JOSEPH ROTH "Ο δεύτερος έρωτας" by Agra Publications

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 1

J OSEPH R OTH

Ο ΔΕΥ ΤΕΡ ΟΣ Ε Ρ ΩΤΑ Σ Μ Ε ΤΑ Φ ΡΑ Σ Η

Μ Α Ρ Ι Α Α Γ Γ Ε Λ Ι ΔΟΥ

ΕΚΔΟΣ ΕΙΣ ΑΓ ΡΑ Χ ΡΙΣΤΟΥΓ ΕΝΝΑ 2017

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 2

Τὸ παρὸν φυλλάδιο προσφέρεται δωρεὰν μὲ βιβλία τοῦ JOSEPH ROTH ποὺ κυκλοφοροῦν στὶς Ἐκδόσεις Ἄγρα.

Σχέδιο ἐξωφύλλου: Bil Spira, 1938. Τίτλος πρωτοτύπου: D i E

zwEiTE LiEBE

ISBN 978 - 960 - 505 - 308 - 6

γιὰ τὴν ἑλληνικὴ ἔκδοση

Τηλ. 210.7011.461 – FAX 210.7018.649 http : // www.agra.gr, e - mail : info @ agra.gr Facebook: Agra Publications

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 3

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 4

Ὁ Γιόζεφ Ρὸτ μὲ τὴ γυναίκα του Φρὴντλ σ’ ἕνα πάρκο στὰ τέλη τοῦ καλοκαιριοῦ 1925, στὸν Νότο τῆς Γαλλίας.

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 5

Πρόλογος

ια ΦοΡα,

κι ἐνῶ βρισκόμουν σὲ ἐκείνην ἀκριβῶς τὴ ιδιάθεση ποὺ περιφρονεῖ κάθε συναισθηματισμὸ (ἐπειδὴ χρειάζεται ἐπειγόντως λεφτὰ καὶ γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ εἶναι σὲ θέση νὰ βαφτίσει συναίσθημα ἀκόμα καὶ τὴν εὐλάβεια), ὑποσχέθηκα σ’ἕναν ἐκδότη νὰ γράψω τὴν ἱστορία τοῦ πρώτου μου ἔρωτα. Ἦταν μιὰ ἱστορία ποὺ μετροῦσε ἤδη δεκαεφτὰ χρόνια, φυλαγμένη στὴ μνήμη μου σὰν λουλούδι ἀνάμεσα στὶς σελίδες βιβλίου· δὲν εἶχα προσπαθήσει νὰ τὴ δῶ, δὲν τὴν εἶχα ἐνοχλήσει ποτὲ ἐκεῖ στὸ τιμητικό της βάθρο. Ἦταν, ὅπως τὸ εἶπα, στὴ μνήμη μου. Ἀλλὰ ἡ ἀνάμνηση, ποὺ εἶναι κάτι ἄλλο, μιὰ ζωηρή, περίεργη καὶ ἐπιμελὴς ἀδελφὴ τῆς μνήμης, ἡ ἀνάμνηση λοιπὸν δὲν ἔστρεφε ποτὲ τὴν προσοχή της στὸν πρῶτο μου ἔρωτα. Καὶ μόνο ὅταν ἀποφάσισα νὰ τὴν περιγράψω ζωντάνεψε, πῆρε χρῶμα, μπῆκε στὸ παρόν, χρωμάτισε μία μία τὶς ὧρες μου, κι ἦταν λὲς καὶ μ’αὐτὸν τὸν ὡραῖο, ὑπέροχο τρόπο, μὲ μάλωνε, ὅπως μόνο ὁ πρῶτος ἔρωτας μπορεῖ νὰ τὸ κάνει. Κατάλαβα πὼς θὰ μοῦ ἦταν ἀδύνατον νὰ τὸν περιγράψω. Δὲν ἦταν οἱ ἐνδοιασμοὶ ποὺ μ’ ἐμπόδιζαν, ἦταν κάτι περισσότερο: ἕνα εἶδος φόβου, παιδιάστικου, πρωτόγονου, ὄχι προληπτικοῦ – ὅπως ὅταν φοβᾶται κανεὶς μὴν πάθει τίποτα· ὄχι, ἦταν ἕνας φόβος χωρὶς αἰτία, παρόμοιος μὲ [ 5 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 6

τὸ φόβο ποὺ νιώθουμε γιὰ φαινόμενα συνηθισμένα ἀλλὰ ἀκατάληπτα. Κι ὅπως εἶναι δυνατὸν νὰ παρηγορηθεῖ κανεὶς ἀπὸ ἐγωισμὸ καὶ μόνο, κι ἂς ξέρει πὼς εἶναι αὐτὸ φτηνό, ἔτσι θ‘ ἀρκεστῶ κι ἐγὼ στὴν ἱστορία τοῦ δεύτερου ἔρωτά μου, τὴν ὁποία καὶ θὰ σᾶς ἀφηγηθῶ.

