LIBER VII - Liber Liberi vel Lapidis Lazvli - Aleister Crowley (mkd) by ALGBRAL del hell

LIBER LIBERI vel LAPIDIS LAZULI

LIBER LXI vel CAUSAE volno osloboduvawe na adeptus exemptus od svoeto adeptstvo. Ova se zborovi na ra|awe na majstor na hram

A.'.A.'. Publikacija vo klasa D.

Predgovor na nerodeniot

1. 2.

Vo mojata samost doa|a ___ Zvuk sviren od temnite gorski vilaeti {to gi pohodat ridskite nedostapi. 3. Od silnata reka duri, te~at nakaj divinata. 4. I jas go vidov PAN. 5. Snegovite se ve~ni gore, na viso~inite ___ 6. I nivniot miris gi pominuva nebesnite pati{ta, pravo vo nozdrite yvezdeni. 7. No {to da pravam? 8. Pred mene edinstveno oddale~eno svire{e, neprekinatata vizija na PAN. 9. Segde PAN, sega v oko, sega vo uvo; 10. Vdahnuvaj}i go mirisot PAN, vo usnite negoviot vkus na sasma me ispolnuva, taka jazikot prekr{uva nemi i ~udovi{ni slova. 11. Sekoja obzemenost negova vo mene seka iskra bol i prijatnost. 12. Dodeka negovoto najskri{no sebstvo budi tajno vnatre{no setilo. 13. Otfrlen sum dlaboko vo ponorot na bitkata. 14. Duri i vo ambisot, is~eznuvawe. 15. I toa e kraj na samotijata i se. 16. PAN, PAN, IO PAN, IO PAN.

I 1. 2.

Moj Boè, kako te sakam! Kako {to pomamena yver lovot go demne, te progonuvam niz cela Vselena. 3. Mi se prividuva stoi{ na vrv na kula, na krajot na nekoj tvrden grad. A jas sum bela ptica i sletuvam na Tebe. 4. Ti si moja Qubov; Te prepoznavam kako nimfa so beli stapala raskrilena vo doa|aweto na proletta. 5. Taa leì na movinata; i nema nikoj osven nea: 6. Zar ti ne si PAN? 7. Jas sum Toj. Ne zboruvaj, o Boè moj. Neka deloto se zavr{i vo Ti{ina. 8. Neka se mojot bolen vosklik kristalizira vo malo belo jagne i neka bide izgubeno vo {umata. 9. Ti si kentaur, o Boè moj, od violetovi cvetovi {to krunata ti ja pletat, pa se do kopitata kowski. 10. Pocvrst si od plemenit ~elik, ne postoi dijamant sli~en na Tebe. 11. Zar ne Ti se dadov i so du{a i so telo? 12. Ti se dodvoruvam so no` pod grlo. 13. Neka prskaweto krv ja nataì Tvojata krvoèdnost, o Gospode moj! 14. Ti si mal bel zajak vo skrivali{teto na No}ta. 15. Pogolem sum od lisica i nejzinoto duvlo. 16. Blagoslovi me so tvoite bakneì, O Gospode Boè! 17. I udar od grom sprì malo stado ovci. 18. Isplazuva{ jazik plamen; trozabec {to se branuva preku moreto. 19. Toa e glava na Feniks, dva roga, proboduva ona {to e gre{no. 20. ]e Te probodam, o Ti mal siv Boè, ako ne se pripazi{! 21. Od sivo nakaj zlatno, od zlatno nakaj ona {to go nadma{uva i zlatoto od Ophir. 22. Moj Boè! no jas Te sakam! 23. Zo{to mi {epote{e tolku nejasni raboti? Da ne se, moèbi, prepla{i, O jarecu, O rogat, O stolbu molwa. 24. Od molwata pa|aat biseri, od biserite crni mr~ki ni{tavilo. 25. Se zasnovav na edno, a toa edno vrz ni{toto. 26. Lutam vo eterot, Gospode, O Gospode! 27. O ti zatskrieno sonce slava, trgni gi ovie o~ni kapaci. 28. Prirodata }e umre, taa me skriva od Samo-Uni{tuvawe, O Ti oko otvoreno! 29. Ti {to ve~no izdi{uva{! 30. Nitu Izis mojata majka, nitu Oziris koj sum, tuku besramen Chorus na milost i nemilost na Tiphon, takov da bidam! 31. Zo{to milosta, taa misla e prokletstvo. 32. PAN! PAN! IO PAN! toa e dovolno.

33.

