Μάρτιος ‘15
Βρισκόμαστε στο μέσο ενός ενεργειακού πολέμου που διεξάγεται μεταξύ Ρωσίας, Ευρώπης και Αμερικής. Η Ευρώπη προσπαθεί να καλύψει τις συνεχόμενες αυξανόμενες ανάγκες της σε φυσικό αέριο φτιάχνοντας νέους αγωγούς, όπου θα προμηθεύεται το φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα του Καυκάσου (αγωγός ΤΑΡ, ΤΑΝΑΡ, κάθετος διάδρομος, δίκτυο νοτίου Καύκασου), και των αραβικών περιοχών (αγωγός East Med Pipeline Ελλάδα, Αίγυπτος, Κύπρος, Ισραήλ), (εικ1). Μια διέξοδος που σκοπό έχει να καταστήσει την Ευρώπη όσο το δυνατό γίνεται ανεξάρτητη από το ρωσικό αέριο, που ανοιγοκλείνει την στρόφιγγα λόγω των πολιτικών εξελίξεων και του ενεργειακού της επικρατισμού. (ΕΙΚ. 1) 4. Αγωγός Κάθετου Διαδρόμου Ελλάδας Βουλγαρίας (IGB), 6.Πλωτός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη (ΑΣΦΑ), 8. Πλωτός σταθμός LNG στην Καβάλα, 9. Αδριατικός Αγωγός (TAP, Trans Adriatic Pipeline), 10. Αγωγός διασύνδεσης Ελλάδας- Ιταλίας, (IGI Poseidon), 11.Διακρατικός αγωγός Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου (Est Med Pipeline), 12. Σταθμός συμπίεσης Φ.Α. στους Κήπους Αλεξανδρούπολης.
Αν και τρομερά ενοχλημένη από τις Ευρωπαϊκές κυρώσεις η μη συμμορφωμένη Ρωσία, ψάχνει πρόσθετους ενεργειακούς διαύλους ώστε να κρατήσει το προϊόν της ανταγωνιστικό και σε υψηλή ζήτηση. Δημιουργώντας την ουκρανική κρίση (με την απόσχιση της Κριμαίας και τον Ουκρανικό εμφύλιο) εκμεταλλεύεται το ρωσόφιλο πληθυσμό της ανατολικής Ουκρανίας για να έχει ακόμη ένα ενεργειακό
άνοιγμα στην Ευρώπη. Οι κυρώσεις των Ευρωπαίων όμως καθιστούν δύσκολη την υλοποίηση του δαπανηρού προς κατασκευή Ρώσικου αγωγού South Stream με αποτέλεσμα την προσωρινή αναβολή του. Η Ρωσία πλέον στρέφεται προς την Τουρκία που αν και έχουν μεταξύ τους μεγάλες διαφορές λόγω του ανατολικού ζητήματος, αποφασίζουν μια νέα γεωστρατηγική ενεργειακή πολιτική εκμετάλλευσης των καυκάσιων υδρογονανθράκων μέσω του αγωγού Turkish Stream (εικ2). Η όλο και περισσότερο ενεργειακά ανεξάρτητη Αμερική είναι η μοναδική κερδισμένη χώρα μέσα από αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι. Το ότι οι ΗΠΑ αυξάνουν την ενεργειακή τους ανεξαρτησία, σημαίνει ότι είναι λιγότερο ευάλωτες σε πιθανή μείωση των εισαγωγών και ενδεχομένως σε αυξομειώσεις των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Μιλάμε για τη συνέχεια ενός ψυχρού οικονομικού πολέμου. Έτσι η Ευρώπη, βλέποντας τις κινήσεις της Ρωσίας, αποφασίζει να επισπεύσει τα ενεργειακά της σχέδια και μέσω των κυρώσεων για το Ουκρανικό ζήτημα να εμποδίσει το ρωσικό αέριο. Τελικός σκοπός των Ευρωπαίων είναι να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της διακύμανσης της τιμής του φυσικού αερίου με την δημιουργία νέων αγωγών τροφοδοσίας. Οι νέοι αγωγοί που πηγάζουν από το Αζερμπαϊτζάν και τις Αραβικές χώρες έρχονται να προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες αγωγούς όπως αυτοί του ΤΑΡ, του κάθετου διάδρομου (σύνδεση με Ρουμανία, Βουλγαρία) και του East Med Pipeline (διακρατική συμφωνία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου), (εικ2). Σε όλο αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι η Ελλάδα, όμηρος των πολιτικών εξελίξεων που η ίδια επέλεξε και μέσα από τον διαρκή πολιτικό και οικονομικό εξευτελισμό της λιτότητας και των μνημονίων, ξεπούλησε τα πάντα και μετατράπηκε σε μια άβουλη χώρα, έτοιμη να δεχτεί το καθετί που θα της επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μεγάλα ενεργειακά έργα με σοβαρούς γεωπολιτικούς και περιβαλλοντολογικούς κινδύνους εγκρίθηκαν αψηφώντας τη ζωή των κατοίκων αλλά και το ίδιο το περιβάλλον. Πίσω όμως από αυτήν την εξωτερική πολιτική της συμμετοχής της χώρας σε διακρατικές συμφωνίες και των πολιτικών παιχνιδιών με τις ΑΟΖ (Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες), αυτό που προσπαθούσε να κάνει το Ελληνικό κράτος
(ΕΙΚ2) 1. Αγωγός South Stream, 2. Αγωγός Turkish Stream, 3. Αγωγός TAP, 4. Αγωγός Nabucco, 5. Γραμμή τροφοδοσίας μέσω πλοίων AGRI (Γεωργία- Ρουμανία), 6. Αγωγός ΤΑΝΑΡ (σύνδεση με ΤΑΡ), 7 Πλωτός Σταθμός LNG στην Καβάλα, 8. Πλωτός Σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη.