Πρῶτο κεφάλαιο

Τὸ κορίτσι ποὺ ἦταν ὁ δεύτερος ἔρωτάς μου ζοῦσε τότε ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, κοντὰ στὸ δάσος ὅπου κάποιες φορὲς πήγαινα περίπατο – ὄχι ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸ δάσος ἀλλὰ ἀπὸ ἀγάπη γιὰ τὸ κορίτσι, ποὺ μὲ τὴ σειρά του σύχναζε στὸ δάσος ἀπὸ ἁγνό, μὴν πῶ σεμνό, ἐνθουσιασμὸ γιὰ τὴ φύση. Ἀφοῦ συναντηθήκαμε δυὸ τρεῖς φορὲς τυχαῖα, ἄρχισα νὰ τὴ χαιρετῶ. Καὶ γιὰ νὰ δοκιμάσω ἂν ἡ σχέση μας μποροῦσε νὰ ὑπάρξει καὶ ν’ ἀναπτυχθεῖ καὶ χωρὶς τὸ δάσος (ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ χρησιμοποιήσω ὡς συνδετικὸ κρίκο πλέον αὐτὸ ποὺ εἶχε σταθεῖ ἡ αἰτία τῆς γνωριμίας μας), βάλθηκα νὰ περιμένω στὸ δρόμο τὶς ὧρες ποὺ τὸ κορίτσι πήγαινε στὴν πόλη – στὸ δρόμο ἀπ’ ὅπου ὑποχρεωτικὰ θὰ περνοῦσε. Μιὰ μέρα ποὺ ὁ δρόμος ἦταν ἔρημος, χαιρέτισα τὸ κορίτσι μ’ ἕνα τόσο ἐπίμονο βλέμμα καὶ κατεβάζοντας τόσο χαμηλὰ τὸ καπέλο μου ὥστε ὁ χαιρετισμός μου ἔγινε φιλοφρόνηση ἀπ’ αὐτὲς ποὺ μόνο σὲ βασίλισσες ἐπιφυλάσσουμε. Περίμενα κάποια ἀντίδραση. Φανταζόμουν ὅτι θὰ σάστιζε, ὅτι θὰ κοκκίνιζε, ὅτι θὰ ντρεπόταν – ὅτι μὲ λίγα λόγια ἡ κατάσταση θά ’τανε τέτοια ποὺ δὲν θὰ χρειαζόμουν πολὺ κουράγιο γιὰ νὰ τῆς μι[ 6 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 7