Ne predavaj se na smrtta, O du{o moja! Znaj deka smrtta e samo postela vo koja potonuva{! 34. No kako Te sakam, Boè moj! Postoi posebno silno svetlo od ve~nosta, pogre{no prekr{eno vo maglata na ovoj um! 35. Te sakam. Te sakam. Te sakam. 36. Ti si vol{ebna Stvar pobela i od belinata na èna vo stolbot na ovaa vibracija. 37. Prsnav cel nagore kako strela, postanuvaj}i ona {to e Nad. 38. No toa e smrt i plamen od klada. 39. Voznesi se vo plamenot od kladata, O du{o moja! Tvojot Bog e nalik na prazninata ladna na najvisokoto nebo, kon koja ti ja zra~i{ svojata mala svetlost. 40. Koga me zapoznae{, O prazen Boè, mojot ogan kone~no }e zgasne vo tvojot neizmeren NOX. 41. No vo {to }e se pretvori{, moj Gospode, ako prestanam da Te sakam. 42. Vo crv, ni{tavilo, podlec. 43. No Oh! Jas te sakam. 44. Pred Tvoite stapala frliv milion cvetovi od drugata strana, gi premaàv Tvojot Stap i Tebe i so krv i so bakneì. 45. Go vdahnav tvojot mermer so ìvot - Avaj! I na smrtta go predadov. 46. Stol~en sum od zdivot na Tvoite usni {to nikoga{ vino ne vkusile, a pijat ~ist ìvot. 47. Kako rozata na Univerzumot gi izbleduva usnite! 48. Ah! Neka kapeweto na yvezdite od Vrhovnata Majka prestane! 49. Jas sum onaa {to treba da dojde, Devica na site lu|e. 50. Jas sum dete pred tebe, O Ti satiru Boè. 51. Ti }e kazni{ so uìvawe? - Sega! Sega! Sega! 52. IO PAN! IOPAN! Te sakam! Te sakam! 53. O Boè po{tedi me! 54. Sega! Zavr{eno e! Smrt. 55. Voskliknav slovo - toa be{e mo}na basma koja go vrzuva Nevidlivoto vol{epstvo {to go razvrzuva vrzanoto, da {to go razvrzuva vrzanoto.

II 1. 2.

O moj Boè! zami me pak. Sekoga{. Zasekoga{! Zasekoga{! Ona {to go istera ognot od Tebe, ja istera vodata od mene. Pregrni me, sega, so Tvojot Duh, neka molwi pu{ti mojata desna raka. 3. Patuvaj}i vo vselenata, zapaziv dve galaksii kako se sru{uvaat, sudiraat i se proboduvaat edna druga, sli~no na borbite na bikovi na zemjata. Bev prestra{en. 4. A toga{ prestanaa da se borat i navalija na mene, me raskinaa i zgazija. 5. Podobro da me pregaze{e Svetot-Slon. 6. O Boè! Ti si mojata mila èlka. 7. A sepak go drì{ Svetot-Slon. 8. Dopolziv pod tvojot oklop, kako qubovnik vo krevetot na svojata draga, se vovlekuvam potamu, se oslonuvam na Tvoeto srce {to poudobno i poprijatno moàm. 9. Me za{titi i do mene ne dopira rikot na toj Svet-Slon. 10. Ne vredi{ Ti ni kolku obol od agora, a sepak Tvojata cena e pogolema i od cenata na celiot Univerzum. 11. Ti si zanosna Nubijska robinka {to go izviva svojot gol purpur pokraj zelenite mermerni stolbovi kraj bazenot. 12. Od nejzinite crni bradavici te~e vino. 13. A vino piev ìveej}i vo ku}ata Pertinax. Bev drag na mladiot sluga, i toj mi ponudi doma{en sladok kijanti. 14. Tuka se najde i momok od Dorskoto pleme ve{t vo podvizite na sila, atlet. Polniot mesec luto se razbi vo kr{. Ah! Nie se smeevme. 15. Bev mrtov pijan, O Boè moj! Pa sepak Pertinax me odvede do svadbeniot oltar. 16. A celiot moj miraz be{e kruna od trwa. 17. Ti si kako Astor-inite jare~ki rogovi, O Ti Boè moj, ~vorest, vijugav i |avolski silen. 18. Poladno od siot mraz na gle~erite na Golata Planina be{e vinoto {to go to~ea za mene. 19. Diva zemja i opa|a~ka mese~ina. Okrileni oblaci plovat po neboto. Nad koloto smreka se podigaat stra{ni tisovi. Ti vo sredinata. 20. O vie àbi i ma~ki, raduvajte se! AMO, vie ligavi stvorovi, blisku, u{te poblisku! 21. Igrajte, igrajte pred Gospod, na{iot Bog. 22. Toj e Toj! Toj e Toj! Toj e Toj! 23. Zo{to da prodolàm? 24. Zo{to? Zo{to? Naedna{ se za~u smeewe od milioni |avol~iwa od pekolot.

25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34.