τον παγκόσμιο χάρτη και οι εξουσιαστές είναι έτοιμοι να πατήσουν επί πτωμάτων. Ο έλεγχος της διεθνούς αγοράς των υδρογονανθράκων σημαίνει έλεγχο της παγκόσμιας εξουσίας πράγμα που συνεπάγεται πως οι εξουσιαστές θα κάνουν ό,τι χρειαστεί για να τον αποκτήσουν. Ερχόμενοι τώρα στα της ενδοχώρας και συγκεκριμένα στην Καβάλα, παρατηρούμε μια χρόνια επιμονή των μεγαλοκαρχαριών να μετατρέψουν την Ελλάδα και συγκεκριμένα την περιοχή μας σε ένα ενεργειακό κέντρο, ή πιο σωστά σε ένα ενεργειακό κυκλοφοριακό σταυροδρόμι. Διακρατικές συμφωνίες και μελέτες έχουν υπογραφεί από τις αρχές του 1990 για τον τόπο μας. Ανά διαστήματα προσπάθησαν να εγκαταστήσουν και προσπαθούν ακόμη, διάφορα μεγάλα έργα όπως οι δεξαμενές υγρών καυσίμων, το εργοστάσιο λιθάνθρακα, τους πλωτούς σταθμούς υγροποιημένου φυσικού αερίου, διάφορα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και πάει λέγοντας. Η αρχή όμως έχει γίνει με την έγκριση από την Ελληνική κυβέρνηση του Αδριατικού αγωγού ΤΑΡ, ένα έργο που θα ανάψει το πράσινο φως σε πολλές ακόμη ενεργειακές επενδύσεις.
είναι να επισκιάσει την παρούσα οικονομική κατάσταση, χρησιμοποιώντας μια εθνικοπατριωτική εξωτερική πολιτική και ρίχνοντας στάχτη στα μάτια μέσω του Ελληνικού ιμπεριαλισμού. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν η προηγούμενη κυβέρνηση (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), διεκδικούσε τα γεωπολιτικά και οικονομικά οφέλη της, ώστε να επιβληθεί στα γειτονικά κράτη- ανταγωνιστές, ξεκινώντας μια μάχη επίδειξης ισχύος που βασίζεται σε ψεύτικους θεατρινισμούς. Μέσω της οικονομικής εξαθλίωσης, της οικονομικής τρομοκρατίας (πτώχευσης, πολιτικής αστάθειας) και πάνω απ’ όλα της καταστολής, σε αυτό που πραγματικά στοχεύει το κράτος είναι να μας καθηλώνει ώστε να μην μπορούμε ή ακόμη καλύτερα να φοβόμαστε να αντιδράσουμε. (εικ3)
Έπειτα από την έγκριση του αγωγού και το ψευτοπαζάρεμα της αλλαγής όδευσης για να διχάσει και να κατακερματίσει τους αντιστεκόμενους κατοίκους της Καβάλας, βλέπουμε να βγαίνουν στην επιφάνεια οικονομικές προσφορές και συμφωνίες του παγωμένου θέματος των πλωτών δεξαμενών LNG. Με την έγκριση και δημοσίευση των Ευρωπαϊκών κονδυλίων που αφορούν τις εγκαταστάσεις αυτές οι επενδυτές κλείνουν το μάτι στην Ελληνική κυβέρνηση, να πράξει τα αυτονόητα. Να καταπατήσει δηλαδή νόμους, να ξεκινήσει δημοπρασίες εταιριών, να εγκρίνει μελέτες, να δωροδοκήσει ιδιοκτήτες γης και να αμολήσει τα σκυλιά της για να εγκριθούν και να διεξαχθούν με ασφάλεια τα έργα τους.
(ΕΙΚ3) Τα αγροτεμάχια της Κυπριακής ΑΟΖ και οι εταιρίες που έχουν αγοράσει κάποια από αυτά, γύρω από τα κοιτάσματα της Αφροδίτης και του Λεβιάθαν.
Οι διακρατικές συμφωνίες και οι κοινοπραξίες των εταιριών, ανεξαρτήτως χώρας, έχουν ήδη βάψει με αίμα την γεωπολιτική σκακιέρα της Ευρώπης. Τα ενεργειακά δίκτυα ματώνουν
Ταυτόχρονα παρατηρούμε μια σειρά από διάφορα μεγάλα ενεργειακά έργα να έρχονται στην επιφάνεια και να ξετυλίγεται έτσι σιγά σιγά το κουβάρι όλου αυτού του περίεργου ενδιαφέροντος για την ανάπτυξη της περιοχής μας. Μία από αυτές τις επενδύσεις που έχουν ανακοινωθεί πέρα των πλωτών δεξαμενών, είναι και αυτή της σύνδεσης του εμπορικού λιμανιού της Καβάλας Φίλιππος Β’ με το σιδηροδρομικό δίκτυο του ΟΣΕ, και αυτό με την σειρά του με το σιδηροδρομικό δίκτυο της Βουλγαρίας δημιουργώντας την γραμμή Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Μπουργκάς. Το επόμενο κομμάτι του παζλ έρχεται να συνδεθεί μέσω του οργανισμού ξεπουλήματος γης ΤΑΙΠΕΔ, του “κτήματος” της φυσικής αποθήκης κοιτάσματος που βρίσκεται στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις δυτικά της Θάσου γνωστές ως πλατφόρμα “Κάπα”. Μια φυσική αποθήκη χωρητικότητας 1 δις κυβικών, που από μόνη της μπορεί να μην σημαίνει πολλά. Σε συνδυασμό όμως με όλα αυτά τα ενεργειακά έργα που πάνε να εγκρίνουν, είναι μια υπολογίσιμη ποσότητα. Κάποιος θα αναρωτιόταν τι σχέση έχουν όλα αυτά με
