Filirea issue 20 by Εφημερίδα Φιλυρέα

Δυνάμωσε τη φωνή σου, ένωσέ την με την δική μας, έλα και εσύ στην Κίνηση Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου

ΠΕΡΙΟΔΙΚΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΦΙΛΥΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΧΟΡΤΙΑΤΗ - ΤΟ ΠΑΝΟΡΑΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΥΛΑΙΑ • ΤΕΥΧΟΣ 20ο • ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2010 • ΤΙΜΗ: 0,01 €

ΟΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΙΛΥΡΟ

ι εκλογές της 7ης Νοεμβρίου 2010 στο νέο δήμο μας, το Δήμο Πυλαίας-Χορτιάτη με έδρα το Πανόραμα, ανέδειξαν νικητή από την πρώτη Κυριακή τον κ. Καϊτεζίδη Ιγνάτιο, σημερινό δήμαρχο Πανοράματος, με δεύτερον τον κ. Νυφούδη Νίκο, τρίτο τον κ. Μάιτα Οδυσσέα και τέταρτο τον κ. Αντωνούδη Απόστολο Η παράταξη του κ. Καϊτεζίδη εξέλεξε είκοσι δημοτικούς συμβούλους από το σύνολο των 33 δημοτικών συμβούλων, η παράταξη του κ. Νυφούδη οκτώ, η παράταξη του κ. Μάιτα τρεις και η παράταξη του κ. Αντωνούδη δύο. Στο νέο δημοτικό συμβούλιο των 33 δημοτικών συμβούλων, ο νυν δήμος Πυλαίας εκπροσωπείται με δεκαπέντε συμβούλους, ο νυν δήμος Πανοράματος με δέκα και ο νυν δήμος Χορτιάτης με οκτώ. Στο νυν δήμο Χορτιάτη από τους οκτώ δημοτικούς συμβούλους, με τους οποίους εκπροσωπείται στο νέο δήμο, οι πέντε προέρχονται από το τοπικό διαμέρισμα του Χορτιάτη, οι τρεις από το τοπικό διαμέρισμα του Ασβεστοχωρίου και από το τοπικό διαμέρισμα του Φιλύρου, το δεύτερο διαμέρισμα σε εκλογική δύναμη στο νυν δήμο μας, κανείς. Καταρχήν θέλουμε να συγχαρούμε τον κ. Καϊτεζίδη Ιγνάτιο για την εκλογική του νίκη, να του ευχηθούμε καλή επιτυχία και καλή δύναμη για το καλό του τόπου στα νέα του καθήκοντα που αναλαμβάνει από την 1η Ιανουαρίου του 2011 και να δηλώσουμε ότι θα είμαστε μαζί του σε κάθε του προσπάθεια για την καλυτέρευση της καθημερινότητας και της ποιότητας της ζωής των συμπολιτών μας. Στην αντιπολίτευση ευχόμαστε επίσης καλή δύναμη στο έργο της και ελπίζουμε να είναι παραγωγική και διεκδικητική για το καλό του τόπου μας. Στο Φίλυρο, δηλαδή σε όλους τους κατοίκους του, ευχόμαστε καλή τύχη στην απόφασή του να μη θέλει καμία εκπροσώπηση από καμία παράταξη στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Πιθανόν να έκρινε ότι κανείς υποψήφιος, από όλες τις παρατάξεις, δεν ήταν ικανός να εκπροσωπήσει το Φίλυρο και έτσι αποφάσισε να σταυροδοτήσει απλόχερα υποψήφιους από άλλα τοπικά διαμερίσματα του νυν δήμου μας, αναθέτοντάς του το έργο της ανάδειξης των προβλημάτων του χωριού μας και την διεκδίκηση της επίλυσής των. Πιθανόν να μην είναι καθόλου ικανοποιημένοι από τη θητεία των οκτώ δημοτικών συμβούλων του Φιλύρου που έχουμε στο σημερινό δημοτικό συμβούλιο και προχώρησε σε καθολική απόρριψη των υποψηφίων. Επίσης είναι πιθανόν να μην έγιναν κατανοητοί οι καινούργιοι κανόνες στο ζήτημα της σταυροδότησης που ο Καλλικράτης θέτει. Όπως όμως και εάν έχουν τα πράγματα, η πραγματικότητα είναι ότι το Φίλυρο αυτή τη φορά, όντας στο άκρο ενός πολύ μεγάλου δήμου, που ξεκινά από τη θάλασσα του Mediteranean Kosmos και φθάνοντας έως τα όρια με τα Λαγυνά, χωρίς εκπροσώπηση στο νέο δήμο, θα έχει μεγάλο πρόβλημα. Η μεγάλη απόσταση από την έδρα του νέου δήμου, η διατήρηση της αυτοδιοικητικής «ανωμαλίας» να διασχίζουμε άλλον δήμο για να πάμε στον δικό μας μαζί με πλήθος άλλων προβλημάτων στα οποία έχουμε πολλές φορές αναφερθεί, ιδιαίτερα τώρα που δεν θα έχουμε δικιά μας φωνή στο νέο δήμο, είναι κάτι που θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους πολύ σοβαρά και να μας κάνει να σκεφθούμε πώς θα πρέπει να σχεδιάσουμε το μέλλον του Φιλύρου λαμβάνοντας υπόψη τα παλιά και νέα δεδομένα. Το μέλλον πάντα βρίσκεται μπροστά μας και αυτό θα πρέπει να βλέπουμε και με αυτό να σχεδιάζουμε τις δράσεις μας.

Η μάνα μου υποστήριζε πως πολλοί με νανουρίζουν γιατί μόνο όταν κοιμάμαι κανέναν δεν ενοχλώ Αργύρης Μπαρής

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ Η Λέσχη Ανάγνωσης «Δρυάδες» της Κίνησης Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου έχει την τιμή να σας καλέσει στη μουσικοβιογραφική εκδήλωση που διοργανώνει για τον ποιητή μας ΝΙΚΟ ΚΑΒΒΑΔΙΑ στο κέντρο ΑΜΑΔΡΥΑΣ (στο δάσος Φιλύρου) την Δευτέρα 27.12.2010 και ώρα 07.00 το απόγευμα Την εκδήλωση παρουσιάζουν: Ο Μιχάλης Καμπέρογλου (οδοντίατρος - λογοτέχνης) Η Ευτυχία Φορτόμα-Κωτίδου Συμμετέχουν οι μουσικοί: Βλέτσης Αντώνιος, Γιαννακάκης Κώστας Κεχαγιάς Ηλίας, Κζούνιας Μιχάλης Τραγουδούν: Μαρία Κωτίδου, Μιχάλης Κωτίδης Θα γίνει επίσης και μία σύντομη παρουσίαση της ζωής και του έργου του συγγραφέα Στρατή Τσίρκα. Ο Νίκος Καββαδίας αφιέρωσε πολλά από τα ποιήματά του στη Θεσσαλονίκη και τους ανθρώπους της που τόσο αγαπούσε. Το παρακάτω ποίημα Θεσσαλονίκη είναι από τη συλλογή Πούση, αφιερωμένο στον Γιώργο Κουμβακάλη.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Ήτανε κείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης, το κύμα η πλώρη εκέρδιζεν οργιά με την οργιά. Σ’ έστειλε ο πρώτος τα νερά να πας για να γραδάρεις, μα εσύ θυμάσαι τη Σμαρώ και την Καλαμαριά Ξέχασες κείνο το σκοπό που λέγανε οι Χιλιάνοι -Άγιε Νικόλα φύλαγε κι Αγιά ΘαλασσινήΤυφλό κορίτσι σ’ οδηγάει, παιδί του Modigliani, που τ’αγαπούσε ο δόκιμος κι οι δυο Μαρμαρινοί Κιάτου από φώτα κόκκινα κοιμάται η Σαλονίκη. Πριν δέκα χρόνια μεθυσμένη μου ‘πες «σ’ αγαπώ» Αύριο, σαν τότε, και χωρίς χρυσάφι στο μανίκι, μάταια θα ψάχνεις το στρατί που πάει για το Depot.

Η εφημερίδα «ΦΙΛΥΡΕΑ» σας εύχεται καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά

Χριστουγεννιάτικη γιορτή διαμαρτυρίας μαθητών & γονέων Φιλύρου

ον Μάιο του 2006 αναγγέλθηκε από τον Αντινομάρχη Παιδείας, κύριο Ψωμιάδη Διονύσιο, η ίδρυση και κατασκευή Λυκείου στο Φίλυρο του Δήμου Χορτιάτη. Η ίδρυση του Λυκείου πραγματοποιήθηκε το σχολικό έτος 2006-2007 και από τότε οι μαθητές στεγάζονται προσωρινά στο ακατάλληλο κτήριο της πρώην Κοινότητας Φιλύρου. Οι εργασίες ανέγερσης του νέου κτηρίου του Λυκείου Φιλύρου άρχισαν το 2007, αλλά μέχρι σήμερα –Δεκέμβρη του 2010- δεν έχουν ολοκληρωθεί, διότι σταμάτησε η χρηματοδότηση του έργου. Μετά από την πολύχρονη αναμονή για την ολοκλήρωση της κατασκευής και λειτουργίας του Νέου Κτηρίου του Λυκείου Φιλύρου, οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων του Λυκείου και Γυμνασίου Φιλύρου αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν: Χριστουγεννιάτικη Γιορτή Διαμαρτυρίας, την Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010, στις 12:00 το μεσημέρι, έξω από τον προαύλιο χώρο του υπό ανέγερση κτηρίου του Λυκείου. Εκεί, οι μαθητές του Λυκείου και του Γυμνασίου Φιλύρου, παρουσία των προσκεκλημένων αρχών (του νομάρχη, των βουλευτών και του δημάρχου) και λοιπών τοπικών φορέων, θα ψάλλουν τα κάλαντα και θα παρουσιάσουν διάφορα δρώμενα. Παράλληλα, οι γονείς θα προσφέρουν ζεστό κρασί και χριστουγεννιάτικα κεράσματα. Γονείς και μαθητές μ’ αυτό τον τρόπο θα προσπαθήσουν: α) να διεκδικήσουν για ακόμη μία φορά το δίκαιο και πάγιο αίτημά τους, να φοιτούν οι μαθητές του Λυκείου σε μια σύγχρονη σχολική μονάδα και β) να καταστήσουν σαφές προς όλους ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους, μέχρι της άμεσης αποπεράτωσης και λειτουργίας του νέου κτηρίου του Λυκείου. Σας περιμένουμε όλους! Τα Δ.Σ. των Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Λυκείου και Γυμνασίου Φιλύρου

