AA:GAP

AA:GAP

Nr 1 styczeń 2015

Biuletyn Informacyjny Agencji Artystycznej GAP

„Szapocznikow.

Stan nieważkości”

od redakcji

2

pierwszy numer biuletynu

S Tomasz Wojtas Prezes Zarządu Agencji Artystycznej GAP

zanowni Państwo, mam przyjemność oddać w Państwa ręce pierwszy numer biuletynu poświęconego aktualnym projektom realizowanym przez Agencję Artystyczną GAP. Pragnę podzielić się z Państwem efektami pracy mojego zespołu oraz współpracujących z nami partnerów, jak i czekającymi nas w najbliższym czasie przedsięwzięciami.

Za sprawą niniejszej publikacji mogę także poinformować Państwa o sukcesach naszych spektakli

Spis treści

teatralnych wyprodukowanych w ramach twórczej kooperatywy z Andergrand Media + Spektakle Michał Zadara oraz o doskonałym przyjęciu 2. Nowohuckiego Festiwalu Sztuki, któremu towarzyszyła jedyna w swoim rodzaju wystawa retrospektywna Zdzisława Beksińskiego. Ale to tylko część zorganizowanych przez nas wydarzeń, po więcej zapraszam na kolejne strony niniejszego biuletynu. Życzę Państwu miłej lektury i zachęcam do kontaktu z nami. Pozostajemy do Państwa dyspozycji. ●

Wydawca:

● muzyka / 12 ● wydawnictwa / 16 ● festiwal / 18 ● film / 20 ● edukacja kulturalna / 22

Tekst i redakcja: Agnieszka Lakner, Tomasz Machowski Projekt graficzny i skład: Jan Tuszewski; tuszewski.com

● teatr / 3 ● wystawy / 7

Fotografie: Anna Babula A.B. Krzysztof Bieliński K.B Maciej Gas M.G. Adam Gryczyński A.G. Bartek Muracki B.M Natalia Kabanow N.K. Łukasz Popielarczyk Ł.P. Ewelina Stępień E.S. Łukasz Świerczyna Ł.Ś.

Przedsiębiorstwo Społeczne Agencja Artystyczna GAP Sp. z o.o. ul. Rakowicka 10b/10; 31-511 Kraków tel. 12 423 76 03; biuro@aagap.pl www.aagap.pl

Zdjęcie na okładce: "Szapocznikow.

Stan nieważkości" fot. Krzysztof Bieliński Druk: Gomeo, ul. Witosa 23, 30-612 Kraków

3

teatr

pomyślny rok centrali Twórcze porozumienie pomiędzy Andergrand Media + Spektakle Michał Zadara i Agencją Artystyczną GAP, znane szerzej pod nazwą Centrala, owocuje spektaklami plasującymi się na przecięciu sztuk wizualnych, teatru, muzyki i performance’u.

Na zdjęciu: Barbara Wysocka.

Spektakl “Chopin bez fortepianu” fot. N.K

S

pektakle „Chopin bez fortepianu”, „Szapocznikow. Stan nieważkości”, „Wszyscy byli odwróceni”, a wśród najnowszych premier „Lubaszenko I” i „Wychowanka” to produkcje zyskujące uznanie zarówno publiczności, jak i krytyków teatralnych.

Dlatego cieszymy się, że nasza pierwsza wspólna produkcja - spektakl „Chopin bez fortepianu” w reż. Michała Zadary i w wykonaniu Barbary Wysockiej oraz Sinfonietty Cracovii pod batutą Jacka Kaspszyka, może pochwalić się niemałym powodzeniem. ●

teatr

4

chopin bez fortepianu „Chopin bez fortepianu”, pierwsza w historii tak odważna i oryginalna teatralna interpretacja koncertów Fryderyka Chopina w brawurowym wykonaniu Barbary Wysockiej i w reżyserii Michała Zadary porwała publiczność 49. edycji szczecińskiego Przeglądu Teatrów Małych Form „Kontrapunkt”.

Culture.pl

Michał Zadara (ur. 1976) – reżyser współpracujący z teatrami: Wybrzeże w Gdańsku, Stary w Krakowie, Narodowy w Warszawie, Współczesny we Wrocławiu, Maxim Gorki w Berlinie, Habima w Tel Awiwie.

Nominowany do Paszportów Polityki w 2006 i 2007 roku, laureat tej nagrody w 2007 r.