τον αγωγό ΤΑΡ, γιατί να φτιάξουν πρόσθετες πλωτές και υπόγειες δεξαμενές, σιδηροδρομικά δίκτυα και διάφορα ενεργειακά εργοστάσια; Μα φυσικά γιατί η έγκριση του αγωγού ΤΑΡ αφορά την πρώτη φάση, αυτή της γρήγορης κάλυψης της Ευρώπης με φυσικό αέριο για να προλάβουν και να αποκλείσουν οριστικά τους ανταγωνιστικούς αγωγούς Ρωσικών συμφερόντων South Stream ή Turkish Stream. Η δεύτερη φάση του αγωγού ΤΑΡ αφορά την αύξηση του φυσικού αερίου που θα διοχετεύεται στην Ευρώπη. Δηλαδή οι αγωγοί φτιάχνονται για να επιτρέπουν την δυνατότητα διπλασιασμού της χωρητικότητας (από 10 δις κυβ. σε 20 δις κυβ.), την σύνδεση με τον Βουλγάρικο αγωγό τροφοδοσίας της Ευρώπης στην περιοχή της Κομοτηνής(αγωγός Nabucco ή κάθετος διάδρομος), τους πρόσθετους πλωτούς σταθμούς υγροποιημένου αερίου (σε Καβάλα και Αλεξανδρούπολη, δυναμικής περίπου 3-5 δις κυβ. η κάθε εγκατάσταση) και της φυσικής αποθήκης στην “Κάπα” (χωρητικότητας 1 δις κυβ). Στην αθώα αυτή ενεργειακή ενίσχυση του Ευρωπαϊκού φυσικού αερίου έρχεται να προστεθεί και ο αγωγός διακρατικής συμφωνίας των χωρών Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αίγυπτος, γνωστός ως αγωγός East Med Pipeline που θα ενωθεί με την γέφυρα αγωγό σύνδεσης της Ευρώπης (Ελλάδας, Ιταλίας) τον επίσης υπό κατασκευή αγωγό, IGI Poseidon. (εικ5) Μάλιστα στον πλωτό σταθμό LNG που προορίζεται για την Αλεξανδρούπολη δόθηκε άδεια εγκαταστάσεων και επίσημα από το ΥΠΕΚΑ στην εταιρία GASTRADE για την κατασκευή του ανεξάρτητου συστήματος φυσικού αερίου (ΑΣΦΑ). (εικ5) (ΕΙΚ4) 1. Ο Αγωγός ρωσικού Φ.Α. που λειτουργεί ήδη στην χώρα, 2. ο αγωγός ρωσικού Φ.Α. εισέρχεται στην Ελλάδα από τον Προμαχώνα της Δράμας και τους Κήπους στον Έβρο, και καταλήγει στην Ρεβυθούσα, 3. Ο Αγωγός ΤΑΡ, Ο Αγωγός Κομοτηνής Θεσπρωτίας μέρος του δια συνδετήριου αγωγού IGI Poseidon, 5. Ο κάθετος διάδρομος που θα συνδέσει τον αγωγό ΤΑΡ με την Βουλγαρία και την Ρουμανία από την Κομοτηνή (IGB), 6. Ο πλωτός σταθμός LNG στην Καβάλα, 7. Ο πλωτός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη.
μέτρα ασφαλείας που μας παρουσιάζονται στην πρώτη φάση κατασκευής του αγωγού ΤΑΡ όχι απλά δεν επαρκούν, αλλά θα έχουμε μια ενεργειακή βόμβα μέσα στα ίδια μας τα πόδια. Πόσο μάλλον όταν οι υδρογονάνθρακες αποτελούν πλέον την βασικότερη αιτία πολέμου και διπλωματικών επεισοδίων. Σας αφήνουμε να φανταστείτε το ανατολικό ζήτημα σε Βαλκανικά εδάφη. Για όλα αυτά η Ελλάδα δεν προβλέπεται να πάρει τίποτα. Η Καβάλα και γενικότερα η Βορειοανατολική Ελλάδα μετατρέπεται σε ένα κύριο γεωπολιτικό στόχο για τους “ενδιαφερόμενους”. Η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να πετύχει την προσέλκυση ξένων επενδυτών για το ξεπούλημα και την αποκρατικοποίηση των δημόσιων εταιριών διανομής, διαχείρισης και παροχής φυσικού αερίου (ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ). Αυτή είναι φυσικά και η έξοδος της χώρας, που μας έλεγε ο Αντωνάκης ,στις αγορές. Το ξεπούλημα γης, οι ιδιωτικοποιήσεις και η επιστροφή στων εργασιακό μεσαίωνα. Είναι η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων και των απαλλοτριώσεων όπου οι ξένοι επενδυτές θα έρθουν στην Ελλάδα για να βοηθήσουν την χώρα να αναγεννηθεί... Ας μην πηγαίνουμε όμως μακρυά, καθώς η παρούσα πλέον κυβέρνηση της αριστεράς έχει πάρει ξεκάθαρη θέση πάνω σε αυτά τα ενεργειακά ζητήματα. Σύμφωνα λοιπόν με την βουλευτή Νάντια Βαλαβάνη, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλά δεν είναι αντίθετος σε αυτό το ενεργειακό κόλπο, αλλά οι μόνοι όροι που θέτουν είναι αυτοί της κρατικοποίησης των δημόσιων εταιριών διαχείρισης και παροχής φυσικού αερίου. Όλα τα άλλα περί περιβαλλοντολογικού και γεωστρατηγικού κινδύνου ούτε λόγος. Όμοια και για τον περιφερειάρχη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης Γιώργο Παυλίδη, που σαν όρο έχει την δημιουργία σταθμών παροχής φυσικού αερίου και μιας εταιρίας διαχείρισης του τοπικού δικτύου (Ε.Π.Α.) στις έξι πόλεις, αψηφώντας επίσης τους φυσικούς και γεωπολιτικούς κινδύνους. Είναι αξιοσημείωτο να αναφέρουμε πως η κυβέρνηση του Σαμαρά στην προσπάθεια της να πείσει την χώρα ότι αυτά τα έργα είναι μείζονος σημασίας, χρησιμοποίησε εκβιαστικά επιχειρήματα. Δηλαδή ότι αν δεν πραγματοποιηθούν οι διακρατικές συμφωνίες και οι επενδύσεις αυτές, θα υπάρχουν οδυνηρές συνέπειες στην εξωτερική πολιτική. Αυτές οι συνέπειες δεν είναι τίποτα άλλο από τις συνήθεις εκβιαστικές απειλές για τις σχέσεις τις Ελλάδας με την Τουρκία που συνήθως συνοδεύονται και από κάποιο θερμό επεισόδιο (παραβιάσεις εναερίου χώρου, ερευνητικό πλοίο Μπαρμπαρόσα, βραχονησίδες και λοιπά), η έξοδος από το ευρώ και γενικά η καταστροφή και κατεδάφιση της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας της χώρας. Άλλωστε αυτή είναι και η επίσημη επιχειρηματολογία του Ελληνικού κράτους, η κινδυνολογία και οι εκβιασμοί.