I smeata prodolì. No ne mu na{teti na Univerzumot, ne gi voznemiri yvezdite. Boè! kako te sakam! [etam vo nekoja ludnica; okolu mene se nekoi poneseni lu|e i èni. O ludost! Ludost! Ludost! dobredo{la! No jas Te sakam, O Gospode! Ovie lu|e i èni besneat i urlaat; zboruvaat naludni~avo. Po~nuvam da se pla{am. Mi nema spas; Sam sum. Sam. Sam. Pomisli, O Boè, kako sum blaèn vo tvojata qubov. O mramoren PAN-e! O la`livo zaqubeno lice! Gi sakam Tvoite temni bakneì, krvavi i opojni! O mramoren PAN-e! Tvoite bakneì se kako son~ev odsjaj na Egejot, nivnata krv sonce {to zao|a zad ATHNA, nivniot zdiv, rozovi gradini vo Makedonija. 35. Sonuvav zalez na sonceto i rozi i vino! Ti be{e tamu, O moj Boè, oble~en kako atinska kurtizana. I jas te sakav. 36. Ne, Ti ne si son, O Ti si premnogu ~uden i za son iza jave. 37. Po |avolite bolen narode na zemjata! Jas {etam sam so svoite mali kukli vo gradinata. 38. Gargantua sum jas, golemiot, onaa tamu galaksija e samo pramen od mojot miris. 39. Zapali ~udni trevi, O Boè! 40. Ispe~ete mi magi~en pijalak, vie deca so bistri o~i! 41. Du{ata e do sr` opiena. 42. I ti si pijan, O moj boè, od moite bakneì. 43. Univerzumot se teteravi, a Ti spokojno gleda{. 44. Dvapati; i na se e kraj. 45. Dojdi, Boè moj, da se pregrneme eden za drug. 46. Mrzlivo, luto, èstoko, strplivo, taka. 47. Da bi do{lo do Krajot. 48. O Boè! O Boè! 49. Jas sum luda koja te saka; a Ti, surov, }e zeme{. 50. Dojdi mi sega! Te sakam! Te sakam! 51. Drag moj, mil moj. Bakni me! Bakni me! Ah! i povtorno. 52. Sonu, obzemi me! smrt Zemi me! Ovoj ìvot e prezasiten, me boli, ubiva, gu{i. 53. Pu{ti me nazad vo svetot, da, nazad vo svetot.

III 1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33.

Bev sve{tenik na bogot Amon-Ra vo Hramot Amon-Ra vo gradot Teba. No, se pojavi Bahus so svojata svita devojki oblieni so vino, devojki vo crni pla{tovi, i Bahus, kako faun, vo sredinata! Boè! Kako samo gneven izletav nadvor i go rasterav horot! No vo mojot hram stoe{e Bahus kako sve{tenik na Amon-Ra. Zatoa se frliv divo po devojkite - patot Abisinia, i tamu se naselivme. Be{e silno ubavo, da, do mila voqa i mila milina. ]e jadam zrelo i nedozrelo ovo{je vo slava na Bahus. Hrastovi kolonadi, so ni{ki oniks i opal i sardoniks vodat do temnozelenite verandi od malahit. Tuka se nao|a kristalna {kolka so oblik na ostriga - O slaven Prijape! O slavo na Golemata Boìca! Vo vnatre{nosta biser. O Biseru! ti se izrodi od veli~estveniot uàs na bogot Amon-Ra. A toga{, jas, sve{tenik, zabeleàv vo srceto na biserot svetlost na postoeweto. Tolku sjajna da ne moèvme vo nea da gledame! No gledaj! Tuka e kako krv crvena roza na raspetieto od èèno zlato. Pa jas go oboàvav Bog. Bahuse! ti si qubovnik na mojot Bog! Jas, sve{tenik na Amon-Ra, koj tolku meseci, o tolku meseci go gledav Nil kako protekuva, jas sum mlad faun na sivata zemja. ]e vovedam svoj tanc vo Tvoite tajni obredi, a moite qubovi }e bidat slatki vo Tebe. ]e ima{ qubovnici me|u gospodarite na sivata zemja. Ova toj }e ti go donese. I bez toa se e ni{tavilo, eden ~ove~ki ìvot prolean zaradi Tvojata qubov nad Moite Oltari. AMEN. Neka se toa {to pobrgu se slu~i, o Boè, moj Boè! Boluvam za Tebe, vo sivata zemja na samotijata. Ti }e go proslavi{ uàsnoto pusto Ne{to grev. Oh kakvi radosti! Da se poloì toj kamen - temelnik! ]e stoi ispraven na visoka planina; edinstveno mojot Bog na nego }e se pri~esti. ]e go napravam od eden edinstven rubin; }e bide vidliv od daleku. Dojdi! ajde da gi rasklokotime zemjenite sadovi, vo niv da zovrie ~udesno vino. Toa zovriva pod mojata raka; }e go preplavi celiot nebesen svod. Ti si pozadi mene; i jas vri{tam od ludata radost. Toga{ progovori silniot Iturial: ajde da go oboàvame i toa nevidlivo ~udo! Taka i se slu~i, i arhangelite jurea po neboto. ûden i misti~en, stoev prizivaj}i Te, nalik na òlt princ {to povikuva veli~estveni sivi ptici od Severot. Ne dopu{taj im so svoite krila i krici da go pomra~at sonceto! Neka go pominat oblikot i od oblikot oblici! Miren sum. Ti si morski orel, a jas golem crven pelikan vo vodite na zajdisonceto.

34. 35. 36. 37.

38. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60.

