Tatum op de thee

Op de thee bij

BESTE VRIENDINNEN NIENKE EN PUCK

ELKE MAAND GAAT TATUM DAGELET OP DE THEE BIJ EEN INTERESSANTE, BEROEMDE OF BERUCHTE BEWONER VAN ZUID.

Ze wonen bij elkaar om de hoek in de Scheldebuurt, hebben ieder twee kinderen én ze runnen samen een goedlopend bedrijf. Beste vriendinnen Nienke Weggelaar en Puck Janssen (38) besloten ruim twee jaar geleden hun creatieve krachten te bundelen met het maken van exclusieve lampenkappen. Eerst nog thuis aan de keukentafel en sinds kort in het gewilde brughuisje naast het Okura. Tijdens het theebezoek bij Nienke thuis verklaart de stijlvolle inrichting meteen waarom ze daar haar werk van heeft gemaakt. Ook Puck schuift aan en uiteraard wil ik van de twee interiorjunkies en creatieve lampenkapmakers weten of ze zelf ook verlicht zijn...

Dus jullie zijn beste vriendinnen! Nienke: “Ja, we kennen elkaar van de peuterspeelzaal waar onze kinderen naartoe gingen. Tijdens zo’n kennismakingsborrel voor de ouders – waar je dan nog niemand kent – keek ik een beetje rond van: met wie zal ik eens gaan praten? Dan trek je snel naar iemand toe van wie je denkt dat het je type is. Dat had ik met Puck en eigenlijk was het meteen beklonken.” Puck: “En vanaf het moment dat onze kinderen met elkaar gingen spelen zijn wij ook vriendinnen geworden.” Nienke: “Die vriendschap werd hechter door de lockdownperiode. We zaten thuis met de kinderen en konden geen kant op. In die tijd gingen wij altijd leuke dingen doen met de kinderen. En borrelen in de tuin of op de stoep.” Puck: “We houden allebei van gezelligheid en hebben veel raakvlakken, hoe we als moeder in het leven staan bijvoorbeeld.”

Sinds wanneer wonen jullie in Zuid? Puck: “Inmiddels woon ik acht jaar in de Rivierenbuurt, vlakbij de Maasstraat. Daar woon ik met mijn man Horace (acteur Horace Cohen, red.) en onze twee kinderen van vier en zes jaar.

Oorspronkelijk kom ik uit Brabant. In 2008 verhuisde ik naar Amsterdam nadat ik was afgestudeerd aan de Hotelschool in Maastricht en een jaar in het buitenland had gewoond.” Nienke: “Ik ben geboren in Blaricum en was een jaar of negentien toen ik naar Amsterdam kwam. Mijn moeder zei altijd: ‘Nienke gaat Amsterdam studeren,’ omdat ik geen idee had wát ik wilde studeren, maar er zeker van was dat het in Amsterdam zou zijn, haha! Uiteindelijk ben ik afgestudeerd in pedagogiek. In Amsterdam woonde ik meteen op stand in de Van Eeghenstraat, in het huis van mijn stiefzus die naar Israël verhuisde. Na een jaar kreeg ik een huurwoning aangeboden in de Rivierenbuurt, hier om de hoek. Daar heb ik een lange tijd gewoond, totdat ik hoorde dat dit huurhuis vrijkwam: een benedenwoning met tuin. Hartstikke mazzel dat het is gelukt. Ik woon hier nu tien jaar, maar nog steeds voelt het alsof ik vakantie heb in mijn eigen huis, met die tuin erbij.”

Helemaal thuis in de Rivierenbuurt dus? Nienke: “Het grappige is, toen ik nog in de Van Eeghenstraat woonde – praktisch naast het Museumplein – moest ik de kaart van Amsterdam erbij pakken om deze buurt op te zoeken, ik was hier nooit geweest.” Puck: “Haha, dat had ik ook. Ik dacht: die Rivierenbuurt is wel héél ver weg van alles. Daarbij wonen hier veel gezinnen, het leek me erg saai. Vervolgens woonde ik hier nog geen jaar en werd ik zelf zwanger, haha! Nu denk ik: heerlijk, allemaal leuke buren en lekker veilig voor de kinderen.” Nienke: “Ja, het is zo lekker kneuterig hier. Ik heb de buurt ook zien opbloeien. Met lunchroom At Seven en de winkel A Lovely Day in de Scheldestraat.’ Puck: “De Scheldestraat is minder het afvoerputje van de RAI geworden. En het leuke is: sinds juli hebben wij onze winkel Atelier Kap & Co ook in deze buurt: naast het Okura, in het brughuisje.” Nienke: “Op de Barbiersbrug, maar weinig mensen weten dat die brug zo heet.”