Αν μελετηθούν προσεκτικά όλες αυτές οι επενδύσεις, μιλάμε συνολικά για περίπου 35 δις κυβικά τον χρόνο. Άρα όλα αυτά τα
Εντύπωση σε αυτούς τους εθνικό- πατριωτικούς παραλληλισμούς μας έκανε και η αναφορά φιλοκυβερνητικής
ιστοσελίδας, όπου γίνεται αναφορά για το ακροδεξιό παρελθόν του πρωθυπουργού της Τουρκίας και τις εχθρικές του βλέψεις απέναντι στο Ελληνικό κράτος. Θα προτείναμε να κοιταχτούν στον καθρέφτη. Είναι αχαριστία να μιλάς για τους άλλους όταν η δική σου πολιτική κατάσταση βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση. Δεν είναι και λίγοι οι νοσταλγοί πολιτικοί του ναζισμού και της εφταετίας (Άδωνις, Πλεύρης, Δένδιας, Βορίδης, Μπαλτάκος, κλπ) στην Ελλάδα, που πολλοί από αυτούς ακόμα βρίσκονται μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο. Και ας έρθουμε και ακόμα πιο κοντά, γιατί αν δεν παινέψουμε το σπίτι μας θα πέσει να μας πλακώσει, ας μην ξεχνάμε και το ακροδεξιό κατάλοιπο, πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου Καβάλας, τον κ. Γραμμένο. Η ακροδεξιά χίμαιρα είναι αηδιαστική και αποκρουστική από όπου κι αν προέρχεται. Οι μεσαιωνικές αντιλήψεις αυτοπροβάλουν την μοναδικότητα τους, ενώ οι ακροδεξιές γεωστρατηγικές τους πολιτικές έχουν να μας προσφέρουν μόνο πολέμους, εμφύλιους με εκατομμύρια θύματα και πρόσφυγες. Όσο αφορά την επικινδυνότητα του αγωγού, πιστεύουμε πως οι κίνδυνοι, τόσο από την διέλευση του αγωγού ΤΑΡ, όσο και από τις εγκαταστάσεις οποιουδήποτε σταθμού συμπίεσης ή πλωτών δεξαμενών είναι γνωστές σε όλους. Δεν χρειάζεται να μιλάμε για παρελθοντικά ατυχήματα σε αγωγούς φυσικού αερίου και εγκαταστάσεις, όπου η τεχνολογία ήταν πιο παλιά. Ο αριθμός ατυχημάτων παραμένει σταθερός παρά την πάροδο του χρόνου και τα ασφαλέστερα προηγμένα μέτρα και συστήματα ασφαλείας που εφαρμόζουν. Πόσο μάλλον όταν αυτά ενισχύονται από τις ιδιότροπες περιοχές με έντονες γεωλογικές καθιζήσεις, όπως τα Τενάγη των Φιλίππων στη περιοχή μας. Οι καταστροφές στον οικονομικό τομέα που θα προκαλέσουν αυτές οι επενδύσεις, είναι πολύ πιο άμεσες και δεν συγκρίνονται με τα εθνικά δήθεν οφέλη και τις θέσεις εργασίας που ‘θα’ μας προσφέρουν οι κοινοπραξίες και τα έργα τους. Ζημιές τόσο σε χερσαίο επίπεδο (καταστροφή καλλιεργήσιμης γης και κτηνοτροφίας, τουριστικών αξιοθέατων, θέσεων εργασίας και δραστηριοτήτων σε δάση) όσο και σε θαλάσσιο επίπεδο (τουρισμός, αλιεία κ.α.). Οι θέσεις εργασίας, τα επαγγέλματα και οι περιουσίες που θα θιχτούν, θα είναι πολύ περισσότερα από αυτά που προσφέρουν και μάλιστα με συνέπειες καταστροφικές σε βάθος χρόνου. Είναι γνωστό πως η βαριά βιομηχανία της χώρας είναι ο τουρισμός και η αγροτιά. Μόνο που οι ενεργειακές επενδύσεις δεν μπορούν να θεωρηθούν θετικοί παράγοντες για την ντόπια οικονομία, ποιος θα ήθελε άλλωστε να πάει για τουρισμό σε μια ακόμα Ρεβυθούσα; Οι μόνοι που θα βγουν κερδισμένοι από αυτή την ιστορία είναι οι εταιρίες σεκιούριτι καθώς και τα κόμματα και οι σύλλογοι που τους αντιπροσωπεύουν. Όπως είναι η Χρυσή Αυγή και οι πατριωτικοί σύλλογοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την περίπτωση της εταιρίας χρυσού El Dorado και του στρατού των σεκιουριτάδων, που έπαιρναν και έδιναν συγχαρητήρια με την
ηγεσία της Χ.Α., ενώ οι κάτοικοι της Χαλκιδικής συγκρούονταν με τα σκυλιά του κράτους προσπαθώντας να εμποδίσουν την καταστροφή του δάσους των Σκουριών. Εκεί δεν προσέξαμε να ζητούν οι κάτοικοι αλλαγή τοποθεσίας, κατανοώντας από την πρώτη στιγμή πως η καταστροφή θα ήταν ίδια σε όποιο σημείο της περιοχής και αν γινόταν. Η κοινοπραξία στην προσπάθεια της να κάμψει την αντίσταση που συναντά και να πείσει τον πληθυσμό της Καβάλας (και όχι μόνο), ξεκίνησε έναν προπαγανδιστικό πόλεμο μέσω ραδιοφώνων, τηλεοράσεων και έντυπου υλικού υποσχόμενη γενναίες αποζημιώσεις σε αγρότες και κτηνοτρόφους. Γίνεται λόγος για σεβασμό στο περιβάλλον, για επενδυτικά έργα που πληρούν τα διεθνή πρότυπα προστασίας, αυστηρούς περιβαλλοντολογικούς όρους και ασφαλή υλικά κατασκευής. Μια βιτρίνα άπειρου κάλους με λουλουδάκια, όρκους και υποσχέσεις. Μιλούν για