Mπορείτε να διαβάσετε... ...τις μόνιμες στήλες μας • ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ................. Σελίδα 3 • ΟΙ ΘΕΤΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ ............. Σελίδα 3 • ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ.............................. Σελίδα 3 • ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ............... Σελίδα 5 • ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ..................... Σελίδα 5 • ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΓΡΑΦΟΥΝ................ Σελίδα 6

Δυνάμωσε τη φωνή σου, ένωσέ την με την δική μας, έλα και εσύ στην Κίνηση Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΔΗΜΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ ΠΡΟΛΗΨΗ & ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ Αρ.Μητρώου Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας 052/2001 Πλατεία Φιλύρου-Κτίριο ΚΑΠΗ-57010 Φίλυρο Θεσσαλονίκης Τη. 2310 677905 – ΑΦΜ:99930996-ΔΥΟ: Νεαπόλεως

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Το Διοικητικό Συμβούλιο και τα μέλη της «ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΔΗΜΟΥ ΧΟΡΤΙΑΤΗ» θα ήθελαν να εκφράσουν και δημοσίως τις θερμές τους ευχαριστίες προς την κ. Παυλίδου Θάλεια, Πρόεδρο του Τοπικού Διαμερίσματος Φιλύρου και ιδρυτικό μέλος της Ομάδας μας για την δωρεά ενός οχήματος τύπου Jeep 4X4 μάρκας SUZUKI VITARA. Kατά την παράδοση του οχήματος η κ. Παυλίδου δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η ανιδιοτελής προσφορά των εθελοντών μας και η αγάπη τους για το χωριό μας, αλλά και τον Δήμο γενικότερα, δίνει το έναυσμα, ώστε να θέτουμε ως προτεραιότητα και υποχρέωσή μας την στήριξη του έργου της ομάδας με οποιοδήποτε τρόπο». Για το Διοικητικό Συμβούλιο Αντωνιάδης Ελευθέριος Νάκος Δημήτριος Πρόεδρος Δ.Σ. Γραμματέας Δ.Σ.

Ευχαριστίες προς τον κ. Γεράνη

υμβαίνει να είμαστε από τους τυχερούς θνητούς αυτού του τόπου, που σας είχαμε δήμαρχο και στο χωριό μας. Πρέπει να σας ζητήσουμε συγνώμη για όλο αυτό το διάστημα που αντί να κατανοήσουμε τον αγώνα σας, αντ’ αυτού σας επικρίναμε για το έργο σας και σας πηγαίναμε κόντρα. Στην εποχή μας που η τεχνολογία εξελίσσεται τόσο γρήγορα και ο άνθρωπος εξυπηρετείται και διεκπεραιώνει όλες του τις υποθέσεις διαδικτυακά και μορφώνεται και τρέφεται μέσω των υπολογιστών πνευματικά, και σε λίγο ίσως και υλικά, θα τρέφεται μέσω καλωδιακών συνδέσεων, σκέψου οπτικές ίνες, υπόγειες και ποιος ξέει με πόσους τρόπους που του απλού ανθρώπου δεν βάζει ο νους του. Εσείς κύριε Γεράνη, σαν γνήσιος πατριώτης αποφύγατε τόσα περιττά έξοδα για το κράτος και τους πολίτες αποφεύγοντας να κάνετε σχολεία, πλατείες και δρόμους που γρήγορα θα περιέλθουν σε αχρηστία. Πόσο μακριά βλέπατε, πόσο οραματιστής είσαστε και πόσο οικολόγος ακόμη αφού και τις λακκούβες με χώμα τις γεμίσατε να δασώσουν και αυτές. Σεις βλέπατε το δάσος και εμείς το δένδρο, τόσο κοντόφθαλμα ο φτωχός λαός βλέπει τα πράγματα. Για τον οραματισμό σας, σας συγχαίρουμε και σας ευχαριστούμε, μας αξίζετε. Δεν ξέρω αν ο κ. Καϊτετζίδης συνεχίζει το όραμά σας ή όχι. Αναμένομεν και ίδωμεν.

Φιλυρέα

Τοπική εφημερίδα Φιλύρου - Έκδοση περιοδική

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ της ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΑΚΑΛΗ Δημ. Συμβούλου Δήμου ΧΟΡΤΙΑΤΗ Αγαπητοί Συμπολίτες, Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά, για την τιμή που μου κάνετε, να με εκλέξετε πρώτη Δημοτική Σύμβουλο του Δήμου ΠΥΛΑΙΑΣ-ΧΟΡΤΙΑΤΗ, με το συνδυασμό του Νίκου Νυφούδη, “ΝΕΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ”. Μαζί με την ευγνωμοσύνη μου, καταθέτω και τη δέσμευσή μου, ότι θα αγωνισθώ, για να υπερασπίσω τα συμφέροντα του Δήμου και τα δίκαια αιτήματα των Δημοτών. Θα είμαι πάντα δίπλα στον πολίτη και θα προσπαθήσω να ανταποκριθώ επάξια στο ρόλο μου, που με την ψήφο σας μου αναθέσατε. Εύχομαι σε όλους σας Υγεία και καλή δημιουργική χρονιά! ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΣΑΚΑΛΗ

Άρωμα Χριστουγέννων από τα παιδιά των νηπιαγωγείων του Φιλύρου στο Παιδικό Χωριό

σύλλογος Γονέων & κηδεμόνων των Νηπιαγωγείων του Φιλύρου οργανώνει Χριστουγεννιάτικη γιορτή, το ΣΑΒΒΑΤΟ 18 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2010 και ώρα 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΦΙΛΥΡΟΥ. Στην εκδήλωση μετέχουν όλα τα παιδιά και οι γονείς του συλλόγου με τραγούδια και δρώμενα που οργάνωσαν οι νηπιαγωγοί και οι διευθύντριες των νηπιαγωγείων, η φιλαρμονική του δήμου Χορτιάτη, το τμήμα θεατρικού παιχνιδιού του συλλόγου μας και η χορωδία του κατηχητικού. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα λειτουργήσει παζάρι με κατασκευές και δώρα που ετοίμασαν τα παιδιά, για την ενίσχυση του Παιδικού Χωριού. Για όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν δικό τους αυτοκίνητο για τη μετάβαση στο παιδικό χωριό, έχει προγραμματισθεί δρομολόγιο λεωφορείου, το οποίο ξεκινά από την πλατεία του χωριού στις 17:30. Στην εκδήλωση έχουν προσκληθεί όλοι οι τοπικοί παράγοντες, προκειμένου να λαμπρύνουν με την παρουσία τους τη γιορτή και να συνδράμουν στην προσπάθεια για την ενίσχυση του Παιδικού χωριού. Ο Σύλλογός μας ευχαριστεί θερμά όσους βοήθησαν στην οργάνωση και τη διεξαγωγή της γιορτής και εύχεται σε όλους σας καλές γιορτές και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος 2011.

Ιδιοκτησία: Κίνηση Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου (ΚΕΠ) – Φίλυρο Θεσσαλονίκης Εκδότης – Υπεύθυνος έκδοσης: Παπαδημητρίου Γεώργιος, Πρόεδρος ΚΕΠ Φιλύρου Φίλυρο - 57010 Θεσσαλονίκη - Τηλ. 2310 677413

ΣΤΗΡΙΞΤΕ

Συντακτική επιτροπή: Παπαδημητρίου Γεώργιος, Ζεμπιλά Ρούλα, Αργυροφθαλμίδου Γεωργία, Αποστολίδου Χαρούλα, Αντωνόπουλος Στέλλιος, Κωτίδου Ευτυχία Επιμέλεια ύλης: Αποστολίδου Χαρούλα – Γαλανάκη Τασούλα Υπεύθυνοι διαφημίσεων: Ζεμπιλά Ρούλα – Γαλανάκη Τασούλα

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΑ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ

Κείμενα μπορούν να αποστέλλονται στη ταχυδρομική διεύθυνση: Κίνηση Επικοινωνίας Πολιτών Φιλύρου – Φίλυρο 570 10 – ΤΘ 24 ή με e-mail: xondrobizeli@gmail.com ή bamihas@otenet.gr ή να παραδίδονται σε κάποιο μέλος της συντακτικής επιτροπής. Σελιδοποίηση - CtP - Εκτύπωση: «ΛΙΘΟΓΡΑΦΙΑ» Ι.Αντωνιάδης – Θ.Ψαρράς Ο.Ε. – Νέα Ραιδεστός- Θεσσαλονίκη – ΤΚ 570 01 Τηλ. 2310 466 776 – Fax 2310 466 699 Συνδρομές – Εμβάσματα – Διαφημίσεις: Γαλανάκη Τασούλα - Τηλ.: 2310677665

ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ

Κρίση και η ελληνική οικονομία

Μήπως χρειάζεται Έ να αλλάξουμε κάτι;