Ja vertel, hoe is dat zo ontstaan? Nienke: “Ik had al een winkel samen met mijn moeder in Bussum, Weg & Co, waar wij vintage meubels en woonaccessoires in consignatie verkopen. Vaak worden er lampen binnengebracht waar een niet matchende kap op zit en dan verkoopt die lamp niet, terwijl de voet vaak prachtig is. Zo is het idee ontstaan om lampenkappen te maken. Ik ben in de leer gegaan bij een lampenkapmaker en mijn eerste kap werd de volgende dag voor een topprijs verkocht. Vervolgens waren die kappen niet om aan te slepen. Op een avond zei Puck...” Puck: “Jij bent zo heerlijk creatief bezig met die lampenkappen, mijn werk is maar saai. Ik ben echt jaloers op jou, ik wil ook zoiets doen. Dus Nienke zei...” Nienke: “Ga het leren, het is geen rocket science! Dan kijken we of we het samen kunnen doen. En zo zijn we samen begonnen, aan de keukentafel, als de kinderen in bed lagen. Na een paar maanden hadden we al zóveel aan materiaal, alles stond opgeslagen in mijn washok. Toen ik het deurtje van mijn wasmachine niet meer kon openen, vonden we het tijd om een eigen atelier te openen. Telkens als we langs het brughuisje fietsten droomden we: en dan wordt dit ons atelier...” Puck: “Via omwegen kwamen we erachter dat het brughuisje in beheer van Okura was. We kwamen op de lijst van gegadigden te staan en intussen hadden we een atelier in de Emmastraat. Na twee jaar kregen we een telefoontje; of we nog interesse hadden in het brughuisje. De reden dat wij het kregen was omdat

we hadden aangegeven meer reuring op die brug te willen creëren, door van een lampenkapatelier de overstap te maken naar een winkeltje.” Nienke: “Dat verdient dat huisje! Naast lampenkappen verkopen we kussens, poefen, handgemaakte kandelaren, kaarsen en servies. Nu kan iedereen gezellig binnenlopen! Daarnaast zijn er een stuk of tien winkels in Nederland die onze lampenkappen inkopen.”

De zaken gaan dus goed! Zijn jullie zelf ook verlicht? Puck: “Ik heb twee fantastische kinderen en ben nog steeds heel gelukkig getrouwd. De afgelopen jaren waren een zoektocht, wat ik nou wilde, of ik wel de juiste studie had gekozen... Tijdens mijn studie vond ik de minor ondernemerschap het allerleukste. En dat ik nu als ondernemer doe wat ik leuk vind, is een droom die is uitgekomen.” Nienke: “Ik ben ook verlicht, gezien de situatie hoe die nu is. Dat is anders geweest toen ik er een aantal jaren geleden met twee baby’s alleen voor kwam te staan. Het contact met hun vader is goed, ik woon hier heerlijk met mijn twee kinderen, doe al negen jaar wat ik leuk vind met mijn winkel Weg & Co en sinds twee jaar met mijn beste vriendin Atelier Kap & Co. Dat Puck en ik dit hebben kunnen verwezenlijken komt ook doordat onze jongste kinderen het afgelopen jaar vier zijn geworden en nu naar school gaan. Dat geeft ons meer ruimte. We werken zes dagen in de week, al voelt het niet als werken. Het is geen opgave en dat zegt al genoeg.”

Zuid ooit uit? Puck: “Nee. En dan wil ik ook specifiek in de Rivierenbuurt blijven.” Nienke: “Ik ook! Ik zou niet eens meer terug willen naar de Van Eeghenstraat, waar je tegenwoordig tienjarige kinderen al met een Chaneltasje ziet lopen...” Puck: “Zelfs als ik de hoofdprijs van de Staatsloterij zou winnen en kan wonen waar ik wil, zou ik per se in deze buurt willen blijven wonen, zo verknocht ben ik aan dit deel van de Rivierenbuurt.” Nienke: “Jáá en dan op de Haringvlietstraat, in zo’n huis aan het water!”

“Wij brengen reuring op de Barbiersbrug”

Ook mijn droomstraat! Telkens als ik daar fiets, hoop ik een leuke vrijgezelle Haringvliet-bewoner te ontmoeten... Nienke: “Haha, misschien moet ik er wat vaker doorheen fietsen, om te kijken of er nog een leuke vrijgezelle man woont.”