λήσω. Τὸ κορίτσι, ὅμως, στάθηκε, χαμογέλασε καὶ μοῦ εἶπε: «Γιατί δὲν ἔρχεστε πιὰ στὸ δάσος; Τρεῖς μέρες τώρα δὲν σᾶς εἶδα. Μοῦ λείψατε!» Πρῶτα ἄκουσα τὴ φωνή της, κι ὕστερα, ἐλάχιστα δευτερόλεπτα ἀργότερα, τὰ λόγια της. Λὲς καὶ ἦχος καὶ νόημα δὲν ἔφταναν ταυτόχρονα. Λὲς καὶ ἅπλωνε πρῶτα τὴ φωνή της πρὸς τὸ μέρος μου, κι ὕστερα, πάνω στὴ φωνή, ἔρχονταν τὰ λόγια της, σὰν ἄσπρες φιγοῦρες σὲ σκοτεινὴ πεδιάδα. Γι’ αὐτὸ δὲν βρῆκα τί νὰ τῆς ἀπαντήσω. Εἶπα κάτι, ποὺ μᾶλλον τὴ σάστισε, γιατὶ ἦταν τελείως ἄσχετο. Εἶπα: «Συμβαίνουν αὐτά!» Ἦταν –ἂν ὑποθέσουμε ὅτι σήμαινε κάτι– ἡ τραυλὴ ἔκφραση τῆς ἔκπληξής μου ὅταν ἄκουσα ὅτι τῆς εἶχα λείψει. Κι ἔτσι ἀρχίσαμε τὴν κουβέντα: χωρὶς νὰ μιλᾶμε. Γιατὶ συνόδευσα πολλὴ ὥρα τὸ κορίτσι ἀμίλητος. Ὅταν φάνηκαν τὰ πρῶτα σπίτια τῆς πόλης, εἶπα: «Σᾶς πειράζει νὰ σᾶς συνοδεύσω;» Λὲς κι ὅλος αὐτὸς ὁ δρόμος, ποὺ εἴχαμε ἤδη περπατήσει μαζί, ἦταν μιὰ συνέχεια τῶν συναντήσεών μας στὸ δάσος· λὲς κι ἄρχιζε ἐδῶ μόνο, στὸ ἔμπα τῆς πόλης, ἡ συνοδεία μου. Τῆς εἶπα τὸ ὄνομά μου, μοῦ εἶπε τὸ δικό της. «Τὸ μικρό σας;» ρώτησα. «Τί τὸ θέλετε;» μοῦ ἀπάντησε. Καὶ βρῆκα ἐπιτέλους ἕνα θέμα ποὺ μποροῦσε νὰ μὲ βοηθήσει. Ἂν μοῦ εἶχε πεῖ τὸ μικρό της, θὰ εἶχα μείνει ἴσως βουβός. Ἐπειδὴ μοῦ τὸ ἀρνήθηκε, ὅμως, μοῦ ἔδωσε τὴν εὐκαιρία νὰ τῆς ἐξηγήσω (μὲ τρόπο ποὺ ἤμουν σίγουρος ὅτι ἦταν πνευματώδης) ὅτι τὸ μικρὸ ὄνομα μιᾶς γυναίκας εἶναι πολὺ σημαντικό. Παρ’ ὅλα αὐτὰ δὲν μοῦ εἶπε τὸ μικρό της ὄνομα. Πή[ 7 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 8

γαμε σὲ μερικὰ μαγαζιὰ γιὰ ψώνια. Σταθήκαμε μπροστὰ σὲ πολλὲς βιτρίνες. Μπήκαμε σ’ ἕνα πάρκο καὶ καθίσαμε σὲ μιὰ ἀπόμερη ἀλέα – ὄχι γιατὶ εἴχαμε νὰ κρύψουμε χειρονομίες ἢ λόγια ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ γιὰ νὰ βροῦμε τὸ θάρρος καὶ νὰ κάνουμε αὐτὲς τὶς χειρονομίες, νὰ ποῦμε αὐτὰ τὰ λόγια. Ἦταν ὅλα πράσινα καὶ σκιερὰ καὶ ἥσυχα γύρω μας. Ἀλλὰ ἀκόμα καὶ ὁ βαθὺς ἴσκιος ποὺ βασίλευε ἐκεῖ ἦταν βαρὺς ἀπὸ ἥλιο – τόσο ποὺ ἔνιωθες τὸ βάρος τοῦ φωτὸς κι ἂς μὴν τὸ ἔβλεπες. Ἀπὸ μακριὰ πολὺ ἔρχονταν οἱ θόρυβοι τῆς πόλης, σὰν σημάδια ζωῆς ἑνὸς κόσμου βυθισμένου. Κοντά μας τιτίβιζαν πουλιὰ – καὶ μόλο ποὺ ἤξερα ὅτι ἦταν σπουργίτια εἶπα λὲς κι ἤμουν γνώστης τῆς φύσης: «Καρδερίνα ἦταν». «Σίγουρα τό ’σκασε ἀπὸ τὸ κλουβί της!» εἶπε ἡ κοπέλα· καὶ τίποτα δὲν θὰ μποροῦσε νὰ δείξει καλύτερα τὴ συμπάθειά της πρὸς ἐμένα ἀπ’ αὐτὴ τὴ φοβερὴ προθυμία της ν’ ἀδιαφορήσει γιὰ τὴν ἀλήθεια. Θὰ μποροῦσα νά ’χω πεῖ «καναρίνι» ἢ καὶ «παπαγάλος». Θυμᾶμαι πολὺ καλὰ πὼς καθόμασταν στὸ παγκάκι, στὴν ἀρχὴ στὴ μέση, μετὰ ὅλο καὶ πλησιάζοντας, ὅλο καὶ πιὸ κοντά. Μὰ κάθε φορὰ ποὺ ἐρχόμασταν ἀρκετὰ κοντά, ὥστε νὰ νιώθω τὴ θέρμη της στὸ μπράτσο μου, ὅπως νιώθει κανεὶς μιὰ πρόγευση τῆς χαρᾶς στὸ δέρμα του ὅταν εἶναι ἀκόμα νέος πολύ, ἡ κοπέλα τραβιόταν λίγο πιὸ πέρα, ἀφήνοντας ἀνάμεσά μας τὸν ἀέρα – τὸν ἀέρα ποὺ μοῦ φαινόταν κρύος, κι ἂς ἦταν μιὰ μέρα ζεστή. Σ’ ἐκείνην τὴν ἀλέα δὲν ἔγινε τίποτα. Ὅταν σηκωθήκαμε νὰ φύγουμε, τὸ σούρουπο εἶχε ἀρχίσει νὰ πέφτει στὴν πόλη, κοκκινωπό, χρυσό, μ’ ἕνα τεῖχος ἀπὸ σύννεφα σκουρογάλανα, ξεκάθαρα γραμμένα στὸν δυτικὸ ὁρίζοντα, κι αὐτὸ τὸ πορτοκαλοκόκκινο ποὺ προλέγει ἀέρα γιὰ τὴν [ 8 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 9

