radość? Wesele? Szczęście? Wręcz przeciwnie, zostali „poruszeni do głębi”. W języku greckim czasownik tłumaczony jako „poruszyć”, dosłownie oznacza przebić, przenikać. Idea podana w tekście wyraża ich przygnębienie, cierpienie i ból, ich sumienie nie dawało im spokoju. I nie ma w tym nic dziwnego, szczególnie gdy czytamy werset 36. Jednocześnie my wszyscy jesteśmy również winowajcami jak ci ludzie, ponieważ to także nasze grzechy sprawiły śmierć Jezusa na krzyżu. Jasne jest, że to poczucie winy, żal, ból, doprowadziły ich do właściwego stanu duchowego. Przeczytaj II Kor. 7,9−11. Własnymi słowami napisz, o czym mówi tutaj Paweł i jak to się ma do przeżycia Żydów w Dniu Pięćdziesiątnicy? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

W świetle tych wypowiedzi, łatwiejsze staje się zrozumienie słów, które wypowiedział Jezus: „Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem oni będą pocieszeni” (Mat. 5,3). Jakby nie było, ewangelia jest nowiną radości, pokoju nadziei, procesem zbawienia, skruchy i uświęcenia, który kosztuje nas wiele cierpienia (Dz. Ap. 14,22). Jedną z funkcji Ducha jest przekonanie nas o grzechu (Jan. 16,8), lecz to może się wydarzyć tylko w przypadku, gdy nasze serce zostanie „przekute” świadomością, jak bardzo grzeszne było dotychczas nasze życie. W jaki sposób Duch Święty przekonał twoje serce? Jakie odczucia wtedy cię przepełniły? W jaki sposób Duch Święty wykorzystał to do twojego ducho− wego wzrostu?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VI

Wyznanie grzechów i Duch Święty

WTOREK — 2 maja

„A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego” (Dz. Ap. 2,38). Chociaż tutaj Piotr obiecuje dar Ducha Świętego tym, którzy przyznają się do swoich grzechów, a wtedy zostaną ochrzczeni, lecz tylko działanie Ducha może natchnąć ich do skruchy. Dlatego możemy zobaczyć działanie Ducha Świętego w każdej sferze naszych osobistych relacji ze Stwórcą. Czasami teolodzy odnoszą się do tego jak do „zwykłej łaski”. Nawrócenie, żal, skrucha jest to zmiana myślenia i życia. W języku greckim i hebrajskim znaczenia słowa nawrócenie są do siebie podobne; podkreślają ideę zmiany, szczególnie zmiany myślenia i kierunku postępowania. Jest to przyznanie się do własnych błędów, wyrażenie żalu i skruchy, a ta świadomość prowadzi nie tyle do rozpaczy, ile do zmian, skierowania się do Źródła życia i moralności. Prawdziwy żal i skrucha (II Kor. 7,10) to dowód na to, że osoba została dotknięta chrztem Ducha Świętego. Przeczytaj Rzym. 2,4 razem z Jan 15,26 i 16,13.14. Jak te wersety poma− gają nam lepiej zrozumieć znaczenie Ducha Świętego w opamiętaniu, wyraże− niu żalu i skruchy?

Tu, na ziemi, Duch Święty reprezentuje Chrystusa. Tylko dzięki Jego działalności w objawianiu nam prawdy o Chrystusie człowiek dochodzi do stałego żalu i skruchy. Jedynie moc Ducha jest w stanie sprawić, iż słuchamy głosu naszego sumienia i poddajemy nasze grzeszne drogi Jezusowi. Przez objawienie nam miłości Boga, Duch Święty dotyka naszych serc i obdarza nas prawdziwą i nieprzymuszoną chęcią służenia Panu. Jest to wdzięczne serce kochające Jezusa, który pierwszy nas umiłował (I Jana 4,10). Prawdziwa miłość nie może być wymuszona. Duch Święty działa na nas, a my mamy wolność wyboru: albo przekonujemy się do Niego, albo odrzucamy Go. W końcu wybór należy do nas, wyłącznie do nas. Napisz parę zdań na temat własnego przeżycia skruchy. Gdzie znajdowa− łeś się, gdy po raz pierwszy zostałeś przekonany przez Ducha Świętego? Jaka była twoja pierwsza reakcja, a jaka była końcowa? Jakie zmiany zaszły w twoim życiu? Bądź przygotowany do podzielenia się swoimi wspomnieniami z resztą klasy.

CHRZEST DUCHEM ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Posłuszeństwo i Duch Święty

ŚRODA — 3 maja

Ponownie przeczytaj Dz. Ap. 2,37, gdzie mowa jest o reakcji Żydów na świa− dectwo Piotra. Jakie zadali pytanie? Porównaj tą reakcję z reakcją Pawła (Dz. Ap. 9,5.6). Jak te dwa przypadki świadczą o ich autentycznym nawróceniu?

„A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym, którzy mu są posłuszni” (Dz. Ap. 5,32). Zgodnie z tym tekstem, posłuszeństwo jest warunkiem otrzymania Ducha Świętego. Chociaż jesteśmy zbawieni przez wiarę, chociaż jedynie Chrystus jest naszą sprawiedliwością, a Jego zasługi ratują wierzącego od ostatecznej konsekwencji, to jednak nie możemy żyć w niezgodzie z Bogiem. Duch Święty został zesłany, by przekonać nas, a przekonawszy — doprowadzić nas do posłuszeństwa. Wszystko inne jest fałszem. Spójrzcie na następujące teksty. Co one mówią nam na temat znaczenia Ducha Świętego i posłuszeństwa? Dz. Ap. 16,7

...........................................................................................................

................................................................................................................................

Gal. 5,5.6 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Gal. 5,22-26

...........................................................................................................

................................................................................................................................

I Piotra 1,2

.............................................................................................................

................................................................................................................................

Jezus napominał Swoich uczniów, by byli posłuszni Bogu, trzymali się Jego przykazań oraz miłowali i przebaczali sobie nawzajem, podobnie jak Bóg umiłował i przebaczył nam nasze winy. Jakże nieracjonalnie byłoby uważać, iż Duch Święty, który zajmuje miejsce Jezusa, miałby napominać inaczej. Ci, którzy ogłaszają siebie „ochrzczonymi Duchem” i jako dowód podają „mówienie językami”, lecz nie żyją zgodnie z Bożym prawem, oszukują samych siebie. Największym argumentem na życie zgodne z Duchem jest życie w wierze i posłuszeństwie Bogu.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VI

Wiara i Duch Święty

CZWARTEK — 4 maja

Jak zauważyliśmy w lekcji wczorajszej, ci, którzy poddali się wpływowi Ducha Świętego, zostaną doprowadzeni do — jak to wyraża Paweł — „posłuszeństwa wiary” (Rzym. 16,26). Ci, którzy są zbawieni przez posłuszeństwo Jezusowi, i dla których zbawienie jest nieodłączną częścią posłuszeństwa, mogą potknąć się, myląc pewne pojęcia efektu zbawienia (posłuszeństwa), ze środkiem do zbawienia (wiarą w Chrystusa). Ten problem istniał także wśród Galacjan. Przeczytaj Gal. 3,1−11. Jakie kwestie Paweł porusza w tym poselstwie? Jaki niepokój wyraża względem Galacjan? Zwróćcie szczególną uwagę na te miejsca w podanych wersetach, gdzie jest powiedziane, jaką rolę apostoł Paweł przypisuje Duchowi Świętemu. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Duch Święty miał poprowadzić ludzi „we wszelką prawdę” (Jan 16, 13), którą jest Chrystus i Jego ukrzyżowanie (I Kor. 2,2). Najwspanialszą i najbardziej istotną prawdą jest to, że Jezus Chrystus zmarł za wszystkie grzechy tego świata, to, że na Kalwarii została zapłacona ostateczna cena za ludzki grzech, że każdemu przez wiarę mogą zostać przebaczone wszystkie grzechy i każdy może stanąć nieskażony przed obliczem Pana. Założeniem tej prawdy jest to, że żadne wysiłki i starania ludzkie, nawet przestrzeganie prawa, nie są w stanie wybawić nas z grzechu i zapewnić nam przebaczenia (Rzym. 3,20; Gal. 2,16). Tylko Jezus może przebaczyć nam nasze winy i dzięki Jego zasługom możemy być zbawieni, jeżeli chodzimy w wierze (Gal. 3,5.6). Ten sam Duch, który prowadzi nas do posłuszeństwa jest tym Duchem, który pomaga nam w zrozumieniu prawdy o zbawieniu jedynie przez wiarę. Prawdopodobnie wierzący w Galacji jakoś odwrócili swój wzrok od tej prawdy. Warto również zauważyć, jak ważną rolę Paweł przypisuje Duchowi Świętemu (Gal. 3,2-5), w jaki sposób apostoł ściśle łączy działanie Ducha i życie wierzących w przeciwieństwie do ich starań zyskania zbawienia przez uczynki. W jakie subtelne pułapki legalizmu możemy wpaść? Jak możemy ochronić siebie od tych pułapek?

CHRZEST DUCHEM ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 5 maja DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Działalność Apostołów, s.26-29, 3132;, Patriarchowie i Prorocy, s.206-209, 211,476-478. „Pozwólcie Chrystusowi działać przez Ducha Świętego, obudzić was jakby ze śmierci i pojednać wasze umysły ze Sobą. Pozwólcie mu wykorzystać wasze zdolności, przecież to On obdarzył was talentami, abyście mogli lepiej czcić i wielbić Jego imię. Całe swoje jestestwo skupcie na Nim, a przekonacie się, czy we wszystkich czynnościach jesteście inspirowani Bogiem i czy wszystkie najlepsze pragnienia skierowane są na służenie Panu. Niekiedy zdolności są wykorzystywane w celach egoistycznych, niekiedy skierowane w niewłaściwym kierunku, zamiast prowadzić nas w poddaństwo Jezusowi Chrystusowi i osiągnięcie tego, by nasza wola była zgodna z Jego wolą. (E.G. White, Testimonies to Monisters and Gospel Workers, s. 369). „Potrzebny jest nam chrzest Ducha Świętego” (E. G. White, Ewangelizacja, s. 44).

PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Podziel się z resztą klasy swoją odpowiedzią na końcowe pytanie umieszczone w lekcji na wtorek. Czego mogłeś się nauczyć z odpowiedzi innych osób? 2. Przeczytajcie razem w klasie fragment z Łuk. 11,11-13. Potem porozmawiajcie, jaka jest reakcja, kiedy dajesz komuś radę, aby zatroszczył się o dar, o którym wiesz, że on rzeczywiście go posiada. Co czujesz, kiedy udzielasz takich rad? Dlaczego tak chętnie ich udzielasz? Jakie korzyści ma dana osoba z takiej rozmowy? Mając te wszystkie myśli na uwadze, czego uczymy się o danej nam obietnicy Ducha Świętego? 3. Zanim rozpoczniesz studiowanie lekcji w klasie, zorientuj się czy znajdziesz czas, aby zrobić małą prezentację w szkole sobotniej na temat: „Co to znaczy chrzest Duchem Świętym?” Zanim do tego przystąpisz, przygotuj się na ewentualne pytania, które mogą paść w klasie i przygotuj na nie odpowiedzi.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VI

Lekcja 7— 13 maja 2006 • Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.19

DZIEŃ MISJI KOBIET

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 28,19.20; Mar. 16,15; Rzym. 12,6−8; I Kor. 12,7−25; Efez. 4,11. TEKST PAMIĘCIOWY: „A co do darów duchowych, bracia, nie chcę, aby− ście byli nieświadomi rzeczy... A różne są dary łaski, lecz Duch ten sam” (I Kor. 12,1.4). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty obdarza nas Swymi darami. Każdy dar jest równie ważny w tworzeniu Bożego Kościoła i powinniśmy się modlić o to, by Duch Boży pomnażał w nas Swoje dary.

W Nowym Testamencie dary duchowe są przedstawione jako dar Chrystusa, przekazany przez Ducha Świętego. Duch jest jeden, lecz dary są różne, a także Duch w różny sposób się przejawia. Te dary łaski (charyzmatyczne) są przedstawione głównie w trzech różnych poselstwach: Rzym. 12,4-8; I Kor. 12-14; Efez. 4,7-13. Prawdopodobnie nawet te trzy przykłady nie wystarczą, aby opisać działanie Ducha; mogą one jedynie służyć jako ilustracja darów duchowych. Obietnica o tych darach była dana w czasie wniebowstąpienia Jezusa (Efez. 4, 8.11). Duch Święty nie może wyposażyć jedną osobę we wszystkie dary duchowe. Jest to rzeczą niemożliwą, aby wszyscy wierzący otrzymali taki sam dar lub dary. Nowy Testament przyrównuje Kościół, w którym działa Duch Święty, do ciała ludzkiego: różne części odpowiadają za różne funkcje Kościoła, lecz wszystkie współpracują ze sobą, mając przed sobą jeden cel. W tym tygodniu przyjrzymy się kilku darom i temu, w jaki sposób przejawiają się one w Kościele.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Kościół jako Ciało

NIEDZIELA — 7 maja

Przeczytaj I Kor. 12,7−25 i spróbuj odpowiedzieć na następujące pytania: 1. Co spowodowało, że Duch Święty został zesłany na Kościół?

2. Co według Pawła jest tutaj najważniejsze?

3. Jakie miejsce apostoł Paweł wyznacza Duchowi Świętemu?

4. Dlaczego Paweł użył analogii ciała ludzkiego, aby przedstawić dzia− łanie Ducha Świętego w Kościele?

W Duchu doświadczyliśmy nowonarodzenia i zostaliśmy członkami ciała Chrystusowego. Przez obrzęd chrztu i przez całkowite zanurzenie dołączyliśmy do zboru. Jednakże, części ciała Chrystusowego, czyli Kościoła różnią się między sobą, podobnie jak różne są narządy ciała ludzkiego. Bardzo ważne jest, byśmy nie próbowali kopiować innych ludzi. Powinniśmy cieszyć się różnorodnością darów, które posiadamy. Tak, jak wszystkie narządy są częścią jednego ciała i służą określonemu celowi, tak zbór nie byłby kompletny bez posiadania różnorodnych członków, którzy mogą wykonywać różne funkcje. Musimy jednak pamiętać, że różnorodność to nie to samo, co podział. Zgodnie z analogią Pawła, części ciała ludzkiego są różne, mają różne kształty i różne funkcje, lecz wszystkie działają po to, by osiągnąć wspólny cel. Wszystko czynione jest dla Mistrza przez różnych ludzi, posiadających różne dary, tworzących jedną wielką całość. Na podstawie osobistego doświadczenia powiedz, co jest największą przy− czyną podziałów wśród nas? Czy jest to spowodowane tym, iż jesteśmy różni i mamy różne talenty, czy istnieje inna przyczyna? Jeżeli tak, to jaka?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VII

Mądrość i wiedza

PONIEDZIAŁEK — 8 maja

„Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy, inny wiarę w tym samym Duchu, inny dar uzdrawiania w tym samym Duchu” (I Kor. 12, 8.9). Jest rzeczą ciekawą, że powyższy tekst przedstawia „mowę mądrości i „mowę wiedzy” jako dary Ducha. Jesteśmy skłonni uważać, że wiedza, którą posiadamy, zdobyliśmy w ciężkim trudzie nauki w szkole, na studiach i poprzez doświadczenia życiowe. Te dwa stwierdzenia nie są jednak sprzeczne ze sobą. Niektórzy mogą czytać i uczyć się całe życie i odejść bez rzeczywistej „wiedzy” czy „mądrości”, w takim rozumieniu, jak Biblia określa te pojęcia (Przyp. 1,7; 9,10). Dlatego potrzebny jest nam Duch Święty obdarzający nas wiedzą i mądrością, o których jest mowa w Piśmie Świętym. W jaki sposób II Tym. 3,7 pomaga nam lepiej zrozumieć potrzebę Ducha w osiągnięciu biblijnej mądrości i wiedzy?

Smutne jest to, iż historia potwierdza, że „wielcy” bibliści i teolodzy nie wierzyli prawdzie, która jest zawarta w Piśmie Świętym. Byli dobrze znani ze znajomości oryginalnych języków biblijnych, byli wybitnymi znawcami historii biblijnej. Jednakże duchowa wiedza i mądrość o Bogu zawarta w tych tekstach była dla nich niezrozumiała. Co za paradoks! Przeczytaj I Kor. 2,5−7. O jakiej mądrości jest tutaj mowa? Dlaczego jest nam potrzebny Duch Święty, aby to zrozumieć?

Warto zwrócić naszą uwagę na różnice, które podkreśla Paweł między różnymi rodzajami mądrości. Zauważcie, w jaki sposób przeciwstawia on mądrość tego świata mocy Bożej. Ma to wielkie znaczenie ze względu na fakt, że mądrość Boża ma moc zmieniać życie. Nie polega ona jedynie na argumentach i twierdzeniach. Jest to wielka moc — skutek działania Ducha Świętego. Żadna wiedza światowa i mądrość nie są w stanie jej dorównać. Jaki rodzaj wiedzy wywołał zmiany w twoim życiu? Jaki nie? Czego możesz się nauczyć ze swojej odpowiedzi?

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Cuda i uzdrowienia

WTOREK — 9 maja

Dary Ducha będą obecne w Kościele aż do momentu, kiedy Jezus powróci, łącznie z darem uzdrawiania, jak również z darem czynienia cudów (I Kor. 12,8-10). Rzeczą niestosowną dla chrześcijanina jest odrzucenie medycyny i spodziewanie się, że Bóg uzdrowi w cudowny sposób bez podejmowania przez nas leczenia. Bóg nie sprawia cudu bezcelowo. „Co może uczynić człowiek sam, tego nie musi czynić boska moc (E. G. White, Życie Jezusa, s. 381) W I Kor. 12,10 wspomniany jest dar „czynienia cudów”. Jak rozumiemy znaczenie tego daru?