„Chopin bez fortepianu” stanowi rewizję naszego narodowego dziedzictwa, która służy odbrązowieniu postaci oraz twórczości polskiego kompozytora. Wykorzystując wywiady z wybitnymi pianistami, prace muzykologiczne, biografie, listy samego Chopina oraz dzieła filozoficzne i teoretyczne, Michał Zadara i Barbara Wysocka stworzyli scenariusz, który jest przewodnikiem po obu koncertach fortepianowych Chopina, ich opisem i komentarzem. Struktura tekstu spektaklu odpowiada kompozycji utworów. Aktorka w każdym słowie i geście precyzyjnie przestrzega muzyki zapisanej przez Chopina. Koncepcję spektaklu w ten oto sposób przybli­ża sam reżyser:

Oba koncerty uwodzą słuchacza swoją elegancją i wdziękiem. W Polsce są one świętością narodową. (…) Chciałem podjąć rozmowę z tymi utworami, nie niszcząc ich: stąd pomysł zastąpienia fortepianu ludzkim głosem i tekstem. Fortepian u Chopina jest ważny jak u żadnego innego kompozytora, jest on centrum całego kosmosu chopinowskiego. Zastępując fortepian tekstem i głosem, fundamentalnie zmieniamy te utwory, ciągle pozostając blisko oryginału. ●

Nagrody i wyróżnienia: • Drugie miejsce wśród najciekawszych wydarzeń sezonu teatralnego 2012/2013 według portalu e-teatr.pl.

• Marka Radia Kraków za najciekawsze wydarzenie kulturalne marca 2013 r.

• Grand Prix 49. Przeglądu Teatrów Małych Form „Kontrapunkt” w Szczecinie.

• Grand Prix Festiwalu Prapremier 2014 r. w Bydgoszczy.

• Nagroda dla Osobowości Artystycznych 53.

Rzeszowskich Spotkań Teatralnych.

5

teatr

szapocznikow. stan nieważkości Sztukę „Szapocznikow. Stan nieważkości” trzeba zobaczyć na żywo. Jeśli z niepokojem i dystansem podchodzicie do prób przekładów biografii artystów na medium filmu czy teatru, to w tym przypadku nie ma się czego bać.

Art in brief/Culture.pl

Na zdjęciu: Barbara Wysocka i Adam Szczyszczaj. Spektakl „Szapocznikow.

Stan nieważkości” fot. K.B.

K

olejną po „Chopinie bez fortepianu” i „Wszyscy byli odwróceni” wspólną produkcją jest „Szapocznikow. Stan nieważkości” – spektakl będący komentarzem do biografii polskiej rzeźbiarki Aliny Szapocznikow.

Wysocka śledzi motywy obecne w sztuce Szapocznikow, by je przetworzyć przez medium teatru. Ten spektakl

to coś więcej niż dokument teatralny, to odniesienie do jednej z najbardziej niezwykłych biografii w kulturze, obserwowanie związków między życiem a sztuką, badanie interpretacji, jakim przez lata poddawana była Alina Szapocznikow i jej dzieło, badanie tego, jak była postrzegana przez świat, w którym historię sztuki najczęściej opisywano z męskiej perspektywy.

teatr Spektakl to jednocześnie komentarz do współczesnej rzeczywistości, który określa, jakie są możliwości funkcjonowania kobiety-artystki, która z jednej strony nie chce być definiowana przez swój wygląd i swoją płeć, a z drugiej strony ma świadomość tego, że jej własna cielesność jest punktem, od którego zaczyna się każda jej wypowiedź. ●

6 Sztukę „Szapocznikow. Stan nieważkości” trzeba zobaczyć na żywo. Jeśli z niepokojem i dystansem podchodzicie do prób przekładów biografii artystów na medium filmu czy teatru, to w tym przypadku nie ma się czego bać. Tu historia opowiedziana jest lekko, bezpretensjonalnie, ale nie pozbawiając treści jej właściwego ciężaru. Kolejne odsłony z życia i twórczości Szapocznikow to ciekawy komentarz do rzeczywistości, kondycji artysty, pozycji kobiety. Spektakl intelektualny i zmysłowy. Bez przegadania. Barbara Wysocka w roli Szapocznikow świetna.

Art in brief/Culture.pl

kolejne poczynania centrali

C

entrala działa prężnie i twórczo, dlatego też pod koniec 2014 r. odbyły się premiery dwóch spektakli. „Lubaszenko I” to pierwsza część tryptyku opowiadającego losy Edwarda Linde-Lubaszenki oraz jego rodziny. Bohaterem dramatu jest Mikołaj Lubaszenko, ojczym Edwarda, Rosjanin, oficer Wojska Polskiego i dowódca jednego z oddziałów Armii Berlinga. Akcja dramatu koncentruje się wokół zdarzeń z 1944 roku, kiedy to berlingowcy przeprawili się przez Wisłę, by wesprzeć warszawskich powstańców.

Ta nieprzygotowana militarnie akcja nie tylko nie wpłynęła na losy powstania, ale kosztowała życie ponad trzech

i pół tysiąca żołnierzy. Michał Zadara buduje nowoczesną tragedię wokół historycznych wydarzeń, wokół decyzji i planów polityków, które niczym fatum, wpływają na losy bohaterów.

