Weg met de akkoordverklaring!

Tijdens de klimaattop in Glasgow (november 2021) werd weer eens duidelijk dat ‘versnellen’ noodzakelijk is. Na een redelijk hoopvolle start van deze top verzandde ook deze 12 dagen durende bijeenkomst weer in een enorm onderhandelingscircus: Wie gaat het nu morgen anders doen?

Bla-bla-bla, riepen betogers buiten, onder leiding van de bekende activiste Greta Thunberg. En zo is het natuurlijk ook. Het economische belang van iedere deelnemer is te groot om andere keuzes te maken. En dan natuurlijk de politieke consequenties die dat met zich meebrengt. Om het klimaat te redden is versnelling van eenieder van ons noodzakelijk, maar

Eigenlijk zouden we ieder project aan moeten grijpen om het gedrag van de bewoner sterk te beïnvloeden.

nog steeds zit de handrem er behoorlijk op.

Herken je dit? Heeft jouw organisatie hier zelf ook last van? Waarschijnlijk wel. Eigenlijk zou je het proces veel sneller willen laten lopen. Het zou veel simpeler, sneller moeten kunnen. De verduurzaming van het vastgoed binnen de corporatiesector moet veel rigoureuzer, massaler. Waar kunnen we versnellen?

Als je naar de prestaties van onze ‘Renda-aannemers’ kijkt dan scoren ze hoog op bewonerstevredenheid: minimaal 8. Blijkbaar zijn ze daar zo langzamerhand erg goed in. Voor de woningcorporaties geldt hetzelfde; ook voor hen leveren de plannen altijd een hoge klanttevredenheid op. Blijkbaar kennen zij dit kunstje onderhand ook erg goed. De vraag die opkomt: is het dan nog

noodzakelijk dat een huurder moet instemmen met de door de verhuurder geplande ingrepen bij een verduurzamingsproject? Is het noodzakelijk dat minimaal 70% van de huurders in moet stemmen om een plan op te kunnen starten? Ik vraag me het af omdat: • De woningcorporatie jaarlijks prestatieafspraken met de gemeente maakt waarin doelstellingen worden afgesproken; • De woningcorporatie jaarlijks afspraken met de Huurders Belangen

Vereniging maakt waarin huurverhoging, onkostenvergoedingen, duurzaamheidsbeleid, etc. worden vastgelegd; • De woningcorporatie de beschikking heeft over middelen als de Vergoedingentabel voor

Labelstappen (afspraken tussen Aedes en de

Woonbond). Voeg daarbij een goede communicatie en informatievoorziening naar de huurders vanuit de corporatie. Als de plannen passen binnen de gemaakte afspraken met gemeente, HBV’s en de geldende beleidsuitgangspunten, dan kan het project de dag na de informatiebijeenkomst voor de huurders starten, of niet soms?

Kan het anders?

Eigenlijk zouden we ieder project aan moeten grijpen om het gedrag van de bewoner sterk te beïnvloeden. Want een project is toch ook een kans om de huurder meer bewust te maken van duurzaamheid? Kunnen we zijn gedrag positief beïnvloeden? Door hem bijvoorbeeld te ‘dwingen’ na te denken over de opties die zijn verhuurder aanbiedt? Dus niet meer de instemming van de huurder ophalen, maar zijn keuze.

Dit zou er als volgt uit kunnen zien: Het plan dat de woning van een energielabel F naar A brengt is de standaard (niveau 2030). Dit vormt de basis van het plan en behoeft geen instemming van de huurder. Maar de verhuurder biedt ook een alternatief aan: van energielabel F naar nul-op-demeter en all-electric (niveau 2050). Voor deze optie betaalt de huurder meer, maar zijn woning is 100% toekomstproof. We voldoen daarmee gelijk op het niveau van de Klimaatdoelstellingen van de overheid richting 2050. De huurder kiest voor 1 van de 2 opties.

Utopie, denk je misschien? Dat kan, maar onder invloed van de huidige prijsexplosie van de energiemarkt kan de huurder weleens veel meer willen dan jij in gedachten hebt. Kortom, scherp je ambitie aan, denk eens creatief na over de mogelijkheden om te versnellen, sla eens een andere weg in. Hoe kun je versnellen? Voor een sector die koploper is in de energietransitie is dat moment nu aangebroken.

Wim Meijer

Meer columns lees je op renda.nl/columns. Ook deze column is daar terug te vinden.