Ktoś kiedyś powiedział, że cuda są uznane za cuda tylko ze względu na ich sporadyczność. Przypuśćmy, że wschód słońca przypadałby tylko raz na tysiąc lat. Wtedy ci, którzy byliby świadkami tego wydarzenia uważaliby siebie za świadków cudu. Ponieważ możemy każdego poranka oglądać wschód słońca, uważamy to za rzecz zwyczajną, pomimo „cudu”, jakim naprawdę jest. Spróbujmy wyobrazić sobie, że ktoś nigdy w swoim życiu nie widział telefonu komórkowego. Jakże wielkim cudem byłoby dla tej osoby, gdyby usłyszała głos dochodzący z tego niewielkiego urządzenia! Jakie jeszcze inne „zwykłe” rzeczy, w innych okolicznościach, mogłyby być uważane za „cuda”? Czego możemy się nauczyć z tego spostrzeżenia, w ja− kim stopniu pomaga nam to lepiej zrozumieć, na czym polega cud?

„Cuda” bez wątpienia mogą wzmocnić naszą wiarę, lecz wiara na nich zbudowana nie jest prawdziwą wiarą (Łuk. 16,31). Możliwe, że niektórzy z nas widzieli to, co mogło być uważane za „cud”; może dla niektórych wielkim cudem jest zmiana ich życia, dzięki działaniu Bożej mocy. Chociaż Duch Święty potrafi, według Swojej boskiej mądrości, czynić cuda (patrz Mat. 12,28) kiedy tylko chce, objawienie się „cudów” niekoniecznie jest oznaką tego, że Bóg jest obecny wśród nas, a brak „cudów” nie świadczy o braku Ducha. Jakich cudów Bóg dokonał w twoim życiu? Przygotuj się do odpowiedzi w klasie?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VII

Proroctwo i rządzenie

ŚRODA — 10 maja

Przeczytaj Rzym. 12, 6−8; I Kor. 12,10.28 i Efez. 4,11. Jaki dar jest wymie− niony w każdym z tych trzech fragmentów?

Prorok jest rzecznikiem Boga. Nawet, gdy Izrael został monarchicznym państwem, zawsze był prorok, który otrzymywał polecenia i pouczenia od Boga, aby później przekazać je królowi. Prorok jest zarówno rzecznikiem Boga, przemawiającym w Jego imieniu do ludzi, jak też pośrednikiem pomiędzy ludźmi a Bogiem. Treść poselstw nie zawsze ma charakter zapowiedzi proroczych, często są to przesłania, które Bóg kieruje do swojego ludu w szczególnych sytuacjach, niezależnie od tego, czy dotyczy to przeszłości, czy teraźniejszości, albo przyszłości. Kościół potrzebuje Bożego prowadzenia zarówno w czasach dzisiejszych, jak i w dawnych czasach. Bóg bowiem nadal przemawia do ludzi przez Swoich proroków. Poza prorokami, którzy otrzymują wskazówki od Boga, co jest potrzebne, aby mogły się spełnić Boże zamierzenia skutecznego działania w Kościele? (I Kor. 12,28) Praca ewangelizacyjna jest sprawą Bożą, ludzkie wysiłki powinny zostać podporządkowane Bożemu prowadzeniu. Powinniśmy traktować Boga jako naszego „administratora” „zarządcę”. Jaki przykład wczesnego Kościoła świadczy o tym, że Bóg działał poprzez wyznaczonych przedstawicieli Swego zorganizowanego Kościoła? (Dz. Ap. 9,10−17; 13,1−3) „Okoliczności towarzyszące odłączeniu Pawła i Barnaby przez Ducha Świętego do konkretnej pracy wskazują jasno, że Pan działa poprzez wyznaczonych ludzi w swojej organizacji kościelnej. Wiele lat wcześniej, po objawieniu Pawłowi przez samego Zbawiciela celu Bożego wobec niego, został on od razu skontaktowany z członkami nowopowstałego zboru w Damaszku. Co więcej, zbór ten nie był dłużej pozostawiony w ciemności, lecz objawiono mu doświadczenia nawróconego faryzeusza. Gdy zaś misja Boża w tym czasie miała być pełniej realizowana, Duch Święty znowu świadczył o Pawle jako o narzędziu wybranym, mającym zanieść ewangelię poganom, nakładając na Kościół obowiązek ordynowania go i jego współpracowników” (E. G. White, Działalność Apostołów, s. 100). Dlaczego Bóg zalecił kierowanie Swojej misji na ziemi Swojemu Kościoło− wi, a nie powierzył tego zdania pojedynczym osobom?

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Mówienie językami (przypomnienie)

CZWARTEK — 11 maja

„Dar mówienia językami, jak i dar prorokowania, czy czynienia cudów, może być podrobiony. Prawdziwy dar w Dniu Pięćdziesiątnicy polegał na doskonałym mówieniu różnymi językami zrozumiałymi dla ludzi. Wypowiadane przez niektórych ludzi dźwięki, których nie można zidentyfikować z żadnym konkretnym ludzkim językiem, są nie tylko wypaczeniem, lecz wręcz fałszerstwem oryginału” (The SDA Bible Commentary, t. 12, s. 619). Jak dowiedzieliśmy się z wcześniejszej lekcji, sądząc po sposobie, w jaki ten dar się objawił w Dniu Pięćdziesiątnicy i kolejnych okazjach, wydaje się oczywiste, że języki tu wspomniane wskazują na konkretne języki obce. (Dz. Ap. 2; 10,44-46; 11,15; 19,6). Dlaczego dar mówienia językami miał ważne znaczenie we wczesnym Ko− ściele chrześcijańskim? (Mat. 28,19.20; Mar. 16,15; Rzym. 1,8)

W czasach wczesnego kościoła istniała wielka potrzeba mówienia obcymi językami. Ewangelia miała rozpowszechnić się po całym świecie, a większość chrześcijan nie posiadała umiejętności mówienia nieznanymi im językami. Kto najczęściej mówił językami (I Kor. 14,18)? Jak myślisz, co Paweł chciał powiedzieć przez to stwierdzenie?

W swojej pracy ewangelizacyjnej wśród pogan, Paweł często posługiwał się innymi językami, oprócz aramejskiego, który był językiem powszechnym wśród Żydów w czasach Jezusa i apostołów. Korynt był wielkim portowym handlowym miastem, gdzie zjeżdżało się wielu ludzi z różnych części Rzymskiego Cesarstwa. Wydaje się, że ktoś nadużywał daru mówienia językami w zborze korynckim, tak, że reszta zborowników nie mogła go zrozumieć. Paweł apelował do nich, żeby nie czynili takich rzeczy, dopóki nie będzie wśród nich osoby, która wyłoży znaczenie tych języków, aby inni współwierzący byli przekazanym poselstwem zbudowani (I Kor. 14,4). Z jakimi fałszerstwami zdarzało się wam mieć do czynienia? Czego może− cie się z tego nauczyć? W jaki sposób te wcześniejsze doświadczenia mogą uchronić was od innych duchowych oszustw, które mogą was spotkać?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VII

PIĄTEK — 12 maja DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Przypowieści Chrystusa: „Ukryty skarb”, s. 53-61, Wielki Bój, s. 624-625; Działalność Apostołów, s.160-165. „Paweł nauczał, że dary, włącznie z darem prorokowania, nauczania, apostolstwa, ewangelizacji, mówienia językami i czynienia cudów, mają być praktykowane w życiu chrześcijan przez całe życie. Z I Listu do Koryntian dowiadujemy się o tym, że niektórzy nadużywali ich, szczególnie — jak podkreśla apostoł — daru mówienia językami. Tymczasem, podczas gdy niektórzy przykładają wielkie znaczenie do mówienia językami, autorzy Nowego Testamentu w sposób oczywisty pokazują, iż inne dary ogrywają ważniejszą rolę w dobrym funkcjonowaniu Kościoła. Paweł poleca nam ubieganie się o dar proroctwa, który jest najbardziej zlekceważony. I to dlatego tak wiele uwagi zostało poświęcone opisywaniu tych darów.” (The SDA Bible Commentary, t. 12, s. 610). „Żydzi byli rozproszeni wśród niemal wszystkich narodów i mówili rozmaitymi językami. Przybyli do Jerozolimy z odległych stron, zamieszkali w niej tymczasowo, by wziąć udział w uroczystościach i obrzędach religijnych, jakie się wtedy odbywały. Zgromadzeni byli przedstawicielami wszystkich znanych ówcześnie języków. Ta rozmaitość języków stanowiła bardzo wielką przeszkodę w pracy sług Chrystusowych. Fakt, iż Bóg uzupełnił braki apostołów w tak cudowny sposób, był dla ludu najbardziej przekonywującym dowodem, że świadectwo świadków Jezusa było prawdziwe” (E. G. White, Historia Zbawienia, s. 181) PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Przedyskutujcie w klasie odpowiedzi na pytanie, które znajduje się pod koniec lekcji wtorkowej. Co zgodnie z waszym zrozumieniem znaczy „czynienie cudów”? W jaki sposób realność cudów wpływa na wasze życie? Jakie niebezpieczeństwo występuje, gdy nasza wiara buduje się na cudach? 2. Rozważcie w klasie znaczenie służby E. G. White jako proroka. W jaki sposób przejaw tego daru pomaga nam lepiej zrozumieć znaczenie darów duchowych w Kościele? 3. Porozmawiajcie o darach duchowych wśród uczestników waszej klasy. Co możecie uczynić, aby umocnić innych w przekonaniu o wartości posiadanych przez nich darów? Jak pomóc, aby posiadane dary były właściwie wykorzystywane?

DARY DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 8 — 20 maja 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.30

DZIEŃ LITERATURY W EWANGELIZACJI

OWOC DUCHA ŚWIĘTEGO STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Iz. 53, 3; Jan 3,16; 15,13; Rzym. 5,5; I Kor. 13; Efez. 2,8; Filip. 4,11−13; I Jana 3,16; 4,8. TEKST PAMIĘCIOWY: „Owocem zaś Ducha są: miłość, radość, pokój, cier− pliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, wstrzemięźliwość. Przeciwko takim nie ma zakonu” (Gal. 5, 22.23). MYŚL PRZEWODNIA: Każdy prawdziwy chrześcijanin powinien przynosić owoc Ducha Świętego. Jest to dowód na bliską więź z Chrystusem i cał− kowite poddanie się Jego wpływowi.

Jesteśmy zbawieni jedynie przez to, czego Jezus Chrystus dokonał na krzyżu przed dwoma tysiącami lat. Apostoł Piotr wyraża to w taki oto sposób: „Wierzymy przecież, że zbawieni będziemy przez łaskę Pana Jezusa, tak samo jak i oni” (Dz. Ap. 15,11). Podobnie przedstawia to Paweł: „Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; nie z uczynków, aby się kto nie chlubił” (Efez. 2,8.9). E. G. White w książce Faith and Works, s. 19 pisze takie oto słowa: „Nie ma sensu stale powtarzać i poważnie rozpamiętywać, że nie jest rzeczą możliwą, aby upadły człowiek mógł własnym wysiłkiem dokonać czegoś wartościowego. Rzeczą niemożliwą jest, aby upadły człowiek mógł mieć jakieś zasługi u Boga przez swoje dobre uczynki. Zbawienie jest jedynie przez wiarę w Jezusa”. Ale też żaden chrześcijanin, który pokłada nadzieję i radość w zbawieniu przez Jezusa, nie może nie przynosić owocu Ducha Świętego (Mat. 12.33). Dzień po dniu nasze życie świadczy o tym, co Chrystus uczynił dla nas. Możemy głosić prawdę, lecz najlepszym dowodem naszej bliskiej więzi z Chrystusem jest owoc naszych uczynków. W ten lekcji zwrócimy naszą uwagę na te owoce i ich znaczenie w naszym życiu.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Miłość

NIEDZIELA — 14 maja

„A nadzieja nie zawodzi, bo miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany” (Rzym. 5,5). Jak uważasz, dlaczego Paweł w Gal. 5,22 stawia miłość na pierwszym miej− scu wśród charakterystyk „owocu Ducha”? (Patrz: I Kor. 13) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Niektóre drzewa rosnące w obszarze umiarkowanego klimatu natychmiast wypuszczają liście wiosną, gdy tylko sok zaczyna krążyć po całym drzewie i dochodzi do samych gałęzi. W podobny sposób Duch Święty napełnia nasze serce, a owocem tego jest miłość. Jezus jest Bogiem. Skoro nie ma życia bez Boga, to i miłość nie istnieje bez Niego. Gdy otrzymamy miłość od Boga, inni będą mogli ją odczuć. Istnieje tylko jedno jej źródło. Skąd jeszcze może ona pochodzić jak nie z nieba? Czy istoty, które są tylko białkiem, węglem, wodą, czy nawet jedynie atomami i molekułami, są w stanie wyrazić miłość? Jak to możliwe, aby te twory były zdolne do miłości? Choćby nie wiadomo jak dobry był artysta i doskonałe jego dzieło, żaden kwiat, który został namalowany ręką ludzką nigdy nie ożyje i nie zakwitnie. Węgiel, woda i białko samo w sobie nie może istnieć bez miłości. Miłość pochodzi ze źródła, które jest miłością i może nią obdarzać. A tym źródłem jest Bóg (patrz I Jana 4,8). Powstaje ważne pytanie, na które musimy znaleźć odpowiedź: co rozumiemy przez słowo „miłość”? Samo słowo ma wiele znaczeń, i ta wieloznaczność często obniża jego wartość, dopóki ograniczamy jego rozumienie do wielu różnych czynów i emocji, które w małej tylko części odpowiadają temu pojęciu. Pismo Święte prowadzi nas do tekstów, które pomagają nam lepiej zrozumieć biblijną koncepcję dotyczącą miłości i owoców Ducha Świętego. Przeczytaj Jan 3,16; Jan 15, 13 oraz I Jana 3,16. Jaki kluczowy element jest zawarty w tych wersetach, który pomaga nam zrozumieć, na czym polega miłość w ujęciu biblijnym? A także, jak ta myśl ułatwia nam zrozumieć, dla− czego „miłość Boża rozlana w sercach naszych” (Rzym. 5,5) pochodzi z Ducha Świętego?

OWOCE DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Radość i pokój

PONIEDZIAŁEK — 15 maja

Pojęcia radości i pokoju jako cech owocu Ducha (Gal. 5,22.23) są poddawane błędnej interpretacji. Słowa nasze są spaczone grzechem, my zaś jesteśmy grzesznikami i każdy z nas cierpi z tego powodu: choroby, straty, oddalenie się, strach, zmartwienie, niepewność... lista się wydłuża. Nikt z ludzi, nawet chrześcijanin, nie jest odporny na zadawany ból, który dotyka nas w tym upadłym świecie. Jezus cierpiał i my także będziemy cierpieć. W chrześcijaństwie powinno to jednak wyglądać inaczej. Nie tak, jak większość ludzi, nie powinniśmy doszukiwać się genezy cierpienia i bólu w bezmyślnych i bezcelowych siłach natury, czy też w gniewie złych duchów. Powinniśmy codziennie uświadamiać sobie, że służymy Bogu, który jest nie tylko żywy i prawdziwy, lecz także jest Bogiem miłującym. Bóg nasz nie tylko zna nasze problemy, a także miłuje i pomaga nam w naszej niedoli. A oprócz tego, będąc człowiekiem, zna osobiście wszystkie nasze problemy (Iz. 53,3; Mar. 15,15; Jan 11,35; Hebr. 4,15; I Piotra 4,1). Dlatego właśnie możemy być pewni, że niezależnie od tego, co by się wydarzyło, niezależnie od naszych błędów i wad, jeżeli pozostaniemy wierni, Bóg nie przestaje nas miłować i obiecuje nam Swoją pomoc. On również obiecuje darować nam wieczne szczęście. Uświadomienie sobie tego wszystkiego czyni nas radosnymi i spokojnymi w obliczu nadchodzących trudności. Należy również pamiętać, że, radość i pokój jako cechy owocu Ducha nie powodują ciągłego uczucia zadowolenia, lecz odwrotnie, radość i pokój przychodzą nawet wtedy, gdy ogarnia nas smutek z powodu zaistniałych okoliczności. Wówczas jesteśmy pewni, że Bóg zawsze jest obok i obiecuje we wszystkim pomoc. Jak następujące teksty pomagają nam lepiej zrozumieć zasadę bycia za− wsze zadowolonym, radosnym i spokojnym chrześcijaninem, bez względu na ucisk? (Mat. 6,31.32; Rzym. 8,28; Filip. 4,11−13; I Jana 4,8; Obj. 21,4) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Przemyśl teksty zapisane powyżej. Jeżeli znasz osobę, która przeżywa ciężkie chwile, podziel się z tą osobą tymi wersetami.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VIII

Cierpliwość

WTOREK — 16 maja

Jeszcze inny „owoc Ducha” to „cierpliwość” (Gal. 5,22). Słowo to w języku greckim oznacza także „wytrzymałość”, „wierność”, „stałość”, „niezłomność”, określa kogoś, kto „nie śpieszy się do odpłaty za zło mu wyrządzone”. W jakim sensie okazywanie „cierpliwości” odzwierciedla charakter Boga? (II Mojż. 34,6; Rzym. 2,4) W jaki sposób następujące przykłady objawiają nam Bożą „cierpliwość”? I Mojż, 15,16 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Iz. 5,1-5 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Oz. 11, 8 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Obj. 2, 21 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . „Cierpliwość znosi wiele rzeczy bez dążenia do odpłaty słowem lub czynem. „Cierpliwość” jest wytrzymałością w ofensywie. Jeśli jesteś cierpliwy, nie będziesz opowiadał innym o błędzie popełnionym przez twojego brata. Będziesz dążył do tego, aby pomóc i wyratować go, ponieważ został wykupiony krwią Chrystusową. Być cierpliwym nie oznacza, że należy być smutnym, ponurym, albo obojętnym; ma to całkiem przeciwne znaczenie” (E. G. White, My Life Today, s. 52). Nasza cierpliwość i znoszenie innych musi wzrastać, chociażby dlatego, że mamy świadomość, jak Bóg cierpi i znosi nas. Wyobraźcie sobie, co byłoby, gdyby Bóg traktował nas w taki sam sposób, jak my traktujemy innych? Na szczęście tak nie jest. A skoro On wykazuje tak nadzwyczajną cierpliwość wobec nas i naszych upadków, oznacza to, iż my powinniśmy stosować cierpliwość wobec innych i ich błędów. Gdy patrzymy na siebie w lustro i widzimy, kim jesteśmy, dostrzegamy wówczas jak Bóg miłuje i traktuje nas wyrozumiale pomimo tego, co widzimy w lustrze. Pamiętając o Bożym stosunku do nas, będziemy w stanie naprawdę lepiej okazywać owoc cierpliwości. Sami nie potrafimy tego uczynić, ale gdy tylko poddamy naszą wolę Bogu i będziemy pamiętać o cierpliwości okazanej przez Chrystusa na krzyżu, gdzie zawisł w celu naszego zbawienia, wówczas będziemy mogli przynieść podobny owoc w naszym własnym życiu. Jak długo musiałeś cierpieć z powodu osoby, która cię sfrustrowała, oso− by, którą jest „trudno pokochać”? Jakie zmiany muszą zajść w tobie, żebyś nauczył się traktować „trudnych ludzi” w taki sposób, jak to czynił Chrystus? Jaki jest jedyny sposób, który pozwoli tobie to uczynić? OWOCE DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Uprzejmość i dobroć

ŚRODA — 17 maja

Napisz swoją definicję rozumienia takich słów jak „uprzejmość i dobroć”. Jaka osoba jest przykładem tych dwóch efektów działania Ducha?