Nalik sum na crn evnuh; A Ti si jatagan. Ja otsekov glavata na onoj svetle~kiot, {to kr{i leb i sol. Da! ja otsekov - i krvta kako da ja donese ve~erinkata na lapis lazulot vo Kralskata Spalna. Ja otsekov. Cel svet be{e slomen od mo}en vetar, dodeka nekoj glas urla{e so ne~ove~ki jazik. Go razbiram toj uàsen glas na prvata radost; ajde da go sledime na krilata od vetrot, se do svetata ku}a Hathor; ajde da prineseme pet skapocenosti krava na nejziniot oltar! Povtorno toj ne~ove~ki glas! Go ufrliv mojot tovar vo ~elusta na vetrot, go skr{iv i nadvladeav, i vetrot me ponese preku moreto. Ima eden ~uden bled Bog, bog na bolkata i smrtniot grev. Mojata du{a udara sama na se, kako skorpion opkruèn so ogan. Toj bezobrazen Bog so obraten lik, toj Bog na smeata i razdraznetosta, toj mlad dorski Bog, nemu }e mu sluàm. Zatoa {to odovde sledi neiskaàn bol. Sprema koja samosta na golemoto sivo more ne e ni{to! No zlo go zadesi narodot na sivata zemja, moj Boè! Dopu{ti da gi smiram so moite Rozi! Oh Ti sladok Boè, so koben smev! Te ukradov, Sevi{en, kako purpurna sliva od son~evo drvo. Kako samo se topi{ vo moite usni, Ti posvetena {ekerlio na yvezdite! Celiot svet e siv pred moite o~i; kako stara, iscicana vinska me{ina. Seto negovo vino e na moive usni. Ti me za~na na mermerniot kip, Boè moj! Od plotta ledeno ladna izbiva studen milion mese~ini, toa telo e potvrdo od dijamantite na ve~nosta. Kako da se probijam do svetlosta? Ta toa si Ti, O Boè! Mil moj! moe dete! moja igra~ko! Ti si kako buket devici, kako jato lebedi na ezeroto. Ja ~uvstvuvam su{tinata na mekosta. Cvrst sum, silen i maèstven; no Ti samo dojdi! ]e bidam neèn, kr{liv i ènstven. ]e bidam isceden od vinskata presa na Tvojata qubov. Vo molbata na bolnata qubov }e kape mojata krv po Tvoite ogneni stapala. ]e cvetaat novi cvetovi na livadite, nekoe drugo grozje }e se bere po vinogradite. P~elite }e sobiraat nov med; poetite }e peat novi pesni. ]e bidam obilno nagraden od Stradaweto na Jarecot; a Bog ~ij prestol go nosat ple}ite na Vremeto, }e go zafati slatka dremka. I toga{ se ona {to e zapi{ano }e bide ostvareno, da, }e bide ostvareno.

IV 1. 2.

Kako devica, se brckam vo bazenot sveà voda. Oh Boè! Kako si tainstven i privle~en dodeka se izdignuva{ od vodata kako zlaten ~ad. 3. Ti si cel zlaten, po kosata i obrazite i po sjajnoto lice; duri i na vrvovite od prstite od racete i nozete Ti si eden rozin son od zlato. 4. Mojata du{a ponira dlaboko vo Tvoite zlatni o~i, kako arhangelot {to prkosi na sonceto. 5. Mojot me~ pominuva niz i vo Tebe; kristalni mese~ini izbivaat od tvoeto bujno telo skrieno zad ovalot na Tvoite o~i. 6. Dlaboko, sekojpat podlaboko Jas pa|am, a ednakvo i nepreglednata Vselena propa|a vo ambisot od Godini. 7. Bidej}i Ve~nosta mami; Drugostranoto mami, svetot od Zborovi ~eka na nas. 8. Dovr{i go govorot, O Boè! Zarij gi pesjacite na rtot od ve~nosta vo ova grlo! 9. Jas sum raneta ptica {to neve{to preta so krilata naokolu. 10. Koj znae kade }e padnam? 11. O Blagosloven! O Boè! Ti {to me progoltuva{. 12. Pu{ti me da padnam, da lipsam, da potonam zasekoga{, negde daleku, sosem sam! 13. Da padnam. 14. Ne, nema odmor, Drago Srce, nigde , osven vo lulkata na Kralskiot Bahus, vo kriloto na Najsvetiot. 15. Tuka po~ini, pod nebesniot svod. 16. Uran go kara{e Eros, Mars Olimp, a jas mojot prekrasen qubovnik so son~eva griva, a treba{e, moèbi, da zapeam? 17. Ta neli moite magii }e me okruàt so vol{ebna druìna {umski bogovi ~ii tela sjaat od mese~eviot melem, med i mirta? 18. O zaprepasteni qubovnici moi, napred nakaj najtemnata praznina! 19. Tamu }e slavime pred mandragorata i bilkata na vol{epstvoto. 20. Tuka Premiliot }e priredi za nas Sveto blaguvawe. Vo kafenite p~enkarni kola~i nie }e ja vkusime aromata na svetot, i }e bideme silni. 21. Od |avolskiot i reav putir na smrtta }e ja pieme krvta na svetot, i }e bideme pijani. 22. Ohej! pesna za IAO, pesna za IAO! 23. Ajde, ajde da peeme na tebe, Jahuse nevidliv, Jahuse pobedni~ki, Jahuse neopisiv! 24. Jahuse, O Jahuse, O Jahuse, dojdi nakaj nas! 25. Toga{ likot na vremeto se zatemni, i vistinskata svetlost se prekr{i. 26. I se zaori u{te eden krik, nerazbirliv, ~ija sila gi razbranuva mirnite vodi vo mojata du{a, i moeto telo i um, vo moment na samospoznavawe, bea izle~eni od svoite slabosti.

27. 28.