Γράφει ο Στέλιος Αντωνόπουλος

ίναι γνωστό ότι η ελληνική οικονομία διέρχεται από ένα στάδιο έντονων και επίμονων οικονομικών προβλημάτων. Βέβαια το φαινόμενο αυτό δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα αφού, όπως είναι γνωστό, ακόμη και οι πιο αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες βρίσκονται σήμερα αντιμέτωπες με μια έντονη ύφεση-κρίση. Η χώρα μας, ως τμήμα της παγκόσμιας οικονομίας δέχεται καθοριστικής σημασίας επιδράσεις σε βαθμό που οι εξωγενείς παράγοντες να είναι αιτία της κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Είναι γνωστό επίσης ότι μεταπολεμικά τόσο η ελληνική οικονομία όσο και η παγκόσμια αντιμετώπισαν κατ’ επανάληψη διάφορες κρίσεις οι οποίες παρουσιάζουν μία χρονική περιοδικότητα. Στις αναπτυγμένες βιομηχανικά χώρες η περιοδικότητα αυτή έχει διαπιστωθεί επιστημονικά και οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών λαμβάνουν μέτρα αντιμετώπισης των κρίσεων αυτών που ονομάζουμε αντικυκλική πολιτική Το ερώτημα είναι αν και στην ελληνική οικονομία ισχύει αυτή η περιοδικότητα των κρίσεων λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιομορφίες της ανάπτυξης της Ελλάδος. Ας δούμε τώρα τί κρίσεις είχαμε στην Ελλάδα: α) Η κρίση του 1952. Για την κρίση αυτή υπάρχουν πολύ λίγα στοιχεία, διότι όπως είναι γνωστό η χώρα μόλις έβγαινε από τον εμφύλιο πόλεμο και ήταν φυσικό να μην έχουν ακόμη συγκροτηθεί οι οικονομικές και στατιστικές υπηρεσίες του κράτους. Πάντως η κρίση αυτή δεν θεωρείται κυκλική και περισσότερο οφείλεται στην επίδραση των εξωτερικών παραγόντων που καθόριζαν τους συντελεστές της ανάπτυξης της χώρας, παρά στη λειτουργία του ίδιου του οικονομικού συστήματος της χώρας. β) Η κρίση του 1959-1962 – η πρώτη κυκλική κρίση. Εδώ παρατηρούμε ότι η βιομηχανία της χώρας μας δέχεται ένα σοκ που οφείλεται στην παγκόσμια κυκλική κρίση που ξεσπά ένα χρόνο πριν, και οι ανακατατάξεις που γίνονται στην οικονομία και ιδιαίτερα στην βιομηχανία είναι τόσο σημαντικές ώστε χρειάζεται τέσσερα χρόνια για να συνέλθει και να ξαναρχίσει να λειτουργεί. γ) Η κρίση του 1970-1974. Δεύτερη κυκλική κρίση. Εδώ έχουμε το ξέσπασμα της ενεργειακής κρίσης που δεν ήταν όπως πολλοί ισχυρίζονται κρίση πρώτων υλών, δηλαδή κρίση που οφειλόταν στην εξάντλησή τους, αλλά κρίση αξιακή. Η ανάπτυξη του καπιταλιστικού κόστους στην δεκαετία του 1960 στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό στη φτηνή ενέργεια, το πετρέλαιο, την αποικιακή εκμετάλλευση των πηγών στις χώρες του τρίτου κόσμου. Η κατάρρευση του συστήματος αυτού και η κατάκτηση της πολιτικής ανεξαρτησίας από τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες έθεσε το πρόβλημα της επανεξέτασης των τιμών του πετρελαίου και τότε ξέσπασε η γνωστή κρίση. Στην Ελλάδα έχουμε κλυδωνισμούς της κρατικής μηχανής λόγω του πολιτικού συστήματος που δεν μπορεί να μετριάσει τις επιπτώσεις της κρίσης. δ) Η κρίση του 1980-1982. Τρίτη κυκλική κρίση. Εδώ αρχίζει η μεγαλύτερη σε βάθος και διάρκεια μεταπολεμική κυκλική κρίση της ελληνικής οικονομίας φέρνοντας στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα της εξαρτημένης ανάπτυξης της χώρας. Εδώ έχουμε μια σειρά διαρθρωτικών κρίσεων (ενεργειακή - πρώτων υλών-νομικρατική πληθωριστική - ανεργίας). Ως επίλογο θα ήθελα να τονίσω τον ρόλο του ελληνικού κράτους. Ενώ στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες το κράτος αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα συσσώρευσης κεφαλαίου και ανάπτυξης της εφαρμοσμένης επιστημονικής έρευνας, στην Ελλάδα εξαιτίας της πολιτικής οικονομικής και στρατιωτικής εξάρτησης που διαμορφώθηκε μετά τον εμφύλιο, το κράτος λειτούργησε προς μια προδιαγεγραμμένη από ξένα κέντρα κατεύθυνση, μια κατεύθυνση που κύριο στόχο έχει τον έλεγχο των κοινωνικών διαδικασιών σε όλους τους τομείς και την παρέμβαση με σκοπό την ρύθμιση των συντελεστών του συστήματος. Και κάθε φορά που ήθελε να εφαρμόσει αντικυκλική πολιτική κάθε άλλο παρά απότρεπε το ξέσπασμα της κρίσης διότι εκτός των άλλων εφαρμόζεται είτε με μεγάλη καθυστέρηση είτε με μέτρα αντίθετα προς την φάση του κύκλου.

ια πρόσφατη βόλτα στο χριστουγεννιάτικα στολισμένο κέντρο, με τις βιτρίνες γεμάτες στολίδια και αγιοβασίληδες, την Αριστοτέλους γεμάτη λαμπιόνια, καράβι και δέντρο, με μαγαζιά άδεια, δρόμους γεμάτους κόσμο και αυτοκίνητα, πρόσωπα όχι και τόσο χαρούμενα και ψυχές ακόμα πιο κλειστές, μ’ έκανε να αναρωτηθώ μήπως είναι καιρός να αναβληθούν ή και να ματαιωθούν φέτος τα Χριστούγεννα, όπως μια θεατρική παράσταση που δεν πάει καλά, οι πρωταγωνιστές δεν ζουν το ρόλο τους και οι θεατές μένουν αδιάφοροι ή και αντιδρούν με την απουσία τους. Μήπως τελικά τα καλικαντζαράκια που μας εξουσιάζουν βρήκαν τελικά τρόπο να μας εξοντώσουν μετά από πολύχρονη προσπάθεια; Από την μία η τρόικα σαν τους τρεις μάγους με τα γνωστά σε όλους μας «δωράκια» (φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες) από την άλλη ο Παπακωνσταντίνου σαν τον Άγιο Βασίλη να μοιράζει περικοπές μισθών επιδομάτων και συντάξεων και κουτσουρεμένα, όσο δεν πάει, δώρα Χριστουγέννων ζούμε εδώ και μήνες αξέχαστα Χριστούγεννα στα όρια της χρεοκοπίας, της ανεργίας, του φόβου και της οικονομίας. Μέχρι πρόσφατα είχαμε σύμμαχο τουλάχιστον τον καιρό ο οποίος κρατούσε αλλά και αυτός δεν άντεξε! Ξέσπασε και αναμένονται και χειρότερα γιατί χειμώνας είναι και…. Οι εποχές δεν χρεοκοπούν!!! Όμως το ήδη ξεθωριασμένο εδώ και χρόνια Πνεύμα των Χριστουγέννων τείνει στην εξαφάνισή του! Άστεγοι κάτω από στολισμένα δέντρα της αγάπης περνούν τα βράδια τους, παιδιά κάθε ηλικίας ζητιανεύουν στις γωνιές και στα φανάρια, επιχειρήσεις κλείνουν, άνεργοι, συμβασιούχοι, αγρότες, φοιτητές, καθηγητές κλείνουν δρόμους, κατεβαίνουν σε πορείες, με αγανακτισμένα πρόσωπα και συνθήματα χωρίς απάντηση και ελπίδα! Και δεν είναι φετινό το φαινόμενο απλά φέτος το νιώσαμε οι περισσότεροι στο κατώφλι μας και προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε!! Πως; Πάντως όχι καλύπτοντας την ασχήμια μας, την κακία μας, την μιζέρια μας και τον εγωκεντρισμό μας με φανταχτερά στολίδια, χρωματιστά λαμπάκια, μικροφιλανθρωπίες προς άφεση αμαρτιών, υποκριτικά χαμόγελα και « χρόνια πολλά»!! Καιρός να γίνουμε πάλι παιδιά, να δούμε αλλιώς τα Χριστούγεννα, να χαμογελάμε και να βοηθάμε χωρίς αντάλλαγμα κάθε εποχή του χρόνου, να λέμε τα κάλαντα γιατί θέλουμε να τραγουδήσουμε και όχι για να κάνουμε κομπόδεμα, να στρώσουμε τραπέζι για μας και τους φίλους μας, να πιούμε όλοι μαζί στην υγειά μας, να ξενυχτάμε συζητώντας ουσιαστικά με φίλους και γνωστούς πρόσωπο με πρόσωπο και όχι διαδικτυακά, να ανοίξουμε τις αγκαλιές μας και τις ψυχές μας, και ποιος ξέρει…. ίσως το 2011 να είναι διαφορετικό και πιο ευοίωνο, μιας και ανατέλλει καινούρια δεκαετία! Μάλλον είναι στο χέρι όλων μας! Αν γεννηθεί τελικά ο Χριστός ας ρίξει μια ματιά και εδώ κάτω!! Ευχές για αγάπη και χαμόγελα!! ΚΑΛΥΒΙΑΝΟΥ Σ. ΔΗΜΗΤΡΑ

νας φίλος το κατέβασε από το ιντερνέτ. Μου το πέταξε στο γραφείο! Να! Για να δεις σε τι κόσμο ζούμε. Τι ρόλο παίζει η τέχνη στη ζωή μας! Πόσο μπορούμε να την αναγνωρίσουμε και ακόμη περισσότερο να την ευχαριστηθούμε!! Γρύλισε!! Το παραθέτω: Ουάσιγκτον Σταθμός του μετρό. Ένα κρύο πρωινό του Γενάρη το 2007. Έπαιξε έξι κομμάτια του Μπαχ για περίπου 45 λεπτά. Στο διάστημα αυτό, περίπου 2 χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό. Στα τρία λεπτά ένας μεσήλικας πρόσεξε ότι κάποιος έπαιζε μουσική. Βράδυνε το βήμα του, σταμάτησε για λίγο και μετά προχώρησε βιαστικά.. Σε 4 λεπτά ο βιολιστής εισέπραξε το πρώτο του δολάριο: μια γυναίκα έριξε τα χρήματα στο κουτί του και χωρίς να σταματήσει συνέχισε το δρόμο της. Σε έξι λεπτά ένας νεαρός έγειρε στον τοίχο για να τον ακούσει, μετά κοίταξε το ρολόι του και συνέχισε να περπατά. Σε 10 λεπτά ένα αγοράκι 3 ετών σταμάτησε, αλλά η μαμά του το έσυρε βιαστικά να συνεχίσει. Για 45 λεπτά ο μουσικός συνέχισε να παίζει. Μόνον 6 άνθρωποι είχαν για λίγο σταματήσει. Περίπου 20 άτο-