Być może już zauważyłeś, w jaki sposób owoce Ducha odzwierciedlają wszystkie cechy Chrystusowego charakteru. Gdy patrzymy na Chrystusa, mamy okazję zobaczyć najwspanialsze objawienie połączenia uprzejmości i dobroci, wyrażone w charakterze Jezusa. Im częściej spoglądamy na Niego, tym bardziej możemy zamanifestować owoc Ducha, tym bardziej będziemy upodabniać się do Jezusa. Wracając do ewangelii, spróbuj odnaleźć fragment, gdzie opisane są szcze− gólne przejawy „uprzejmości” Jezusa oraz inne przykłady, gdzie wykazał On szczególną „delikatność”. Czego możesz się nauczyć z tych przykładów? Uprzejmość . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Delikatność . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Jeśli za przykład weźmiemy historię o tym, jak Jezus pościł na pustyni (Mat. 4,1-11), możemy zobaczyć przejaw dobroci w Jego poświęceniu się dla dobra innych. Jeżeli weźmiemy za przykład historię o spotkaniu Jezusa z kobietą przy studni (Jan 4,5-42), czy z inną kobietą, która została oskarżona o cudzołóstwo (Jan 8,3-11), zobaczymy przykład uprzejmości polegającej na traktowaniu ludzi z poszanowaniem i grzecznością, nawet tych, którzy wyróżniali się złym postępowaniem. Wróć do przykładów, które wybrałeś. W jaki sposób mogą ci pomóc doko− nać potrzebnych tobie zmian? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VIII

Wierność

CZWARTEK — 18 maja

Przeczytaj Efez. 2,8. Według tego wersetu, jakie jest pochodzenie wiary?

Takie słowa jak wiara, wierność, przekonanie, są przetłumaczone z języka greckiego i mają podobne pochodzenie. Jest w tym logika, ponieważ musisz uwierzyć w coś, zanim będziesz temu wierny. Możesz bogacić się wykonując pracę, której nie lubisz, możesz poddać się leczeniu lekarzowi, któremu nie ufasz, lecz nigdy nie będziesz wierny Bogu, w którego nie wierzysz. Wiara jest składową częścią wierności. Wiara i wierność nie są tym samym. Wiara może oznaczać „wierność”, ale wierność nie odnosi się automatycznie do „wiary”. Pismo Święte ostrzega nas przed mieszaniem tych dwóch pojęć. Przeczytaj Jak. 2,19. Jak ten werset pomaga w zrozumieniu różnicy między wiarą i biblijną wiernością?

Zrozumienie dotyczące przesłania Jakuba zawartego w tekstach Jak. 2,19 znajduje się w wersecie 20. W świetle biblijnego rozumienia, wiara i uczynki są powiązane ze sobą, podobnie jak życie ludzkie z oddechem: jedno automatycznie oznacza drugie. Zdeklarowana wiara, która nie prowadzi do podporządkowania się woli Bożej, nie jest prawdziwą, lecz podróbką szatana. Żywa i zbawiająca wiara nie jest tylko teorią. Jest czymś znacznie większym, zawsze jest pełna doświadczeń i prowadzi do działania. Autor listu przedstawił to w szerszej formie: „Wiara bez uczynków jest martwa” (Jak. 2,20), podobnie jak ciało jest martwe bez tchnienia. Wiara jest darem, owocem Ducha Świętego (Gal. 5,22), lecz nie jest to także jakaś nadprzyrodzona siła, która olśniła nasze serce, czyniąc nas szczęśliwymi. Czynnikiem kształtującym codziennie taką wiarę jest miłość do Boga za to, co dla nas uczynił. Nie pielęgnowana, zaniedbana, nie doceniana, nie chroniona i nie wzmacniana wiara osłabnie i może przerodzić się w niewiarę. Zdarza się tak, iż niekiedy gorliwie wierzące osoby odchodzą w świat, zrywając z wiarą raz na zawsze. „Baczcie, bracia, żeby nie było czasem w kimś z was niewierzącego serca, które by odpadło od Boga żywego” (Hebr. 3,12). Co zamierzasz robić, aby utwierdzić się w swojej wierze? Co osłabia twoją wiarę? Pomyśl o konsekwencjach wynikających z twojej odpowiedzi.

OWOCE DUCHA ŚWIĘTEGO

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 19 maja DO DALSZEGO STUDIUM: I Kor. 12; E. G. White, Droga do Chrystusa: „Boża miłość”, s. 5-11; Życie Jezusa, s. 212-215, 305-309; Testimonies for the Church, t. 2, s. 134.135; Wychowanie, s. 178-180; Nauki z Góry Błogosławienia: „Błogosławieństwa”, s. 11-23. Dwa inne owoce Ducha Świętego to łagodność i wstrzemięźliwość: „Mojżesz, jako człowiek, był jednym z najwspanialszych przywódców ludu Bożego. Bóg wynagrodził go nie za doświadczenie, które zdobył na dworze egipskim, a za to, że stał się najskromniejszym człowiekiem. Bóg rozmawiał z nim twarzą w twarz, jak człowiek z przyjacielem. Jeżeli ktoś pragnie, aby Bóg go wynagrodził, niech będzie pokorny. Ci, którzy troszczą się o Boże dzieło, powinni się wyróżniać swoją skromnością. Bóg zapewnia, że ludziom pokornym można zaufać.” (E. G.White Comments, The SDA Bible Commentary, t. I, s. 1113). „Dyscyplina i samokontrola należą do umysłowych zdolności. Panowanie nad sobą ma w sobie moc, za pomocą której można osiągnąć wszystko. Zwyciężamy, gdy podporządkujemy naszą wolę Bogu, przyjmując Jego wolę jako naszą.” (E. G. White, Our High Calling, s. 219).

PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Razem z klasą omów znaczenie miłości. Na pewno zauważysz, że będzie trudno odnaleźć odpowiednie określenie. Jakie znaczenie ma twoja definicja w świetle terminów powiedzianych przez innych? Czego możesz się nauczyć z tych znaczeń? 2. Czy jest w waszym zborze taka osoba, która przestała uczestniczyć w nabożeństwach, walcząca z wątpliwościami? Jeżeli tak, możecie razem z klasą zaplanować wizytę u tej osoby lub zaprosić ją na obiad czy do wspólnej działalności. Co możesz uczynić, aby pomóc takiej osobie odzyskać gasnącą wiarę? 3. Niech każdy w klasie opowie o jakiejś niebiblijnej postaci, która wykazała takie cechy charakteru jak dobroć i łagodność. Podaj również przykład osoby pokornej. Jaką lekcję możemy wyciągnąć dla siebie z tych przykładów, wyjaśniając znaczenie tych słów, i w jaki sposób te cechy powinny objawiać się w naszym życiu?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA VIII

Lekcja 9 — 27 maja 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.40

DZIEŃ RODZINY CHRZEŚCIJAŃSKIEJ

CHRZEŚCIJAŃSKI PRZEWODNIK STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Łuk. 2,25−30; Jan 14,26; 15,26; 16,12−14; Rzym. 8,4; I Kor. 12,10. TEKST PAMIĘCIOWY: „Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokol− wiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi” (Jan 16,13). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty prowadzi nas przez życie jak przewodnik górski po niebezpiecznym szlaku. To od nas zależy, czy zechcemy sko− rzystać z Jego niezwykle ważnych wskazówek — żyć wiecznie, czy spaść w przepaść zatracenia.

Śmierć Jezusa za grzechy świata jest najważniejszą ze wszystkich prawd. Co z niej wynika? Ponieważ jest to dla nas najważniejsze, Bóg nie pozostawił nas samych sobie w rozwiązywaniu tego problemu. Wręcz przeciwnie, otrzymaliśmy obietnicę Ducha Świętego, który poprowadzi nas i pomoże w zrozumieniu tej prawdy. I dlatego, w czasach końca, na sądzie, nikt nie będzie miał usprawiedliwienia w tej kwestii. Rzeczywiście, Duch Święty jest wielkim darem od Boga dla nas — upadłych istot. Bez śmierci Jezusa nikt nie mógłby być zbawiony; podobnie jak bez Ducha, który nas prowadzi, ożywia, umacnia, od Nich zależy nasze osobiste zbawienie. Jezus i Duch są połączone w jedno, aby przyprowadzić ludzkość, pogrążoną w niegodziwości, do społeczności z Ojcem. To był zamiar Ojca, aby przez Jezusa i Ducha przywrócić pokój i harmonię, jaka panowała w relacjach między Ojcem a człowiekiem, zanim grzech wkroczył na ziemię. W lekcji tej zastanowimy się więcej nad rolą Ducha Świętego, jako najważniejszego przewodnika w naszym życiu. LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Duch Święty — Przewodnik

NIEDZIELA — 21 maja

„Lecz Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem” (Jan 14,26). Podobnie jak ambasador przemawia w imieniu swojego rządu do rządu kraju, w którym mieszka, tak Duch Święty mówi do ludzi w imieniu Jezusa i z Jego autorytetem. Nauki Jezusa, które głosił będąc na ziemi, zostały zachowane dzięki działaniu Ducha. „Pan Jezus działa przez Ducha Świętego” (E. G. White, Sons and Daughters of God, s. 282). Jakie jeszcze czynności, oprócz nauczania, należą do Ducha Świętego? (Jan 14,26b)

„Dopiero po wniebowstąpieniu Chrystusa i po zesłaniu Ducha Świętego na wierzących, potrafili oni ocenić w pełni Jego osobę i istotę Jego misji. Po otrzymaniu chrztu Duchem zaczęli rozumieć, że przebywali w rzeczywistej obecności Pana chwały. Gdy przypominali sobie wypowiedzi Chrystusa, umysły ich pojmowały proroctwa i rozumieli cuda, które czynił. Jego nauki dawniej słabo rozumiane, dziś stały się dla nich świeżym objawieniem, a Pismo nabrało nowej treści” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 361). Jakie jeszcze obietnice odnośnie Ducha pozostawił nam Jezus? (Jan 14,17; Jan 15, 26; 16,12−14)

Duch Święty jest naszym żywym, osobistym Nauczycielem. Za każdym razem, gdy otwieramy Pismo Święte, Duch Święty objawia nam znaczenie prawd, o których czytamy. Klucz do tego znajduje się w codziennym obcowaniu z Panem, gdy prosimy Go o serce i umysł gotowy do przyjęcia prawd, niezależnie od tego, jakie one są i dokąd nas prowadzą. Tylko w takich warunkach Duch Święty może być naszym pewnym przewodnikiem. Zastanów się, na ile jesteś otwarty na nauki Ducha Świętego. Czy jesteś posłuszny Jemu, czy próbujesz znaleźć usprawiedliwienie, postępując we− dług swojego sposobu myślenia?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IX

Ciało i Duch

PONIEDZIAŁEK — 22 maja

Przeczytaj Rzym. 8, 4. Krótko wyraź swoimi słowami, o czym pisze apostoł Paweł. Szczególnie zwróć uwagę i wyjaśnij znaczenie wyrażenia „postępowa− nie według Ducha” (Por. z Rzym. 13,14; Gal. 5,22−24). ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Wielu chrześcijan wybiera własną wolę i dba o własny interes, by zadowolić swoje własne potrzeby i chęci, zamiast wykonywać polecenia Ducha Świętego. Poświęceni naśladowcy Jezusa nigdy nie uczynią czegokolwiek bez zgody i prowadzenia Bożego. „Panie, jaka jest wola Twoja wobec mnie, co mam czynić?”— to jest pytanie, które chrześcijanin powinien stale sobie zadawać. Chrześcijaństwo nie polega na słabej bądź teoretycznej wierze. Nasza wiara będzie sprawdzona w inny sposób. Pod kierownictwem Ducha, przekonania przetworzą się w czyny i zachowania. Chociaż działanie Ducha w naszym życiu jest cudem wiary, nie odbywa się ono w sposób automatyczny. Niewiele osób z tych, które oddały swoje serca Chrystusowi i zostały ochrzczone Duchem Świętym raptem odkryło w sobie czystość i uświęcenie swojego życia, bez własnych wysiłków. Tutaj ludzie często wyciągają mylne wnioski. Jest prawdą, że nie można polegać na własnych staraniach o zbawienie, nie można liczyć na siebie w walce z grzechem, nie oznacza to jednak, iż nie ma codziennej walki ze sobą i swoimi słabościami. Walka wciąż trwa i jest czymś realnym, i nieraz cierpimy, gdy chcemy odnieść zwycięstwo. Lecz dobra nowina polega na tym, iż dana została nam obietnica zwycięstwa przez obdarowanie nas Duchem Świętym. Przeczytaj I Piotra 4,1.2. Jakie poselstwo dotyczące walki z naszą ciele− snością jest zawarte w tych wersetach? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Czy istnieje jakiś szczególny grzech, z którym toczysz walkę, i przez który musisz dużo cierpieć, aby zwyciężyć go w imieniu Jezusa? Co praktycznie możesz uczynić w codziennym życiu, aby stać się bardziej otwartym na działanie Ducha, który da ci zwycięstwo, jakiego pragniesz?

CHRZEŚCIJAŃSKI PRZEWODNIK

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Duch i Słowo

WTOREK — 23 maja

„Weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz Ducha, którym jest Słowo Boże” (Efez. 6,17). Słowo Boże jest tutaj nazwane mieczem Ducha. Duch Święty jest inspirującą siłą zapisanego objawienia, dlatego że „wypowiedzieli je ludzie Boży, natchnieni Duchem Świętym” (II Piotra 1,21). Dla chrześcijanina te słowa są szczególnie ważne, powinni zawsze o nich pamiętać i trzymać się tego. Bóg obiecuje nam Ducha Świętego, lecz również otrzymaliśmy ostrzeżenie. Przeczytaj I Kor. 12,10; I Tym. 4,1; I Jana 3,24 — 4,1. Jakie przesłanie zawarte jest dla nas w tych wersetach?

Prawdą jest, że istnieje wiele innych duchów inspirujących powstanie różnych doktryn. Nawet wśród chrześcijan istnieją osobliwe przekonania, nie wspominając o dziwnych praktykach rozpowszechnianych przez tych, którzy uważają, że są inspirowani przez Ducha Świętego. Chociaż, w niektórych przypadkach oszustwo jest tak oczywiste, iż trudno uwierzyć, że ktoś mógł dać się na to złapać. Lecz są też przypadki oszustw bardziej subtelnych, głoszonych przez ludzi, którzy mogą się wydawać dobrymi, miłującymi, a nawet szczerymi. Jak następujące teksty służą nam w rozpoznawaniu prawdziwych nauk Ducha Świętego: Ps. 119,105; Iz. 8,20; Łuk. 10,26; 16,29−31; Dz. Ap. 17,11; II Tym. 3,15−17?

Jan Kalwin napisał takie oto słowa: „Powinniśmy gorliwie dążyć zarówno do czytania, jak posłuszeństwa Pismu Świętemu, jeżeli naprawdę zależy nam na zwycięstwie i dobrodziejstwach Ducha Bożego... Pod tego ducha podszywa się także duch szatana, lecz powinniśmy rozpoznawać Ducha Świętego w jego prawdziwej postaci, jaką mamy przedstawioną w Piśmie Świętym. On jest autorem Pisma: nie może się zmienić i być innym. Dlatego na zawsze pozostaje takim, jakim się objawił kiedyś”. (Jan Kalwin, Institute of the Christian Religion I, 9:2, Philadelphia: Westminster Press, 1960). Z jakim rodzajem duchowego oszustwa zetknąłeś się w swoim życiu? W ja− ki sposób Biblia uchroniła cię od niego? Przygotuj się, aby podzielić się swą odpowiedzią z klasą.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IX

Działanie Ducha

ŚRODA — 24 maja

Przeczytaj Jan 16,14. Co Jezus powiedział na temat działalności Ducha? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Działalność i cel Ducha Świętego są chrystostocentryczne. Nie skupia On uwagi na sobie, lecz na Chrystusie. Zadaniem Ducha Świętego jest doprowadzić nas do posłuszeństwa Jezusowi. Jeżeli ludzie kierują uwagę innych na siebie i wywyższają siebie lub innych, albo wywyższają duchowe przeżycia ludu, świadczy to o tym, iż nie zostali zapieczętowani Duchem. Duch nie był dany, aby prezentować jakieś odmienne poglądy, lecz tylko to, czego nauczał Jezus. Chrystus powiedział: „On mnie uwielbi. Gdyż z mego weźmie i wam oznajmi” (Jan 16,14). Będąc Duchem Prawdy, będzie w sposób szczególny niósł świadectwo o Jezusie, który jest Prawdą (por. Jan 14,6). Jedynie przez wpływ Ducha Świętego na nasze serca, możemy dojść do prawdy i poznać żywego Jezusa Chrystusa, przynosząc owoce ku Jego chwale. W jaki inny sposób Duch Święty może wysławić naszego Pana? (Jan 15,8; Gal. 5, 22— 25; Efez. 5,9) ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jednym z największych sposobów uwielbiania Boga zarówno przed ludźmi, jak i przed aniołami (I Kor. 4,9), jest nasze chrześcijańskie życie, charakter, który się w nas kształtuje oraz nasze podejście do innych. Te i inne czyny są wynikiem działania Ducha Świętego w nas. Od stopnia naszej współpracy, jak i od stopnia naszego poświęcenia Bogu, zależy jak Pan „sprawia w was i chcenie i wykonanie” (Filip. 2,13). Jakże ważnym jest dla każdego, kto wierzy w Jezusa, żyć z wiarą, dziękczynieniem i poddaniem się Duchowi Bożemu. Przeanalizuj ostatnie dwadzieścia cztery godziny swego życia. Co uczyni− łeś, aby wysławić Pana? Czy jakieś twe zachowanie przyniosło Jemu hańbę? Jakie zmiany są tobie potrzebne?