Da, be{e toa istiot angel {to gi branuva vodite. A krikot od Negovite usni be{e ova: IIIOOSBTh - IO - IIIAMAMThBI - II. 29. Ne, Ne go peev toa iljada pati na no} za ovie iljada no}i otkako Te nema, o moj plamen Bo`e, da me probode{ so Tvoeto kopje. Tvojata skerletna odora gi raskri site neba i Bogovite se oglasija: Se vo plamen: ova e kraj. 30. Gi polo`i svoite usni na ranata iscicuvaj}i gi milionite jajca. A tvojata majka legna na niv i gledaj! Se ispilija yvezdi i yvezdi i neverojatni Ne{ta pokraj koi Yvezdite se atomi. 31.

Toga{ te zdogledav, O gospode Moj, okruèn, kako bela ma~ka na kapilist, i zueweto na zavitlenite svetovi ne be{e ni{to drugo od Tvoja naslada. 32. O bela ma~ko, od Tvoeto krzno prskaat iskri! Od sekoja se raspadnuvaat svetovi. 33. Te vidov pojasno vo belata ma~ka odo{to vo vizijata za Eonot. 34. Vo Rozinata arka patuvav, no nikoga{ i nigde kade okoto dopira ne naidov na bitie kako Tebe! 35. Bev na bel krilest kow, i na T ebe javav niz ve~nosta brkaj}i se so Najgolemiot me|u Bogovite. 36. I seu{te se brkame. 37. Be{e snegulka {to pa|a vo zimzelenata {uma. 38. Eden moment be{e izguben vo divinata na slu~uvaweto i sonot. 39. No koga go zdogledav preubaviot Bog vo zaledinata na sne`nata viulica - znaev deka toa si Ti. 40. Ja prou~uvav isto taka i golemata Kniga. 41. Na prastara koà be{e ispi{ano so zlatni bukvi: Verbum fit Verbum. 42. Kako i Vitriol zaedno so prvosve{teni~koto ime V.V.V.V.V. 43. Se ova plamna vo ognot, vo yvezdeniot ogan, retok i dale~en i nadse osamen - kako {to sme Ti i Jas, o osamena du{o, Boè moj! 44. Vistina i zapisot

e ispraven. Ova e glasot {to ja zatrese zemjata. 45. Osum pati toj glasno zaori, I osum po osum }e brojam za Tvojata milost. Oh edinaesetni Boè 418! 46. Da, i u{te pove}e, deset vo dvaeset i dva pravci; se do vrvot na piramidata - takva }e bide Tvojata milost. 47. A ako gi site izbrojam tie se Edno. 48. Vozvi{ena e tvojata qubov, O Gospode! Se prikaà od temninata, i ovaa klimava prilika srede stravotnata {uma slu~ajno }e te fati, ba{ kako koga zmijata dolovuva mala ptica peja~ka. 49. Te fativ, O moj neèn drozdu, jas sum ko sokol od majkata - smaragd; Te lovam po instikt bidej}i me laàt o~ite pred beskrajot na tvojata slava. 50. Sepak seu{te nayiram samo glup polk. Tolpa na òltiot pesok, site oble~eni vo Turski purpur. 51. Tie vo mreà go izvlekuvaat svojot bleskav bog na suvo, tie palat ogan na gospodarot na Ognot, i izviknuvaat svoi neposveteni zborovi, duri i uàsnata kletva na Amri: maratza, maratza, atman deona lastadza maratza maritza, maran! 52. A potoa go gotvat bleskaviot bog, i go pro`deruvaat cel. 53. Ova se zli lu|e,O prekrasno detence! ajde da odime vo Drugiot Svet. 54. Da se pretvorime vo prijatna mamka, so zavodliv oblik! 55. Jas }e bidam prekrasna ogolena èna, so gradi od slonova koska i zlatni bradavici, celoto moe telo }e bide mleko od yvezdite. ]e bidam doterana, so gr~ko poteklo, kurtizana od Delos, luta~kiot ostrov. 56. Ti }e bide{ bleskava riba so zlaten grb i srebren stomak: A jas prekrasen ma`, posilen od dva plodni bika, ~ovek od Zapad {to pr~ka marama skapoceni kamewa na stap pogolem od oskata na se. 57. A ribata }e bide `rtvuvana pred Tebe i silen ~ovek }e bide raspnat pred mene i Ti i Jas }e se qubime, i }e se pokaeme za po~etniot grev, da, pokaeme za po~etniot grev.

V 1.

