Ιστοριες για θυμο

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΘΥΜΟ 1ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης Φεβρουάριος 2015

Ένα ωραίο πρωινό ξεκινήσαμε να πάμε στην θάλασσα όλοι μαζί η οικογένεια με το αμάξι μας. Ένιωθα πολύ χαρούμενος γιατί μου αρέσει πολύ το κολύμπι.

Στο δρόμο όμως είχε πολλά αγκάθια και η μία η ρόδα χάλασε. Άρχισα να ανησυχώ λίγο γιατί η ώρα περνούσε και ο μπαμπάς μου δεν μπορούσε να φτιάξει την ρόδα όσο κι αν προσπαθούσε. Είχα αρχίσει να θυμώνω λίγο.

Θα γυρίσουμε πίσω είπε ο μπαμπάς μου. Θύμωσα πάρα πολύ μόλις το άκουσα. Να πάρουμε τηλέφωνο κάποιον μάστορα για να το κάνει του είπα.

Πράγματι ο μάστορας ήρθε και την έκανε την ρόδα. Ευτυχώς είχε αρχίσει να μου περνάει ο θυμός. Άρχισα να νιώθω καλύτερα καθώς σκεφτόμουνα ότι σε λίγο θα φτάσουμε στη θάλασσα.

Όμως μόλις ξεκινήσαμε άρχισε να βρέχει και να φυσάει πάρα πολύ άσχημα. Και έριξε και χαλάζι από πάνω. Θύμωσα τόσο πολύ που νόμιζα ότι θα έσκαγα.

Γυρίζουμε αμέσως πίσω είπαν οι γονείς μου. Ήθελα να τσιρίξω και να φωνάξω. Ήμουν πολύ θυμωμένος. Όλα σήμερα πήγαν στραβά. Ήμουν έξαλλος εξοργισμένος.

Όταν επιστρέψαμε στο σπίτι μας πήγα στο δωμάτιό μου και άρχισα να χτυπώ μπουνιές στο μαξιλάρι μου για να εκτονωθώ.

Έπρεπε να κάνω κάτι για να βγάλω τον θυμό μου από μέσα μου. Ξάπλωσα και έκλεισα τα μάτια μου να ηρεμήσω.

Σκέφτηκα ότι θα πηγαίναμε αύριο πάλι στην θάλασσα. Άλλωστε μου το είχαν υποσχεθεί οι γονείς μου. Έβαλα μια ταινία με την Αριελ την γοργόνα να δω. Έτσι ηρέμησα.