μα του άφησαν χρήματα χωρίς να διακόψουν τον ρυθμό τους. Συγκέντρωσε συνολικά 32 δολάρια. Κανείς δεν χειροκρότησε, ούτε υπήρξε έστω κάποιο ίχνος αναγνώρισης. Κανείς δεν το ήξερε αλλά ο βιολιστής ήταν ο Τζόσουα Μπέλλ, ένας από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου. Έπαιξε ένα από τα δυσκολότερα κομμάτια που έχουν ποτέ γραφεί, με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων. Δυο μέρες νωρίτερα, ο Τζόσουα Μπελλ γέμισε ασφυκτικά ένα θέατρο στη Βοστόνη, σε μία συναυλία που η μέση τιμή του εισιτηρίου άγγιξε τα 100 δολάρια. Πρόκειται για πραγματικό γεγονός. Ένα πείραμα που οργάνωσε η Ουάσιγκτον Ποστ για την αντίληψη, το γούστο και τις προτεραιότητες των ανθρώπων. Το ερώτημα που προέκυψε: Σε ένα ουδέτερο περιβάλλον και σε ακατάλληλη ώρα, μπορούμε να αντιληφθούμε την ομορφιά; Σταματούμε να την απολαύσουμε; Αναγνωρίζουμε το ταλέντο όταν εκδηλώνεται σε ασυνήθιστα χωροχρονικά πλαίσια; Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφηκαν ποτέ, με ένα από τα ομορφότερα μουσικά όργανα … πόσα άλλα πράγματα χάνουμε άραγε; Βούλα Γεωργιάδου

Τα μπουρεκάκια της Ευτυχίας Γίνονται 24 αφράτα και τραγανά μπουρεκάκια. (Στη λαμαρίνα του φούρνου 4 κάθετες σειρές από 6 μπουρεκάκια η κάθε μία) Χρόνος προετοιμασίας 30-35΄ Χρόνος ψησίματος 35΄ ακριβώς στους 200ο C Υλικά: 1 φλυτζάνα γάλα 1 φλυτζάνα λάδι (εγώ βάζω αραβοσιτέλαιο) 4 φλυτζάνες αλεύρι (εγώ βάζω κίτρινο) 1 baking powder – λίγο αλάτι (τα ρίχνω πάνω στο αλεύρι) Γίνεται μια μαλακή ζύμη. Τη χωρίζω σε 24 μπαλάκια ως εξής: Την πλάθω πρώτα σε μια μακρόστενη στρόγγυλη λωρίδα και τη χωρίζω μ’ ένα μαχαιράκι στη μέση (Δηλ. 12+12) Το κάθε μισό το χωρίζω στη μέση (δηλαδή 6+6) Δημιουργώ έτσι 4 σειρές από 6 μπαλάκια η κάθε μία (πάνω στον πάγκο). Σ’ ένα βαθύ πιάτο τρίβω στο ρεντέ 200-250 γρ. περίπου τυρί. Προσθέτω 1 αυγό και λίγο πιπεράκι. Τα ανακατεύω καλά με το πιρούνι Χωρίζω και αυτή την ποσότητα μ’ ένα μικρό κουταλάκι σε 24 μεριδούλες. Λαδώνω μ’ ένα πινελάκι το ταψί. Παίρνω ένα-ένα τα μπαλάκια της ζύμης, τα πατώ με την παλάμη μου πάνω στον πάγκο, βάζω στη μέση μια μεριδούλα από το μίγμα του τυριού, κλείνω το μπουρεκάκι και το τοποθετώ στο ταψί. Μόλις ξεκινήσω την τοποθέτηση ανάβω το φούρνο (προθέρμανση). Η επιτυχία είναι σίγουρη!

Ένα σχολείο όπως πρέπει Π

ριν από αρκετά χρόνια, οι ανάγκες της δουλειάς μου, οδήγησαν εμένα και την οικογένεια μου στην Αγγλία. Η μεγάλη μου κόρη ήταν τότε έντεκα χρονών και θα πήγαινε στην Πέμπτη τάξη του Δημοτικού. Στo Colchester του Essex, μια πόλη περίπου 200.000 κατοίκων, δεν υπήρχε ελληνικό σχολείο και έτσι αποφασίσαμε να στείλουμε την κόρη μας στο Δημόσιο Αγγλικό Δημοτικό σχολείο. Μεγάλη ανησυχία είχαμε για το πώς θα πήγαιναν τα πράγματα… ξένο σχολείο, ξένη γλώσσα, ξένα παιδιά, προσαρμογή… Η πρώτη έκπληξη: «… χρειάζεται μόνο να μου πείτε την ημερομηνία γέννησης του παιδιού …» μου απάντησε ευγενικά ο διευθυντής του σχολείου, όταν μίλησα τηλεφωνικά μαζί του, πριν ακόμη φύγουμε από την Ελλάδα. Με την αγωνία του ταλαιπωρημένου από τη γραφειοκρατία Έλληνα να με κυνηγά, σκέφτηκα πώς ο διευθυντής ήταν απλώς …απλοϊκός. Όταν έφτασα στο σχολείο, κρατώντας από το χέρι τη μικρή μου Χριστιάνα, με υποδέχτηκε χαμογελαστός ο διευθυντής. Με καλωσόρισε φροντίζοντας να μιλά αργά και καθαρά και μου έδωσε το συμβόλαιο που έπρεπε να υπογράψει η κόρη μου για να ενταχθεί στο σχολείο! Έπρεπε να δεχθεί ότι θα φοιτούσε σε σχολείο με ξένα παιδιά, άλλης θρησκείας, άλλου χρώματος, που μιλούν άλλη γλώσσα. Έπρεπε να δεχθεί ότι δεν θα προκαλούσε ποτέ προβλήματα σε παιδιά για τη φυσική τους κατάσταση ή την αρτιμέλεια τους. Έπρεπε να φορά πάντα τη στολή του σχολείου (ένα απλό μαύρο παντελόνι και ένα μπλουζάκι με το σήμα του σχολείου) γιατί «.. έτσι θα είναι μέλος της μεγάλης ομάδας των παιδιών του Bringley Groove. .». Παρακολουθούσα σχεδόν αμήχανος τις αντιδράσεις της μικρής μου… Την είχε συναρπάσει τόσο αυτό που βίωνε που με μιας ξεπέρασε την αγωνία της για το άγνωστο. Το νέο της σχολείο την αγκάλιαζε με αγάπη και αυτή σε πολύ λίγο διάστημα ανταποκρίθηκε και έγινε ένα με τα υπόλοιπα παιδιά. Η δασκάλα της, είχε ήδη εξασφαλίσει δίγλωσσα βιβλία (ελληνοαγγλικά), την ύπαρξη των οποίων δεν γνώριζε καν η δική μας πρεσβεία στο Λονδίνο ! Είχε προετοιμάσει δύο μαθητές της να αναλά-

βουν «…κάτω από τα φτερά τους …» την ένταξη της μικρής Ελληνίδας στην τάξη. Τόσο η κυρία Moore όσο και όλες οι δασκάλες δεν ξεπερνούσαν σε ηλικία τα 35 χρόνια. Όπως μου εξήγησε ο διευθυντής, αυτό ήταν αρχή του Υπουργείου καθώς θεωρούσαν ότι, οι νεότεροι συνάδελφοι του είναι πιο κατάλληλοι για διδασκαλία σε αυτές τις ηλικίες παιδιών, ενώ οι μεγαλύτεροι πιο κατάλληλοι για διοικητικές και οργανωτικές θέσεις. Οι εγκαταστάσεις του σχολείου… απλά απίστευτες. Εσωτερικό πάρκινγκ στον περίβολο του σχολείου για τα αυτοκίνητα των γονέων και του προσωπικού, κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης για τον έλεγχο όλων των χώρων, πρόσβαση όλων μέχρι τη ρεσεψιόν αλλά κανενός στους εσωτερικούς χώρους του σχολείου, εστιατόριο, τεράστια αυλή με γκαζόν για το διάλλειμα των παιδιών, αίθουσες ευρύχωρες και φωτεινές… Όλοι οι χώροι καθαροί, προσεγμένοι, τακτοποιημένοι. Ο διευθυντής μας ενημέρωνε σε εβδομαδιαία βάση για την πρόοδο του παιδιού και για τα νέα του σχολείου με έντυπο. Η γραμματεία είχε άμεσο έλεγχο για την προσέλευση των παιδιών και τηλεφωνούσε μέσα στο πρώτο πεντάλεπτο καθυστέρησης στους γονείς. Οι δάσκαλοι αλλά και το προσωπικό του σχολείου πάντα ευγενικοί και πρόθυμοι να βοηθήσουν. Οπλισμένοι με όρεξη και υπομονή για να πετύχουν τον ξεκάθαρο στόχο τους: να μορφώσουν και να διαμορφώσουν τις ψυχές που είχαν αναλάβει. Οι γονείς είχαν αναπτύξει μία ξεκάθαρη σχέση εμπιστοσύνης με τους δασκάλους και το σχολείο. Ήταν βέβαιοι ότι πάντα θα γινόταν το καλύτερο δυνατό και έτσι μετείχαν όπου χρειαζόταν με χαρά. Ρώτησα τι άλλο χρειάζεται να αγοράσω για το παιδί (τετράδια, στυλό, τσάντες). Μου απάντησαν ότι δεν χρειάζεται τίποτα. Τα πάντα χορηγούνταν από το σχολείο! Ρώτησα γιατί το παιδί μου όταν σχολά δεν φέρνει τα βιβλία του στο σπίτι για να διαβάσει. Μου απάντησαν ότι το διάβασμα ολοκληρώνεται στο σχολείο και ότι το παιδί μετά το σχολείο θα πρέπει να παίζει και να ξεκουράζεται ! Ρώτησα γιατί τα παιδιά διδάσκονταν μόνο απλές μαθηματικές πράξεις (πρόσθεση και αφαίρεση) στην Πέμπτη του δημοτικού και δεν μάθαιναν πιο πολύπλοκα μαθηματικά. Μου απάντησαν ότι στόχος είναι να μάθουν τα παιδιά όσο καλύτερα γίνεται την απαραίτητη αριθμητική και όχι να κουράζονται άσκοπα με πιο εξειδικευμένες γνώσεις. Αν κάποιο από αυτά αποφασίσει αργότερα να γίνει μαθηματικός θα έχει όλο το χρόνο να μάθει περισσότερα μαθηματικά. Μία μέρα τόλμησα να πω στην κόρη μου ότι δεν θα την πάω στο σχολείο γιατί είχα κάποια επείγουσα εργασία. Μου έβαλε τις φωνές… Δεν θέλω να χάσω ούτε μέρα από αυτό το σχολείο μπαμπά… Νίκος Πουρσανίδης (MSc) – Πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων νηπιαγωγείων Φιλύρου