Prekrasen moj Boè! Plovam vo Tvoeto srce kako pastrmka vo planinskite brzaci. 2. Vo svojata radost preskoknuvam od ribnik vo ribnik, privle~en sum takov pegav i srebren i zlaten. 3. Gledaj, posladok sum od crvenite esenski {umi na prviot sneg. 4. A kristalnata pe{tera na moite misli poubava i od mene samiot. 5. Nema ni edna jadica da me izmami na suvo, a toa e èna {to kle~i kraj bregot na potokot. [to po sebe i pesokot razleva bleskava rosa, teraj}i ja rekata da pote~e. 6. Negde daleku na mirtata ptica: samo pesnata od taa ptica moè da me izmami od ribnikot na Tvoeto srce, O Boè moj! 7. Koj e toj presre}en momok od Neapol {to se smee taka? Negoviot qubovnik e silen krater od Planinata na Ognot. Gi gledav negovite vredni race stvoreni na padinite, vo taen jazik te~en kristal. 8. I oh! Zvuci od cikada! 9. Se setiv na minatite vremiwa, i Meksiko, koga bev vra~. 10. O Boè zar ne be{e i toga{, kako i sega, Ti moj prekrasen qubovnik? 11. Zar ne be{e moeto detstvo toga{ kako i sega Tvoja igra~ka, Tvoja radost? 12. Navistina, nadojdoa spomeni od tie surovi denovi. 13. Se se}avam, kako gi natopuvavme gor~livite ezera so potoci zlato, kako ja potopuvavme skapocenata slika vo kraterot Kitlatepetla. 14. I kako na{iot blagodeten plam ne voznesuva{e duri i vo niskite {umi, spu{taj}i ne vo neproodnite {umi. 15. Da. Ti be{e ~udna skerletna ptica so zlaten klun, a jas tvoj sopatnik vo {umite od niski sferi; I sekoga{ od dale~inata se slu{aa Kre{tavite glasovi na sve{tenicite i bolnata pesna od @rtvuvaweto Devici. 16. A se nao|a{e tuka i vol{ebniot Krilest Bog koj koj gi kaùva{e svoite mudrosti. 17. Uspeavme da staneme yvezdeni zrna zlatna pra{ina vo pesokot na tromata reka. 18. Da, a taa reka, ednakvo, be{e rekata prostor i vreme. 19. Ottamu si otidovme, sekoga{ nakaj pomaloto, sekoga{ nakaj pogolemoto, se do sega, O meden Boè, koga sme edno. 20. O Boè na moeto sebstvo, Ti si mal bel jarec so mali rogovi! 21. Te sakam, Te sakam. 22. Sekoj zdiv, sekoj zbor, sekoja misla, sekoe delo e eden ~in na qubov so Tebe. 23. Moeto srce odyvonuva kako klatno vo ~asovnikot na Qubovta. 24. Moite pesni se ne`ni izdi{ki. 25. Moite misli se samiot voshit;

26. 27. 28. 29.

A moite dela milijarda Tvoi deca, yvezdi i atomi. Neka bide Ni{to! Neka se potone vo okeanot na qubovta! Neka ova oboùvawe bide mo}na basma na proteruvawe na Demonite od Petkata! 30. O Boè, se e zavr{eno! Ti si navistina na vrvot na zanosot. Faluti! Faluti! 31. Sve~enost na ti{inata. Nieden trepet ni zvuk. 32. Taka }e bide se do krajot. Nie koi bevme prav nikoga{ pove}e nema da is~ezneme vo prav. 33. ]e bide taka. 34. A toga{, O Gospode moj, zdivot na Gradinata mirudii. I nivnite opojni mirisi. 35. Kulata e prese~ena so eden beskone~en zrak. Krvta na hiperboli~niot ìvot oìvea. 36. Nie plovime se podaleku i podaleku; pa sepak sme sosem mirni. Toa lancite od sistemite ostanuvaat zad nas. 37. Prvo pa|a glupiot svet, svet na starata siva zemja. 38. Pa|a nezamislivo daleku, so àlno bradesto lice, is~eznuva, vo ti{ina i àl. 39. A nie vo ti{ina i blaènstvo, so nasmeanoto lice na Eros. 40. Nasmeani, pozdravuvame so tajni znaci. 41. A toj ne voveduva vo Obratnata palata. 42. Vo koja ìvee Srce od Krv, piramida ~ij vrv se pruà od onaa strana na Gre{kite od Po~etokot. 43. Zakopaj me, O sakan, O princu qubovnik na ovaa bludna devica, vo Tvoja slava, vnatre vo Najtajnata Odaja vo Palatata! 44. I toa brgu se zavr{i, da, taa podzemna odaja ostana zape~atena. 45. Ima eden koj }e bide Volen da go otvori pe~atot. 46. Ni po pat na se}avawe, ni vo me~ta, nitu so molitva, nitu preku patewe, ni so pomo{ na drogi, ni preku rituali, ni preku meditacija; }e uspee edinstveno so pasivna qubov. 47. Toj }e go ~eka me~ot na Sakaniot i }e go sogoli vratot za udar. 48. A toga{ negovata krv }e brizne nagore ispi{uvaj}i za mene runi na neboto, runi na Neboto.

VI 1.