ἑπόμενη μέρα· ἕνα πορτοκαλοκόκκινο πού, σὰν νὰ λαχταροῦσα ἀπὸ καιρὸ τὸ φύσημα τοῦ ἀνέμου, μὲ πλημμύρισε ἐνθουσιασμό. Ναί! Ἐπιτέλους, ἀέρας! Ἐπιτέλους. Προχωρήσαμε στὸν σκοτεινὸ δρόμο ποὺ ὁδηγοῦσε στὸ σπίτι της. Δὲν μείναμε στὴν ἴδια μεριὰ τοῦ δρόμου. Ἀλλάζαμε, μιὰ ἀπὸ δῶ καὶ μιὰ ἀπὸ κεῖ, χωρὶς νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς ἔτσι τὸν τραβούσαμε τὸ δρόμο, νὰ μακρύνει. Πίσω ἀπὸ ἕνα φράχτη κάποιο σκυλὶ ἄρχισε νὰ γαβγίζει ἀγριεμένο. Ἡ κοπέλα ἔπιασε τὸ μπράτσο μου. Τὰ γαβγίσματα ἦταν τόσο δυνατὰ ποὺ εἶχε πιστέψει ὅτι τὸ σκυλὶ δὲν βρισκόταν πίσω ἀπὸ τὸ φράχτη ἀλλὰ ἔξω, μπροστά μας. Ἐγὼ ὅμως, ποὺ γιὰ μιὰ στιγμὴ εἶχα τὴν ἴδια σκέψη, δὲν τρόμαξα. Κι ὄχι ἐπειδὴ ὁ ἄντρας εἶναι γενικὰ πιὸ ψύχραιμος ἀπὸ τὴ γυναίκα – ὁ ἄντρας εἶναι ψύχραιμος ὅταν εἶναι ἐρωτευμένος. Κι ἐγὼ ἤμουν ἤδη ἐρωτευμένος. Μιὰ στιγμὴ ἀργότερα ἡ κοπέλα μοῦ εἶπε μὲ φωνὴ σιγανή, μὲ φωνὴ ποὺ ἔμοιαζε μὲ προάγγελο φιλιοῦ, ὅτι τὴν ἔλεγαν Λίζα. Καὶ σὰν νά ’ταν αὐτὸς ὁ λόγος, ἢ ἡ προϋπόθεση, ἀρχίσαμε τότε νὰ φιλιόμαστε, μὲ ὁρμὴ καὶ τρομαγμένοι κι οἱ δύο, λὲς κι ἤμασταν θυμωμένοι· ὄχι σὰν νὰ θέλαμε νὰ δείξουμε τὸν ἔρωτά μας, ἀλλὰ σὰν νὰ θέλαμε ν’ ἀναμετρηθοῦμε, νὰ δοῦμε ποιός ἀπὸ τοὺς δυό μας ἦταν πιὸ δυνατός. Τὸ φιλὶ κράτησε πολύ, κι εἶχε ὣς τὸ τέλος τὴν ἴδια ἔνταση, τὴν ἴδια ὁρμή. Ἔμοιαζε μὲ ἀστραπὴ ποὺ δὲν ἀστράφτει ἀλλὰ λάμπει γιὰ ὥρα. Ἔτσι ἄρχισε ὁ ἔρωτάς μας, καὶ ἔμοιαζε μ’ αὐτὸ ποὺ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ φανταστεῖ, ξέροντας ὅλες τὶς συνθῆκες: τὴ νιότη μας, τὸ καλοκαίρι καὶ τὸ δάσος.