CHRZEŚCIJAŃSKI PRZEWODNIK

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Przykład prowadzenia przez Ducha Świętego

CZWARTEK — 25 maja

Przeczytaj Łuk. 2,25−30 i odpowiedz na następujące pytania: Skąd Symeon wiedział, kiedy ma iść do świątyni, aby zobaczyć „Chrystu− sa Jezusa” (Łuk. 2,26)?

Co było przyczyną tego, że Symeon był tak otwarty na wezwanie Ducha Świętego? Jakie ważne poselstwo dla nas zawierają podane wyżej teksty?

Jakie było znaczenie modlitwy Symeona? (Por. Jan 15,26; 16,14) Dlacze− go jest to istotny tekst w zrozumieniu działania Ducha Świętego?

Zwróć uwagę na słowa Symeona, które wypowiedział pod wpływem Ducha Świętego do Marii. Jaki dar Ducha Świętego przejawił się w zaistniałej sytu− acji? (Patrz Rzym. 12,6; I Kor. 12,10; 13, 2)

Symeon cieszył się tak bliską relacją z Bogiem, że Duch Boży nakazał mu iść do świątyni w dzień ofiarowania Jezusa Bogu. Wśród kilku chłopców przyniesionych w tym dniu do świątyni Bogu, wybrał właśnie Jezusa, który wcale nie różnił się wyglądem od innych dzieci. Urzędujący kapłan nie poznał w Jezusie obiecanego Mesjasza, bo w przeciwieństwie do Symeona, nie był poddany działaniu Ducha Świętego. Symeon rozpoznał Go, ponieważ Bóg pokazał mu, kim był „Chrystus Pan”. Możliwe, że Symeon przechodził obok innych dzieci, które też mogły się urodzić w Betlejem i były pierworodnymi synami swoich matek z rodu Judy. Lecz tylko osobista znajomość i wspólnota Symeona z Bogiem sprawiła, iż zrozumiał proroctwa i rozpoznał w Jezusie obiecywanego Syna Bożego.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA IX

PIĄTEK — 26 maja DO DALSZEGO STUDIUM: Wielki Bój, s. 322-324; 419-423; Życie Jezusa, s. 29-31. „Nawet wpływ Ducha Świętego na nasze serce musi być poddany próbie Słowa Bożego. Duch, który natchnął Pismo, zawsze będzie prowadził do niego” (E. G. White, Selected Messages, tom I, s. 43). Rozważając sprawozdanie zapisane w Jan 16,14 „On (Duch Święty) mnie uwielbi”, E. G. White powiedziała: „Tymi słowy Chrystus pokazał kulminacyjne działanie Ducha Świętego. Duch Święty wywyższył Chrystusa; Zbawiciel stał się radością, zachwytem, pośrednikiem ludzi, a ich serca zostały przemienione” (E. G. White, My life Today, s. 49).

PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Powróćcie razem z klasą do odpowiedzi na końcowe pytanie z wtorkowej lekcji. Co to są za duchowe złudzenia, które spotykają nas w życiu? Jakich rzeczy się nauczyłeś, które byłyby przydatne dla innych? 2. Rozpatrz przykład dwóch osób: Jedna z nich posiada dużo wiedzy teologicznej, lecz jest złośliwa, niemiła, mściwa, krytyczna; druga zaś, chociaż teologicznie podejrzana, jest miła, kochająca, przebaczająca, hojna. Która z nich, twoim zdaniem, otworzy się bardziej na działanie Ducha Świętego w swoim życiu? Uzasadnij swoją odpowiedź. 3. Jak zbór powinien reagować na osobę, która zachowuje się trochę dziwnie i apeluje przy tym do większego poddania się Duchowi Świętemu? 4. Co jako klasa możecie uczynić na chwałę Panu? Czy musi to byś coś wyszukanego i widocznego, aby osiągnąć ten cel, czy jako grupa, możecie w sposób spokojny i skromny wychwalać Pana? Jeżeli tak, to w jaki sposób?

CHRZEŚCIJAŃSKI PRZEWODNIK

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 10 — 3 czerwca 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20. 48

ŻYCIE W DUCHU ŚWIĘTYM STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Jan 3, 3−6. 15−17; Rzym. 8, 6−11; Gal. 5,16−25; Efez. 1,6.7; Kol. 2,6. TEKST PAMIĘCIOWY: „Duch ożywia. Ciało nic nie pomaga. Słowa, które powiedziałem do was, są duchem i żywotem” (Jan 6, 63). MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty pomaga nam przyjąć Jezusa do naszego serca, a więc zmienia nasze życie. Daje nam możliwość doświadczenia ogromnej mocy Bożej — przejścia z ciemności do światłości.

„Duch Święty został zesłany, aby nas żywić i bez Niego ofiara Chrystusa nie nabrałaby tak wielkiego znaczenia. Potęga zła wzrastała przez wiele pokoleń, a poddanie się ludzi tej szatańskiej sile było czymś zdumiewającym. Jedynie przez działanie Boskiej Trójcy grzech mógł zostać pokonany. To właśnie Duch Święty sprawia, że dokonania Zbawcy odnoszą skutek. To dzięki Jego działaniu odnawia się nasz duch. Za pomocą Ducha Świętego wierząca osoba partycypuje w boskiej naturze” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 483). Czyż nie jest to wspaniałe? Jest to silne i wyraźne objawienie ożywiającego działania Ducha Świętego. Powinniśmy zawsze pamiętać, że tak, jak Jezus nie wymuszał nic na nikim, w taki sam sposób postępuje i Duch Święty. Od nas zależy podjęcie codziennej decyzji współpracy z Nim. On zawsze chce wyjść nam naprzeciw.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Zbawienie i Duch Święty

NIEDZIELA — 28 maja

Mówiliśmy o prowadzeniu nas przez Ducha Świętego do prawdy, do Jezusa, który powiedział o Sobie: „Ja jestem... prawdą” (Jan 14,6). Prawda w Jezusie nie polega tylko na tym, iż jest On Bogiem, czy na tym, że został człowiekiem, czy też żył bezgrzesznym życiem — wszystko to jest prawdą. Istota prawdy polega jednak na tym, że Jezus zmarł jako ofiara za grzechy świata. Wszystko, co dotyczy naszego Zbawcy w końcu prowadzi do kulminacyjnego momentu, którym była Jego zastępcza śmierć na rzecz człowieczeństwa. Każda nauka teologiczna, która zaniedbuje, bądź nie docenia tego zagadnienia, jest sprzeczna z działaniem Ducha Świętego, prowadzącego nas do „wszelkiej prawdy” (Jan 16,13), której sednem jest ukrzyżowany Chrystus (I Kor. 2,2). Przeczytaj następujące wersety i napisz, co one mówią nam o fundamen− cie zbawienia. Jan 3, 15-17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Rzym. 3, 22-24 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Efez. 1,6.7 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Dla nas, jako chrześcijan, akceptacja nas przez Boga i nadzieja, jaką posiadamy, nie pochodzą z niczego, co możemy uczynić; nie z uczynków naszej własnej sprawiedliwości, ani także nawet z owocu Ducha Świętego, lecz jedynie ze sprawiedliwości Jezusa, którą możemy otrzymać przez wiarę. Tylko to jest naszym zabezpieczeniem, gwarancją, jedynym pewnym fundamentem, na którym możemy z ufnością polegać. Została nam dana dzięki zasługom Jezusa, za darmo, dzięki Bożej łasce, która jest Jego bezcennym dobrodziejstwem wobec nas, zbłąkanych grzeszników, nie potępia nas (Rzym. 8,1) zarówno teraz, jak i na sądzie. Co więc może dorównać Duchowi Świętemu, który objawia nam całą prawdę? Czy masz wątpliwości co do pewności zbawienia? Pomódl się o studium dzisiejszej lekcji. Znajdź w Biblii obietnice dla siebie. Poproś, aby Duch Święty pomógł tobie ufać tylko zasługom Jezusa, jako podstawie twojego zbawienia.

ŻYCIE W DUCHU ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Śmierć własnego ja — Duch Święty w nas

PONIEDZIAŁEK — 29 maja

Nie ma wątpliwości, iż Duch Święty będzie prowadził nas do prawdy o Jezusie. Jego praca nie kończy się jednak na tym etapie, ale dopiero się zaczyna. Prowadzenie nas do Jezusa, wskazywanie na drogę zbawienia, to pierwszy przystanek w działaniu Ducha Świętego. Ponieważ Duch Święty prowadząc nas do Jezusa również działa w nas, przemieniając nas w taki sposób, iż zbawienie, którego dokonał Jezus przejawia się w naszym życiu. Chrystus, który zmarł za nas, teraz jest Chrystusem, który żyje w nas. Oczywiście jedynie dzięki Duchowi Świętemu, Jezus może zamieszkać w ludziach. Duch Święty przenika nasze umysły, On też przejawia działanie Boże w ludziach. Bez Niego nasza wiedza o śmierci Jezusa nie miałaby zbawczej siły, ponieważ nigdy nie byłaby w stanie zmienić życia, co jest bardzo ważną kwestią dla wszystkich chrześcijan. Przeczytaj Rzym. 8, 6−11. Swoimi słowami napisz, o czym mówią te werse− ty? W jaki sposób pomagają zrozumieć działanie Ducha Świętego w życiu każ− dego naśladowcy Chrystusa?

Zwróć uwagę na to, jak ważną rolę przypisuje Paweł działaniu w nas Ducha Świętego. Będąc wielkim głosicielem zbawienia przez wiarę, Paweł w powyższych wersetach wyraźnie podkreśla ważność uświęconego życia i posłuszeństwa. Nie ma tu żadnej sprzeczności: jeżeli żyjemy według grzechu, umrzemy; jeżeli Duch Święty nie ma wpływu na nas, nie należymy do Chrystusa. Trudno wyobrazić sobie bardziej przejrzystą wypowiedź. Zgodnie z tym, co pisze Paweł, powinniśmy umrzeć dla grzechu. Innymi słowy oznacza to, że nasze cielesne pragnienia nie mogą dominować nad nami. Ten sam Duch, który wzbudził Jezusa z martwych, dzisiaj działa w nas sprawiając, że umieramy dla grzechu, aby żyć w sprawiedliwości. Apostoł nie głosi tu jedynie teorii, to jest rzeczywistość zbawienia w życiu każdej wierzącej osoby. W jaki sposób osobiście doświadczyłeś „śmierci” w Chrystusie? Czy zda− rzyło się to tylko jeden raz, czy też powtarza się codziennie jako pewien proces? Jak się ma twoja odpowiedź do codziennej walki, która jest częścią chrześcijańskiego życia?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA X

Duch Święty i życie

WTOREK — 30 maja

We wczorajszej lekcji zobaczyliśmy, jak Paweł zdecydowanie przedstawia powiązanie działania Ducha z naszym życiem, w przeciwieństwie do grzechu i śmierci. Ta kwestia nie raz pojawia się w jego pismach. Widocznie jest w tym coś, co apostoł uważał za bardzo istotne. My, którzy kiedyś byliśmy martwi w grzechu (Efez. 2,1), teraz przez Ducha Świętego ożyliśmy w Bogu (Rzym. 6,11). Co za radykalna zmiana! Przeczytaj Gal. 5,16−25. Zwróć uwagę na kontrast, jaki tutaj jest przedsta− wiony między „uczynkami ciała” (w. 19) a „owocem Ducha” (w.22). Gdybyś mógł podsumować te wszystkie teksty w jednym zdaniu, co byś napisał?

Jak widać, Paweł bardzo przejrzyście przedstawia sprawę: jeżeli będziecie postępować według ciała, umrzecie i będziecie straceni. Nie ma tu nic trudnego do zrozumienia: Duch ożywia, uczynki ciała uśmiercają. Interesujące jest jego przeciwstawienie „uczynków ciała” „owocom Ducha”. Być może Paweł chciał ukazać, jakie konsekwencje przynosi grzech. Innymi słowy, grzech jest tym, co my czasami czynimy, z jego powodu cierpimy, w rezultacie ponosimy jego konsekwencje. W przeciwieństwie do grzechu zaś, owoc Ducha jest naturalną zmianą w osobie, którą kieruje Duch Święty. Jak powinniśmy rozumieć te dwa wyrażenia: „nie jesteście pod zakonem” (w. 18) i „takim nie ma zakonu” (w. 23) w kontekście obu powyższych tek− stów?

Na pewno Pawłowi nie chodziło o zaniechanie przestrzegania prawa Bożego. Byłoby to wielkim zaprzeczeniem nie tylko tego, co pisał w innych listach, lecz także wobec całej nauki Nowego Testamentu. Wydaje się, jakby chciał udowodnić, że przejawy owoców Ducha Świętego świadczą o posłuszeństwie prawu, a ci, którzy go przestrzegają, nie zostaną potępieni przez prawo. Owoce Ducha są wyrazem przykazań, podobnie jak uczynki ciała świadczą o przekroczeniu tego prawa. Galacjanie ponownie wpadli w legalizm i dlatego Paweł pragnął pokazać im coś więcej niż martwe uczynki, które nie są wstanie zbawiać. Daleki od znieważenia zakonu, apostoł chciał, aby ich życie polegało na Duchu, by wyrażało się to w posłuszeństwie prawu.

ŻYCIE W DUCHU ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Narodzeni z Ducha

ŚRODA — 31 maja

Przeczytaj Jan 3,3— 6. Co miał na uwadze Jezus, przedstawiając różnicę pomiędzy urodzonym z ciała a urodzonym z Ducha?

Wszyscy jesteśmy urodzeni w ciele. Dopóki nie „urodzimy się na nowo” z Ducha Świętego, pozostaniemy w grzechu i czeka na nas śmierć. Naszą jedyną nadzieją jest nowonarodzenie, ożywienie i udział w boskiej naturze. Boska natura jest przekazywana Duchem Świętym przez Słowo Boże. Dlatego duchowa odnowa nie oznacza podniesienia naszego zwykłego życia na wyższy poziom, lecz raczej dana jest nam, którzy umarliśmy „przez upadki i grzechy” swoje (Efez. 2,1). To wszystko odbywa się dzięki mocy działania Ducha Świętego w naszym życiu (patrz: Tyt. 3,5). Nowonarodzenie nie jest końcem doświadczenia zbawienia. Jest to dopiero początek. Nowonarodzenie powinno być naszym doświadczeniem każdego dnia. Nie polega ono na naszym narodzeniu się na nowo, aby potem szczęśliwie kroczyć do Królestwa Bożego. Przeczytaj Kol. 2,6. Co te wersety mówią o przeżyciu nowonarodzenia?

Życie nowonarodzonej osoby polega na wyzbyciu się swojego „ja” (Łuk. 9,23), poświęceniu się (Rzym. 12,1), podporządkowaniu grzesznych pragnień (Rzym. 6,19). Ponieważ nie jesteśmy w stanie dokonać tych wszystkich rzeczy, działający w nas Duch Święty doprowadzi nas do momentu, w którym staniemy przed wyborem poddania się Jemu w przeciwieństwie do grzesznych skłonności. Kiedyś podjęta decyzja sprawi, że otrzymamy moc Ducha Świętego uzdalniającą nas do posłuszeństwa. W końcu, wszystko zależy od prawidłowego wykorzystania naszej woli. Wybór należy do nas. Zastanów się nad swobodą swojego wyboru w czasie pokusy. Uświadom sobie, że decyzja posłuszeństwa Bogu czy grzechowi należy do ciebie. Czy chcesz poddać się grzechowi, czy Duchowi Świętemu i zwyciężyć?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA X

Połączenie

CZWARTEK — 1 czerwca

Jezus przed śmiercią obiecał Swoim naśladowcom dar Ducha Świętego. Zwróć uwagę, w jaki szczególny sposób wypowiedział On te słowa (Jan 14,18): „Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”. Biblia wyraźnie mówi o służbie wstawienniczej Jezusa w niebiańskiej świą− tyni (Hebr. 9, 24). Co chciał Jezus wyrazić słowami: „przyjdę do was”?