Be{e sve{teni~ka, O Boè moj, me|u druidite, i mo}ite od dabot bea na nas poznati. 2. Yidavme za sebe hram od kamewa vo oblik na Univerzumot, Ti dewe, jas no}e. 3. Tuka na polno}, tvorevme mnogu ~uda. 4. I tuka okopnetiot mesec prio|a{e na pomo{. 5. Dodeka niz poleto se ore{e straotnoto zavivawe na kurjacite. 6. Vozvrativme, krenavme na hajka. 7. Stignavme duri i do nivnata Kapela kade krade{kum go iznesovme Svetiot Gral pod tvojata druidska ode`da. 8. Vo tajnost, kri{um pievme od svetata voda na mudrosta. 9. A toga{ uàsna bolest gi pogodi ìtelite na sivata zemja - na na{a radost. 10. Raskrili ja, O Boè moj, Svojata Slava. 11. Dojdi kako kradec, da krademe Svetosti! 12. Vo na{ite kolibi, vo na{ite manastirski }elii, vo na{eto blaèno sake, ajde da se opivame, da se opivame. 13. Toa e vino koe boi se so izvorna tinktura od nepropadlivo zlato. 14. Dlaboki se tajnite vo ovie pesni. Ne e dovolno samo da se naslu{uva pesnata na pticata; za da se uìva treba da se bide ptica. 15. Jas sum ptica, a ti moja pesna,O moj presvet galopira~ki Boè. 16. Ti ko~ija{ na yvezdenite ko~ii, ti gi goni{ sedumte yvezdi od soyvezdieto niz cirkusot Ni{tavilo. 17. Ti Gladijatore Boè! 18. Sviram na svojata harpa, dodeka ti prkosi{ na ognenite yverovi. 19. Ti uìva{ vo muzikata, a jas vo borbata. 20. Nie dvajcata sme vo milosta na Imperatorot. 21. Gledaj! Ne povika pred Imperatorskiot tron. No} pa|a; toa e veli~estvena orgija na oboàvawe i blaènstvo. 22. No}ta pa|a, kako koga od princovite ple}i bleskaviot ogrta~ padne na rob. 23. Toa go voznesuva slobodniot ~ovek. 24. O, frli go proroku ogrta~ot na ovie robovi. 25. Temna no}, ovde i onde ponekoj ogan, no sloboda za robot pod nejzinata slavna zakrila. 26. Patuvaj}i taka se spu{tiv vo golem taèn grad. 27. Tuka mrtvata Mesalina ja nude{e svojata kruna za otrovot od mrtvata Lokusta; be{e tuka i Kaligula, razbranuvaj}i go moreto zaborav. 28. Koj si ti, O Kajsare, da go poznae{ Bog vo kow?

29.

No glej! zdogledavme saksonski Bel Kow nacrtan na zemjata; i zdogledavme Kowi od moreto koi divo galopiraa preku starata siva zemja, a penata od nivnite nozdri ne prosvetli! 30. Ah! No jas te sakam, Boè! 31. Ti si kako mese~ina na ledeniot svet. 32. Sli~en si na zorata na najoddale~enite snegovi nad plamnite jazbini vo tigrovata zemja. 33. Zboruvam i so ti{ina T oboàvam. 34. No zaludno se. 35. Edinstveno Tvojata ti{ina i Tvoeto oboàvawe vredi. 36. O narode na sivata zemja, taguvaj, bidej}i vi go ispivme seto vino, a go ostavivme samo Gor~liviot talog. 37. Sepak, duri i od toa }e vi ispe~eme rakija pitka pove}e od Boèstveniot Nektar. 38. Vredi na{ata tinktura pove}e od celoto zlato i site za~ini na ovoj svet. 39. Zatoa {to na{iot crven pra{ok na proekcija e nad se zamislivo. 40. Malku se izbrani, no dovolno. 41. Dovolno nosa~i na peharot, a vino vo izobilstvo. 42. O Drag moj Boè! Kakva gozba priredi. 43. Pogledni gi svetlata i cvetovite i devicite! 44. Vkusot na vinoto, poslasticite i pe~eniot dive~. 45. Vdi{i gi mirisite i oblacite mali bogovi sli~ni na {umskite nimfi {to gi naseluvaat nozdrite! 46. Oseti go so celo svoe telo veli~estveniot kadif na mermerno studenoto i izdi{uva~kata vrelost na sonceto i robovite! 47. Neka Nevidliviot ja pokaè svojata Golta~ka Svetlost, svojata razorna sila. 48. Da! Cel svet e razoren, kako sivo prastaro drvo rascepeno od udarot na molwata. 49. Dojdete, O vie Bogovi, da svetkame. 50. Ti, O moj milosen, o moj ve~en Vrabecu-Bog, moe uìvawe, moja èlbo, pomamen moj, dojdi i cvrkoti na mojata desna raka! 51. Ova be{e prikaznata od se}avaweto na sve{tenikot Al A'in, da,sve{tenikot Al A'in.

VII 1.