Głównym bohaterem spektaklu przygotowanego przez Michała Zadarę na otwarcie cyklu FREDRO. NIKT MNIE NIE ZNA jest sam tekst „Wychowanki”, jednej z najbardziej gorzkich komedii Fredry i jednej z najbardziej nieoczywistych.

Aleksander Fredro podejmuje krytykę kultury szlacheckiej, ukazując mały dworek na kresach jako siedlisko kłamstwa, obłudy i zawiści.

Atakuje sentymentalne wyobrażenie szlacheckiego dwor-

ku, za którego twórcę sam jest uważany. Pod wierzchnią warstwą zjadliwej krytyki rozwija się jednak alternatywna opowieść o czystości szlacheckiej krwi, na której ufundowana jest prawdziwa polskość. ●

WYCHOWANKA reż. Michał Zadara cykl: FREDRO. NIKT MNIE NIE ZNA premiera: 6 listopada 2014

7

wystawy

przestrzeń dla sztuki janiny kraupe Na zdjęciu: Profesor Janina Kraupe podpisuje album.

Artystka podczas wernisażu na Akademii Sztuk Pięknych fot. A.G.

J

ak podaje anegdota Janina Kraupe nie pojawiła się pewnego dnia w magistracie na celebracji odznaczenia wybitnych krakowskich artystów, ponieważ w tym samym czasie przebywała w Maroko, gdzie m.in. jeździła na wielbłądach. I nie byłoby w tym może nic zaskakującego, gdyby nie to, że artystka miała wtedy już ponad osiemdziesiąt lat. Podróże dodawały barw - i można rzec, że również inspiracji - w życiu i twórczości

artystki, albowiem jej dzieła charakteryzuje wielowarstwowość kompozycji złożonej z płynnie przenikających się form i symboli. Barwne dzieła, które emanują swobodnie zestawianymi kolorami, zainspirowane są poezją, muzyką, magią i filozofią buddyzmu Zen, gdyż od najwcześniejszych lat Kraupe fascynowała zarówno sztuka, jak i pogłębione studia filozoficzne (ezoteryka, okultyzm, Kabała, czy dalekowschodnie religie).

wystawy

Życie artystki nierozerwalnie związane jest z dziejami polskiej powojennej awangardy. Od samego początku pojawia się ona wśród twórców, którzy stanowią zarzewie nowoczesności wywierając wpływ na losy powojennego życia artystycznego w Polsce.

Urodzona w Sosnowcu, w 1921 roku, swoją edukację artystyczną rozpoczęła już w wieku siedemnastu lat na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (studiowała m.in. pod kierunkiem Pawła Dadleza, prof. Fryderyka Pautscha, prof. Eugeniusza Eibischa, prof.

Wacława Taranczewskiego). W latach 40. XX wieku brała czynny udział w pracach konspiracyjnego teatru Tadeusza Kantora.

Przez krytyków uznawana jest za jedną z najciekawszych i oryginalniejszych polskich artystek II poł. XX wieku.

8

Mieszka i działa w Krakowie, gdzie zajmuje się malarstwem, grafiką i rysunkiem. Kraupe wychowała wiele pokoleń artystów, i jak podaje Anna Budzałek z Muzeum Narodowego w Krakowie: Kraupe jest świadkiem i uczestnikiem niezwykłej historii powojennej awangardy, do dziś dzieli się swym oryginalnym i inspirującym podejściem do sztuki. To twórczyni „osobna”, z dystansem podchodząca do ludzi i otaczającej ją rzeczywistości. Zazwyczaj stojąca z boku, powściągliwa, emanująca powagą, ale również subtelnym poczuciem humoru zaprasza do świata swojej sztuki. Poszukiwanie przez Janinę Kraupe u progu twórczości właściwego dla siebie środka artystycznego wyrazu daje do dziś obraz niezwykle wyrafinowanej sztuki. Pełna jest ona aluzji i wielopłaszczyznowej symboliki – nieustannie wzbogacanej poprzez otwartość, z jaką artystka patrzy na świat i ludzi.

W ramach potrójnej wystawy powstał album monograficzny poświęcony twórczości Janiny Kraupe. Na ponad 300 stronach można podziwiać reprodukcje eksponowanych prac. ●

PRZESTRZEŃ DLA SZTUKI. POTRÓJNA WYSTAWA DZIEŁ JANINY KRAUPE, 10.X – 10.XII 2014 R. GALERIA PROMOCYJNA ASP, GALERIA GAP UEK, GALERIA CENTRUM NCK

9

wystawy

wystawa retrospektywna zdzisława beksińskiego Podczas inauguracji 2. Nowohuckiego Festiwalu Sztuki w Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury została otwarta długo wyczekiwana wystawa przeglądowa prac Zdzisława Beksińskiego, jednego z najwybitniejszych twórców XX i początku XXI wieku.

