Dzik-Sus
scrofa
SYSTEMATYKA Gromada: Ssaki (Mammalia) Rząd: Parzystokopytne (Artiodactyla) Podrząd: Nieprzeżuwające (Świniokształtne) Suiformes Rodzina: Świniowate (Suidae) Gatunek: Dzik (Sus scrofa)
Rozmieszczenie geograficzne Dzik występuje w całej Europie z wyjątkiem Wysp Brytyjskich i przeważającej części Półwyspu Skandynawskiego (nieliczne populacje powstałe z introdukcji występują tylko w południowej części Szwecji i Finlandii). Finlandii).
W sezonie łowieckim 2008/09 na terenie Polski występowało 225000 sztuk. Pozyskanie -201400 sztuk.
SYLWETKA Dzik jest zwierzyną, która w swej sylwetce zachowała surowość i dzikość zwierzęcia pierwotnego pierwotnego.. Podobny jest on do świni domowej, różnią go jednak od niej:: wyższy, silniej rozwinięty niej przód, zad trochę niższy, wyraźnie opadnięty, jak gdyby słabszy, szczególnie u starych odyńców i dzików górskich górskich..
Bytując w pokrytym zwartą roślinnością terenie dzik jest przystosowany do przeciskania się przez gąszcz krzewów, podszytu leśnego, trawy, trzciny itp.. itp Decyduje o tym krępa i zwarta sylwetka charakteryzująca się bardzo silną budową budową..
Sylwetka i wygląd dzika zmienia się w zależności od wieku i płci osobnika.. osobnika
Szkielet dzika
GŁOWA Dziki charakteryzują się dużą głową, która stanowi około 1/3 długości tułowia i ma wyraźnie klinowaty zarys.. zarys Krótka umięśniona szyja sprawia, że głowa jest mało zwrotna zwrotna.. Oczy (świece) są stosunkowo małe, brunatne brunatne..
Uszy (słuchy), wysoko osadzone i stojące maja kształt szerokiego trójkąta o zaokrąglonym wierzchołku.. wierzchołku Część twarzowa głowy dzika jest silnie, wydłużona, zakończona ryjem (gwizdem) (gwizdem)..
Na jego końcu znajduje się rozszerzona, okrągła, naga i bardzo silnie unerwiona tarcza ryjowa (tabakiera),, w której znajdują się (tabakiera) otwory nosowe nosowe.. Ta część ryja służy do rycia (buchtowania),, (buchtowania) a ponadto posiada właściwości rozpoznawania dotykiem dotykiem..
UZĘBIENIE Uzębienie dorosłego dzika składa się z 44 zębów o następującej formule:: 3143/ formule 3143/3143 3143.. Kły w uzębieniu stałym są silnie rozwinięte.. rozwinięte
Kły dolne odyńców są szczególnie długie i szablasto wygięte (szable).. (szable) Kły górne (fajki) są mniejsze i mają inny kształt, zbudowane z zębiny nieco twardszej, spełniają rolę osełki, o którą ścierają się szable.. szable
Długość starcia na szablach świadczy o wieku dzika dzika.. Przyjmuje się, że w pierwszym roku starcie wynosi 1 cm, a w następnych latach po 7 mm. mm.
Ocena wieku odyńca metodą Brandta
Kły loch (haki) są znacznie krótsze i mniejsze. mniejsze. Na zewnątrz są zupełnie niewidoczne, podczas gdy kły (oręż) odyńców wyraźne wystają ponad wargę wargę..
TUŁÓW Dzik ma tułów krępy, z boków ścieśniony, szczególnie u samców, o silnie rozwiniętej części przedniej przedniej..
KOŃCZYNY Są krótkie i mocno zbudowane zbudowane.. Mimo tego dzik potrafi biegać bardzo szybko szybko.. Potrafi również nieźle pływać pływać.. Nogi (biegi) są średniej długości i bardzo silne silne.. Palce środkowe, III i IV, zakończone są mocnymi racicami (rapery) (rapery)..