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 10

Δεύτερο κεφάλαιο

Μιὰ μέρα ἡ Λίζα εἶπε ὅτι τὴν ἑπομένη περίμενε ἐπίσκεψη, τὴν ξαδέλφη της ἀπὸ τὴν πόλη. Ἀμέσως ἄρχισα νὰ τὴ μισῶ αὐτὴ τὴν ξαδέλφη – μὲ τὴν ξαφνικὴ ὀργὴ ποὺ κυριεύει κάποιον ὅταν δέχεται θανάσιμη προσβολή. Κι ἀντὶ νὰ σκεφτῶ ἤρεμα μὲ ποιόν τρόπο θὰ μπορούσαμε, παρὰ τὴν παρουσία τῆς ξαδέλφης, νὰ συνεχίσουμε νὰ χαιρόμαστε τὸν ἔρωτά μας –ὅπως θὰ σκεφτόμουν σήμερα, ποὺ εἶμαι τόσο συχνὰ μυαλωμένος κι ἄρα ποτὲ ἐρωτευμένος–, ἔγινα ἔξαλλος κι ἀποχαιρέτισα τὴ Λίζα μὲ μιὰ ψυχρή, ξερὴ χειραψία. Ἡ ξαδέλφη –μοῦ φάνηκε ἄσχημη, κακοντυμένη, δίχως τρόπους, κακιὰ καὶ χαζὴ– ἔμεινε μαζί μας ὀχτὼ μέρες. Συνόδευα τὶς δυὸ κοπέλες, ἔπινα μαζί τους καφὲ καὶ σοκολάτα σὲ ζαχαροπλαστεῖα, τὸ ἴδιο ξένος καὶ γιὰ τὶς δύο. Ἡ Λίζα ἔδειχνε νὰ μὲ ἔχει ξεχάσει σχεδὸν τελείως. Ἔκανε ἀστεῖα σὲ βάρος μου. Κάποιες φορὲς ἄρχιζαν νὰ μιλᾶνε μεταξύ τους ψιθυριστά, μισὴ ὥρα καὶ παραπάνω, σὰν νὰ μὴν ὑπῆρχα. Τραβοῦσαν ἕνα πέπλο σιωπῆς ποὺ μὲ κρατοῦσε ξεκομμένο ἀπ’ αὐτές, καὶ πίσω του κουβέντιαζαν οἱ δυό τους, χωρὶς ἐμένα. Σήμερα ξέρω ὅτι μιλοῦσαν γιὰ πράγματα ἐντελῶς ἀσήμαντα, πράγματα ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ τὰ ποῦν καὶ μπροστά μου χωρὶς καμιὰ δυσκολία. Τὸ ἔμαθα ἀργότερα καὶ θὰ πῶ ἀπὸ ποιόν. Ὅταν ἡ ξαδέλφη ἔφυγε, ἡ Λίζα μοῦ φάνηκε ἀλλαγμένη. Μιλούσαμε, κάποιες φορὲς ἕνα γέλιο πετοῦσε ἀνάμεσά μας σὰν σπάνιο παράξενο πουλί. Ἀλλὰ τὰ λόγια ποὺ λέγαμε μεταξύ μας εἶχαν μιὰ πολὺ ἁπλὴ σημασία, ἦταν [ 10 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 11