Na zdjęciu: Kadr z filmu o Zdzisławie Beksińskim. fot. Materiały promocyjne NCK.

L

icząca około 100 prac wystawa stanowiła swoistą małą retrospektywę, na której pokazano wczesne prace rysunkowe, fotografie z lat 50., heliotypie, rysowane węglem lub kredką ekspresyjne figury ludzkie, a także obrazy z tzw. okresu fantastycznego i dzieła z ostatnich lat życia artysty – obrazy olejne i grafikę komputerową.

Beksiński należy do wąskiego grona polskich artystów, których twórczość jest tak dobrze rozpoznawalna zarówno w Polsce, jak i w Europie. Rodzące wiele emocji i kontrowersji dzieła artysty nikogo nie pozostawiają obojętnym. Wzbudzają w odbiorcach skrajne uczucia: od zachwytu, po ostrą krytykę.

Język artystyczny Beksińskiego charakteryzuje ogromna szczegółowość.

wystawy Na zdjęciach od góry: Wystawa i wernisaż prac Zdzisława Beksińskiego.

Kadr z filmu o Mistrzu fot. A.G.

Mistrz uwiecznia w swych pracach zdeformowane postacie, opuszczone budynki, budzące grozę kształty i figury, które na przemian fascynują i przerażają.

Eksponowane dzieła zostały udostępnione przez Muzeum Historyczne w Sanoku, któremu artysta przekazał w testamencie cały swój dorobek.

Wystawę można było podziwiać w Nowohuckim Centrum Kultury do 19 października, a towarzyszył jej także album zawierający reprodukcje i zdjęcia prac eksponowanych w Galerii CENTRUM – do nabycia w biurze Agencji Artystycznej GAP. ●

WYSTAWA RETROSPEKTYWNA ZDZISŁAWA BEKSIŃSKIEGO, 3-19 PAŹDZIERNIKA 2014 R., GALERIA CENTRUM NCK

10

11

wystawy

dyplomy absolwentów krakowskiej asp Abstrakcja, detal i wyrazistość. Po raz trzeci studenci Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie zaprezentowali swoje prace dyplomowe w murach uczelni ekonomicznej.

Na zdjęciu: praca Andrzeja Żygadło z cyklu: „Chram św.

Mikołaja” fot. Ł.P.

DYPLOMY ASP, 10-20 grudnia 2014 R. GALERIA GAP

Z

a sprawą prezentacji dzieł absolwentów trzech wydziałów: Grafiki, Malarstwa i Rzeźby wystawa nabrała eklektycznego charakteru i stworzyła możliwość do zapoznania się z różnymi formami sztuk plastycznych. Wystawa na Uniwersytecie Ekonomicznym, prezentująca abstrakcyjne rzeźby, pełne detali grafiki i wyraziste obrazy, stanowiła zakończenie ważnego etapu w życiu studentów, równocześnie stała się wizytówką autorów, jak i pierwszym krokiem na drodze ku niezależnej karierze artystycznej.

Wystawa Dyplomy 2014 została zrealizowana dzięki pogłębiającej się współpracy Agencji Artystycznej GAP z krakowską Akademią Sztuk Pięknych im.

Jana Matejki. W 2014 roku wspólnymi siłami udało się zorganizować Przestrzeń dla Sztuki Janiny Kraupe, wystawę prac studentów prof. Jerzego Nowakowskiego podczas 38. Sympozjum Naukowego „Współczesna Gospodarka i Administracja Publiczna” w Szczyrku oraz debatę „Sztuka i… przestrzeń publiczna”. O cyklu debat piszemy więcej na str. 22. ●

muzyka

12

cykl koncertów w hali uek Mimo mrozu i krakowskiego smogu na koncert Motion Trio przybyła rzesza fanów.

Elegancja przeplatała się z dostojnością, doświadczenie z profesjonalizmem, a klasyka ze współczesnością…(…) Koncert niewątpliwie należał do bardzo… „eMOTIONalnych”.

Michał Olechowski, JazzSoul.pl

Na zdjęciu: Motion Trio i Leszek Możdżer fot. M.G

W

styczniu 2014 roku rozpoczęliśmy cykl koncertów odbywających się w Hali Widowiskowej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie. Wydarzeniem inaugurującym to przedsięwzięcie była premiera płyty „Polonium” zespołu Motion Trio ze specjalnym udziałem Leszka Możdżera.