ΤΑΒΕΡΝΑ

Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΑΤΙΘΕΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΞΙΩΣΕΙΣ: • ΓΑΜΩΝ • ΑΡΡΑΒΩΝΩΝ • ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ Γ. Παπανικολάου 98, Ρετζίκι • Τηλ.: 2310 675 075, fax: 2310 675 077 Αλεξ. Παπαναστασίου 159, Χαριλάου • Τηλ. 2310 308 110

του Γεράσιμου Ι. Μπαμίχα

με Κοινό Νου Μνήμη του παρελθόντος Προσδοκία του μέλλοντος Το… Αθώο και το… γράφει η Χαρούλα Αποστολίδου Εκπαιδευτικός

νήμη ονομάζουμε τη δυνατότητα ανάκλησης γεγονότων – συμβάντων από το παρελθόν. Όταν χρειάζεται να πάρουμε μια σημαντική απόφαση στη ζωή μας, συνήθως ανακαλούμε όλα τα δεδομένα που έχουν το βάρος της εμπειρίας και με τη διαδικασία του φιλτραρίσματος καταλήγουμε στην τελική απόφαση. Η μνήμη έχει επίσης τη δυνατότητα να μας βοηθά να προβάλλουμε τις μελλοντικές μας επιθυμίες. Οι εμπειρίες του παρελθόντος, δηλαδή, είναι αυτές που γίνονται χαλί, για να προβάλλουμε τις μελλοντικές μας προσδοκίες. Μπορούμε άραγε να ξεχάσουμε τις εμπειρίες μας, να σβήσουμε το παρελθόν, να ζήσουμε χωρίς τη μνήμη των περασμένων, να προχωρήσουμε στο παρόν, να σχεδιάσουμε το μέλλον αγνοώντας το παρελθόν; Ποια τελικά είναι η σχέση μας με το παρελθόν; Μήπως δεν μας χρειάζεται; Μήπως κάποτε γίνεται επικίνδυνο; Ωφελεί να θυμόμαστε; Δεν θέλω να κουράσω τον αναγνώστη αλλά είναι μέγιστη ανάγκη σήμερα να καταλάβουμε ξανά τα αυτονόητα. Άτομο χωρίς ατομική μνήμη και ομάδα – λαός χωρίς συλλογική μνήμη δεν μπορούν να έχουν μέλλον. Το Δημοτικό Διαμέρισμα του Φιλύρου βίωσε όλες τις παραπάνω έννοιες την προηγούμενη δεκαετία. Επέλεξε εκπροσώπους στην τοπική αυτοδιοίκηση με γνώμονα το ατομικό συμφέρον. Και αυτό έγινε την πρώτη φορά (2002) που κάποιος θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ότι δυστυχώς δεν τους ήξερα. Η επανάληψη του ατοπήματος (2006) - που εκλαμβάνεται από τους εκλεγέντες ως επιβράβευση του απόλυτου τίποτα – δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Και εμπειρία υπήρχε, και μάλιστα τραγική, και μνήμη υπήρξε, αλλά δυστυχώς

τα άτομα και το σύνολο που έπρεπε να διαμορφώσουν πλειοψηφία ήταν ανίκανα να διαχειριστούν τα δεδομένα. Πιθανόν να μην προσπάθησαν καθόλου να αναλογιστούν τη βαρύτητα της απόφασης που έπρεπε να πάρουν για την εκλογική τους επιλογή. Φαίνεται ότι ανήκουν στην κατηγορία των ατόμων που μπορούν να ζήσουν αγνοώντας ότι σήμερα τα παιδιά μας στο Φίλυρο κάνουν μάθημα σε κοντεϊνερ, δεν έχουν αίθουσα εκδηλώσεων, το νέο κτήριο του Λυκείου σιγά σιγά στοιχειώνει. Πολλοί συμπολίτες μας μπορούν να περπατάνε στο χωριό και να ανέχονται τις λακκούβες, τη βρώμα των σκουπιδιών, την απουσία σήμανσης, την έλλειψη πολιτισμού, την αδυναμία διοργάνωσης μιας εκδήλωσης, γιατί απλώς δεν υπάρχει χώρος. Ήρθε λοιπόν και το 2010, διαμορφώθηκε και το νέο πλαίσιο της αυτοδιοίκησης και κληθήκαμε όλοι να ψηφίσουμε. Ακόμα αναρωτιέμαι πώς έφτασε αυτός ο τόπος να μην εκλέξει ούτε έναν εκπρόσωπο στο νέο Δημοτικό συμβούλιο; Ακόμα εκφράζω την απορία μου, με ποια κριτήρια οι πολίτες του Φιλύρου ψήφισαν μονοσταυρία υποψηφίους άλλου διαμερίσματος; Γιατί καταδίκασαν έναν τόπο στην αφάνεια; Είναι εμφανές ότι μεταξύ μας υπάρχει μια διαμορφωμένη πλειοψηφία που δεν μπορεί να διαχειριστεί και να ερμηνεύσει τα γεγονότα του παρελθόντος. Αυτή η πλειοψηφία δεν μπορεί να χτίσει γέφυρες μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Συνήθως στη μνήμη μας καταγράφονται τα γεγονότα που μας προσβάλλουν, μας στεναχωρούν, μας ντροπιάζουν, μας φαρμακώνουν. Φαίνεται ότι μεταξύ μας υπάρχουν πολλοί που δεν κατέγραψαν μνήμη, δεν τους αφορά το γεγονός ότι δεν έγινε απολύτως τίποτα τα τελευταία χρόνια στο Φίλυρο και δυστυχώς μας παρασύρουν.

Ένοχο Δώρο

«Τι δώρο να ζητήσω από τον Άγιο Βασί- παιχνίδια, γλυκά, ποτά, τρόφιμα, καλλυντιλη;» αναρωτιόταν χθες ο εννιάχρονος γιος κά, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές. μου (τώρα, αν πιστεύει ακόμη στην ύπαρξη Άφθονο χρήμα. Άφθονα δώρα. Για τον εαυτό του Αγίου ή το κάνει εκ του πονηρού, αυτό μας. Για τα παιδιά μας. Για τα βαφτιστήρια. είναι άλλο θέμα). Επίσης, άλλο θέμα είναι Για τους φίλους μας. Για τους συγγενείς πως τα παιδιά μας είναι χορτάτα. Πρέπει μας. Δώρα. Δώρα. Δώρα! Δώρα; να σκεφτούν – και τους παίρνει και αρκετή Το δώρο αποτελεί σήμερα ένα μεγάλο ώρα- τι να ζητήσουν από τον Άγιο Βασίλη! κομμάτι της νέας οικονομίας. Συνδεδεμένο Και στο τέλος, το πιθανότερο, δε θα έχουν άρρηκτα με την ιεροτελεστία της κατανάλωαποφασίσει. σης έχει χάσει – σε μεγάλο βαθμό- εκείνο το Τα παιδιά μας είναι παιδιά αυτής της συ- κάτι από το συναίσθημα του δωρητή. Προϊόν γκεκριμένης κοινωνίας. Της συγκεκριμένης της μαζικής παραγωγής απώλεσε, πια, εκείνοοτροπίας. Της εικόνας του ανθρώπου που νο το χαρακτήρα του προσωπικού, όταν τα είναι πλήρης αγαθών. Κυριότατα υλικών. Του δώρα φτιάχνονταν με μεράκι, με φαντασία, ανθρώπου που, αν διαθέτει τον στοιχειώδη Συνέχεια στην 7η σελίδα αυτοσεβασμό, πρέπει να τα γεύεται όλα με ευκολία και μεγάλη άνεση. Τέτοιες μέρες, γιορτινές, το πράγμα φτάνει στα όριά του. Κάθε χρόνο οι ανάλογες έρευνες μας δίνουν εξοργιστικά νούμερα για τα — ΑΓΓΛΙΚΑ, ΓΑΛΛΙΚΑ, ΙΤΑΛΙΚΑ, ΙΣΠΑΝΙΚΑ, χρήματα που ξοδεύουν- ή ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ, ΡΩΣΙΚΑ ξόδευαν- τα ελληνικά νοικο— ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ κυριά σε εορταστικές αγοΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ρές, δηλαδή σε δώρα προς εαυτούς και αλλήλους. ΜιλάΑΘ. ΔΙΑΚΟΥ 18 ΦΙΛΥΡΟ 677717 Zάνα Νικολαΐδου με για εκατομμύρια ευρώ σε zananikolaidou@hotmail.com Διευθύντρια

Ξηροι Καρποι • ποΤα • Ζαχαρώδη • ΚαΦΕδΕσ

Εν Καρπώ πώληση χονδριΚη-λιανιΚη Φιλυρο πλατεία Ελευθερίας 2 Τ 2310 678 784

Γιατί όλοι πρέπει να κρίνουμε

Και τώρα τί; Γράφει ο Δημήτρης Γαλανάκης Β΄ετής φοιτητής Φιλολογίας Α.Π.Θ.

