Μάρτιος ‘15
Βρισκόμαστε στο μέσο ενός ενεργειακού πολέμου που διεξάγεται μεταξύ Ρωσίας, Ευρώπης και Αμερικής. Η Ευρώπη προσπαθεί να καλύψει τις συνεχόμενες αυξανόμενες ανάγκες της σε φυσικό αέριο φτιάχνοντας νέους αγωγούς, όπου θα προμηθεύεται το φυσικό αέριο από τα κοιτάσματα του Καυκάσου (αγωγός ΤΑΡ, ΤΑΝΑΡ, κάθετος διάδρομος, δίκτυο νοτίου Καύκασου), και των αραβικών περιοχών (αγωγός East Med Pipeline Ελλάδα, Αίγυπτος, Κύπρος, Ισραήλ), (εικ1). Μια διέξοδος που σκοπό έχει να καταστήσει την Ευρώπη όσο το δυνατό γίνεται ανεξάρτητη από το ρωσικό αέριο, που ανοιγοκλείνει την στρόφιγγα λόγω των πολιτικών εξελίξεων και του ενεργειακού της επικρατισμού. (ΕΙΚ. 1) 4. Αγωγός Κάθετου Διαδρόμου Ελλάδας Βουλγαρίας (IGB), 6.Πλωτός σταθμός LNG στην Αλεξανδρούπολη (ΑΣΦΑ), 8. Πλωτός σταθμός LNG στην Καβάλα, 9. Αδριατικός Αγωγός (TAP, Trans Adriatic Pipeline), 10. Αγωγός διασύνδεσης Ελλάδας- Ιταλίας, (IGI Poseidon), 11.Διακρατικός αγωγός Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ, Αιγύπτου (Est Med Pipeline), 12. Σταθμός συμπίεσης Φ.Α. στους Κήπους Αλεξανδρούπολης.
Αν και τρομερά ενοχλημένη από τις Ευρωπαϊκές κυρώσεις η μη συμμορφωμένη Ρωσία, ψάχνει πρόσθετους ενεργειακούς διαύλους ώστε να κρατήσει το προϊόν της ανταγωνιστικό και σε υψηλή ζήτηση. Δημιουργώντας την ουκρανική κρίση (με την απόσχιση της Κριμαίας και τον Ουκρανικό εμφύλιο) εκμεταλλεύεται το ρωσόφιλο πληθυσμό της ανατολικής Ουκρανίας για να έχει ακόμη ένα ενεργειακό
άνοιγμα στην Ευρώπη. Οι κυρώσεις των Ευρωπαίων όμως καθιστούν δύσκολη την υλοποίηση του δαπανηρού προς κατασκευή Ρώσικου αγωγού South Stream με αποτέλεσμα την προσωρινή αναβολή του. Η Ρωσία πλέον στρέφεται προς την Τουρκία που αν και έχουν μεταξύ τους μεγάλες διαφορές λόγω του ανατολικού ζητήματος, αποφασίζουν μια νέα γεωστρατηγική ενεργειακή πολιτική εκμετάλλευσης των καυκάσιων υδρογονανθράκων μέσω του αγωγού Turkish Stream (εικ2). Η όλο και περισσότερο ενεργειακά ανεξάρτητη Αμερική είναι η μοναδική κερδισμένη χώρα μέσα από αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι. Το ότι οι ΗΠΑ αυξάνουν την ενεργειακή τους ανεξαρτησία, σημαίνει ότι είναι λιγότερο ευάλωτες σε πιθανή μείωση των εισαγωγών και ενδεχομένως σε αυξομειώσεις των τιμών του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Μιλάμε για τη συνέχεια ενός ψυχρού οικονομικού πολέμου. Έτσι η Ευρώπη, βλέποντας τις κινήσεις της Ρωσίας, αποφασίζει να επισπεύσει τα ενεργειακά της σχέδια και μέσω των κυρώσεων για το Ουκρανικό ζήτημα να εμποδίσει το ρωσικό αέριο. Τελικός σκοπός των Ευρωπαίων είναι να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της διακύμανσης της τιμής του φυσικού αερίου με την δημιουργία νέων αγωγών τροφοδοσίας. Οι νέοι αγωγοί που πηγάζουν από το Αζερμπαϊτζάν και τις Αραβικές χώρες έρχονται να προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες αγωγούς όπως αυτοί του ΤΑΡ, του κάθετου διάδρομου (σύνδεση με Ρουμανία, Βουλγαρία) και του East Med Pipeline (διακρατική συμφωνία Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου), (εικ2). Σε όλο αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι η Ελλάδα, όμηρος των πολιτικών εξελίξεων που η ίδια επέλεξε και μέσα από τον διαρκή πολιτικό και οικονομικό εξευτελισμό της λιτότητας και των μνημονίων, ξεπούλησε τα πάντα και μετατράπηκε σε μια άβουλη χώρα, έτοιμη να δεχτεί το καθετί που θα της επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Μεγάλα ενεργειακά έργα με σοβαρούς γεωπολιτικούς και περιβαλλοντολογικούς κινδύνους εγκρίθηκαν αψηφώντας τη ζωή των κατοίκων αλλά και το ίδιο το περιβάλλον. Πίσω όμως από αυτήν την εξωτερική πολιτική της συμμετοχής της χώρας σε διακρατικές συμφωνίες και των πολιτικών παιχνιδιών με τις ΑΟΖ (Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες), αυτό που προσπαθούσε να κάνει το Ελληνικό κράτος