Pak maar mijn hand…. We stonden bij het geopende graf. De kist met daarop mooie tekeningen en lieve teksten van de kleinkinderen stond er boven. Nog even en dan zou de kist gaan dalen. Een klein stukje maar. Niet helemaal naar beneden, want de diepte van een graf kan zo confronterend zijn. Voor kinderen, maar zeker ook voor volwassenen. Het kleine meisje wat met mij voor de kist uit gelopen was, met in haar handen de foto van oma, kwam wat dichter tegen me aan staan. Ik liet mijn hand haar richting op zakken en ze pakte hem stevig vast. Zo samen met mij was het nog steeds spannend en verdrietig, maar ook veilig…… Ik kende haar pas een paar dagen, maar ze
Column
vertrouwde me genoeg, om het dalen van de kist van dichtbij mee te kunnen maken, aan mijn hand. Ze hoefde het niet alleen te doen.
“ Je hoeft het niet alleen doen. Zeker niet op zo’n moeilijk moment, als afscheid nemen kan zijn.”
Haar moeder had nog wel zo over haar in gezeten. “Ze is wat teruggetrokken en verlegen en heel gevoelig. Ik weet niet of ze de begrafenis wel aan kan.” Ik keek met het handje stevig in de mijne
onze hand mag pakken als je steun nodig hebt en
over het graf naar haar moeder, die door haar
je veilig wilt voelen.
tranen even naar me glimlachte. Ik knipoogde en we begrepen elkaar zonder woorden. Ook zij
Want dat bekende liedje ‘pak maar mijn hand’
vertrouwde mij.
zegt het ook: ‘Je kunt niet als enige de wereld dragen.’ Je hoeft het niet alleen doen. Zeker niet
Momenten als deze zijn er vaker, in verschillende
op zo’n moeilijk moment, als afscheid nemen kan
vormen dat wel, maar ze zijn er. En ja, op het
zijn.
moment zelf besef ik dat, maar sta ik ook nog in de regelmodus en moet ik met zo’n handje in
Daar heb je hulp bij nodig. Hulp die verder gaat,
de mijne, de mensen nog langs het graf sturen,
dan het formeel regelen van een uitvaart. Hulp die
probeer ik ze nog een liefdevolle boodschap
mee denkt en mee voelt. Hulp die vanuit het hart
mee te geven en denk ik verder niet te veel na.
komt, want alleen die hulp voelt bijzonder. En dat
Pas thuis, soms dagen later, treft het me dan
verdient ieder mens.
opnieuw. Mocht je ooit hulp nodig hebben…… dan mag je Dat handje, die knipoog, maar vooral dat
mijn hand pakken.
vertrouwen, hoe bijzonder dat eigenlijk is. Dat is wat ik, hoe ik en wie ik wil zijn. En dat is Simone Beijer Uitvaartzorg
ook waar mijn medewerkers voor staan. Je mag op
De Hooge Hoek 4
ons leunen als er zoveel verdriet in je leven is en
Tel. 0318 - 574 424
je afscheid moet gaan nemen. Je mag weten dat
(24/7 bereikbaar)
we er zijn en ook blijven tot na de uitvaart. Dat je
info@simonebeijer.nl
ons 24/7 mag bellen als je vragen hebt. Dat je ons
www.uitvaartzorgsimonebeijer.nl
kan vertrouwen. En dat je letterlijk en figuurlijk
Barneveld Magazine
Column
Simone Beijer
29