ξελέγην νέος δήμαρχος για το νέο δήμο μας και για το παλιό χωριό μας. Ας του ευχηθούμε καλή πορεία στη θέση του αυτή και να μην πάρει παράδειγμα από τον προκάτοχό του, ο οποίος παρεμπιπτόντως λόγω του υψηλού πολιτισμικού, κοινωνικού και λοιπού έργου βγήκε δημοτικός σύμβουλος με πολλές εκ του Φιλύρου ψήφους. Ένα πολύ θετικό σημάδι είναι η συνέχιση της οικοδόμησης της πλατείας. Σχεδόν σε καθημερινή βάση οι εργάτες βάζουν κι από ένα λιθαράκι για να τελειώσει επιτέλους αυτό το έργο. Αυτό είναι κάτι καλό και πρέπει να το επευφημήσουμε. Ας μην ξεχνάμε όμως και τα λοιπά προβλήματα του χωριού μας, κι ας τα θυμίσουμε στο νέο μας άρχοντα. Κατ’ αρχάς αυτό το καημένο το στέγασμα της υψηλότερης εκπαιδευτικής βαθμίδας, της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Από σαράντα κύματα έχει περάσει κι ακόμα ατέλειωτο είναι. Να ξεχνούσαν να βάλουν ένα παγκάκι στην αυλή ή μια γλάστρα για διακόσμηση, να πήγαινε στα κομμάτια. Αλλά να ξεχάσουν να προνοήσουν για λεβητοστάσιο, ε, αυτό πάει πολύ. ΕΛΕΟΣ!!! Στοιχειώδεις γνώσεις οικοδόμησης να έχεις δεν παραμελείς ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία ενός κτηρίου. Και έτσι έμεινε το καημένο το λυκειάκι έρημο και μόνο να κλαίει τη μοίρα του, και εμείς να βάζουμε στοιχήματα για το πότε επιτέλους θα τελειώσει. Ε, με την οικονομική κρίση που μας δέρνει ας βγάλουμε και τίποτα

από αυτή την υπόθεση!!! Τι είχαν στο μυαλό τους, ας έρθει κάποιος να μας πει. Να δούμε, αν είναι καμιά νέα, ρηξικέλευθη μέθοδος, μη τους κατηγορούμε άδικα. Γιατί πέραν των άλλων είμαστε και καινοτόμοι. Ποιος άλλος κάνει τέσσερα, αν δεν απατώμαι, χρόνια να ανεγείρει ένα προκατασκευασμένο κτήριο; Όχι πέστε μου ποιος. Είδατε... Πρωτοπορία !!! Πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθούμε καις τις οδούς για αγώνες ανώμαλου δρόμου. Είμαστε απλά πληθωρικοί. Τι να την κάνουμε τη μια λακκούβα, αφού μπορούμε να έχουμε 200: Και πώς να το κάνουμε, οι χαοτικές τρύπες και τα χαντάκια είναι πολύ in φέτος στα κουτσοχώρια(μη μου πείτε ότι αμφιβάλετε ότι είμαστε τέτοιο). Βέβαια η δημοτική μας αρχή, είχε κάτι άλλο στο μυαλό της που εγώ το ξέρω και ξέρω επίσης ότι λόγω μετριοφροσύνης και πνεύμα ταπεινότητας και εσχάτης θυσίας, δεν το είχαν φανερώσει. Θα σας πω λοιπόν εγώ το μυστικό της: Ποια οχήματα αντέχουν σε κακοτράχηλους δρόμους; Τα τζιπ!!! Τι είναι τα τζιπ; Ακριβά!!! Τι ανάγκη έχει η αυτοκινητοβιομηχανία στις μέρες μας; Τόνωση!!! Και ιδού το μεγαλεπήβολο σχέδιο της προηγηθείσης δημοτικής κυβερνήσεώς μας: Η εξυγίανση της βιομηχανίας αυτής. Κι εμείς οι απαίσιοι, πέσαμε πάνω της σαν τα κοράκια. Κι εγώ προσωπικά, δάκρυα χύνω, νυχθημερόν και αιτούμαι μεταμέλεια και ζητώ συγγνώμη. Βέβαια πώς να λησμονηθεί το Death Park στο Φίλυρο! Σπουδαίο αξιοθέατο. Να εκεί, που τα παιδάκια κάνουν τσουλήθρα, οι τουρίστες περιμένουν με τις φωτογραφικές μηχανές να αποθανατίσουν τη στιγμή που ένα αμάξι περνώντας το δρόμο θα πετύχει ένα απ’ αυτά, που τολμούν να παίζουν στην πορεία του. Ξέρετε πόσοι Άγγλοι τουρίστες με ρώτησαν: «Where is the Death Park?» Κι έτσι τονώνεται η δημοτική οικονομία και ελαφρυνόμαστε και εμείς από τα επιπλέον δημοτικά τέλη, που θα μας επιβάλλονταν αν δεν υπήρχε αυτό το πάρκο δίπλα στο δάσος. Θα μπορούσε να γραφεί δεκασέλιδο, αλλά ας περιοριστούμε σ’ αυτά τα δεινά του τόπου μας. Αυτά είναι τα κυριότερα και πιο επείγοντα προς επίλυση προβλήματα, για τα οποία οφείλει να μεριμνήσει ο νέος δήμαρχος. Θα μου πείτε: «Και γιατί να μεριμνήσει; Σάματις ο προηγούμενος που δεν τα φρόντισε, τιμωρήθηκε από την ψήφο μας;».

Αντωνόπουλος Αντώνιος Φοιτητής Φιλολογίας Α.Π.Θ.

τη σύγχρονη εποχή, στους περισσότερους από εμάς ακούγοντας τη λέξη λογοκρισία δημιουργείται ένα συναίσθημα ενόχλησης και μια αίσθηση υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, που συμβαδίζουν με τα ιδανικά του δημοκρατικού πολιτεύματος. Θεωρούμε ότι η λογοκρισία περιορίζει και ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται και σκέφτονται. Και όλες αυτές οι ιδέες και τα συναισθήματα που γεννιούνται είναι αληθινά και ιστορικά δικαιολογημένα, γιατί κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να κρίνει βιβλία, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα ακόμα και έργα τέχνης κάπου μέσα του βρίσκεται κρυμμένος ένας ιδιωτικός ή κατευθυνόμενος στόχος. Πραγματικά, ποιος είναι αυτός που καθίσταται υπεύθυνος να κρίνει και ποια τα προσόντα του; Πώς θεσμοθετεί τις αρχές της λογοκρισίας κάτι τόσο επικίνδυνο; Από την άλλη όμως μεριά ας υποθέσουμε ότι είμαστε στη θέση ενός γονέα. Θα επέτρεπε ποτέ στα παιδιά του να διαβάσουν οποιοδήποτε βιβλίο που αυτά επιθυμούν χωρίς να προηγηθεί ο δικός τους πρώτος έλεγχος των περιεχομένων; Θα άφηνε το παιδί του να παρακολουθήσει μια ταινία χωρίς πρώτα να ψάξει αν είναι κατάλληλη γι’ αυτό; Αν η απάντηση σε αυτές τις ερωτήσεις είναι Ναι τότε είτε θεωρείσαι υπερβολικά ελαστικός με την ανατροφή των παιδιών σου ή απλά ανεύθυνος. Αντίθετα, αν η απάντηση είναι «όχι», τότε ασκείς το δικαίωμα του γονέα να προστατεύει τα παιδιά του από οτιδήποτε θεωρεί ανεπιθύμητη επιρροή. Με άλλα λόγια όμως δρώντας ως ένας κριτής του λόγου, τότε παραδέχεσαι ότι υπάρχει μια έντονη ανάγκη για λογοκρισία-έλεγχο. Όμως μήπως κάνουμε λάθος και αυτό το είδος λογοκρισίας είναι κάτι διαφορετικό και αποδεκτό; Επιπρόσθετα, μήπως συμβαίνει κάτι ανάλογο και με τους ενήλικες; Τα ανήλικα άτομα χρειάζονται την προστασία των γονιών τους. Οι ενήλικες είναι αρκετά ικανοί για να αποφασίζουν ποιο είναι καλό για αυτούς; Η απάντηση είναι ότι πολλοί ενήλικες πραγματικά είναι αλλά μην κάνουμε το λάθος να θεωρήσουμε ότι όλοι οι ενήλικες ανήκουν στην ίδια κατηγορία και είναι ανεπηρέαστοι και ισχυροί απέναντι στις προκλήσεις. Οι νόμοι έρχονται να προστατέψουν αυτούς τους ανθρώπους και αποτελούν ένα είδος γονέα που ρυθμίζει, ελέγχει, κρίνει το τι είναι κατάλληλο και σωστό για αυτούς. Δουλεύουν για το κοινό καλό. Φανταστείτε τι χάος θα επικρατούσε αν ζούσαμε σε μια κοινωνία που δεν υπάρχουν νόμοι. Συνεπώς, καταλήγουμε στο ότι η ανάγκη να κρίνουμε τα πάντα γύρω μας πριν τα αποδεχτούμε και τα εντάξουμε στη ζωή μας είναι μέγιστη και αποτελεί προσωπική υποχρέωση του καθενός μας. Τα μικρά παιδιά έχουν την φροντίδα των γονιών και οι «αδύναμοι» άνθρωποι την προστασία των νόμων. Αυτό όμως δεν είναι πάντα ολοκληρωτικά αποτελεσματικό. Κάπου υπάρχουν κενά όπου κανείς δεν μπορεί να μας βοηθήσει. Κανείς παρά μόνο ο εαυτός μας. Για αυτό το λόγο οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να λειτουργούν κριτικά και ο σωστό τρόπος επίτευξης αυτού δεν είναι η επιβολή και η προσταγή των συγκεκριμένων απόψεων στους νέους αλλά η δημιουργία μέσα τους της αίσθησης της αναγκαιότητας τους, εξηγώντας τους λόγους μιας τέτοιας πράξης. Έτσι πρέπει οι νέοι να αναπτύξουν την κριτική τους ικανότητα που αποτέλεσμα θα έχει την μετέπειτα ανεπηρέαστη, από κάθε είδους κακή επιρροή, ζωή τους.