αποζημιώσεις των αγροτών και για αποπληρωμή της απαλλοτριωμένης γης. Και όλα αυτά γιατί ο αγωγός ΤΑΡ έχει σχεδιαστεί για να περάσει μέσα από υψηλά γόνιμη και καλλιεργήσιμη γη. Ο εξουσιοδοτημένος μηχανικός του αγωγού έχει αρχίσει να ζητάει τίτλους και συμβόλαια ιδιοκτησίας, που σημαίνει ότι η κοινοπραξία δεν πρόκειται να αλλάξει όδευση. Η αποζημίωση θα έχει κριτήριο στο ότι προσφέρεις στην ανάπτυξη και την οικονομική αναβάθμιση της χώρας και έτσι δεν θα χρειάζεται να σου υποσχεθούν και πολλά. Σε όσους φυσικά δεν τα βρουν οικονομικά προβλέπονται γενναίες απαλλοτριώσεις εις το όνομα του εθνικού συμφέροντος της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως οι μελέτες της κοινοπραξίας για τον ΤΑΡ έγιναν σε χαλικόδρομους και όχι σε καλλιεργήσιμη γη. Φυσικά δεν γνωρίζουμε αν αυτό έγινε εσκεμμένα ή λόγω προχειρότητας. Επίσης, η επιμονή της εταιρίας να περάσει ο αγωγός πάση θυσία από συγκεκριμένη περιοχή της Δράμας (υψηλή σε περιεκτικότητα λιγνίτη), δεν είναι διόλου τυχαίο. Και αυτό επειδή όταν μια εταιρία εγκαθίσταται σε μια περιοχή και αποκτά τίτλους ιδιοκτησίας, γίνεται μελλοντικός χειριστής του ορυκτού πλούτου με ότι αυτό συνεπάγεται. Η τοπική κοινωνία μέσω των δήμων και κάποιων διάσπαρτων αντιδράσεων προσπαθεί να σταθεί απέναντι σε αυτό τον κολοσσό του καπιταλισμού. Ο δήμος προσπάθησε να εμποδίσει έστω και προσωρινά τις αποφάσεις της αδειοδότησης του αγωγού μέσω του Συμβουλίου Της Επικρατείας, ενώ διάφοροι φορείς και πολιτικά κόμματα προσπαθούν να πείσουν τους πόντιους Πιλάτους της τοπικής εξουσίας να πάρουν θέση. Δεν έχουμε αυταπάτες, δεν περιμένουμε ούτως ή άλλως τίποτα από αυτούς, πόσο μάλλον σε ένα παιχνίδι που είναι από καιρό προσχεδιασμένο και συμφωνημένο απέναντι σε ένα κρατικό σύστημα που πουλά και τα τελευταία απομεινάρια αξιοπρέπειας. Όσον αφορά τους δήμους, είμαστε σίγουροι πως όταν τα αφεντικά τους θα βγάλουν δόντια και θα πέσουν οι υποσχέσεις τότε θα αλλάξουν και αυτοί στρατόπεδο, όπως
κάνανε άλλωστε πάντα. Μάλιστα πολλές από τις αποφάσεις, όπως αυτή της αναβολής των εγκαταστάσεων των πλωτών δεξαμενών LNG, πάρθηκε σε προεκλογική περίοδο, όπως επίσης σε προεκλογική περίοδο πάρθηκαν και οι θέσεις των ντόπιων πολιτικών και κομμάτων για την διέλευση του αγωγού ΤΑΡ. Ένα μεγάλο μέρος των φορέων και των αντιστεκόμενων δυνάμεων, πιστεύουν πως προτείνοντας μια διαφορετική όδευση για τον αγωγό θα πετύχαιναν μια επένδυση λιγότερο επικίνδυνη και επιβλαβή. Το μόνο που πετυχαίνουν είναι να σώσουν τα δικά τους χωράφια και να ρίξουν το άμεσο πρόβλημα σε τρίτους. Επιπλέον, με την αλλαγή της όδευσης ουσιαστικά δεν ακυρώνονται τα μελλοντικά ενεργειακά τους σχέδια, που είναι πολλά περισσότερα και πιο επιβλαβή τόσο σε χερσαίο όσο και σε θαλάσσιο επίπεδο. Δεν πρόκειται για παράδειγμα να κερδίσουμε την μη εγκατάσταση πλωτών σταθμών LNG από την στιγμή που θα περνάει ο αγωγός από εκεί κοντά όποια και να είναι η όδευση του. Έτσι αξίες όπως αυτή της αλληλεγγύης και της ενότητας χάνονται μεταφέροντας το πρόβλημα και αγνοώντας τις επιπτώσεις που θα υποστούν οι νέοι πληγέντες. Οι γεωπολιτικές επιπτώσεις όμως, είναι κάτι για το οποίο θα επιβαρυνθεί όλος ο Ελλαδικός πληθυσμός, πράγμα που μετατρέπει τον αγώνα αυτό σε υπόθεση όλης της χώρας και όχι μόνο των κατοίκων των περιοχών που θα έχουν άμεσο πρόβλημα, είτε μέσω της όδευσης του αγωγού είτε μέσω σταθμών και εργοστασίων που σχεδιάζονται. (ΕΙΚ5)
Είναι πλέον ξεκάθαρα και θρασύτατα τα γεωπολιτικά τους σχέδια, πόσο μάλλον όταν παραδέχονται τον συσχετισμό τους δημόσια. Οι γεωπολιτικοί και περιβαλλοντολογικοί λόγοι είναι πιο σοβαροί από ποτέ ιδίως όταν πρόκειται για ένα θέμα που αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες πολέμου ανά την υφήλιο. Η Ελλάδα έχει διαλέξει γεωστρατηγικό στρατόπεδο και είναι αυτό του συναινετικού εταίρου που θα κάνει τα πάντα για να είναι ανάμεσα στους καταπιεστές που εκμεταλλεύονται την δυστυχία και το πόνο των φτωχών θυσιάζοντας τα πάντα. Είναι αυτό που εξευτελίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, επιβάλλει τον εργασιακό μεσαίωνα, καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλακίζει και καταστέλλει οποιονδήποτε αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο. Ο μόνος τρόπος για να εμποδίσουμε τα σχέδια των μεγαλοκαρχαριών της Ευρώπης είναι να αρνηθούμε κάθε παρέμβαση, τόσο στον δικό μας τόπο όσο και στων γύρω