O koncercie, na swoim blogu, tak oto napisał krytyk Daniel Wierzejski:

Zarówno znakomita koncepcja najnowszej płyty Motion Trio & Możdżer jak i programu całego koncertu, tworzą doskonałą muzyczną całość, godną polecania każdemu kto ceni sobie nieco ambitniejsze realizacje muzyczne, w oryginalnej interpretacji najlepszych polskich muzyków. Należy też pogratulować Agencji GAP oraz krakowskiemu Uniwersytetowi Ekonomicznemu świetnej inicjatywy i realizacji tego koncertu. ●

13

muzyka

arianna savall z muzykami formacji hirundo maris

K

atalońska sopranistka i harfistka - Arianna Savall z muzykami z formacji Hirundo Maris gościła na scenie Hali Widowiskowej w kwietniu. Pieśni Północy i Po­łudnia to projekt łączący muzyczny dorobek kultury katalońskiej i skandynawskiej. Pieśni tych kultur charakteryzuje niezwykłe podobieństwo, a brzmienie kompozycji podkreśla oryginalne instrumentarium: harfa, gitara dobro i hardingfele – norweskie ludowe skrzypce.

Tradycyjne katalońskie kołysanki, muzyczne opowieści z Norwegii, a także kompozycje klasyczne inspirowane duchem flamenco można było usłyszeć także podczas premierowego koncertu trio w składzie Arianna Savall (harfa, śpiew) & Petter Udland Johansen (hardingfele, śpiew) & Michał Nagy (gitara), który odbył się w lipcu podczas VII Międzynarodowych Warsztatów Gitarowych w Lanckoronie. W programie wydarzenia znalazły się zarówno utwory klasyków - Franza Schuberta, czy Benjamina Brittena, jak i kompozytorów z kręgu kultury latynoamerykańskiej - Fernando Sora, Federico Garcii Lorci, Manuela de Falli oraz twórców współczesnych, wśród nich także i wykonawców. Dzięki takiemu zestawieniu repertuaru słuchacze mieli możliwość wysłuchania pieśni z różnych epok, kontynentów oraz kręgów kulturowych. ●

Na zdjęciach: Arianna Savall, muzycy Hirundo Maris oraz Petter Udland Johansen grający na hardingfele. fot. Ł.Ś.

muzyka

14

karrot kommando karambol Muzyczne zderzenie odmiennych stylistyk, pokoleń i artystycznych kreacji.

Współpraca z Agencją Koncertowo-Wydawniczą Karrot Kommando zaowocowała niecodziennym czterogodzinnym widowiskiem promującym polską muzykę.

Na zdjęciu: Vavamuffin na finał Karrot Kommando Karambol fot. B.M.

O

statnim w 2014 r. koncertem była wybuchowa mieszanka pod nazwą Karrot Kommando Karambol. To nazwa nieprzypadkowa. Podobnie, jak w grze bilardowej na scenie w Hali Widowiskowej Uniwersytetu Ekonomicznego doszło do

zderzeń muzycznych stylistyk, zaskakujących zwrotów akcji i niespodzianek. Wszystko dzięki przygotowanemu specjalnie na tę okazję programowi występów, zakładającemu między innymi wspólne wykonywanie utworów czy udział zaproszonych gości.

15

Podczas czterogodzinnego koncertu krakowską publiczność rozgrzali: laureat licznych nagród – od Fryderyków po BBC – Kapela ze Wsi Warszawa, legendarny już zespół z Krakowa – Świetliki, czołowi polscy muzycy folkowi w kolektywie z najbardziej znanymi wokalistami punkrockowymi – czyli R.U.T.A., prekursor nowoczesnej odmiany reggae w Polsce – Vavamuffin wraz z gośćmi (Junior Stress i Ras Luta) oraz Pablopavo, który zwykle nawija, nieco śpiewa i okazjonalnie gra na gitarze w różnych zespołach (podczas Karambolu z Ludzikami). Nagromadzenie artystycznych indywidualności i dotychczasowe osiągnięcia zespołów ze stajni Karrot Kommando zagwa-

muzyka

rantowały niezapomnianą muzyczną podróż, sporą dawkę adrenaliny, a na finał - wzburzone morze endorfin w rytmie reggae.

Współpraca pomiędzy Agencją Artystyczną GAP i Agencją Koncertowo-Wydawniczą Karrot Kommando wynika z przekonania, że to co wartościowe w polskiej muzyce, kryje się w cieniu list przebojów i ramówek najpopularniejszych stacji radiowych.

Nie brakuje zespołów tworzących na wysokim poziomie artystycznym, nagradzanych w kraju i docenianych za granicą, a przede wszystkim uznanych przez liczne grono fanów. Zarejestrowany koncert zostanie niebawem udostępniony w Internecie. ●

Na zdjęciu: Kapela Ze Wsi Warszawa fot. B.M.

wydawnictwa

16

wydawnictwa płytowe Lata 2013 i 2014 przyniosły cztery poważne wydawnictwa płytowe, które z dumą Państwu przedstawiamy w kolejności takiej, a nie innej.

Jedno z nich jeszcze się nie ukazało, ale zrobi to niebawem.

