PLEASED TO MEET YOU

Ik snap niet waar die Schrijver Ivo Victoria zag op de laatste editie van Lowlands opeens zijn literatuurtent kinderen van tegenwoordig leeglopen. De reden: in de grootste tent was Goldband begonnen, dé hit naar luisteren van het festivalseizoen. Anno 2022 kan elke act op elk festival staan, met uitzondering van de festivals die zich op één (sub)genre richten. De overige festivals lijken op elkaar, ook in de programmering. En dus stond Goldband ook op Lowlands tot verbijstering van Victoria, die op twitter schreef: ‘Net heb ik een paar liedjes geluisterd en eindelijk kan ik jullie eens gelijk geven: Nederland is onherstelbaar kapot’. Hij werd bedolven onder de boze reacties, grofweg te verdelen in twee categorieën: varianten op het aloude ‘Er zit een knop op je tv / die helpt je zo uit de puree’, en het ergste verwijt dat iemand in Nederland kan krijgen: dat hij ‘elitair’ is. Over smaak valt niet te twisten; doe je dat toch, dan worden mensen boos. Er valt wel veel te onderzoeken over smaak. Waarom heb ik bijvoorbeeld niks met Coldplay, maar wel met U2? Als ik uitleg waarom Coldplay me totaal niet raakt (glad, bombastisch) hoor ik mezelf dezelfde argumenten gebruiken als mensen die uitleggen waarom ze U2 helemaal niks vinden. En ik kan wel tien bands noemen die ik goed vind juist vanwége hun bombast. Of is dat dan een ander soort bombast? Streamingdiensten geven me vaak tips waarvan ik snap waarom ze op basis van algoritmen volledig aansluiten bij mijn muzieksmaak en waar ik toch niets aan vind. Susan Rogers was jarenlang de technicus van Prince. In haar zojuist verschenen boek Wat muziek met ons doet gaat ze met neurowetenschapper Ogi Ogas op zoek naar een antwoord op de vraag waarom sommige songs je aanspreken en andere niet. Uiteraard vinden ze geen sluitend antwoord, maar in hun speurtocht komen ze wel tot interessante observaties. Ook over de generatiekloof in de muziek, waar Ivo Victoria (51) al onbedoeld naar verwees, en die snel groter wordt: ‘Hoe muziek een generatie in de oren klinkt, is voor een groot deel afhankelijk Goldband was dé festivalhit van 2022. van waar die generatie naar luisterde toen ze opgroeide. 2020, het jaar van de pandemie, viel op Berklee Colleg of Music samen met een langverwachte ommekeer in de heersende muzikale smaak. In 2018 waren er onder de aankomende studenten nog steeds een paar die traditionele rockplaten maakten, ongetwijfeld geïnspireerd door de cd‘Eindelijk kan ik jullie collectie van hun ouders. Tegenwoordig zijn studenten met een voorkeur voor klassieke rockmuziek zo goed als verdwenen. De digitale revolutie heeft zoveel deuren naar het gelijk geven: Nederland avontuur geopend dat er een eind is gekomen aan een muzikaal tijdperk dat producer is onherstelbaar kapot’ Tony Berg mistroostig “belachelijk conservatief” noemde.’ Rogers voorspelt dat het vanaf nu nog veel sneller zal gaan. ‘De grunge van de jaren ⏤ negentig verschilde niet drastisch van de rock uit de jaren tachtig of zeventig. De rap van de jaren negentig stond niet zo ver af van de hiphop uit de jaren tachtig. Maar toen iedere aspirantproducer dankzij de technische vernieuwingen de hand kon leggen op betaalbare opnameapparatuur, raakte de markt overspoeld met een stortvloed aan nieuwe ideeën. Het leeuwendeel van de huidige muziekstudenten heeft in zijn jeugd platen gehoord die in esthetisch opzicht radicaal verschillen van platen die in de twintigste eeuw zijn gemaakt. Ik ben in de zestig en krijg nu pas, na al die tijd, het welkome gevoel dat ik niet snap waar die kinderen tegenwoordig naar luisteren!’ LEON VERDONSCHOT