χωρών. Η αλληλεγγύη και η παράλληλη δράση με όλα τα μέσα θα πρέπει να είναι υπόθεση όλων μας, τόσο των Ελλήνων όσο και των Τούρκων, των Βουλγάρων, των Αλβανών και του κάθε αγωνιζόμενου ανθρώπου που αρνείται να γίνει υποχείριο στα χέρια των καταπιεστών. Οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης και των Σερρών (όπου στις περιοχές τους πέρα από τον αγωγό σχεδιάζονται και σταθμοί συμπίεσης), θα πρέπει να ενωθούν με τις υπόλοιπες περιοχές της Ξάνθης, της Δράμας και της Κομοτηνής. Με τα χρόνια αγωνιστήκαμε ενάντια σε κάθε επένδυση που ήθελε την υποβάθμιση της ζωής μας, από τις αποθήκες υγρών καυσίμων στην Βάσοβα και το εργοστάσιο του Λιθάνθρακα, μέχρι τις πλωτές δεξαμενές LNG στον κόλπο της Καβάλας. Σε καμία περίπτωση δεν αντισταθήκαμε με γνώμονα κάποια εναλλακτική επένδυση, γιατί γνωρίζαμε τα βρώμικα σχέδια τους και ξέραμε ότι αν προτείναμε κάτι εναλλακτικό θα υπογράφαμε την καταδίκη μας. Και πάνω απ’ όλα γιατί ήμασταν και είμαστε ενάντια σε κάθε προοπτική ανάπτυξης που καταστρέφει το περιβάλλον, καταπατά την αξιοπρέπεια και υποβαθμίζει την ζωή μας. Βλέπουμε το μέλλον μας μέσα από τους αγώνες των κατοίκων της Χαλκιδικής να πλησιάζει ολοένα και περισσότερο. Η ποιότητα και το μέλλον της ζωής μας κρίνεται από αυτό το έργο. Μάλιστα για να σας αποδείξουμε πως όλοι μαζί μπορούμε σας παραθέτουμε τον παρακάτω επίλογο ενός άρθρου μιας φιλοκυβερνητικής ιστοσελίδας “Via Diplomacy” που λέει: “Για τους ανωτέρω, λοιπόν, λόγους πρέπει να ξεπερασθούν γρήγορα οι όποιες αντιδράσεις υπάρχουν από ομάδες και οργανώσεις με περιβαλλοντικές ή οικολογικές ευαισθησίες με σωστές και τεκμηριωμένες μελέτες που θα εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη και ασφαλή όδευση του νέου αγωγού ΤΑΡ αλλά και την ολοκλήρωση εκείνων των έργων υποδομής που θα εξασφαλίσουν στην Ελλάδα το στρατηγικό πλεονέκτημα της ενεργειακής επάρκειας”. Πηγές: ViaDiplomacy.gr EnergyPress .grtap-ag.gr
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ, ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑ Το τελευταίο διάστημα οι εξελίξεις στο ενεργειακό ζήτημα τρέχουν ραγδαίως δημιουργώντας μια εκρηκτική κατάσταση. Το Ουκρανικό ζήτημα συνεχίζει να αποτελεί μήλο της έριδος μεταξύ Ε.Ε. και Ρωσίας. Παράλληλα οι αλληλοκυρώσεις που θέτουν μεταξύ τους έχουν ως αποτέλεσμα το ανοιγοκλείσιμο των στροφίγγων του Ρωσικού φυσικού αερίου, γεγονός που προκαλεί σημαντικά πλήγματα στην ενεργειακή οικονομία μέσω των αυξομειώσεων της τιμής των υδρογονανθράκων. Συγχρόνως, τα θύματα του Ουκρανικού εμφυλίου αυξάνονται και τα παιχνίδια πολέμου των εξουσιαστών ματώνουν τον ενεργειακό χάρτη. Η δεύτερη φάση του πολέμου πλησιάζει, καθώς η Ρωσία μέσω επεκτατικών κινήσεων θέλει να δημιουργήσει μια ασφαλή ζώνη τροφοδοσίας με την Κριμαία. Παρ’ όλα αυτά ο ενεργειακός ιμπεριαλισμός της Ευρώπης και της Ρωσίας, έχοντας πλέον πειστεί πως ο Ουκρανικός δίαυλος φ.α. είναι ζημιογόνος τόσο ενεργειακά όσο και πολιτικά, έχει στρέψει το ενδιαφέρον του αποκλειστικά στο ανατολικό πέρασμα, όπου μέσω του Νοτίου διαδρόμου θα εξασφαλίσει την ταχύτερη ολοκλήρωση των σχεδίων τους. Ο καθένας φυσικά με τον δικό του αγωγό. Οι πολιτικές κωλοτούμπες των νέων εξουσιαστών και οι επιλογές των προηγούμενων κυβερνήσεων βάζουν σε στενό κορσέ το ριζοσπαστικό κατά τα άλλα ενεργειακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, με αποτέλεσμα προεκλογικές υποσχέσεις, ενεργειακοί όροι και μπλοκαρίσματα ιδιωτικοποιήσεων να ανακαλούνται. Πιο αναλυτικά τα ενεργειακά σχέδια στις περιοχές της Βορείου Ελλάδος για τον αγωγό ΤΑΡ, των μεταλλείων χρυσού και λοιπές ενεργειακές επενδύσεις και έρευνες επανέρχονται στο προσκήνιο και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς εξελίξεων.