Jezus już nie jest obecny ciałem na ziemi, lecz jest wśród nas Duchem, który teraz jest Jego przedstawicielem na ziemi. Przez zażyłość z Duchem mamy zażyłość z Chrystusem. Duch Święty sprawia żywą obecność Chrystusa w nas. Przez Ducha Świętego możemy mieć bliskie relacje z Jezusem. Pragniemy służyć Bogu i oczyścić się z grzechu kierując się miłością do Niego, świadomi tego, co grzech uczynił z Bożym stworzeniem. Prawdziwe życie w Duchu wymaga poddania, poświęcenia, i uśmiercenia egoizmu. Jeśli Duch zamieszka w nas, zrozumiemy to, czego dokonał Jezus dla nas. Jeśli dzień po dniu, pod wpływem Ducha Świętego, zastanowimy się nad wielką miłością Jezusa, wyrażoną w Jego śmierci na krzyżu, poczujemy się silniejszymi, aby spełniać wolę Ojca w swoim życiu. Uświęcenie nie oznacza tylko zaprzestania robienia złych rzeczy; polega ono na „oddzieleniu się” dla Boga, aby żyć dla Niego w wierze, przyznaniu się do swoich grzechów i poddaniu się Jemu. Warunkiem tego jest żywy związek z Chrystusem. „Możemy skończyć z wieloma złymi nawykami, lecz wciąż pozostać nie uświęconymi, bo nie mieliśmy zażyłości z Bogiem. Musimy zjednoczyć się z Chrystusem” (E. G. White, The Advent Review and Sabbath Herald, 24 stycznia, 1893). Co możesz powiedzieć z własnego religijnego doświadczenia o rzeczach, które pozwalają ci połączyć się z Jezusem? Napisz parę słów o tym, w jaki sposób to pomaga w lepszym poznaniu i utwierdzeniu w miłości do Niego. Obok tej wypowiedzi wypisz teksty biblijne, które mają związek z twoją odpowie− dzią. Bądź przygotowany, by podzielić się twoją odpowiedzią w klasie.

ŻYCIE W DUCHU ŚWIĘTYM

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 2 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Życie Jezusa, s. 114-120;142-146; 276. „Dar usprawiedliwienia jest dany człowiekowi za pośrednictwem Ducha Świętego (patrz Jan 16,8). Na tym polega różnica pomiędzy nieskutecznym usprawiedliwieniem, którego człowiek poszukuje na mocy uczynków, a efektywnym usprawiedliwieniem, które przychodzi z wiary. Z tym pierwszym Duch Święty nigdy nie miał nic wspólnego, jest to ludzki wysiłek i nie jest uzależniony od Bożej łaski” (The SDA Biblie Commentary, t. VI, s. 977). „Kiedy dusza się nawraca, uczy się kochać Boga: „I dam wam serce nowe, ducha nowego dam do waszego wnętrza” (Ezech.36,26). Zmiana w ludzkim sercu i przekształcenie ludzkiego charakteru to cud objawiający wiecznie żywego i działającego dla nas Zbawiciela, pragnącego ratować ludzkie dusze. Życie zgodne z Chrystusem jest wielkim cudem. Znakiem, który dziś i zawsze powinien być objawiony przy głoszeniu Słowa Bożego, jest obecność Ducha Świętego. Ta obecność powoduje, że słowo nabiera ożywiającej mocy dla tych, którzy słuchają.” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 292).

PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Razem z klasą spróbujcie odpowiedzieć na końcowe pytanie wtorkowej lekcji. Jakie znaczenie ma ogólna odpowiedź? Czego możecie się nauczyć jedni od drugich? Po krótkim podsumowaniu odpowiedz, gdzie jest klucz do prawdziwego związku z Chrystusem? 2. Co poradziłbyś osobie, która mówi, że kocha Jezusa i chce być Jemu posłuszna, lecz wciąż powtarza te same grzechy? 3. Omawiając działanie Ducha Świętego w nas, zawsze jest najważniejsze, aby pamiętać o tym, iż podstawą naszego zbawienia jest to, co uczynił dla nas Jezus. Jakie niebezpieczeństwo może nam zagrażać, gdy zaniedbamy tą ważną prawdę?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA X

Lekcja 11 — 10 czerwca 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.56

DZIEŃ MISJI GLOBALNEJ

ODNOWICIEL STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: I Mojż. 1; Jer. 17,9; Jan 15,13; Rzym. 1,21; 5,10−19; I Kor. 13,4−7; Tyt. 1,15; II Piotra 1,2−8. TEKST PAMIĘCIOWY: „Mając tę pewność, że Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, będzie je też pełnił aż do dnia Chrystusa Jezusa” (Filip. 1,6) MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty jest Odnowicielem naszego życia. Dzięki Jego wpływowi stajemy się naśladowcami Chrystusa i przybliżamy się do ob− razu naszego Stwórcy, co przygotowuje nas do życia na nowej ziemi.

Wiara w wieczne życie jest wspaniałą nadzieją chrześcijan. Co byłoby warte życie bez tej obietnicy? Wszyscy żyjemy, umieramy, lecz czy pamięć o nas na zawsze zostaje pogrzebana w ziemi? Nie, tak nie jest, to nie jest nasz koniec. Mamy nadzieję życia wiecznego, które nie jest kontynuacją życia w tym świecie. Nasz krótki pobyt na ziemi jest wystarczająco ciężki; wyobraźcie sobie, co by było, gdyby to się ciągnęło wiecznie? Została nam dana wspaniała obietnica: „Ale my oczekujemy, według obietnicy nowych niebios i nowej ziemi, w których mieszka sprawiedliwość” (II Piotra 3,13). Żywot wieczny nie polega na wiecznym życiu na tej ziemi, pełnej grzechu, lecz na nowej ziemi, gdzie nie będzie więcej zła, śmierci ani grzesznika — tylko sprawiedliwość. Od początku Bóg uczynił wszystko, aby osiągnąć ten cel. Tym celem są nowe niebiosa i nowa ziemia, gdzie panować będzie sprawiedliwość. Plan zbawienia ma bardzo ważne znaczenie, ponieważ w jego założeniu było przywrócenie nam nowej ziemi. Dlatego zbawienie obejmuje proces odnowy. Bóg jest gotów darować nam nowe niebiosa i nową ziemię, a także sprawiedliwość, która tam będzie królować. W niniejszej lekcji zwrócimy uwagę na działanie Ducha Świętego w przygotowaniu nas do nowego domu. LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Stworzenie człowieka na obraz Boży (I Mojż. 1)

NIEDZIELA — 4 czerwca

Nawet pobieżne czytanie I Księgi Mojżeszowej, dowodzi, że nasze pojawienie się na tym świecie nie jest sprawą przypadku. Jesteśmy tutaj nie dzięki ślepym, bezcelowym siłom, których połączenie po jakimś czasie spowodowało powstanie ludzkości na planecie. Wręcz przeciwnie, jesteśmy, ponieważ Bóg celowo nas tutaj umieścił. Tekst za tekstem w I Mojż. widzimy Boga jako Stworzyciela. Innymi słowy, istniał wyraźny plan dotyczący naszej egzystencji, który nie uległ zmianie. Przeciwieństwem tego poglądu jest teoria ewolucji, która głosi o pochodzeniu życia z przypadku. Według tej teorii nie było żadnego planu, celu czy jakiegokolwiek zamiaru wobec nas; zaistnieliśmy w skutek kosmicznego przypadku, nic więcej. Nie ma nic bardziej kontrowersyjnego wobec nauczania Biblii jak teoria ewolucji. Nie powinno to nas dziwić, ponieważ szatan bardzo się stara, aby ludzi w tym przekonaniu utwierdzić. W I Mojż. 1,26.27 jest powiedziane, iż Bóg stworzył mężczyznę i kobietę na Swój obraz. Co oznacza być stworzonym na obraz Boży? W jaki sposób tekst z I Jana 4,8 pomaga nam znaleźć odpowiedź na to pytanie? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Cokolwiek by to oznaczało, ale na pewno powinno to zawierać w sobie zdolność do miłości. Jako istoty uczynione na obraz Boga, który Sam w Sobie jest „miłością”, nic innego nie może się też odnosić do nas. Zdolność kochania stawia nas daleko od reszty stworzenia, o którym jest napisane w I Mojż., rozdz. 1. Księżyc, trawa, a nawet zwierzęta — żadne ze stworzeń nie zostało uczynione na obraz Boży i nie mają one zdolności kochania tak jak człowiek. Bez wątpienia, zdolność kochania, którą posiadamy, odróżnia nas od innych stworzonych istot. Ze swojego osobistego doświadczenia oraz korzystając z tekstów biblij− nych (patrz: Jan 15,13; I Kor. 13,4−7; I Jana 4,10), powiedz jak ty rozumiesz znaczenie miłości? Jak twoja odpowiedź może świadczyć o cechach pierw− szych ludzi i o życiu, które miało być na ziemi? Bądź przygotowany podzielić się swoją odpowiedzią z klasą.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XI

Miłość i upadek

PONIEDZIAŁEK — 5 czerwca

Przeczytaj I Mojż. 3,1−6. Co Adam i Ewa mieli posiąść, aby nie zgrzeszyć? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

We wczorajszej lekcji zauważyliśmy, że zostaliśmy stworzeni na obraz Boży, a z tego faktu wynika to, że obdarowani zostaliśmy zdolnością kochania. Aby miłość była prawdziwą miłością, musi być wolna; Bóg nie zmusza Swoich stworzeń do tego, aby Go kochały — dane jest nam prawo wolnego wyboru. Upadek pierwszych rodziców jest wielkim przykładem tego, do czego prowadzi niewłaściwy wybór. My, tysiące lat po Edenie, mamy nadal swobodę wyboru. Nasza sytuacja jest o wiele gorsza, niż Adama i Ewy przed upadkiem. Oni byli doskonałymi istotami, żyjącymi w obecności Bożej chwały; ich natura nie była upadła ani grzeszna. W przeciwieństwie do nich, jesteśmy upadłymi istotami ze zdegenerowanymi i grzesznymi naturami, żyjącymi niegodziwie. Zarówno istoty bezgrzeszne, jak i upadłe mają wolny wybór. Co jest bardziej przerażające: czy dobra, łagodna i miłująca osoba, która trzyma broń, czy nieznośna, złośliwa i nienawistna osoba, która ma podobne uzbrojenie? Jaki obraz zatwardziałej ludzkiej natury przedstawiają następujące wer− sety : Jer. 17,9; Rzym. 1,21; 5,12; Efez. 2,3; Tyt. 1,15? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Biblia bardzo przejrzyście wyraża się na temat upadłej natury człowieka. Jest ona bardzo zła, a niezmieniona prowadzi do śmierci i destrukcji całego człowieczeństwa. Wystarczy obserwować ten świat, a zobaczymy wszędzie ślady naszej upadłej natury: wojny, terroryzm, uzależnienia, wykorzystywanie, wypaczenia seksualne, zbrodnie i wiele innych występków. Swoje istnienie ten świat zawdzięcza jedynie Bożej łasce. To całe zło na szczęcie nie przetrwa wiecznie. Nastanie czas, gdy kielich goryczy zostanie przepełniony. W jaki sposób otaczające cię rzeczy świadczą o zdemoralizowaniu ludz− kiej natury? W jakim stopniu twoja odpowiedź mówi o naszej tragicznej sytu− acji, gdyby nie pozostała ona rozwiązana?

ODNOWICIEL

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Druga szansa

WTOREK — 6 CZERWCA

W lekcji na niedzielę i poniedziałek omówiliśmy stworzenie i późniejszy upadek. Nasza sytuacja, jako upadłych istot, była przygnębiająca. Postępowanie Adama i Ewy po upadku doskonale oddaje stan ludzkości: strach, wyobcowanie wobec Boga i siebie, poczucie winy i wstydu. Razem z ich dziećmi do listy ludzkich niegodziwości doszło jeszcze morderstwo (I Mojż. 4,8), a dążenia człowieczego „serca są ustawicznie złe” (I Mojż. 6,5). Oczywiście wiemy o tym, iż Bóg nie pozostawił ludzi samych wobec cierpienia z powodu upadku. Cały plan zbawienia był zapoczątkowany przez Boga, aby ratować ludzkość z tej totalnej ruiny, która była spowodowana przez nas samych. Jezus zjawił się na ten świat i przeszedł to, co Adam, a tam gdzie Adam upadł, Jezus zwyciężył, i dzięki temu człowieczeństwo otrzymało drugą szansę. Wierząc w Jezusa, każdy może otrzymać obietnicę życia wiecznego, obietnicę przywrócenia wszystkiego, co zostało utracone przez grzech. Przejrzyj następujące wersety (Rzym. 5,10−19). Jakie główne poselstwo dla nas jest zawarte w tych tekstach? Zauważ, jaki mocny kontrast tutaj wy− stępuje? Co przynosi śmierć, a co życie? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Jezus, Swoim bezgrzesznym życiem i odkupieńczą śmiercią darował ludziom drugą szansę. W tym sensie rasa ludzka jako całość uzyskała przychylność Boga. Nie oznacza to, że teraz wszyscy automatycznie zostali zbawieni i usprawiedliwieni. Rzecz polega na tym, iż każdy dostał drugą szansę. Śmierć, która przeszła przez Adama na nas, została oddalona przez Jezusa. „Pismo Święte mówi, że nie należymy do siebie, że zostaliśmy wykupieni. Koszt naszego odkupienia był bardzo wysoki, abyśmy mogli się uwolnić z grzechu, który zaistniał w Edenie. Grzech popełniony przez Adama pogrążył ludzkość w beznadziejność, lecz przez ofiarę Syna Bożego została nam dana druga szansa. Plan odkupienia stwarza możliwość ucieczki wszystkim, którzy nie znaleźli szansy dla siebie (E. G. White, Christian Temperance and Bible Hygiene, s. 15). Zastanów się, co oznacza mieć „drugą szansę”? Czy kiedyś w swoim życiu znalazłeś się w takiej sytuacji? Czego się nauczyłeś z tego doświadczenia? Czy po tym przeżyciu potrafisz lepiej docenić to, co zostało nam dane na krzy− żu Golgoty?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XI

Odnowa (cz. I)

ŚRODA — 7 CZERWCA

We wczorajszej lekcji mogliśmy zobaczyć, jak beznadziejna jest nasza sytuacja, lecz Bóg nie zostawił nas bez nadziei, a wręcz przeciwnie — darował nam wielką nadzieję w Jezusie Chrystusie, który przywrócił nam to, co mieliśmy przed upadkiem. Proces odnowy zaczyna się dziś. Ewangelia nie polega tylko na zbawieniu, nie jest to także tylko zmiana naszego statusu wobec Boga. Ewangelia polega również na przywróceniu poprzedniego, doskonałego stanu. Zostaliśmy uczynieni na podobieństwo Boga, a proces zbawienia polega na przywróceniu nas do tego stanu. To nie odbędzie się podczas Drugiego przyjścia: ten proces zaczyna się teraz. Duch Święty działa w naszych sercach, aby przywrócić nam to, co utraciliśmy przez grzech. Przeczytaj II Piotra 1,2−8. W jaki sposób te wersety, szczególnie ta część, gdzie Paweł mówi o naszym uczestnictwie w „boskiej naturze”, pomagają nam w zrozumieniu ożywiającego działania w naszych sercach? Jak się te wersety mają się do I Mojż. 1,26.27? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Bóg pragnie zmienić upadłe istoty na Swój obraz przez przemienienie naszej woli, umysłu i naszych pragnień. Innymi słowy, Duch Święty pracuje nad naszymi charakterami — „oglądając jak w zwierciadle chwałę Pana, zostajemy przemienieni w ten sam obraz, z chwały w chwałę, jak to sprawia Pan, który jest Duchem” (II Kor. 3,18). Ten obraz jest obrazem Boga, a zostało nam to objawione w najlepszy sposób — przez Jezusa, który był „odbiciem” Bożej osoby (Hebr. 1,3). Jezus nie jest obecny z nami ciałem, lecz Duch Święty, który objawia nam prawdę zmieniającą nasze życie, jest jego przedstawicielem. Jest to proces przywrócenia, który nie skończy się aż do momentu nowego nieba i nowej ziemi. Do tego czasu Bóg będzie działał w nas, przygotowując nas do nowego egzystowania w Jezusie Chrystusie. Wyobraź sobie, jakby wyglądało twoje życie, jeżeliby coraz bardziej był w tobie widoczny charakter Jezusa? Jakie nagłe zmiany zaszłyby w twoim życiu, szczególnie w relacjach z innymi?

ODNOWICIEL

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Odnowa (cz. II)

CZWARTEK — 8 czerwca

Wypisz główne przesłanie zawarte w każdym z tekstów. Po napisaniu swo− jej odpowiedzi, zastanów się nad tym, w jaki sposób ty osobiście doświad− czasz obietnic, które są w tych wersetach? Rzym. 5,1 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

II Kor. 5,17 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Efez. 4,24 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

Filip. 2,12.13 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ................................................................................................................................

I Piotra 5,10

...........................................................................................................

................................................................................................................................