S

arue - tako rzecze kaczmarski

pektakl Jakuba Perkowskiego, łączący muzykę i recytację, został wystawiony 20 czerwca 2014 r. w Studiu im.

R. Bobrowskiej w Radiu Kraków. Piosenki Jacka Kaczmarskiego w nowych aranżacjach wykonali: L.U.C, Natalia Sikora, BaBu Król, Paulina Sacharczuk, Paweł Izdebski, Karol Śmiałek oraz Jakub Perkowski.

Wyjątki z życia Arue Maremateu, czyli głównego bohatera

C

Karolina Cicha „Jędrusik po Cichu”

ałkowicie nowy projekt na polskiej scenie muzycznej, który łączy ze sobą bogaty, choć nieco zapomniany dorobek polskiej piosenki z młodością, świeżością i nowatorskim podejściem do sztuki lat 50. i 60. XX wieku.

Karolina Cicha zaśpiewała piosenki Kaliny Jędrusik zupełnie inaczej – offowo, psychodelicznie i z przesterem, dzięki czemu otrzymały one brzmienia

prozy nastoletniego Kaczmarskiego, mistrzowsko interpretował Krzysztof Globisz.

Spektakl został zarejestrowany. Podwójne wydawnictwo zawierające płytę CD i DVD trafi do sprzedaży na początku 2015 roku. Zachęcamy do śledzenia aktualności na naszej stronie, na której opublikujemy datę wydania albumu. ●

rockowych ballad. Pozbawienie ich charakterystycznej dla Jędrusik sentymentalności, figlarności i kokieteryjności, odsłoniło zupełnie nowe, ale nie mniej intrygujące oblicze.

Płyta stanowi zapis koncertu, który odbył się w Radiu Kraków 10 lipca 2013 r. ●

17

wydawnictwa

P

łyta zawiera kompozycje Astora Piazzolli, do których za sprawą Anny Burzyńskiej, powstały polskie tłumaczenia oryginalnych tekstów. Całość jest niepowtarzalną, nastrojową i zmysłową opowieścią z tangiem umieszczonym w jej centralnym punkcie.

Tango Bridge „Libertango”

później zagarnięty przez rodzącą się popkulturę, umiał wznieść na szczyty muzyki artystycznej.

Tango Bridge z obowiązkowym bandoneonem brzmi jak rasowy argentyński zespół. Muzyka Piazzolli nabiera barw.

Tomasz Mościcki, Dziennik ●

Kwintet Tango Bridge (…) pokazuje geniusz Piazzolli, który taniec o dwuznacznej reputacji,

Marcin Siatkowski & Michał Zabłocki „Utwory na gitarę. Wiersze na głos” Na dwupłytowym albumie znalazły się autorskie kompozycje Marcina Siatkowskiego i liryka uznanego poety Michała Zabłockiego. Marcin Siatkowski to gitarzysta,

który inspiruje się zarówno muzyką klasyczną, jak i bluesem i rockiem. 18 utworów opublikowanych na tej płycie stanowi jego debiut kompozytorski.

Michał Zabłocki, poeta, autor serii poetyckich zdarzeń medialnych znanych pod nazwą „Multipoezja”: Wierszy na murach, Wierszy chodnikowych, Wierszy pisanych na czatach i blogach poetyckich. Autor tekstów piosenek w repertuarach Grzegorza Turnaua, Czesław Śpiewa i wielu innych. Na płycie znalazło się aż 55 wierszy, czytanych przez samego autora. ●

festiwal

18

2. nowohucki festiwal sztuki nakręca kulturę 84 wystawców prezentujących swoje prace na Targach Młodej Sztuki i Designu, 8 różnorodnych, młodych zespołów podczas plenerowego koncertu Scena Młodych oraz wielotysięczne tłumy odwiedzające wystawę dzieł Zdzisława Beksińskiego - jednego z najbardziej intrygujących artystów polskiej sztuki, to główne atrakcje 2. Nowohuckiego Festiwalu Sztuki, dzięki którym od 3 do 5 października Nowa Huta emanowała barwami i tętniła życiem.

2. NOWOHUCKI FESTIWAL SZTUKI 3-5 PAŹDZIERNIKA 2014 R., NCK

I

deą przedsięwzięcia jest łączenie i przenikanie różnych nurtów i gatunków sztuki – począwszy od uważanych za tradycyjne: malarstwo, grafika oraz rzeźba, po nie do końca jeszcze poznany performance. W programie Festiwalu znalazły się zarówno wydarzenia o charakterze artystycznym, jak również spotkania poświęcone zagadnieniom sztuki. Sylwetkę i profil artystyczny jednego z najoryginalniejszych polskich malarzy przedstawił Wiesław Banach, dyrektor Muzeum Historycznego w Sanoku, zaś w niedzielne południe nad związkiem sztuki i pieniądza debatowali: prof. dr hab. Jerzy Hausner z Katedry Gospodarki i Administracji Publicznej UEK, Andrzej Wyrobiec – Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, marszand i historyk sztuki Andrzej Starmach, prof. UJ dr hab. Wiesław Gumuła – socjolog, ekonomista i dyrektor Oddziału Okręgowego NBP w Krakowie oraz artysta Piotr Lutyński.