προς το έργο. Αυτά είναι πέρα από την αλλαγή όδευσης στην περιοχή από τα Τενάγη Φιλίππων, η συμμετοχή της Ελλάδας κατασκευαστικά στον ΤΑΡ, η μείωση της τιμής του φ.α. στον Ελλαδικό χώρο, η δημιουργία σταθμών παροχής φ.α. στους έξι νομούς και η επιβολή τελών διέλευσης. Οι αναφορές στο έργο από όλους τους κυβερνώντες έχουν αλλάξει άρδην σε σχέση με τη συμπεριφορά και τις επίσημες ανακοινώσεις που έκαναν στα προεκλογικά δημοσιεύματα. Πλέον μιλούν για τον ΤΑΡ με φιλοφρονήσεις, όπως μιλάει η ίδια η εταιρεία για το έργο της. Ξεχνούν το παραλήρημα του νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Εμμανουηλίδη, και την καθολική αρνητική τοποθέτηση του ως προς τον ΤΑΡ, σε συνάντηση που είχαν πραγματοποιήσει φορείς, σύλλογοι, σωματεία, ομάδες και οργανώσεις της πόλης. Μάλιστα πολλοί από τους συμμετέχοντες δήλωναν την ολική άρνηση τους στην επένδυση (για προεκλογικούς λόγους και ο Εμμανουηλίδης), ενώ οι διοργανωτές έκαναν τα στραβά μάτια. Φυσικά, οι επενδυτές της κοινοπραξίας καθώς και οι προμηθευτές επικαλούμενοι τις συμφωνίες και τα μνημόνια τα οποία είχαν ήδη υπογραφεί από τους προηγούμενους κομπάρσους, απαντούν με ειρωνεία απέναντι στις κυβερνητικές απαιτήσεις. Σύμφωνα με τα λεγόμενα τους αν η Ελλάδα θέλει αντισταθμιστικά οφέλη θα πρέπει να αγοράσει μερίδιο μέσω εγγυημένου χρηματικού ποσού, αφού η χώρα δεν έχει χρήματα, να συμφωνήσει στο 25ετή συμβόλαιο (που έχει ήδη υπογραφεί), για την τιμή του φ.α. σαν καταναλωτής και όχι σαν προμηθευτής (βάση του Τρίτου Ενεργειακού Πακέτου που επισημαίνει την ανάγκη διαχωρισμού προμήθειας και μεταφοράς αερίου), και για τα τέλη διέλευσης θα πρέπει να αναφερθεί στα Ευρωπαϊκά αφεντικά της, τα οποία είναι και οι τελικοί αποδέκτες του έργου. Πως είναι δυνατόν ένας τοκογλύφος να ανεβάσει την τιμή στο προϊόν που θέλει να προμηθευτεί και να βγάλει τα μάτια μόνος του? Όσον αφορά τους σταθμούς τροφοδοσίας ούτε κουβέντα. Όλα αυτά όμως είναι αιτήματα που για εμάς δε χρειάζεται καν να μπούμε στην λογική να μελετήσουμε, γιατί οι επενδυτές είναι ξεκάθαροι από την αρχή για το έργο αυτό. Σκοπός τους ήταν και είναι η τροφοδοσία της Ευρώπης (όχι της Ελλάδας), όσο ταχύτερα γίνεται, παρακάμπτοντας τον ενεργειακό διάδρομο της Ουκρανίας. Όμοια και η Ρωσία προσεγγίζει ενεργειακά την χώρα μας προσπαθώντας με τους δικούς της αγωγούς να κρατήσει την τιμή του Ρωσικού αερίου σταθερή και να παραμείνει ο κύριος ενεργειακός προμηθευτής της Ευρώπης.
Όσο αφορά τον Αδριατικό αγωγό ΤΑΡ, οι τοπικοί και περιφερειακοί άρχοντες όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ μέσω επίσημων ανακοινώσεων, υιοθέτησαν μια λογική όπου από τη μια δέχονται τον ΤΑΡ, δηλώνοντας ξεκάθαρα ότι είναι υπέρ της επένδυσης, από την άλλη θέτουν αντισταθμιστικά οφέλη ως
Οι αρχικές περιβαλλοντολογικές μελέτες που παρουσιάστηκαν, είχαν να κάνουν με τα σχέδια για τον αγωγό ΤΑΡ όπου η αρχική χωρητικότητα που θα περνούσε ετησίως ήταν 10 δις κυβικών. Πάνω στις ίδιες μελέτες όμως ετοιμάζονται
και οι επόμενες φάσεις αναβάθμισης της επένδυσης και παρατηρούμε το πάγωμα τόσο των τοπικών (δήθεν αντίθετων) φορέων στο έργο, όσο και της κυβέρνησης. Η κοινοπραξία του ΤΑΡ για να ενισχύσει αυτή την κινηματική αμηχανία, προσφέρει στο Ελληνικό κράτος λαγούς με πετραχήλια, μέσω της αναβάθμισης τεχνικών σχολών και τμημάτων που έχουν να κάνουν με τον αγωγό. Ταυτόχρονα αρνείται οποιαδήποτε συνδιαλλαγή ή συζήτηση επί του θέματος και οι φορείς απλώς επιμένουν στο αίτημα της αλλαγής όδευσης.
αλλά ούτε και από τους διάφορους φορείς, πέρα των περιβαλλοντολογικών κινδύνων, είναι οι γεωπολιτικοί λόγοι. Ακόμα και οι προμηθευτές του Αζέρικου φ.α. απάντησαν στους κυβερνώντες κατάλληλα θυμίζοντας τους πως η Ελλάδα συνεχίζει να είναι υποχείριο στα χέρια των Ευρωπαίων και σε δυσμενή οικονομική θέση. Ο ενεργειακός ιμπεριαλισμός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο επιβεβαιώνοντας για ακόμη μια φορά την άποψη ότι τα ενεργειακά ζητήματα είναι οι κυριότερες αιτίες πολέμου.
Μάλιστα σύμφωνα με το δημοσίευμα στο Έθνος της Κυριακής του Β. Ιγνατιάδη την 1 Μαρτίου, αναφέρεται ότι η αλλαγή όδευσης από την περιοχή Τενάγη Φιλίππων, έχει γίνει δεκτή από την κοινοπραξία δημιουργώντας έναν εμφύλιο μεταξύ των φορέων Καβάλας – Δράμας. Φυσικά είναι μια αντίδραση αναμενόμενη, αφού η όδευση του ΤΑΡ μετακινήθηκε βορειότερα περνώντας από αγροτικές εκτάσεις του Δήμου Δοξάτου.