Από τον Χορτιάτη - Γενικά αλλά όχι Αόριστα

Το… Αθώο και το… Ένοχο Δώρο Συνέχεια από την 5η σελίδα με το χέρι. Έγινε υποχρέωση. Έγινε μετρήσιμη αξία, μια αξία που έχει συρρικνωθεί στο ύψος της τιμής του μόνο. Η αγορά του έχει αναγορευτεί σε ψυχαγωγία. («Τι θα κάνουμε το Σάββατο;» «Θα πάμε στο COSMOS για τα δώρα!») Το δώρο έχει αναγορευτεί σε εργαλείο εξύψωσης προσωπικού γοήτρου. Όχι μόνο από την τιμή του. Όχι μόνο από το είδος του. Αλλά και από το κατάστημα που θα αγοραστεί. Δεν απολαμβάνεις εκτίμηση, σου λέει, αν το δώρο που θα προσφέρεις είναι από τη γειτονιά σου. Από το συνοικιακό κατάστημα του δρόμου που κατοικείς. Έτσι κι αλλιώς, οι αγορές μας είναι το «μανταλάκι» που μας τοποθετούν σε μια συγκεκριμένη κοινωνική θέση. Μέσα σε αυτόν τον καταιγισμό σταθήκαμε ποτέ να αναρωτηθούμε πώς νοιώθουμε όταν κάνουμε ένα δώρο; Χαιρόμαστε, πραγματικά, όταν προσφέρουμε; Πόσο άγχος κουβαλούμε μέσα μας, όταν φτιάχνοντας μια λίστα για αγορές δώρων, τώρα τις γιορτές, τρέχουμε στα εμπορικά κέντρα απελπισμένοι, για να βρούμε το δώρο που ταιριάζει στον καθένα; Μια μπλούζα(αλλά ποιο χρώμα;), ένα cd (με ποια ενορχήστρωση;), ένα παιχνίδι(ποιο απ’ όλα δεν έχει;), ένα βιβλίο(ποιο διαβάζεται εύκολα;), ένα κόσμημα(τελευταία λέξη της μόδας), ένα…ένα…ένα…ων ουκ έστιν αριθμός! Το δώρο αποτέλεσε αντικείμενο έρευνας από κοινωνιολόγους. Ετοιμάστηκαν διατριβές και εκπονήθηκαν μεταπτυχιακές εργασίες, εκδόθηκαν βιβλία και γράφτηκαν άρθρα πολλά. Το νόημα του δώρου, ο ρόλος του μελετήθηκαν και από ψυχοκοινωνική πλευρά. Αλλά και από πολιτική σκοπιά. Ο Γάλλος κοινωνιολόγος Maurice Godelier στο βιβλίο του «Το αίνιγμα του δώρου» διατυπώνει εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις για τη θέση του δώρου στη σύγχρονη δυτική κοινωνία. Το δώρο για τον δυτικό άνθρωπο σε φαντασιακό επίπεδο λειτουργεί χωρίς ανταπόδοση για τους φτωχούς του πλανήτη. Ως μια πράξη εναντίωσης στα δυτικά οικονομικά συστήματα εκμετάλλευσης των ανυποψίαστων αναπτυσσόμενων λαών και ως μια προσπάθεια ανάσχεσης της κραυγαλέας κοινωνικής αδικίας. Παράλληλα, λειτουργεί και ως διαδικασία απενοχοποίησης του δυτικού ανθρώπου, εφόσον ο ίδιος ευημερεί και οι άλλοι πεινάνε.(δεν μπορεί, κάποια στιγμή ξεστόμισες κι εσύ στο παιδί σου το γνωστό: «φάε, τα παιδιά στην Αφρική πεινάνε!»). Είναι, δε, πολύ της μόδας- εδώ δεν πρόλαβε να έρθει, λόγω οικονομικής κρίσης;- στην Ευρώπη, πλάι στην παραδοσιακή φιλανθρωπία, οι μελλόνυμφοι να ζητούν από φίλους και συγγενείς να μην τους αγοράσουν γαμήλιο δώρο, αλλά να καταθέσουν ένα ποσό στον λογαριασμό μια Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, που θα το διαχειριστεί για την καταπολέμηση της φτώχειας στον Τρίτο κόσμο. Η νέα παγκόσμια οικονομική κατάσταση προφανώς αλλάζει και τις καθημερινές ανθρώπινες συνήθειες. Περιορίζει τις σπατάλες, τις αγορές που λειτουργούν ως κοινωνική καταξίωση. Αφαιρεί, ή ελπίζουμε ότι θα το κάνει, από το δώρο τη σχέση εξουσίας που υποβόσκει ανάμεσα στον δωρητή και στον αποδέκτη του δώρου. (εξάλλου, αυτή τη σχέση εξουσίας δεν επιβεβαίωσε και το κράτος, όταν πριν από λίγο καιρό περιόρισε στο ελάχιστο- και σε άλλους μισθωτούς εξαφάνισε τελείως-το δώρο των Χριστουγέννων ή του Πάσχα;) Δώρα. Δώρα! Πολλά δώρα. Κι, όμως, λίγη, εν τέλει, χαρά. Υπάρχουν άραγε περιθώρια το δώρο να αποκτήσει χαρακτηριστικά ουσίας και αλήθειας, προσωπικής και κοινωνικής;

Είσαι Έλληνας

ους ξέρετε δα τους κουτόφραγκους! Αυτούς που όταν εμείς (!) χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί είχαν ακόμη ουρές και ζούσαν στα δέντρα (!!!). Που μας έχουν άχτι, που μας ζηλεύουν. Που μέρα-νύχτα απεργάζονται σχέδια καταστροφής μας. Εμάς όλα αυτά μας θυμώνουν πολύ. Τόσο πολύ, που πάνω στην οργή μας καταστρέφουμε τη χώρα μας με κάθε δυνατό τρόπο: - Πετάμε σκουπίδια ΠΑΝΤΟΥ: έξω από κάδους, στους δρόμους, στα πεζοδρόμια, στους ανελκυστήρες, στις σκάλες κτηρίων, στις σχολικές αυλές και αίθουσες, στη θάλασσα, στις ακρογιαλιές, στα ποτάμια. Τα πετάμε απ’ όπου μπορούμε: από μπαλκόνια, παράθυρα αυτοκινήτων, πλοία, τρένα. - Αφήνουμε δυστυχή ζώα στο δρόμο, τα οποία μετατρέπονται σε αδέσποτα. Αυτά, αφού αναπαραχθούν και ζήσουν κάτω από άθλιες συνθήκες, γίνονται βορά για τις ρόδες των αυτοκινήτων μας. Οι περισσότεροι από μας σκοτώνουμε χωρίς κανέναν ενδοιασμό – ίσως και με κάποια ευχαρίστηση – σκυλιά, γατιά, σκαντζόχοιρους, ακόμα και τις διάσημες για την ταχύτητα με την οποία διασχίζουν τους δρόμους χελώνες (όσες φορές σταμάτησα για να βγάλω ζωντανή χελώνα από το δρόμο άκουσα τα καλύτερα: «Αντε μωρή μα…μένη, καθυστερούμε για μια κω….χελώνα!» - Καταστρέφουμε ό,τι είναι κοινόχρηστο ή δεν είναι δικό μας: μουτζουρώνουμε τοίχους δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων, καίμε αυτοκίνητα και κάδους, σπάζουμε παιδικές χαρές και παγκάκια, τρυπάμε και σκάβουμε θρανία και καρέκλες στο σχολείο, ξηλώνουμε τα καθίσματα από τα γήπεδα - Απομυζούμε κάθε δημόσιο πόρο σαν να μην τα πληρώνουμε εμείς. Παίρνουμε πλαστές συντάξεις αναπηρίας, συνταγογραφούμε ακριβά φάρμακα στο βιβλιάριο υγείας και τα ανταλλάσσουμε στο φαρμακείο με καλλυντικά και παπούτσια, πληρωνόμαστε υπερωρίες που δεν κάνουμε, σπαταλούμε τα υλικά που μας δίνονται, ζητούμε να γίνουμε αργόμισθοι ή να δουλεύουμε όσο γίνεται λιγότερο. - Επιδιώκουμε να γίνουμε πολιτικοί όχι για να υπηρετήσουμε την κοινωνία, αλλά για να παίρνουμε σκανδαλωδώς υψηλές αποδοχές και συντάξεις – σε 2 τετραετίες θητείας - όταν δίπλα μας συνάνθρωποι μας υποφέρουν είτε άνεργοι είτε με ελεεινές συντάξεις. Απολαμβάνουμε ως βουλευτές – δήμαρχοι-υπουργοί τα δωρεάν αυτοκίνητα, την πρόσβαση σε γνωριμίες και ρουσφέτια, για να διορίσουμε σε υψηλότατα αμειβόμενες θέσεις τους συγγενείς μας. Και όταν μας δοθεί η κατάλληλη θέση κάνουμε δύσκολη τη ζωή των πολιτών, κατασπαταλούμε τα χρήματα του Δημοσίου ή των ασφαλιστικών ταμείων χωρίς τύψεις και χωρίς τιμωρία. - Γινόμαστε πανεπιστημιακοί με χίλιους αναξιοκρατικούς τρόπους-συμβιβασμούς, συναλλαγές, νεποτισμό. Δεν προάγουμε την έρευνα, δε βοηθούμε νέους επιστήμονες, δε μας ενοχλεί που δεν υπάρχει ούτε ένα ελληνικό Πανεπιστήμιο στα 200 (!) καλύτερα του κόσμου. Δε μας πονάει που οι άξιοι επιστήμονες φεύγουν στο εξωτερικό, στερώντας πολύτιμο πνευματικό κεφάλαιο από το μέλλον της χώρας. Αδιαφορούμε που τα πανεπιστήμια χειραγωγούνται από πολιτικές νεολαίες και κόμματα. Κλείνουμε τα μάτια όταν βλέπουμε το Πανεπιστημιακό άσυλο να έχει γίνει άσυλο τοξικομανών, εμπόρων ναρκωτικών, κλεφτών, καταστροφέων, κάθε λογής παρανό-