αὐτὸ ποὺ ἔλεγαν, ἐνῶ πρὶν τὰ λόγια μας ἦταν σύμβολα· πρὶν δὲν ἦταν ἦχοι, ἦταν πόρτες καὶ πύλες ποὺ ἀνοίγονταν σὲ κόσμους μεγάλους – πύλες ποὺ τὶς βλέπαμε καὶ συχνὰ τὶς διαβαίναμε. Τώρα τὰ λόγια μας ἔμπαιναν στὴν ἀράδα τὸ ἕνα μετὰ τὸ ἄλλο, ὅπως μέσα στὰ λεξικά. Μιὰ φορά, στὸ δάσος, ἔπειτα ἀπὸ μακριὰ σιωπή, ἄρχισα νὰ χαϊδεύω τὸ χέρι της. Τότε ἐκείνη σηκώθηκε ἀμέσως καὶ ἔνιωσα πὼς δὲν εἶχε ἀδικο· γιατὶ τῆς εἶχα πιάσει τὸ χέρι ὄχι μὲ τὸ πάθος τὸ παλιό, ἀλλὰ μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ θυμηθῶ τὸ πάθος ἐκεῖνο. Σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἔχει νιώσει πολὺ εὐτυχισμένος σὲ μιὰ ὁρισμένη πόλη καὶ ἔπειτα ἀπὸ χρόνια ξανάρχεται σ’ αὐτὴν πιστεύοντας ὅτι ἂν ξαναβρεῖ τὸν τόπο θὰ ξαναβρεῖ καὶ τὴν εὐτυχία. Ἀπὸ τότε δὲν ξαναβρεθήκαμε. Φροντίσαμε μάλιστα νὰ τὸ ἀποφύγουμε.

Τρίτο κεφάλαιο

Λίγα χρόνια ἀργότερα συνάντησα στὴν πόλη τὴν ξαδέλφη. Ἀντὶ γιὰ Λίζα, ἐκείνη τὴν ἔλεγαν Μαργκό. Μοῦ ἄρεσε. Ἦταν κομψή, ἔξυπνη, τολμηρή. Εἶχε στὰ μάτια μου τὸν ἀέρα τοῦ μεγάλου κόσμου, στὴ λάμψη τοῦ ὁποίου τότε πίστευα ἀκόμα. Ἡ Μαργκὸ μοῦ εἶπε ὅτι καὶ πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια μὲ εἶχε βρεῖ ἀξιαγάπητο. Γι’ αὐτὸ καὶ κρυφομιλοῦσε μὲ τὴν ξαδέλφη της γιὰ πράγματα ἀσήμαντα, ἀφήνοντάς με ἔξω ἀπὸ τὴν κουβέντα τους. Ἦταν αὐτὸ μιὰ ἀπόδειξη ἔρωτα, εἶπε. [ 11 ]

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 12

Ἀπάντησα πὼς μποροῦσα πιὰ νὰ περιμένω νέες ἀποδείξεις. Ἀνταποκρίθηκε. Καὶ μὲ τὴν ἀνταπόκρισή της ἄρχισε ὁ τρίτος μου ἔρωτας, γιὰ τὸν ὁποῖο δὲν εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ μιλήσω. — Frankfurter Zeitung, 29 Ἰουλίου 1928

Bil Spira (willy Freier): Ὁ Γιόζεφ Ρὸτ ὅπως ζεῖ καὶ πίνει. Παρίσι 1939.

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 13

ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ ΤOY JOSEPH ROTH

« Ο ΔΕΥ

ΤΕΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ », ΣΕ METAΦPAΣH ΜΑΡΙΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΟΥ, ΣΤΟΙΧΕΙΟΘΕΤΗΘHΚΕ KAI ΣΕΛΙ ΔΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΣΤΟ

« ΦΑΣΜΑ » ΑΦΟΙ ΚΑΠΕΝΗ

Κ. & Α. Ο.E. ΟΙ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΓΑΡΓΑΡΩΝΗ. ΤΟ HΛEKTPO NIKO MONTAZ, H ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ Η ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΣΙΑ EΓINAN ΣΤΟ ΛΙΘΟΓΡΑΦΕΙΟ

« ΜΗΤΡΟ

ΠΟΛΙΣ » ΑΕ. ΣE XAPTI FEDRIGONI 80 ΓPAMM. EYPΩΠAΪKO ΣΕ 2.000 ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜ ΒΡΙΟ ΤΟΥ 2017 ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΩΝ ΕΚΔΟ ΣΕΩΝ ΑΓΡΑ. TΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΣΧΕΔΙΑΣΕ KAI ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ἀριθμὸς ἔκδοσης 1.370

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 14

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 15

ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ ο ΘΡΥΛοΣ ΤοΥ αΓιοΥ ΠοΤΗ – 2006

