ﺑﻲ ﻧﺎم
" "...................................................................................................................... ﻣﻬﺮ ﻳﺸﺖ ،ﻓﺮﮔﺮد ﭼﻬﺎرم ،ﭘﺎره ي دوازدﻫﻢ )اﻳﻦ ﭘﺎره از ﺟﻤﻠﻪ ﭘﺎره ﻫﺎي ﮔﻢ ﺷﺪه ي ﻣﻬﺮ ﻳﺸﺖ اﺳﺖ(
»ﺑﻲ ﻧﺎم« ﭼﻴﺪﻣﺎﻧﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ از ﺟﻌﺒﻪ اي ﭼﻮﺑﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ .ﺟﻌﺒﻪ اي ﻛﻪ روﻳﻪ ي آن را ﺷﻦ ﻛﻮﻳﺮي ﭘﻮﺷﺎﻧﺪه و از ﻣﻴﺎن ﺟﻌﺒﻪ ﻧﻮاي ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ و ﺗﻜﻪ ﺗﻜﻪ ﻛﻠﻤﺎت ﭘﺮاﻛﻨﺪه اي از ﻣﻬﺮ ﻳﺸﺖ ﺑﻪ ﮔﻮش ﻣﻲ رﺳﺪ .ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﺎ ﻛﻨﺎر زدن ﺷﻦ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮ ﺻﻔﺤﻪ ﻛﺘﺎب ﺗﺬﻫﻴﺐ ﺷﺪه اي ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮد ﻛﻪ ﺑﻨﺪﻫﺎﻳﻲ از ﻣﻬﺮﻳﺸﺖ ﺑﺮ آن ﻇﺎﻫﺮ ﺷﺪه و ﻣﺤﻮ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ .ﺑﻨﺪﻫﺎي ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪه ﻫﻤﺎن ﭘﺎره ﻫﺎي ﭘﺮﻛﻨﺪه اي ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﻮﺳﻴﻘﻲ از درون ﺟﻌﺒﻪ ﺷﻨﺪﻳﺪه ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ .ﻣﺨﺎﻃﺐ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻨﻴﺪن اﻳﻦ ﭘﺎره ﻫﺎ و ﭼﻪ ﺑﺎ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺷﺘﺎر آن ﻫﺎ ﻣﻌﻨﺎي آن را در ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ .ﺗﻨﻬﺎ ﻓﻀﺎ و ﻧﺤﻮه اي اراﺋﻪ ي اﺛﺮ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﺑﺎ ﻣﻜﻌﺒﻲ ﺳﺎده را ﺑﻪ اﻣﺮي ﻗﺪﺳﻲ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﻣﻲ زﻧﺪ. ﺣﺎﺷﻴﻪ ي اﺳﻼﻣﻲ ﻣﺘﻦ ،دﻳﻦ دﺑﻴﺮه ي زرﺗﺸﺘﻲ و ﻣﺘﻦ ﭘﻴﺸﺎ زرﺗﺸﺘﻲ ﻫﻤﮕﻲ در ﻛﻨﺎر ﻫﻢ ﻣﺘﻨﻲ ﺳﻴﺎل را ﻣﻲ ﺳﺎزﻧﺪ ﻛﻪ ﺧﺎك ﻓﻼت اﻳﺮان آن ﻫﺎ را در ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ .آن ﭼﻨﺎن ﻛﻪ ﻋﺮﻓﺎن رازورزاﻧﻪ ي اﻳﺮاﻧﻲ در ﻃﻮل ﻧﺰدﻳﻚ ﺑﻪ ﺳﻪ ﻫﺰاره از آﻳﻴﻨﻲ ﺑﻪ آﻳﻴﻦ دﻳﮕﺮ ﺧﻮد ﻣﺴﻴﺮ ﺧﻮد را ﻃﻲ ﻛﺮده و ﺑﻲ ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺷﻲ ﺑﺮاي ﺧﻮدﻧﻤﺎﻳﻲ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﻧﺰدﻳﻚ ﻣﺨﺎﻃﺐ ﺑﻪ ﺣﻴﺎت ﺧﻮد اداﻣﻪ ﻣﻲ دﻫﺪ.