Vo ~adot na mirisnata smola, i preku ~udni eliksiri be{e Zborot razotkrien. 2. O bra{no i med i uqe! O prekrasen bajraku na mese~inata, {to se svitkuva{ vo sr`ta na blaènstvoto. 3. Toa vie gi skinuvate zavoite na mumijata, gi razotkrivate Ozirisovite stapala, i sega ogneniot Bog moè da zatatni na nebesniot svod podigaj}i go svoeto neverojatno kopje. 4. No od ~ist crn mermer e ta`nata statua, a neprestan bol vo o~ite ~emeri do slepilo. 5. Razbirame go voshitot toj na trepetniot mermer, od koj bolno se probiva krunisanoto dete, zlatniot stap na Zlatniot Bog. 6. Nie znaeme zo{to e skrieno vo kamenot, Vnatre vo kov~egot, kako i mo}nata grobnica, i nie isto odgovarame Olalam! Mal! Tutulu! kako {to e zapi{ano vo drevnata kniga. 7. Tri Zbora od taa kniga se kako ìvot vo noviot aeon, nieden bog ne ja pro~ita cela. 8. No Ti i Jas, O Boè, ja napi{avme stranica po stranica. 9. Na{eto edinaestorno ~itawe na edinaestornite zborovi. 10. Ovie sedum bukvi ~inat sedum razli~ni zborovi, sekoj zbor e boèstven, i sedum re~enici se skrieni vo niv. 11. Ti si Zbor, O moj mil, Moj gospode, moj u~itele! 12. O dojdi nakaj mene, pome{aj ogan i voda i se }e se raskine. 13. Te o~ekuvam i vo son i vo jave. Ne Te povikuvam pove}e; oti Ti si vo mene, O Ti {to me stvori na ~udesniot instrument prilagoden na tvojot zanos. 14. Sepak Ti si sekoga{ skrien, duri i dodeka si jas. 15. Se se}avam na svetiot den na izmak na godinata, Vo smiruvaweto na Ozirisovata Ramnodnevnica, koga prv pat te zdogledav; koga prviot stra{en ishot be{e izvojuvan; koga onoj so glava od ibis so vol{epstvo go simna velot na razdorot. 16. Nalik na mlada devica, se se}avam na Tvojot prv bakne`. Nitu na temnite bo`ji pateki ostana drug; Samo Tvoite bakneì zasekoga{ ostanuvaat. 17. Pokraj Tebe i ne postoi nikoj vo vosklikot na Univerzumot Qubov. 18. Te sakam, Boè moj, O ti jarecu so pozlateni rogovi. 19. Ti preubav biku Apis! Ti preubava zmijo Apep! Ti preubavo dete na Bremenata Boìca! 20. Tvojot son se rasplamtuva, O drevna iljadagodi{na bolko. Ti ja podiga{ svojata glava da udari{ i se is~eznuva vo Ambisot na Slavata. 21. Kraj na bukvite zborovi! Kraj na sedmerniot govor.

22.

O otkrij mi go ~udoto na seto vo vitka pojava na brza kamila {to grabi na pustinata. 23. Osamen e toj, i poln grozotija; a sepak ja osvoi krunata. 24. Oh raduvaj se! Raduvaj se! 25. Moj Gospode! O moj Gospode! Jas sum samo tro{ka vo prastarata yvezdena pra{ina; Jas sum Majstor na Tajnata na Site Raboti. 26. Jas sum onoj {to Otkriva i {to sprema. Mojot me~ - I Mitra i Krilest Stap! 27. Jas sum Inicijator i Razoruva~- moj e Globusot - i Bennu Pticata i Lotosot na Izida mojata }erka! 28. Jas sum edno nad se toa; i nosam znamiwa na mo}niot mrak. 29. Me|u niv eden beleg, kako od ogromniot crn razbranuvan okean na smrtta, i sredi{niot plam na toj mrak ja zra~i svojata temnina na se. 30. ]e go progolta onoj pomal mrak. 31. No vo tie dlabo~ini koj }e odgovori: [to e? 32. Ne jas. 33. Ni Ti, O Boè! 34. Dojdi, dosta e sega umiluvaweto; ajde da uìvame! Da bideme ona {to sme, nemi, edinstveni, do kraj na svetot. 35. O osameni [umi na svetot! Vo koi skrovi{ta }e ja skriete na{ata qubov? 36. [umata kopja na Najvozvi{eniot e nare~ena No}, i Had i Denot na Gnevot; no jas sum negov kapetan, i jas go nosam negoviot pehar. 37. Ne pla{ete se od moite kopjanici! Tie }e gi sovladaat demonite so mali rogovi. ]e bidete slobodni. 38. Ah, robovi! vie nemate voqa - vie ne znaete kako e da se ima voqa. 39. Sepak muzikata na moite kopja }e bide pesna na slobodata. 40. Veli~estvena ptica }e prkne od Ambisot Radost, }e ve ponese i vie }e bidete moi nositeli na peharot. 41. Dojdi, O Boè , vo poslednoto voznesuvawe da postigneme Edinstvo so mno{tvoto! 42. Vo ti{inata na site Raboti, vo No}ta na Silite, nad prokletoto carstvo na Trojkata, ajde da uìvame vo na{ata qubov. 43. Moj drag! Moj drag! begame, begame nad Red i Zakon i Prosvetluvawe nakaj pustiot Haos na Samotijata i Mrakot! 44. Bidej}i duri i taka morame nie da go prikrieme sjajot na Sebstvoto. 45. Drag moj! Mil moj! 46. Ah Boè, no qubovta koja me obzema gi razbiva okovite na Prostorot i Vremeto; mojata qubov se izli me|u onie koi qubovta ja preziraat. 47. A moeto vino me|u onie {to vino nikoga{ ne vkusile. 48. Negovoto isparuvawe }e gi obmami a èstokosta na mojata qubov }e za~ne mo}ni deca vo nivnite devici.

49.

Da! bez niedna goltka, bez pregratka: - i glasot odgovori Da! taka }e bide. 50. Toga{ go pobarav Zborot na moeto Sebstvo; a ne na moeto obi~no jas. 51. I Zborot dojde: O Ti! Dobro e. Za ni{to ne gri`i se! Te sakam! Te sakam! 52. Zatoa i imav verba do samiot kraj; da se do samiot kraj.