γράφει η Βίκυ Λαζαρίδου μων. Εξάλλου είναι γνωστό ότι δε δεχτήκαμε στα ελληνικά Πανεπιστήμια Παπανικολάου και Νανόπουλο, γιατί δεν είχαν το απαραίτητο επιστημονικό ανάστημα (!!!). - Εθελοτυφλούμε ως δάσκαλοι, όταν οι μαθητές μας ξοδεύουν αμέτρητες ώρες τα φροντιστήρια, για να μάθουν ξένες γλώσσες ή να περάσουν στο Πανεπιστήμιο. Γιατί στο χέρι μας είναι να συντρίψουμε το σαθρό σύστημα που δεν επιβραβεύει τον καλύτερο δάσκαλο. Που αφήνει άνεργο-άρα τιμωρεί- τον καλύτερο μαθητή μας. Που μαθαίνει στα ελληνόπουλα πως τα μαθήματα Γενικής Παιδείας είναι άχρηστα. Άχρηστη -λοιπόν- η Αντιγόνη, που παίζει στα θέατρα όλης της γης κάθε χρόνο και μαθαίνει στα παιδιά τη διαφορά ανάμεσα στο νόμιμο και το ηθικό. Άχρηστη η Ιστορία, που κανένας μαθητές δε θέλει να ακούσει, γιατί δεν εξετάζεται στις Πανελλαδικές. Κι εμείς όχι απλώς συνένοχοι, αλλά απολύτως ένοχοι, τα κουκουλώνουμε, βάζοντας ψεύτικους, μεγάλους βαθμούς και βουλιάζοντας στην απαξίωση και την αποτελμάτωση- κοινωνική και συνειδησιακή. Τώρα πια όλοι έχετε καταλάβει, ότι οι εχθροί που βυσσοδομούν εναντίον της Ελλάδας έχουν και συμμάχους στο εσωτερικό. Συμπατριώτες μας που ανοίγουν κερκόπορτες Κι όμως, υπάρχουν και μαχητές στην Πύλη του Ρωμανού:  Επιστήμονες που αγωνίζονται για την πρόοδο και την έρευνα, επιχειρηματίες με πρωτοποριακές ιδέες  Ήρωες δάσκαλοι και καθηγητές σε πόλεις, σε νησιά, σε ορεινά χωριά ή σε καταυλισμούς τσιγγάνων που δίνουν την ψυχή τους στους μικρούς τους μαθητές  Ενεργοί πολίτες που καθαρίζουν ακτές από σκουπίδια, που αναδασώνουν καμένες εκτάσεις, που προστατεύουν και στειρώνουν αδέσποτα.  Υπέροχοι άνθρωποι που εργάζονται εθελοντικά σε εκκλησιαστικά συσσίτια, σε οργανώσεις που βοηθούν αρρώστους, πρόσφυγες, τοξικομανείς, αστέγους  Νέοι που βαδίζουν το δύσκολο δρόμο του ανθρωπισμού, της μόρφωσης, της ποιότητας, της προσφοράς χωρίς ανταμοιβή και δείχνουν σε όλους μας το δρόμο για το φως, κάνοντας την ψυχή τους δαυλό. Αν συνταχθούμε στο πλάι τους και δεν εγκαταλείψουμε το συναγωνιστή μας στη μάχη, αυτή την Πόλη θα τη σώσουμε. Είμαστε μόνοι στον κόσμο, χωρίς φίλους και υποστηρικτές. Όμως 10.000.000 μόνοι είναι πάρα πολλοί. Όπως κάποτε 300 αποδείχτηκαν πολλοί. Αυτό που ήσουν κάποτε, θα γίνει ξανά πρέπει να γίνεις Πρέπει να κλάψεις ο εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος η εκπόρθηση να φτάσει ως τις ρίζες των βουνών Είσαι Έλληνας, είσαι Έλληνας. Πίνεις την προδοσία με το γάλα. Πίνεις την προδοσία με το κρασί Πρέπει να γίνεις αυτό που ήσουν κάποτε. Θα γίνεις ξανά Μ. Θεοδωράκης

Να θέλω είναι κάτι, μια αρχή. Να κάνω είναι κάτι παραπάνω. Να κάνουμε, όμως, μαζί είναι όλα κι άλλα τόσα. Από τη Γεωργία Αργυροφθαλμίδου Η στήλη αυτή θα ήθελε να ενημερώνεται και να ενημερώνει για θέματα εθελοντισμού. Αυτό θα γίνεται μάλλον με την παρουσίαση του έργου οργανώσεων που στηρίζονται στην εθελοντική δράση, αλλά και μεμονωμένων πρωτοβουλιών συμπολιτών μας που χρειάζονται στήριξη ή αξίζουν να τις μιμηθούμε. Σ’ αυτή την «επίσημη πρώτη» αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε την εναλλακτική κοινότητα «Πελίτι». Πελίτ στην ποντιακή διάλεκτο είναι η βελανιδιά. Η επωνυμία Πελίτι, όπως διευκρινίζει και το έντυπο της κοινότητας, είναι εμπνευσμένη από μια μεγάλη βελανιδιά στο Δασωτό Κάτω Νευροκοπίου του νομού Δράμας.

Εθελοντικές οργανώσεις Η κύρια δράση του Πελίτι είναι η συλλογή, διατήρηση και η διάδοση των ντόπιων ποικιλιών φυτών και των αυτόχθονων αγροτικών ζώων. Η αγωνία του πρωτεργάτη της πρωτοβουλίας αυτής, κου Σαϊνατούδη Παναγιώτη, ήταν η έγκαιρη κινητοποίηση, ώστε να διασωθούν οι ντόπιες ποικιλίες φυτών (σ.σ. όσες έχουν απομείνει από την επέλαση των υβριδίων) και τα αυτόχθονα ζώα. Μετά από δεκαπέντε (15!) χρόνια προσπάθειας μπορεί να είναι περήφανος ότι τα κατάφερε και με το παραπάνω. Και το πιο σπουδαίο είναι ότι τα κατάφερε με τη συμμετοχή πολλών εθελοντών. Στο τελευταίο τεύχος τού περιοδικού «Kατά Tόπους Aγροκτήματα», που εκδίδει το Πελίτι μια φορά το χρόνο, ούτε λίγο ούτε πολύ δημοσιεύονται πάνω από διακόσια (200!) ονόματα καλλιεργητών και εκτροφέων που συναποτελούν το Πανελλαδικό Δίκτυο του Πελίτι, ανθρώπων που συνειδητά κι απλόχερα φροντίζουν να διαφυλάσσουν το μέλλον για χάρη όλων μας. Φυσικά όλα αυτά, όπως όλα τα «από καρδιάς», είναι ανοιχτά και προσβάσιμα από όλους μας. Σπόρους παραδοσιακών φυτών από το Πελίτι μπορεί κανείς να προμηθευτεί (δωρεάν)

και ταχυδρομικά αλλά αξίζει να επισκεφθεί και το αγρόκτημα στο Μεσοχώρι Δράμας και μάλιστα να παραβρεθεί εκεί στην Πανελλαδική Γιορτή Ανταλλαγής Ντόπιων Ποικιλιών που γίνεται κάθε χρόνο τον Απρίλιο. Μήπως να διοργανώναμε μια εκδρομή, να πάμε όλοι μαζί τον επόμενο Απρίλη; Η παράλληλη δράση του Πελίτι «Από Χέρι σε Χέρι και Από Καρδιά σε Καρδιά» με το σύνθημα «Είμαστε σημαντικοί ακόμα κι όταν δεν έχουμε χρήματα - κινητήρια δύναμη της γης είναι η αγάπη» αγγίζει στην καρδιά τους τα κυρίαρχα προβλήματα των σύγχρονων κοινωνιών (την οικονομική κρίση, τη μοναξιά, την κατάθλιψη) και προτείνει λύση. Έτσι, στο «Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα», άνθρωποι απ’ όλη την Ελλάδα προσφέρουν ό,τι έχουν και ό,τι ξέρουν σε αντάλλαγμα για ό,τι χρειάζονται! Δεν θα τολμούσαμε να φανταστούμε μια τέτοια αλληλέγγυα συμπεριφορά στα όρια του χωριού μας! Ή μήπως να τολμήσουμε; Γιατί όπως λένε οι άνθρωποι του Πελίτι «όσο θα εστιάζουμε σε θετικά οράματα αυτά θα πραγματοποιούνται και θα αυξάνονται.» Θα τολμήσουμε λοιπόν να κάνουμε την αρχή. Ιδού η πρώτη αγγελία! ΠΡΟΣΦΕΡΩ: μπορώ να βοηθήσω παιδιά με τα διαβάσματά τους στα ελληνικά και τα αγγλικά, να φυλάξω παιδιά απογεύματα και

βράδια και να βοηθήσω σε δοσοληψίες με τράπεζες. ΖΗΤΑΩ: χρειάζομαι τεχνίτες για πέτρα. Τη δική σας συμμετοχή μπορείτε να την δηλώνετε στα παρακάτω στοιχεία επικοινωνίας ή σε όποιο μέλος της Κίνησης επιθυμείτε. Αν η…αρχή έχει …συνέχεια, θα δημιουργήσουμε ένα χώρο στην εφημερίδα όπου θα ανακοινώνουμε τακτικά τις νέες συμμετοχές. Και γιατί όχι, να εντάξουμε τη δική μας μικρή κοινότητα στη μεγάλη του Πελίτι…. Η πολύ ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα του Πελίτι είναι www.peliti.gr και το τηλέφωνο επικοινωνίας είναι 2524022059, Δευτέρα με Παρασκευή, 9 με 13 το μεσημέρι. Για όποιον ενδιαφέρεται, έχουμε στη διάθεσή μας το τελευταίο τεύχος του περιοδικού. Αλλά μπορείτε να το παραγγείλετε και τηλεφωνικά. Καμιά πράξη δεν είναι χωρίς συνέπειες. Η απραξία όμως έχει μόνο αρνητικές. Αξίζει να προσπαθήσουμε! Ευτυχείτε! Αν θέλετε να μας πείτε και τις δικές σας ιδέες, πολύ θα χαρούμε. Τρόποι επικοινωνίας με τη στήλη: τηλ. 6972541888, e-mail: gargyrof@yahoo.gr, ταχ. διεύθυνση: Τ.Θ. 1194 57010 Φίλυρο.

Χρυσός

the

Ασήμι Αccessories

Πλ. Ελευθερίας & Παλαμά - Φίλυρο Τηλ. 2310 677 822, 2310 677 519

ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ 12 Α - ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΙΛΥΡΟ Tηλ. 2310 677.608