Życie chrześcijanina jest drogą do doskonałości (Rzym. 12,2; Jak. 1,4). To słowo, użyte w Nowym Testamencie, oznacza „ukończenie”, „całkowitą dorosłość”, „dojrzałość”. Powinniśmy starać się być doskonałymi — mimo, że jesteśmy ograniczeni swą grzesznością — podobnie jak Bóg w Swojej bezkresności i absolutności (Mat. 5,48). Z dala od Chrystusa nie jest możliwe, aby osiągnąć jakąkolwiek „doskonałość”. To Chrystus jest dla nas „mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem i odkupieniem” (I Kor. 2,30). W Chrystusie te cechy stanowią naszą „doskonałość” przed Bogiem. Jesteśmy „pełnią w nim” nawet teraz (Kol. 2,10). Duch Święty działa w naszym życiu, aby przejawić w rzeczywistości dzieło Chrystusa, jakiego dokonał dla nas. Nasza dojrzałość, charakter, rozwój, nasz powrót do podobieństwa Bożego staje się żywym doświadczeniem tego, co oznacza być „wypełnieni całkowicie pełnią Bożą” (Efez. 3,19). W Chrystusie Duch Święty sprawia, że to, czego dokonał Jezus dla nas, staje się rzeczywistością. Chrześcijaństwo nie jest możliwe bez tych dwóch aspektów zbawienia, polegających na nowym życiu w Chrystusie.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XI

PIĄTEK — 9 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Patriarchowie i Prorocy, s. 28.29; Droga do Chrystusa: „Oddanie się Bogu” — s. 44-45; Testimonies for the Church, t. IX, s. 21-23; Przypowieści Chrystusa: „Wyszedł siewca, aby zasiać swe ziarno, s. 12-30; „Dwaj chwalcy”, s. 89-90; E. G. White Comments, The SDA Bible Commentary, t. VI, s. 1097-1098. „W dziele odkupienia nie ma przymusu i nie jest stosowany żaden zewnętrzny nacisk. Wolą Ducha Bożego, człowiekowi pozostawiony jest wybór, komu chce służyć. Przemiana, jaka następuje z chwilą, gdy dusza poddaje się Chrystusowi, jest największym sensem wolności. Odrzucenie grzechu jest aktem dokonywanym samodzielnie. Oczywiście nie mamy sami siły wydostać się spod władzy szatana, lecz jeżeli zapragniemy wyzwolenia się z grzechu i w tej wielkiej potrzebie wzywamy na pomoc potęgę, która znajduje się poza nami i ponad nami, siły naszej duszy dostają wsparcie boskiej energii Ducha Świętego. Wypełniając wtedy nakazy woli Bożej, spełniamy jego wolę” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 334-335). „Nowonarodzeni przez Ducha Świętego do nowego życia, przyłączyli się do Boskiej natury, a wszystkie ich przyzwyczajenia, uczynki będą świadczyć o ich przynależności do Chrystusa” (E. G. White Comments, The SDA Bible Commentary, t. VI, s. 1101). PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Razem z klasą wróćcie do odpowiedzi na ostatnie pytanie w części na niedzielę. Zanim to uczynicie, poproś każdą osobę, aby na kartce napisała swoją własną definicję miłości, i niech każdy przeczyta swoje sformułowanie, zanim rozpocznie się dyskusja. 2. Przeczytaj na głos w klasie drugi cytat E. G. White na temat miłości. W jaki sposób ta myśl pomaga nam w zrozumieniu związku wiary i uczynków w życiu chrześcijanina? 3. Razem z klasą omówcie pojęcie „drugiej szansy”. Czy znasz kogoś, kto potrzebuje posiąść tę drugą szansę?

ODNOWICIEL

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Lekcja 12 — 17 czerwca 2006 · Rozpoczęcie dnia Pańskiego — 20.59

GRZECH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Mat. 12,22−31; Mar. 3,22−30; 10,45; Łuk. 18,10−14; Jan 3,14−16; I Kor. 15,3; I Tym. 1,15; Hebr. 2,9. TEKST PAMIĘCIOWY: „Zaprawdę powiadam wam: Wszystkie grzechy będą odpuszczone synom ludzkim, nawet bluźnierstwa, ilekroć by je wypowie− dzieli, kto by jednak bluźnił przeciwko Duchowi Świętemu, nie dostąpi odpuszczenia na wieki, ale będzie winien grzechu wiekuistego” (Mar. 3,28.29). MYŚL PRZEWODNIA: Grzech przeciwko Duchowi Świętemu jest jedynym niewybaczalnym grzechem, mającym wieczne skutki.

Ze wszystkich trudnych tekstów biblijnych, tekst pamięciowy na ten tydzień jest jednym z najtrudniejszych. Gdy zastanawiamy się nad tym, kim był Jezus i nad tym, co uczynił dla przebaczenia naszych grzechów, myśl o winie, która nie może być odpuszczona nawet dzięki ofierze Chrystusa na krzyżu, powinna wywoływać u nas lęk. Morderstwo, kazirodztwo, pycha, cudzołóstwo, kradzież, bałwochwalstwo, nawet bluźnierstwo przeciwko Chrystusowi (Mat. 12,21-32) będą przebaczone (Efez. 1,7), lecz jak powiada sam Jezus: „kto by zbluźnił przeciwko Duchowi Świętego, nie dostąpi odpuszczenia” (Mar. 3,29). Aż trudno w to uwierzyć! Powstaje logiczne pytanie, co to jest „grzech niewybaczalny”? Myśl o grzechu, który może nie być odpuszczony nie pasuje do Boga, który przeszedł wiele, aby nam darować przebaczenie naszych win. Dlatego zagadnienie to jest warte naszej uwagi, aby uświadomić nam, że istnieje coś, co sprawia, że jesteśmy „winowajcami grzechu wiekuistego” (w. 29).

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Aby zbawić grzeszników

NIEDZIELA — 11 CZERWCA

Zgodnie z I Tym. 1,15, jaki był cel przyjścia Chrystusa na naszą ziemię?

Można pisać wiele na temat niesamowitej historii Chrystusa, Boga, który skrył Swą boskość w ludzkim ciele i oddał Swe życie za nas, aby wszyscy grzesznicy mogli być zbawieni. Wśród powodów życia i śmierci Jezusa są: 1. Przyszedł, aby objawić nam, jaki jest Bóg (Jan 14,9). 2. Przyszedł jako Sługa Boży, aby pokazać, na czym polega służba (Mat. 20,25-28; Filip. 2,5-7). 3. Przyszedł, aby dać nam przykład właściwego życia (I Piotra 2,21; Jan 2,6). 4. Przyszedł, aby zostać naszym wiernym i miłosiernym arcykapłanem (Hebr. 2,17.18).

Wszystkie te powody, jakkolwiek bardzo ważne, byłyby bez znaczenia dla nas, gdyby nie najważniejszy aspekt ziemskiej misji Chrystusa. Przeczytaj: Mar. 10,45, Jan 3,14−16; I Kor. 15,3, Hebr. 2,9 oraz I Jana 3,8. W jaki sposób powyższe teksty przedstawiają powód życia i śmierci Jezusa? ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Pośród wszystkich powodów, dla których Jezus przyszedł na ziemię i oddał Swe życie, najważniejsze jest — przynajmniej z naszego punktu widzenia — wykupienie nas od wiecznej śmierci, która jest konsekwencją grzechu. Dobra nowina polega na tym, iż dzięki zasługom Chrystusa — jeśli Go zaakceptujemy — możemy być usprawiedliwieni. Zbawiony może być każdy, kto uwierzy, najpierw Żydzi, a potem poganie (Rzym. 2,9). Ci, którzy wierzą, nie doznają potępienia, „wiecznej śmierci”, o której Jezus przepowiadał nie jeden raz, chociażby w Mar. 3,29, gdy mówił o grzechu, który może doprowadzić do potępienia. Tylko wiara w Jezusa może wybawić nas z „wiecznej zagłady”.

GRZECH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Każdy grzech i bluźnierstwo

PONIEDZIAŁEK — 12 CZERWCA

Przeczytaj Mat. 12,22−31. Analizując kontekst, zastanów się, dlaczego Jezus wypowiedział takie słowa? Do kogo zostały one skierowane? W jaki sposób to pomaga w zrozumieniu znaczenia „nieprzebaczalnego grzechu”? Por. Mar. 3,22−30. ................................................................................................................................

................................................................................................................................

Te mocne słowa Jezusa nie zostały wypowiedziane daremnie. Była to odpowiedź dana pewnemu faryzeuszowi, który widząc jak Jezus uzdrawia, oskarżył Go, że robi to mocą Belzebuba, księcia demonów (Mat. 12,24). Taka postawa wynikała z niemożności zaprzeczenia boskiej mocy Jezusa; Jego bezgrzesznemu życiu, które odrzucano (Jan 8,46); Jego nadzwyczajnej mocy uzdrawiania chorych (Mat. 8,14-17; Mar. 1,29-34 itp.); Jego wypędzaniu duchów (Mat. 9,32.33) oraz Jego wskrzeszaniu zmarłych (Łuk. 7,11-17). Odrzucając boskość Chrystusa, poprzez aktywne przeciwstawianie się Jemu, ludzie ci postawili siebie w takiej sytuacji, że byli zmuszeni wyjaśniać Jego czyny w inny sposób, przypisując działanie Boże szatanowi. Ich umysły były zamknięte na działanie Ducha Świętego. Duch Święty ukazuje nam prawdę (Jan 14,17; 16,13) i przekonuje o grzechu (Jan 16,8). Jednak, chociaż Bóg jest cierpliwy i miłosierny i nie chce, aby ktoś miał zginąć (II Piotra 3,9), Jego Duch Boży nie może bez końca współpracować z zatwardziałym sercem (I Mojż. 6,3). Jeżeli prawda cały czas jest odrzucana i nie przyjmowana, działanie Ducha Świętego będzie utrudnione, a dusza pogrąży się w strasznej ciemności. To może się stać w warunkach, o których wspominał Paweł, gdy pisał o pewnym stanie sumienia, które jest naznaczone „piętnem występku” (I Tym. 4,2). Osoba, która grzeszy przeciw Duchowi Świętemu, nie ma szans, dla takich ludzi nie ma już „ofiary za grzechy, lecz tylko straszliwe oczekiwanie sądu” (Hebr. 10,26.27). Odpowiedz na podstawie tego, co w tym tygodniu przeczytałeś, jakie jest twoje rozumienie grzechu przeciwko Duchowi Świętemu?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XII

Nieprzebaczalny grzech

WTOREK — 13 czerwca

Grzech jest czymś strasznym w naszej egzystencji, lecz Bóg pragnie przebaczyć nam nasze wykroczenia. Nie musimy umierać, chociaż „wszyscy zgrzeszyli i bark im chwały Bożej” (Rzym. 3,23). Śmierć Jezusa sprawiła, że grzech może być wybaczony skruszonemu przestępcy. Lecz istnieje jeden grzech, który nie może być odpuszczony i prowadzi do nieuchronnej wiecznej zagłady. Jeśli ktoś nie chce skorzystać z dobroci Bożej, która prowadzi do opamiętania, odrzuca łaskę Bożą, która prowadzi do wyznawania grzechów (Rzym. 2,4), wówczas taki grzech nie może być przebaczony. Przeczytaj jeszcze raz Mat. 12,31 oraz Mar. 3,29. W jaki sposób kontekst tych wersetów przedstawia zagadnienie nieprzebaczalnego grzechu? Nieprzebaczalny grzech, czy grzech przeciwko Duchowi Świętemu, jest to stałe odrzucanie światła, odrzucanie tego, czego dokonał Jezus. Takie totalne odrzucenie zaślepia duchowe oczy, a zatwardziałe serce nie wsłuchuje się w zalecenia Ducha Świętego. Wówczas człowiek zachowuje się podobnie jak Izraelici na pustyni. W końcu dusza pogrąża się w ciemności, jest stracona na wieki, ponieważ cały czas świadomie odrzucała Ducha Świętego. Bez mocy Ducha Świętego nie mamy przebaczenia, ponieważ bez pomocy Ducha Świętego nie możemy sami wyznawać swoich win. Bóg nie może czynić cokolwiek za nas, dopóki my sami nie tego nie będziemy chcieli robić. My sami, przez dokonanie takiego wyboru, odcinamy siebie od zbawienia. Jeszcze raz przeczytaj Mat. 12,32 i Mar. 3,29, zauważ, jak Jezus łączy nieprzebaczalny grzech z ideą mówienia. Zastanów się nad tą myślą, dlacze− go miałby to robić? W biblijnym rozumowaniu słowa mają to samo znaczenie, co i czyny. Słowa są częścią rzeczywistości, którą opisują: Bóg rzekł słowo, i stało się (I Mojż. 1); o Jezusie jest powiedziane: „Słowo ciałem się stało” (Jan 1,14). W języku hebrajskim najbardziej rozpowszechniony termin dla określenia „słowa” jest dabar, co oznacza nie tylko słowo, lecz także „rzecz”, „historię”, „proroctwo”. Słowa odnoszą się do rzeczywistości, którą opisują. Możliwe, że dlatego Jezus porównuje słowa wypowiadane przeciwko Duchowi Świętemu z ustawicznym odrzuceniem prawdy, do której nakłania Duch Święty. Uczynki i słowa są ze sobą powiązane. Przypomnij sobie, kiedy ostatni raz ktoś zranił cię słowami. Zapewne za− uważyłeś, że wypowiadane słowa odnoszą się do prawdziwej rzeczywistości. Dlaczego nie zawrzeć już teraz przymierza z Bogiem, aby pomógł ci być stróżem twojego języka? GRZECH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Przekonanie przez Ducha Świętego

ŚRODA — 14 czerwca

„A On, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu i o sprawiedliwości, i o sądzie; O grzechu, gdyż nie uwierzyli we mnie” (Jan 16,8.9) Zanim ktoś zamierza pretendować na kandydata do zbawienia, najpierw musi przyznać się do swojej grzeszności. Człowiek nie poprosi o pomoc Zbawiciela, dopóki nie odczuje takiej potrzeby. To przekonanie nie przyjdzie samo; jest to przywilej Ducha Świętego i część Jego podstawowej działalności, polegającej na przekonaniu nas o grzechu. Przede wszystkim działalność Ducha Świętego polega na uświadomieniu grzesznikowi jego grzeszności i sytuacji, w której się znajduje. Duch Święty nie jest tylko Pocieszycielem, jest również, a może przede wszystkim, tym, który pokazuje nam nasz grzech. Staje się Pocieszycielem dla tych, którzy zawarli przymierze z Bogiem, przyznając się do swoich win. W jakim wyrazistym obrazie widzimy działanie Ducha Świętego przekonu− jącego o grzechu? (Łuk. 19, 8.9)

W jaki sposób Jezus ukazał możliwości zbawienia dla skruszonego grzesz− nika, w tym samym czasie ukazując na beznadziejność tych, którzy uważają siebie za prawych? (Łuk. 18,10−14)

„Jednak nim doznamy przebaczenia i znajdziemy pokój, musimy tak poznać siebie, by skutkiem tego poznania nastąpiła w nas skrucha i pokuta. Faryzeusz nie zdawał sobie sprawy z tego, że jest grzesznikiem, dlatego Duch Święty nie mógł pracować nad jego sercem. Jego dusza tkwiła w pancerzu własnej sprawiedliwości, której nie mogły przebić słowa Boże. Chrystus może uratować tego, kto wie, że jest grzesznikiem” (E. G. White, Przypowieści Chrystusa, s. 86.87). Gdy człowiekowi zostanie pokazana sprawiedliwość i świętość Boga, podobnie jak prorokowi Izajaszowi (Iz. 6,5.6), wtedy Duch Święty przekona tą osobę o jej grzeszności, i o tym, że jeśli Jezus nie zainterweniuje, nie czeka ją nic innego, jak tylko sąd i zguba. Jest to ta przekonująca moc Ducha Świętego, która odgrywa bardzo istotną rolę w drodze człowieka do Chrystusa. Wyobraź sobie ludzi znajdujących się w beznadziejnej sytuacji, którzy przez swoją zatwardziałość uodpornili się na działanie Ducha Świętego. W jaki sposób poczucie winy może być dobrym narzędziem użytym przez Boga? Równocześnie, w jaki sposób ta sama cecha może stać się złym narzę− dziem w rękach szatana? Jak możemy dowiedzieć się, na czym polega różnica?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XII

Wyznanie grzechów i nieprzebaczalny grzech

CZWARTEK — 15 czerwca

We wszystkich czasach można spotkać wierzących, którzy żyją w strachu przed popełnieniem nieprzebaczalnego grzechu. Nie jest trudno zrozumieć, dlaczego tak się dzieje. Jesteśmy grzesznikami i jedynie działanie Ducha Świętego czyni nas zdolnymi do jakiekolwiek działania; bez Niego jesteśmy niczym. Dla tych, którzy poznali Jezusa, którzy zetknęli się z Bożą świętością, poczucie grzechu będzie czymś bardzo potępiającym i oskarżającym. Poczucie winy może zniszczyć człowieka. Wielu chrześcijan, na pewnym etapie swojej drogi z Chrystusem, miało chwile lęku z powodu beznadziejnej sytuacji w strachu przed popełnieniem nieprzebaczalnego grzechu. Skoro „nieprzebaczalny grzech” jest stałym odrzucaniem Ducha Święte− go, dlaczego są ludzie, którzy czują lęk przed popełnieniem tego grzechu, i tacy, którzy tego wyraźnie nie czują? (Por. Ps. 51,1−4; Łuk. 5,8; 18,13)

Popełnienie przestępstwa czy grzechu nie stawia trwałej przeszkody na drodze do zbawienia. Jezus daruje zbawienie każdemu, kto tego pragnie. Nie skupia się jedynie na czyjeś ponurej przeszłości. Każdy grzech i wada mogą być obmyte Jego krwią. Przebaczenie może zaistnieć pod jednym warunkiem — jest to wyznanie grzechów, które następuje pod wpływem działania Ducha Świętego. Przebaczenie istnieje tak długo, jak długo wyznajemy swoje winy. Oczywiście należy pamiętać, że nie ma żartów z grzechem. Każdy grzech zatwardza nasze serce. Przyczyną każdego naszego upadku jest zapominanie o grzechu i odradzającej mocy Ducha Świętego. Im częściej to czynimy, tym coraz łatwiej popełnić kolejny grzech. Chociaż zawsze możemy pokutować i prosić o przebaczenie za swoje grzechy, lecz im więcej grzeszymy, tym bardziej nasze serca stają się odporne na działalność Osoby, która prowadzi nas do wyznawania win, do Ducha Świętego. Dlatego bardzo ważne jest, by każdego dnia prosić Boga o oczyszczenie, ożywienie i przemienienie nas na obraz i podobieństwo naszego Zbawiciela. (Patrz także: I Kor. 10,13; Gal. 5,16; Tyt. 3,5). Czy miałeś kiedyś uczucie, że znalazłeś się w sytuacji beznadziejnej, gdy czułeś, że możesz nie być zbawiony nawet po tym, gdy już postanowiłeś iść za Jezusem? Co wywołało te uczucia? Co spowodowało, że w końcu te uczu− cia zniknęły? Co dało ci to doświadczenie? W jaki sposób podzieliłbyś się nim z innymi, którzy czują, jakby byli w sytuacji bez wyjścia?