19

festiwal

2. Nowohucki Festiwal Sztuki rozpoczął się w piątek 3 października specjalnym wernisażem wystawy retrospektywnej Zdzisława Beksińskiego i rozpaleniem pieca węgierskiego, w którym podczas trwania Festiwalu została wypalona rzeźba ceramiczna autorstwa Ewy Wróbel – absolwentki krakowskiej ASP. Zbudowany z cegieł szamotowych piec powoli staje się tradycją tej promocyjno-targowej imprezy.

W programie Festiwalu znalazły się także: • spektakle taneczno-teatralne (performance „Opowieści Ziemi” w wykonaniu Teatru Ognia Los Fuegos i „Cicindela” - uwodzicielski taniec owadziej femme fatale Krakowskiego Teatru Tańca); • wernisaż fotografii Janusza Leśniaka „Tajemnica Mandali” wraz z projekcją autorskiego filmu i towarzyszącym mu koncertem duetu gitarowego w składzie Piotr Domagała i Michał Nagy; • warsztaty poświęcone grafice, ceramice, origiami oraz sztuce tworzenia biżuterii; • kreatywny ARTrecykling dla dzieci.

Zwieńczeniem Festiwalu stało się odsłonięcie na elewacji Nowohuckiego Centrum Kultury murala zaprojektowanego przez Łukasza Lendę. Więcej informacji o drugiej edycji Nowohuckiego Festiwalu Sztuki na stronie www.nowohuckifestiwalsztuki.pl. ●

Na zdjęciach: Na poprzedniej stronie wystawa prac Zdzisława Beksińskiego. fot. A.B. Od góry: Performance „Opowieści Ziemi” w wykonaniu Teatru Ognia Los Fuegos i „Cicindela”. fot. A.G. Stoisko z pracami malarskimi. fot. Archiwum NHfest Mural na elewacji Nohuckiego Centrum Kultury fot. Archiwum NHfest

film

20

komponując hitchcocka Proszę wyłączyć telefon komórkowy, rozluźnić się, dać się wciągnąć w opowiadaną historię. I czekać na ujęcia, w których występuje sam Alfred Hitchcock.

Zaczynamy londyński dreszczowiec z muzyką grozy.

Na zdjęciu: Od lewej: Sławek Berny, Adam Kawończyk, Piotr Domagała.

Pokaz filmu w Lanckoronie. fot. E.S.

L

ondyn, początek XX wieku, po mieście grasuje seryjny morderca, który regularnie, co wtorek zabija jasnowłose dziewczęta. Daisy – atrakcyjna blondynka, która pracuje jako modelka, słysząc o siódmej już ofierze Mściciela, postanawia przenieść się do domu rodziców. Jednak w tym samym czasie jej rodzice wynaj-

mują pokój tajemniczemu lokatorowi.

Choć jego zachowanie jest dziwne, Daisy udaje się z nim zaprzyjaźnić…

Scenariusz filmu powstał na podstawie noweli brytyjskiej powieściopisarki Marie Belloc Lowndes o tym samym tytule, która z kolei swoją opowieść oparła na motywach wydarzeń związanych z morderczą działalno-

21

film Co zadecydowało o wyborze filmu „Lokator” Alfreda Hitchcocka?

P.D.: To bardzo ciekawy film. Jeden z pierwszych, jakie wyreżyserował Hitchcock, ma elementy z pierwszego okresu twórczości, wątek miłosny, ale jest też to, co wyróżnia późniejsze filmy mistrza – grozę, tajemnicę, suspens. fot. Krzysztof Peczalski

Piotr Domagała – muzyk jazzowy, gitarzysta, kompozytor. W swojej twórczości inspiruje się kulturą słowiańską, szczególnie muzyką Słowian Zachodnich.

Wykształcenie muzyczne (jazz na Akademii Muzycznej w Katowicach) i humanistyczne (prawo UJ) skłania go do poszukiwań w szerokim spektrum sztuki. Wyraża się poprzez melodię, brzmienie i rytm.

ścią Kuby Rozpruwacza w Londynie u schyłku XIX wieku. Lokator (1927 r., w oryginale The Lodger – A Story of The London Fog) to jeden z pierwszych ważnych niemych filmów Alfreda Hitchocka. Podczas XL Sympozjum Naukowego „Współczesna Gospodarka i Administracja Publiczna” film można obejrzeć w wyjątkowym wydaniu, bowiem jego projekcji towarzyszy muzyka na żywo w wykonaniu trio Piotra Domagały.