Dolna część lewej przedniej kończyny dzika
Stosunkowo niskie umiejscowienie niewielkich palców bocznych - II i V (szpile, raciczki) powoduje, iż w czasie stąpania i one odciskają się w podłożu podłożu..
OKRYWA WŁOSOWA Suknia dzika w zasadzie jest czarna, ale bywa rudawa, brunatna, brązowobrązowo-siwa, a czasami nawet łaciata łaciata.. Intensywność barwy sukni zależna jest od pory roku i od miejscowych warunków warunków.. W zimie suknia jest ciemniejsza, w lecie jaśniejsza.. jaśniejsza
Latem dzik okryty jest krótką szczeciną, stopniowo wyrastającą i gęstniejącą.. Warchlaki (dziki w 1 gęstniejącą roku życia) do wieku 4-5 miesięcy mają suknią pasiastą pasiastą.. Na rdzawobrunatnym tle, wzdłuż grzbietu i boków ciała, przebiegają wyraźne żółtawo żółtawo--płowe pasy pasy..
Suknia zimowa warchlaków jest ciemna, lecz z wyraźnym odcieniem rdzawym rdzawym.. Okrywa włosowa dzika składa się z twardych, ale elastycznych włosów okrywowych, zwanych szczeciną (pióra) (pióra),, oraz z gęstego podszycia włosów wełnistych wełnistych.. Szczecina odyńca na przedniej części grzbietu ma zimą do 15 cm długości, jest twarda i na końcach rozszczepiona na 2 do 5 części (chyb).. (chyb)
W chwilach rozdrażnienia i niepokoju dzik stawia chyb i przez to wydaje się potężniejszy i groźniejszy.. groźniejszy
warchlak
WYMIARY W zależności od wieku i warunków bytu (wyżywienia) masa dzika w poszczególnych grupach wiekowych przedstawia się następująco następująco:: warchlaki 1515-35 kg, przelatki (2-gi rok życia) 35 35--70 kg kg..
•
•
•
Długość ciała dojrzałego dzika wynosi ok. ok. 150150-180 cm, wysokość do 100 cm cm.. Pełny rozwój fizyczny w wieku 5-6 lat.. W tym okresie odyńce w dobrych lat warunkach wyżywienia osiągają masę do 200 kg i więcej, a samura 150 kg kg.. Lochy mają masę o ok. ok. 25% 25% mniejszą od odyńców odyńców..
BIOTOP Dziki są zwierzyną leśną, chociaż nierzadko przebywają czasowo i poza lasem lasem.. Najodpowiedniejsze warunki to większe lasy liściaste, mieszane lub iglaste, przeplatane młodnikami iglastymi.. iglastymi
Mokradła, bagna i podmokłe łąki są ulubione przez dziki dziki..
W okresie zimowym najczęściej bywa spotykany w lasach iglastych z domieszką dębu, gdzie zjada resztki żołędzi z okresu jesiennego jesiennego.. Penetruje również chętnie bogate w pokarm zwierzęcy świerczyny świerczyny..
Wraz z nastaniem okresu wegetacyjnego wzrasta aktywność dzików.. W tym czasie często dzików przebywają w pobliżu łąk i terenów zalewowych, gdzie śnieg ustępuje szybciej i roślinność rozwija się wcześniej.. wcześniej
Zazwyczaj w połowie maja rozmieszczenie ma już charakter typowy dla okresu letniego.. W tym okresie letniego głównymi ostojami stają się łąki, olsy i grądy. grądy.
W lecie chętnie penetrują pola pola.. Wykorzystanie żerowisk polnych wyraźnie wzrasta w latach nieurodzaju żołędzi żołędzi.. Unika w zasadzie tylko otwartych terenów, gdzie nie ma możliwości ukrycia się oraz terenów wysokogórskich.. wysokogórskich
W ostatnich latach liczebność dzika na terenie Europy wzrasta wzrasta.. W Polsce najliczniej występuje w części zachodniej i północnej. północnej. W wyborze środowiska preferowanego przez dzika można dostrzec wyraźną sezonowość sezonowość..