GRZECH PRZECIWKO DUCHOWI ŚWIĘTEMU

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

PIĄTEK — 16 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: E.G. White, Patriarchowie i Prorocy, s. 467. 468; Życie Jezusa, s. 227-228; 402-404; Działalność Apostołów, s. 52-53; Przypowieści Jezusa, „Dwaj chwalcy”, s. 82-84. „Ale kto odrzuca działanie Ducha Świętego, idzie tam, gdzie skrucha i wiara go nie znajdą” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 227). „Każda nieczysta myśl kala duszę, osłabia poczucie moralności i ułatwia przekreślenie wpływu Ducha Świętego” (E. G. White, Życie Jezusa, s. 214). Jeśli ktoś ciągle odrzuca Boże przewodnictwo, traci umiejętność rozpoznawania dobra i zła, zaczyna zło uważać za dobro, i nawet wtedy, gdy spotyka się z Jezusem, nie przyznaje się do grzechu, nie wyznaje go i nie może być zbawiony. Jest to grzech przeciwko Duchowi Świętemu. PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Razem z klasą spróbujcie wyobrazić sobie, że macie do czynienia z osobą, która popełniła nieprzebaczalny grzech. W jaki sposób lekcja tego tygodnia może pomóc wam wesprzeć taką osobę? 2. Wspólnie z klasą znajdźcie w Biblii przykłady tych, którzy popełnili nieprzebaczalny grzech. Zróbcie listę tych osób i omówcie sytuację każdej z nich. 3. Pomódlcie się w klasie o to, by każdy z was był bardziej otoczony działaniem Ducha Świętego.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XII

Lekcja 13 — 23 czerwca • Rozpoczęcie dnia Pańskiego 21.01

DUCH ŚWIĘTY W DNIACH OSTATNICH STUDIUM BIEŻĄCEGO TYGODNIA: Joel 2, 28; Jan 1, 9; Dz. Ap. 2,14−24; Dz. Ap. 3, 19.20; Jak. 5, 7; Obj.14, 6−16; 18, 1−5. TEKST PAMIĘCIOWY: „A gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!” (Iz. 30, 21) MYŚL PRZEWODNIA: Duch Święty w czasach końca ma ogromną pracę do wykonania, a my jesteśmy jego współpracownikami. Czy zechcemy skorzystać z obietnicy “późnego deszczu”?

Pierwsi uczniowie przygotowywali się na wylanie Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy, wyznając i przebaczając jedni drugim swoje grzechy, żarliwie modląc się i poświęcając siebie Bogu. To samo, ale w jeszcze większym wymiarze musi być dokonane dziś. Powinniśmy prosić o błogosławieństwo i oczekiwać Pana, aby wypełnił obietnię. Wszechmogący Bóg rozpoczął swoje dzieło i zakończy je, czyniąc człowieka doskonałym w Jezusie Chrystusie. Jednak, aby to się stało, nie można zlekceważyć sobie wielkiej nauki płynącej ze zrozumienia zagadnienia „wczesnego deszczu”. Tylko ci, którzy żyją w stałym podążaniu za Światłem, otrzymają większe światło” (E. G. White, Advent Review and Sabbath Herald, 2 marca, 1897). Cóż za wspaniałe przesłanie tkwi w tych słowach, kończących to kwartalne studium, skupiając naszą uwagę na osobie Ducha Świętego w czasach końca. Przyjrzymy się temu, co takiego uczyni Duch Święty, aby przygotować ludzi do głoszenia ewangelii i wzmocnić ich w czasie końcowego kryzysu.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Duch w dniach ostatnich

NIEDZIELA — 18 czerwca

„A potem wyleję mojego Ducha na wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili, a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia. Także na sługi i służebnice wyleję w owych dniach mojego Ducha” (Joel 3, 1.2). Przestudiuj powyższe wersety wraz z tekstem z Dz. Ap. 2, 14−24. Jakie prze− słanie widzisz w nich, przydatne dla nas? W jakich kwestiach, jeśli w ogóle, widzimy dzisiaj wypełnienie tego proroctwa?

Powyższe słowa Joela należą do najbardziej ekscytujących w całym Piśmie Świętym. Skupiają się na czasie, kiedy to Duch Święty w swej potędze będzie wylany dokładnie tak, jak to było w Dniu Pięćdziesiątnicy. Owo wylanie nie jest zawieszone w próżni. Nie ma być bezcelowe — jest częścią jednego wielkiego celu, jakim jest przyprowadzenie ludzi do zbawczego poznania Jezusa Chrystusa. Ten punkt widzenia staje się szczególnie zrozumiały w świetle Piotrowego doświadczenia zesłania Ducha Świętego, objawionego w jego kazaniu, w którym, po zacytowaniu w/w wersetów z Księgi Joela, zaczyna nauczać o Jezusie Chrystusie. (Dz. Ap. 2, 22-24) Joel 3,1 mówi także o tym, że Bóg wyleje swego Ducha na „wszelkie ciało”. Nie oznacza to jednak, że każde ciało w odpowiedzi, zareaguje poddaniem się, pokorą i skromnością potrzebną do otrzymania błogosławieństw Ducha. Poprzez Jego działanie, Pan będzie w stanie dotknąć każdą duszę przekonując ją o świadomości własnego grzechu. Biblia mówi o Jezusie: “Prawdziwa Światłość, która oświeca każdego człowieka, przyszła na świat” (Jan 1, 9). Pomimo tego, niestety nie „każdy człowiek” odpowie tak, jakby Bóg sobie tego życzył. Dobrą wieścią jest to, że wszyscy, którzy odpowiedzą i poddadzą się panowaniu Bożemu, mają obietnicę życia wiecznego w Chrystusie. Jakie dostrzegasz dowody działania Ducha Świętego na osoby, które nie są chrześcijanami? Co takiego, jako chrześcijanie, możemy zrobić, by współ− działać z Duchem ku pomocy tym ludziom, aby zobaczyli Jezusa w pełniejszym świetle?

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XIII

Zesłanie Ducha Świętego i dni ostatnie

PONIEDZIAŁEK — 19 czerwca

Jak zauważyliśmy wczoraj, Joel mówi o obfitym zesłaniu Bożego Ducha na swój lud, o młodzieńcach mających widzenia, starcach mających sny, a także synach i córkach posiadających dar prorokowania (Joel 3, 1.2). Co więcej, autor Księgi podaje nam ramy czasowe tych wydarzeń. Określają je mające nadejść zjawiska o wymiarze kosmicznym, takie jak dzień bez słońca, czy księżyc mieniący się czerwonym światłem, porównanym do koloru krwi. Klęski spadające na ziemię zostają opisane w tajemniczy sposób jako: „krew, ogień i słupy dymu” (Joel 3, 3). Wszystko to będzie poprzedzało mający nadejść „wielki i straszny dzień Pana” (Joel 3, 4). Zgodnie z tym Piotr, wraz z pozostałymi chrześcijanami postrzegał pierwsze przyjście Chrystusa w kontekście mających nadejść dni ostatecznych (I Kor. 10,11; Hebr. 1,2; 9,26; I Piotra 1,20), stosując przy tym proroctwo Joela mówiące o doświadczeniu zesłania Ducha Świętego (Dz. Ap. 2, 16-21) i łącząc dar proroctwa z darem mówienia językami. Przeczytaj werset z Joel 2, 23, który to poprzedza słowo zapisane w Joel 3,1, mówiące o zesłaniu Ducha Świętego. Jakie wyobrażenie jest w nim zawarte? Proroctwo Joela o mającym nadejść darze prorokowania, osadzone jest w kontekście wczesnego i późnego deszczu (Joel 2,23-3,2). Odświeżające, dające życie, padające na ziemię deszcze, umożliwiające nasionom kiełkowanie i zakorzenienie się, nazwane są wczesnym deszczem. Wiosenny deszcz, który przywiódł ziarno do dojrzałości i gotowości na żniwa, nazwany jest późnym deszczem. Zjawisko to, w palestyńskim rolniczym cyklu wegetacji roślin, jest symbolem duchowej odnowy, jaką Bóg daje swojemu ludowi poprzez Ducha Świętego (Oz. 6, 3). Piotr był prawdziwie przekonany i wierzył w to, że żyje w dniach ostatecznych doświadczając wczesnego deszczu. Późny deszcz nadejdzie dopiero na lud Boży w czasach końca. Jak rozumiemy znaczenie „późnego deszczu”? „Niedługo przed zakończeniem ziemskich żniw, specjalne obdarowanie duchową chwałą i wielkością jest obiecane, aby przygotować Kościół na przyjście Syna Człowieczego. Wylanie Ducha połączone jest z wylaniem późnego deszczu” (E. G. White, Działalność apostołów, str. 55 . Jakie jest Twoje osobiste doświadczenie późnego deszczu? Dlaczego jest tak ważne, by otrzymać wczesny deszcz i być przygotowanym do otrzymania póź− nego deszczu? Co to znaczy „otrzymać” deszcz? Jakich zmian powinniśmy do− konać w naszym życiu już teraz, aby być gotowym na zesłanie późnego deszczu? DUCH ŚWIĘTY W DNIACH OSTATNICH

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Późny deszcz

WTOREK — 20 czerwca

„Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz” (Jak. 5,7) W kontekście słów, jakie przeczytaliśmy do tej pory, jak rozumiesz powyż− sze słowa Jakuba? Jak podany wyżej tekst pokazuje nam całkowitą zależność od źródła będącego poza nami, abyśmy mogli osiągniąć duchową moc?

Zgodnie z tym, czego nauczyliśmy się wczoraj, Joel osadził wyraźnie swoje proroctwo w kontekście „deszczu”. Sezony rolnicze i terminy z nimi związane, stanowiły dla hebrajskich pisarzy źródło, kontekst same w sobie. Pierwszy, albo wczesny deszcz spadał na ziemię w siódmym miesiącu (Tiszri), zwykle po Święcie Szałasów (Kuczek) odpowiadało to naszej jesieni, miesiącom pomiędzy wrześniem a październikiem. Dla Izraelitów, był to czas orki na polach, wysiewu jęczmienia i pszenicy. Późny deszcz padał na krótko przed żniwami w marcu i na początku kwietnia. Deszcz ten sprawiał, że ziarno w klosie przybierało na masie, w efekcie czego było dojrzałe do żniw. Terminy te były używane przez biblijnych pisarzy do zilustrowania długich okresów czasu duchowej odnowy, w połączeniu z głoszeniem ewangelii. Decydującym punktem, aby żniwa mogły mieć miejsce, była potrzeba tych dwóch rodzajów deszczu. Przyjrzyj się tym kilku wersetom. Jak pomagają nam one zrozumieć zna− czenie tej deszczowej ilustracji, zwłaszcza w kontekście misji naszego ko− ścioła? (Mat. 9, 37; 13, 30; Obj. 14, 15).

Jak już wspomniano wcześniej, celem duchowego późnego deszczu jest podobnie, jak w przyrodzie — przygotować żniwa do zbioru. Cóż to za potężna ilustracja dotycząca pracy Ducha Świętego, która jest do wykonania wśród Jego ludu! Dlatego jest on tym, którego Bóg użyje do głoszenia ewangelii na świadectwo całemu światu. „Dopóki cenimy błogosławieństwo wczesnego deszczu, nie możemy stracić sprzed oczu faktu, że bez późnego deszczu, który uzdalnia ziarno do wzrostu w kłosie i ma wpływ na jego dojrzałość, żniwa nie będą gotowe na to, by zapuścić w nie sierp, a zadanie siewcy będzie daremne i bezowocne. Boża łaska była potrzebna na początku dzieła, taka samo jest potrzebna na każdym etappie jego zaawansowania, i tylko Boża łaska może zakończyć owe dzieło” (E. G. White, The Faith I Live By, s. 334)

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XIII

Ożywiciel

ŚRODA — 21 czerwca

„Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, aby nadeszły od Pana czasy ochłody i aby posłał przeznaczonego dla was Chrystusa Jezusa” (Dz. Ap. 3,19.20). Zwróćcie uwagę na te niesamowite słowa apostoła Piotra. Zauważcie, jak wyraźnie przedstawia związek między przyznaniem się do win i nawróceniem z „czasem ochłody”. Innymi słowy, wszystko, co dzieje się w naszych sercach, odnosi się do zesłania Ducha Świętego. Należy zawsze pamiętać o rzeczywistym związku pomiędzy niebem a ziemią. Do jakich trzech wielkich wydarzeń w dniach ostatecznych nawiązuje apo− stoł Piotr? Co, według jego słów, będzie świadczyć o nadejściu czasów osta− tecznych?

W swoim kazaniu, apostoł bardzo wyraźnie określił znaki czasu. Pod wpływem natchnienia, Piotr odwołuje się do wielkich wydarzeń, które objawią się wylaniem Ducha Świętego i ostatecznym usprawiedliwieniem grzechów świętych, którzy będą żyć tuż przed tym trzecim wydarzeniem — powtórnym przyjściem Jezusa Chrystusa. Przeczytaj Obj. 14,6−16. Skąd wiemy, że są to naprawdę te same wydarze− nia, które poprzedzą drugie przyjście? Jak powyższe wersety świadczą o nie− samowitej mocy wylania Ducha Świętego?

Teksty te są dowodem na to, iż Duch Święty działa przez Swoich ludzi nie tylko po to, aby przygotować ich do głoszenia ewangelii światu (w. 6), nie tylko, aby uprzedzić wszystkich przed oddawaniem pokłonu bestii (w. 9), lecz również, aby przygotować ich, aby trwali jako ci, którzy „przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa” (w. 12). Gdy patrzymy na współczesny Kościół, co świadczy o tym, że potrzebujemy zesłania mocy Ducha Świętego, aby wykonać tę pracę? Skąd wiemy, że jest to także naszą potrzebą?

DUCH ŚWIĘTY W DNIACH OSTATNICH

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Głośny krzyk

CZWARTEK — 22 czerwca

Chociaż czytamy o mocy wylania Ducha Świętego w Dniu Pięćdziesiątnicy, jednak wierzymy, iż w dniach ostatecznych będziemy świadkami większego działania Ducha Świętego. Cały świat powinien poznać prawdę o Jezusie Chrystusie w kontekście trójanielskiego poselstwa z 14 rozdz. Księgi Objawienia, jako przeciwieństwa wobec fałszywych nauk Babilonu, znaku bestii. Kto jeszcze, jak nie adwentyści głoszą to charakterystyczne poselstwo? Ale co, my, jako adwentyści, możemy zrobić bez nadzwyczajnej mocy Ducha Świętego? Dlatego wierzymy, że w czasach końca Kościół będzie obdarzony Duchem Świętym w szczególny sposób.W tym też czasie Duch Święty obdarzy szczególnymi darami Kościół. Przeczytaj Obj. 18,1−5. Jakie informacje znajdujemy w tych wersetach mó− wiące o tym, jakie będą rezultaty zesłania Ducha Świętego na Kościół?

Ten „głośny krzyk” rozniesie się wszędzie, ponieważ Bóg będzie działał przez Swój Kościół, aby wyprowadzić Swoich ludzi z Babilonu, fałszywej religii i politycznego ustroju świata, który się zjednoczy tworząc prześladowczą moc w dniach ostatecznych. Jest to krzyk — błaganie o uniknięcie ostatecznych plag (Obj. 15) i znalezienie schronienia w rękach Jezusa, naszego Zbawcy. W tej ostatecznej bitwie między naśladowcami Baranka a naśladowcami bestii, Chrystus zostanie wywyższony przez ożywczą siłę, która zostanie wylana na ziemię przez Ducha Świętego (Obj. 18,1). W tych czasach będziemy świadkami żniw zebranych przez późny deszcz. W czasach ostatecznych, wypełni się znczenie ofiary Chrystusa na krzyżu a jej działanie przyniesie szczególne owoce. Wszyscy zmarli ożyją (I Tes. 4,16) i razem z tymi, którzy będą żywi, wszyscy zostaniemy wzięci z tej grzesznej planety, raz i na zawsze (w. 17). Na koniec ujrzymy największe objawienie się Ducha Świętego, jego działanie w sercach nie tylko tych, którzy są powołani do głoszenia ewangelii, lecz i tych, którzy otrzymają ją i którzy będą stawiali czoło, razem z nami, przeciwko siłom Babilonu. Będą również stali nad szklanym morzu w niebie (Obj. 15,1-5). Cóż to za wspaniały dar, jakim jest Duch Święty? Napisz modlitwę dziękczynną Panu za dar Ducha Świętego i poproś, aby przygotował cię, byś mógł wytrwać do końca, nie tylko podczas ostatecznego kryzysu, lecz również i dzisiaj.

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

LEKCJA XIII

PIĄTEK — 23 czerwca DO DALSZEGO STUDIUM: E. G. White, Wychowanie, s. 26-28, Prorocy i Królowie, s. 133-136; Działalność Apostołów, s. 352.361.362. „Nie powinniśmy czekać na późny deszcz. Zostanie on zesłany na każdego, kto rozpozna i przyjmie rosę i deszcz łaski, która spadnie na nas. Gdy zbierzemy fragmenty światła, gdy naprawdę docenimy łaskę Boga, który nas miłuje i pragnie naszego zaufania Jemu, wtedy każda obietnica się wypełni” (E. G. White Comments, The SDA Bible Commentary, t. VII, s. 984) „Tam, gdzie gromadzą się wierni, czy to podczas nabożeństwa, kampu, spotkań w domu, czy przy każdej innej okazji, kiedy jest wykonywana osobista praca na rzecz zbawienia dusz, tam otwarte są Boże możliwości dla zesłania wczesnego i późnego deszczu” (E. G. White, Testimonies to Ministers and Gospel Workers, s. 508). PYTANIA DO DYSKUSJI: 1. Razem z klasą rozważcie kwestię światowych trendów, mających wpływ na nasze rozumienie wydarzeń w dniach ostatecznych. Nie chcąc skupiać się tylko na sensacjach, jakie jeszcze dowody możemy dostrzec świadczące o ostatecznym kryzysie? Co możecie uczynić, aby pomóc waszemu zborowi w zrozumieniu czasów, w których żyjemy i potrzeby przygotowania się na otrzymanie późnego deszczu? 2. Razem z klasą pomyślcie o działaniu Ducha Świętego i postawcie takie oto pytanie: Który ze wszystkich darów Ducha Świętego i jakie z Jego działań w Kościele, są najbardziej potrzebne waszemu zborowi? Omówcie to z klasą. 3. Czego się nauczyłeś z lekcji w tym kwartale, co najbardziej poruszyło twoje serce? Jeżeli studium nie poruszyło cię w niektórych kwestiach, na których ci zależy, dlaczego nie miałbyś przeprowadzić osobistego studium dotyczącego tych zagadnień?

