EDITORIAL

Drieëndertig delen heb ik gelezen; na Terreur over Texas deel 33 dus, waarin Arendsoog, hoogst actueel, foute olieboeren achter de veren zat kreeg ik kennelijk andere interesses. Sléchts drieëndertig delen, moet ik zeggen, er zouden nog dertig Arendsoogromans verschijnen, de laatste in 1993. Peter Buwalda, ik buig het nederige hoofd, las ze naar eigen zeggen allemaal. Bijna dertig jaar na het verschijnen van deel 63 moeten Buwalda en ik en alle andere Arendsoogliefhebbers vrezen voor de toekomst van de rechtschapen cowboy en zijn integere metgezel Witte Veder. Nu Karl May, de schrijver van de Winnetouboeken, door zijn uitgever is gecanceld, moeten we ook vrezen dat vader en zoon Nowee, de auteurs van de Arendsoogreeks, uit de canon worden geschrapt. Ik wens dat te betreuren. Het waren Arendsoog en Witte Veder die me als kind voor het eerst in aanraking brachten met de boze, toen nog verre buitenwereld. Een blanke en een roodhuid, qua diversiteit alvast een prima stel, lieten me nadenken over het onderscheid tussen goed en kwaad en de worsteling over hoe daar mee om te gaan. De geschiedenis leert dat in spannende tijden de teugels worden aangehaald; onze tijd, met het genadeloos cancelen van wat in de eigen kraam niet van pas komt, is geen uitzondering. Boekverbranders hoeven anno nu niet eens de straat op. Ze stoken met hun virtuele fakkels een online vuurtje waarna uitgevers welwillend de versnipperaar aanzetten, de bangsten voorop. In ZOUT 4, kort na de Russische inval in Oekraïne, publiceerden we een artikel van Volker Weidermann over een manifestatie, begin maart, op de Bebelplatz in Berlijn, de crime scene van de boekverbranding door de nazi’s in 1933. Op deze historische plek kwamen bijna 89 jaar later Oekraïense schrijvers en intellectuelen bijeen om te wijzen op dat andere front waar onze vrijheid van meningsuiting wordt bedreigd. Op die grauwe namiddag in maart vielen Weidermann de schellen van de ogen. Te lang, schreef hij, was hij doof en blind geweest voor de waarschuwingen van zijn OostEuropese vrienden schrijvers tegen de neoimperialistische ambities van Wladimir Poetin. Een van de schrijvers wier noodkreten hij jarenlang in de wind had geslagen, was Serhi Zjadan. In de eerste week van de inval had hij zijn laptop dichtgeklapt en een uniform aangetrokken om mee te helpen bij de verdediging van zijn woonplaats Charkov. Het is de Russen niet gelukt om Charkov te veroveren, het front schuift juist weg van de stad nu het Oekraïense leger een tegenoffensief heef ingezet. Of Zjadan daarbij betrokken is, weten we niet. Wel is intussen een vertaling verschenen van Het internaat, de roman die hij in 2017 schreef over de lotgevallen van een leraar nadat zijn land is binnengevallen door Russische troepen. In dit nummer vindt u een voorpublicatie uit het boek.

Boekverbranders en hun virtuele fakkels Nu Karl May is gecanceld, moeten we ook vrezen voor vader en zoon Nowee, de schrijvers van de Arendsoog-reeks WIDO SMEETS hoofdredacteur w.smeets@zoutmagazine.eu EUGEEN VAN 16.09.2022 16.01.2023 MIEGHEM

AUGUSTINE IN LIEFDE EN LEED

WWW.PCCE.BE

masereel_tentoonstelling_advertentie_zout_73x75mm.indd 1 Dorpshart Peij18/08/2022 08:45