ZWYCZAJE ŻYWIENIOWE Dzik jest wszystkożernym.. wszystkożernym
gatunkiem
W skład pożywienia roślinnego wchodzą nie tylko wegetatywne części nadziemne roślin, lecz także podziemne ich części, a zwłaszcza bulwy i kłącza oraz grzyby grzyby..
Istotny składnik żeru stanowią owoce i nasiona niektórych drzew i krzewów leśnych.. leśnych Pożywienie dzik zdobywa niestety nie tylko w biotopach leśnych, lecz również na polach uprawnych powodując niejednokrotnie duże zniszczenia (zjada kartofle, buraki, rzepę, marchew, zboża oraz wszelkie rośliny strączkowe). strączkowe).
Jedną z największych atrakcji żerowych są dla dzika żołędzie żołędzie..
Drugim gatunkiem o dużym znaczeniu jest buk buk.. Nasiona tego drzewa (bukiew) zawierają znacznie więcej tłuszczu od żołędzi żołędzi.. Pewne znaczenie mają również nasiona grabu oraz leszczyny leszczyny..
Dziki zjadają wiele gatunków zwierząt od pierwotniaków do ssaków (owady, drobne gryzonie, żaby, jaja i pisklęta ptaków gnieżdżących się na ziemi, dające się złapać młode różnych ssaków) ssaków).. Żywią się również świeżą padliną padliną..
BEHAWIOR Dzik jest zwierzem stadnym i bytuje w watahach (stadach), którymi opiekuje się doświadczona locha przodownica, prowadząca też watahę w pochodzie pochodzie.. W watasze obowiązuje określony porządek.. Za prowadzącą lochą idą porządek zwykle warchlaki, a dalej przelatki, wycinki i jałowe lochy lochy..
Dziki zalegają w barłogu (legowisku legowisku), ), w którym się zaszywają i z którego się podnoszą.. podnoszą Dziki buchtują; buchtują; buchty lub buchtowiska to miejsca, gdzie dziki żerowały. żerowały.
Dzik kroczy albo sunie sunie,, uchodząc sadzi sadzi.. Głos jego to tukanie (dmuchanie), postrzelona młoda sztuka kwiczy, jej głos to kwik kwik..
Dzik poi się i lubi się chłodzić (nurzać w błocie, skąd się wzięła jego nazwa błociarz)) błociarz w kąpielisku, rechocąc (rechtając rechtając)) z zadowolenia, po czym wyciera się zwykle o te same drzewa, które obiela (maluje maluje)).
W zimie dziki tworzą większe watahy, bo łatwiej im przetrwać, gdyż starsze i mocniejsze sztuki przeorują śnieg i dokopują się do karmy, a z tego korzystają lochy i warchlaki.. warchlaki
Stare dziki - odyńce i samury żyją pojedynczo, natomiast wycinki i przelatki często łączą się w małe watahy watahy.. Dziki żerują w nocy nocy..
Rozród Ruja (huczka) przypada na miesiące późno jesienne i zimowe. zimowe. Ciąża trwa 108 108--120 dni dni.. Zasadniczym okresem rodzenia młodych jest marzec, kwiecień i maj.. maj
Samice przystępują tylko raz w roku do rozrodu rozrodu.. Średnia wielkość miotu dla samic w pierwszym roku życia od 4,1 do 4,3; w drugim roku życia od 5,7 do 5,8 a dla samic starszych 6,5.
Okres laktacji trwa około 4 miesięcy.. miesięcy W wieku kilkunastu dni młode poza mlekiem matki zaczynają przyjmować pierwszy pokarm pokarm..