ZŁÓŻ DARY NA POTRZEBY WYDZIAŁU POŁUDNIOWOAMERYKAŃSKIEGO (BRAZYLII I ARGENTYNY)

CUDOWNE RĘCE. Dr Ben Carson jest jednym z najlepszych neurochirurgów w świecie. W książce „Cudowne ręce” opowiada o swojej niewiarygodnej karierze, która dowodzi, że można osiągnąć rzecz pozornie nieosiągalną. Str. 237. NAJBOGATSZY JASKINIOWIEC. Marilyn Tooker. Jako syn milionera Doug Batchelor miał wszystko, prócz szczęścia. Zażywał narkotyki i miał skłonności samobójcze. Przekonany o bezcelowości istnienia, Doug postanowił bawić się życiem, a potem odejść z fasonem. Poszukując przygód, zamieszkał w górskiej jaskini. Radość życia, której szukał, wymykała się mu aż do dnia, kiedy zaczął czytać Biblię znalezioną w jaskini. To, co wydarzyło się potem, można uznać za prawdziwy cud. Str. 160.

EPOKOWE WYDARZENIA. Leon I. Mashchak. Biblijny lud Boży wierzył, że Pan działa w dziejach ludzkości. Ta wiara była i jest czymś wyjątkowym, cechą właściwą jedynie tradycji judeochrześcijańskiej. W Starym i Nowym Testamencie znajdują się opisy pewnych bardzo znaczących wydarzeń, w które Bóg był w szczególny sposób zaangażowany. Wydarzenia te nazywamy epokowymi. Wszystkie one były częścią działań Boga podejmowanych w zakresie objawienia i odkupienia oraz są niezbędne do pełnego poznania Jego zamierzeń. Str. 201. SŁUDZY EWANGELII. Ellen G. White. Książka ta jest niezwykle cennym źródłem rad i zaleceń dla wszystkich, którzy uczestniczą w wielorakiej misji Kościoła. Jest kompilacją powstałą w oparciu o kompletny zbiór dzieł autorki, dojrzałym owocem życia tej, którą Bóg wielce pobłogosławił jako swoją służebnicę WYDZIAŁ POŁUDNIOWOAMERYKAŃSKI — dla chwały swego imienia i rozwoju ruchu adwentystycznego. KOŚCIOŁA ADWENTYSTÓW Str. DNIA 342. SIÓDMEGO Nazwa jednostki organizacyjnej Koúcio≥a

Liczba Liczba zborÛw ochrzczonych wyznawcÛw

Unia Australska 530 Unia Boliwijska 251 Unia Chilijska 502 Unia Ekwadorska 109 Unia PeruwiaÒska 1.407 Unia Po≥udniowobrazylijska 633 Unia PÛ≥nocno-Wschodniobrazylijska 972 Unia PÛ≥nocnobrazylijska 1.351 Unia årodkowo-Zachodniobrazylijska 396 Unia årodkowobrazylijska 806 Unia Wschodniobrazylijska 844 Razem (30 VI 2004)

7.801

Liczba ludnoúci

105.641 134.798 113.982 48.177 639.531 135.479 228.910 531.820 93.712 170.618 142.887

47.300.000 8.766.000 15.988.000 13.402.000 27.547.000 25.717.467 43.877.295 17.371.828 14.040.734 44.128.022 33.955.654

2.345.555

292.094.000

APELE EWANGELIZACYJNE 1 kwietnia — Dz. 2,46-47. Częste spotkania wierzących uczniów Jezusa tworzą dobrą atmosferę w zborze, a także opinię wśród ludzi. W takich okolicznościach Pan „pomnaża” liczbę wyznawców. Warto pamiętać, że ludzie utrudzeni w tym świecie szukają „ciepła”. 8 kwietnia — Joz. 1,8-9. Przypomnijmy sobie, że to nie my wymyśliliśmy misję, ale Bóg nam ją zlecił. Trwajmy jak Jozue przy swoim Bogu i Jego słowie. On, tak jak kiedyś, idzie z nami na nowe tereny i nagradza naszą wierność. 15 kwietnia — Dz. 10,43. Jakże ważne dla życia wiecznego nas samych i otaczających nas ludzi jest wiara w Jezusa – jedynego Zbawiciela i Pośrednika. Jak ważne jest to, byśmy podobnie jak prorocy, świadczyli o Nim. 22 kwietnia — Rzym. 3,23-24. W tak beznadziejnym położeniu jest nadzieja! W dniu ORTV „Głos Nadziei” wspomóżmy ten dział naszej wspólnej pracy wśród tych, którzy utracili nadzieję. 29 kwietnia — Dz. 11,23-24. Wspierajmy pracę misyjną rozpoczętą na nowych miejscach. Sami złączeni z naszym Bogiem, będziemy mogli skutecznie pomagać ludziom żyć lepiej, radośniej i pozyskiwać ich dla Zbawiciela. 6 maja — 1 Król. 7,9. Oceńmy nasze dotychczasowe postępowanie; wyciągnijmy wnioski i zanieśmy ludziom wieść o tym, gdzie mogą znaleźć chleb i życie. 13 maja — Est. 4,15-16. Misja dzielnych kobiet zawsze odgrywała znaczącą rolę w życiu ludu Bożego na tej ziemi. Dzisiaj nie jest inaczej. 20 maja — II Tym. 4,13. Literatura, książki, a także inne materiały o treści biblijnej, religijnej i społecznej, utrwalone na piśmie, zawsze odgrywały wielka rolę w życiu ludzi wierzących. Dzisiaj szczególnie chcemy wesprzeć i dziękować Bogu za misję, jaką w naszym kraju wykonuje Chrześcijański Instytut Wydawniczy „Znaki Czasu”. 27 maja — Dz. 10,2.24. Dzisiaj w Dniu Rodziny Chrześcijańskiej warto pomyśleć o domu Korneliusza. Jaki wpływ ma słowo Boże na nasze rodziny? Czy, gdy przychodzi do nas pastor/ewangelista, zapraszamy też do siebie naszych znajomych i przyjaciół? 3 czerwca — I Kor. 2,1-4. Poczucie własnej słabości i poddanie się Duchowi Bożemu to są kwalifikacje, które sprawiają iż ludzie, w wyniku naszej skromnej służby, nawracają się do Boga. 10 czerwca — Dz. 5,40-42. W dniu Misji Globalnej dobrze jest przypomnieć sobie o potrzebie wytrwałości w naszej działalności misyjnej. Szatan będzie nam też dokuczał, ale nie możemy zaprzestać pracy, która jest zbawienna dla człowieka. 17 czerwca — Dz. 14,26-28. Zanim rozpoczną się wakacje, podsumujmy naszą dotychczasową działalność misyjną. Opowiedzmy w zborze o błogosławieństwach, trudach, a także o radościach i owocach tej służby. 24 czerwca — Obj. 14,6-7. Kościół Jezusa Chrystusa opowiada Ewangelię na całym ziemskim Globie. Dzisiaj chcemy modlić się w intencji i finansowo wesprzeć misję naszego Pana, w krajach przedstawionych w naszym kwartalniku oraz w Głosie Adwentu nr. 6/2006. LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

POBUDKI PORANNE KWIECIEŃ R.d.P. 1. So 19.08 2. Nd 3. Po 4. Wt 5. Śr 6. Cz R.d.P. 7. Pt 19.20 8. So

Ps. 51,8

Przechowuj prawdę, a Bóg objawi ci mądrość

Kol. 1,23 Mat. 7,13-14 Łuk. 15,18 Mat. 11,28-29 Ps. 31,24 Hebr. 6,18-19 Ps. 23,3

Wytrwać w wierze Którędy do życia wiecznego? Powrót do Ojca Ukojenie w Jezusie Miłość wybawia Chwycić się nadziei Wierny Przewodnik

9. 10. 11. 12. 13. R.d.P. 14. 19.32 15.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

II Kor. 5,10 Job. 7,9-10 Hebr. 7,19 BT Hebr. 11,13 Łuk. 21,12-13 Ef. 6,16 Rzym. 14,7

Zapłata? Kraina umarłych Pan nadzieją Pielgrzymi do Ziemi Obiecanej Świadectwo wiary w ucisku Czy jesteś gotowy walczyć? Nieoceniona moc wpływu

16. 17. 18. 19. 20. R.d.P. 21. 19.44 22.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

I Piotra 1,3-4 Job 7,9-10 Łuk. 15,32 Mat. 13,38-39 Dan. 6,23 Jan 5,28-29 I Kor. 15,51-52

Nieznikome dziedzictwo Życie po śmierci Radość z powrotu Dobre nasienie czy kąkol Wierny Bogu i królowi Godzina zmartwychwstania Przemienienie

23. 24. 25. 26. 27. R.d.P. 28. 19.56 29.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

Kol. 1,3.9 IV Mojż. 32,23 Ezech. 18,20 Ps. 19,8-9 II Kor. 12,9 Łuk. 4,22 Filip. 4,6

Moc modlitwy Prawe postępowanie Sprawiedliwy Sędzia Świadectwo Pana Siła w słabościach Wsłuchaj się w słowa Jezusa Bóg zna nasze potrzeby

30. Nd Ps. 34,2

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Prawdziwe oddanie czci Bogu

POBUDKI PORANNE MAJ 1. 2. 3. 4. 5. 6.

Po Wt Śr Cz Pt So

Iz. 30,15 II Kor. 5,20 Mat. 21,44 Łuk. 11,4 Przyp. 16,32 Iz. 61,1

Warunkowe zbawienie Pojednaj się z Bogiem Zderzenie z Jezusem Jako i my odpuszczamy Cierpliwość pokona wszystko Pomazaniec Boży

7. 8. 9. 10. 11. R.d.P. 12. 20.19 13.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

II Kron. 16,9 Jer. 29,13 Dan. 1,8 Iz. 56,2 Filip. 1,21 Obj. 20,12 Jak. 1,22-24

Wszechwiedzący Bóg Pełne zaangażowanie Daniel wierny sługa Boży Prawdziwe szczęście Życiem jest Chrystus Księga pamięci Posłuszeństwo prawu

14. 15. 16. 17. 18. R.d.P. 19. 20.30 20.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

II Kor. 1,5 Job 5,19 Jan 8,32 Jan 11,25 Iz. 40,8 II Kor. 12,10 Ps. 91,4

Cierpienie i pociecha Zaufaj Panu Naprawdę wolny!? Jezus życiodawcą Wieczne Słowo Boże Siła w słabości Obietnica ochrony

21. 22. 23. 24. 25. R.d.P. 26. 20.40 27.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

Ps. 119,67-68 Jan 8,29 Mat. 26,39 Obj. 1,5 Jan 8,12 Obj. 12,7 Ps. 23,4

Zrozumieć Boga Pewność wsparcia Twoja wola Panie Jezus naszym Zbawcą Jezus światłością świata Walka ze smokiem Jeśli Bóg za nami, kto przeciw?

28. 29. 30. 31.

Nd Po Wt Śr

Ps. 146,8 Ef. 2,13 II Piotra 3,9 Obj. 11,18

Otwórz moje oczy Jedno w Chrystusie Czy Bóg zwleka? Ostateczny sąd Boży

R.d.P. 20.08

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

POBUDKI PORANNE CZERWIEC 1. Cz R.d.P. 2. Pt 20.48 3. So

Jan 13,17 Filip. 2,15 Jak. 1,19

Eliksir szczęścia Nienaganność dzieci Bożych Naucz się słuchać

4. 5. 6. 7. 8. R.d.P. 9. 20.56 10.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

II Król. 6,16 Hebr. 2,17 Mat. 5,18 Iz. 9,5 Mat. 7,24 Ps. 46,11 Przyp. 14,12

Wiara dodaje otuchy Przyodziany w człowieczeństwo Niezmienność prawa Bożego Wspaniały dar dla ludzkości Prawdziwa mądrość Zatrzymaj się Pozornie lepsza

11. 12. 13. 14. 15. R.d.P. 16. 20.59 17.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

Dz. 24,16 Gal. 6,2 Jan 6,37 Tyt. 2,14 I Jana 5,12 Ps. 95,2 Ps. 55,18-19

Zachowaj czyste sumienie Jedni drugich ciężary noście Przyjdź taki, jakim jesteś Cena ludzkiego życia Jezus naszym życiem Wdzięczne serce Polegaj na Panu

18. 19. 20. 21. 22. R.d.P. 23. 21.01 24.

Nd Po Wt Śr Cz Pt So

Mat. 18,15 Ps. 84,6 Łuk. 12,32 Kol. 3,2 Ps. 139,7-8 Ps. 1,1-2 BT I Król. 20,40

Prawdziwe braterstwo Duchowa siła Pokonywanie lęków Kieruj myśli w górę Wszechobecny Bóg Prawdziwe szczęście Pamiętaj, co jest najważniejsze

25. 26. 27. 28. 29. 30.

Nd Po Wt Śr Cz Pt

Hebr. 4,9-10 Tyt. 3,4-5 Łuk. 24,1-2 Mat. 28,2 I Mojż. 17,4 Mar. 1,18

Sobota — duchowy dom Wspaniały Zbawiciel Zaskakujący Bóg Bóg nadal odwala kamienie Wierny w przymierzu Jezus wzywa

100

LEKCJE BIBLIJNE 2/2006

Chrześcijański Instytut Wydawniczy

„Znaki Czasu” poleca Jim Hohnberger

Ucieczka do Boga — Wybory które zmieniają życie O TYM, JAK ZOSTAWILIŚMY „WYŚCIG SZCZURÓW”, BY ODNALEŹĆ PRAWDZIWĄ DUCHOWOŚĆ I PROSTOTĘ ŻYCIA

Książka, którą oferujemy jest czymś więcej niż ciekawą historią. W stwierdzeniu, że reprezentowane w niej myśli i idee są rewolucyjne, nie ma ani trochę przesady. Koncepcja pełnego poddania się Bogu głęboko Cię pobudzi, zainspiruje i nie pozwoli na obojętność. Jeśli pragniesz autentycznego chrześcijaństwa i marzysz, by Bóg dokonał w Twoim życiu czegoś zupełnie nowego, to znaczy, że jesteś gotów na lekturę tej książki. Format B5, s. 192, cena 20,00 zł*

TY GIBSON

SPÓJRZ NOWYMI OCZYMA Zdumiewające piękno Bożego charakteru Książka ta jest o Bogu. Nie o ludziach ani wyznaniach religijnych, które twierdzą, że reprezentują Boga, ale o Bogu; na podstawie tego, jak Sam przedstawił swój prawdziwy charakter. Okazuje się, że Bóg jest dokładnie taki jak oczekiwaliśmy. Niesamowicie piękny. Ale musisz zamknąć oczy i otworzyć swoje serce, by Go zobaczyć. Otwórz swój umysł na doskonały wizerunek Boga przedstawiony w osobie Jezusa Chrystusa. Format B5, cena 20,00 zł* *Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

Zamówienia: Dział Handlowy ChIW „Znaki Czasu”, ul. Foksal 8/5, 00-366 Warszawa, tel. 022-331-98-00, faks 022-331-98-01, e-mail: zamawiaj@znakiczasu.pl, sklep internetowy: www.znakiczasu.pl/sklep

www.znakiczasu.pl

Chrześcijański Instytut Wydawniczy

„Znaki Czasu” poleca

JACEK MATTER

NAJPIĘKNIEJSZE NAUKI

OJCA ŚWIĘTEGO Gdzie szukać źródła wolności? I jak zeń korzystać? Autor — dysponując wieloletnim doświadczeniem duszpasterskim i medycznym — odwołał się do najpiękniejszych, fundamentalnych nauk Ojca Świętego, wprowadzając je wprost z najsłynniejszej modlitwy chrześcijańskiej Ojcze nasz... Format B5, cena 20,00 zł*.

Każdy dzień z Jezusem 365 opowiadań dla dzieci i nastolatków Jest to zbór 365 współczesnych opowiadań dla dzieci i młodzieży, na każdy dzień roku. Historyjki te czasami są śmieszne, czasami poważne — wszystkie jednak są inspirujące i pouczające. Do każdego opowiadania zostały opracowane pytania do rozważenia. Książka została opracowana z myślą o rodzinnych nabożeństwach z dziećmi. Jest ona również świetną pomocą dla katechetów, liderów młodzieży i duchownych. Format 160x230, s. 390, sztywna oprawa cena 35,00 zł*. *Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

www.znakiczasu.pl

Chrześcijański Instytut Wydawniczy

„Znaki Czasu” poleca GRAŻYNA KUCZEK, BEATA ŚLESZYŃSKA

KUCHNIA W TROSCE O TWOJE ZDROWIE Ponad 250 przepisów kuchni wegeteriańskiej skomponowanych z produktów sprzyjających zdrowiu, spisanych w oparciu o wieloletnie doświadczenia kulinarne. Format B5, cena 28,00 zł*.

*Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.

www.znakiczasu.pl

Chrześcijański Instytut Wydawniczy

„Znaki Czasu” poleca

Promocja Dr Merle d’Aubigne

HISTORIA REFORMACYI SZESNASTEGO WIEKU Zajmujący opis przebiegu szesnastowiecznej reformacji w Europie Zachodniej. Obfituje w liczne i nieznane fakty z tego burzliwego i przełomowego okresu dziejów Kościoła. Reprint. ● trzy tomy ● twarda oprawa ● teraz całość tylko 15,00 zł* ● przy zakupie powyżej 5 kpl. super cena tylko 10,00 zł za kpl.

*Do ceny należy doliczyć koszt przesyłki.