HOTEL SAVOY – 2007

Το ΕΜΒαΤΗΡιο ΤοΥ ΡαΝΤΕΤΣΚΥ – 2009 Η οΜοΛοΓια ΕΝοΣ ΔοΛοΦοΝοΥ ΜΕΣα ΣΕ Μια ΝΥΧΤα – 2011

Η ΚΡΥΠΤΗ ΤΩΝ ΚαΠοΥΤΣιΝΩΝ – 2014

ΒΕΡοΛιΝΕΖιΚα ΧΡοΝιΚα 1920-1933 – 2016

Το ΚαΛΠιΚο ΖΥΓι – Η ιΣΤοΡια ΕΝοΣ ΕΠιΘΕΩΡΗΤΗ ΕΠι ΤΩΝ ΜΕΤΡΩΝ Και ΣΤαΘΜΩΝ – 2017 ΣΤοΝ ΕΚΔοΤΗ ΓΚοΥΣΤαΒ ΚιΠΕΝΧΩΥΕΡ Για Τα ΓΕΝΕΘΛια ΤΩΝ ΠΕΝΗΝΤα ΤοΥ ΧΡοΝΩΝ

Φυλλάδιο ποὺ προσφέρεται μὲ τὰ βιβλία τοῦ Γιόζεφ Ρὸτ – 2006 Σ ΤΕΦαΝ Τ ΣΒαΪΧ αΠοΧαιΡΕΤιΣΜοΣ ΣΤοΝ ΓιοΖΕΦ ΡοΤ – 1939 Φυλλάδιο ποὺ προσφέρεται μὲ τὰ βιβλία τοῦ Γιόζεφ Ρὸτ – 2010 Η ΒΕΛαΝιΔια ΤοΥ ΓΚαιΤΕ ΣΤο ΜΠοΥΧΕΝΒαΛΝΤ

Φυλλάδιο ποὺ προσφέρεται μὲ τὰ βιβλία τοῦ Γιόζεφ Ρὸτ – 2016

V OLKER w EiDERMANN οΣΤαΝΔΗ 1936

ΣΤΕΦαΝ ΤΣΒαΪΧ Και ΓιοΖΕΦ ΡοΤ Το ΚαΛοΚαιΡι ΠΡιΝ αΠο Το ΣΚοΤοΣ – 2016

Ὅλα, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ Κάλπικο ζύγι, σὲ μετάφραση τῆς Mαρίας Ἀγγελίδου

ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ

ΠοΛιΤιΚΕΣ ΕΠιΦΥΛΛιΔΕΣ / Τα ΧΡοΝια ΤΩΝ ΞΕΝοΔοΧΕιΩΝ οι ΕΚαΤο ΗΜΕΡΕΣ / ΦΡαοΥΛΕΣ

FYLLADIO-ROTH-DEYTERH-AGAPH.qxp 19/12/17 20:21 Page 16

«Μιὰ στιγμὴ ἀργότερα ἡ κοπέλα μοῦ μίλησε μὲ φωνὴ σιγανή, μὲ φωνὴ ποὺ ἔμοιαζε μὲ προάγγελο φιλιοῦ. [...] Τὸ φιλὶ κράτησε πολύ, κι εἶχε ὣς τὸ τέλος τὴν ἴδια ἔνταση, τὴν ἴδια ὁρμή. Ἔμοιαζε μὲ ἀστραπὴ ποὺ δὲν ἀστράφτει ἀλλὰ λάμπει γιὰ ὥρα. » Ἔτσι ἄρχισε ὁ ἔρωτάς μας, καὶ ἔμοιαζε μ’ αὐτὸ ποὺ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ φανταστεῖ, ξέροντας ὅλες τὶς συνθῆκες: τὴ νιότη μας, τὸ καλοκαίρι καὶ τὸ δάσος. [...]»

Τ Ο Π Α Ρ ΟΝ Φ ΥΛ Λ Α Δ Ι Ο Π Ρ ΟΣ Φ Ε Ρ Ε ΤΑ Ι Μ Ε ΤΑ Β Ι Β Λ Ι Α Τ ΟΥ Γ Ι Ο Ζ Ε Φ Ρ Ο Τ Τ Ω Ν Ε Κ ΔΟΣ Ε Ω Ν Α Γ ΡΑ

Ε Κ Τ ΟΣ Ε Μ Π Ο Ρ Ι ΟΥ