Jak wyglądają prace zespołu nad przygotowaniem muzyki do filmu?

Piotr Domagała: Przygotowanie muzyki do filmu to zadanie wykraczające poza kompetencje muzyka. Pomaga nam moja żona - Lena, która jest filmowcem. To ona reżyseruje muzykę.

Zadanie jest trudne, trzeba wszystko dokładnie zaplanować, dobrać odpowiedni leitmotiv, muzyka musi współgrać z klimatem filmu.

Następnie wszystko musimy poukładać na instrumenty, zapisać, potem jeszcze kilka prób i mamy efekt finalny.

To film z założenia niemy, jaką rolę spełnia w nim muzyka?

P.D.: Muzyka kreuje nastrój filmu.

Prowadzi widza przez różne emocje: strach, miłość, niepokój. Musi współgrać z akcją filmu i być jednym z narratorów.

Premierowy koncert wraz z projekcją filmu odbył się w ramach VII Międzynarodowych Warsztatów Gitarowych w Lanckoronie w lipcu 2014 r. ●

Na zdjęciu: Sławek Berny w tle kadr z filmu. fot. E.S.

edukacja kulturalna

22

debaty „sztuka i...”

Jesienią 2012 roku Agencja Artystyczna GAP zainaugurowała projekt kulturalno-edukacyjny pod nazwą „Sztuka i…”. W jego ramach organizowane są debaty odnoszące się do związków sztuki z innymi dziedzinami i wymiarami życia społecznego.

Na zdjęciu: Debata „Sztuka i... reklama" fot. Ł.P.

D

o tej pory dyskusje toczyły się wokół zagadnień sztuki i biznesu, wolności, odpowiedzialności, państwa, pieniądza, reklamy oraz przestrzeni publicznej. Do rozmów zapraszani są uznani artyści, ludzie kultury, biznesu, polityki i mediów, dobrani do dyskusji pod względem jej tematyki. W debatach udział wzięli już m.in.: Agnieszka Holland, Bronisław Maj, Andrzej Wajda, Krzysz-

tof Globisz, Michał Zadara, Andrzej Celiński, Janusz Wojtarowicz (Motion Trio), czy prof. UJ dr hab. Wiesław Gumuła dyrektor Oddziału Okręgowego NBP w Krakowie.

Każdej debacie towarzyszy wydarzenie artystyczne w formie spektaklu, koncertu lub wystawy, przygotowane przez uzdolnioną młodzież z krakowskich uczelni artystycznych lub znajdujące się w ofercie Agencji. ●

23

edukacja kulturalna

metamorfoza galerii gap

N

a przestrzeni lat Agencja Artystyczna GAP wzbogaciła się o liczne prace dedykowane uczelni specjalnie przy okazji takich wydarzeń akademickich, jak Sympozja Naukowe, Wieczory Klubowe oraz różnorodne przedsięwzięcia artystyczne.

W kolekcji Galerii znajdują się dzieła m.in. Edwarda Dwurnika, Kazimierza Kunza, Jerzego Panka oraz Piotra Bożyka, Jerzego Nowakowskiego, a od niedawna również Janiny Kraupe.

W ostatnim czasie Galeria GAP przeszła gruntowną modernizację. Wnętrza zostały odnowione, ściany zyskały świeże kolory, masywne kasetony oświetleniowe zastąpiono lekkimi plafonami, a prace prezentowane są w nowych oprawach.

Serdecznie zapraszamy do budynku Katedry GAP przy ul. Rakowickiej 16 w godzinach zajęć Katedry Gospodarki i Administracji Publicznej (8-19), wstęp wolny. ●

W 2015 roku m.in.: • „Brzmienie Słów” nowa płyta Włodka Pawlika do poezji Adama Zagajewskiego.

• VIII Międzynarodowe Warsztaty Gitarowe w Lanckoronie.

• Tydzień Dizajnu.

• Festiwal POP-UP – miesiąc teatru na Uniwersytecie Ekonomicznym.

Polub nas na Facebooku lub zapisz się do newslettera na stronie aagap.pl i bądź na bieżąco z wydarzeniami organizowanymi przez Agencję Artystyczną GAP. Wszystkich, którzy chcieliby wesprzeć działania Agencji Artystycznej GAP lub nawiązać współpracę albo zareklamować się na naszych łamach zapraszamy do kontaktu oraz składania ofert mailowo na adres: biuro@aagap.pl

Śledź nas!

Kontakt bezpośredni: Tomasz Wojtas Prezes Zarządu AA GAP tomasz.wojtas@aagap.pl

Agnieszka Lakner Promocja oraz Redakcja agnieszka.lakner@aagap.pl