Rozwój Przez cały pierwszy rok życia młode dziki znajdują się pod troskliwą opieką matki.. matki Przez pierwsze kilka dni życia przebywają w wymoszczonym suchymi trawami legowisku (barłogu),, (barłogu) zrobionym przez lochę w zacisznej i bezpiecznej ostoi leśnej leśnej..
Potem już podążają za matką na żerowisko.. żerowisko Młode dziki pozbawione matki, jeszcze w czasie laktacji - giną giną.. Nieco starsze są już w stanie same uchować się przy życiu, zazwyczaj jednak rozwijają się bardo słabo i cherlawieją.. cherlawieją
Maksymalny wiek dzika określa się na kilkanaście lat lat.. Dzik linieje (zmienia suknię) raz w roku, w okresie późno wiosennym.. wiosennym
Dalszymi pomocniczymi cechami odróżniającymi je od przelatków są są:: tępy i krótki łeb o młodocianym wyrazie twarzy, krótki i bardzo ruchliwy ogon nie posiadający jeszcze pędzla z dłuższych włosów (chwost chwost)). W tym wieku trudno jeszcze o rozpoznawanie płci na odległość.. odległość
Sylwetkę przelatka charakteryzuje wydłużony grzbiet, proporcjonalnie długie biegi oraz długi i wąski łeb. łeb. U samców zaznacza się nieco już podniesiona górna warga, gdyż pojawia się oręż, lekko zaznaczony jest pęczek dłuższych włosów na napletku prącia (pędzel pędzel)).
Ogon sięga najwyżej do stawu skokowego tylnych biegów i nie ma jeszcze dobrze rozwiniętego chwostu chwostu.. U odyńców 2-3 letnich typowe cechy płci męskiej są już dobrze wykształcone.. Łeb jest masywny o wykształcone tępym kształcie, z widocznym już orężem.. orężem
Masa ciała zwierzęcia rozłożona jest nierównomiernie nierównomiernie.. Większość stanowi przednią część tułowia, która nabiera kształtu "karpiowatego", pędzel jest dobrze widoczny, ogon sięga poniżej stawu skokowego biegów i posiada dobrze rozwinięty chwost chwost..
Wraz z wiekiem postępujący dymorfizm płciowy staje się bardziej wydatny. wydatny. Lochy na ogół wyróżniają się bardziej wydłużonym kształtem tułowia tułowia;; linia grzbietowa jest prawie prosta, linia brzucha natomiast zaokrąglona; zaokrąglona; brak jest wyraźnego przełożenia masy ciała na przednią część tułowia tułowia;; gwizd jest długi wąski i klinowaty. klinowaty.
W okresie laktacji widoczne są długie sutki sutki.. Przy rozpoznawaniu wieku zwierzyny ubitej stosuje się metodę polegającą na oględzinach rzędu siekaczy w żuchwie żuchwie.. Naturalnymi wrogami dzików są wilk,, wilk a w wyjątkowych wypadkach ryś ryś..
Dzik w śniegu puszczy
Znaczenie gatunku Dzik jest istotnym składnikiem biocenoz leśnych, oddziałującym w sposób znaczny nie tylko na ekosystem leśny, lecz również na polny.
Rola dzików w gospodarce leśnej i łowieckiej polega na: •
•
dodatnim wpływie, jaki wywiera buchtowanie lub głębokie rycie górnych warstw gleb leśnych i mieszanie ściółki z glebą mineralną;; mineralną zjadaniu niektórych gatunków szkodliwych owadów leśnych leśnych;; zjadaniu drobnych gryzoni gryzoni;;
•
• •
utrzymaniu higieny w łowisku poprzez zjadanie padliny zwierząt kręgowych oraz wyszukiwanie i zjadanie chorych ssaków i ptaków, przez co zmniejsza się możliwość wybuchu chorób chorób;; zjadaniu jaj i piskląt ptaków gnieżdżących się na ziemi ziemi;; zjadaniu niedołężnych młodych zwierząt ssących ssących..