Συγκριτικές στατιστικές αποτιμήσεις των κρίσεων των Συμβουλίων επιλογής Διευθυντών Δευτεροβάθμιας 2017 Ιωάννης Π. Πλατάρος Μαθηματικός
1. Πρόλογος: Οι πληροφορίες που μπορούν να σου δώσουν οι υπάρχοντες πίνακες των κρίσεων των Συμβουλίων Επιλογής (Σ.Ε.) για την εν τέλει ποιότητα των κρίσεών τους, από ποσοτικά στοιχεία, είναι πολλές, φθάνει να έχεις τα λογισμικά- εργαλεία γι αυτό. Με ένα «κλικ», κάνεις εσωτερικές συσχετίσεις βρίσκοντας στατιστικούς δείκτες που αποκαλύπτουν τον τρόπο που κινήθηκαν και αξιολόγησαν τους συναδέλφους. Ο δείκτης Pearson, είναι ένας τέτοιος δείκτης. Ο δείκτης αυτός είναι ένας καθαρός αριθμός που μπορεί να κυμαίνεται από το -1 έως το +1 . Για να κατανοήσει ο μη ειδικός αναγνώστης την σημασία του δείκτη Pearson (Που θα τον συμβολίζομε από τούδε με το γράμμα ρ) να φανταστεί ότι +1 σημαίνει ότι τα ποσά είναι «ανάλογα» Δηλ. διπλασιαζομένου του ενός, διπλασιάζεται και το άλλο, ο λόγος τους ίδιος. Η διαίρεση 3:10 δίνει το ίδιο αποτέλεσμα με την 6:20 . Αυτό. Η αρνητική τιμή ρ=-1, δείχνει πλήρη αντιστροφή των πραγμάτων. Διπλασιαζομένου του ενός ποσού, υποδιπλασιάζεται το άλλο. Αντιστρόφως ανάλογα ποσά. Για ενδιάμεσες τιμές, έχουμε ενδιάμεσες αποτιμήσεις με την τιμή ρ=0 ή κάτι αρκούντως κοντά στο 0, να σημαίνει «καμία απολύτως σχέση» Μια τέτοια μελέτη έκανε ο συνάδελφος αιρετός στο ΑΠΥΣΔΕ Πελοποννήσου κ. Πάνος Ντούλας από την Κόρινθο, με τίτλο «ΚΡΙΣΕΙΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΔΕ 2017: Συσχέτιση μετρήσιμων μορίων – συνέντευξης» όπου συσχετίζει σε όλα τα διευρυμένα ΠΥΣΔΕ της Ελλάδας τα αντικειμενικά μόρια των υποψηφίων με το τι έλαβαν στην συνέντευξη. Είναι εξαιρετικά εκλαϊκευτικός και επίσης εξαιρετικά περιγραφικός. Εμείς θα κάνουμε κάτι συμπληρωματικό και συνάμα διακριτό: Θα συσχετίσουμε αυστηρά, μόνο τα επιστημονικά προσόντα των υποψηφίων, σε σχέση με το τι έλαβαν στην συνέντευξη. Επ΄ αυτού του ερευνητικού ερωτήματος, υπάρχουν : Α) Η αρχική ερευνητική υπόθεση που κάνει ο ερευνητής με λογική και επιστημονική της τεκμηρίωση, εκ των προτέρων. Β) Τα αποτελέσματα της συσχέτισης, δηλαδή η ίδια η πραγματικότητα όπως αποτυπώθηκε στους πίνακες των κρίσεων. Γ) Τα σχόλια επί των αποτελεσμάτων: Αν ισχύει η υπόθεση, αν απορρίπτεται, αν δεν απορρίπτεται, ποιος φταίει αν η ερευνητική υπόθεση δεν συμφωνεί με την πραγματικότητα των αποτυπώσεων ή αν η «πραγματικότητα» των αποτυπώσεων δεν συμφωνεί με την «αντικειμενική πραγματικότητα» χωρίς να το πάμε σε φιλοσοφικές προεκτάσεις, αφού η ερμηνεία της συμπεριφοράς των ανθρώπων, για συγκεκριμένες λειτουργίες που καθορίζονται από θεσμικό πλαίσιο, έχει δύο εναλλακτικές αποτιμήσεις: «Έκαναν καλά την δουλειά τους -Δεν έκαναν καλά την δουλειά τους» Φυσικά μεταξύ των δύο άκρων, συμπεριλαμβάνονται όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις και το γράφουμε αυτό, διότι στις εισηγητικού τύπου αποτιμήσεις των Συλλόγων διδασκόντων, δεν υπήρχε αυτό το στοιχείο και υπήρχε η «λογική» του «μαύρου-άσπρου» που μας έδωσε την τεράστια γνώση, ότι αυτά που διδάσκουμε είτε οι Μαθηματικοί για την αντίθετη πρόταση είτε οι Φιλόλογοι για το αντώνυμο μιας έννοιας, χρειάζεται να τα διδάξουμε από μηδενική βάση σε όλο τον εκπαιδευτικό κλάδο. Δεν υπήρχε καμία πενταβάθμια, ούτε επταβάθμια κλίμακα Likert Το να μην γίνεται αντιληπτή η «αρχή της του μέσου ή τρίτου αποκλίσεως» , δηλ. του βασικότερου νόμου της Λογικής του Αριστοτέλους από υπαλλήλους Π.Ε. , συνιστά μείζον Κοινωνικό ζήτημα, μείζον πολιτικό, μείζον επιστημονικό και δη διδακτικό -εκπαιδευτικό: Μαθαίνουμε τα βασικά και τα στοιχειώδη όντες πτυχιούχοι ΑΕΙ ή η πραγματικότητα μας υποδεικνύει πλήρη προσγείωση σε υπόγειο; Γνωρίζουμε ότι οι κρίσεις των οργάνων της Διοίκησης , αποφασιστικές είτε εισηγητικές υπόκεινται σε λογοδοσία στα δικαστήρια; Ότι το δικαίωμα προσφυγής πολίτη στην