Επισημάναμε πολλές φορές πως αν το κράτος δεχτεί τον ΤΑΡ (που σχεδόν ήδη το έχει κάνει), τότε θα ανάψει το πράσινο φως και για τις επόμενες επενδύσεις που συνδέονται αλυσιδωτά με τον αγωγό. Δεν είναι δυνατόν να αποδέχεσαι τον διασυνδετήριο αγωγό Ελλάδας- Βουλγαρίας (IGB ή Κάθετος Διάδρομος), και να έχεις αρνητική στάση στις πλωτές δεξαμενές LNG, καθώς πέρα από την σύνδεση του με τον ΤΑΡ, η βασική πηγή στον Κάθετο διάδρομο θα είναι το υγροποιημένο αέριο. Πόσο μάλλον όταν οι κατασκευαστές σου έχουν ξεκαθαρίσει ότι βασικός στόχος του ΤΑΡ είναι η προμήθεια της Ευρωπαϊκής αγοράς, μέσω της σύνδεσης με το Ιταλικό δίκτυο. Μάλιστα τη
Το βασικότερο πρόβλημα όμως για το οποίο δεν γίνεται λόγος ούτε από την κατά τα άλλα ριζοσπαστική εξουσία,
διαπίστωση μας αυτή έρχεται να ενισχύσει το δημοσίευμα του άρθρου του Κ. Ν. Σταμπουλή (αντιπρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Ενέργειας ΝΑ Ευρώπης, ΙΕΝΕ) στην Ημερησία, όπου γίνετε αναφορά( για πρώτη φορά), των δύο αγωγών (ΤΑΡ & Turk Stream) ως κοινή επένδυση συν του Καθέτου διαδρόμου (IGB) και των διαφόρων πρόσθετων εγκαταστάσεων (διασυνδετήριοι αγωγοί, πλωτά terminal LNG, αποθηκευτικοί χώροι, δημιουργίας Gas Trading Hub). Τις υποψίες μας φυσικά ότι ο ΤΑΡ είναι μόνο η αρχή ενισχύουν οι ανακλήσεις των ενεργειακών ιδιωτικοποιήσεων και αποφάσεων (σε σχέση με την μικρή ΔΕΗ και την ΔΕΠΑ), και σε άλλα θέματα που είχαν αρχικά εμποδιστεί από συνιστώσες της κυβέρνησης. Αρκεί να παρατηρήσουμε τις δηλώσεις Τσιρώνη αναφορικά με τις εξελίξεις για τα μεταλλεία χρυσού στην Χαλκιδική. Εκεί προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των αγωνιζόμενων κατοίκων, υποσχόμενος μάλιστα το κλείσιμο του εργοστασίου. Όμως, λίγες μέρες αφότου έγινε κυβέρνηση ξέχασε και αθέτησε τις υποσχέσεις αυτές (ανάκληση αδειών δόμησης και χημικής επεξεργασίας). Φυσικά οι κάτοικοι
είναι πάντα παρόν και μας διαβεβαιώνουν με οπτικό υλικό ότι καμία εργασία δεν έχει ανακληθεί και η καταστροφή του τόπου συνεχίζεται κανονικά. Το μέτωπο αυτό έρχεται να ενισχύσει η δεξιά συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή των ΑΝ.ΕΛ, που μέσω προπαγανδιστικών εκδρομών στα μεταλλεία χρυσού (με πρωταγωνιστές συνεργάτες υποψήφιου βουλευτή της Καβάλας και πλέον μέλος των ΑΝ.ΕΛ.), προσπαθεί να αποδείξει στην κοινή
γνώμη ότι η εξόρυξη χρυσού είναι φιλική στο περιβάλλον και ανάσα για την οικονομία της χώρας. Φυσικά μια βόλτα στα λεηλατημένα δάση των Σκουριών και στις παραλίες της Ιερισσού μάλλον κάθε άλλο παρά φιλική κάνουν την επένδυση. Τέλος την αλλαγή πλεύσης στον ενεργειακό τομέα της νέας κυβέρνησης, που έρχεται σε αντίθεση με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, έρχονται να σφραγίσουν οι προγραμματικές τους δηλώσεις σχετικά με τη δημιουργία “Ταμείου Ορυκτού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης”. Τα έσοδα αυτού του ταμείου θα προέρχονται από το Δημόσιο (μερίσματα, δικαιώματα, φορολογία), την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων (πετρέλαια και φυσικό αέριο), και ορυκτού πλούτου (ορυχεία, λατομεία, μεταλλεία χρυσού, σπάνιες γαίες και λοιπά). Προβληματισμένους μας αφήνουν και οι δηλώσεις του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας Π. Λαφαζάνη αναφορικά με τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης για εξόρυξη λιγνιτικών κοιτασμάτων στις περιοχές Ελασσόνας και Δράμας. Όλα τα παραπάνω λοιπόν, διαφωτίζουν ακόμα περισσότερο τα αίτια της απότομης μεταστροφής των θέσεων της νέας κυβέρνησης σχετικά με τα ενεργειακά θέματα. Όλες οι επενδύσεις είναι αλληλένδετες μεταξύ τους και μοναδικός τους στόχος ήταν και θα είναι το κέρδος. Με σιγουριά πλέον μπορούμε να πούμε πως δεν υπάρχει κανένα ίχνος εμπιστοσύνης, καθώς καθετί που πίστευαν και διέδιδαν προεκλογικά έχει αλλάξει Αυτά δεν μας εκπλήσσουν, αλλά θα θέλαμε να ρωτήσουμε τους «συντρόφους” της αριστεράς που πήγαν οι αγωνιστικές αξίες για τις οποίες διαδήλωναν στις κινητοποιήσεις ενάντια στον εργοστάσιο του λιθάνθρακα και στις δεξαμενές αποθήκευσης φυσικού αερίου στην Βάσοβα? Και για να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας, είμαστε έτοιμοι να συγκρουστούμε με οποιαδήποτε κυβέρνηση για να υπερασπιστούμε το δικαίωμα μας να ζούμε ελεύθεροι και με αξιοπρέπεια και είμαστε ενάντια σε κάθε μορφή ανάπτυξης που θα έχει ως αποτέλεσμα την υποβάθμιση των ζωών μας, πολέμους και μόλυνση. Για Αξιοπρέπεια, Γη και Ελευθερία